wtorek, 12 listopada 2024

Chuck Jackson

Ur. 22.06.1937 r. w Latta w stanie Południowa Karolina, USA. Jak większość soulowych pieśniarzy z jego pokolenia, zaczynał od muzyki gospel, w grupie The Raspberry Singers. W 1957 r. przyłączył się do śpiewającej w stylu doo-wop grupy The Dell-Vikings, przyczyniając się do wejścia jej przeboju "Whispering Bells" do amerykańskiej Top 10.

 

Mocnym barytonem Jacksona zainteresowała się w 1960 r. wytwórnia Beltone Records, którą w rok później pieśniarz porzucił dla bardziej prestiżowej Wand. Nagrywane w pierwszej połowie lat sześćdziesiątych dla Wand single prezentowały typowy nowojorski wygładzony soul. Mocnemu głosowi wokalisty towarzyszyły wyszukane aranżacje - często autorstwa Burta Bacharacha - oparte na żeńskich chórkach i orkiestralnej instrumentacji.
 

Nagrania Jacksona odnosiły przez kilka lat wielkie sukcesy na rynku rhythm'n'bluesowym, a niektóre z nich: "I Don't Want To Cry", "I Wake Up Crying", "Any Day Now" i "Tell Him I'm Not Home" miały stać się soulową klasyką. Do amerykańskiej Top 30 trafiło jednak tylko majestatyczne "Any Day Now" współautorstwa Bacharacha.
 

W 1965 r. Jackson wraz z Maxine Brown nagrał rhythm'n'bluesowy standard Chrisa Kennera "Something You Got", pierwszy z trzech przebojów duetu w najbliższych dwóch latach. Współpraca z Maxine trwała do 1967 r., gdy Jackson podpisał kontrakt z wytwórnią Tamla Motown, co uznał potem za jeden z największych życiowych błędów.
Wprawdzie z trudem udało się wylansować jego wersję tematu Freddiego Scotta "Are You Lonely For Me Baby?", ale większość nagrań dla Motown stanowiły skazane na porażkę próby dopasowania na siłę Jacksona do obowiązującego w wytwórni brzmienia.
 

W 1971 r. piosenkarz podpisał kontrakt z ABC, ale i tam skończyło się na jednym i do tego mizernym przeboju "I Only Get This Feeling" z 1974 r. Kolejna zmiana wytwórni na All Platinum w 1975 r. doprowadziła wreszcie do wejścia na amerykańską listę utrzymanego w tradycyjnym brzmieniu Jacksona tematu "I'm Wanting You, I'm Needing You".
 

Rok 1980 przyniósł kolejną "zmianę barw", tym razem na EMI American, ale rola Jacksona ograniczyła się tam do gościnnych występów na dwóch przebojowych albumach Gary'ego "U.S." Bondsa. Pod koniec lat osiemdziesiątych piosenkarz trafił, jak wielu byłych artystów z Motown, do wytwórni lana Levine'a Motor City, dla której nagrał dwa single.
 

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
I don' t want to cry/Just onceChuck Jackson02.1961-36[7]Wand 106[written by Chuck Jackson, Luther Dixon][produced by Ludix Productions][5[14].R&B Chart]
[It never happens]In real life/The same old storyChuck Jackson04.1961-46[7]Wand 108[written by L. Dixon, O. Jones ][produced by Ludix Productions][22[2].R&B Chart]
Mr . Pride/Hula LulaChuck Jackson04.1961-91[1]Beltone 1005[written by E. Davis, R. Head]
I wake up crying/Everybody needs loveChuck Jackson08.1961-59[8]Wand 110[written by Burt Bacharach & Hal David][produced by Ludix Productions][13[10].R&B Chart]
Any day now[My wild beautiful bird]/The prophetChuck Jackson04.1962-23[12]Wand 122[written by Burt Bacharach, Bob Hilliard][produced by Ludix Productions][2[16].R&B Chart]
I keep forgettin'/Who's gonna pick up the piecesChuck Jackson09.1962-55[7] side B:119[2]Wand 126[A:written by Jerry Leiber,Mike Stoller][B:written by Florence Green, Van McCoy][produced by Jerry Leiber,Mike Stoller]
Getting ready for the heartbreak/In between tearsChuck Jackson11.1962-88[4]Wand 128[written by L. Edwards, L. Weiss]
Tell him i' m not home/Lonely Am IChuck Jackson02.1963-42[10]Wand 132[written by Tony Bruno, Sanford Bellini, Brenda Bruno][produced by Tony Bruno][12[10].R&B Chart]
Tears of joy/I will never turn my back on youChuck Jackson07.1963-85[2] side B:110[6]Wand 138[A&B:written by Ed Townsend][produced by Ed Townsend][B:29[1].R&B Chart]
Any other way/Big New YorkChuck Jackson11.1963-81[5]Wand 141[written by William Bell][produced by S. Kahan, Mal Williams][47[1].R&B Chart]
Hand it over/Look over your shoulderChuck Jackson03.1964-92[3]Wand 149[written by Robert Mosely, Francis Aycock][produced by Ludix Productions][13[9].R&B Chart]
Beg me/This broken heart that you gave meChuck Jackson05.1964-45[10]Wand 154[written by Rudy Clark][produced by Ludix Productions][5[15].R&B Chart]
Somebody new/Stand by meChuck Jackson10.1964-93[2]Wand 161[written by Luther Dixon][produced by Luther Dixon]
Since i don' t have you/Hand it overChuck Jackson11.1964-47[8]Wand 169[written by Jeffrey David Hooven, Hal Winn][produced by Stan Green, Steve Tyrell][18[11].R&B Chart]
Something you got/Baby take meChuck Jackson & Maxine Brown04.1965-55[9]Wand 181[written by Chris Kenner][produced by Stan Green, Steve Tyrell][10[11].R&B Chart]
I need you /Soul Brother's twistChuck Jackson04.1965-75[4]Wand 179[written by Carole King, Gerry Goffin][produced by Stan Green, Steve Tyrell][22[3].R&B Chart]
If i didn' t love you/Just a little bit of your soulChuck Jackson08.1965-46[7]Wand 188[written by Pam Sawyer, Mark Barkan][produced by Stan Green, Steve Tyrell][18[7].R&B Chart]
Can' t let you out of my sight/Don't goChuck Jackson08.1965-91[4]Wand 191[written by Roger Atkins, William Miller][produced by Stan Green]
I need you so/'Cause we're in loveChuck Jackson10.1965-98[1]Wand 198[written by Ivory Joe Hunter][produced by Stan Green]
Good things come to those who wait/YahChuck Jackson12.1965-105[7]Wand 1105[written by J. J. Barnes, C. Sims, M. Griffin, D. Litwin][produced by Herman Lewis]
I'm satisfied/Please don't hurt meChuck Jackson & Maxine Brown02.1966-112[1]Wand 1109[written by V. Simpson, N. Ashford, J. Armstead][produced by Stan Green]
Hold on i' m comin'/Never had it so goodChuck Jackson02.1967-91[4]Wand 1148[written by Isaac Hayes, David Porter][20[7].R&B Chart]
Daddy' s home/Don't goChuck Jackson & Maxine Brown05.1967-91[1]Wand 1155[written by William Miller, James Sheppard][produced by Stan Green, Neil Galligan ][46[3].R&B Chart]
Shame on me/CandyChuck Jackson10.1967-76[9]Wand 1166[written by Lawton Williams, Bill Enis][produced by Don Schroeder ][40[5].R&B Chart]
[You can' t let the boy overpower]The man in you/Girls,girls,girlsChuck Jackson03.1968-94[1]Motown 1118[written by Smokey Robinson][produced by Smokey, A. Cleveland]
Are you lonely for me baby/Your wonderful loveChuck Jackson04.1969-107[3]Motown 1144[written by Bert Berns][produced by Clay McMurray][27[4].R&B; Chart]
Honey Come Back/What Am I Gonna Do Without YouChuck Jackson09.1969--Motown 1152[written by Jim Webb][produced by Frank Wilson][43[4].R&B; Chart]
I only get this feeling/Slowly but surelyChuck Jackson07.1973-117[2]ABC 11 368[written by Dee Ervin][produced by Steve Barri ][35[6].R&B; Chart]
I Can't Break Away Chuck Jackson12.1973--ABC 11 398[written by G. Zekley, M. Bottler][produced by Steve Barri ][62[8].R&B; Chart]
I'm Needing You, Wanting You/Shine, Shine, ShineChuck Jackson12.1975--All Platinum 2360[written by A. Goodman, H. Ray, W. Morris][produced by A. Goodman, H. Ray, W. Morris][30[12].R&B; Chart]
I Wanna Give You Some Love/Waiting In VainChuck Jackson06.1980--EMI America 8042[written by Bob Marley][produced by Luther Dixon, Don Taylor][90[2].R&B; Chart]

Blind Willie Johnson

 Ur. ok. 1902 r. w Marlin w stanie Teksas (USA), zm. ok. 1947 r. w Beaumont w Teksasie. Blind Willie Johnson był, jak się zdaje, największym i najbardziej popularnym religijnym śpiewakiem nagrywającym przed II wojną światową. Jego silny wokal i zadziwiająca gra na gitarze spowodowały, że jego płyty sprzedawały się nawet w okresie Wielkiego Kryzysu. Jego ślepotę przypisywano rozmaitym przyczynom, choć najprawdopodobniej spowodowała ją matka, która w ataku szału oblała siedmioletnie dziecko ługiem.

 

Jego zwrot w stronę muzyki w wyniku tego wydarzenia stanowi powracający motyw opowieści wielu niewidomych czarnych śpiewaków, choć już wcześniej Johnson wykazywał pragnienie zostania kaznodzieją. Połączywszy więc w sobie obie skłonności, zaczął tworzyć wpływową muzykę religijną i wykonywać ją za drobne datki na ulicach. Pomimo przywiązania artysty do Kościoła w jego osobowości muzycznej znalazło się też miejsce dla estetyki świeckiej. Objawiło się to prawdopodobnie nagraniem dwóch nie wydanych bluesów, zrealizowanych pod pseudonimem Blind Texas Marlin podczas drugiej sesji dla wytwórni Columbia. Johnson zaczął współpracę z tą firmą w grudniu 1927 r., kiedy mieszkał już w Dallas, a pierwsze nagranie uzyskało natychmiastowy sukces, sprzedając się w ponad 15-tysięcznym nakładzie.
 

W okresie pomiędzy pierwszą sesją a kwietniem 1930 r. nagrał łącznie 30 utworów (wszystkie dla tej samej wytwórni) na takim samym wysokim poziomie, co nawet dziś musi budzić podziw. Pierwsze informacje na temat życia Johnsona zebrał Sam Charters, który pod koniec lat 50. przeprowadził wywiad z żoną artysty, Angeliną. Uzupełnił je 20 lat później Dan Williams, który opisał artystyczne podróże Johnsona, w tym jego krótką współpracę z Blind Williem McTellern. Charters dostrzegł także wpływ, jaki wywarł na styl śpiewania Johnsona zapomniany, stary śpiewak Madkin Butler, a także jego wczesna działalność w Kościele Boga w Chrystusie.
 

Na wielu nagraniach Johnsona słychać drugi, kobiecy głos. Przez wiele lat sądzono, że to głos żony wykonawcy, Angeliny. Obecnie wydaje się bardziej prawdopodobne, że była to dawna dziewczyna (a może także żona) artysty, Willie B. Harris, która również związana była z "uświęconym" Kościołem. Przed ślubem z Angeliną w czerwcu 1930 r. Willie Johnson powrócił na łono Kościoła baptystów. Korzystając z usług drugiego wokalisty, starał się on uzyskać postrzępiony, antyfoniczny efekt śpiewu, w który wplatał "fałszywy" bas, zaś kiedy występował solo, jako drugi głos wykorzystywał gitarę, która często stanowiła dopełnienie jego partii wokalnych. Umiał grać palcami, ale najbardziej znany był ze znakomitej techniki "slide".
 

Bodaj najbardziej znany z jego utworów to gitarowa wersja kongregacyjnego hymnu "Dark Was The Night And Cold The Ground", który w oryginalnej wersji został wykorzystany przez Pasoliniego w jego filmie "The Gospel According To Saint Mark" ("Ewangelia wg św. Mateusza") oraz zaadaptowany przez Ry'a Coodera jako temat przewodni muzyki do filmu "Paris, Texas". Ostatnie lata życia Johnson spędził w Beaumont w Teksasie, gdzie m.in. w latach 40. przeżył pożar, który strawił jego dom. Po pożarze Johnson powrócił do spalonego doszczętnie domu, w którym spał na mokrym materacu przykryty gazetami. Zachorowawszy w wyniku tego na zapalenie płuc, wkrótce zmarł.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
I Know His Blood Can Make Me Whole / Jesus Make Up My Dying BedBlind Willie Johnson 01.1928--Columbia 14276-D-
Dark Was the Night - Cold Was the Ground / It's Nobody's Fault but MineBlind Willie Johnson 04.1928--Columbia 14303-D-
Mother's Children Have a Hard Time / If I Had My Way I'd Tear the Building DownBlind Willie Johnson 08.1928--Columbia 14343-D-
Jesus Is Coming Soon / I'm Gonna Run to the City of RefugeBlind Willie Johnson 01.1929--Columbia 14391-D-
Keep Your Lamp Trimmed and Burning / Lord I Just Can't Keep From CryingBlind Willie Johnson 05.1929--Columbia 14425-D-
Let Your Light Shine on Me / God Don't Never ChangeBlind Willie Johnson 01.1930--Columbia 14490-D-
Bye and Bye I'm Goin' to See the King / You'll Need Somebody on Your BondBlind Willie Johnson 02.1930--Columbia 14504-D-
God Moves on the Water / Take Your Burden to the LordBlind Willie Johnson 04.1930--Columbia 14520-D-
You're Gonna Need Somebody on Your Bond / John the RevelatorBlind Willie Johnson 05.1930--Columbia 14530-D-
My Trouble Will Soon Be Over / The Rain Don't Fall on MeBlind Willie Johnson 06.1930--Columbia 14537-D-
Praise God I'm Satisfied / When the War Was OnBlind Willie Johnson 07.1930--Columbia 14545-D-
Can't Nobody Hide From God / If It Hadn't Been for JesusBlind Willie Johnson 08.1930--Columbia 14556-D-
The Soul of a Man / (Church) I'm Fully Saved TodayBlind Willie Johnson 01.1931--Columbia 14582-D-
Everybody Ought to Treat a Stranger Right / Go With Me to the LandBlind Willie Johnson 05.1931--Columbia 14597-D-
Sweeter as the Years Roll By / Take Your StandBlind Willie Johnson 10.1931--Columbia 14624-D-

poniedziałek, 11 listopada 2024

Damian Dame

Damian Dame to duet R&B z lat 90-tych. Mieli być jednym z najlepszych zespołów muzycznych L.A. Reida i Babyface'a; jednak ich kariery zostały niestety przerwane. Duet składał się ze śpiewaków Damiana Broadusa (urodzonego jako Bruce Edward Broadus 13 września 1966 r. w Marshall w stanie Michigan) i Deah Dame (urodzonej jako Debra Jean Hurd 20 września 1958 r.). 

