Z archiwum...rocka : neo-psychodelia

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą neo-psychodelia. Pokaż wszystkie posty

piątek, 20 grudnia 2024

Spiritualized

Kiedy bardzo wpływowi angielscy psychodeliczni rockerzy Spacemen 3 się rozstali, wokalista/gitarzysta Jason Pierce (znany również jako J. Spaceman) założył swój zespół Spiritualized, wydobywając bardziej melodyjne i żałosne teksty piosenek z monotonnego minimalizmu swojego poprzedniego zespołu. Spiritualized rozwinęło się z narkotycznych, inspirowanych Velvet Underground dźwięków ich najwcześniejszego materiału, aby włączyć zarówno wpływy gospel i bluesa, jak i melancholijne orkiestrowe akcenty popowe, które czerpały inspirację z nastoletnich symfonii dla Boga Briana Wilsona i Phila Spectora. Zespół osiągnął nowy poziom dzięki bujnej atmosferze i smutnemu pięknu swojego klasycznego albumu z 1997 roku Ladies and Gentlemen We Are Floating in Space i odniósł międzynarodowy sukces na listach przebojów dzięki albumowi Let It Come Down z 2001 roku.

Dzięki kreatywnemu procesowi obejmującemu wymagającą kompozycję, nagrywanie i miksowanie, albumy Spiritualized pojawiały się powoli w latach 2010. i 2020., z wydłużonymi przerwami między albumami, takimi jak Sweet Heart, Sweet Light z 2012 r., And Nothing Hurt z 2018 r. i Everything Was Beautiful z 2022 r. Chociaż Spiritualized w pełni wyłoniło się po pełnym goryczy rozpadzie Spacemen 3, korzenie zespołu sięgały ostatniej płyty tej grupy, Recurring z 1990 r. Album Spacemen 3 tylko z nazwy, Recurring został podzielony równo między niezależnie nagraną pracę Pierce'a i odseparowanego partnera Pete'a „Sonic Boom” Kembera; w rezultacie, podczas gdy strona Kembera zapowiadała jego ostateczną współpracę ze Spectrum, połowa Pierce'a, nagrana z większością muzyków, którzy później pojawili się w Spiritualized (w tym gitarzysta Mark Refoy, basista Willie B. Carruthers i perkusista Jon Mattock), wyprzedziła orkiestrowe drony, które stały się znakiem rozpoznawczym zespołu.

Pierwszy prawdziwy singiel Spiritualized, dramatyczna interpretacja „Anyway That You Want Me” Troggsów, był ostatnim gwoździem do trumny - podobno Kember był tak wściekły na logo Spacemen 3 pojawiające się na okładce płyty, że rozwiązał grupę na dobre. W 1991 roku Spiritualized powrócił z serią EP-ek - Feel So Sad, Run/I Want You i Smile/Sway - zanim ich długo oczekiwany debiut, Lazer Guided Melodies, w końcu ukazał się w następnym roku. Mistrzowski, błogi wynik obsesyjnego dostrajania studyjnego Pierce'a i niekończących się remiksów, album był promowany przez Spiritualized w ramach prestiżowej trasy Rollercoaster, gdzie wystąpili z Jesus and Mary Chain i Curve. W 1993 r. ukazał się limitowany dokument na żywo Fucked Up Inside, a później w tym samym roku kolejna EP-ka Electric Mainline.

W 1995 r. Spiritualized - teraz trio składające się z Pierce'a, klawiszowca/gitarzysty Kate Radley i basisty Seana Cooka - wydało Pure Phase, odurzającą, gęstą produkcję, która szczyciła się oddzielnymi miksami dla każdego kanału stereo. W 1997 r. z platynowym certyfikatem Ladies and Gentlemen We Are Floating in Space Pierce celowo odrzucił wiele typowych punktów wyjścia zespołu, w tym drony, tremola i dźwięki fazowe; nagrany z nowym perkusistą Damonem Reece, zawierał epizodyczną obecność legendarnego pianisty z Nowego Orleanu, Dr. Johna, w jednym utworze, podczas gdy legenda studia Memphis, Jim Dickinson, pojawił się w innym. Inni goście to Balanescu Quartet (również występujący w Pure Phase), London Community Gospel Choir i Spring Heel Jack. Dwupłytowy album koncertowy Royal Albert Hall z 10 października 1997 r. ukazał się pod koniec 1998 r. W następnym roku Pierce wyrzucił ze składu Spiritualized, zwalniając Cooka, Reece'a i Mike'a Mooneya, którzy utworzyli Lupine Howl po ich zwolnieniu; Radley odeszła po ślubie z frontmanem Verve i artystą solowym Richardem Ashcroftem. W zespole pozostali tylko saksofonista Ray Dickaty i okazjonalny klawiszowiec Thighpaulsandra (znany również jako Tim Lewis).

Pierce zaczął pisać i nagrywać materiał na kolejny album Spiritualized w Air Studios George'a Martina i zwerbował perkusistę Toma Edwardsa, basistę Martina Shallardsa, perkusistę Echoboy Keva Balesa i gitarzystę Dogana (z zespołu Juliana Cope'a) do sesji. Czwarty album, Let It Come Down, który zyskał uznanie krytyków - który charakteryzował się jeszcze bardziej soczystym, bardziej złożonym brzmieniem niż Ladies and Gentlemen - ukazał się w połowie 2001 roku. Był to ich najlepiej sprzedający się album do tej pory, osiągając trzecie miejsce w Wielkiej Brytanii i oznaczając pierwsze pojawienie się zespołu na listach przebojów we Francji i USA.

Następca, Amazing Grace z 2003 roku (Dedicated/Arista), był bardziej płytą powrotu do podstaw. Chociaż wszedł na listy przebojów w Wielkiej Brytanii na 25. miejscu, nie zrobił wrażenia na rynkach międzynarodowych. Ich szósty album, Songs in A and E (Universal/Sanctuary), ukazał się wiosną 2008 roku i Spiritualized powrócił na szczyty list przebojów. W 2010 roku zespół wyruszył w trasę koncertową, wykonując w całości Ladies and Gentlemen, pisząc nowe piosenki inspirowane tym albumem- a także Beach Boys i Peterem Brötzmannem - podczas trasy. Pierce i spółka nagrywali piosenki w studiach w Los Angeles, Walii i Reykjaviku przez dwa lata; w rezultacie, Sweet Heart, Sweet Light (Double Six/Fat Possum), został wydany w kwietniu 2012 roku.

Po sześcioletniej przerwie, najdłuższej jak dotąd dla jego zespołu, Pierce chciał nagrać to, co uważał za ostatni album Spiritualized. Nie mając budżetu na nagrywanie w dużym studiu, zdecydował się zamiast tego na zbudowanie tego dzieła na laptopie, „grając” wszystko sam (bujne smyczki są samplowane) z wyjątkiem instrumentów dętych, kontrabasu i kotłów; był to proces, który początkowo uważał za irytujący. Końcowy wynik, And Nothing Hurt, został wydany we wrześniu 2018 roku, po którym nastąpiła trasa koncertowa całego zespołu, a także przyznanie, że oferta nie będzie ostatnią w historii grupy. Album osiągnął szanowane wyniki na listach przebojów w całej Europie i dotarł do pierwszej dwudziestki listy Top Modern Rock/Alternative Albums w USA. Cztery lata później ukazał się Everything Was Beautiful, który był równie medytacyjny i obszerny jak zawsze, a główny singiel „Always Together with You” ponownie nawiązywał do Spectora i Velvet Underground.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Anyway That You Want Me/Step Into The Breeze	Spiritualized	06.1990	75[3]	-	Dedicated SPIRT 002	[written by J.J. Cale, J. Pierce][produced by J. Pierce]
Run from love/I Want You	Spiritualized	08.1991	59[1]	-	Dedicated SPIRT 002	[written by Chip Taylor][produced by J. Spaceman]
Medication/Smiles	Spiritualized	07.1992	55[1]	-	Dedicated SPIRT 005	[written by J. Pierce][produced by J. Spaceman, Keith Cleversley]
Electric Mainline/Lay Back In The Sun	Spiritualized	10.1993	49[1]	-	Dedicated SPIRT 007	[written by J.Pierce][produced by J. Spaceman]
Let It Flow	Spiritualized Electric Mainline	02.1995	30[2]	-	Dedicated SPIRT 009	[written by J. Spaceman][produced by J. Spaceman]
Electricity/Cool Waves Inst.	Spiritualized	08.1997	32[2]	-	Dedicated SPIRT 012	[written by J. Spaceman][produced by J. Spaceman]
I Think I'm in Love	Spiritualized	02.1998	27[2]	-	Dedicated Spirt 014	[written by J. Spaceman][produced by J. Spaceman]
Abbey Road EP	Spiritualized	06.1998	39[2]	-	Dedicated SPIRT 015	[produced by J. Spaceman]
Stop Your Crying	Spiritualized	09.2001	18[4]	-	Arista OPM 002	[written by J. Spaceman][produced by J. Spaceman, J. Coxon]
Out of Sight	Spiritualized	12.2001	65[1]	-	Arista OPM 005	[written by J. Spaceman][produced by J. Spaceman, J. Coxon]
Do It All Over Again/Rock & Roll	Spiritualized	02.2002	31[2]	-	Arista OPM 004	[written by J. Spaceman][produced by J. Spaceman, J. Coxon]
She Kissed Me (It Felt Like a Hit)	Spiritualized	09.2003	38[2]	-	Sanctuary/Spaceman SANXD 222	-
Soul on Fire	Spiritualized	05.2008	80[1]	-	Sanctuary 1768441	[written by J. Spaceman][produced by J. Spaceman]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Lazer Guided Melodies	Spiritualized	04.1992	27[2]	-	Dedicated DEDCD 004	[produced by Jason Pierce, Barry Clempson]
Pure Phase	Spiritualized Electric Mainline	02.1995	20[2]	-	Dedicated DEDCD 017	[produced by J. Spaceman]
Ladies and Gentlemen We Are Floating in Space	Spiritualized	06.1997	4[25]	-	Dedicated DEDCD 034	[gold-UK][produced by Jason Pierce,John Coxon]
Royal Albert Hall October 10 1997	Spiritualized	11.1998	38[2]	-	Dedicated 74321622852	[produced by J. Spaceman]
Let It Come Down	Spiritualized	09.2001	3[5]	133[1]	Arista OPM 001CD	[silver-UK][produced by Jason Pierce]
The Complete Works: Volume One	Spiritualized	04.2003	81[1]	-	Arista OPM 009	-
Amazing Grace	Spiritualized	09.2003	25[2]	-	Dedicated DEDCD 004	[produced by Jason Pierce, Barry Clempson]
Songs in A&E	Spiritualized	06.2008	15[2]	157[1]	Sanctuary 1765583	[produced by Jason Pierce]
Sweet Heart Sweet Light	Spiritualized	04.2012	19[2]	60[2]	Double Six DS 045	[produced by Jason Pierce]
And Nothing Hurt	Spiritualized	09.2018	11[2]	-	Bella Union BELLACD 800HZ	[produced by Jason Pierce]
Everything Was Beautiful	Spiritualized	05.2022	5[1]	-	Bella Union BELLA 1270	-

sobota, 4 czerwca 2016

Mercury Rev

MERCURY REV- grupa amerykańska. Powstała w 1990 w Buffalo w stanie Nowy Jork, ale w jej składzie znaleźli się muzycy z małych miasteczek, często odległych od Buffalo o kilka godzin jazdy.
Skład: Jonathan Donahue - voc, g. David Baker - voc, g. Sean "Grasshopper" Mackowiak - g, Suzanne Thorpe - fl, Dave Fridmann - b, Jimmy Chambers - dr. W styczniu 1994 odszedł Baker (nawiązał współpracę z Martinem Carrem z The BOO RADLEYS). Grupę założyli Donahue, były muzyk zespołu Flaming Lips, oraz Baker, Mackowiak i Thorpe, trójka przyjaciół ze studiów artystycznych (razem uczęszczali m.in. na zajęcia do awangardzisty Tony'ego Conrada, współpracownika La Monte Younga). Zrezygnowali niemalże z prób. Ograniczyli też do minimum działalność koncertową (m. in. udział w festiwalu Lollapalooza '93 oraz wspólne trasy po Stanach z Bobem Dylanem, MY BLOODY VALENTINE, DINOSAUR JR, SPIRITUALIZED i Dr Phibes And The House Of Wax Equations). Uważają, że sens ich poczynaniom nadają rzadkie spotkania w studiu nagrań. Tworzą muzykę spontanicznie, improwizując, na gorąco szukając właściwych rozwiązań. Wynikiem są kompozycje o niezbyt może atrakcyjnych melodiach, ale niezwykłej fakturze i brzmieniu. Pytani o źródła inspiracji wskazywali dokonania The Velvet Underground, Pink Floyd z okresu "Umma-gummy", twórców awangardowych. Zwłaszcza Donahue i Mackowiak dali się poznać jako muzycy eksperymentujący, preparujący gitary, stosujący jako rodzaj przetworników ich dźwięku np. odkurzacz czy telewizor, wzbogacający wspólne nagrania deformowanymi odgłosami zgiełku ulicznego.
Na płycie Yerself is steam wyróżniały się takie utwory, jak Chasing A Bee, Syringe Mouth, Coney Island Cyclone czy Sweet Odysee Of A Cancer Cell T'The Centre Of Yer Heart (we wznowieniach dodawano do niej także drugą, "Lego My Ego", z nagraniami singlowymi, radiowymi, odrzutami itp.), na Boces - Meth Of A Rockette's Kick, Trickle Down, Bronx Cheer.
Wielu krytyków ujrzało w Mercury Rev następców Dinosaur Jr., Sonic Youth i The Pixies. Ogromne kontrowersje wywołał teledysk ilustrujący utwór Something For Joey, z udziałem Rona Jeremy'ego, aktora znanego z filmów pornograficznych. Baker gościnnie uczestniczył m.in. w nagraniach zespołów St. Johnny i Mutton Gun (z tym drugim współpracował tez Mackowiak).

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Goddess on a hiway/Ragtag	Mercury Rev	11.1998	51[4]	-	V2 VVR 5003323	[written by Jonathan Donahue, Sean "Grasshopper" Mackowiak][produced by Dave Fridmann, Jonathan Donahue, Aaron Hurwitz]
Delta sun bottleneck stomp/Endessly	Mercury Rev	01.1999	26[6]	-	V2 VVR 5005413	[written by Jimy Chambers, Jonathan Donahue, Sean "Grasshopper" Mackowiak][produced by Dave Fridmann, Jonathan Donahue, Aaron Hurwitz]
Opus 40/Motion pictures [live]	Mercury Rev	05.1999	31[4]	-	V2 VVR 500 6963	[written by Jonathan Donahue, Sean "Grasshopper" Mackowiak][produced by Dave Fridmann, Jonathan Donahue, Aaron Hurwitz]
Goddess on a hiway [reissue]/Caroline says	Mercury Rev	08.1999	26[5]	-	V2 VVR 500 8498
Nite & fog	Mercury Rev	10.2001	47[3]	-	V2 VVR 501 772	[written by Grasshopper, Jeff Mercel, Jonathan][produced by Dave Fridmann, Grasshopper, Jeff, Jonathan]
The dark is rising	Mercury Rev	01.2002	16[3]	-	V2 VVR 5018713	[written by Jeff Mercel,Jonathan Donahue,Grasshopper]
Little Rhymes	Mercury Rev	07.2002	51[3]	-	V2 VVR 5019788	[written by Jeff Mercel,Jonathan Donahue,Grasshopper][produced by Dave Fridmann, Grasshopper, Jeff, Jonathan]
In A Funny Way	Mercury Rev	01.2005	28[2]	-	V2 VVR 5029223
Across Yer Ocean	Mercury Rev	04.2005	54[2]	-	V2 International VVR 5031037	[written by Mercury Rev ][produced by Mercury Rev ,Dave Fridmann]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Boces	Mercury Rev	06.1993	43[1]	-	Beggars Banquet BBQ 140	[produced by David Baker, Jonathan Donahue, Dave Fridmann, Grasshopper, Suzanne Thorpe, Jimy Chambers]
See you on the other side	Mercury Rev	05.1995	108[1]	-	Beggars Banquet BBQCD 176	[produced by Jonathan Donahue, Dave Fridmann, Grasshopper, Suzanne Thorpe, Jimy Chambers]
Deserter' s songs	Mercury Rev	10.1998	27[50]	-	V2 VVR 1002772	[gold-UK][produced by Dave Fridmann, Jonathan Donahue]
Yerself is steam	Mercury Rev	02.1999[wydana w 1991]	200[1]	-	Columbia C-53030
All is dream	Mercury Rev	09.2001	11[22]	-	V2 VVR 1017528	[produced by Dave Fridmann, Grasshopper, Jonathan Donahue, Jeff Mercel]
The secret migration	Mercury Rev	02.2005	16[5]	-	V2 VVR 1029238	[Producer - Dave Fridmann , Mercury Rev]
The Essential - Stillness Breathes (1991-2006)	Mercury Rev	10.2006	176[1]	-	V2 VVR 1041822
Snowflake Midnight	Mercury Rev	09.2008	52[2]	-	Cooperative Music/V2 VVR1051271	[Producer - Dave Fridmann , Mercury Rev]

sobota, 27 lutego 2016

Neutral Milk Hotel

Neutral Milk Hotel to amerykański zespół indie-folkowy powstały w 1989 roku w Ruston w USA,

założony przez wokalistę, gitarzystę i autora piosenek Jeffa Manguma pod koniec lat 80-tych. Zespół znany jest ze swojego eksperymentalnego brzmienia , abstrakcyjnych tekstów i eklektycznego instrumentarium.

Pierwszym wydawnictwem pod szyldem Neutral Milk Hotel była EP-ka Everything Is z 1994r , krótki zbiór utworów prezentujących Magnuma. Pełnometrażowym debiutem zespołu był album An Avery Island , wydana wkrótce potem.
Do Magnuma dołączył przyjaciel z dzieciństwa i frontmen Apples In Stereo , Robert Schneider , który zajął się produkcją i instrumentarium. Po wydaniu albumu,uzupełniono skład zespołu ,który zaczął granie długich tras koncertowych.

