Rick Wakeman

Ur. 18.05.1949 r. w Perivale Maternity Hospital w Londynie. Popularność zdobył jako keyboardzista w zespołach Yes i The Strawbs, a prawdziwą sławę dzięki solowym płytom i recitalom z lat 70-tych, których rozmach i przepych dominował czasami nad perfekcyjną muzyką. Dodatkowym bodźcem była zaciekła rywalizacja Wakemana z Keithem Emersonem o miano „klawiszowego mistrza świata", której areną były coroczne ankiety magazynów muzycznych.

 Pierwsze autorskie albumy muzyka (The Six Wives Of Henry VIII, Journey To The Centre Of The Earth) cechowały wygórowana ambicja i skłonność do muzycznego ilustratorstwa (kronika wypadków miłosnych renesansowego władcy Anglii, powieść Juliusza Verne'a z cytatami wygłaszanymi przez Davida Hemmingsa). Bombastyczne pomysły Wakemana sięgnęły szczytu podczas promocji albumu The Myths And Legenda Of King Arthur And The Knights Of The Round Table. 

Muzykowi towarzyszyła orkiestra symfoniczna, pięćdziesięcioosobowy chór oraz rewia na lodzie popisująca się na zamrożonej na tę okazję płycie londyńskiego Wcmblcy. Ceną za sukcesy trzech albumów i status gwiazdora był stan przcdzawalowy i alkoholizm, który na dłuższy czas wyeliminował Wakemana z muzycznej gigantomanii. W 1981 r. artysta wystąpił na płycie Awakening Kevina Peeka z grupy Sky oiaz skoncentrował się na działalności kompozytorskiej. 

Efektem była rockowa opera oparta na powieści „Rok 1984" George'a Orwella, z tekstami Tima Rice'a oraz muzyka do filmów „Lisztomania" Kena Russela, „The Burning" („Wypalony"), „G'Ole" (oba reż. Tony'ego Maylama, z którym Wakeman współpracował już w 1977 r. podczas realizacji filmu „White Rock" o zimowej olimpiadzie w Innsbrucku) oraz „Crimes Of Passion" („Zbrodnie namiętności") Kena Russela. 

Wyleczenie się z alkoholowego nałogu przyniosło nawrócenie się muzyka i dwupłytowy album The Gospels, poświęcony motywom ewangelicznym. Niezależnie od patosu i pompy estradowych przedsięwzięć, Wakeman był i pozostał znakomitym pianistą, czego dowodem był choćby nagrany w 1986 r. longplay Country Airs. Pod koniec lat 80-tych powrócił do współpracy z dawnymi sławnymi partnerami z grupy Yes, przypominając się w nagraniach formacji Anderson-Bruford-Wakeman-Howe. W 1995 r. znalazł się w szeregach reaktywowanego najlepszego składu Yes. Równocześnie katalog jego solowych przedsięwzięć rozrósł się do niebotycznych rozmiarów.

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The Six Wives of Henry VIII	Rick Wakeman	03.1973	7[23]	30[45]	A&M 4361	[gold-US][produced by Rick Wakeman]
Journey to the Centre of the Earth	Rick Wakeman	06.1974	1[1][30]	3[27]	A&M 3621	[gold-US][gold-UK][produced by Rick Wakeman]
The Myths and Legends of King Arthur and the Knights of the Round Table	Rick Wakeman	04.1975	2[28]	21[15]	A&M 4515	[gold-UK][produced by Rick Wakeman]
No Earthly Connection	Rick Wakeman	05.1976	9[9]	67[6]	A&M 4583	[produced by Rick Wakeman]
White Rock	Rick Wakeman	02.1977	14[9]	126[7]	A&M 4614	[silver-UK][produced by Rick Wakeman]
Rick Wakeman's Criminal Record	Rick Wakeman	12.1977	25[5]	128[8]	A&M 4660	[produced by Rick Wakeman]
Rhapsodies	Rick Wakeman	07.1979	25[10]	170[5]	A&M 6501	[produced by Tony Visconti]
1984	Rick Wakeman	06.1981	24[9]	-	Charisma CDS 4022 [UK]	[produced by Rick Wakeman]
The Gospels	Rick Wakeman	05.1987	94[1]	-	Stylus SMR 729 [UK]	[produced by Rick Wakeman, Tony Clarke]
Return to the Centre of the Earth	Rick Wakeman	03.1999	34[3]	-	EMI Classics CDC 5567632 [UK]	[produced by Rick Wakeman]
Piano Portraits	Rick Wakeman	01.2017	6[15]	-	UMC 5723627 [UK]	[silver-UK][produced by Rick Wakeman]
Piano Odyssey	Rick Wakeman	10.2018	7[4]	-	Sony Classical 19075867892 [UK]	[silver-UK][produced by Rick Wakeman]
Christmas Portraits	Rick Wakeman	12.2019	82[1]	-	Sony Classical 19075967592 [UK]	[produced by Rick Wakeman,Erik Jordan]
The Red Planet	Rick Wakeman	09.2020	34[1]	-	Madfish SMACD 1189 [UK]	[produced by Rick Wakeman,Erik Jordan]