Carter rozpoczął karierę muzyczną grając w zespołach, gdy był na Uniwersytecie w Southampton. Porzucił studia, wrócił do Londynu i zaczął uczyć się inżynierii studyjnej, kończąc pracę w studiu No U-Turn, które w tamtym czasie było zaangażowane w rodzącą się scenę jungle na początku lat 90-tych. W wolnym czasie Carter zaczął tworzyć własne utwory, które wpadły w ucho Marka Jonesa, założyciela wytwórni Wall of Sound. Carter ostatecznie podpisał kontrakt z Wall of Sound i wydał swoją pierwszą płytę „The Dollar” pod nazwą Artery.
Mniej więcej w tym samym czasie Carter zaczął zyskiwać reputację jednego ze stałych DJ-ów w The Heavenly Social, niedzielnym klubie wieczornym w pubie Albany przy Great Portland Street w centrum Londynu. Wraz z innymi stałymi DJ-ami, takimi jak Chemical Brothers, Fatboy Slim i Richard Fearless z Death in Vegas, wieczór odegrał kluczową rolę w rozwoju formy elektronicznej muzyki tanecznej, która stała się znana jako big beat, z mieszanką rocka, hip hopu i breakbeatu, jak także dance.
W 1995 roku Carter opuścił Wall of Sound i podpisał kontrakt z Heavenly Records, aby pod nazwą Monkey Mafia produkować muzykę taneczną inspirowaną dubem i dancehallem. Projekt rozwinął się w pełny zespół grający koncerty, a w 1998 roku ukazał się album Shoot the Boss. Do tego czasu był także poszukiwany do produkcji albumów z miksami i remiksowania piosenek tak różnorodnych zespołów jak U2, Manic Street Preachers i the Beach Boys.
Pod koniec lat 90-tych zapewnił sobie rezydencje DJ-skie w kilku nocnych klubach w Wielkiej Brytanii i regularnie grał sety za granicą. W 1999 roku Carter wrócił do Wall of Sound i jej nowej spółki zależnej Nu Camp, aby wydać houseową płytę „Women Beat They Men” pod nowym pseudonimem Junior Cartier. W 2003 roku on i inny DJ Tim Sheridan założyli krótkotrwałą wytwórnię płytową Saville Row i wydali dla tej wytwórni kilka singli.
Poważny atak szumu w uszach ograniczył jego działalność DJską i wstrzymał jego produkcje płytowe na kilka lat, ale w 2008 roku Carter powrócił, najpierw z kolejną jednorazową współpracą z Timem Sheridanem, a następnie z „The Rabbit” z Stretchem Silvesterem z Stretch & Vern, pierwszym singlem z planowanej serii współpracy z innymi DJ-ami pod nazwą Gentleman's Agreement. Nawiązał także współpracę z urodzonym w Liverpoolu i mieszkającym w Nowym Jorku DJ-em Alexem Blanco pod pseudonimem Roosevelt High.
W 2009 roku został członkiem Rizla Invisible Players, stale zmieniającego się kolektywu muzyków i artystów. Oprócz Cartera w składzie na rok 2009 znaleźli się Jazzie B, Micachu, Gruff Rhys i David Shrigley i wystąpili w tym roku na wielu festiwalach w Wielkiej Brytanii, w tym RockNess, Lovebox, The Big Chill i Bestival.
Carter pierwszy raz wkroczył w biznes w 1998 roku, kiedy został współwłaścicielem pubu The Lock Tavern w Camden w Londynie. W 2004 roku był współzałożycielem 580 Limited, firmy będącej właścicielem kilku pubów z muzyką na żywo, początkowo w Wielkiej Brytanii, ale później wyłącznie w Londynie. Współpracując z firmą, Carter pomógł przygotować namiot The Lock Tavern Tent na festiwalu w Glastonbury w latach 2003–2010 oraz arenę Lock Tavern na festiwalu Field Day w 2010 r. Firma była również zaangażowana w festiwal Beacons, który odbywa się co roku w pobliżu Skiptona w North Yorkshire. W październiku 2014 roku cztery puby z sieci 580 Limited zostały sprzedane piwowarowi Young's
Carter poślubił modelkę, która stała się DJ-ką i prezenterkę Sarę Cox w październiku 2001 roku. Ich córka Lola Anne urodziła się 13 czerwca 2004 r. W grudniu 2005 roku para ogłosiła rozwód, a rok później rozwiodła się. Od tego czasu ożenił się ponownie, z drugą żoną Niną. Carter ma także syna z poprzedniego związku.
|
Single | ||||||
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
| Women Beat Their Men | Junior Cartier | 11.1999 | 70[2] | - | Nucamp CAMPD 3X | [written by J. Carter, K. Lockie, S. Arbright][produced by J. Cartier] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz