Carr urodziła się w Cleveland w stanie Ohio, gdzie zaczynała jako piosenkarka gospel, tworząc własną pięcioosobową grupę The Carr Singers około 1945 roku i koncertując po rejonie Cleveland/Detroit. Otrzymawszy napiwek od Pilgrim Travellers, którzy pod koniec lat czterdziestych dzielili się rachunkiem z Carr, Art Rupe podpisał z nią kontrakt ze swoją wytwórnią Specialty, nadając Carr jej nowy pseudonim sceniczny „Sister” Wynona Carr (wzorowany na pionierskiej piosenkarce gospel, siostrze Rosetcie Tharpe) i grało z nią około dwudziestu zespołów od 1949 do 1954 roku,w tym kilka duetów z największą wówczas gwiazdą gospel Specialty, Brother Joe May.
Nie odnosząc zbyt wielkiego sukcesu na listach przebojów (z wyjątkiem „The Ball Game” [1952], który stał się jedną z najlepiej sprzedających się płyt gospel Specialty, a ostatnio pojawił się w filmie 42), Carr była coraz bardziej niezadowolona z prostego kierunku gospel, jaki wybrała i błagała Rupe, aby pozwolił jej nagrywać „pop, jumps, ballady i semi-blues”. Rupe ustąpił i od 1955 do 1959 roku Carr nagrała dla Specialty dwa tuziny piosenek rock and rollowych i r&b, które, podobnie jak jej piosenki gospel, w większości napisała sama. Pomimo zdobycia hitu R&B utworem „Should I Ever Love Again?” w 1957 r. ogólnie rzecz biorąc przejście z muzyki duchowej na świecką nie pomogło Carr pod względem sprzedaży i uznania.
Mniej więcej w tym czasie zachorowała również na gruźlicę, co uniemożliwiło jej wykonywanie niezbędnych prac promocyjnych i koncertowanie przez dwa lata, skutecznie kończąc jej karierę w Specialty w połowie 1959 roku. W 1961 roku Carr podpisała kontrakt z wytwórnią Reprise Records Franka Sinatry i wydała nieudany album popowy. Wróciła do Cleveland, pogrążając się w zapomnieniu, cierpiąc na pogarszający się stan zdrowia i depresję; zmarła tam w 1976 roku.
Single | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Should I Ever Love Again?/Till The Well Runs Dry | Wynona Carr | 03.1957 | - | - | Specialty 589 | [written by Edward Gates,H. M. Cockel] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz