Web Analytics Z archiwum...rocka : marca 2024

niedziela, 31 marca 2024

3BallMTY

3BallMTY   to meksykańska grupa DJ-ów popowych z miasta Monterrey w Nuevo León w Meksyku. Zespół „DJ Collective” (tak formalnie nadali sobie jego członkowie) został założony w 2009 roku przez dwóch nastoletnich DJ-ów - Sergio Zavalę (DJ Sheeqo Beat) i Alberto Presendę (DJ Otto). Nazwa „3Ball” pochodzi od hiszpańskiego słowa „tribal”, które nawiązuje do kultury muzyki plemiennej guaracha, popularnej w wielu hiszpańskojęzycznych krajach na całym świecie.
 

 W sierpniu 2009 roku nastoletni disc jockey z Monterrey, Erick Rincon, dołączył do innych DJ-ów Sergio Zavali i Alberto Presendy. Całkiem pasujący do ich syntezatorowego brzmienia inspirowanego techno, trzej DJ-e poznali się przez Internet. Trio miało wizję połączenia dwóch podstawowych aspektów przemysłu muzycznego - produkcji i występów. W latach 2009–2010 grupa stała się znana jako 3BallMTY i postanowiła położyć podwaliny pod „latynoską elektronikę”, którą 3Ball wprowadziło w tym roku. W grudniu 2010 roku zostali zaproszeni na odbywający się w Niemczech festiwal Worldtronics. To był pierwszy raz, kiedy grupa podróżowała poza Meksyk.  

W 2011 roku grupa podpisała kontrakt płytowy z wytwórnią Latin Power Music, oddziałem Universal Music. 6 grudnia wydali swój debiutancki album Intentalo, na którym współpracowali z takimi artystami jak Smoky, America Sierra, El Bebeto, Morenito, Favela, Milkman i Horacio Palencia. 3Ball MTY zyskało na znaczeniu w 2012 roku, kiedy ich singiel „Inténtalo” pochodzący z ich pierwszego studyjnego albumu o tym samym tytule, na którym wystąpili El Bebeto i America Sierra, osiągnął pierwsze miejsce na liście Billboard Latin Songs przez dwa nie następujące po sobie tygodnie. Piosenka została wykonana na żywo przez grupę podczas ceremonii wręczenia nagród Billboard Latin Music Awards w 2012 roku.  

4 lutego 2012 roku rozpoczęli swoje pierwsze tournée po Meksyku. 18 października 2012 r. 3Ball MTY i Gerardo Ortiz zdominowali galę Billboard Mexican Music Awards. Podczas drugiej dorocznej edycji nagród muzycznych 3Ball MTY otrzymało 9 nagród, w tym: Nowy Artysta Roku, Artysta Roku, Duet lub Grupa; Artysta Piosenki Roku i Artysta Roku do pobrania cyfrowego. 15 listopada 2012 roku 3Ball MTY zdobyło nagrodę Latin Grammy dla najlepszego nowego artysty. W 2013 roku wydali nowy singiel „Quiero Bailar (All Through the Night)” z udziałem Becky G. Premiera odbyła się 10 września 2013 w Univision. Występuje w wersjach Need for Speed Rivals na PlayStation 4 i Xbox One.  24 marca 2014 roku 3Ball MTY wydało swój drugi album studyjny „Globall” z różnymi artystami na albumach; tacy jak Belinda, Far East Movement, Becky G, Gerardo Ortiz, Cowboy Troy, Las Cumbia Girls i Jotdog.  

  5 lipca 2016 roku obaj członkowie ogłosili, że Erick Rincon zdecydował się opuścić grupę, aby zająć się indywidualnymi projektami. Okazało się również, że miał trudności z dotrzymaniem kroku zarówno projektom indywidualnym, jak i projektom grupowym.W tym samym roku grupa wydała singiel „Bailar Contigo” z udziałem Chyno Mirandy i El Jova i wystąpiła na różnych koncertach. 2 listopada 2018 roku 3BallMTY wydało singiel „Tequila” z udziałem Chayina Rubio. W dniach 14–15 marca 2019 r. 3BallMTY uczestniczyło w SXSW 2019 w Austin w Teksasie wraz z Voz de Mando, Vanessą Zamorą i Agrupacion Carino. 

 W styczniu „Intentalo” znalazło się na 38. miejscu listy 100 najlepszych list Billboardu. 29 stycznia 2020 roku 3BallMTY wydało singiel „Ferrari” z udziałem Morenito de Fuego. W następnym miesiącu 3BallMTY wydało swój trzeci album studyjny SOMOS z promocjami po dacie premiery.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Intentalo3BallMTY Featuring El Bebeto y America Sierra01.2012103[19]-Universal[written by Antonio Hernández Luna,América Sierra,Erick Rincón,Sergio Zavala,Luciano Luna]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Intentalo3BallMTY01.2012-126[5]Universal Music[produced by Toy Selectah, Jose Serrano Montoya]

sobota, 30 marca 2024

Tamperer

 

Tamperer  to włoska grupa zajmująca się muzyką taneczną, w skład której wchodzą włoscy producenci płyt Mario Fargetta i Alex Farolfi oraz amerykańska piosenkarka Maya Days. Później do projektu dołączyli Giuliano Saglia i GianLuca Mensi. Europejski sukces osiągnął w 1998 roku dzięki singlowi „Feel It”, który znalazł się na szczycie list przebojów. 
 
  W 1998 roku grupa zasłynęła swoim debiutanckim singlem „Feel It”, który w maju tego roku zajął pierwsze miejsce w Irlandii i Wielkiej Brytanii i został pobrany z albumu Fabulous. Ta piosenka została napisana przez amerykański zespół Steve'a Gittelmana i Jima Dyke'a i w dużej mierze opierała się na samplu hitu Jacksonów „Can You Feel It”. Album zrodził dwa kolejne single: „If You Buy This Record (Your Life Will Be Better)” (oparty na samplu z „Material Girl” Madonny) oraz dostępny wyłącznie we Włoszech album „Step Out”.  
 
Grupa powróciła na początku 2000 roku, aby wydać swój kolejny (i ostatni) singiel „Hammer to the Heart” (oparty na utworze zespołu ABBA „Gimme! Gimme! Gimme! (A Man After Midnight)”). To również odniosło sukces i znalazło się na trzecim miejscu w pierwszej dziesiątce przebojów grupy w Wielkiej Brytanii. Producenci używali także pseudonimu Tamperer do produkcji i remiksowania innych artystów, takich jak Crystal Waters.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Feel ItTamperer featuring Maya04.19981[1][19]-Pepper 0530032[platinum-UK][written by Michael Jackson, Jackie Jackson, Steve Gittelman ,Jim Dyke][produced by Falox]
If You Buy This Record (Your Life Will Be Better)Tamperer featuring Maya11.19983[17]-Pepper 0530082[silver-UK][written by Steve Gittelman ,Jim Dyke, Laura Dias ,Peter Brown, Robert Rans][produced by Falox]
Hammer to the HeartTamperer featuring Maya02.20006[10]-Pepper 9230032[written by Bill Lawrie ,Paul Barry, Mark Taylo, Panman & Ace ,45 Kinane][produced by Metro]

Vengaboys

Vengaboys  to holenderska grupa muzyczna eurodance z siedzibą w Rotterdamie, w skład której wchodzą główna wokalistka Kim Sasabone, wokalistka Denise van Rijswijk oraz męscy wokaliści Robin Pors i Donny Latupeirissa. Utworzona przez holenderskich producentów Wessela van Diepena (który wybrał członków grupy) i Dennisa van den Driesschena (znanego jako Danski & Delmundo) grupa odniosła komercyjny sukces pod koniec lat 90-tych. 

 Są najbardziej znani ze swoich hitów „We Like to Party”, „Boom, Boom, Boom, Boom!!” i „We're Going to Ibiza”, z których dwa ostatnie znalazły się na szczycie brytyjskiej listy przebojów singli i sprzedały się szacunkowo 25 milionów rekordów na całym świecie. 2 maja 2001 r. World Music Awards przyznało Vengaboys nagrodę dla najlepiej sprzedającej się grupy tanecznej roku. W 2019 roku holenderska gazeta internetowa Nu.nl nazwała Vengaboys holenderską grupą popową, która odniosła największy sukces w historii.

  Nazwa „Vengaboys” była pierwotnie tytułem elektronicznego projektu muzycznego holenderskich producentów Danskiego i Delmundo jako DJ-ów na początku lat 90-tych.W 1997 roku postanowili użyć tej nazwy do stworzenia grupy popowej, wybierając na wokalistkę brazylijsko-holenderską wokalistkę Kim Sasabone. Po kilku przesłuchaniach do składu dołączyli Denise Post-Van Rijswijk, Roy den Burger i Robin Pors.W sierpniu 1997 roku grupa wydała swój debiutancki singiel „Parada de Tettas”, po którym ukazał się „To Brazil!” w grudniu 1997 r. i „Up and Down” w lutym 1998 r. W kwietniu 1998 r. grupa wydała swój debiutancki album Up & Down - The Party Album w Holandii i Belgii. Album zyskał status złotej płyty w Holandii. Następnie nastąpił utwór „We Like to Party!” w maju, który osiągnął 2. miejsce na holenderskich listach przebojów i 1. miejsce w Belgii w czerwcu 1998 r. W październiku grupa wydała „Boom, Boom, Boom, Boom !!” i Greatest Hits! Part 1, album zajął pierwsze miejsce na holenderskiej liście przebojów. 

