Melouney wykorzystał swoją pozycję byłego członka The Bee Gees i bez trudu namówił szefów wylwórni MCA, by podpisali kontrakt z jego nową grupą. Formacja już jesienią 1970r nagrała w Londynie - obowiązków producenta podjął się sam Melouney - płylę zatytułowaną po prostu „Fanny Adams", wydaną w czerwcu następnego roku wraz z singlem (Got To Get A Message To You/They're Ali Losers Honey. Przedstawiła repertuar wywiedziony z bluesa, momentami cudownie liryczny, ale zazwyczaj porywający heavyrockową mocą, porównywany do dokonań Cream i Led Zeppelin; takie utwory, jak Ain't No Loving Left, Mid-Moming Madness, Yesterday Was Today oraz rozimprowizowany, rozciągnięty w czasie do blisko dziesięciu minut Sitting On Top Of The Room, zamierzała wzorem Led Zeppelin promować dzieło przede wszystkim w Stanach.
Tymczasem jednak, w grudniu 1970, wyjechała do Australii, aby tam zebrać siły przed planowanym podbojem świata. Niestety, jej zamiary pokrzyżował pożar w Ceasar's Pałace w Sydney, który pochłonął wszystkie instrumenty i sprzęt nagłaśniający. W tej sytuacji Parkinson zdecydował się odejść, co było równoznaczne z rozwiązaniem Fanny Adams. Wydana kilka miesięcy później płyta „Fanny Adams" mimo świetnych recenzji, np. w amerykańskim tygodniku „Cash Box", nie odniosła większego sukcesu, ale po latach stała się jednym z kultowych dzieł rocka początku lat siedemdziesiątych.
Parkinson po rozstaniu z Fanny Adams reaktywował zespół Doug Parkinson In Focus, później kierował kolejno grupami The Doug Parkinson Band, Doug Parkinson's LifeOrganisalion i Southern Star Band (wielki przebój I'll Be There z identycznie zatytułowanej płyty, wydanej w 1979 przez Festival), działał też jako solista, a na jego indywidualny dorobek złożyły się albumy „No Regrets" (Polydor, 1973), „Heartbeat To Heartbeat" (CBS, 1983; m.in. przebój The Sun Ain't Gonna Shine Anymore), „Reflections" (Hammard, 1986) oraz składanka „In And Out Of Focus 1966-1975" (Raven, 1997).
Z powodzeniem występował w australijskich inscenizacjach popularnych rock oper i musicali, jak Tommy według The Who (1973), Sgt. Pepper's lonely Hearts Club Band według The Beatles (1976), Jesus Christ Superstar Andrew Lloyda Webbera i Tima Rice'a (1983; rola: Judasz), The Hunting Of The Snark według Wyprawy na żmirłacza Lewisa Carrolla (1994) oraz Grease Warrena Caseya i Jima Jacobsa (1998). Zagrał małe role w kilku filmach, m.in. w Blame It On Barumba (1975) oraz w serialu The Young Doctors (1980), a także współtworzył muzykę m.in. do Wind Warriors (1987). Skomponował hymn dla reprezentacji Australii w rugby na mistrzostwa świata w Republice Południowej Afryki w 1995.
Melouney kontynuował karierę w takich formacjach, jak The Cleves, Flite, McAskill, Levi Smith's Clefs, Hot Rocks, The Jeff St. John Band, John Paul Young And The All Stars i Rockwell T. James And The Rhythm Aces. Toi i Dick nadal grali razem, m.in. w The Wild Cherries i znowu w Billy Thorpe And The Aztecs, a sam Dick pojawił się m.in. w zespołach Duck & John Paul Young And The All Stars.
Single | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [Aus] |
Komentarz |
Got To Get A Message To You/They're All Losers, Honey | Fanny Adams | .1971 | - | - | MCA MCA 1184 | [written by Parkinson, Dick, Toi, Melouney] |
Albumy | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
Fanny Adams | Fanny Adams | .1971 | - | - | Kapp - 3644 | [produced by Vincent Melouney] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz