Twilight Sad

The Twilight Sad to szkocki zespół shoegaze lub post-rockowy z Kilsyth niedaleko Glasgow. Jej tradycyjną niezależną wytwórnią jest Rock Action Records.  

 Wokalista James Graham i gitarzysta Andy MacFarlane znali się ze szkoły i tam razem grali. Po ukończeniu szkoły średniej postanowili poważnie zająć się muzyką i wraz z perkusistą Markiem Devine, z którym grali wcześniej, i basistą Craigiem Orzelem założyli pod koniec 2003 roku zespół The Twilight Sad. Po raz pierwszy wystąpili jako zespół na żywo w Glasgow. Wypracowali własny styl, tworząc długie, bogato zaaranżowane utwory muzyczne. Nagrali cztery z nich na demo EP i zostali zaprezentowani wytwórni FatCat Records we wrześniu 2005 roku. Podpisali kontrakt płytowy, a rok później wydali swoją debiutancką EPkę wyłącznie w USA, gdzie także koncertowali. 

 Ich debiutancki album Fourteen Autumns & Fifteen Winters ukazał się w kwietniu 2007 roku i zebrał bardzo dobre recenzje. W następnym roku ukazała się EP-ka Here, It Never Snowed. Następnie „It Did” z akustycznymi wersjami piosenek z albumu oraz album „Killed My Parents” i „Hit the Road” z niepublikowanymi wcześniej nagraniami i coverami zespołów Smiths i Joy Division. Kontynuowali także trasę koncertową. Na żywo zespół powiększył się o klawiszowca Martina Doherty'ego. Występowali między innymi w USA z zespołem Mogwai, także z Glasgow. 

Następnie poświęcili się swojemu drugiemu studyjnemu albumowi Forget the Night Ahead, który ukazał się 22 września 2009 roku. Był to dalszy rozwój ich stylu post-rockowego i szkockiego folku, który stał się jeszcze wyraźniejszy w twórczości. Od 2010 roku nastąpiły zmiany personalne: Orzeł opuścił zespół i kontynuował działalność solową. Johnny Docherty wszedł jako basista zastępczy. Klawisze Doherty'ego i zaangażowanie Andrew Weatheralla jako producenta również wpłynęły na brzmienie kolejnego albumu, który był bardziej elektroniczny, ale także bardziej rockowy i ostrzejszy. Oprócz MacFarlane'a, tym razem Graham również wziął udział w pisaniu piosenek. Album „No One Can Ever Know” ukazał się w 2012 roku i po raz pierwszy zapewnił zespołowi miejsce na amerykańskich listach przebojów Heatseekers. 

 Jednak Martin Doherty założył drugi zespół z Chvrches i kiedy sukces stał się oczywisty, ponownie opuścił The Twilight Sad. Z Brandonem Smithem na jego miejscu powstał czwarty album Nobody Wants to Be Here and Nobody Wants to Leave. Wcześniej w latach 2013 i 2014 kilkakrotnie wykonywali na żywo utwory ze swojego pierwszego albumu Fourteen Autumns & Fifteen Winters. Wydany w październiku album był powrotem do poprzedniej kariery i łączył elementy od początku z elektronicznym stylem poprzedniego albumu. Tym wydawnictwem po raz pierwszy udało im się wejść na brytyjskie listy przebojów. EP-ka Òran Mór Session z ośmioma utworami z albumu nowo nagranymi w dawnym budynku kościoła i jednym coverem została ukończona w tym samym roku. Potem wokół zespołu zrobiło się nieco spokojniej. 

W 2016 roku zespół wystąpił w ramach wsparcia światowej trasy koncertowej The Cure w takich miejscach, jak Madison Square Garden w Nowym Jorku, Hollywood Bowl w Los Angeles i na stadionie Wembley w Londynie. W tym samym czasie James Graham rozpoczął drugi projekt zespołu o nazwie Out Lines, który wydał album w 2017 roku. Wreszcie rok później Mark Devine, drugi członek założyciel, opuścił The Twilight Sad. 

Z Grahamem, MacFarlane'em, basistą Docherty, perkusistą Johnnym Scottem i klawiszowcem Brendanem Smithem powstał nowy stały skład, z którym przeprowadzono zmianę wytwórni na Mogwais Rock Action i cztery lata po wydaniu ostatniego studyjnego albumu piąty nagrano album „It Will’t Be Like This All the Time”. Mieli także wsparcie Roberta Smitha z The Cure, który był fanem zespołu od kilku lat. Stał się jej najbardziej udanym albumem w dotychczasowej historii; nie tylko dotarł do pierwszej dwudziestki w Wielkiej Brytanii, ale także trafił na niemieckie listy przebojów. W USA przynajmniej zapewniło im to miejsce na niezależnych listach przebojów. Po nagraniach zamiast Scotta stałym perkusistą zespołu został Sebastian Schultz.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
I Became a Prostitute/In the Blackout	Twilight Sad	08.2009	71[2].Physical Singles Chart	-	Fat Cat 7FAT67	[written by James Graham, Andy MacFarlane][produced by Andy MacFarlane]
Seven Years of Letters/Suck	Twilight Sad	10.2009	51[3].Physical Singles Chart	-	Fat Cat 7FAT49	[written by James Graham, Andy MacFarlane][produced by Andy MacFarlane]
The Room/The Neighbours Can't Breathe	Twilight Sad	04.2010	41[1].Physical Singles Chart	-	Fat Cat 7FAT74	[written by James Graham, Andy MacFarlane][produced by Andy MacFarlane]
The Wrong Car EP.	Twilight Sad	10.2010	12[7].Physical Singles Chart	-	Fat Cat 12FAT079	[produced by Andy MacFarlane]
Sick/Untitled No. 67	Twilight Sad	11.2011	56[3].Physical Singles Chart	-	Fat Cat GBDCA 1101953	-
I Could Give You All That You Don't Want/The Airport	Twilight Sad	02.2015	2[4].Physical Singles Chart	-	Fat Cat GBDCA 1402817	-
It Never Was the Same/There's a Girl in the Corner	Twilight Sad	07.2015	2[17].Physical Singles Chart	-	Fat Cat GBDCA 1402818	-
Videograms/There's a Girl in the Corner	Twilight Sad	11.2018	4[11].Physical Singles Chart	-	Rock Action GBGDZ 1800034	-
Rats/Public Housing	Twilight Sad	12.2019	7[6].Physical Singles Chart	-	Rock Action GBGDZ 1900042	-

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Forget the Night Ahead	Twilight Sad	10.2009	186[1]	-	Fat Cat FATCD 77	[produced by Andy MacFarlane, Paul Savage]
No One Can Ever Know	Twilight Sad	02.2012	121[1]	-	Fat Cat FATCD 98	[produced by The Twilight Sad, Andrew Weatherall]
Nobody Wants to Be Here and Nobody Wants to Leave	Twilight Sad	11.2014	51[1]	-	Fat Cat FATCD 132	[produced by Andy MacFarlane]
It Won/t Be Like This All the Time	Twilight Sad	01.2019	17[1]	-	Rock Action ROCKACT 116	[produced by Andy MacFarlane]

Mars Volta

Wydając płytę taką jak "De-Loused In The Comatorium", Cedric Bixler i Omar Rodriguez mieli szansę zerwać z dziedzictwem, znakomitego skądinąd, At The Drive-In i zdobyć uznanie już jako muzycy w pełni samodzielni. Wypuszczając na rynek swój drugi album "Frances The Mute" udowodnili, że sztuka tam już im się udała. Debiutancki longplay pokazał, że nie tylko mają przeogromny potencjał, ale potrafią też zaprząc do roboty takie sławy jak Flea czy John Frusciante, które na ich pierwszym albumie nie zajmują całego firmamentu, a wręcz przeciwnie, są doskonałym tłem dla stylistycznej żonglerki rozpościerającej się od hardcore’a aż po free jazz. Podobnie zresztą jak i na najnowszym, jeszcze gorącym drugim dzielie tego niesamowitego duetu.
Zanim jednak doszło do zawiązania się The Mars Volta musiał nastąpić rozpad wspomnianego wcześniej At The Drive-In. Ta jedna z najoryginalniejszych grup w Stanach Zjednoczonych przestała istnieć zanim zaczęły na nią spływać zasłużone laury i słowa uznania. I oto kiedy po sześciu latach istnienia ATDI wydali w 2000 r. znakomity album "Relationship Of Command" w ślad za jego przychylnymi recenzjami pojawiły się informacje o rozpadzie grupy. Co prawda wcześniej muzycy doświadczyli kilku upokorzeń (np. na ich koncert w Los Angeles przyszło tylko... dziewięciu fanów) a krótka historia grupy daleka była od spaceru alejką różaną, ale entuzjastyczne przyjęcie longplaya mogło raczej zwiastować błyskotliwą karierę niż szybki krach, tym bardziej, że wiadomość o zakończeniu działalności i podziale składu na dwie nowe grupy: The Mars Volta (Cedric Bixler, Omar Rodriguez) i Sparta (Paul Hinojos, Jim Ward, Tony Hajjar), spadła jak grom z jasnego nieba.
Na szczęście muzycy nie schowali instrumentów do garażu, ale natychmiast wręcz rozpoczęli prace nad nowym materiałem. Jeśli za stoper uznać zainteresowanie mediów postępami obu zespołów na pierwsze miejsce w tym biegu zdecydowanie wysunął się skład The Mars Volta, złożony z muzyków lokujących się na tym skrzydle ATDI, którym bliżej było do emo, improwizacji nierzadko ocierającej się o free jazz i w ogóle niczym nie skrępowanych konstrukcji muzycznych.
Dobierając do składu swoich przyjaciół Ikeya Owensa związanego z The Long Beach Dub All-Stars i Jeremy’ego Michaela Warda (obaj uczestniczyli też w projekcie De Facto), Bixler i Rodriguez nagrali w 2002 roku EPkę "Tremulant", którą zainteresowali samych Red Hot Chili Peppers. Ci wzięli Teksańczyków ze sobą w trasę promującą ich ostatni album "By The Way".
Na sukcesy The Mars Volta cieniem położyła się śmierć keyboardzisty zespołu Jeremy’ego Michaela Warda, który 25 maja br. zmarł prawdopodobnie na skutek przedawkowania narkotyków w wieku 27 lat. Stało się to podczas zaledwie kilkudniowej przerwy między dwiema częściami wspólnej trasy z RHCP.
W tym samym czasie zespół rozpoczął prace nad debiutanckim albumem zatytułowanym "De-Loused In The Comatorium", koncept albumem poświęconym pamięci przyjaciela, który po wyjściu ze śpiączki popełnił samobójstwo. Posadę basisty objął na nim Flea, a w utworze "Cicatriz ESP" swoje partie gitary dograł sam John Frusciante. W efekcie wyszło dzieło skończone, o którym pisać to je obrażać. Tego po prostu nie wypada nie znać.
Nie minęły dwa lata a The Mars Volta wracają z kolejnym albumem "Frances The Mute", na którym co prawda Frusciante i Flea znowu zaznaczają swoją obecność, ale nie zasłaniają bohaterów tego spektaklu jakim nowy LP The Mars Volta z pewnością jest. To kolejny etap wyprawy, w którą, chcąc nie chcąc, wyruszymy zanurzając się w pierwsze dźwięki najnowszej propozycji The Mars Volta. Szczęśliwej podróży.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Inertiatic ESP	Mars Volta	10.2003	42[2]	-	Universal MCSTD 40332	[written by Omar A. Rodriguez-Lopez][produced by Rick Rubin]
Televators	Mars Volta	03.2004	41[2]	-	Universal MCSTD 40352	[written by Omar A. Rodriguez-Lopez][produced by Rick Rubin]
The widow/Frances the Mute	Mars Volta	03.2005	20[5]	95[2]	Universal MCSTD 40408	[written by Omar A. Rodriguez-Lopez][produced by Omar Rodríguez-López]
L'Via L'Viaquez	Mars Volta	07.2005	53[4]	-	Universal MCSTD 40420	[written by Omar A. Rodriguez-Lopez][produced by Omar Rodríguez-López]

Albumy >
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
De-Loused in the crematorium	Mars Volta	07.2003	43[12]	39[11]	Universal 9860460	[silver-UK][produced by Rick Rubin, Omar Rodríguez-López]
Frances the mute	Mars Volta	03.2005	23[6]	4[20]	Universal 2103977	[gold-US][produced by Omar Rodríguez-López]
Scubdates	Mars Volta	11.2005	-	76[1]	Strummer 005644 [US]	[produced by Omar Rodríguez-López]
Amputechture	Mars Volta	09.2006	49[2]	9[5]	Universal 1702802	[produced by Omar Rodríguez-López]
The Bedlam in Goliath	Mars Volta	01.2008	42[1]	3[7]	Island 1758443	[produced by Omar Rodríguez-López]
Octahedron	Mars Volta	06.2009	64[1]	12[5]	Mercury 2705593	[produced by Omar Rodríguez-López]
Noctourniquet	Mars Volta	03.2012	51[1]	15[3]	Warner Bros 9362495184	[produced by Omar Rodríguez-López]
The Mars Volta	Mars Volta	10.2022	-	83[1]	Clouds Hill CH 300	[produced by Omar Rodríguez-López]