Grupa kanadyjska.Powstała w 1988r w Scarborough na przedmieściu Toronto w prowincji Ontario.Z początku był to duet Steven Page (22.06.1970 Scarborough, Ontario) - voc, g i Ed Robertson (25.10, 1970, Scarborough, Ontario) - voc, g. W 1990 dołączyli bracia Andrew Creeggan (4.07.1971) - k i Jim Creeggan (12.02.1970) - b, a w 1991 także Tyler Stewart (21.09.1967) - dr. W 1994 miejsce Andrew Creeggana zajął Kevin Hearn - k z Corky And The Juice Pigs.
W 1998, gdy u Hearna stwierdzono białaczkę, na koncertach zastępował go Chris Brown - k. Zwróciła na siebie uwagę publiczności koncertami w całej Kanadzie, m.in. u boku kabaretowego zespołu Corky And The Juice Pigs, oraz trzema kasetami wydanymi własnym kosztem: "Buck Naked" z 1989, "Barenaked Lunch" z 1990 i "The Yellow Tape" z 1991.
Słuchaczom spodobała się zwłaszcza "The Yellow Tape", zawierająca dowcipne utwory inspirowane muzyką lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, jak If I Had 1.000.000 Dollars, Be My Yoko Ono czy Brian Wilson, rodzaj hołdu dla lidera The Beach Boys, sprzedana w osiemdziesięciu pięciu tysiącach egzemplarzy. Jednakże dopiero zwycięstwo w konkursie dla młodych zespołów, zorganizowanym przez rozgłośnię CFNY, utorowało Barenaked Ladies drogę do prawdziwej kariery.
Podpisała kontrakt z wytwórnią Sire i już pierwszy album, "Gordon" z 1992 (produkcja: Michael-Philip Wojewoda) z takimi piosenkami, jak What A Good Boy, Blame It On Me, Brian Wilson, New Kid On The Block, King Of Bedside Manner czy This Is Me In Grade 9, wprowadził ją na szczyty kanadyjskich list bestsellerów (rozszedł się w dziewięciuset tysiącach egzemplarzy).
U szczytu popularności grunge, producent Ben Mink pojawił się na pokładzie, by sterować albumem Maybe You Should Drive z 1994 roku, łagodnym folkowo-popowym albumem. Piosenki takie jak „Alternative Girlfriend” i „Jane” stały się ulubionymi utworami studenckiego radia, ale na horyzoncie pojawiły się zmiany. Zanim koledzy z zespołu mogli zebrać się do wydania trzeciego albumu, Andy Creeggan opuścił skład, aby ukończyć studia za granicą, a gitarzysta/klawiszowiec Look People, Kevin Hearn, wskoczył na pokład na wspólną trasę koncertową BNL z Billym Braggiem.
Hearn dołączył do grupy jako stały członek na czas przed obscuro-popowym albumem Born on a Pirate Ship z 1996 roku, a zespół wytyczył nowe terytorium celebrytów, pojawiając się w odcinku Beverly Hills 90210, aby wykonać swój przebój z listy Top 40 „The Old Apartment”. Sukces w USA przyszedł szybko, a BNL zaczęło wyprzedawać swoje letnie koncerty. Wybrane fragmenty trasy zostały utrwalone na pierwszym albumie koncertowym zespołu, Rock Spectacle, nieskrępowanym wysiłku (wraz z improwizowanym rapowaniem i przekomarzaniem się na scenie), który przedstawił nowej publiczności jeden z najmocniejszych atutów BNL: ich występy na żywo.
Rock Spectacle stał się pierwszą płytą BNL, która uzyskała status złotej płyty w Stanach Zjednoczonych i utorowała drogę dla ich największego jak dotąd albumu.
Disc One: All Their Greatest Hits (1991-2001) Stunt, czwarty album studyjny grupy, został wydany w lipcu 1998 roku i przekształcił Barenaked Ladies w gwiazdy zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i Wielkiej Brytanii. Zachęcony przebojowym singlem „One Week”, album zadebiutował na trzecim miejscu listy przebojów Billboardu i poszedł na sprzedaż w ponad czterech milionach egzemplarzy. BNL przeszło na występy na stadionach podczas kolejnej trasy koncertowej po Ameryce Północnej, pozostawiając za sobą teatry i kluby, w których odbywały się ich poprzednie występy.
W międzyczasie Hearn zrobił półroczną przerwę, aby wyleczyć się z białaczki, którą zdiagnozowano wcześniej tej wiosny. Greg Kurstin z Geggy Tah i multiinstrumentalista Chris Brown zastąpili Hearna na the Stunt tour. Po przeszczepie szpiku kostnego w październiku, Hearn był wolny od wszystkich komórek rakowych, a BNL ponownie połączyło się w szczytowym okresie komercyjnym.
Maroon podążył za nim dwa lata później i osiągnął status platyny dzięki sukcesowi „Pinch Me”; przyniosło to również zespołowi dwie nagrody Juno dla najlepszego albumu pop i najlepszej grupy, a także nominację do nagrody Grammy. Kolekcja największych hitów, Disc One: All Their Greatest Hits (1991-2001), została wydana jesienią 2001 roku, aby uczcić pierwszą dekadę istnienia zespołu.
Dwa lata później BNL wydali Everything to Everyone i skutecznie wywiązali się z kontraktu z Reprise Records. Album sprzedawał się stosunkowo słabo, a Reprise zaniedbał zaoferowanie przedłużonej umowy, przywracając tym samym zespołowi status niezależności po raz pierwszy od 1992 roku. BNL odpowiedziało, tworząc własną wytwórnię Desperation Records, z której wydali kolejne cztery albumy.
Wakacyjna płyta, Barenaked for the Holidays, pojawiła się w 2004 roku, podczas gdy albumy towarzyszące Barenaked Ladies Are Me i Barenaked Ladies Are Men zostały wydane odpowiednio w 2006 i 2007 roku. Album dla dzieci zatytułowany Snacktime! nastąpił w 2008 roku, ale trasa koncertowa, która nastąpiła po jego wydaniu, została zakłócona przez aresztowanie Steve'a Page'a za posiadanie kokainy. W odpowiedzi zespół odwołał kilka koncertów i chociaż zarzuty zostały później zredukowane do wykroczeń, Page mimo to ogłosił swoją decyzję o opuszczeniu grupy na początku 2009 roku.
Zredukowany do odchudzonego kwartetu, zespół założył nową wytwórnię Raisin' Records i powrócił w 2010 roku z albumem All in Good Time, na którym wokale prowadzili Robertson, Hearn i basista Jim Creeggan. W 2011 roku ukazała się kompilacja największych przebojów Hits from Yesterday & the Day Before, a w 2012 roku ukazała się płyta Stop Us If You've Heard This One Before!, na której zebrano dziesięć niewydanych utworów (dema, odrzuty, nagrania na żywo i nagrania studyjne B- side) wraz z parą wcześniej wydanych rarytasów, z których wszystkie zostały nagrane w latach 1992-2003.
W następnym roku BNL powróciło z drugim albumem studyjnym od czasu odejścia Page'a, dopracowanym i dojrzałym albumem Grinning Streak. W 2015 roku, zainspirowani miłością Robertsona do automatów do gry w pinball, Barenaked Ladies wydali swój 12. pełnometrażowy album Silverball, w którym ponownie spotkali się z producentem Grinning Streak, Gavinem Brownem. Na albumie znalazł się singiel „Say What You Want”.
Zespół koncertował w Stanach Zjednoczonych w ramach trasy Last Summer on Earth 2015 z Colinem Hayem z Violent Femmes i Men at Work. Album koncertowy nagrany podczas trasy, BNL Rocks Red Rocks, ukazał się wiosną 2016 roku. Następnie BNL rozpoczął drugą trasę Last Summer on Earth w 2016 roku, tym razem z Orchestral Maneuvers in the Dark i Howardem Jonesem. Podczas trasy krótko dzielili scenę z długo działającym nowojorskim zespołem a cappella The Persuasions.
Ożywiony ich wspólną chemią, BNL zaprosił grupę do współpracy nad nowym albumem studyjnym. Wynikowy wysiłek, wyprodukowany przez Gavina Browna w 2017 roku Ladies i Gentlemen: Barenaked Ladies & the Persuasions zaprezentowali przerobione piosenki z poprzedniego katalogu BNL wraz z coverem przeboju The Persuasions z 1972 roku „Good Times”.
Później tego samego roku zapracowana grupa wydaje swój 13. studyjny LP (i ogólnie 15. album), Fake Nudes, zawierający singiel „Lookin' Up”. Wrócili w 2021 roku z Detour de Force, który zawierał produkcję Erica Ratza i Marka Howarda, a także współpracę w zakresie pisania piosenek z długoletnim współpracownikiem piosenkarza Better Than Ezra, Kevina Griffina.
|
Single |
| Tytuł |
Wykonawca | Data wydania |
UK |
US |
Wytwórnia
[US] |
Komentarz |
| The old apartment/Lovers in a dangerous time | Barenaked Ladies | 04.1997 | - | 88[6] | Reprise 17 499 | [written by Steven Page,Ed Robertson][produced by Barenaked Ladies, Michael Phillip Wojewoda] |
| Brian Wilson/Break your heart/Back | Barenaked Ladies | 10.1997 | - | 68[20] | Reprise 17 290 | [written by Steven Page][produced by Barenaked Ladies, Michael Phillip Wojewoda] |
| One week/When you dream/Shoebox [live] | Barenaked Ladies | 02.1999 | 5[15] | 1[1][20][09.98] | Reprise 17 174 | [platinum-UK][written by Ed Robertson][produced by Barenaked Ladies, David Leonard, Susan Rogers] |
| It' s all been done/Brian Wilson [live]/The old apartment [live] | Barenaked Ladies | 05.1999 | 28[5] | 44[12][12.98] | Reprise W 0476 [UK] | [written by Steven Page][produced by Barenaked Ladies, David Leonard, Susan Rogers] |
| Call and answer/If i had $ 1.000.000 [live]/Jane [live] | Barenaked Ladies | 07.1999 | 52[3] | 121[2] | Reprise 16 936 | [written by Stephen Duffy, Steven Page][produced by Barenaked Ladies, David Leonard, Susan Rogers] |
| Brian Wilson [mixex 2000] | Barenaked Ladies | 11.1999 | 73[1] | - | Reprise W 0511 [UK] | |
| Pinch me/Powder blue | Barenaked Ladies | 11.2000 | - | 15[21][08.2000] | Reprise 16 827 | [written by Steven Page,Ed Robertson][produced by Don Was] |
| Too little too late/Pinch me | Barenaked Ladies | 04.2001 | 122[1] | 86[4] | Reprise 16 774 | [written by Steven Page,Ed Robertson][produced by Don Was] |
| Another postcard [Chimps] | Barenaked Ladies | 09.2003 | - | 82[12] | Reprise 16 537 | [written by Steven Page,Ed Robertson][produced by Ron Aniello] |
| Celebrity | Barenaked Ladies | 05.2004 | 81[1] | - | Reprise W642CD | [written by Steven Page,Ed Robertson,Kevin Hearn][produced by Ron Aniello] |
| Easy | Barenaked Ladies | 05.2004 | - | 122[1] | Reprise | [written by Steven Page,Ed Robertson][produced by Barenaked Ladies] |
|
Albumy |
| Tytuł |
Wykonawca | Data wydania |
UK |
US |
Wytwórnia
[US] |
Komentarz |
| Maybe you should drive | Barenaked Ladies | 09.1994 | 57[1] | 175[1] | Reprise 45 709 | [produced by Ben Mink] |
| Born on a pirate ship | Barenaked Ladies | 04.1996 | - | 111[2] | Reprise 46 128 | [gold-US][produced by Barenaked Ladies, Michael Phillip Wojewoda] |
| Rock spectacle | Barenaked Ladies | 07.1997 | - | 86[56] | Reprise 46 393 | [platinium-US][produced by Michael Phillip Wojewoda] |
| Stunt | Barenaked Ladies | 07.1998 | 20[35] | 3[63] | Reprise 46 963 | [4x-platinium-US][gold-UK][produced by Barenaked Ladies, David Leonard, Susan Rogers] |
| Gordon | Barenaked Ladies | 07.1998 | - | 36[13] | Reprise 26 956 | [gold-US][produced by Michael Phillip Wojewoda] |
| Maroon | Barenaked Ladies | 09.2000 | 64[2] | 5[27] | Reprise 47 814 | [platinium-US][produced by Don Was] |
| Disc one:All their Greatest Hits [1991-2001] | Barenaked Ladies | 11.2001 | - | 38 | Reprise 48075 | [gold-US][produced by Barenaked Ladies, Dan Durbin, David Kahne, David Leonard, Ben Mink, Susan Rogers, Jim Scott, Don Was, Aubrey Winfield, Michael Phillip Wojewoda] |
| Everything to everyone | Barenaked Ladies | 10.2003 | 176[1] | 10[10] | Reprise 48 209 | [produced by Ron Aniello] |
| Barenaked for the holidays | Barenaked Ladies | 12.2004 | - | 64[7] | Desperation 40 015 | [produced by Barenaked Ladies] |
| Barenaked Ladies Are Me | Barenaked Ladies | 09.2006 | - | 17[2] | Desperation 44351 | [produced by Barenaked Ladies] |
| Barenaked Ladies Are Men | Barenaked Ladies | 02.2007 | - | 102[2] | Desperation 43247 | [produced by Barenaked Ladies] |
| Snacktime! | Barenaked Ladies | 05.2008 | - | 61[8] | Desperation 422588 | [produced by Michael Phillip Wojewoda] |
| All In Good Time | Barenaked Ladies | 04.2010 | 169[1] | 23[3] | Raisin' RR 28917 | [produced by Michael Phillip Wojewoda] |
| Grinning Streak | Barenaked Ladies | 06.2013 | 101[1] | 10 [1] | Vanguard Records 78294 | [produced by Howie Beck, Gavin Brown] |
| Silverball | Barenaked Ladies | 06.2015 | - | 46[1] | Welk 784582 | [produced by Gavin Brown] |
| BNL Rocks Red Rocks | Barenaked Ladies | 06.2016 | - | 101[1] | Vanguard | [produced by Barenaked Ladies] |
Grupa przebijająca się długo do kręgu inspiratorów współczesnej muzyki
niezależnej, skutkiem swoich ulotnych melodycznych i studyjnych
upodobań. Powstali w Dublinie (Irlandia) w 1983 jako efemeryczny duet Compex w składzie Kevin Shields (gitara, śpiew) i Colm 0'Ciosoig (perkusja). Pod nową nazwą przenieśli się do Berlina wraz z Dave'em Conwayem (śpiew) i Tiną (instrumenty klawiszowe).
Pierwszy longplay, wydany przez dość tajemniczą wytwórnię German Tycoon This Is Your Bloody Valentine (późniejsza reedycja brytyjska) nie znalazł wielu nabywców i zespół powrócił do Londynu. W rozszerzonym o Debbie Goods (bas) składzie nagrał maksisingel Geek! i pochodzący z niego temat "No Place To Go".
