Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Islandia. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Islandia. Pokaż wszystkie posty

środa, 20 listopada 2024

Jóhann Jóhannsson

Jóhann Jóhannsson urodził się 19 września 1969 roku w Reykjavíku. Żył i komponował w Berlinie. W wieku 11 lat zaczął grać na fortepianie i puzonie, jednak przerwał naukę muzyki i studiował literaturę i języki. Po latach wrócił do pasji, rozpoczynając pracę z zespołem grającym indie rock. Uważał, że muzyka jest dla niego bardzo ważna, jednak nie definiuje ona tego, kim Jóhann był.


Tworzył nie tylko na potrzeby kinematografii- miał na swoim koncie 7 niezależnych albumów. Pierwszy z nich - Englabörn - ukazał się w 2002 roku. Komponował też dla teatrów w Norwegii, Dani, Islandii czy Australii. Jego utwory były także wykorzystywane w sferze tańca współczesnego.

Jóhannsson często łączył elektronikę z klasycznym brzmieniem orkiestry. Kiedy występował na żywo, najczęściej zespół muzyków liczył sześć osób. Na scenie pojawiały się wtedy altówka, skrzypce i wiolonczela, ale przy obecności perkusji. Koncertom Jóhannssona towarzyszyły wizualizacje Magnúsa Helgasona. Kitty Empire stwierdziła na łamach brytyjskiego tygodnika The Observer, że jego twórczość trudno sklasyfikować: „To coś pomiędzy nastrojową muzyką klasyczną a eksperymentalnymi ścieżkami dźwiękowymi”. Sam Jóhannsson mówił, że przyczepianie etykietek, na czym niektórym zdaje się tak zależeć, nie jest potrzebne.

Był pierwszym Islandczykiem, który zdobył Złotego Globa - za kompozycje do filmu Teoria wszystkiego. Za tę ścieżkę nominowano go także do Grammy i kilku innych nagród. Historia genialnego naukowca Stephena Hawkinga z pewnością nie zrobiłaby na widzach takiego samego wrażenia bez cudownej oprawy muzycznej. Jóhannsson był wtedy mocnym kandydatem do Oscara. Statuetkę sprzątnął mu jednak sprzed nosa jeden z najbardziej uznanych współczesnych kompozytorów Alexandre Desplat za Grand Budapest Hotel.


W roku 2016 Jóhannsson miał szansę otrzymać Oscara za Sicario. Film przedstawia operację CIA przeciw meksykańskiemu kartelowi narkotykowemu. Muzyka może się podobać, chociaż chyba kompozytorowi nie udało się powtórzyć zabiegu prowadzenia fabuły dźwiękami. W tym starciu rywalizuje z najlepszymi z najlepszych, ponieważ nominowani są też John Williams, Ennio Morricone, Thomas Newman i Carter Burwell.

Jóhann Jóhannsson zmarł 9 lutego 2018 roku w Berlinie.


                                                                                 Filmografia
2013: Labirynt/ 2014: Teoria wszystkiego/ 2015: Sicario/ 2016: Nowy początek


                                                    Rozmiar: 1223 bajtówAwards
Oscar [Muzyka filmowa]

Nominacje do Oscara [Muzyka filmowa]
2016 Best Achievement in Music Written for Motion Pictures, Original Score Sicario
2015 Best Achievement in Music Written for Motion Pictures, Original Score Teoria wszystkiego

Golden Globe
2015 Best Original Score - Motion Picture Teoria wszystkiego

Grammy
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

piątek, 11 października 2024

Emilíana Torrini

 Emilíana Torrini Davíðsdóttir (ur. 16 maja 1977r) jest islandzką piosenkarką i autorką tekstów piosenek. Najbardziej znana jest z singla „Jungle Drum” z 2009 r., albumu Love in the Time of Science z 1999 r. oraz wykonania „Gollum's Song” do filmu Władca Pierścieni: Dwie Wieże z 2002 r. 

Emilíana urodziła się na Islandii, gdzie dorastała w Kópavogur. Jej ojciec, Salvatore Torrini, jest Włochem (z Neapolu), a jej matka, Anna Stella Snorradóttir, jest Islandką. Ze względu na obowiązujące wówczas na Islandii przepisy dotyczące imion jej ojciec musiał zmienić swoje nazwisko na „Davíð Eiríksson”, co oznaczało również, że Emilíana Torrini musiała używać nazwiska po ojcu w tradycyjny sposób: Emilíana Davíðsdóttir. Kilka lat później zmieniono przepisy dotyczące imion i ponownie pozwolono jej używać swojego oryginalnego nazwiska. W wieku siedmiu lat dołączyła do chóru jako sopranistka, aż do pójścia do szkoły operowej w wieku 15 lat.

 Po tym, jak Derek Birkett, właściciel One Little Indian Records, odkrył ją śpiewającą w restauracji w Islandii, Emilíana została poproszona o przyjazd do Londynu w celu nagrania piosenki. Postanowiła zostać w Londynie. 

Emilíana Torrini występująca w czerwcu 2005 r. w Hajfie Emilíana była członkinią islandzkiej grupy artystycznej GusGus i śpiewała w kilku piosenkach na ich debiutanckim albumie Polydistortion (1997), w szczególności w „Why”. Współtworzyła „Slow” i „Someday” Kylie Minogue z jej albumu Body Language w 2003 r. Wyprodukowała również „Slow” wraz z Danem Careyem; obie zostały nominowane do nagrody Grammy w kategorii Best Dance Recording w 2005 roku za swoją pracę nad tym utworem. Wcześniej Emilíana śpiewała w piosenkach z albumu Thievery Corporation z 2002 roku The Richest Man in Babylon i przypisuje się jej skomponowanie piosenek „Resolution”, „Until The Morning” i „Heaven's Gonna Burn Your Eyes” z tego albumu. Również w 2002 roku śpiewała w piosence Paula Oakenfolda „Hold Your Hand” pochodzącej z jego albumu Bunkka. 

 Jej wersja piosenki Jefferson Airplane z 1967 roku „White Rabbit” została wykorzystana w wielu scenach akcji i walki w filmie akcji Sucker Punch w reżyserii Zacka Snydera. 3 czerwca 2013 roku ujawniła fanom, że wyda swój nowy album 9 września 2013 roku w Wielkiej Brytanii. Album został wydany w Irlandii, Islandii, Niemczech, Austrii i Szwajcarii 6 września 2013 r. Nowa płyta nosi tytuł Tookah.  

Emilíana zagrała na wielu festiwalach muzycznych przed wydaniem albumu w Rosji i Budapeszcie. 29 lipca 2013 r. Emilíana ujawniła radiową wersję nowego utworu „Speed ​​of Dark”. Ujawniono również trzy dodatkowe utwory, które fani mogli przesyłać strumieniowo, w tym „Autumn Sun”, „Animal Games” i „Tookah”. Emilíana pojawiła się na albumie Kid Koali z 2017 r. Music to Draw To: Satellite, gdzie zaśpiewała w siedmiu utworach.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Easy Emilíana Torrini06.200063[1]-One Little Indian 274TP7CD[written by Eg White, Emiliana Torrini, Siggi Baldursson][produced by Alan Griffiths, Roland Orzabal]
Unemployed in Summertime Emilíana Torrini09.200063[2]-One Little Indian 275TP7CDL[written by Eg White, Emiliana Torrini][produced by Alan Griffiths, Roland Orzabal]
To Be Free Emilíana Torrini02.200144[2]-One Little Indian 276TP7CDL[written by Eg White, Emiliana Torrini][produced by Alan Griffiths, Roland Orzabal]
Sunnyroad Emilíana Torrini03.200582[1]-Rough Trade RTRADSCD 196[written by D. Carey, Emiliana Torrini][produced by Dan Carey]
Heartstopper Emilíana Torrini06.2005126[1]-Rough Trade RTRADS 224[written by Emilíana Torrini, Dan Carey][produced by Dan Carey]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Fisherman's Woman Emilíana Torrini02.200594[1]-Rough Trade RTRADCD 185[produced by Dan Carey]
Me and Armini Emilíana Torrini09.200896[1]-Rough Trade RTRADCD 285[produced by Dan Carey]
Tookah Emilíana Torrini09.201386[1]-Rough Trade RTRADCD 685[produced by Dan Carey]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

poniedziałek, 21 listopada 2022

Gus Gus

Na wyspach trwa "islandzka gorączka". Najpierw było Sugarcubes (to stare czasy), później przyszedł czas na Bjork, a na przełomie 96/97 w Anglii rozpoczęła się kariera Gus Gus.
Jak sami twierdzą wszystko zaczęło się od filmu przy realizacji którego doszło do spotkania głównego składu zespołu, jako że do filmu brakowało ścieżki dźwiękowej a wśród osób zaangażowanych w film znalazło się kilku muzyków postanowiono że sami napiszą soundtrack. A nie byli to byle jacy muzycy bo wśród nich znajdowali się członkowie zespołów które wcześniej odnosiły już spore sukcesy w Islandii, chodzi tu przede wszystkim o Daniel'a Agust'a wokalistę i kompozytora jednego z bardziej popularnych islandzkich zespołów rockowych. Agust napisał utwór "Polyesterday", który miał dźwiękowo ilustrować powstały film.

Od tego momentu wszystko potoczyło się dość szybko, jedna z rodzimych wytwórni zainteresowała się projektem i zaproponowała wydanie płyty z muzyką. Przyjęli nazwę Gus Gus i nagrali album "Polydistortion", który wydany najpierw w Islandii zainteresował łowców talentów z kultowej wytwórni 4AD, która słynie z nieprzeciętnych odkryć muzycznych że wymienię jedynie Dead Can Dance, Birthday Party, Cocteau Twins czy Wolfgang Press. W tym momencie droga poza Islandię stanęła przed Gus Gus otworem. Film który był początkiem ich kariery stał się (w specjalnie przygotowanej wersji) teledyskiem do "Polyesterday".
Następny singiel, "Believe" był już wielkim sukcesem, teledysk został oczywiście stworzony przez zespół. "Polydistortion" wydany przez 4AD trafił do całej Europy, z pewnym opóźnieniem także do Polski. Gus Gus to właściwie kolektyw, gdyż tworzy go 9 osób w większy lub mniejszy sposób zaangażowanych w prace. Sama płyta po prostu oszałamia świeżością i innowacyjnością pewnych rozwiązań, oczywiście musiano jakoś zaszufladkować zespół i ze względu na dość znaczne podobieństwo brzmienia Gus Gus dostał nalepkę Bristol Sound ewentualnie trip-hop. Jest to wg mnie śmieszne gdyż w tej muzyce, mimo oczywistych analogii brzmieniowych, jest zupełnie inny klimat, poza tym gdzie oni a gdzie Bristol? Główni twórcy albumu czyli wspomniany już przeze mnie Daniel Agust, a także Magnus Jonsson, Herr Legowitz, Siggi Kjartansson i Biggi Thorarinson zapewnili wysoki poziom tej płycie. Wszyscy chyba choć raz słyszeli "Polyesterday" lub "Believe" więc zwrócę uwagę na interesującą rolę gitary w tym pierwszym i wręcz bombastyczną linię perkusyjną w drugim, ponadto polecam "Remembrance" szczególnie w wersji live (jak ktoś miał szczęście to widział shot'y z koncertów w tv) ze względu na niesamowity performance Magnusa Jonssona i jego grę na gitarze, "Why" i "Is Jesus Your Pal?" ze względu na ciepły wokal Hafdis Huld i na koniec zaskakująco acid'owy "Purple" - taki techniarski akcent. Gus Gus jest dla mnie teraz numerem jeden z Islandii i mimo że bardzo cenię Bjork to tutaj musi oddać pole dziewiątce z Gus Gus.
http://www.taboo.art.pl/view.php?ident=96

Islandzka formacja GUS GUS funkcjonuje w muzycznej świadomości już od dobrych paru lat. To kolektyw, który w świecie zdominowanym przez gejzery, tundrę i przenikliwe zimno wyczarowuje dźwięki obok których nie można przejść obojętnie.
Wszystko zaczęło się wiosną 1995 roku, kiedy dwóch reżyserów muzycznych, Siggi i Stefán Árni postanowiło nakręcić krótki film o środowisku artystycznym w Reykjaviku. Po skompletowaniu wpółpracowników i realizacji obrazu kolektyw przemienił się w regularny zespół. Część członków zajmowała się muzyką, inna jej oprawą wizualną. Nazwa GUS GUS została zaczerpnięta z filmu RAINERA WERNERA FASSBINDERA z 1972 roku pt. 'Fear Eats The Soul'.
Po dwóch lata przygotowań w 1997 roku nakładem słynnej brytyjskiej, niezależnej wytwórni 4AD ukazał się debiutancki krążek 'Polydistortion'. Album został entuzjastycznie przyjęty przez krytykę oraz środowisko artystyczne. Z uznaniem wypowiadali się m.in. muzycy BLUR, BEASTIE BOYS, a także BECK.
Muzyka GUS GUS to wielka hybryda hip-hopu, electro, techno, house, funk i popu. Do tej pory wydała cztery płyty. Poza 'Polydistortion' ukazały się także: 'This Is Normal', 'Gus Gus vs T-World' oraz 'Attention' z 2002 roku.

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
BelieveGus Gus03.1997154[1]-4AD BAD 7002[written by Daníel Ágúst,Páll Gardarsson,Siggi Kjartansson][produced by GusGus,Páll Borg]
PolyesterdayGus Gus02.199855[3]-4AD BAD 8002[written by Daníel Ágúst][produced by GusGus,Páll Borg]
LadyshaveGus Gus03.199964[3]38.Hot Dance Music4AD BAD 9001[written by Páll Gardarsson,Siggi Kjartansson][produced by Biggi Veira, Daníel Ágúst]
StarloversGus Gus04.199962[3]-4AD BAD 9004[written by Alfred More, Biggi Veira, Daníel Ágúst][produced by Alfred More, Biggi Veira, Daníel Ágúst]
V.I.P.Gus Gus08.1999-13.Hot Dance Music4AD BAD 9017[written by Magnús Jónsson, Siggi][produced by Herb Legowitz, Magnús Jónsson]
Dance you downGus Gus09.2002141[2]-Underwater H20 019[written by GusGus][produced by GusGus]
DavidGus Gus02.200352[3]-Underwater H20 022[written by GusGus][produced by GusGus]
Call of the windGus Gus06.200375[2]-Underwater H20 032[written by Jimi Tenor][produced by GusGus]
DesireGus Gus12.200395[2]-Underwater H20 036[written by Daniel Agust, Gus Gus][produced by Gareth Jones, Gus Gus]
DavidGus Gus04.200472[2]-Underwater H20 042[written by GusGus][produced by GusGus]

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
PolydistortionGus Gus04.1997130[1]-4AD DAD 7005[produced by GusGus,Páll Borg]
This is normalGus Gus04.199994[2]-4AD CAD 9006[produced by GusGus,Páll Borg,Alfred More]
V.I.P.Gus Gus01.09.199986[2]4AD GUS 28
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

piątek, 1 lipca 2022

Emiliana Torrini

 Jest połowa lat 80-tych, kolejne upalne lato. W odwiedziny do swojego dziadka mieszkającego w Niemczech przybywa młodziutka Emiliana - przesympatyczna dziewczyna. Trochę nieśmiała, uwielbiająca muzykę i wizyty w restauracjach po to aby wymyślać i spisywać historie ludzi, którzy się w nich znajdują. Co zmieniło się od tamtego czasu? Poza tym, że Emiliana jest dziś sławną piosenkarką, praktycznie nic.

 

Emiliana Torrini Davídsdóttir urodziła się 16 maja 1977 roku. Jest pół-Włoszką, pół-Islandką. Wychowywała się w bardzo spokojnej okolicy, jednocześnie często pojawiała się w drugim co do wielkości mieście w Islandii, miejscowości Kópavogur. Dzieciństwo to dla Emiliany beztroski czas spędzany z ukochaną babcią, ale również nauka śpiewu. Już w wieku 7 lat stawiała pierwsze kroki na drodze do kariery muzycznej. Jej przygoda z muzyką zaczęła się od śpiewu sopranowego w chórze, szkoły operowej (uczęszczała do niej od 15. roku życia) i… MTV. Rodzina Torrinich była jedną z pierwszych w okolicy, której udało się odbierać to muzyczne okno na świat. Młoda Emiliana chętnie dzieliła się swoimi odkryciami nagrywanymi na kasety przez całe noce. Jako 17-latka wygrała konkurs Söngkeppni framhaldsskólanna dla młodych talentów dzięki porywającemu wykonaniu "I Will Survive" Glorii Gaynor.
Początkująca wokalistka opuściła restaurację ojca, w której pracowała jako kelnerka, aby spróbować swych sił w zespole. W 1994 roku w Islandii ukazała się płyta "Spoon" zespołu Emiliany o tej samej nazwie. Jak sama przyznaje, praca w takim projekcie okazał się zbyt frustrująca. "Zawsze musiałam dążyć do kompromisu. Nie lubię, gdy ludzie twierdzą, że powinnam coś zrobić tak a nie inaczej", wspomina. Torrini postanowiła przypomnieć o sobie już w następnym roku, tym razem albumem sygnowanym jej imieniem i nazwiskiem pt. "Crouçie D’ou La". Zarówno ten krążek, jak i wydany w 1996 r. "Merman" obecnie nie są już dostępne na rynku. Sama Emiliana przyznaje, że jej wcześniejsze płyty nie stanowią żadnego powodu do dumy, dlatego strasznie się irytuje, gdy przy okazji każdej kolejnej wizyty w rodzinnym domu, jej mama z namaszczeniem wyciąga egzemplarz "Crouçie D’ou La". To, co stanowi zawartość obu płyt, to mieszanka popu i bluesa w postaci kilku autorskich kompozycji śpiewanych przez Emilianę w różnych knajpkach, jak również coverów Van Morrisona, Joni Mitchell czy Steviego Wondera. Ostatnim muzycznym epizodem na rodzimej ziemi była krótka współpraca z właśnie rozkręcającym się kolektywem GusGus. Efekty tej kolaboracji usłyszeć możemy na debiutanckiej płycie projektu "Polydistortion". Torrini wykonuje m.in. utwór "Why?", po który zdarza jej się sięgnąć w trakcie występów na żywo.
Ciężko ujarzmić taki żywioł jak Emiliana. Pełna sprzeczności i różnych zachcianek Islandka tak wspomina czas przed opuszczeniem swojej ojczyzny: "Chciałam przeprowadzić się do Indii i nauczyć się tam klasycznych technik, potem wyjechać do Bułgarii, być cyganką, nie ustawać w podróży i nauczyć się nowych sposobów śpiewania, ale zamiast tego przyjechałam do Anglii i nagrałam płytę pop". Z tym popem to mała przesada. Jej światowy debiut jest bardzo przebojowy, ale sama Emiliana znalazła właściwsze określenie swojej muzyki jako elektroniki w wydaniu trippoppin’. Album "Love in the Time of Science" wyprodukowany przez Rolanda Orzabala z formacji Tears For Fears ukazał się w roku 1999. Tytuł nawiązywać ma do książki Gabriela Garcíi Márqueza "Love in the Time of Cholera" ("Miłość w czasach zarazy"). Elektronika serwowana przez duet Torrini & Orzabal bardzo przypadła do gustu publiczności, a media chętnie prezentowały kolejne piosenki pochodzące z płyty. Dziennikarze nie mogli się powstrzymać od porównań ze święcącą wówczas triumfy inną islandzką gwiazdą, Björk. Wystarczy jednak wsłuchać się w takie single jak "To Be Free" czy "Unemployed In Summertime", aby wychwycić niepowtarzalny styl piosenkarki, którego nie ma sensu porównywać do twórczości innych artystek.
Po ogromnym sukcesie wydawniczym Emiliana nie mogła zrobić nic innego jak wyruszyć w trasę. Na szczęście Islandka uwielbia występy na żywo i, gdyby tylko była taka możliwość, mogłaby dawać recital każdego wieczora do końca swojego życia. Wokalistka w trakcie długiej trasy promocyjnej po Europie prezentowała swój materiał na wielu festiwalach, a także w słynnej Royal Albert Hall, gdzie supportowała Stinga. Nigdy wcześniej nie występowała przed tak dużą publicznością (10 000 zebranych). Ponadto na swoim koncie Emiliana ma wspólne tournee z Moby’m, Tricky’m i Dido.
W trakcie przerwy między regularnymi krążkami Emiliana bynajmniej nie próżnowała. Na wydanym w roku milenijnym "Rarities" pojawiła się kompozycja "If You Go Away" - odmieniona wersja najsłynniejszej piosenki Jacquesa Brela "Ne Me Quitte Pas". Rok 2002 przyniósł kolejne 2 ważne epizody w karierze wokalistki. Pierwszym z nich było wykonanie piosenki "Gollum’s Song" do filmu Petera Jacksona "Władca pierścieni: Dwie wieże" (wcześniej taką propozycję przedłożono Björk). Drugi to z kolei współpraca z fenomenalnym duetem Thievery Corporation w trakcie sesji nagraniowej do "The Richest Man in Babylon". Rok póżniej Emiliana Torrini napisała 2 piosenki dla Kylie Minogue, które znalazły się na płycie "Body Language". Za produkcję "Slow" w duecie z Mr. Dan Islandka wywalczyła nawet nominację do nagrody Grammy. Po tym intensywnym okresie przyszedł czas na przeprowadzkę do Brighton i zbieranie materiału na nowy album.
 

Kolejna odsłona muzyki tworzonej przez Torrini miała być "bliższa dokonaniom Nicka Drake’a i Jolie Holland niż Portishead czy Goldfrapp". Wiązało się to z odstawieniem do kąta programatorów i syntezatorów na rzecz klasycznego instrumentarium. Do prac nad "Fisherman’s Woman" Emiliana zaprosiła perkusistów: Samuliego Kosikinena i Pharoah S. Russella, a także pianistę Juliana Josepha oraz Dana Carey’a grającego m.in. na gitarze. Płyta ukazała się w 2005 roku i stanowi zbiór 12 nastrojowych, spokojnych akustycznych piosenek opowiadających o stracie, jakiej doświadczamy, gdy tracimy kogoś bliskiego. Emiliana wyznaje, że nie potrafi tworzyć muzyki tylko i wyłącznie smutnej, dlatego przy całym tym wyciszeniu na jej kolejnym krążku nie brakuje bardziej radosnych momentów. Wśród wielu ślicznych kompozycji znajdują się single "Lifesaver", "Sunny Road" oraz "Heartstopper". Tą folkową odskocznię doceniło gremium przyznające islandzkie nagrody muzyczne, wyróżniając Emilianę w kategoriach ‘piosenkarka roku’, ‘album pop’ oraz za ‘teledysk’ do "Sunny Road". Video stworzone dla "Heartstopper" zdobyło z kolei nagrodę publiczności na 13. Międzynarodowym Festiwalu Filmów Animowanych w Stuttgarcie.
Współpraca z Danem Careyem okazała się na tyle inspirująca, że Emiliana zdecydowała się zaprosić go do stworzenia kolejnej płyty. "Kiedy Dan zagra cokolwiek ja od razu widzę panoramę tego, co chcę zaśpiewać. Zawsze śmiejemy się i wpadamy na szalone pomysły (…) Ludzie poszukują swojego muzycznego partnera przez całe życie, a ja właśnie znalazłam swojego", opowiada artystka. Przyznaje się również do inspiracji rodzinną Islandią: jej aurą, krajobrazami i mieszkańcami. Wysiłki Emiliany zwieńczył album "Me and Armini", który zwiastował singiel o takim samym tytule jak płyta oraz kompozycja "Big Jumps". Całość posiada przyjemne popowe zacięcie i nieco odbiega od poprzedniej, bardziej nastrojowej płyty. Największą furorę wśród fanów Islandki zrobiła szalona piosenka "Jungle Drum" z nie mniej zakręconym teledyskiem. W ramach trasy koncertowej promującej ostatnie wydawnictwo Torrini po raz pierwszy odwiedziła Polskę, dając niezapomniany koncert na gdyńskim Open’erze.

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
EasyEmiliana Torrini06.200063[2]-One Little Indian 274TP[written by Emiliana Torrini,Siggi Baldursson,Eg White][produced by Roland Orzabal,Alan Griffiths]
Unemployed In SummertimEmiliana Torrini09.200063[3]-One Little Indian 275TP[written by Emiliana Torrini,Eg White][produced by Roland Orzabal,Alan Griffiths]
To Be FreeEmiliana Torrini02.200144[3]-One Little Indian 272TP[written by Emiliana Torrini,Eg White][produced by Roland Orzabal,Alan Griffiths]
SunnyroadEmiliana Torrini03.200582[2]-Rough Trade RTRADESCD 196[written by Emiliana Torrini,Dan Carey][produced by Dan Carey]
Heartstopper Emiliana Torrini06.2005126[1]-Rough Trade RTRADS 224[written by Emiliana Torrini,Dan Carey][produced by Dan Carey]

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Fisherman's WomanEmiliana Torrini02.200594[4]-Rough Trade RTRADLP 185[produced by Dan Carey]
Me And Armini Emiliana Torrini09.200896[2]-Rough Trade RTRADLP 285[produced by Dan Carey]
TookahEmiliana Torrini09.201386[1]-Rough Trade RTRADCD 685[produced by Dan Carey]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

wtorek, 29 marca 2022

Kaleo

 Kaleo - islandzki zespół wykonujący muzykę rockową. Powstał w 2012 roku w islandzkim mieście Mosfellsbær.


Wydali jak dotąd dwa albumy studyjne  Kaleo (2013) i A/B (2016) oraz jedną EPkę - Glasshouse (2013). A/B sprzedało się w ponad 175 000 egzemplarzach na całym świecie, a jeden singiel z tej płyty, Way Down We Go, został sprzedany w ponad 400 000 egz. i 20 sierpnia 2016 roku trafił na szczyt listy Billboard Alternative Songs. W 2017 r. ich utwór „No Good” został nominowany do nagrody Grammy w kategorii najlepszy występ rockowy.

Zespół pojawił się wiele razy w talk-showach, m.in. w Conan, Jimmy Kimmel Live! i Late Night with Seth Meyers. Ich muzykę można było usłyszeć też w licznych serialach telewizyjnych, m.in. w Orange Is the New Black, Lucyfer, W garniturach, Blindspot: Mapa zbrodni, Vinyl, Imperium, Pozostawionych, Frequency, Supergirl i Chirurgach.

Pierwszy większy koncert zespół dał podczas Iceland Airwaves Music Festival w listopadzie 2012 roku. W swoim kraju zdobyli sławę po tym, jak ich utwór „Vor í Vaglaskógi” znalazł się w pierwszej dziesiątce listy przebojów islandzkiej stacji Rás 2.

Większy światowy rozgłos dał im singiel „All the Pretty Girls”, który został odtworzony ponad 49 milionów razy  na Spotify. Na początku 2015 roku podpisali kontrakt z Atlantic Records  i członkowie zespołu przeprowadzili się do Austin .

W sierpniu 2015 roku wydali singiel „Way Down We Go”, który również zdobył popularność. Można było go usłyszeć w serialach Blindspot: Mapa zbrodni, Pamiętniki wampirów, Teen Wolf: Nastoletni wilkołak, W garniturach i Eyewitness, w grze FIFA 16, w reklamie telewizyjnej sieci sklepów Boots oraz w zwiastunie serialu Orange Is the New Black. W Stanach Zjednoczonych osiągnął 8 miejsce w liście przebojów Adult Alternative Songs magazynu Billboard. W Polsce singiel uzyskał status trzykrotnie platynowej płyty. Jeden z teledysków do tego utworu nagrano we wnętrzu wulkanu Þríhnúkagígur.

Po ponad dwóch latach niemal nieustannego dawania koncertów dookoła świata, grupa wróciła do studia i zapowiedziała wyjście nowego albumu w 2020 roku.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Way Down We GoKaleo01.201796[1]54[8]Elektra USAT 21502123[2x-platinum-US][platinum-UK][written by JJ Julius Son][produced by Kaleo,Mike Crossey]
Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
A/BKaleo07.201627[5]16[36]Atlantic 0075678664984[gold-US][silver-UK][produced by Mike Crossey,Arnar Guðjónsson,Kaleo,Jacquire King]
Surface SoundsKaleo05.202134[1]102[1]Atlantic 0075678649516[produced by Dave Cobb, JJ Julius Son , Mike Elizondo]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

poniedziałek, 2 grudnia 2019

Sugarcubes

Niekonwencjonalna grupy islandzka założona w Rejkjawiku 8.06.1986 (na datę wybrano urodziny syna wokalistki Bjórk, Syndriego). W skład wchodzili: Bjórk Gubdmnundsdottir (ur. w 1966r w Rejkjawiku; śpiew, instrumenty klawiszowe), Bragi Olaffson (bas), Einar Orn Benediktsson (śpiew, trąbka), Margaret „Magga" Ornolfsdottir (instrumenty klawiszowe), która zastąpiła Einara Mellaxa, Sigtryggur „Siggi” Balduresson (perkusja) i Thor Eldon (gitara).

Ojczym Bjórk występował w zespole rockowym, a ona sama nagrała pierwszy album w wieku 11 lat. Z Siggi Balduresson występowała w zespołach Toppie Tikaras i Theyr, z których drugi zdobył popularność, gdy w marcu 1981 w Islandii pojawili się Jaz Coleman i Youth z grupy Killing Joke (celem wizyty były koncerty przed zbliżającym się końcem świata). Bjórk, Einar i Siggi założyli wkrótce zespół Kukl, z którą występowali w Europie. Dwie płyty dla wytwórni Crass zaowocowały kontaktami z brytyjskim anarcho-punkiem, a kontrakt z niezależną wytwórnią One Little Indian scementował relacje.

 Singel „Birthday” i album Life’s Too Good zostały entuzjastycznie przyjęte przez brytyjską muzyczną prasę. W Islandii Sugarcubes założyli własną firmę Bad Taste obejmującą galerię sztuki, księgarnię literacką, płytową wytwórnię, radiostacje i wydawnictwo. Thor, były mąż Bjórk, absolwent wydziału mediów Politechniki Londyńskiej, spłodził syna Sindriego nie bezinteresownie (za jednorazowy zasiłek w ramach programu zwiększania populacji Islandii nabył szkła kontaktowe), po czym poślubił Maggę Ornolsfdottir (z Giant Lizzard), która również dołączyła do Sugarcubes. Z kolei sekcja rytmiczna - Siggi i Bragi - składała się ze szwagrów, którzy poślubili dwie bliźniaczki, ukoronowaniem zaś familijnych układów w zespole był zalegalizowany w 1989 w Danii homoseksualny związek Einara i Bragiego (pierwszy tego typu w historii pop music).

Longplay Here, Today, Tomorow, Next Week (tytuł zaczerpnięty z powieści Kennetha Grahama O czym szumią wierzby) był rozbudowany muzycznie. W „Tidal Wave" wykorzystano blachę, a w „Tidal Waves” instrumenty smyczkowe, co krytyka, a nawet menedżer grupy David Brikett przyjęli z mieszanymi uczuciami. Po długich trasach koncertowych Sugarcubes powrócili do Islandii, gdzie członkowie grupy poświęcili się indywidualnym projektom.

 Bjórk wydała w Bad Taste solowy album Glimg Glo łączący lokalny pop lat 50-tych z jazzem, który zawsze fascynował muzyków z grupy. Kolektywnie wystąpili na koncercie zorganizowanym dla prezydenta Francji Francois Mitteranda podczas jego pobytu w Rejkjawiku. Z formacją 808 State Bjórk nagrała album Ex:EI i singel „Oops”. Trzeci longplay Sugarcubes zyskał przychylne recenzje, ale pomimo popularności pochodzącego z niego przeboju „Hit” losy zespołu były przesądzone w momencie, gdy wokalistka postanowiła poświęcić się w pełni karierze solowej.



Single



Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK] 		Komentarz
Birthday/Birthday [Icelandic]Sugarcubes09.198765[3]-One Little Indian 7TP7[written by Sugarcubes][ Producer - Danny Birkett , Ray Shulman][2[27].Indie Chart]
Cold sweat/Dragon [icelandic]Sugarcubes02.198856[4]-One Little Indian 7TP9[written by Sugarcubes][ Producer - Danny Birkett , Ray Shulman][1[10].Indie Chart]
Deus /Luftgitar [icelandic]Sugarcubes04.198851[3]-One Little Indian 7TP10[written by Sugarcubes][ Producer - Danny Birkett , Ray Shulman][2[7].Indie Chart]
Birthday /Christmas [with Jesus & Mary Chain]Sugarcubes09.198865[3]-One Little Indian 7TP11[1[7].Indie Chart]
Motocrash [live]/PoloSugarcubes12.1988--Elektra ED 5341 [US][written by Sugarcubes][ Producer - Danny Birkett , Ray Shulman]
Regina /Hot meatSugarcubes08.198955[2]-One Little Indian 7TP12[written by Sugarcubes][1[7].Indie Chart]
HitSugarcubes12.199117[6]-One Little Indian 62TP7[written by Sugarcubes][ Producer - Paul Fox ]
Birthday remix EP.Sugarcubes09.199264[1]-One Little Indian 104TP 12[produced by D. Birkett and the Sugarcubes]



Albumy



Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK] 		Komentarz
Life' s too goodSugarcubes04.198814[6]54[29]One Little Indian TPLP 5[ Producer - Derek Birkett , Ray Shulman]
Here today,,tomorrow,next weekSugarcubes10.198915[3]70[9]One Little Indian TPLP 15[ Producer - Derek Birkett , Ray Shulman]
Stick around for joySugarcubes02.199216[4]95[11]One Little Indian TPLP 30[ Producer - Paul Fox]
It's itSugarcubes10.199247[1]-One Little Indian TPLP 040
The great crossover potentialSugarcubes07.1998161[1]-One Little Indian TPLP 333[ Producer - Derek Birkett , Paul Fox , Ray Shulman , Sugarcubes]


Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

czwartek, 27 grudnia 2018

Björk

Bjork Bjork- (właśc. Bjórk Cudmundsdóttir; 21.10.1965, Reykjavik( Islandia) - voc, k, cl, fl, dr; kompozytorka, autorka tekstów, producentka nagrań. Dorastała w domu pełnym muzyki. Jej ojczym, Saevar Arnason, był gitarzystą cenionej w Islandii grupy Pops i wykonywał z nią repertuar w stylu Jimmiego Hendrixa i Cream.

Od szóstego roku życia uczęszczała do szkoły muzycznej - uczyła się grać na flecie i fortepianie. W wieku jedenastu lat nagrała pierwszą płytę - "Bjórk" z przeróbkami takich przebojów, jak Fool on The Hill The Beatles, Alta Mira Edgara Wintera, Your Kiss is Sweet Steviego Wondera i Christopher Robin Melanie,ale też z intrygującą własną kompozycją instrumentalną Johannes Kjarval, zainspirowaną obrazami znanego islandzkiego malarza.

Oprócz ojczyma w owej sesji, zorganizowanym studiu Hljdrijinn w Reykjaviku, wzięli udział tacy muzycy, jak Bjorgvin Gislason - g, Palmi Gunnarsson i Sigurdur Karlsson - dr. Gunnarsson i Karlsson podjęli się obowiązków producentów. Baśniową okładkę zaprojektowała matka Bjórk - Hildur Hauksdóttir. Album trafił na rynek w grudniu 1977 nakładem małej firmy Falkinn.

W 1979, zafascynowana The Sex Pistols, związała się jako perkusistka z dziewczęcą grupą punkrockową Spit Snot. Wkrótce potem kierowała już jako wokalistka własnymi zespołami nowofalowymi, najpierw Exodus, później Jam 80, a w końcu, od 1981 (w tym czasie opuściła rodzinny) - Tappi Tikarrass. Tworzyła i wykonywała z nimi muzykę wzorowaną na dokonaniach m.in. Rezillos, X-Ray Spex i The Cure. Z Tappi Tikarrass zrealizowała album "Bitid Fast I Vitid", wydany przez firmę Spor we wrześniu 1981, oraz album "Miranda", wydany przez firmę Gramm w grudniu 1983. Kilka utworów trafiło też na składanki: Hrollur i Dukklisur na "Rokk i Reykjavik" (Hugrenningur, 1982) z muzyką z filmu z udziałem grupy oraz Sperglar i Seidur na "Satt 3" (Satt, 1983) z nagraniami koncertowymi.

W tym okresie Bjórk współpracowała też z innymi zespołami - w 1982 śpiewała z jazzrockowym Stifgrim (ukazała się wspólna kaseta koncertowa), a w 1982 i w 1983 grała na syntezatorze w specjalizującym się w przeróbkach cudzych przebojów Cactus. Ponadto wzięła goś cinnie udział w nagraniu utworu Afi na płytę Bjorgvina Gislasona "Órugglega" (Steinar, 1983).

W 1983 była współzałożycielką zespołu Kukl. W tym czasie zwróciła się ku muzyce w stylu Siouxsie And The Banshees, Killing Joke i The Fall. Wraz z Kukl zrealizowała singel Sóngull/Pókn Fyrir Byrjendur, wydany przez firmę Gramm we wrześniu 1983, album "The Eye", wydany przez brytyjską firmę Crass w 1984, kasetę koncertową "Kukl a Paris 14.9.84", wydaną przez francuską firmę V.I.S.A. Rebel Flux w październiku 1984, oraz album "Holidays In Europe (The Naughty Nought)", wydany znowu przez Crass w 1986; ukazała się też składanka "Geyser", wydana przez firmę Enigma w sierpniu 1985. W tym okresie artystka współpracowała też z kolejnymi dwiema grupami - w 1984 jako wokalistka i perkusistka z Rokha Rokha Drum, a w 1985 jako wokalistka z The Elgar Sisters.

Od 1986 do 1992 była wokalistką formacji, która wyłoniła się z Kukl - Sugarcubes. Z nią nagrała następne albumy, zdobywając uznanie daleko poza granicami Islandii. W tym czasie działała też sporadycznie jako solistka, np. w 1988 zarejestrowała staroislandzką kolędę Jolakoturinn na składankę "Hvitt Er 'l Borg Og Bae" (Hljódaklettur, 1988), w 1990 przygotowała drugą płytę solową - "Gling--Gló" ze standardami islandzkiej muzyki rozrywkowej doby bebopu oraz dwoma przebojami muzyki amerykańskiej (w studiu akompaniowała jej grupa jazzowa - trio pianisty Gudmundara Ingólfssonara), w 1992 nagrała dwie piosenki, 'O Borg Min Borg (z towarzyszeniem KK Band) i Jakk (z towarzyszeniem Pórhallura) do filmu Sodoma Reykjavik (1992, reż. Oskar Jonasson; wydane przez firmę Skifan na identycznie zatytułowanej płycie), jako wokalistka sesyjna wzięta udział m.in. w powstaniu trzech albumów popularnego w Islandii barda Megasa (właśc. Magnus Thórjonsson): "Loftmynd" (Gramm, 1987), "Hófudlausnir" (Gramm, 1988) i "Haettuleg Hijomsveit Og Glaepakendid Stella" (Megas, 1990), minialbumu nowofalowego zespołu Bless: "Gums" (Smekkleysa, 1990), a także dwóch nagrań manchesterskiej grupy 808 State, Ooops i Qmart, wydanych na płycie "Ex:El" (ZTT, 1991). Ponadto w 1989 i 1990 grywała na klarnecie w big bandzie Hijmsveit Konrads B, utworzonym przez kolegów z Sugarcubes. W 1990 planowała wraz z muzykami zespołu HAM założenie speedmetalowej formacji Scud, ale nigdy tego pomysłu nie zrealizowała.

Jesienią 1992 przystąpiła w Londynie i Los Angeles do pracy nad pierwszym autorskim albumem - "Debut", jako producenta chciała pierwotnie zaanagżować Grahama Masseya z 808 State, ale ostatecznie jej wybór padł na Nelleego Hoopera z Soul II Soul. Aby zapewnić sobie niezależność artystyczną, zamierzała wydać płytę własnym kosztem z nalepką Bapsi (tak nazywają Bjórk przyjaciele). Uzyskała wszakże obietnicę całkowitej swobody od Dereka Birketta, byłego muzyka zespołu Flux Of Pink Indians, w tym czasie szefa małej firmy płytowej One Little Indian, z którą współpracowała już w okresie występów z Sugarcubes. Do udziału w nagraniach oprócz Hoopera - dr pozyskała takich muzyków, jak Marius De Vries - k, Paul Waller - k, Martin Virgo - k, Carry Hughes - k, programowanie, Jon Mallison - g, Luis Jardim - b, dr, Bruce Smith-dr.Standart Like someone in love wykonywany niegdyś m.in. przez Arta Blakey'a,zaśpiewała z akompaniamentem harfy Corky'go Hale'a,'jazzowego weterana, współpracownika Billie Holiday i Franka Sinatry, a utwór Then Anchor Song - z saksofonowym tłem wybitnego jazzmana Olivers Lake'a, muzyka The World Saxophone Quartet. Do nagrania piosenek Venus As A Boy i Come To Me zaprosiła orkiestrę smyczkową z Indii. Zwariowanym pomysłem była rejestracja utworu There's More To Life Than This na żywo w czynnej toalecie baru mlecznego w centrum Londynu - wyłącznie z własnym akompaniamentem prymitywnego syntezatora.

Album trafił na rynek w lipcu 1993. jego ukazanie się było wydarzeniem - Mick Hucknall, lider Simply Red, nazwał Bjórk w jednym z wywiadów "Billie Holiday lat dziewięćdziesiątych". Ale chociaż wokalistka zaproponowała kompozycje dość trudne w odbiorze - ocierające się o wiele gatunków i stylów, jak house, jazz colemanowski, folklor południowoamerykański i afrykański czy klasyczna muzyka indyjska - towarzyszące płycie single były przebojami: Human Behaviour/Atlantic z czerwca 1993, Venus As A Boy (w nowej wersji, z akompaniamentem Simply Red)/Venus As A Boy (remiks) z sierpnia i Big Time Sensuality/Sidasta Eg z listopada tego roku oraz Violently Happy/Violently Happy (remiks) z marca 1994, "Debut" zaś sprzedano na świecie w liczbie półtora miliona egzemplarzy. Promowała płytę koncertując z własnym zespołem w składzie: Guy Sigsworth - k, Leila Arab -k, Talvin Singh - perc. Cieniem na jej sukcesie było posądzenie rzucone przez Simona Lovejoya (wtaśc. Simon Fisher), jakoby ukradła jego kompozycje, m.in. Human Behaviour i Venus As A Boy; dopiero w 1995 sąd uznał ją za niewinną.

Jesienią 1993 Bjórk dorobiła się przeboju filmowego -piosenki Play Dead, skomponowanej przez Davida Arnolda i Jah Wobble do Young Americans (1993, reż. Danny Cannon; cała ścieżka dźwiękowa wydana na identycznie zatytułowanej płycie przez firmę Island). W lutym 1994 wystąpiła w londyńskim Alexandra Palace na uroczystości wręczenia prestiżowych Brit Awards (otrzymała aż dwie, m.in. jako "najlepsza solistka roku na świecie") w duecie z P.J. Harvey - wykonały Satisfaction The Rolling Stones. We wrześniu tego roku wydała album "Best Mixes From The Album Debut (For All The People Who Don't Buy White Labels)" z wybranymi z singli remiksami nagrań znanych z płyty "Debut".

Jej następny właściwy album ukazał się dopiero w czerwcu 1995. Otrzymał tytuł "Post", był bowiem dla Bjórk, zamieszkałej już wtedy od dwóch lat w Londynie, rodzajem listu do bliskich w Islandii. Powstał w Compass Point Studios w Nassau na Bahamach (część partii wokalnych artystka nagrała na pobliskiej plaży). Współproducentami, a także współkompozytorami repertuaru byli wraz z Bjórk współtwórca sukcesu płyty "Debut" Nellee Hooper, wspomniany wcześniej, znany z 808 State Graham Massey, wywodzący się z Massive Attack Tricky, a także Howie B. jako aranżera niektórych utworów artystka zaangażowała brazylijskiego muzyka Eumira Deodato (zachwyciła się jego opracowaniem kompozycji Travessia Miliona Nascimento). Wśród wykonawców oprócz Masseya - k, programowanie znależli się Marius De Vries-k,programowanie,Einar Orn-tp,Stuart Brooks-tp,Gary Barnacle-ss i Talvin Singh - perc.

Powstała całość równie mozaikowa, barwna i poetycka co "Debut", urzekająca kompozycjami tak różnymi, jak pulsujące rytmami techno Army Or Love i Enjoy, nasycona południowoamerykańskim klimatem Isobel, wyrosła z tradycji europejskiej muzyki symfonicznej You've Been Flirting Again czy przeniesiona wprost z ery big bandów It's Oh So Quiet (z repertuaru Betty Hutton). W warstwie literackiej ton nadawała całości piosenka Isobel, napisana pod wrażeniem lektury jednej z powieści Gabriela Garcii Marqueza, będąca pochwałą intuicji przeciwstawionej rozumowi. Promowany na trasie dookoła świata album odniósł sukces nie mniejszy niż poprzedni, i jemu towarzyszyły też przebojowe single: Army Of Me/Army Of Me (remiks) z kwietnia 1995, Isobel/Charlene z sierpnia i It's Oh So Quiet/You've Been Flirting Again z listopada tego roku oraz Hyperballad/Hyperballad (remiks) z lutego 1996. Także tym razem, w listopadzie 1996, ukazała się płyta zbierająca najbardziej interesujące singlowe remiksy -"Telegram" (np. Hyperballad w wersji wzbogaconej przez słynny The Brodsky Quartet).

We wrześniu 1996 karierę Bjórk przerwał przerażający incydent. Szalony wielbiciel, Amerykanin Ricardo Lopez, przesłał jej paczkę z bombą, po czym odebrał sobie życie, słuchając piosenki I Miss You. Tylko dzięki szybkiej akcji policji udało się zapobiec nieszczęściu. Artystka wyjechała wtedy na jakiś czas do Hiszpanii i w trosce o ukochanego syna, Sindriego, któremu również groziła śmierć, rozważała nawet wycofanie się z życia publicznego. W końcu jednak zdecydowała się przystąpić do pracy nad kolejną płytą. Owocem był album "Homogenic", wydany we wrześniu 1997. Głównym współproducentem był wraz z Bjórk Mark Bell, ale artystkę wsparli w studiu także dotychczasowi współpracownicy, m.in. Howie B. i Eumir Deodato. Wśród wykonawców, oprócz Bella - k, programowanie, znaleźli się Guy Sigworth - k, Yasuhiro "Coba" Konayashi - acc i Alasdair Malloy - hca. Powstała całość trochę inna niż "Post", równie co prawda eklektyczna, zazwyczaj sprowadzająca jednak wpływy widoczne na wcześniejszych płytach Bjórk, od tradycji europejskiej przez muzykę egzotyczną, np. indyjską, po techno, do wspólnego mianowanika (np. Hunter, Bachelorette, All Neon Like, Immature, All Is Full Of Love) i dzięki temu bardziej spójna, bez wątpienia zasługująca na miano arcydzieła muzyki popularnej schyłku stulecia.

Płycie towarzyszyły dwa niskonakładowe albumiki zawierające po trzy single kompaktowe, "Joga" z września 1997 i "Bachelorette" z grudnia tego roku (wraz z drugim ukazał się też zwykły singel), oraz single Hunter z października i Alarm Call/Alarm Call z listopada tego roku.

Jesienią 1998 Bjórk znowu przeżyła chwile grozy, gdy wielbiciel z Hiszpanii, który śledził ją od czterech lat, włamał się do domu jej matki. W wywiadzie dla szwedzkiej gazety "Expressen" artystka zwierzyła się wówczas, że znowu zastanawia się nad zakończeniem kariery, jednakże w 1999 zagrała główną rolę w filmie Dancer In The Dark (Tańcząc w ciemnościach) Larsa von Triera, nagrodzoną w Cannes, oraz stworzyła muzykę, wydaną również na płycie.

 We wrześniu 2000 ukazała się płyta Selmasongs, muzyka do filmu Tańcząc w ciemnościach Larsa von Triera, w którym Björk zagrała główną postać, Selmę. Za stworzoną kreację aktorską otrzymała nagrodę na Festiwalu Filmowym w Cannes.

Kolejny album Vespertine ukazał się w 2001. Na płycie tej artystka ukazała swój wewnętrzny świat, pełen drobnych uderzeń, cichych rytmów, westchnień. Kolejny raz pokazała jak potrafi operować nietypowymi dźwiękami i eksperymentować z wokalem. Przy tej płycie współpracowała z eksperymentującymi artystami Matmos, Thomasem Knakiem i harfistką Zeeną Parkins.
W 2002 i 2003 zdecydowała się na wydanie zestawów CD, Family Tree, i DVD, na których pojawiły się dotąd niepublikowane materiały. Artystka wydała też płytę z największymi przebojami z mijającego dziesięciolecia jej solowej kariery -Greatest Hits. 12 lipca 2003 piosenkarka wystąpiła po raz pierwszy w Polsce, w Sopocie.

W sierpniu 2004 ukazała się jej nowa płyta pod tytułem Medúlla. Jedną z piosenek z tej płyty, Oceania, artystka skomponowała specjalnie na zaproszenie Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego i wykonała podczas ceremonii otwarcia XVIII Igrzysk Olimpijskich w Atenach. W tym samym roku została nominowana za całokształt twórczy do MTV Europe Music Awards w kategorii najlepszego wykonawcy alternatywnego.
 
Latem 2005 ukazała się jej nowa płyta pod tytułem Drawing Restraint 9, muzyka do filmu pod tym samym tytułem .

W 2006 Björk wydała zestaw Surrounded składający się z siedmiu płyt typu Dual-Disc zawierających jej wszystkie dotychczasowe albumy na stronach CD i teledyski na stronach DVD.

W maju 2007 ukazał się szósty album studyjny artystki, Volta, na którym szczególnie wyeksponowane zostały rytm i perkusja. Uwagę zwracają monumentalne aranżacje sekcji dętej. Tym razem Björk współpracowała z Markiem Bellem, Timbalandem, Antonym Hegartym oraz z Sjónem. Artystka opisała nowy album jako swój manifest przeciwko autorytaryzmowi zorganizowanych religii oraz walce człowieka z naturą. Płytę promują światowa trasa koncertowa oraz single: Earth Intruders, Innocence oraz Declare Independence, do którego teledysk, po 10-letniej przerwie we współpracy, wyreżyserował Michel Gondry. Kolejnym singlem jest piosenka Wanderlust. Volta została nominowana do Grammy w kategorii Najlepsza Płyta Alternatywna.

Podczas koncertu w marcu 2008, w Szanghaju, końcowy utwór „Declare Independence” artystka zakończyła skandowaniem: „Tybet! Tybet!”. Dołączyła tym samym do protestu przeciwko łamaniu praw człowieka przez rząd chiński w Tybecie i przyznaniu Państwu Środka organizacji Letnich Igrzysk Olimpijskich w 2008. Kilka dni przedtem, zadedykowała ten sam utwór w Tokio nowo niepodległemu Kosowu, co podobno spowodowało skreślenie jej z programu serbskiego Exit Festival 2008 w lipcu w Nowym Sadzie. Jej wcześniejsze dedykacje tego utworu miały na uwadze m.in. niepodległościowe aspiracje Grenlandii i Wysp Owczych, obecnych zamorskich posiadłości Danii, z kolei zarządcy kolonialnego jej rodzimej Islandii do 1918.

Björk była w ciągu swojej kariery wielokrotnie nagradzana różnymi nagrodami muzycznymi, m.in. liczne Brit Awards, MTV Music Award i inne. Otrzymała 12 nominacji Grammy. W zestawieniu 100 najlepszych wokalistów wszech czasów sporządzonym przez magazyn Rolling Stone zajęła 60 miejsce.

W 2010 została laureatką Polar Music Prize, nagrody przyznawanej przez Królewską Akademię Muzyczną. Wystąpiła gościnnie w piosence „Surrender” islandzkiej piosenkarki Ólöf Arnalds, znanej głównie z zespołu Múm.



Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK] 		Komentarz
Ooops808 State Feat. Bjork04.199142[3]-ZTT ZANG 19[written by Bjork Gudmundsdottir/808 State (Graham Massey/Martin Price/Andy Barker/Darren Partington)][produced by 808 State]
Human behaviour/AtlanticBjork06.199336[2]109[3]One Little Indian 112 TP 7[written by Nellee Hooper & Björk][produced by Nellee Hooper][2[15].Hot Disco/Dance;Elektra 66 299 12"]
Venus as a boy/I Remember YouBjork08.199329[4]-One Little Indian 122 TP 7[written by Björk][produced by Nellee Hooper]
Play deadBjork & David Arnold10.199312[9]-One Little Indian 12 IS 573[produced by David Arnold,Danny Cannon]
Big time sensuality/Sidasta egBjork11.199317[9]88[5]One Little Indian 132 TP 7[written by Nellee Hooper & Björk][produced by Nellee Hooper][1[2][12].Hot Disco/Dance;Elektra 66 244 12"]
Violently happyBjork03.199413[6]-One Little Indian 142 TP 7[written by Nellee Hooper & Björk][produced by Nellee Hooper][4[12].Hot Disco/Dance;Elektra promo 12"]
Army of me/Cover MeBjork04.199510[10]-One Little Indian 162 TP 7[written by Björk,Graham Massey][produced by Nellee Hooper,Björk,Graham Massey]
Isobel /Charlene/I go humble/Venus as a boyBjork08.199523[12]-One Little Indian 172 TP 7[written by Bjork Gudmundsdottir/Nellee Hooper/Marius De Vries/Sigurjon Sigurdsson][produced by Nellee Hooper,Björk]
It' s oh so quiet/Sweet Sweet IntuitionBjork11.19954[21]109[4]One Little Indian 182 TP 7[gold-UK][written by Hans Lang, Bert Reisfeld][produced by Nellee Hooper,Björk]
Hyper-balladBjork02.19968[12]-One Little Indian 192 TP 7[written by Björk, Nellee Hooper, Marius De Vries][produced by Nellee Hooper,Björk][1[1][12].Hot Disco/Dance;Elektra 66 043 12"]
Possibly maybeBjork10.199613[14]-One Little Indian 193 TP 7[written by Björk, Nellee Hooper, Marius De Vries][produced by Nellee Hooper,Björk]
I miss youBjork02.199736[5]-One Little Indian 194 TP 7[written by Björk, Howie B][produced by Howie B,Björk][1[1][12].Hot Disco/Dance;Elektra promo 12"]
JogaBjork09.1997191[1]-One Little Indian 202 TP 7[written by Björk, Sjón][produced by Björk and Mark Bell]
Bachelorette/My SnareBjork12.199721[11]-One Little Indian 212 TP 7[written by Björk, Sjón][produced by Björk]
Hunter /All is full of loveBjork10.199844[4]-One Little Indian 222 TP 7[written by Björk][produced by Björk,Mark Bell]
Alarm callBjork11.199833[7]-One Little Indian 232 TP 7[written by Björk][produced by Björk,Mark Bell]
All is full of loveBjork06.199924[7]-One Little Indian 242 TP 7[written by Björk][produced by Björk]
Hidden place/VerandiBjork08.200121[2]-One Little Indian 332 TP 7[written by Björk][produced by Björk]
Pagan poetry/Domestica/BatabidBjork11.200138[5]-One Little Indian 352 TP 7[written by Björk][produced by Björk]
Cocoon/AmphibianBjork03.200235[3]-One Little Indian 332 TP 7 [written by Björk, Thomas Knak][produced by Björk, Thomas Knak]
It' s in our handsBjork12.200237[4]-One Little Indian 336 TP 7[written by Björk][produced by Bjork/Daniel]
Who Is ItBjork10.200426[2]-One Little Indian 446 TP 7[written by Björk][produced by Bjork/Bogdan Raczynsk]
Triumph Of A HeartBjork03.200531[2]-One Little Indian 447 TP 7[written by Björk][produced by Bjork/Mark Bell/Valgeir Sigurdsson]
Earth IntrudersBjork04.200778[7]84[1]One Little Indian 805 TP 7[written by Björk,Timothy Mosley,Nate Hills][produced by Björk,Timbaland,Danja]
Declare IndependenceBjork01.200889-One Little Indian 837 TP 12[written by Björk,Mark Bell][produced by Björk,Mark Bell]
NáttúraBjork with Thom Yorke11.2008102[2]-One Little Indian 970 TP 12[written by Björk][produced by Björk]



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK] 		Komentarz
DebutBjork07.19933[146]61[31]One Little Indian TPLP 31[2x-platinium-UK][platinum-US][produced by Nellee Hooper, Björk]
PostBjork06.19952[49]32[20]One Little Indian TPLP 51[platinium-UK][platinum-US][produced by Björk, Nellee Hooper, Graham Massey, Tricky, Howie B, Marius de Vries]
TelegramBjork11.199659[27]66[5][01.97]One Little Indian TPLP 51[produced by Bjork/Graham Massey/Howie Bernstein/Nellee Hooper/Tricky/Brodsky Quartet/Eumir Deodato/Evelyn Glennie]
HomogenicBjork09.19974[37]28[9]One Little Indian TPLP 71[gold-UK][gold-US][produced by Bjork/Guy Sigsworth/Howie B/Mark Bell]
SelmasongsBjork09.200034[3]41[7]One Little Indian TPLP 151[produced by Björk, Mark Bell]
VespertineBjork08.20018[6]19[10]One Little Indian TPLP 101[gold-UK][produced by Björk, Thomas Knak,Martin Console,Marius de Vries]
Greatest HitsBjork11.200253[11]115[2]One Little Indian TPLP 359[gold-UK][produced by Björk, Nellee Hooper, Mark Bell, Graham Massey, David Arnold, Danny Cannon, Drew Daniel]
Family TreeBjork11.2002165[1]-One Little Indian TPLP 365-
MedullaBjork09.20049[8]14[7]One Little Indian TPLP 358[silver-UK][produced by Björk, Mark Bell, ]
Drawing Restraint 9 [OST]Bjork08.2005141[1]-One Little Indian TPLP 459[produced by Björk, Mark Bell and Valgeir Sigursson]
VoltaBjork05.20077[9]9[3]One Little Indian TPLP 460[silver-UK][produced by Björk,Mark Bell,Timbaland,Danja]
VoltaicBjork06.2009-144[1]One Little Indian TPLP 916-
BiophiliaBjork10.201121[3]9[3]One Little Indian TPLP 1016[produced by Björk, 16bit]
VulnicuraBjork01.201511[7]20[3]One Little Indian 5016958998578[produced by Björk, Arca, The Haxan Cloak]
UtopiaBjork11.201725[2]75One Little Indian TPLP 1381[produced by Björk,Arca,Rabit]


Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

środa, 9 maja 2018

Of Monsters and Men

Of Monsters and Men - zespół indie popowy pochodzący z Islandii, utworzony w Garður w 2010 roku przez Nannę Bryndís Hilmarsdóttir (śpiew, gitara), Ragnara Porhallssona (śpiew towarzyszący, gitara), Brynjara Leifssona (gitara), Kristjana Pall Kristjanssona (gitara basowa) oraz Arnara Rosenkranza Hilmarssona (perkusja). W 2010 roku Of Monsters and Men zwyciężył w ogólnokrajowym konkursie zespołów Músiktilraunir.

W lutym 2011 roku grupa podpisała kontrakt z wytwórnią płytową Record Records na wydanie swojego pierwszego studyjnego albumu w Islandii . Miesiąc później rozpoczęła się sesja nagraniowa płyty. W sierpniu singel "Little Talks" zagrany został w amerykańskim radiu Radio 104.5, gdzie został dobrze odebrany przez krytyków muzycznych.

W tym samym czasie album My Head Is an Animal został wydany w Islandii, gdzie odniósł sukces docierając do pierwszego miejsca bestselerów. Ogromny sukces w Islandii i dobre recenzje amerykańskich krytyków muzycznych doprowadziły do tego, że grupa podpisała kontrakt z wytwórnią Universal Music Group na ogólnoświatowe wydanie debiutanckiego albumu. 20 grudnia 2011 został wydany minialbum, zatytułowany Into the Woods zawierający cztery utwory z pierwszego albumu studyjnego grupy. 3 kwietnia 2012 roku album My Head is an Animal wydany został w Stanach Zjednoczonych.

Grupa napisała i nagrała piosenkę do filmu ,,Igrzyska śmierci: W Pierścieniu Ognia'' (2013) pt. ,,Silhouettes''. Utwór jest użyty na napisach końcowych.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Little TalksOf Monsters and Men08.201212[40]20[48]Universal Republic USUM 71119106[5x-platinum-US][platinum-UK][written by Nanna Bryndís Hilmarsdóttir, Ragnar Þórhallsson][produced by Of Monsters And Men ,Aron Þór Arnarsson ,Sinead Kelly, Colm Shortall]
Mountain SoundOf Monsters and Men11.201266[2]103Universal Republic USUM 71202068[platinum-US][written by Arnar Rósenkranz Hilmarsson, Nanna Bryndís Hilmarsdóttir, Ragnar Þórhallsson][produced by Jacquire King]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Into the Woods EPOf Monsters and Men12.2011-108[9]Universal Republic -
My Head Is an AnimalOf Monsters and Men09.20123[65]3[107]Universal Republic 3701055[platinum-UK][platinum-US][produced by Of Monsters and Men, Aron Arnarsson, Jacquire King]
Beneath the SkinOf Monsters and Men06.201510[6]3[11]Universal Republic 4737458[produced by Of Monsters and Men, Rich Costey]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,

piątek, 22 września 2017

Mezzoforte

Do pojawienia się Sugarcubes najsławniejsza grupa islandzka łącząca jazz i fuzję. Założona w 1977r w szkole średniej w Reykjaviku w składzie: Fridrik Karlsson (gitara), Eythor Gunnarsson (instrumenty klawiszowe), Johann Asmundsson-(bas), Gunnlaugur Brierr ( perkusja) i Kristin Svararsson (saksofon) podpisała kontrakt z lokalną wytwórnią Steinar, by na drugim albumie wypromować w 1983r międzynarodowy przebój  „Garden Party”.

W Wielkiej Brytanii temat wsżedł na Top 20 , a w USA doczekał się zwolnionej o połowę wersji Herba Alperta (sławny trębacz tłumaczył się,że omyłkowo puścił singel na obrotach płyt długogrających).
 Kolejny singlowy utwór „Rockall” nie powtórzył sukcesu, ale w Holandii i  w Wielkiej Brytanii stał się zwiastunem radiowych list przebojów. W połowie lat 80-tych zespół zamieszkiwał w Londynie, uczestnicząc w europejskich festiwalach jazzowych. Na koncertach towarzyszyli mu wokaliści Chris Cameron i związany wcześniej z Moon i Mikiem Rutherfordem Noel McCrea. W 1990r Karlssson założył i jazzowo-funkową grupę Point Blank z udziałem pieśniarki Eilen Kristjansdotor i członków Mezzoforte.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Garden Party/Early AutumnMezzoforte02.198317[10]-Steinar STE 705[written by Eythor Gunnarsson][produced by Geoff Calver ]
Rockall/Gazing At The CloudsMezzoforte06.198375[3]-Steinar STE 710[written by Fridrik Karlsson][produced by Geoff Calver ]
Spring Fever/Summer DreamMezzoforte05.1984100[1]-Steinar STE 720[written by Fridrik Karlsson][produced by Geoff Calver ]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Surprise SurpriseMezzoforte03.198328[9]-Steinar STELP 02[produced by Geoff Calver]
Catching up with Mezzoforte – Early RecordingsMezzoforte07.198395[1]-Steinar STELP 03-
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: ,
Subskrybuj: Komentarze (Atom)