 Deah zaczęła śpiewać w młodym wieku. W wieku 18 lat koncertowała z zespołem swojej starszej siostry i szwagra. W 1983 r. wydała swój debiutancki solowy album o tym samym tytule w Geffen Records. Występowała również jako wokalistka wspierająca dla takich artystów jak Babyface, Karyn White, Shalamar i The Deele. W wieku 9 lat Damian nauczył się grać na pianinie i grał w klubach w Kalamazoo w stanie Michigan, gdy miał 16 lat. Był również członkiem zespołu muzycznego Shy Boy i miał własną firmę produkcyjną o nazwie K-Zoo. Początkowo Deah miała być solowym artystą muzycznym, ale po tym, jak Damian usłyszał jej głos na taśmie demo innego muzyka, chciał z nią zaśpiewać. Rok po tym, jak poznali się w Los Angeles, podpisali kontrakt płytowy z LaFace Records i przeprowadzili się do Georgii. 

W 1991 roku Damian Dame wydał swój jedyny album studyjny o tym samym tytule. Album osiągnął   21. miejsce na liście Billboard R&B Albums. Główny singiel z albumu, „Exclusivity”, przez 2 tygodnie znajdował się na szczycie listy Billboard Hot R&B Singles, pozostając na liście przez 17 tygodni. Piosenka trafiła na listy przebojów muzyki pop, osiągając 42. miejsce na liście Billboard Hot 100. Osiągnęła również 34. miejsce na liście Billboard Hot Dance Music\Maxi-Singles Sales i 45. miejsce na liście Billboard Hot Dance Music\Club Play, pozostając na liście przez 2 tygodnie. 

 Kolejny singiel, „Right Down To It”, osiągnął 90. miejsce na liście Billboard Hot 100 i 2. miejsce na liście Billboard Hot R&B Singles, pozostając na liście przez 21 tygodni. Ostatni singiel wydany z albumu, „Gotta Learn My Rhythm”, nie znalazł się na liście Hot 100, ale udało mu się osiągnąć 34. miejsce na liście Billboard Hot Dance Music\Maxi-Singles Sales i 20. miejsce na liście Billboard Hot R&B Singles, pozostając na liście przez 12 tygodni. 

 27 czerwca 1994 roku Deah zginęła w wypadku samochodowym w Atlancie w stanie Georgia w wieku 35 lat. W chwili jej śmierci Damian Dame planował nagrać swój kolejny album. Pozostawiła po sobie rodziców i rodzeństwo, a datki na jej cześć przekazano na rzecz United Negro College Fund. W 1995 roku Damian wydał solowy album zatytułowany „199SEX” w wytwórni Chip Records. 27 czerwca 1996 roku (dwa lata po śmierci Deah) zmarł na raka jelita grubego w wieku 29 lat. Pozostawił po sobie matkę, babcię, żonę Carol Morrow i dwójkę dzieci: córkę Sky (która wystąpiła w reality show MTV „My Super Sweet Sixteen”) i syna Dominica.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
ExclusivityDamian Dame05.1991-42[12]LaFace 4000[written by L. A. Reid, Babyface, Damian][produced by L. A. Reid, Babyface, Daryl Simmons, Kayo][1[2][17].R&B Chart][45[2].Hot Disco/Dance;LaFace 4001 12"]
Right Down To ItDamian Dame12.1991-90[6]LaFace 24 002[written by L. A. Reid, Babyface, D. Simmons][produced by L. A. Reid, Babyface][2[21].R&B Chart]
Gotta Learn My RhythmDamian Dame04.1992--LaFace 24 012[written by Daryl Simmons, L.A. & Babyface][produced by Daryl Simmons, L.A. & Babyface,Jermaine Dupri, L.A. Reid][20[12].R&B Chart]

Times Two

 

Times Two był amerykańskim męskim duetem muzycznym składającym się z wokalistów i klawiszowców Shanti Jones i Johnny'ego Dollara, oboje z Point Reyes w Kalifornii. Większość swojego materiału napisali sami, a także go wyprodukowali lub współprodukowali. 

Zadebiutowali w 1988 roku albumem X2 dla Warner Bros./Reprise, który osiągnął 137. miejsce na liście Billboard 200.   W USA ich największym hitem był „Strange But True”, który osiągnął 21. miejsce na liście Billboard Hot 100. W tym roku menedżer Debbie Gibson, Douglas Breitbart, podpisał kontrakt z Times Two jako supportem na jej trasie Out of the Blue. Ich drugi singiel w USA, „Cecilia” (cover hitu Simona & Garfunkela, z udziałem samego Paula Simona i wyprodukowany przez Jaya Kinga z Club Nouveau), odniósł znacznie mniejszy sukces, osiągając zaledwie 79. miejsce na liście Billboard Hot 100. Jednak piosenka była na szczycie list przebojów w Nowej Zelandii przez trzy tygodnie w 1988 roku i spędziła łącznie 14 tygodni na liście. 

 Album X2 osiągnął 13. miejsce w Nowej Zelandii, podbudowany sukcesem singla i spędził 11 tygodni na liście. Słabe wyniki sprzedaży ostatecznie doprowadziły do ​​wycofania duetu z Warner/Reprise. Jednak powrócili w 1990 roku w EMI Records z EP Danger Is My Business. Utwór „Jack the Jill” zawierał wyraźnie sample z coveru B. J. Thomasa z 1969 roku „Hooked on a Feeling” z 1974 roku w wykonaniu Blue Swede. Początkowo EP miało służyć jako zapowiedź ich kolejnego pełnometrażowego albumu, Hi-Fi & Mighty. Rozprowadzono ograniczoną liczbę promocyjnych kopii albumu, które zawierały utwory z poprzedniej EP, kilka nowych piosenek i kilka remiksów. Jednak problemy z zarządzaniem doprowadziły do ​​anulowania komercyjnej premiery, a album został odłożony na półkę. Niedługo potem Times Two się rozpadło. 

Po rozpadzie Shanti Jones była frontmanką zespołu Sex & Reverb, który wyprodukował kilka płyt CD. Johnny Dollar występował później pod pseudonimem Giovanni Di Morente i grał z El Radio Fantastique w San Francisco Bay Area.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Strange But True/Come OverTimes Two03.1988-21[17]Reprise 27 998[written by Shanti, Gardner Cole][produced by Steve Barri, Tony Peluso, Shanti, Gardner Cole][12[10].Hot Disco/Dance;Reprise 20 853 12"]
Cecilia /RomeoTimes Two07.1988-79[6]Reprise 27 871[written by Paul Simon][produced by Jay King, David Agent, Benny Medina]
Set Me FreeTimes Two08.1990--EMI 50 328[written by John Dollar, Shanti Jones][produced by David Morales][97[2].R&B Chart][26[5].Hot Disco/Dance;EMI 56 187 12"]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
X2 Times Two04.1988-137[11]Reprise 25 624-

Time

 The Time- funkowy zespół muzyczny założony w 1981 roku - jego członkami są artysci "odkryci" przez Prince'a.

Zespół został stworzony dzięki klauzuli w kontrakcie Prince'a z Warner Bros., która pozwalała mu na pozyskiwanie i nagrywanie innych artystów dla firmy. Zainspirowany filmem z roku 1980 The Idolmaker o życiu producenta i promotora muzycznego Boba Marucciego, Prince założył zespół funkowy, który miał być ujściem dla kolejnych jego hitów i materiału podobnego do pierwszych jego płyt - w tym samym czasie on sam udał się w kierunku odkrywania innych kierunków muzycznych.
 

W roku 1981 zbudował skład The Time z członków funkowego zespołu z Minneapolis o nazwie "Flyte Tyme": Jellybean Johnson na perkusji, Jimmy Jam i Monte Moir na klawiszach oraz Terry Lewis na basie. Skład dopełnili Jesse Johnson na gitarze, wokalista i przyjaciel z dzieciństwa Prince'a Morris Day oraz Jerome Benton, który w zasadzie pełnił rolę człowieka od marketingu.
Zespół wydał w sumie cztery albumy - na każdym znalazła się spora porcja jamowanych, natchnionych rockiem utworów funkowych, przeważnie lekkich i żartobliwych, na które duży wpływ miał zespół "Parliament" oraz, naturalnie, Prince. Do ich przebojów należą m.in. "The Bird", "Jungle Love", "777-9311", "Get It Up", "Gigolos Get Lonely Too", czy "Cool" - pojawiały się one głównie na listach przebojów R&B.; Nigdy jednak zespół nie osiągnął statusu megagwiazdy, takiej jak chociażby sam Prince. Choć Day był charyzmatycznym i urzekającym frontmanem, wielu zarzucało mu pisanie słabych tekstów.
 

W 1983 Jimmy Jam i Terry Lewis, którzy już razem pisali piosenki, zaczęli pisać także dla innych zespołów. Pewnego dnia nie mogli wylecieć z Atlanty z powodu śnieżycy i nie zdążyli na koncert "The Time" w San Antonio, za co zostali ukarani grzywną, a póżniej wyrzuceni. Nigdy nie było jasne czy było to z powodu tego incydentu, czy też przez ich rosnącą niezależność. Monte Moir skorzystał z okazji i również opuścił zespół, aby pracować z Jamem i Lewisem. Skład "The Time" uzupełnili Mark Cardenez i Paul Peterson na klawiszach oraz Jerry Hubbard na basie. To właśnie ten nowy skład pojawił się w filmie Prince'a - Purple Rain. The Time płynął na fali popularności, jakiej dostarczył zespołowi film oraz przeboje "Jungle Love" i "The Bird", jednak jego członkowie nie potrafili wykorzystać wszystkich swoich możliwości.
 

W 1985 roku po kłótniach z Princem odszedł Day, który wybrał karierę solową (po swoim aktorskim sukcesie w filmie "Purple Rain"). Wkrótce Jesse Johnson również poszedł swoją drogą. Zespół przestał istnieć, a kilku pozostałych członków (Benton, Johnson i Peterson) założyło grupę "The Family", która jednak wkrótce również dokonała żywota. W międzyczasie Jimmy Jam i Terry Lewis stali się jedną z najlepszych ekip produkcyjnych lat '80 i '90-tych.
 

W 1990 muzycy z oryginalnego składu ponownie podjęli współpracę i napisali muzykę do filmu Graffiti Bridge oraz wydali wspólnie album Pandemonium, na którym pojawił się ich najlepiej sprzedający się do tej pory singel - Jerk Out. Jednak niedługo potem w zespole ponownie zaczęło iskrzyć i muzycy rozstali się ponownie. Kilku członków The Time zaczęło ponownie wspólnie grać w 1995r, z towarzyszeniem kilku nowych muzyków - to właśnie ten skład ekipę można zobaczyć w filmie Kevina Smitha Jay i Cichy Bob kontratakują. Grupa koncertuje do tej pory, zazwyczaj pod nazwą "Morris Day and The Time".
 

Podobno pod koniec lat '90-tych ukończony został piąty album The Time, nagrany w nowym składzie, lecz Prince nie pozwolił na jego wydanie. Tytuł roboczy miał brzmieć "'Old Dogs, New Tricks". W 2004 ukazał się album Morrisa Daya "It's About Time" zawierający kilka utworów napisanych i wykonanych przez Daya oraz kilka nagrań z koncertów The Time.

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Get it up/After High SchoolTime08.1981--Warner 49 774[Written by: Prince ][Produced by: Morris Day/Prince ][6[19].R&B Chart]
Cool [Part.1]/[Part.2]Time01.1982-90[7]Warner 49 864[Written by: Dez Dickerson/Prince ][Produced by: Morris Day/Prince ][7[18].R&B Chart]
Girl/The StickTime04.1982--Warner 50 039[Written by:Prince ][Produced by: Prince ][49[9].R&B Chart]
777-9311 / GraceTime10.1982-88[3]Warner 29 952[Written by: Prince][Produced by: Morris Day/Prince ][2[20].R&B Chart]
The Walk / OnedayI'mgonnabesomebodyTime12.1982-104[1]Warner 29 856[Written by: Time][Produced by: Morris Day/Prince ][24[11].R&B; Chart]
Gigolos Get Lonely Too/I Don't Wanna Leave YouTime03.1983--Warner 29 764[Written by: Morris Day][Produced by: Morris Day, The Starr* Company][77[4].R&B; Chart]
Ice Cream Castles / TrickyTime08.1984-106[3]Warner 29 247[Written by: Morris Day][Produced by: Morris Day/Prince ][11[15].R&B; Chart][70[3].Hot Disco/Dance;Warner 29 247 7"]]
Jungle Love/Oh, BabyTime10.1984-20[25]Warner 29 181[Written by:Morris Day/Jesse Johnson/Prince][Produced by: Prince ][6[17].R&B; Chart][9[14].Hot Disco/Dance;Warner 20 254 12"]
The Bird / My DrawersTime02.1985-36[13]Warner 29 094[Written by: Morris Day/Prince/Jesse Johnson ][Produced by: Prince ][6[10].Hot Disco/Dance;Warner 20 315 12"][33[11].R&B; Chart]
Jerk Out / Mo' Jerk OutTime06.1990-9[15]Paisley Park 19 750[gold-US][1[1][15].R&B; Chart][Written by:Prince, Jimmy Jam and Terry Lewis, Morris Day][Produced by: Prince ][6[9].Hot Disco/Dance;Paisley Park 19 701 12"]
Chocolate/My DrawersTime10.1990--Paisley Park 19750[Written by:The Time][Produced by: The Time ][44[7].R&B; Chart]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
The TimeTime09.1981-50[32]Warner 3598[gold-US][produced by Jamie Starr , Morris Day ]
What Time Is It?Time09.1982-26[33]Warner 23 701[gold-US][produced by The Starr ★ Company , Morris Day ]
Ice Cream CastleTime07.1984-24[57]Warner 25 109[platinum-US][produced by Morris Day , Starr Company]
PandemoniumTime07.199066[1]18[16]Paisley Park 27 490[gold-US][produced by Time,Prince]

Billy Joel

William Martin Joel (ur. 9 maja 1949r) - amerykański wokalista, autor tekstów piosenek i pianista. . Joel, pianista o klasycznym muzycznym wykształceniu, do swojej pierwszej grupy, The Echoes, dołączył w 1964 r. Cztery lata później porzucił ją na rzecz The Hassels, popularnej formacji z Long Island, która podpisała kontrakt z United Artists. Billy zagrał na dwóch albumach zespołu, The Hassels i Hour Of The Wolf, zanim opuścił go wraz z perkusistą Jonem Smallem, by założyć grupę Attila. Duet ten nagrał jeden album, noszący zresztą nazwę grupy, zanim dwaj muzycy ruszyli własnymi drogami. 

Taśma demo z oryginalnymi nagraniami Joela przerodziła się w jego debiutancki album, Cold Spring Harbor, który nie sprzedawał się najlepiej, głównie z powodu słabej promocji. Kiedy jednak nowa piosenka, „Captain Jack", nagrana na potrzeby programu radiowego stała się undergroundowym przebojem, wytwórnia Columbia Records wytropiła Billy'ego aż w Kalifornii i podpisała z nim długoterminowy kontrakt. W 1973 r. tytułowy utwór z albumu Piano Man wszedł do Top 30 amerykańskiej listy przebojów i otworzył wokaliście drogę do pełnej sukcesów kariery.

 Joel uparcie odmawiał żądaniom szefów wytwórni, domagających się bardziej komercyjnego materiału i mimo że jego dwa następne longplaye, Street Life Serenade i Turnstiles, odniosły spory sukces, jego los odmienił się na dobre dopiero w 1977 r., gdy longplay The Stranger odebrał płycie Bridge Over Troubled Water Simona i Garfunkela tytuł bestsellera numer l wytwórni Columbia. Najbardziej znana piosenka pochodząca z tego wydawnictwa, „Just The Way You Are", zdobyła dwie nagrody Grammy: dla najlepszej piosenki i nagrania roku. Ta romantyczna ballada stała się już klasykiem, a w wykonaniu Barry'ego White'a w 1978 r. odniosła wielki sukces w Wielkiej Brytanii.

 Z wydanego w 1979 r. albumu 52nd Street pochodził następny wielki przebój, „My Life", podczas gdy pierwszy w karierze Billy'ego amerykański przebój numer l, „It's Still Rock'N'Roll To Me", znalazł się na płycie Glass Houses z 1980 r. Image wokalisty prezentujący go jako łatwą do zaakceptowania, daleką od wszelkich kontrowersji postać, został zachwiany wraz z nagraniem albumu The Nylon Curtain, na którym znalazły się dwa protest songi z prawdziwego zdarzenia, „Allentown" i „Goodnight Saigon". 

W 1984 r. Joel powrócił jednak do mniej skomplikowanych spraw rejestrując album An Innocent Man, na którym zamieszczono pamiętny przebój „Uptown Girl" (w nakręconym wideoklipie wystąpiła żona Joela, modelka Chrissie Brinkley, z którą wokalista rozstał się wiosną 1994 r.). Mimo że ostatnimi czasy Joel nagrywa jakby mniej, od czasu do czasu udaje mu się zanotować na swoim koncie przebojowy singel, który umacnia jego pozycję w świecie muzyki pop. Będąc z natury perfekcjonistą, wokalista zasygnalizował także swoje pragnienie zajęcia się nieco bardziej skomplikowaną muzyką. 

W 1991 r. Joel otrzymał doktorat honoris causa Fairfield University w stanie Connecticut. Wydany w 1993 r. album River Of Dreams okazał się kolejnym wielkim sukcesem wokalisty, plasując się na 3. miejscu brytyjskiej i 1. amerykańskiej listy przebojów.
 

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Piano man/You're my homeBilly Joel02.1974-25[14]Columbia 45 963[5x-platinum-US][2x-platinum-UK][written by Billy Joel][produced by Michael Stewart]
Worse comes to worst/Somewhere along the lineBilly Joel06.1974-80[4]Columbia 46 055 [written by Billy Joel][produced by Michael Stewart]
Travellin prayer/Ain't no crimeBilly Joel08.1974-77[4]Columbia 10 015 [written by Billy Joel][produced by Michael Stewart]
The entertainer/The Mexican connectionBilly Joel11.1974-34[10]Columbia 10 064 [written by Billy Joel][produced by Michael Stewart]
Just the way you are/Get it right the first timeBilly Joel11.197719[9][02.78]3[27]Columbia 10 646[2x-platinum-US][silver-UK][written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
Movin' out [Anthony's song]/Everybody has a dreamBilly Joel03.197835[6]17[14]Columbia 10 708[platinum-US][written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
Only the good die young/Get it right the first timeBilly Joel05.1978-24[13]Columbia 10 750 [2x-platinum-US][written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
She' s always a woman/ViennaBilly Joel08.1978-17[15]Columbia 10 788[platinum-US][platinum-UK][written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
My life/52end streetBilly Joel11.197812[15]3[19]Columbia 10 853[platinum-US][silver-UK][written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
Big shot/Root beer ragBilly Joel02.1979-14[11]Columbia 10 913 [gold-US][written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
Until the night/Root beer ragBilly Joel04.197950[3]-CBS 7242 [UK][written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
Honesty/The Mecican connectionBilly Joel04.1979-24[11]Columbia 10 959[written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
You may be right/Close to the borderlineBilly Joel03.1980-7[15]Columbia 11 231[platinum-US][written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
All for Leyna/Close to the borderlineBilly Joel04.198040[4]-CBS 8325 [UK][written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
It' s still rock and roll to me/Through the long nightBilly Joel05.198014[11]1[2][21]Columbia 11 276[2x-platinum-US][written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
Don' t ask me why/C'etait toi [You were the one]Billy Joel08.1980-19[15]Columbia 11 331[written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
Sometimes a fantasy/All for LeynaBilly Joel10.1980-36[9]Columbia 11 379[written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
Say goodbye to Hollywood/Summer,highland falls [live]Billy Joel09.1981-17[15]Columbia 02518[written by Billy Joel][produced by Phil Ramone,Billy Joel]
She' s got a way/The ballad of Billy The Kid [live]Billy Joel11.1981-23[14]Columbia 02628[written by Billy Joel][produced by Phil Ramone,Artie Ripp]
Pressure/LauraBilly Joel09.1982-20[17]Columbia 03244[written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
Allentown/Elvis Presley Blvd.Billy Joel11.1982-17[22]Columbia 03413[gold-US][written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
Goodnight Saigon/A room of your ownBilly Joel03.198329[4]56[7]Columbia 03780[written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
Tell her about it/Easy moneyBilly Joel07.19834[10]1[1][18]Columbia 04012[gold-US][silver-UK][written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
Uptown girl/Careless talkBilly Joel09.19831[5][17]3[22]Columbia 04149[3x-platinum-US][2x-platinum-UK][written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
An innocent man/I'll cry insteadBilly Joel12.19838[10]10[18]Columbia 04259[silver-UK][written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
The longest time/Christie LeeBilly Joel03.198425[8]14[18]Columbia 04400[platinum-US][silver-UK][written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
Leave a tender moment alone/This NightBilly Joel07.198429[7]27[15]CBS A 4521[written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
This Night/I'll Cry InsteadBilly Joel11.198478[4]-CBS GA 4884 [UK][written by Billy Joel, Chorus: L. V. Beethoven][produced by Phil Ramone]
Keepin' the faith/She's right on timeBilly Joel01.1985-18[16]Columbia 04681 [written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
You' re only human [Second wind]/SurprisesBilly Joel07.198594[2]9[16]Columbia 05417[written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
The night is still young/Summer,highland falls [live]Billy Joel10.1985-34[10]Columbia 05657[written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
She's always a woman/Just the way you areBilly Joel02.198653[1]-CBS A 6862 [UK][written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
Modern woman/Sleeping with the television onBilly Joel06.1986-10[15]Epic 06118[piosenka z filmu "Ruthless people"][written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
A matter of trust/Getting closerBilly Joel08.198652[4]10[18]Columbia 06108[written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
This is the time/Code of silence [with Cyndi Lauper]Billy Joel11.1986-18[17]Columbia 06526[written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
Baby grand/Big man on Mulberry StreetBilly Joel & Ray Charles04.1987-75[7]Columbia 06 994 [written by Billy Joel][produced by Phil Ramone]
We didn' t start the fire/House of blue nightBilly Joel10.19897[10]1[2][19]Columbia 73 021[3x-platinum-US][2x-platinum-UK][written by Billy Joel][produced by Billy Joel, Mick Jones]
Leningrad/The times they are a-changin'Billy Joel12.198953[4]-CBS JOEL 4[written by Billy Joel][produced by Billy Joel, Mick Jones]
I go to extremes/When in RomeBilly Joel01.199070[2]6[16]Columbia 73 091[written by Billy Joel][produced by Billy Joel, Mick Jones]
The downeaster "Alexa"/And so it goesBilly Joel05.1990-57[8]Columbia 73 333[gold-US][written by Billy Joel][produced by Billy Joel, Mick Jones]
That' s not her style/And so it goesBilly Joel08.199097[1]77[6]Columbia 73 442[written by Billy Joel][produced by Billy Joel, Mick Jones]
And so it goesBilly Joel10.1990-37[12]Columbia 73 602[written by Billy Joel][produced by Billy Joel, Mick Jones]
All shook up/Wear my ring around your neck [Ricky Van Shelton]Billy Joel08.199227[4]92[3]Epic Soundtrax 74 422[written by Otis Blackwell, Elvis Presley][produced by Billy Joel,][piosenka z filmu "Honeymoon in Vegas"]
The river of dreams/No man's landBilly Joel07.19933[14]3[27]Columbia 77 086[gold-US][written by Billy Joel][produced by Danny Kortchmar,Joe Nicolo]
All about soul/You picked a real bad timeBilly Joel11.199332[4]29[20]Columbia 77254 [written by Billy Joel][produced by Danny Kortchmar,Joe Nicolo]
No man's land/Shades of grey [live]Billy Joel02.199450[4]-Columbia 6599202 [UK] [written by Billy Joel][produced by Danny Kortchmar,Joe Nicolo]
Lullabye [Goodnight,my angel]/Two thousand yearsBilly Joel03.1994-77[8]Columbia 77363 [gold-US][written by Billy Joel][produced by Danny Kortchmar,Joe Nicolo]
To make you feel my love/Intro/Summer,highland fallsBilly Joel08.1997-50[9]Columbia 78641 [written by Bob Dylan][produced by Peter Asher]
Turn The Lights Back On Billy Joel02.2024-62[1]Columbia [written by Billy Joel,Freddy Wexler,Arthur Bacon,Wayne Hector][produced by Freddy Wexler,Parisi,Emile Haynie]

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US/UK]
Komentarz
Piano manBilly Joel01.197498[1][06.84]27[40]Columbia 32 544/CBS CBS 40 80719[4x-platinum-US][producer-Michael Stewart]
Streetlife serenadeBilly Joel11.1974-35[18]Columbia 33 146/CBS CBS 40 80766[platinum-US][producer-Michael Stewart]
TurnstilesBilly Joel06.1976-122[12]Columbia 33 848/CBS CBS 40 81195[platinum-US][producer-Elton John]
The StrangerBilly Joel10.197725[40]2[137]Columbia 34 987/CBS CBS 40 82311[11x-platinum-US][gold-UK][producer-Phil Ramone]
52nd StreetBilly Joel10.197810[43]1[8][76]Columbia 35 609/CBS CBS 40 83181[7x-platinum-US][gold-UK][producer-Phil Ramone]
Glass housesBilly Joel03.19809[24]1[6][73]Columbia 36 384/CBS CBS 40 86108[7x-platinum-US][gold-UK][producer-Phil Ramone]
Songs in the AtticBilly Joel10.198157[3]8[27]Columbia 37 461/CBS CBS 40 85273[3x-platinum-US][producer-Phil Ramone]
The nylon curtainBilly Joel10.198227[8]7[35]Columbia 38 200/CBS CBS 40 85959[2x-platinum-US][producer-Phil Ramone]
An innocent manBilly Joel08.19832[94]4[111]Columbia 38 837/CBS CBS 40 25554[7x-platinum-US][3x-platinum-UK][producer-Phil Ramone]
Cold spring harborBilly Joel01.198495[1]158[8]Columbia 38 984/Phillips 6269 150[remix of first album released in 1971r][producer-Artie Ripp]
Greatest hits.Volume I and Volume IIBilly Joel07.19857[39]6[65]Columbia 40 121/CBS CBS 40 88666[23x-platinum-US][platinum-UK][producer-Michael Stewart, Billy Joel, Phil Ramone]
The bridgeBilly Joel08.198638[10]7[47]Columbia 40 402/CBS CBS 40 86323[2x-platinum-US][silver-UK][producer-Phil Ramone]
Kohyept -Live in LenningradBilly Joel11.198792[1]38[18]Columbia 40 996/CBS 4604071[platinum-US]
Storm frontBilly Joel11.19895[25]1[1][69]Columbia 44 366/CBS CBS 465 658-1[4x-platinum-US][platinum-UK][producer-Mick Jones,Billy Joel]
River of dreamsBilly Joel08.19933[26]1[3][56]Columbia 53 003/CBS CBS 473 872-1[5x-platinum-US][platinum-UK][producer-Billy Joel,Danny Kortchmar,Joe Nicolo,David Thoener]
Greatest hits .Volume IIIBilly Joel09.199723[10]9[28]Columbia 67 347/CBS CBS 488 236-2[platinum-US][silver-UK][producer- Phil Ramone, Mick Jones, Billy Joel, Danny Kortchmar, Joe Nicolo, David Thoener]
The Complete Hits Collection: 1973–1997 Billy Joel06.199833[6]--/Columbia 4912742[2x-platinum-US][producer-Billy Joel]
2000 Years-The Millenium ConcertBilly Joel05.200068[2]40[8]Columbia 63 792/CBS 497981-2[gold-US][producer-Don Devito]
The ultimate collectionBilly Joel03.20014[40]--/Columbia Sony TV 98[platinum-UK][producer- Phil Ramone,Michael Omartian,Billy Joel,Mick Jones,Danny Kortchmar,Joe Nicolo,David Thoener]
Fantasies & DelusionsRichard Joo09.2001-83[6]-/Columbia 85 397[producer- Steve Epstein]
The Essential Billy JoelBilly Joel10.2001157[1]29[16]Columbia 86 005/-[4x-platinum-US][gold-UK][producer- Billy Joel, Michael Stewart, Phil Ramone, Mick Jones]
Piano Man - The Very Best Of Billy JoelBilly Joel11.200411[41]--/Columbia 82876817372[5x-platinum-UK]
My livesBilly Joel12.2005-171[2]Columbia 93 520/-[platinum-UK]
12 gardens liveBilly Joel07.200695[3]14[3]-/Columbia [producer- Steve Lillywhite,Billy Joel]
The HitsBilly Joel03.2011-34[26] Columbia 88697 80811 2/-[gold-US]
Live at Shea Stadium: The ConcertBilly Joel03.2011-35[2]-/Columbia 88697845882[producer-Jon Small,Steve Cohen]
Opus CollectionBilly Joel04.2012-80[3]-/Columbia [producer-Jon Small,Steve Cohen]

Young-Holt Unlimited

 Young-Holt Unlimited (znany również jako Young-Holt Trio) był amerykańskim soulowo-jazzowym instrumentalnym zespołem muzycznym z Chicago, Illinois, Stany Zjednoczone. Perkusista Isaac „Redd” Holt i basista Eldee Young, byli członkowie jazzowego tria Ramseya Lewisa, utworzyli nowy zespół o nazwie Young-Holt Trio z pianistą Donem Walkerem w 1966 roku.Odnieśli umiarkowany sukces, w tym niewielki hit „Wack-Wack”, który znalazł się na 40. miejscu listy Billboard Hot 100 i na 44. miejscu w Kanadzie.

  W 1968 roku grupa zmieniła nazwę na Young-Holt Unlimited, a Walkera zastąpił Ken Chaney Pod nową nazwą grupa zdobyła trzecie miejsce na liście przebojów Hot 100 dzięki utworowi „Soulful Strut”, instrumentalnemu utworowi towarzyszącemu utworowi Barbary Acklin „Am I the Same Girl”.  „Soulful Strut” sprzedał się w nakładzie miliona egzemplarzy, a w styczniu 1969 r., niecałe trzy miesiące po wydaniu utworu, uzyskał status złotej płyty przyznanej przez RIAA. 

Kolejne wydania nie dorównały sukcesowi komercyjnemu „Soulful Strut”, a grupa rozwiązała się w 1974 r., a Young i Holt nadal grali w małych zespołach w Chicago. „Who's Making Love” osiągnął 47. miejsce na liście przebojów w Kanadzie w marcu 1969 r.   Zespół był samplowany ponad 200 razy, najczęściej w gatunku hip-hop. 

Young zmarł na atak serca 12 lutego 2007 r. w Bangkoku w Tajlandii w wieku 71 lat.  Holt zmarł 23 maja 2023 r., tydzień po swoich 91. urodzinach.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Wack Wack/This Little Light Of Mine The Young Holt Trio12.1966-40[8]Brunswick 55305[written by Hysear Don Walker, Eldee Young, Isaac Red Holt][produced by Carl Davis][12[9].R&B Chart]
Soulful Strut/Country Slicker JoeYoung-Holt Unlimited11.1968-3[13]Brunswick 55391[gold-US][written by Eugene Record, Sonny Sanders][produced by Carl Davis, Eugene Record][3[13].R&B Chart]
Who's Making Love/Just Ain't No LoveYoung-Holt Unlimited03.1969-57[4]Brunswick 55400[written by H. Banks, B. Crutcher, D. Davis, R. Jackson][produced by Carl Davis, Eugene Record]
Just A Melody/Young And HoltfulYoung-Holt Unlimited06.1969--Brunswick 755410[written by Carl Davis, Eugene Record][produced by Carl Davis, Eugene Record][49[3].R&B Chart]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Wack WackYoung-Holt Trio01.1967-132[6]Brunswick 754 121[produced by Carl Davis]
Soulful StrutYoung-Holt Unlimited01.1969-9[30]Brunswick 754 144[produced by Carl Davis, Eugene Record]
Just a MelodyYoung-Holt Unlimited08.1969-185[6]Brunswick 754 150[produced by Carl Davis, Eugene Record, Willie Henderson]

piątek, 8 listopada 2024

Buzz Cason

James Elmore „Buzz” Cason (ur. 27 listopada 1939r - zm. 16 czerwca 2024r) był amerykańskim piosenkarzem rockowym, autorem tekstów piosenek, producentem muzycznym i autorem. 

 James Elmore Cason urodził się w Nashville w stanie Tennessee 27 listopada 1939 roku. Był członkiem założycielem The Casuals, pierwszego zespołu rock and rollowego w Nashville. Wraz z Richardem Williamsem i Hugh Jarrettem z The Jordanaires nagrywał jako The Statues for Liberty. W 1960 roku Cason rozpoczął karierę solową pod pseudonimem Garry Miles i w 1960 roku miał przebój numer 16 dzięki swojej wersji coverowej piosenki „Look for a Star” z filmu Circus of Horrors. Pseudonim „Garry Miles” został wybrany tak, aby przypominał imię Garry'ego Millsa, piosenkarza, który pierwotnie nagrał „Look for a Star”.

  Cason kontynuował nagrywanie i wydawanie singli jako „Garry Miles” do około 1964 roku, ale bez większego sukcesu komercyjnego. W 1962 roku pracował jako asystent inżyniera dźwięku Snuffa Garretta w Los Angeles. W tym okresie on i Leon Russell, wówczas muzyk sesyjny, wyprodukowali The Crickets w wersji piosenki „La Bamba”. Piosenka odniosła sukces w Wielkiej Brytanii i Cason odbył trasę koncertową z grupą.  W Nashville pracował również dla aranżera Billa Justisa. W tym samym czasie i pod różnymi pseudonimami Cason pracował również jako wokalista sesyjny dla kilku wytwórni budżetowych z siedzibą w Nashville, które specjalizowały się w wydawaniu podróbek dźwiękowych wersji popularnych hitów. Te utwory były szybko nagrywane i udostępniane do sprzedaży po cenach budżetowych. Łącznie Cason śpiewał główną partię w co najmniej siedmiu z tych „brzmiących podobnie” singli wydanych w 1962 i 1963 roku pod takimi nazwami jak „Tommy Fuller”, „Fred X. Brown”, „Bob Lester”, „Bill Allison”, „Bill Austin”, „Farley Wayne” i „The Shaw Brothers” - obaj byli Casonem, z podwójnym nagraniem. 

 Od 1965 roku Cason zaczął wydawać muzykę pod własnym nazwiskiem. W 1968 roku Cason wydał singiel „Adam and Eve”, który sam napisał i wyprodukował. Pomimo słabej pozycji na listach przebojów w swoim kraju, udało mu się osiągnąć 21. miejsce w Australii, gdzie został wydany przez EMI w wytwórni „Stateside”. Później pisał piosenki razem z Bobbym Russellem i obaj prowadzili wydawnictwo i wytwórnię płytową do 1974 roku.

Jego największym hitem jako autora, z Macem Gaydenem, była piosenka „Everlasting Love”. Nagrana pierwotnie przez Amerykanina Roberta Knighta, brytyjska wersja Love Affair była tam przebojem numer jeden w styczniu 1968 roku. Wersja Carla Carltona była przebojem numer 6 w USA w 1974 roku i według BMI odnotowała ponad pięć milionów odtworzeń. W 1968 roku australijski zespół The Town Criers przeniósł swoją wersję piosenki na 2. miejsce na listach przebojów w tym kraju. „Everlasting Love” jest jedną z dwóch piosenek, które znalazły się w pierwszej 40. Billboard Hot 100 w latach 60., 70., 80. i 90-tych XX wieku i jest jedyną piosenką, która znalazła się w pierwszej 40. w Wielkiej Brytanii w latach 60., 70., 80., 90-tych i 2000., osiągając pierwszą 20. w każdej dekadzie z wyjątkiem lat 80-tych.  

Cason był również wokalistą wspierającym Elvisa Presleya i Kenny'ego Rogersa. Od połowy lat 80-tych miał własną grupę w stylu rockabilly, „B.C. & the Dartz”, która wydała kilka albumów. W 2020 r. Cason nadal pisał i produkował piosenki. Jego książka Living the Rock'N'Roll Dream: The Adventures of Buzz Cason (2004)  opowiada o muzyce, wolności i przygodach i rzuca światło na wydarzenia i kariery, które ukształtowały wczesne dni rock and rolla. Jego piosenka z 1962 r. „Soldier of Love” - współautor - została przerobiona przez Beatlesów, Live at the BBC, a także nagrana przez Marshalla Crenshawa i Pearl Jam. 

 Cason zmarł w Franklin w stanie Tennessee 16 czerwca 2024 r. w wieku 84 lat. W 1970 roku Cason założył studio nagrań „Creative Workshop”. Pierwsza sesja w studiu była przeznaczona na drugi album Jimmy’ego Buffetta, High Cumberland Jubilee. Inni, którzy nagrywali w studiu, to Dolly Parton, Jerry Reed, Merle Haggard, The Judds, The Doobie Brothers, Emmylou Harris i Olivia Newton-John.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Look For A Star, Part I/Look For A Star, Part IIGarry Miles03.1960-26[11]Imperial 5674[written by Mark Anthony ]

                                         Kompozycje Buzza Casona na listach przebojów

 


[with Bobby Russell]
05/1962 Tennessee Jan & Dean 69.US
05/1964 Ruby Red, Baby Blue The Fleetwoods 134.US
06/1966 Popsicle Jan & Dean 21.US

[with Bob Beckham]
05/1963 Danger Vic Dana 96.US

[solo]
05/1944 03/1964 The Waiting Game Brenda Lee 101.US
07/1964 (They Call Her) La Bamba The Crickets 21.UK
01/1965 Watusi '64 by Bentley and the Jet Set 128.US

[with John Buck Wilkin ]
05/1965 Tiger-A-Go-Go Buzz and Bucky 107.US
12/1965 Sandy Ronny & the Daytonas 27.US
03/1966 Somebody to Love Me Ronny & the Daytonas 115.US
11/1966 I'll Think of Summer Ronny & the Daytonas 133.US

[with Mac Gayden]
09/1967 Everlasting Love Robert Knight 13.US/19.UK
01/1968 Everlasting Love Love Affair 1.UK
01/1968 Blessed Are the Lonely Robert Knight 97.US
04/1968 Rainbow Valley Love Affair 5.UK
11/1973 Love on a Mountain Top Robert Knight 10.UK
09/1974 Everlasting Love Carl Carlton 6.US
06/1981 Everlasting Love Rex Smith & Rachel Sweet 32.US/35.UK
10/1987 Everlasting Love Sandra 45.UK
10/1989 Love on a Mountain Top Sinitta 20.UK
11/1991 Everlasting Love Tony Terry 81.US
09/1993 Everlasting Love Worlds Apart 20.UK
01/1995 Everlasting Love Gloria Estefan 27.US/19.UK
03/1998 Everlasting Love The Cast from Casualty 5.UK
11/2004 Everlasting Love Jamie Cullum 20.UK

[with Tom Douglas]
11/1999 Love's the Only House Martina McBride 42.US

Julie Grant

Jedna z popularniejszych wokalistek brytyjskich początku lat 60-tych obok Patsy Ann Noble i Tanyi Day. Nagrała kilka udanych singli w wytwórni Pye Records. Jej charakterystyczną fryzurę i makijaż oczu można było często oglądać w brytyjskich programach telewizyjnych. Regularnie koncertowała w Wielkiej Brytanii, a jej menedżerem był Eric Easton, który przez krótki okres prowadził Rolling Stones. Z zespołem tym Grant wystąpiła podczas jego pierwszej dużej trasy koncertowej.
 

Jej wersja przeboju The Drifters „Up On The RooP z 1962 r. weszła na brytyjską listę bestsellerów, ale niemal jednocześnie utwór len nagrał także Kenny Lynch i w tym wykonaniu cieszył się większą popularnością. Kolejnym przebojem Grant była piosenka „Count On Me", która dotarła do 24. miejsca w zestawieniach będąc jej największym (i przedostatnim) sukcesem singlowym. 

W 1964 r. nagrała ognistą balladę „Come To Me", która często gościła w programie BBC Light Programme i krążyła wokół 30. miejsca listy przebojów. Julie Grant nie powtórzyła już później poprzednich sukcesów i powoli została zapomniana.
 

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Up On The Roof/When You Ask About LoveJulie Grant01.196333[3]-Pye 7N 15483[written by Gerry Goffin / Carole King]
Count On Me/Then, Only ThenJulie Grant04.196324[9]-Pye 7N 15508[written by Tony Hatch]
Come To Me/Can't Get You Out Of My MindJulie Grant09.196431[5]-Pye 7N 15684[written by John Beveridge / Charles Pryor]

Long And The Short

The Long And The Short cieszyli się krótkim okresem w brytyjskim popowym blasku, gdy „The Letter” osiągnął 30. miejsce we wrześniu 1964 roku. Utwór został pierwotnie nagrany przez artystę R&B Don And Dewey, ale został wskrzeszony przez jego kompozytora, Sonny'ego Bono, jako debiutanckie wydawnictwo Caesar And Cleo, duetu, który założył ze swoją żoną Cher. Tymczasem The Long And The Short w grudniu wkroczyli do UK Top 50 z kolejnym singlem „Choc Ice”, ale ich wesołe, „beatowe” intonacje szybko zostały wyprzedzone przez nowsze, bardziej ekscytujące style muzyczne.

Początkowo nazywali się Ringo Rhythm 4 i w ich skład wchodzili Robert Taylor grający na basie, Allan Grindley grający na perkusji i trąbce; gitarzysta Robert „Bob” McKinley i Szkot Gerry Watt  na pianinie. Początkowo powstali w rodzinnym mieście Taylora, Wigan, i zadebiutowali w tamtejszym Empress Hall, grając w lokalnych klubach i salach, zanim zatrudnili gitarzystę prowadzącego Lesa Sainta z Liverpoolu. W tym momencie, we wrześniu 1963 roku, zmienili nazwę na Le Ringos i pomyślnie przeszli przesłuchanie do A & R ludzi Decca Dicka Rowe'a i Mike'a Leandera, a producent filmowy obecny na przesłuchaniu zaoferował im szansę zagrania w nowym filmie pop z udziałem nieznanych grup, który miał być oparty na tropikalnej wyspie - wszystko to było bardzo w swoim czasie.

 Zmieniając nazwę na The Long and Short, pojawili się w telewizyjnych programach „Thank Your Lucky Stars”, „Ready Steady Go” i „Top Of The Pops”, co pomogło ich debiutanckiemu singlowi, piosence Mike'a Leandera, „Letter”, wspiąć się na 30. miejsce na brytyjskich listach przebojów późnym latem 1964 roku. 

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
The Letter/Love Is A Funny ThingLong And The Short 09.196436[5]-Decca F 11964[written by Harris, Terry][produced by Robert Hartford-Davis]
Choc Ice/Here Comes The FoolLong And The Short 12.196440[3]-Decca F 12043[written by Leander][produced by Robert Hartford-Davis]