Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Argentyna. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Argentyna. Pokaż wszystkie posty

wtorek, 21 stycznia 2025

Luís Enríquez Bacalov

Luís Enríquez Bacalov -argentyński kompozytor i pianista - swą muzyczną edukację zaczął w wieku lat 5, ucząc się gry na fortepianie pod okiem cenionego dyrygenta Enrique Barenboima. Muzyczną karierę rozpoczął w ojczyźnie od koncertów i recitali fortepianowych. Przez pewien czas występował w duecie ze skrzypkiem Alberto Lissy’m a także w różnych zespołach zajmujących się graniem muzyki poważnej i klasycznej. Wkrótce Bacalov zaczął występować w całej Ameryce Łacińskiej i znalazł pracę w radiu i telewizji w Kolumbii, dla której głównie nagrywał XIX i XX-wieczny amerykański repertuar na fortepian.

Pod koniec lat 50-tych Argentyńczyk wyjechał do Włoch i podpisał kontrakt ze słynną wytwórnią płytową RCA, dla której pracował w charakterze kompozytora piosenek dla różnych wykonawców, aranżera (między innymi utworów Nico Fidenco) i wykonawcy partii fortepianowych podczas sesji nagraniowych. Od lat 60-tych zaczęła się jego prawdziwa przygoda z tamtejszą kinematografią i choć w La ragazza con la valigia Valerio Zurlini’ego był tylko orkiestratorem, to już wkrótce sam zaczął pisać partytury. Napisana w 1964 roku kompozycja do religijnego obrazu Il vangelo secondo Matteo 3 lata później otrzymała oscarową nominację. Na kolejną Bacalov musiał czekać blisko trzy dekady. Wtedy jednak na nominacji się nie skończyło. Poprzetykana rytmami tango liryczna partytura do Listonosza Michaela Redforda niespodziewanie pokonała w wyścigu do Oscara tak znakomite kompozycje jak Braveheart czy Apollo 13. Il postino przyniosło także argentyńskiemu twórcy nagrodę BAFTA oraz przyznawaną przez włoskich żurnalistów Srebrną Wstęgę. 

Jednak Bacalov nie należał do zbyt często nagradzanych kompozytorów, i to nawet we Włoszech, w których tworzył i poza wspomnianymi i nagrodą za całokształt twórczości, żadnego znaczącego wyróżnienia w zakresie muzyki filmowej już więcej nie otrzymał. Mimo to jego nazwisko jest dość znane fanom muzyki filmowej. Kojarzy się go zarówno z licznymi ilustracjami do spaghetti-westernów pisanymi w drugiej połowie lat 60. i w latach 70-tych, takimi jak Django czy Il grande duello, jak i pracami bardziej lirycznymi, skąpanymi często w śródziemnomorskich brzmieniach czy też bardziej tanecznymi rytmami, wśród których najbardziej lubował się w tangu.

Oprócz pisania muzyki do filmów, Luís E. Bacalov przez cały czas chętnie występuje w Europie i Ameryce Łacińskiej w solowych, fortepianowych recitalach lub też jako członek założonego przez siebie kwartetu (w skład którego wchodzą oprócz fortepianu, bandoneon, kontrabas i perkusja), prezentując własne kompozycje przesiąknięte tangiem, jak i muzyką etniczną, industrialną i różnymi nowoczesnymi stylami. W roku 2000 Bacalov wydał nakładem wytwórni Deutsche Grammphon płytę zawierającą jego aranżacje różnych utworów oraz własne pozafilmowe kompozycje, w tym najbardziej znaną, zatytułowaną Misa Tango, łączącą liturgiczne msze w języku hiszpańskim z rytmami tango. W jej nagraniu uczestniczyła orkiestra symfoniczna, chór oraz liczni soliści w tym słynny tenor Placido Domingo. W kat. „muzyka klasyczna” nagranie to było nominowane do nagrody Grammy.

Obecnie Bacalov w dalszym ciągu komponuje do filmów, jak i udziela się koncertowo. Ponadto jest dyrektorem artystycznym Orchestra della Magna Grecia we włoskim mieście portowym Tarent.

 


                                                                                 Filmografia
The Empty Canvas (1963)/ The Gospel According to St. Matthew (1964)/ Questa volta parliamo di uomini (1965)/ OSS 77 – Operazione fior di loto (1965)/ Kiss the Other Sheik (1965)/ Django (1966)/ La strega in amore (1966)/ Sugar Colt (1966)/ A Bullet for the General (1966)/ A Rose for Everyone (1967)/ Catch as Catch Can (1967)/ We Still Kill the Old Way (1967)/ Ghosts – Italian Style (1967)/ The Protagonists (1968)/ The Vatican Affair (1968)/ The Black Sheep (1968)/ Appointment in Beirut (1968)/ In the Name of the Father (1969)/ The Price of Power (1969)/ L'amica (1969)/ Lonely Hearts (1970)/ La supertestimone (1971)/ The Designated Victim (1971)/ His Name Was King (1971)/ Roma Bene (1971)/ Caliber 9 (1972)/ It Can Be Done Amigo (1972)/ The Grand Duel (1972)/ The Summertime Killer (1972)/ Il Boss (1973)/ The Man Called Noon (1973)/ The Police Serve the Citizens? (1973)/ Stateline Motel (1973)/ La seduzione (1973)/ Shoot First, Die Later (1974)/ Loaded Guns (1975)/ Kidnap Syndicate (1975)/ L'Uomo Che Sfidò L'Organizzazione (1975)/ Colpita da improvviso benessere (1976)/ The Sicilian Cross (1976)/ Nick the Sting (1976)/ Mister Scarface (1976)/ The Last Round (1976)/ Blood and Diamonds (1978)/ City of Women (1980)/ Entre Nous (1983)/ La maschera (1988)/ Il Postino (1996)/ Stella's Favor (1996)/ The Truce (1997)/ Polish Wedding (1998)/ Milonga (1999)/ Secret of the Andes (1999)/ Children of the Century (1999)/ Almost America (2001)/ Assassination Tango (2002)/ The Dust Factory (2004)/ Hidden Moon (2012)/


                                                    Rozmiar: 1223 bajtówAwards
Oscar [Muzyka filmowa]
1996 Best Music, Original Dramatic Score Listonosz

Nominacje do Oscara [Muzyka filmowa]
1967 Best Music, Scoring of Music, Adaptation or Treatment Ewangelia według świętego Mateusza

Golden Globe

Grammy


środa, 20 listopada 2024

Gustavo Santaolalla

Gustavo Santaolalla to przykład twórcy, który autorem muzyki filmowej stał się już po tym jak odniósł światowy sukces jako instrumentalista.

Kompozytor na świat przyszedł w 1951 w El Palomar (miejscowość w pobliżu Buenos Aires w Argentynie). Karierę muzyczną rozpoczął stosunkowo wcześnie, albowiem w wieku lat 16, kiedy to założył, legendarną już dziś formację Arco Iris, zespół, który łączył latynoamerykański folk z rockiem. Członkowie zespołu jak przystało na grupę z czasów hipisowskich ćwiczyli yogę i żyli w komunie, której przywódcą był Danais Wynnycka (znany jak Dana - w zespole odpowiedzialny także za chórki). Formacji udało się wylansować kilka przebojów w tym wielki argentyński hit Mañana Campestre (Wiejski poranek)

Arco Iris działali też aktywnie na innych płaszczyznach muzycznych, tworząc m.in. ilustrację baletową dla Oscara Aráiza („Agitor Lucens V”). Jednak w roku 1975 Gustavo Santaolalla zdecydował się odejść z grupy (nie mógł znieść rygorystycznych ograniczeń, jakie narzucał Dana - wegetarianizm, abstynencja, zakaz sięgania po używki, zakaz uprawiania seksu). Kompozytor postanowił założyć własny zespół, który nazwał Soluna (Santaolalla - gitara, Alejandro Lerner - fortepian i wokal, Monica Campins - wokal). Trio nagrało tylko jedną płytę (Energia Natural, 1977), po czym przyszły zdobywca Oskara, zdecydował się na wyjazd do Los Angeles.

W Los Angeles poświęcił się przede wszystkim działalności producenckiej, z wielką wytrwałością lansując argentyńską odmianę rocka (nie bez sukcesów) i takie zespoły jak: Molotov, Café Tacuba, Julieta Venegas, Divididos, czy Bersuit Vergarabat. Jednocześnie nie zaprzestał komponowania, występując pod szyldem Santaolalla. Udało mu się wydać trzy solowe albumy: Santaolalla (1981), GAS (1995) i Ronroco (1998), z których szczególnie ten ostatni miał ogromny wpływ na jego późniejszą działalność na polu muzyki ilustracyjnej (utwory tam zawarte, wygrywane na zapomnianym instrumencie strunowym o nazwie charango, znalazły się na ścieżkach dźwiękowych do filmów: „The Insider”, „The Contender”, „The Motorcycle Diaries” i „Babel”).

Mimo iż swój pierwszy soundtrack napisał do niezależnego filmu „She Dances Alone” (1981) to jednak na dobre do branży muzyki filmowej Santaolalla trafił w końcu lat 90-tych, dzięki swojemu przyjacielowi, meksykańskiemu reżyserowi Alejandro Gonzalezowi Innaritu, komponując partyturę do jego „Amores Perros”. Skrajnie minimalistyczna, hipnotyzująca muzyka idealnie nadawała się do ambitnego kina meksykanina, kina, które skupia się przede wszystkim na psychice bohaterów. Tutaj wszelkie próby dźwiękowego przepychu mogłyby zepsuć misterną atmosferę, jaką kreuje warstwa obrazowa. Współpraca przy „Amores Perros” przebiegała na tyle dobrze, że Argentyńczyk stał się etatowym kompozytorem Innaritu pisząc także muzykę do kolejnego pełnometrażowego filmu reżysera, a mianowicie do „21 gramów”. Za kompozycję tą został doceniony przez środowiska branżowe, zdobywając World Soundtrack Award w kategorii Odkrycie Roku.

To wyróżnienie otworzyło mu drogę do wielkiej sławy, drogę, po której twórca konsekwentnie kroczy, jednocześnie zdobywając uznanie krytyków i niemal wszystkie najważniejsze nagrody w branży filmowej, w tym oczywiście nagrody BAFTA („Dzienniki motocyklowe”) i Oscary (dwukrotnie z rzędu za „Tajemnice Brokeback” i „Babel”).

Styl Gustavo Santaolalli można określić jako skrajny minimalizm mieszający w sobie folkowe brzmienia muzyki latynoskiej, afrykańskiej, soulu, country z awangardowym rockiem. Kompozytor wykazuje się świetnym wyczuciem jeśli chodzi o ilustracje wszelkiego rodzaju dramatów psychologicznych, w których muzyka ma być opisem stanów wewnętrznych bohaterów. Prawdopodobnie właśnie ta umiejętność sprawia, że krytycy tak wysoko cenią sobie dzieła Argentyńczyka

 


                                                                                 Filmografia
1981: She Dances Alone 1999: Informator (The Insider)/ 2000: Amores perros/ 2002: 11.09.01 (segment "Mexico")/ 2003: 21 gramów (21 Grams)/ 2004: Salinas grandes/ 2004: Dzienniki motocyklowe/ 2005: Tajemnica Brokeback Mountain/ 2005: Daleka północ (North Country)/ 2006: Babel/ 2013: The Last of Us – gra komputerowa/ 2013: Sierpień w hrabstwie Osage (August: Osage County)/ 2014: Dzikie historie (Relatos salvajes)/ 2018: Narcos: Meksyk (Narcos: Mexico)/ 2020: The Last of Us Part II


                                                    Rozmiar: 1223 bajtówAwards
Oscar [Muzyka filmowa]
2007 Best Achievement in Music Written for Motion Pictures, Original Score Babel
2006 Best Achievement in Music Written for Motion Pictures, Original Score Tajemnica Brokeback Mountain
Nominacje do Oscara [Muzyka filmowa]


Golden Globe
2006 Best Original Song - Motion Picture Tajemnica Brokeback Mountain Song: "A Love That Will Never Grow Old"
Grammy

2009 Best Latin Pop Album For the album "La Vida...Es Un Ratico"
2004 Best Latin Rock/Alternative Album For "Cuatro Caminos"

czwartek, 25 lutego 2021

Lalo Schifrin

 Jeden z najbardziej utalentowanych kompozytorów. Wykształcenie muzyczne zdobył w Argentynie oraz we Francji. Po powrocie z Europy do Buenos Aires w połowie lat 50-tych Schifrin założył swą własną kapelę i niedługo potem został zauważony przez legendę jazzu Dizzy'ego Gillespie, który zaproponował mu współpracę jako pianista i aranżer muzyczny. W roku 1958 przeniósł się do Stanów Zjednoczonych i tam zaczął zdobywać sławę.


Stworzył niezapomniane motywy muzyczne do wielu filmów, włączając w to kilka pozycji z Clintem Eastwoodem, jak choćby "Brudny Harry" i jego kontynuacje, czy ze Steve'em McQueenem - "Cincinnati Kid" i "Bullitt". Jednym z najbardziej znanych utworów jest motyw przewodni do "Mission: Impossible". Równie świetnie spisał się, tworząc muzykę do "Wejścia smoka" - jednego z najsłynniejszych filmów sztuk walki. Prócz pracy dla produkcji kinowych tworzył także dla wielu seriali telewizyjnych, jak np. "Starsky i Hutch", "Planeta Małp" czy "Mission: Impossible". Współpracował także z George'em Lucasem, tworząc dla niego muzykę do filmu "THX 1138".

W swej długoletniej i wciąż trwającej karierze otrzymał nagrodę Grammy i sześć nominacji do Oscara. Jego działalność muzyczna nie ogranicza się jedynie do pracy przy filmach. Dyrygował wieloma orkiestrami, w tym London Philarmonic Orchestra, Houston Symphony Orchestra, Los Angeles Philarmonic i Los Angeles Chamber Orchestra.

 Godziny szczytuMission: Impossible IIMission: ImpossibleMission: Impossible

 

 Filmografia

1964: Rhino!/ 1965: Cincinnati Kid/ 1965: Likwidator/ 1965: Był sobie złodziej/ 1966: Murderers' Row/ 1967: The Fox/ 1967: The President’s Analyst/ 1967: Nieugięty Luke/ 1968: Bullitt/ 1968: Braterstwo/ 1968: Piekło na Pacyfiku/ 1968: Blef Coogana/ 1969: Che!/ 1970: Złoto dla zuchwałych/ 1970: WUSA/ 1971: THX 1138/ 1971: Oszukany/ 1971: Brudny Harry/ 1971: Kronika Hellstroma/ 1971: Ładne dziewczyny ustawiają się w szeregu/ 1972: Pierwszorzędne cięcie/ 1972: Joe Kidd/ 1972: Śmiercionośny ładunek/ 1972: Gniew Boży/ 1973: Siła magnum/ 1973: Wejście smoka/ 1973: Charley Varrick/ 1973: Hit!/ 1974: Czterej muszkieterowie/ 1976: Orzeł wylądował/ 1976: Przeklęty rejs/ 1977: Rollercoaster/ 1977: Telefon/ 1978: Powrót z Góry Czarownic/ 1978: Manitou/ 1979: Horror Amityville/ 1979: Ucieczka na Atenę/ 1979: Port lotniczy ’79/ 1979: Bulwarowe noce/ 1979: Miłość i kule/ 1980: Więzień Brubaker/ 1980: Wielka rozróba/ 1980: Gdy czas ucieka/ 1980: Konkurs/ 1980: Serial/ 1980: Naga bomba/ 1981: Jaskiniowiec/ 1981: Słaby punkt/ 1982: Amityville II: Opętanie/ 1982: Uwiedzenie/ 1982: Klasa 1984/ 1983: Nagłe zderzenie/ 1983: Weekend Ostermana/ 1983: Doktor Detroit/ 1983: Żądło II/ 1984: Czołg/ 1985: Zła diagnoza/ 1985: Niebezpieczna aura/ 1986: The Ladies Club/ 1986: Wschód Czarnego Księżyca/ 1987: Czwarty protokół/ 1988: Pula śmierci/ 1989: Powrót znad rzeki Kwai/ 1991: F/X2/ 1993: Bogate biedaki/ 1996: Scorpion Sting/ 1997: KasaMowa/ 1998: Tango/ 1998: Godziny szczytu/ 2001: Godziny szczytu 2/ 2003: Wszystko się wali/ 2004: Most przeznaczenia/ 2004: Po zachodnie słońca/ 2006: Potwór/ 2007: Godziny szczytu 3


Rozmiar: 1223 bajtówAwards
Oscar [Muzyka filmowa]

Nominacje do Oscara [Muzyka filmowa]
1984 Best Music, Original Song Score and Its Adaptation or Best Adaptation Score The Sting II
1981 Best Music, Original Song The Competition
1980 Best Music, Original Score The Amityville Horror
1977 Best Music, Original Score Voyage of the Damned
1969 Best Music, Original Score for a Motion Picture The Fox
1968 Best Music, Original Music Score Cool Hand Luke


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US]
Komentarz
Mission: Impossible/Jim On The MoveLalo Schifrin01.1968-41[14]Dot 17059[written by Lalo Schifrin][produced by Tom Mack]
Jaws/Quiet VillageLalo Schifrin10.197614[9]-CTI CTSP 005 [UK][written by John Williams][produced by Creed Taylor]
BullittLalo Schifrin10.199736[2]-Warner Esp WESP 002CD [UK][written by Lalo Schifrin][produced by Jimmy Hilliard]



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[US]
Komentarz
Bossa Nova: New Brazilian JazzLalo Schifrin12.1962-35[3]Audio Fidelity 1981-
Music from Mission: ImpossibleLalo Schifrin12.1967-47[31]Dot 25 831[produced by Tom Mack]

Kompozycje Lalo Schifrina na listach przebojów


 
  [solo]
09/1964 The Cat   Jimmy Smith 67.US
01/1968 Mission: Impossible   Lalo Schifrin 41.US
04/1968 Impossible Mission (Mission Impossible)   The Soul Survivors 68.US
04/1974 Theme from Enter the Dragon   Lalo Schifrin 53.UK
05/1996 Theme from Mission: Impossible   Adam Clayton & Larry Mullen 7.US/7.UK
07/1996 Theme from Mission: Impossible   IMF 76.UK
10/1997 Bullitt   Lalo Schifrin 36.UK

[with  Dorcas Cochran]
09/1965 The Cincinnati Kid   Ray Charles 115.US 

[with Gale Garnett]
08/1968 Down Here on the Ground  Lou Rawls 69.US

[with  Mike Curb]
11/1970 Burning Bridges   The Mike Curb Congregation 34.US 


[with  Billie Ray Martin, Leslie Fleming,
Joseph Stevens, Roberto Cimarosti & Brian Nordhoff]
02/1990 Talking with Myself   Electribe 101 23.UK 


[with   Darren Black, Nick Carmen & Richard Belgrave]
03/1999 Dirty Harry  Sniper 174,UK

[with Fred Durst]
04/2000 Take a Look Around   Limp Bizkit 115.US/3.UK


[with Carolyn Owlett, Tanya Boniface, Tisha Martin, 
Suzie Furlonger, Fitzgerald Scott, Kim Hoglund]
11/2004 Teardrops   The 411 23.UK

[with Max Sedgley]
04/2005 Devil Inside   Max Sedgley 82.UK