Pokazywanie postów oznaczonych etykietą noise pop. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą noise pop. Pokaż wszystkie posty

piątek, 18 listopada 2016

Pains of Being Pure at Heart

The Pains Of Being Pure At Heart stanowią pomost pomiędzy amerykańską i brytyjską kulturą muzyczną. Choć pochodzą z Nowego Jorku, ich podstawową inspiracją jest twórczość Jesus & Mary Chain, jednego z najbardziej wpływowych zespołów ostatnich dwóch dekad ubiegłego wieku na Wyspach.

Amerykańska grupa spod znaku indie rocka. Inspirację dla nazwy formacji zaczerpnięto z nie wydanej książki dla dzieci, którą napisał zaprzyjaźniony z muzykami Kip Berman. Grają w składzie - Alex Naidus (bas), Kip Berman (gitara, wokal), Kurt Feldman (perkusja) oraz Peggy Wang-East (klawisze, wokal). Ich brzmienie przywodzi na myśl Black Tambourine, My Bloody Valentine, czy Crystal Stilts. Oficjalny początek działalności zespołu datuje się na wiosnę 2007 roku – wtedy to bowiem, po długich i męczących perturbacjach, ukształtował się ostateczny skład. Co ciekawe, pierwsze próby odbywały się w siedzibie zajmującej się kontrolą zawartości stron internetowych firmy, dla której pracowała Peggy Wang, wokalistka i klawiszowiec grupy. Parę miesięcy później ukazało się pierwsze wydawnictwo kwartetu, EP-ka "The Pains Of Being Pure At Heart". Jego tytuł zespół zaczerpnął z niewydanego nigdy opowiadania dla dzieci, napisanego przez jedną z przyjaciółek Kipa. Stał się on również oficjalną nazwą zespołu.
Debiutancka płyta TPOBPAH ukazała się w lutym 2009 i spotkała z ciepłym przyjęciem krytyki po obu stronach Atlantyku. Zwracano w szczególności uwagę na "przebojowe, urokliwe w swej naiwności kompozycje".Na wiosnę tego roku wydano drugi singiel "Young Adult Friction" z debiutanckiego krążka.
Ich debiut okrzyknięto wydarzeniem roku. Prezentują z jednej strony świetne partie gitarowe, z drugiej chwytliwe melodie oraz nakładające się na siebie wokale. W ten sposób powstaje hałaśliwa kompozycja, nie pozbawiona jednak lekkości i przemyślenia aranżacyjnego.
Biblia fanów muzyki niezależnej, portal Pitchforkmedia.com, przyznał krążkowi 8.4 punktu w skali dziesiątkowej, klasyfikując płytę jednocześnie do kategorii „best new music”, co dla debiutantów jest wyróżnieniem wyjątkowym. Zespół nie ukrywa dumy: "Ci, na których zwracaliśmy uwagę, również zostali docenieni przez Pitchfork. Teraz stoimy z naszymi idolami w jednym szeregu. Owszem, zwykle jesteśmy klasyfikowani przez dziennikarzy do określonego nurtu, ale myślę, że TPOBPAH to czysty pop. To, że nasza muzyka zwróciła uwagę tylu osób, umożliwiło nam rzucenie wykonywanych przez nas prac – jeszcze do grudnia każdy z nas był gdzieś zatrudniony!”. Wiosna upłynie TPOBPAH na promocji koncertowej płyty: ich terminarz wypełniony jest aż do sierpnia: wiosnę spędzą w ojczyźnie, latem pojawią się na najważniejszych europejskich festiwalach.
Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
The Pains of Being Pure at Heart/The ParallelogramsPains of Being Pure at Heart.2008--Atomic Beat ABR003-
Everything With You / The Pains of Being Pure at HeartPains of Being Pure at Heart10.2008--Slumberland SLR 85-
Young Adult Friction / RamonaPains of Being Pure at Heart03.2009--Slumberland SLR 92-
Come Saturday / Side PonytailPains of Being Pure at Heart08.2009--Slumberland SLR 103-
Say No to Love / Lost SaintPains of Being Pure at Heart06.2010--Slumberland SLR 120-
Heart in Your Heartbreak / The OnePains of Being Pure at Heart12.2010--Slumberland SLR 134-
Belong / I Wanna Go All The WayPains of Being Pure at Heart03.2011--Slumberland SLR 140-
The Body / Tomorrow Dies TodayPains of Being Pure at Heart07.2011--Play It Again Sam PIASR 522-
Jeremy (Magnetic Fields Cover) / My Life Is WrongPains of Being Pure at Heart10.2012--Slumberland SLR 179-
Until The Sun ExplodesPains of Being Pure at Heart.2014--Fierce Panda ning88-
Abandonment IssuePains of Being Pure at Heart.2014--Yebo Music YEBO006-
Simple And SurePains of Being Pure at Heart06.2014--Slumberland SLR 205-
HellPains of Being Pure at Heart07.2016--Creep CRP165-

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
The Pains of Being Pure at HeartThe Pains of Being Pure at Heart02.2009--Slumberland SLR 89[produced by The Pains of Being Pure at Heart]
BelongThe Pains of Being Pure at Heart03.2011109[3]92Slumberland SLR 135[produced by Flood]
Days of AbandonThe Pains of Being Pure at Heart05.2014-168Yebo Music, Llc. YEBO 001 [produced by Andy Savours]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: , , , , , , , , ,

środa, 26 października 2016

My Bloody Valentine

Grupa przebijająca się długo do kręgu inspiratorów współczesnej muzyki niezależnej, skutkiem swoich ulotnych melodycznych i studyjnych upodobań. Powstali w Dublinie (Irlandia) w 1983 jako efemeryczny duet Compex w składzie Kevin Shields (gitara, śpiew) i Colm 0'Ciosoig (perkusja). Pod nową nazwą przenieśli się do Berlina wraz z Dave'em Conwayem (śpiew) i Tiną (instrumenty klawiszowe). Pierwszy longplay, wydany przez dość tajemniczą wytwórnię German Tycoon This Is Your Bloody Valentine (późniejsza reedycja brytyjska) nie znalazł wielu nabywców i zespół powrócił do Londynu. W rozszerzonym o Debbie Goods (bas) składzie nagrał maksisingel Geek! i pochodzący z niego temat "No Place To Go".
Inspirowana muzyką Cramps i Birthday Party oferta zdobyła umiarkowane uznanie, podobnie jak kolejny, nagrany dla Kaleidoscope Sound Joe Fostera krążek The New Record By My Bloody Valentine (wpływ Jesus And Mary Chain). Kontrakt z wytwórnią Lazy kierowaną przez Primitives przyniósł temat "Sunny Sunday Smile" i minialbum Ecstasy (1987) łączący pop dla nastolatków z piłowaniem na gitarach. Odejście Conwaya zapowiadało zmianę stylu, co łączyło się z pozyskaniem nowej wokalistki Belindy Butcher.
Kontrakt z wytwórnią Creation zaowocował skoncentrowaniem się na pracy studyjnej (czwórka "You Made Me Realise" z 1998). Kontrast między subtelnymi liniami melodycznymi i dźwiękowym collage'em zabrzmiał w pełni na pierwszym prawdziwym albumie grupy, Isn't Anything ("Feed Me With Your Kis"). Autorskie brzmienie zespołu kontynuwała czwórka Glider i kontrowersyjny temat "Tremelo" (1991), który według słów zespołu przypominał "coś słuchanego na radiu tranzystorowym".
Dowodem dojrzałości grupy był longplay Loveless z 1991. Płyta, jak i poprzednie dokonania zespołu, wywarła znaczny wpływ na formacje Slowdive, Lush i Chapterhouse. Zadłużeni w studiach nagraniowych My Bloody Valentine opuścili Creation i przenieśli się do Island Records. Nowy etap skomplikowały trudności z instalacją sprzętu w wybudowanym własnym kosztem studiu w południowym Londynie.
Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
No Place To Go/MoonlightMy Bloody Valentine12.1985--Fever FEV5X[written by David Conway, Kevin Shields][produced by My Bloody Valentine]
Sunny Sundae Smile/Sylvie's HeadMy Bloody Valentine02.1987--Lazy LAZY 04[written by David Conway, Kevin Shields][produced by My Bloody Valentine][6.UK Indie]
Strawberry Wine/Never Say GoodbyeMy Bloody Valentine08.1987--Lazy LAZY 07T[produced by My Bloody Valentine][13.UK Indie]
You Made Me RealiseMy Bloody Valentine08.1988--Creation CRE 055[written by Kevin Shields][produced by My Bloody Valentine][5.UK Indie]
Feed Me With Your Kiss/I BelieveMy Bloody Valentine11.1988--Creation CRE 061[written by Kevin Shields][Produced by My Bloody Valentine][2.UK Indie]
Soon/GliderMy Bloody Valentine04.199041[3]-Creation CRE0 73[written by Kevin Shields][Produced by My Bloody Valentine]
To Here Knows When/SwallowMy Bloody Valentine02.199129[2]-Creation CRE 085[written by K. Shields, B. Butcher][Produced by My Bloody Valentine]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
LovelessMy Bloody Valentine11.199124[3]-Creation CRELP 060[Produced by Kevin Sheilds]
EP's 1988–1991My Bloody Valentine02.201233[1]-Sony Music 88691941692[Produced by Kevin Sheilds]
Isn't AnythingMy Bloody Valentine05.201261[1]-Sony Music 88697312082[Produced by My Bloody Valentine]


Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: , , , , , , ,

sobota, 4 czerwca 2016

Mercury Rev

MERCURY REV- grupa amerykańska. Powstała w 1990 w Buffalo w stanie Nowy Jork, ale w jej składzie znaleźli się muzycy z małych miasteczek, często odległych od Buffalo o kilka godzin jazdy.
Skład: Jonathan Donahue - voc, g. David Baker - voc, g. Sean "Grasshopper" Mackowiak - g, Suzanne Thorpe - fl, Dave Fridmann - b, Jimmy Chambers - dr. W styczniu 1994 odszedł Baker (nawiązał współpracę z Martinem Carrem z The BOO RADLEYS). Grupę założyli Donahue, były muzyk zespołu Flaming Lips, oraz Baker, Mackowiak i Thorpe, trójka przyjaciół ze studiów artystycznych (razem uczęszczali m.in. na zajęcia do awangardzisty Tony'ego Conrada, współpracownika La Monte Younga). Zrezygnowali niemalże z prób. Ograniczyli też do minimum działalność koncertową (m. in. udział w festiwalu Lollapalooza '93 oraz wspólne trasy po Stanach z Bobem Dylanem, MY BLOODY VALENTINE, DINOSAUR JR, SPIRITUALIZED i Dr Phibes And The House Of Wax Equations). Uważają, że sens ich poczynaniom nadają rzadkie spotkania w studiu nagrań. Tworzą muzykę spontanicznie, improwizując, na gorąco szukając właściwych rozwiązań. Wynikiem są kompozycje o niezbyt może atrakcyjnych melodiach, ale niezwykłej fakturze i brzmieniu. Pytani o źródła inspiracji wskazywali dokonania The Velvet Underground, Pink Floyd z okresu "Umma-gummy", twórców awangardowych. Zwłaszcza Donahue i Mackowiak dali się poznać jako muzycy eksperymentujący, preparujący gitary, stosujący jako rodzaj przetworników ich dźwięku np. odkurzacz czy telewizor, wzbogacający wspólne nagrania deformowanymi odgłosami zgiełku ulicznego.
Na płycie Yerself is steam wyróżniały się takie utwory, jak Chasing A Bee, Syringe Mouth, Coney Island Cyclone czy Sweet Odysee Of A Cancer Cell T'The Centre Of Yer Heart (we wznowieniach dodawano do niej także drugą, "Lego My Ego", z nagraniami singlowymi, radiowymi, odrzutami itp.), na Boces - Meth Of A Rockette's Kick, Trickle Down, Bronx Cheer.
Wielu krytyków ujrzało w Mercury Rev następców Dinosaur Jr., Sonic Youth i The Pixies. Ogromne kontrowersje wywołał teledysk ilustrujący utwór Something For Joey, z udziałem Rona Jeremy'ego, aktora znanego z filmów pornograficznych. Baker gościnnie uczestniczył m.in. w nagraniach zespołów St. Johnny i Mutton Gun (z tym drugim współpracował tez Mackowiak).

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Goddess on a hiway/RagtagMercury Rev11.199851[4]-V2 VVR 5003323[written by Jonathan Donahue, Sean "Grasshopper" Mackowiak][produced by Dave Fridmann, Jonathan Donahue, Aaron Hurwitz]
Delta sun bottleneck stomp/EndesslyMercury Rev01.199926[6]-V2 VVR 5005413[written by Jimy Chambers, Jonathan Donahue, Sean "Grasshopper" Mackowiak][produced by Dave Fridmann, Jonathan Donahue, Aaron Hurwitz]
Opus 40/Motion pictures [live]Mercury Rev05.199931[4]-V2 VVR 500 6963[written by Jonathan Donahue, Sean "Grasshopper" Mackowiak][produced by Dave Fridmann, Jonathan Donahue, Aaron Hurwitz]
Goddess on a hiway [reissue]/Caroline saysMercury Rev08.199926[5]-V2 VVR 500 8498
Nite & fogMercury Rev10.200147[3]-V2 VVR 501 772[written by Grasshopper, Jeff Mercel, Jonathan][produced by Dave Fridmann, Grasshopper, Jeff, Jonathan]
The dark is risingMercury Rev01.200216[3]-V2 VVR 5018713[written by Jeff Mercel,Jonathan Donahue,Grasshopper]
Little RhymesMercury Rev07.200251[3]-V2 VVR 5019788[written by Jeff Mercel,Jonathan Donahue,Grasshopper][produced by Dave Fridmann, Grasshopper, Jeff, Jonathan]
In A Funny WayMercury Rev01.200528[2]-V2 VVR 5029223
Across Yer OceanMercury Rev04.200554[2]-V2 International VVR 5031037 [written by Mercury Rev ][produced by Mercury Rev ,Dave Fridmann]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
BocesMercury Rev06.199343[1]-Beggars Banquet BBQ 140[produced by David Baker, Jonathan Donahue, Dave Fridmann, Grasshopper, Suzanne Thorpe, Jimy Chambers]
See you on the other sideMercury Rev05.1995108[1]-Beggars Banquet BBQCD 176[produced by Jonathan Donahue, Dave Fridmann, Grasshopper, Suzanne Thorpe, Jimy Chambers]
Deserter' s songsMercury Rev10.199827[50]-V2 VVR 1002772[gold-UK][produced by Dave Fridmann, Jonathan Donahue]
Yerself is steamMercury Rev02.1999[wydana w 1991]200[1]-Columbia C-53030
All is dreamMercury Rev09.200111[22]-V2 VVR 1017528[produced by Dave Fridmann, Grasshopper, Jonathan Donahue, Jeff Mercel]
The secret migrationMercury Rev02.200516[5]-V2 VVR 1029238[Producer - Dave Fridmann , Mercury Rev]
The Essential - Stillness Breathes (1991-2006)Mercury Rev10.2006176[1]-V2 VVR 1041822
Snowflake MidnightMercury Rev09.200852[2]-Cooperative Music/V2 VVR1051271[Producer - Dave Fridmann , Mercury Rev]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: , , , , , ,

czwartek, 10 marca 2016

Raveonettes

Duński duet grający alternatywnego rocka. Występują w składzie – Sune Rose Wagner (wokal, gitara) i Sharin Foo (wokal, bas). Wśród swoich muzycznych fascynacji wymieniają między innymi The Jesus and Mary Chain, My Bloody Valentine, The Velvet Underground i Sonic Youth i Beach Boys.
 
Grupa powstała w 2001 roku w Kopenhadze, z inicjatywy Foo i Wagnera. Niedługo potem dołączyli do nich – gitarzysta Manoj Ramdas i perkusista jazzowy Jakob Hoyer. W tym składzie nagrali swoją debiutancką Ep-kę „Whip It On”, która ukazała się w sierpniu następnego roku. Niedługo potem wystąpili na festiwalu SPOT, drugim, co do wielkości w Danii. Był to punkt zwrotny w ich karierze. Nie tylko zostali zauważeni przez publiczność, lecz także zwrócił na nich uwagę prestiżowy magazyn Rolling Stone. W marcu 2003 roku został uhonorowany nagrodą duńskiego przemysłu muzycznego (odpowiednikiem Grammy) w kategorii Najlepszy Album Roku. 
Pięć miesięcy później, wydali swój pierwszy longplay, "Chain Gang of Love”. Od strony producenckiej – obowiązkami dzielili się Wagner i Richard Gottehrer, odpowiedzialny choćby za debiutancki krążek Blondie. Niedługo potem ukazał się mini album „That Great Love Sound”.
Na początku maja 2005 roku swoją premierę miała ich druga płyta, „Pretty in Black”, z gościnnym udziałem między innymi Ronnie Spector (wokalistki The Ronettes), Maureen Tucker (perkusistki The Velvet Underground), czy Martina Rev (klawiszowca Suicide). W składzie pojawił się także dodatkowy muzyk - Anders Christiensen, grający na perkusji, klawiszach i basie (zamiast Foo). Wydawnictwo promował singiel „Love In A Trashcan”.
 Po zakończeniu promocyjnej trasy koncertowej, z formacją pożegnał się Ramdas, zasłaniając się potrzebą skupienia się na swym nowym zespole, SPEKTR.
Ich trzeci album – „Lust Lust Lust” trafił najpierw na rynek europejski (połowa listopada 2007 roku), a dopiero w drugiej kolejności ukazał się za Oceanem (luty następnego roku). Firmowali go oficjalnie tylko – Foo i Wagner.
We wrześniu następnego roku w sklepach pojawiły się dwie EP-ki formacji – „Sometimes They Drop By” oraz „The Raveonettes Remixed”, w październiku ukazała się ich mini płyta „Beauty Dies”, a dwa miesiące później solowy, duńskojęzyczny album gitarzysty The Raveonettes, zatytułowany po prostu „Sune Rose Wagner”.
Ich najnowszy krążek, „In and Out of Control”, ukazał się na początku października 2009 roku. Promował go singiel „Last Dance”.
Znakiem rozpoznawczym The Raveonettes jest tak zwany dwugłos, inspirowany legendarnymi The Everly Brothers i ogólnie, brzmieniem lat 50. i 60., a Foo bywa porównywana do takich wokalistek, jak Courtney Love (Hole), Joan Jett i Liz Phair.
Duński duet, odnosząc się wyraźnie do muzyki lat 50. i 60., ubarwia ją współczesnymi środkami ekspresji, brzmieniem opartym o pulsującą elektronikę, mocne bity, przesterowane gitary i doskonałe harmonie wokalne. Obrazu dopełniają wyraziste, mroczne teksty i temperament sceniczny Sharin Foo, obwołanej przez krytykę jedną z najgorętszych kobiet w historii rock & rolla. 

Do tej pory wydali 4 długogrające płyty, z których najlepiej sprzedającą okazała się Pretty in Black. Z tego albumu pochodzi największy hit The Raveonettes - Love in a Trashcan. Wyreżyserowany przez Pedera Pedersena teledysk do tego utworu nakręcony został w stylistyce lat 60-tych. Warto dodać, że ich debiutancki album Whip It On w Danii otrzymał nagrodę Grammy za rockowy album roku, a magazyny Rolling Stone i Q obwołały The Raveonettes jedną z największych nadziei światowej sceny. Singiel Dead Sound promujący album Lust, Lust, Lust szturmem zdobywa brytyjskie listy przebojów, a ostatni krążek grupy jest zatytułowany "Observator" i ukazał się we wrześniu 2012 roku
Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Attack of the Ghost RidersRaveonettes12.200273[3]-Columbia 6733892[written by Sharin Foo, Sune Rose Wagner][produced by Sune Rose Wagner]
Beat CityRaveonettes05.200383[1]-Columbia RAVEON 002[written by Sune Rose Wagner][produced by Sune Rose Wagner]
That Great Love SoundRaveonettes08.200334[5]-Columbia RAVEON 005[written by Richard Gottehrer, Sune Rose Wagner][produced by Sune Rose Wagner,Richard Gottehrer]
Heartbreak StrollRaveonettes12.200349[2]-Columbia RAVEON 008[written by Sune Rose Wagner][produced by Richard Gottehrer,Sune Rose Wagner]
That Great Love Sound [remix]Raveonettes05.200452[2]-Columbia RAVEON 010[written by Richard Gottehrer, Sune Rose Wagner][produced by Sune Rose Wagner,Richard Gottehrer]
Ode To L.A.Raveonettes05.200578[3]-Columbia RAVEON 013[written by Sune Rose Wagner][produced by Richard Gottehrer,Sune Rose Wagner]
Love In A TrashcanRaveonettes07.200526[6]-Columbia RAVEON 017[written by Sune Rose Wagner][produced by Richard Gottehrer,Sune Rose Wagner]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Chain Gang of LoveRaveonettes08.200343[3]123[2]Columbia 5123782[produced by Richard Gottehrer, Sune Rose Wagner]
Pretty in BlackRaveonettes04.200571[3]152[2]Columbia 5194269[produced by Richard Gottehrer, Sune Rose Wagner]
Lust Lust LustRaveonettes11.2007-108[3] Fierce Panda NONG 053[produced by Sune Rose Wagner]
In and Out of ControlRaveonettes10.2009-126[2] Fierce Panda NONG 64[produced by Thomas Troelsen, Sune Rose Wagner]
Raven in the GraveRaveonettes04.2011-126[1] Vice VCA 800241 [US][produced by The Raveonettes]
ObservatorRaveonettes09.2012-110[1] Vice 80329-2 [US][produced by Richard Gottehrer, Sune Rose Wagner]
Pe'ahiRaveonettes07.2014-161[1] Beat Dies RAV 00004-1 [US][produced by The Raveonettes, Justin Meldal-Johnsen]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: , , , , , , , ,

środa, 9 marca 2016

Lush

LUSH- grupa brytyjska. Powstała w 1988 w Londynie. Z początku tworzyły ją: Miki Berenyi (18.03.1967, Londyn) - g, Emma Andersen (10.06.1967, Londyn)-g, voc, Steve Rippon - b i Chris Acland (7.09.1966. Lancaster) - dr. W październiku 1991 odszedł Rippon. Zastąpił go Phil King (29.04.1960, Londyn) - b, były współpracownik m. in. Felt, wcześniej zatrudniony w archiwum fotograficznym redakcji tygodnika "New Musical Express". Pierwotnie miała nosić nazwę Baby Machine.
Berenyi i Andersen uczęszczały do tej samej szkoły w Willesden Green. Zaprzyjaźniły się, redagowały razem fanzin "Alphabet Soup" (twierdzą, że była to lubieżna wersja "Smash Hits"), a także tworzyły piosenki w stylu Abby, które nagrywały w duecie na ośmiościeżkowy magnetofon firmy Tascam. Przed utworzeniem Lush pierwsza z nich współpracowała z The I-Goat-Fuhrer Five i The Bugs, druga z The Rover Girls (jako basistka).
Grupa Lush zadebiutowała w marcu 1988 przed publicznością klubu Falcon w Londynie. Nieco później zarejestrowała na własny koszt dwie piosenki, Etheriel i Second Sight. Wysłała taśmę Ivo Wattsowi-Russellowi i podpisała kontrakt z jego firmą 4AD. W listopadzie 1989 legitymowała się już minialbumem , wyprodukowanym przez Johna Fryera. Zwróciła uwagę słuchaczy - płyta osiągnęła nakład piętnastu tysięcy egzemplarzy - piosenkami przesyconymi kobiecym wdziękiem, o pełnych uroku melodiach, ale zazwyczaj opracowanymi w sposób eksponujący hałaśliwe, dysonansowe kulminacje gitarowe, wzorowany na nagraniach The Jesus And Mary Chain i MY BLOODY VALENTINE, np. Scarlet, Thoughtforms, Bitter.
W końcu 1989 koncertowała z powodzeniem u boku The Darling Buds i LOOP. Wyrazem uznania dla niej było zaproszenie Johna Peela, popularnego prezentera radia BBC, do dokonania nagrań dla jego audycji. W lutym 1990 wydała czwórkę "Mad Love", zrealizowaną przy pomocy producenta, z którym chciała współpracować od początku — Robina Guthriego z Cocteau Twins. Zdaniem recenzentów zbliżyła się niebezpiecznie do stylu tego zespołu, np. w De-Luxe, Leaves Me Cold, Downer.
Wiosną znowu ruszyła w trasę u boku The PALE SAINTS. W tym czasie nagrała własną wersję piosenki Chirpy Chirpy Cheep Cheep zespołu Middle Of The Road ns składankową płytę "Alvin Lives In Leeds". Latem wystąpiła na prestiżowym ,Glastonbury Festival, została też zaproszona , udziału w londyńskim koncercie The Cure od hasłem Crystal Palace Garden Party.
W październiku dorobiła się następnej czwórki "Sweetness And Light", z trzema nagraniami wyprodukowanymi przez Tima Friese-go-Greene'a, współpracownika Talk Talk. Do końca roku koncertowała w Stanach Zjednoczonych i Japonii. Z myślą o tamtejszych rynkach przygotowała na Gwiazdkę 1990 LP. "Gala" _- wybór starszych nagrań, wzbogacony minn. przeróbką Hey Hey Helen, jednego z przebojów Abby. W kwietniu 1991 po raz drugi koncertowała w Stanach Zjednoczonych - u boku zespołu RIDE. Znowu przy pomocy Guthriego nagrała czwórkę "Black Spring", wydaną w październiku tego roku. Oprócz własnych utworów zaproponowała opracowanie piosenki Fallin' In Love Dennisa Wilsona z zespołu The Beach Boys.
W końcu 1991 koncertowała na terenie całej Wielkiej Brytanii. W styczniu 1992 wydała czwórkę "For Love", zawierającą m.in. przeróbkę kompozycji Outdoor Miner zespołu Wire. Wielkim sukcesem był album Spooky z tego samego okresu - kolejny owoc współpracy z Guthriem, najbardziej dojrzałe dzieło Lush, z piosenkami o subtelniejszych melodiach i bardziej wyrafinowanym, choć jak dawniej potężnym brzmieniu, podejmujący m.in. temat zakłamania kobiet w miłości, np. Nothing Natural, For Love, Stray, Untogether. W 1992 odbyła trasy po Japonii, Stanach Zjednoczonych , Australii, a latem tego roku uczestniczyła w amerykańskim objazdowym festiwalu Lollapalooza '92.


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
Mad love EP.Lush02.199055[2]-4 AD BAD 003[produced by Robin Guthrie]
Sweetness and light/BreezeLush10.199047[2]-4 AD BAD 0013[written by Emma Anderson][produced by Tim Friese-Greene]
Nothing natural/God' s giftLush09.199143[2]-4 AD BAD 1016[written by Emma Anderson][produced by Lush, Mike Hedges]
For love EP.Lush01.199235[2]-4 AD BAD 2001[produced by Robin Guthrie]
Hypocrite/Love at first sightLush05.199452[3]-4 AD AD 4008[written by Miki Berenyi][produced by Robin Guthrie]
Desire lines/White woodLush05.199460[2]-4 AD BAD 4010[written by Emma Anderson][produced by Lush, Mike Hedges]
Single girl/SweetieLush01.199621[6]-4 AD AD 6001[written by Emma Anderson][produced by Pete Bartlett, Lush]
Ladykillers/I wanna be your girlfriendLush03.199622[6]-4 AD AD 6002[written by M. Berenyi][produced by Pete Bartlett, Lush]
500 [Shake baby shake]/I have the moonLush07.199621[6]-4 AD AD 6009[written by Emma Anderson][produced by Pete Bartlett, Lush]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US] 		Komentarz
Scar [mini LP]Lush10.19893.Indie Chart-4 AD JAD 911[produced by Lush,John Fryer]
GalaLush12.1990--4 AD CAD 017[produced by Tim Friese-Greene, Robin Guthrie, John Fryer]
SpookyLush02.19927[3]-4 AD CAD 2002[produced by Robin Guthrie]
SplitLush06.199419[3]195[1]4 AD CAD 4011[produced by Mike Hedges and Lush]
LovelifeLush03.19968[12]189[1]4 AD CAD 6004[produced by Pete Bartlett and Lush]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: , , , , , , ,

środa, 13 stycznia 2016

Deerhunter

Założony w 2001 r. w Atlancie, w stanie Georgia, amerykański zespół rockowy. Jego członkowie określili muzykę, którą tworzą mianem "", ale brzmienie i kompozycje Deerhunter zawierają elementy charakterystyczne dla wielu gatunków muzycznych (słowa-klucze: , , , , itd.).
Członkowie: Bradford Cox - wokal, instrumenty elektroniczne, taśmy, perkusja, gitary, dzwonki, akordeon, pianino, Moses Archuleta - perkusja, instrumenty elektroniczne, Josh Fauver - bas, pianino, perkusja, wokal Lockett Pundt - gitary, organy hammonda, wokal, Whitney Petty - gitara.

Dyskografia zespołu Deerhunter zawiera sześć albumów studyjnych, dwie EP-ki, pięć winylowych singli,  i cztery teledyski. Zespół występował również na wielu kompilacjach. Deerhunter został założony w 2001 roku przez wokalistę Bradforda Coxa i perkusistę Mosesa Archuleta.  Później dołączyli   gitarzyści Colin Mee i Lockett Pundt, i basiści Justin Bosworth i Josh Fauver.
  Bosworth zginął w wypadku na deskorolce na początku kariery zespołu, co doprowadziło do zastąpienia go przez Fauvera. Mee opuścił Deerhunter  w 2007 po konfliktach w sprawie harmonogramu koncertów, uniemożliwiającego mu wiele występów.

  Ich pierwszy album, Turn It Up Faggot ukazał się w roku 2005. Jego następca,  Cryptograms, został wydany w styczniu 2007 roku, a następnie ukazała się EP-ka  Fluorescent Grey kilka miesięcy później. Cox powiedział w wywiadzie dla Stylus Magazine, że "Cryptograms jest stonowany i zamknięty w sobie album", charakteryzując  Turn It Up Faggot jako "o złości i frustracji" i nazywając pierwszy album grupy "całkowitą porażką.
 W 2008 roku, Deerhunter wydał  swój trzeci album studyjny, Microcastle, który zawierał płytę bonusową pt Weird Era Cont..
 W roku 2009 została wydana EP-ka Rainwater Cassette Exchange . Microcastle był  pierwszą płytą Deerhunter, która pojawiła się na amerykańskich listach przebojów, zdobywając miejsce na liście Billboard 200 , Billboard  's Top Independent Albums i osiągając w nr 1 na liście Top Heatseekers .


Bradford Cox ma trochę szczęścia, opierając swoje szaleństwo na piosenkach, melodiach, tradycji amerykańskiej muzyki rozrywkowej zeszłego wieku i ogólnoświatowym indie ostatnich dwudziestu lat. Gdyby był freakiem w stylu Jandka, awangardziarzem albo dronowcem, tyle by go widziano. Tymczasem stał się być może najbardziej popularną osobowością niezalu przestrzeni ostatniej dekady. Oczywiście za sukcesem tej fascynującej postaci stoją świetne (choć niekoniecznie dziko odkrywcze) kawałki i fakt, że masa równolatków „Loveless” odkryła shoegaze z pomocą internetu.
Albumy

Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK] 		Komentarz
MicrocastleDeerhunter10.2008-123[2] 4AD CAD 2822[produced by Nicolas Vernhes]
Halcyon DigestDeerhunter09.201079[2]37[4] 4AD CAD 3X38CD[produced by Deerhunter, Ben H. Allen, Henry Barbe]
MonomaniaDeerhunter05.201371[1]41[1] 4AD CAD 3307[produced by Nicolas Vernhes]
Fading FrontierDeerhunter10.201553[1]72[1] 4AD CAD 3521[produced by Deerhunter, Ben H. Allen]
Autor: o Brak komentarzy:
Etykiety: , , , , , , , , , ,
Subskrybuj: Komentarze (Atom)