Tin Tin był zespołem pop-rockowym, który powstał w Australii w 1966 roku jako Kinetics. W 1969 roku przenieśli się do Wielkiej Brytanii i zmienili nazwę na Tin Tin. W jego skład wchodzili Steve Kipner (wokal, instrumenty klawiszowe, perkusja), Steve Groves (wokal, gitara, instrumenty perkusyjne), John Vallins (bas, gitara, wokal) i Geoff Bridgford (perkusja). W 1970 roku wydali singiel „Toast and Marmalade for Tea”, który w czerwcu następnego roku zajął 10. miejsce na liście przebojów Go-Set National Singles Chart. W Stanach Zjednoczonych osiągnął on również 20. miejsce na liście Billboard Hot 100. Ich kolejny singiel „Is That the Way?” (1971), osiągnął 59. miejsce na liście Billboard Hot 100.
Grupa rozpadła się w 1973 roku, a Kipner kontynuował pracę jako autor tekstów dla różnych artystów, w tym Chicago, George'a Bensona i Olivii Newton-John. Groves wrócił do Australii i pracował jako piosenkarz-autor tekstów. Vallins połączył siły z ojcem Kipnera, Natem, aby wspólnie napisać „Too Much, Too Little, Too Late” dla Johnny'ego Mathisa i Deniece Williams, który był hitem numer jeden na liście Billboard Hot 100 w marcu 1978 roku.
Tin Tin powstał w 1966 roku w Melbourne jako zespół beat popowy, Kinetics, w składzie: Steve Groves jako wokalista, gitarzysta i harmonijka, Ken Leroy na gitarze basowej, Ian Manzie na perkusji, pianinie i banjo oraz John Vallins na gitarze, perkusji i klarnecie. We wrześniu wydali swój debiutancki singiel „Excuses”, który osiągnął 19. miejsce na lokalnych listach przebojów, a następnie dwa kolejne single, które nie odniosły sukcesu. Pod koniec 1967 roku grupa się rozpadła, a Groves połączył siły ze Stevem Kipnerem (ex-Steve & the Board), aby utworzyć duet wokalny Steve and Stevie. Duet wydał singiel „Remains to Be Seen” w 1968 roku, a następnie dołączył do nich Vallins, aby utworzyć Rombo's World.
W 1969 roku Groves i Kipner udali się do Wielkiej Brytanii i założyli inspirowaną brytyjskim stylem grupę popową Tin Tin, która została nazwana na cześć głównego bohatera popularnego belgijskiego komiksu The Adventures of Tintin.[Członek Bee Gees, Maurice Gibb, przedstawił duet Robertowi Stigwoodowi i podpisali kontrakt na jeden album z Polydor Records. W tym czasie dołączył do nich Geoff Bridgford na perkusji, a Kipner grał na gitarze basowej, klawesynie, mellotronie, instrumentach perkusyjnych, pianinie, pianinie elektrycznym, tamburynie, a także śpiewał. Gibb wyprodukował ich debiutancki album zatytułowany po prostu Tin Tin (luty 1970) i grał na różnych instrumentach (gitara basowa, perkusja, klawesyn, mellotron, organy) w około połowie utworów, które miały wyraźne podobieństwo do ścisłych harmonii Bee Gees.
Główny singiel „Only Ladies Play Croquet” został wydany w maju 1969, ale nie znalazł się na listach przebojów.
Debiutancki album Tin Tin początkowo sprzedawał się słabo, a w 1970 wydali drugi singiel „Toast and Marmalade for Tea”, napisany przez Grovesa.W maju 1971 do składu dołączył Vallins.W czerwcu „Toast and Marmalade for Tea” stało się przebojem nr 10 na liście Go-Set National Top 40 i przez 15 tygodni utrzymywało się na australijskiej liście przebojów Kent Music Report Singles Chart. Marzycielska ballada z głównym wokalem Kipnera została wydana jako singiel z opóźnieniem w połowie 1971 roku w USA i osiągnęła nr 20 na liście Billboard Hot 100. Piosenka zawierała zaledwie osiem wersów tekstu przypominającego rymowanki dla dzieci powtarzanych przy charakterystycznym „vibrato” fortepianie (uzyskanym dzięki manipulowaniu nagraną taśmą) i akompaniamencie gitary elektrycznej. Piosenka stopniowo nabiera intensywności, dodając gitarę akustyczną, gitarę basową, perkusję, orkiestrę smyczkową i w końcu instrumenty dęte, i jest najlepiej zapamiętaną piosenką Tin Tin. Album znalazł się na liście Billboard 200. Choć rzadko grany w dzisiejszych starych stacjach radiowych, „Toast and Marmalade for Tea” jest uważany przez niektórych krytyków za jeden z najlepszych i najbardziej ambitnych singli jednego przeboju i późny klasyk psychodeliczny.
Kolejny singiel Tin Tin, „Come on Over Again” (1970), nie znalazł się na listach przebojów. Po nim w 1971 r. ukazał się „Is That the Way?”, który osiągnął szczyt na 59. miejscu na liście Billboard Hot 100, przed ich drugim albumem, Astral Taxi (grudzień 1971). Na albumie dołączył do nich Carl Keats (znany również jako Carl Groszmann) na gitarze rytmicznej, były kolega z zespołu Steve & the Board. Po niespodziewanym sukcesie Tin Tin odbył trasę koncertową z The Bee Gees w 1972 r. po Ameryce.
Single spoza albumu, „Talking Turkey” (1972), „I'm Afraid” i „It's a Long Way to Georgia” (oba z 1973) pojawiły się później, ale nie znalazły się na listach przebojów. Inny singiel, „Strange One”, został wydany pod nazwą Quire, również w wytwórni Polydor, ale odniósł bardzo niewielki sukces.
Po rozwiązaniu Tin Tin w 1973 roku Kipner pisał i produkował piosenki dla Chicago („Hard Habit to Break”), Olivii Newton-John („Physical” i „Twist of Fate”), Christiny Aguilery, 98 Degrees i Dream. W 1975 roku Groves wrócił do Australii i pracował jako piosenkarz-autor tekstów, współtworząc (z Brianem Dawe) „On the Loose”, którą wykonał Marty Rhone, wygrywając Australian Popular Song Contest. Groves założył własną grupę Steve Groves Band i wydał własną wersję „On the Loose (Again)" w listopadzie 1976 roku.Vallins połączył siły z ojcem Kipnera, Natem, aby wspólnie napisać „Too Much, Too Little, Too Late” dla Johnny'ego Mathisa i Deniece Williams, który był przebojem numer jeden na liście Billboard Hot 100 w marcu 1978 roku.
|
Single |
| Tytuł |
Wykonawca | Data wydania |
UK |
US |
Wytwórnia
[UK] |
Komentarz |
| Toast And Marmalade For Tea/Manhattan Woman | Tin Tin | 04.1971 | - | 20[11] | Atco 6794 | [written by Groves][produced by Maurice Gibb] |
| Is That The Way/Swans On The Canal | Tin Tin | 08.1971 | - | 59[6] | Atco 6821 | [written by Groves, Kipner, Lawrie][produced by Maurice Gibb, Billy Lawrie] |
|
Albumy
|
| Tytuł |
Wykonawca | Data wydania |
UK |
US |
Wytwórnia
[US] |
Komentarz |
| Tin Tin | Tin Tin | 06.1971 | - | 197[1] | Atco 350 | [produced by Maurice Gibb] |
Awards
