- voc i Guy Bailey - g. W pierwszym składzie znaleźli się też Ginger - g, Chris Johnstone - k. , Migel Mogg - b (brat Phila Mogga, znanego z UFO) i Coze - dr. W1990r Gingera i Coze'a zastąpili Guy Griffin- g i Ian Wallace - dr. Wkrótce potem miejsce Wallace'a zajął Rudi Richman - dr. W pierwszych miesiącach posługiwała się nieco inną nazwą - Oueerboys.
Spike i Guy poznali się przy piwie w Surrey Tavern w Kenningston w południowym Londynie. Połączyła ich fascynacja muzyką The Rolling Stones, The Faces, Mott The Hoople. Założyli grupę i stworzyli dla niej repertuar wzorowany na dokonaniach swoich mistrzów. Pierwsze doświadczenia estradowe formacja zdobywała w londyńskich pubach i klubach, m.in. wielokrotnie występowała na scenie słynnego Marquee. W sierpniu 1987 została bardzo ciepło przyjęta na festiwalu muzyki rockowej w Reading (nagrania z tego występu były prezentowane w Radiu BBC i spotkały się z dużym zainteresowaniem). Sukces pomógł jej znaleźć menażera- obowiązków tych podjęła się Sharon Osbourne, żona Ozzy'ego Osbourne'a - oraz podpisała kontrakt z małą firmą płytową Survival.
Niebawem miała już w dorobku pierwsze single, Mayfair i There She Goes Again, odnotowane na listach przebojów. Przełomem w jej karierze był zorganizowany w listopadzie 1988r spektakularny koncert w londyńskim Dominion Theatre, który zaszczycili swoją obecnością przedstawiciele wielkich firm fonograficznych. Wkrótce potem podpisała umowę z Parlophone, filią EMI. Sześć miesięcy pracowała w Los Angeles nad płytą A Bit of What You Fancy. Pomagali jej aż trzej producenci: Jim Cregan (gitarzysta znany m.in. ze współpracy z Rodem Stewartem), Ron Nevison i George Tutko.
Przedstawiła staroświecki, ale porywający repertuar z pogranicza rock'n'rolla, bluesa i boogie, przypominający dokonania The Rolling Stones czy The Faces, np. Hey You, Seven O'Clock, There She Goes Again,Whippin' Boy. Album, wydany w styczniu 1990r, odniósł sukces na listach bestsellerów i przyniósł aż trzy duże przeboje: Seven O'Clock, Hey You,I Don't Love You Anymore.
W następnych miesiącach z powodzeniem koncertowała w Wielkiej Brytanii, w krajach Europy Zachodniej oraz w Stanach Zjednoczonych, m.in. u boku The Rolling Stones, Davida Bowiego i Whitesnake. Latem była jedną z gwiazd festiwalu Monsters of Rock w Castle Donington. Działalność koncertową udokumentowała płytą Live (Recorded Around the World), zawierającą głównie utwory znane wcześniej.
Wiosną 1991 podczas kilkutygodniowej sesji w Irlandii stworzyła nowy repertuar. Chciała natychmiast przystąpić do nagrania płyty Bitter Sweet & Twisted, ale producent Bob Rock, którego zamierzała zaangażować, był zajęty (kończył pracę nad albumem „Metallica" zespołu Metallica). Dopiero w listopadzie zamknęła się w studiu w Vancouver w Kanadzie i w ciągu kilku miesięcy zarejestrowała dwadzieścia utworów. Nie była jednak zadowolona z wyników sesji. W październiku 1992r na rynek trafił jedynie singel Tramps And Thieves.
Wróciła do studia i zaczęła pracę od początku. Jej karierę dodatkowo skomplikowało zerwanie współpracy z Sharon Osbourne. Album Bitter Sweet & Twisted ukazał się dopiero latem 1993r. Nie odniósł takiego sukcesu jak poprzedni mimo podobnej zawartości, np. Debbie, Wild Wild Wild, King Of New York. Równocześnie trafił na rynek singel z przeróbką Brother Louie, starego przeboju zespołu Hot Chocolate. Jesienią 1993r muzycy zniechęceni niepowodzeniami rozwiązali zespół. Griffin i Mogg utworzyli nowy zespół - Blood From A Stone.
Single | ||||||
Tytu³ | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Mayfair/ Man On The Loose | Quireboys | 06.1988 | 95[1] | - | Survival SUR 043 | [written by Spike Gray,Guy Griffin][produced by Vic Maile] |
There She Goes Again/How Do Ya Feel | Quireboys | 11.1988 | 87[3] | - | Survival SUR 046 | [written by Spike Gray,Guy Bailey][produced by Jim Cregan,George Tutko] |
7 O'Clock/Pretty Girls | Quireboys | 11.1989 | 36[5] | - | Parlophone R 6230 | [written by Spike Gray,Guy Bailey][produced by Jim Cregan, George Tutko] |
Hey You/Sex Party | Quireboys | 01.1990 | 14[7] | - | Parlophone R 6241 | [written by Spike Gray,Guy Bailey][produced by Jim Cregan, George Tutko] |
I Don't Love You Anymore/ Mayfair | Quireboys | 04.1990 | 24[6] | - | Parlophone R 6248 | [written by Spike Gray,Guy Bailey][produced by Jim Cregan, George Tutko, Ron Nevison] |
There She Goes Again/Misled | Quireboys | 09.1990 | 37[4] | - | Parlophone R 6267 | [written by Spike Gray,Guy Bailey][produced by Jim Cregan, George Tutko] |
Tramps And Thieves/Ain't Love Blind | Quireboys | 10.1992 | 41[3] | - | Parlophone RS 6323 | [written by Spike Gray,Guy Bailey][produced by Bob Rock] |
Brother Louie/I Want to Be Free | Quireboys | 02.1993 | 32[3] | - | Parlophone CDR 6335 | [written by Errol Brown, Tony Wilson][produced by Chris Kimsey, Bob Rock] |
Tears In Heaven/Everyday | Quireboys | 12.2005 | 88[1] | - | Townsend TOWNCD 6 | [written by Will Jennings,Eric Clapton] |
Albumy | ||||||
Tytu³ | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
A Bit of What You Fancy | Quireboys | 02.1990 | 2[15] | - | Parlophone PCS 7335 | [gold-UK][produced by George Tutko, Jim Cregan] |
Bitter Sweet & Twisted | Quireboys | 03.1993 | 31[2] | - | Parlophone CSPCSD 120 | [produced by Bob Rock,Chris Kimsey] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz