Z archiwum...rocka : shoegaze

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą shoegaze. Pokaż wszystkie posty

czwartek, 7 listopada 2024

Swervedriver

Podczas gdy ich rówieśnicy pisali piosenki o marzeniach, kwiatach i falach oceanu, pionierzy shoegaze'u Swervedriver połączyli swoje pozaziemskie brzmienia gitarowe i olśniewającą, wirującą produkcję z piosenkami o samochodach, niepokoju i ucieczce od rzeczywistości. Początkowa działalność zespołu w latach 90-tych przyniosła kilka kluczowych dokumentów w rozwoju shoegaze'u, w szczególności ich pełnometrażowy debiut Raise z 1991 r. i jego kontynuację z 1993 r. Mezcal Head. Rozwiązali się w 1998 r., ale dekadę później zjednoczyli się, najpierw grając serię występów reunionowych, zanim kontynuowali rozszerzanie parametrów swojego muskularnego podejścia do shoegaze'u o nowy materiał, taki jak album Future Ruins z 2019 r.

Swervedriver zostali założeni w Oxfordzie w Anglii w 1989 r. przez wokalistów/gitarzystów Adama Franklina i Jimmy'ego Hartridge'a, basistę Adiego Vinesa i perkusistę Grahama Bonnera. Łącząc wirujące tekstury estetyki shoegaze z bardziej tradycyjnymi granicami popu, grupa zadebiutowała serią genialnych EP-ek - Son of Mustang Ford, Rave Down i Sandblasted - zanim wydała swój pełnometrażowy debiut Raise w 1991 roku.

Po trasie po Stanach Zjednoczonych promującej Soundgarden, Bonner opuścił zespół, a wkrótce potem odszedł Vines; Never Lose That Feeling EP z 1992 roku, ich najsilniejszy jak dotąd wysiłek, początkowo wydawał się oznaczać łabędzi śpiew grupy. Ale w 1993 roku powrócił Swervedriver; z rdzeniem Franklin and Hartridge uzupełnionym o nowego perkusistę Jeza Hindmarsha, wydali swój drugi LP, Mezcal Head. W 1995 roku ukazało się wydanie dostępne tylko dla importerów, Ejector Seat Reservation, z nowym basistą Stevem George'em.

Jesienią 1998 roku Swervedriver powrócił z czwartym wydawnictwem, 99th Dream, a w 1999 roku ukazał się Wrong Treats EP. Tymczasem Bonner i Vines kontynuowali jako Skyscraper, a Adam Franklin nagrywał jako Toshack Highway. Swervedriver przez większość lat 2000. był w zawieszeniu, aż do października 2007 roku, kiedy ogłoszono, że grupa zostanie ponownie utworzona i rozpocznie trasę koncertową w następnym roku. Przez kilka następnych lat Swervedriver - Franklin, Hartridge i George, z Hindmarshem, Bonnerem lub, począwszy od 2012 roku, nowicjuszem Mikeyem Jonesem (Bolts of Melody, Heaven) na perkusji - sporadycznie koncertował i pojawiał się na festiwalach na całym świecie, a także wystąpił w Late Night with Jimmy Fallon.

Nowy singiel „Deep Wound” został wydany jesienią 2013 roku, a grupa ogłosiła również plany wydania nowego albumu studyjnego w 2014 roku. Album zatytułowany I Wasn't Born to Lose You został ostatecznie przesunięty na datę wydania na początku marca 2015 roku i poprzedzony drugim singlem „Setting Sun”. Album miał być piątym pełnometrażowym studyjnym longplayem Swervedriver i pierwszym od 99th Dream z 1998 roku. Po wydaniu albumu zespół zrobił sobie trzyletnią przerwę w nagrywaniu, ale kontynuował koncertowanie.

Po zakończeniu trasy po Stanach Zjednoczonych w 2017 roku nagrali to, co miało stać się ich szóstym albumem studyjnym. Future Ruins został wydany w 2019 roku i był świadkiem odejścia grupy od znanych i nostalgicznych przeróbek brzmienia z lat 90-tych na rzecz bardziej eksperymentalnych wyborów w zakresie pisania i aranżacji.

W 2020 roku Swervedriver po raz pierwszy publicznie udostępnił alternatywne nagranie swojego debiutanckiego EP. Nie byli zadowoleni ze swoich pierwszych prób nagrania czterech utworów, które ostatecznie złożyły się na ich debiutancki album Son of Mustang Ford z 1990 roku wydany przez Creation Records, więc szybko nagrali ponownie to, co stało się EP-ką, ale zachowali pierwsze, odrzucone sesje. Aby uczcić 30. rocznicę Son of Mustang Ford, zespół wytłoczył limitowaną serię winylową niewydanych sesji pod nowym tytułem Petroleum Spirit Daze. Nakład wyprzedał się natychmiast, a trzy lata później ponownie wytłoczyli więcej płyt winylowych i udostępnili nagranie szerzej.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Sandblasted EP.	Swervedriver	08.1991	67[1]	-	Creation CRE 102	[produced by Swervedriver]
Never Lose That Feeling EP.	Swervedriver	05.1992	62[1]	-	Creation CRE 120	[produced by Alan Moulder, Swervedriver]
Duel	Swervedriver	08.1993	60[1]	-	Creation CRE 136	[written by Swervedriver][produced by Alan Moulder, Swervedriver]
Last Day on Earth	Swervedriver	07.1995	99[1]	-	Creation CRE 179	[written by Swervedriver][produced by Alan Moulder, Swervedriver]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Raise	Swervedriver	10.1991	44[1]	-	Creation CRELP 093	[produced by Swervedriver]
Mezcal Head	Swervedriver	10.1993	55[1]	-	Creation CCRE 143	[produced by Alan Moulder,Swervedriver]

piątek, 18 listopada 2016

Pains of Being Pure at Heart

The Pains Of Being Pure At Heart stanowią pomost pomiędzy amerykańską i brytyjską kulturą muzyczną. Choć pochodzą z Nowego Jorku, ich podstawową inspiracją jest twórczość Jesus & Mary Chain, jednego z najbardziej wpływowych zespołów ostatnich dwóch dekad ubiegłego wieku na Wyspach.

Amerykańska grupa spod znaku indie rocka. Inspirację dla nazwy formacji zaczerpnięto z nie wydanej książki dla dzieci, którą napisał zaprzyjaźniony z muzykami Kip Berman. Grają w składzie - Alex Naidus (bas), Kip Berman (gitara, wokal), Kurt Feldman (perkusja) oraz Peggy Wang-East (klawisze, wokal). Ich brzmienie przywodzi na myśl Black Tambourine, My Bloody Valentine, czy Crystal Stilts. Oficjalny początek działalności zespołu datuje się na wiosnę 2007 roku – wtedy to bowiem, po długich i męczących perturbacjach, ukształtował się ostateczny skład. Co ciekawe, pierwsze próby odbywały się w siedzibie zajmującej się kontrolą zawartości stron internetowych firmy, dla której pracowała Peggy Wang, wokalistka i klawiszowiec grupy. Parę miesięcy później ukazało się pierwsze wydawnictwo kwartetu, EP-ka "The Pains Of Being Pure At Heart". Jego tytuł zespół zaczerpnął z niewydanego nigdy opowiadania dla dzieci, napisanego przez jedną z przyjaciółek Kipa. Stał się on również oficjalną nazwą zespołu.
Debiutancka płyta TPOBPAH ukazała się w lutym 2009 i spotkała z ciepłym przyjęciem krytyki po obu stronach Atlantyku. Zwracano w szczególności uwagę na "przebojowe, urokliwe w swej naiwności kompozycje".Na wiosnę tego roku wydano drugi singiel "Young Adult Friction" z debiutanckiego krążka.
Ich debiut okrzyknięto wydarzeniem roku. Prezentują z jednej strony świetne partie gitarowe, z drugiej chwytliwe melodie oraz nakładające się na siebie wokale. W ten sposób powstaje hałaśliwa kompozycja, nie pozbawiona jednak lekkości i przemyślenia aranżacyjnego.
Biblia fanów muzyki niezależnej, portal Pitchforkmedia.com, przyznał krążkowi 8.4 punktu w skali dziesiątkowej, klasyfikując płytę jednocześnie do kategorii „best new music”, co dla debiutantów jest wyróżnieniem wyjątkowym. Zespół nie ukrywa dumy: "Ci, na których zwracaliśmy uwagę, również zostali docenieni przez Pitchfork. Teraz stoimy z naszymi idolami w jednym szeregu. Owszem, zwykle jesteśmy klasyfikowani przez dziennikarzy do określonego nurtu, ale myślę, że TPOBPAH to czysty pop. To, że nasza muzyka zwróciła uwagę tylu osób, umożliwiło nam rzucenie wykonywanych przez nas prac – jeszcze do grudnia każdy z nas był gdzieś zatrudniony!”. Wiosna upłynie TPOBPAH na promocji koncertowej płyty: ich terminarz wypełniony jest aż do sierpnia: wiosnę spędzą w ojczyźnie, latem pojawią się na najważniejszych europejskich festiwalach.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The Pains of Being Pure at Heart/The Parallelograms	Pains of Being Pure at Heart	.2008	-	-	Atomic Beat ABR003	-
Everything With You / The Pains of Being Pure at Heart	Pains of Being Pure at Heart	10.2008	-	-	Slumberland SLR 85	-
Young Adult Friction / Ramona	Pains of Being Pure at Heart	03.2009	-	-	Slumberland SLR 92	-
Come Saturday / Side Ponytail	Pains of Being Pure at Heart	08.2009	-	-	Slumberland SLR 103	-
Say No to Love / Lost Saint	Pains of Being Pure at Heart	06.2010	-	-	Slumberland SLR 120	-
Heart in Your Heartbreak / The One	Pains of Being Pure at Heart	12.2010	-	-	Slumberland SLR 134	-
Belong / I Wanna Go All The Way	Pains of Being Pure at Heart	03.2011	-	-	Slumberland SLR 140	-
The Body / Tomorrow Dies Today	Pains of Being Pure at Heart	07.2011	-	-	Play It Again Sam PIASR 522	-
Jeremy (Magnetic Fields Cover) / My Life Is Wrong	Pains of Being Pure at Heart	10.2012	-	-	Slumberland SLR 179	-
Until The Sun Explodes	Pains of Being Pure at Heart	.2014	-	-	Fierce Panda ning88	-
Abandonment Issue	Pains of Being Pure at Heart	.2014	-	-	Yebo Music YEBO006	-
Simple And Sure	Pains of Being Pure at Heart	06.2014	-	-	Slumberland SLR 205	-
Hell	Pains of Being Pure at Heart	07.2016	-	-	Creep CRP165	-

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The Pains of Being Pure at Heart	The Pains of Being Pure at Heart	02.2009	-	-	Slumberland SLR 89	[produced by The Pains of Being Pure at Heart]
Belong	The Pains of Being Pure at Heart	03.2011	109[3]	92	Slumberland SLR 135	[produced by Flood]
Days of Abandon	The Pains of Being Pure at Heart	05.2014	-	168	Yebo Music, Llc. YEBO 001	[produced by Andy Savours]

środa, 20 stycznia 2016

Horrors

The Horrors to angielski zespół rockowy założony w Southend-on-Sea w 2005 roku, w skład którego wchodzą główny wokalista Faris Badwan, gitarzysta Joshua Hayward, klawiszowiec i syntezator Tom Furse, basista Rhys Webb oraz perkusista Joe Spurgeon. Ich muzyka została sklasyfikowana jako garażowy rock, garażowy punk, rock gotycki, shoegaze i post-punk revival odrodzenie.

Zaczynając jako długowłosy, ubrany na czarno zespół garażowego punka, wkrótce przekształcił się w coś bardziej eksperymentalnego. The Horrors powstał latem 2005 roku i szybko zyskał rozgłos w całym Londynie dzięki swojemu wyglądowi, brzmieniu i krótkim, ale szalonym występom na żywo. Wytwórnia Loog wkrótce podpisała z nimi kontrakt, a wiosną 2006 roku The Horrors wydali swój oficjalny debiutancki singiel „Sheena Is a Parasite/Jack the Ripper”.

Tego lata The Horrors wydali swój drugi singiel, Death at the Chapel. Ponownie wydali także „Sheena Is a Parasite” jako limitowany singiel DVD. Zaskakujący teledysk do piosenki wyreżyserował Chris Cunningham, aw roli Sheeny wystąpiła aktorka Samantha Morton. Późnym latem zespół podpisał kontrakt z Stolen Transmission w USA i tej jesieni wydał EP-kę zatytułowaną The Horrors.

Mniej więcej w tym czasie wydali także singiel Count in Fives w Wielkiej Brytanii. Singiel The Gloves pojawił się na początku 2007 roku, zwiastując wydanie pełnometrażowego debiutu Horrors, Strange House, który pojawił się w Wielkiej Brytanii w marcu tego roku i w Stanach Zjednoczonych w maju.

W 2008 roku Webb i Furse utworzyli analogowy projekt syntezatorowy Spider & the Flies i wydali album Something Clockwork This Way Comes . Przy „Primary Colours” z 2009 roku zespół współpracował z Cunninghamem i Geoffem Barrowem z Portishead jako współproducentami, wybierając zupełnie inne brzmienie, które łączyło shoegaze, post-punk i gotyk; album został wydany przez XL tej wiosny i zdobył kilka pochwał krytyków, w tym Album Roku NME.

Pomiędzy albumami Badwan współpracował z kanadyjską śpiewaczką operową Rachel Zeffira przy mglistym popowym projekcie Cat's Eyes, który wydał swój debiutancki album na początku 2011 roku. Atmosferyczne brzmienie, które przywodziło na myśl porównania do My Bloody Valentine i Psychedelic Furs.

W 2012 roku wydali album z remiksami Higher i wyruszyli w obszerną trasę koncertową. W 2013 roku rozpoczęli nagrywanie nowego materiału z producentem Craigiem Silveyem. Na początku następnego roku singiel „I See You” odzwierciedlał bardziej ekspansywny kierunek ich czwartego albumu, Luminous, który ukazał się w maju 2014 roku.

The Horrors rozpoczęli pracę nad kolejnym albumem z Paulem Epworthem w londyńskim Church Studios w 2015 roku, i wykuł mroczniejsze, surowe, ale wciąż taneczne brzmienie, zapożyczone z post-punka lat 80-tych, synth-popu i dance lat 90-tych. W rezultacie powstał V, który pojawił się we wrześniu 2017 r.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Gloves	Horrors	03.2007	34[2]	-	Loog 1725532	[written by The Horrors][produced by Jim Sclavunos ]
She Is the New Thing	Horrors	07.2007	89[1]	-	Loog 173 562	[written by The Horrors][produced by Nick Zinner]
Still Life	Horrors	07.2011	63[1]	-	XL Recordings GBBKS1100136	[written by Faris Badwan,Rhys Webb,Tom Furse,Joshua Third,Coffin Joe][produced by The Horrors ]
So Now You Know	Horrors	.2014	137	-	XL Recordings	[written by The Horrors][produced by The Horrors,Craig Silvey ]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Strange House	Horrors	03.2007	37[4]	-	Loog 1726282	[produced by Alan Moulder, Rob Kirwan, Nick Zinner, Ben Hillier, Jim Sclavunos]
Primary Colours	Horrors	05.2009	25[5]	-	XL Recordings XLCD 418	[produced by The Horrors, Geoff Barrow, Craig Silvey, Chris Cunningham]
Skying	Horrors	07.2011	5[8]	97[1]	XL Recordings XLCD 539	[produced by The Horrors, Craig Silvey]
Luminous	Horrors	05.2014	6[3]	147[1]	XL Recordings XLCD 640	[produced by The Horrors, Craig Silvey]
V	Horrors	10.2017	8[1]	-	Wolf Tone WOLFTONE 14CD	[produced by The Horrors,Paul Epworth]

środa, 13 stycznia 2016

Deerhunter

Założony w 2001 r. w Atlancie, w stanie Georgia, amerykański zespół rockowy. Jego członkowie określili muzykę, którą tworzą mianem "ambient punk", ale brzmienie i kompozycje Deerhunter zawierają elementy charakterystyczne dla wielu gatunków muzycznych (słowa-klucze: shoegaze, ambient, art rock, noise rock, post-punk itd.).
Członkowie: Bradford Cox - wokal, instrumenty elektroniczne, taśmy, perkusja, gitary, dzwonki, akordeon, pianino, Moses Archuleta - perkusja, instrumenty elektroniczne, Josh Fauver - bas, pianino, perkusja, wokal Lockett Pundt - gitary, organy hammonda, wokal, Whitney Petty - gitara.

Dyskografia zespołu Deerhunter zawiera sześć albumów studyjnych, dwie EP-ki, pięć winylowych singli, i cztery teledyski. Zespół występował również na wielu kompilacjach. Deerhunter został założony w 2001 roku przez wokalistę Bradforda Coxa i perkusistę Mosesa Archuleta. Później dołączyli gitarzyści Colin Mee i Lockett Pundt, i basiści Justin Bosworth i Josh Fauver.
Bosworth zginął w wypadku na deskorolce na początku kariery zespołu, co doprowadziło do zastąpienia go przez Fauvera. Mee opuścił Deerhunter w 2007 po konfliktach w sprawie harmonogramu koncertów, uniemożliwiającego mu wiele występów.

Ich pierwszy album, Turn It Up Faggot ukazał się w roku 2005. Jego następca, Cryptograms, został wydany w styczniu 2007 roku, a następnie ukazała się EP-ka Fluorescent Grey kilka miesięcy później. Cox powiedział w wywiadzie dla Stylus Magazine, że "Cryptograms jest stonowany i zamknięty w sobie album", charakteryzując Turn It Up Faggot jako "o złości i frustracji" i nazywając pierwszy album grupy "całkowitą porażką.
W 2008 roku, Deerhunter wydał swój trzeci album studyjny, Microcastle, który zawierał płytę bonusową pt Weird Era Cont..
W roku 2009 została wydana EP-ka Rainwater Cassette Exchange . Microcastle był pierwszą płytą Deerhunter, która pojawiła się na amerykańskich listach przebojów, zdobywając miejsce na liście Billboard 200 , Billboard 's Top Independent Albums i osiągając w nr 1 na liście Top Heatseekers .

Bradford Cox ma trochę szczęścia, opierając swoje szaleństwo na piosenkach, melodiach, tradycji amerykańskiej muzyki rozrywkowej zeszłego wieku i ogólnoświatowym indie ostatnich dwudziestu lat. Gdyby był freakiem w stylu Jandka, awangardziarzem albo dronowcem, tyle by go widziano. Tymczasem stał się być może najbardziej popularną osobowością niezalu przestrzeni ostatniej dekady. Oczywiście za sukcesem tej fascynującej postaci stoją świetne (choć niekoniecznie dziko odkrywcze) kawałki i fakt, że masa równolatków „Loveless” odkryła shoegaze z pomocą internetu.

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Microcastle	Deerhunter	10.2008	-	123[2]	4AD CAD 2822	[produced by Nicolas Vernhes]
Halcyon Digest	Deerhunter	09.2010	79[2]	37[4]	4AD CAD 3X38CD	[produced by Deerhunter, Ben H. Allen, Henry Barbe]
Monomania	Deerhunter	05.2013	71[1]	41[1]	4AD CAD 3307	[produced by Nicolas Vernhes]
Fading Frontier	Deerhunter	10.2015	53[1]	72[1]	4AD CAD 3521	[produced by Deerhunter, Ben H. Allen]