Neutral Milk Hotel wydał Aeroplane Over The Sea w 1998 roku, który stał się ich najbardziej znaną i zauważoną przez krytyków płytą .Choć album nie odniósł sukcesu komercyjnego w momencie wydania, to jego sprzedaż osiągnęła już ponad 300.000 egzemplarzy i zdobył uznanie krytyki w wielu publikacjach, w tym Pitchfork Media , Magnet Magazine , Allmusic i The Pazz & Jop. Pomimo rosnącej popularności, grupa rozpadła się w 1999 roku po rozczarowaniu Manguma koncertowaniem i prasą muzyczną, później przyszło załamanie nerwowe.
Neutral Milk Hotel był częścią Elephant 6 Recording Company . Zespół był jednym z trzech pierwszych projektów Elephant 6 za, obok Apples In Stereo i Olivia Tremor Control .

Lider kapeli Jeff Mangum zapowiedział w 2013 roku reaktywację grupy.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Everything Is/Snow Song Pt. One	Neutral Milk Hotel	08.1993	-	-	Cher Doll CHER 002	[produced by Jeff Mangum]
Holland, 1945 / Engine	Neutral Milk Hotel	10.1998	-	-	Blue Rose BRRC 10237 [UK]	[written by Jeff Mangum][produced by Robert Schneider]
You've Passed/Where You'll Find Me Now	Neutral Milk Hotel	12.2011	-	-	Neutral Milk Hotel NMH001	[produced by Jeff Mangum]
Little Birds	Neutral Milk Hotel	12.2011	-	-	Neutral Milk Hotel	[produced by Jeff Mangum]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
On Avery Island	Neutral Milk Hotel	03.1996	-	-	Merge MRG 103	[produced Robert Schneider]
In the Aeroplane over the Sea	Neutral Milk Hotel	02.1998	-	-	Merge MRG 136	[produced Robert Schneider]

piątek, 26 lutego 2016

Neo-psychodelia

Neo-psychodelia - podgatunek rocka psychodelicznego, powstały na przełomie lat 70. i 80. w Wielkiej Brytanii, początkowo tworzony przez muzyków z kręgów post-punka i nowej fali. Prekursorami gatunku były post-punkowe grupy, takie jak: Echo and the Bunnymen, Teardrop Explodes czy The Soft Boys. Obecnie do tego gatunku zalicza się wiele grup indie rockowych i alternatywno-rockowych, m.in. Tame Impala, Crystal Antlers i Animal Collective.
Akty neo-psychedelic pożyczył wiele elementów z psychodelicznej muzyki lat 60-tych. Niektóre nawiązywały do psychodelicznego popu takich zespołów jak The Beatles i wczesnego Pink Floyd , inni przyjęli gitarowy folk rock zespołów takich jak Byrds . Niektóre grupy neo-psychodelii wyraźnie koncentrowały się na doświadczeniach z używaniem narkotyków , wykorzystujac je dotworzenia surrealistycznych bądż politycznych tekstów .
Jako odrębny gatunek psychedelicznego rocka który wygasł pod koniec lat 60-tych, a zespoły zerwały z nim lub przeniesiosły swe zainteresowania do nowych form muzycznych, w tym heavy metalu i progresywnego rocka .W latach 80 i 90-tych działały sporadycznie mainstreamowe zespoły, parające się neo-psychodelią, w tym Prince w połowie lat 80-tych, niektóre produkcje Lenny Kravitza z lat 90-tych, ale miala głównie wpływ na alternatywne i indie-rockowe zespoły.
Zaczęła być reaktywowana w ślad za punk rockowym ruchem pod koniec lat 70-tych i na początku 80-tych przez brytyjskie zespoły z post-punkowej sceny, w tym Teardrop Explodes, Echo & the Bunnymen, The Soft Boys,The Cure, The Glove,, Siouxsie and the Banshees . The Legendary Pink Dots mieszał pop i egzotyczną psychodelię z neo-klasycznymi wpływami .W Stanach Zjednoczonych w latach 80-tych ten nurt kojarzono z nurtem Paisley Underground , z siedzibą w Los Angeles, z wykonawcami takimi jak The Dream Syndicate, The Bangles i Rain Parade. Na wschodnim wybrzeżu USA została zaadoptowana przez zespoły new wave w latach 80-tych, w tym Lyres z Bostonu i The Fuzztones , The Chesterfield Kings i The Vipers z Nowego Jorku. Nowofalowy zespół XTC opublikował dwa nagrania pod pseudonimem The Dukes of Stratosphear : EP-kę w 1985r i album w 1987 roku.
Po rozpadzie Teardrop Explodes, Julian Cope kontynuował ezoteryczno-psychodeliczny nurt w solowej karierze.
Pod wpływem muzyki house , Northern-soul i funka , mniej nostalgiczna odmiana neo-psychodelii, nazwana "scallydelią",pojawiając sie pod koniec lat 80-tych roku wśród alternatywnych zespołów rockowych sceny Madchester , w tym The Stone Roses , Inspiral Carpets i The Farm . Inne zespoły rocka alternatywnego zgłębiajace terytorium psychodeliczne to Nick Saloman's Bevis Frond, space rockowy Spacemen 3 i różnorodni wykonawcy, takcy jak Mercury Rev i The Flaming Lips .Pod koniec lat 80-tych da się zauważyć narodziny shoegaze , który między innymi wpływami, wziął inspirację z psychodelii lat 60-tych.

Z potężnymi ścianami dźwięku, gdzie poszczególne instrumenty, a nawet wokale często były nierozróżnialne, podążyli śladem noise pop i dream pop zespoły jak My Bloody Valentine (często uważany za najwcześniejszego wykonawcę shoegaze), The Jesus and Mary Chain , czy Cocteau Twins . Najważniejsze zespoły tego nurtu to Ride, Lush, Chapterhouse i Boo Radleys , który cieszył się dużym zainteresowaniem w Wielkiej Brytanii, ale nie udało się mu przebić w Stanach Zjednoczonych.

W latach 90-tych kolektyw Elephant 6 ,który tworzyli, m.in. The Apples in Stereo, The Olivia Tremor Control, Neutral Milk Hotel, Elf Power i of Montreal , produkował eklektyczny psychodeliczny rock i folk. Inne alternatywne grupy psychodeliczne z lat 90-tych to The Brian Jonestown Massacre , Porno for Pyros , Super Furry Animals i The Dandy Warhols . Na początku lat 90-tych pojawił się stoner rock, łącząc elementy psychodelicznego rocka, blues rocka i doom metalu . Zazwyczaj używając powolnego do średniego tempa i wykorzystując nisko nastrojone gitary w brzmieniu, z melodyjnym wokalem, i produkcją "retro",której pionierami były kalifornijskie zespoły Kyuss i Sleep.
W Wielkiej Brytanii scena Madchester wpłynęła na wczesne brzmienia kapel lat 90-tych britpopu takich jak Blur .The Verve mieszał psychodelię lat 60-tych z estetyką shoegaze. Oasis zwrócił się również na ku psychodelicznemu popowi , w szczególności na płycie Standing on the Shoulder of Giants (2000).
W nowym tysiącleciu neo-psychodelia była kontynuowana przez zespoły bezpośrednio emulujacych brzmienia lat 60-tych, takich jak Tame Impala ,Pond,Crystal Antlers, i The Essex Green, podczas gdy zespoły takie jak Animal Collective i The Bright Light Social Hour zastosowały podejście eksperymentalne, które łączyły gatunki z lat 60-tych i teraźniejsze.

piątek, 22 stycznia 2016

Mars Volta

Wydając płytę taką jak "De-Loused In The Comatorium", Cedric Bixler i Omar Rodriguez mieli szansę zerwać z dziedzictwem, znakomitego skądinąd, At The Drive-In i zdobyć uznanie już jako muzycy w pełni samodzielni. Wypuszczając na rynek swój drugi album "Frances The Mute" udowodnili, że sztuka tam już im się udała. Debiutancki longplay pokazał, że nie tylko mają przeogromny potencjał, ale potrafią też zaprząc do roboty takie sławy jak Flea czy John Frusciante, które na ich pierwszym albumie nie zajmują całego firmamentu, a wręcz przeciwnie, są doskonałym tłem dla stylistycznej żonglerki rozpościerającej się od hardcore’a aż po free jazz. Podobnie zresztą jak i na najnowszym, jeszcze gorącym drugim dzielie tego niesamowitego duetu.
Zanim jednak doszło do zawiązania się The Mars Volta musiał nastąpić rozpad wspomnianego wcześniej At The Drive-In. Ta jedna z najoryginalniejszych grup w Stanach Zjednoczonych przestała istnieć zanim zaczęły na nią spływać zasłużone laury i słowa uznania. I oto kiedy po sześciu latach istnienia ATDI wydali w 2000 r. znakomity album "Relationship Of Command" w ślad za jego przychylnymi recenzjami pojawiły się informacje o rozpadzie grupy. Co prawda wcześniej muzycy doświadczyli kilku upokorzeń (np. na ich koncert w Los Angeles przyszło tylko... dziewięciu fanów) a krótka historia grupy daleka była od spaceru alejką różaną, ale entuzjastyczne przyjęcie longplaya mogło raczej zwiastować błyskotliwą karierę niż szybki krach, tym bardziej, że wiadomość o zakończeniu działalności i podziale składu na dwie nowe grupy: The Mars Volta (Cedric Bixler, Omar Rodriguez) i Sparta (Paul Hinojos, Jim Ward, Tony Hajjar), spadła jak grom z jasnego nieba.
Na szczęście muzycy nie schowali instrumentów do garażu, ale natychmiast wręcz rozpoczęli prace nad nowym materiałem. Jeśli za stoper uznać zainteresowanie mediów postępami obu zespołów na pierwsze miejsce w tym biegu zdecydowanie wysunął się skład The Mars Volta, złożony z muzyków lokujących się na tym skrzydle ATDI, którym bliżej było do emo, improwizacji nierzadko ocierającej się o free jazz i w ogóle niczym nie skrępowanych konstrukcji muzycznych.
Dobierając do składu swoich przyjaciół Ikeya Owensa związanego z The Long Beach Dub All-Stars i Jeremy’ego Michaela Warda (obaj uczestniczyli też w projekcie De Facto), Bixler i Rodriguez nagrali w 2002 roku EPkę "Tremulant", którą zainteresowali samych Red Hot Chili Peppers. Ci wzięli Teksańczyków ze sobą w trasę promującą ich ostatni album "By The Way".
Na sukcesy The Mars Volta cieniem położyła się śmierć keyboardzisty zespołu Jeremy’ego Michaela Warda, który 25 maja br. zmarł prawdopodobnie na skutek przedawkowania narkotyków w wieku 27 lat. Stało się to podczas zaledwie kilkudniowej przerwy między dwiema częściami wspólnej trasy z RHCP.
W tym samym czasie zespół rozpoczął prace nad debiutanckim albumem zatytułowanym "De-Loused In The Comatorium", koncept albumem poświęconym pamięci przyjaciela, który po wyjściu ze śpiączki popełnił samobójstwo. Posadę basisty objął na nim Flea, a w utworze "Cicatriz ESP" swoje partie gitary dograł sam John Frusciante. W efekcie wyszło dzieło skończone, o którym pisać to je obrażać. Tego po prostu nie wypada nie znać.
Nie minęły dwa lata a The Mars Volta wracają z kolejnym albumem "Frances The Mute", na którym co prawda Frusciante i Flea znowu zaznaczają swoją obecność, ale nie zasłaniają bohaterów tego spektaklu jakim nowy LP The Mars Volta z pewnością jest. To kolejny etap wyprawy, w którą, chcąc nie chcąc, wyruszymy zanurzając się w pierwsze dźwięki najnowszej propozycji The Mars Volta. Szczęśliwej podróży.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Inertiatic ESP	Mars Volta	10.2003	42[2]	-	Universal MCSTD 40332	[written by Omar A. Rodriguez-Lopez][produced by Rick Rubin]
Televators	Mars Volta	03.2004	41[2]	-	Universal MCSTD 40352	[written by Omar A. Rodriguez-Lopez][produced by Rick Rubin]
The widow/Frances the Mute	Mars Volta	03.2005	20[5]	95[2]	Universal MCSTD 40408	[written by Omar A. Rodriguez-Lopez][produced by Omar Rodríguez-López]
L'Via L'Viaquez	Mars Volta	07.2005	53[4]	-	Universal MCSTD 40420	[written by Omar A. Rodriguez-Lopez][produced by Omar Rodríguez-López]

Albumy >
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
De-Loused in the crematorium	Mars Volta	07.2003	43[12]	39[11]	Universal 9860460	[silver-UK][produced by Rick Rubin, Omar Rodríguez-López]
Frances the mute	Mars Volta	03.2005	23[6]	4[20]	Universal 2103977	[gold-US][produced by Omar Rodríguez-López]
Scubdates	Mars Volta	11.2005	-	76[1]	Strummer 005644 [US]	[produced by Omar Rodríguez-López]
Amputechture	Mars Volta	09.2006	49[2]	9[5]	Universal 1702802	[produced by Omar Rodríguez-López]
The Bedlam in Goliath	Mars Volta	01.2008	42[1]	3[7]	Island 1758443	[produced by Omar Rodríguez-López]
Octahedron	Mars Volta	06.2009	64[1]	12[5]	Mercury 2705593	[produced by Omar Rodríguez-López]
Noctourniquet	Mars Volta	03.2012	51[1]	15[3]	Warner Bros 9362495184	[produced by Omar Rodríguez-López]
The Mars Volta	Mars Volta	10.2022	-	83[1]	Clouds Hill CH 300	[produced by Omar Rodríguez-López]

środa, 20 stycznia 2016

Horrors

The Horrors to angielski zespół rockowy założony w Southend-on-Sea w 2005 roku, w skład którego wchodzą główny wokalista Faris Badwan, gitarzysta Joshua Hayward, klawiszowiec i syntezator Tom Furse, basista Rhys Webb oraz perkusista Joe Spurgeon. Ich muzyka została sklasyfikowana jako garażowy rock, garażowy punk, rock gotycki, shoegaze i post-punk revival odrodzenie.

Zaczynając jako długowłosy, ubrany na czarno zespół garażowego punka, wkrótce przekształcił się w coś bardziej eksperymentalnego. The Horrors powstał latem 2005 roku i szybko zyskał rozgłos w całym Londynie dzięki swojemu wyglądowi, brzmieniu i krótkim, ale szalonym występom na żywo. Wytwórnia Loog wkrótce podpisała z nimi kontrakt, a wiosną 2006 roku The Horrors wydali swój oficjalny debiutancki singiel „Sheena Is a Parasite/Jack the Ripper”.

Tego lata The Horrors wydali swój drugi singiel, Death at the Chapel. Ponownie wydali także „Sheena Is a Parasite” jako limitowany singiel DVD. Zaskakujący teledysk do piosenki wyreżyserował Chris Cunningham, aw roli Sheeny wystąpiła aktorka Samantha Morton. Późnym latem zespół podpisał kontrakt z Stolen Transmission w USA i tej jesieni wydał EP-kę zatytułowaną The Horrors.

Mniej więcej w tym czasie wydali także singiel Count in Fives w Wielkiej Brytanii. Singiel The Gloves pojawił się na początku 2007 roku, zwiastując wydanie pełnometrażowego debiutu Horrors, Strange House, który pojawił się w Wielkiej Brytanii w marcu tego roku i w Stanach Zjednoczonych w maju.

W 2008 roku Webb i Furse utworzyli analogowy projekt syntezatorowy Spider & the Flies i wydali album Something Clockwork This Way Comes . Przy „Primary Colours” z 2009 roku zespół współpracował z Cunninghamem i Geoffem Barrowem z Portishead jako współproducentami, wybierając zupełnie inne brzmienie, które łączyło shoegaze, post-punk i gotyk; album został wydany przez XL tej wiosny i zdobył kilka pochwał krytyków, w tym Album Roku NME.

Pomiędzy albumami Badwan współpracował z kanadyjską śpiewaczką operową Rachel Zeffira przy mglistym popowym projekcie Cat's Eyes, który wydał swój debiutancki album na początku 2011 roku. Atmosferyczne brzmienie, które przywodziło na myśl porównania do My Bloody Valentine i Psychedelic Furs.

W 2012 roku wydali album z remiksami Higher i wyruszyli w obszerną trasę koncertową. W 2013 roku rozpoczęli nagrywanie nowego materiału z producentem Craigiem Silveyem. Na początku następnego roku singiel „I See You” odzwierciedlał bardziej ekspansywny kierunek ich czwartego albumu, Luminous, który ukazał się w maju 2014 roku.

The Horrors rozpoczęli pracę nad kolejnym albumem z Paulem Epworthem w londyńskim Church Studios w 2015 roku, i wykuł mroczniejsze, surowe, ale wciąż taneczne brzmienie, zapożyczone z post-punka lat 80-tych, synth-popu i dance lat 90-tych. W rezultacie powstał V, który pojawił się we wrześniu 2017 r.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Gloves	Horrors	03.2007	34[2]	-	Loog 1725532	[written by The Horrors][produced by Jim Sclavunos ]
She Is the New Thing	Horrors	07.2007	89[1]	-	Loog 173 562	[written by The Horrors][produced by Nick Zinner]
Still Life	Horrors	07.2011	63[1]	-	XL Recordings GBBKS1100136	[written by Faris Badwan,Rhys Webb,Tom Furse,Joshua Third,Coffin Joe][produced by The Horrors ]
So Now You Know	Horrors	.2014	137	-	XL Recordings	[written by The Horrors][produced by The Horrors,Craig Silvey ]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Strange House	Horrors	03.2007	37[4]	-	Loog 1726282	[produced by Alan Moulder, Rob Kirwan, Nick Zinner, Ben Hillier, Jim Sclavunos]
Primary Colours	Horrors	05.2009	25[5]	-	XL Recordings XLCD 418	[produced by The Horrors, Geoff Barrow, Craig Silvey, Chris Cunningham]
Skying	Horrors	07.2011	5[8]	97[1]	XL Recordings XLCD 539	[produced by The Horrors, Craig Silvey]
Luminous	Horrors	05.2014	6[3]	147[1]	XL Recordings XLCD 640	[produced by The Horrors, Craig Silvey]
V	Horrors	10.2017	8[1]	-	Wolf Tone WOLFTONE 14CD	[produced by The Horrors,Paul Epworth]