 W listopadzie 1998 Vengaboys weszli na 4. miejsce na brytyjskiej liście przebojów singli z utworami „Up and Down”, „We Like to Party!” został wydany na arenie międzynarodowej w 1999 roku i znalazł się w pierwszej dziesiątce hitów w wielu krajach europejskich,Kanadzie Australii i Nowej Zelandii.[9] Osiągnął 26. miejsce na liście Billboard Hot 100.W czerwcu 1999 The Vengaboys wydali Greatest Hits! Part 1 jako album imprezowy; ich debiutancki album studyjny. Singiel „Boom Boom Boom Boom” znalazł się na czołowych miejscach list przebojów w Wielkiej Brytanii, Nowej Zelandii i Holandii. W listopadzie 1999 r. „Bum, Bum, Bum, Bum !!” został również wykorzystany w japońskiej reklamie Nissana dla ich 5-drzwiowego kombi Wingroad. „We're Going to Ibiza”, przeróbka hitu „Barbados” zespołu Typically Tropical z 1975 r., który zajął pierwsze miejsce na liście przebojów, również osiągnęło pierwsze miejsca w Holandii we wrześniu 1999 r.LP spędził  30 kolejnych tygodni na amerykańskiej liście Billboard 200 i uzyskała status złotej płyty (500 000 egzemplarzy) w listopadzie 1999 r. Album Remix został wydany w styczniu 2000 roku i zawierał nowe taneczne remiksy piosenek z debiutanckiej płyty Vengaboys. 

 Krótko przed wydaniem kolejnego albumu studyjnego Pors opuścił grupę, aby rozpocząć karierę solową i został zastąpiony przez trenera delfinów Yoricka Bakkera. The Platinum Album został wydany na początku 2000 roku, co przyniosło grupie dalszy sukces, a pierwsze trzy single „Kiss (When the Sun Don't Shine)”, „Shalala Lala” i „Uncle John from Jamaica” trafiły na europejskie listy przebojów.  Na potrzeby czwartego singla z albumu, „Cheekah Bow Bow (That Computer Song)”, grupa zyskała wirtualnego członka, animowanego komputerowo Cheekah. W 2002 roku Denise Post-Van Rijswijk i Bakker opuścili grupę. W 2007 roku powrócili na scenę klubową z nowym członkiem Donnym Latupeirissą aka Ma'Donny, zastępując den Burgera w roli Cowboya. W 2010 roku zespół wydał nowy singiel „Rocket To Uranus”, powstały we współpracy z piosenkarzem i autorem tekstów Pete'em Burnsem i amerykańską gwiazdą Perezem Hiltonem. Teledysk miał swoją premierę 6 czerwca w holenderskiej stacji telewizyjnej TMF oraz w formatach 2D i 3D na ich własnej stronie internetowej i kanale YouTube. W grudniu 2011 roku grupa wydała w Australii The Best of Vengaboys.  

W styczniu 2013 roku grupa po raz pierwszy wykonała cover „Hot, Hot, Hot” podczas krajowej trasy koncertowej po Australii. Piosenka została wydana w lipcu 2013 roku jako singiel. Mniej więcej w tym czasie Kim Sasabone zaszła w ciążę. W styczniu 2014 roku Robin Pors powiedział w wywiadzie w Dubaju, że grupa zamierza kontynuować trasę koncertową po Europie i że pracuje nad przyszłymi występami na Bliskim Wschodzie i w Indiach, a także nad wykonaniem swoich największych hitów, najnowszego singla „Hot, Hot, Hot” i podobno nowe, niepublikowane utwory.

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Up and downVengaboys12.19984[23]-Positiva CDTIV 105[platinum-UK][written by Danski & DJ Delmundo][produced by Danski & DJ Delmundo][1[1][13].Hot Disco/Dance;Groovilicious 060 12"]
We like to partyVengaboys03.19993[23]26[20]Positiva CDTIV-108[platinum-UK][written by Danski & DJ Delmundo][produced by Danski & DJ Delmundo][5[13].Hot Disco/Dance;Groovilicious 061 12"]
Boom,boom,boom,boom!!Vengaboys06.19991[1][26]84[6]Positiva CDTIV-114[2x-platinum-UK][written by Danski & DJ Delmundo][produced by Danski & DJ Delmundo][13[11].Hot Disco/Dance;Groovilicious 089 12"]
We're going to IbizaVengaboys09.19991[1][23]-Positiva CDTIV-119[platinum-UK][written by Jeff Calvert, Max West][produced by Danski & DJ Delmundo]
Kiss [When the sun don't shine]/Vengababes from Outer SpaceVengaboys12.19993[22]-Positiva CDTIV-122[silver-UK][written by Danski & DJ Delmundo][produced by Danski & DJ Delmundo]
Shalala lala/48 HoursVengaboys03.20005[18]-Positiva CDTIV-126[silver-UK][written by Torben Lendager, Poul Dehnhardt][produced by Danski & DJ Delmundo]
Uncle John from JamaicaVengaboys05.20006[14]-Positiva CDTIV-135[written by Danski & DJ Delmundo][produced by Danski & DJ Delmundo]
Cheekah bow bow [That computer song]Vengaboys feat. Cheekah09.200019[20]-Positiva CDTIV-142[written by Danski & DJ Delmundo][produced by Danski & DJ Delmundo]
Forever as oneVengaboys02.200128[10]-Positiva CDTIV-148[written by Danski & DJ Delmundo][produced by Danski & DJ Delmundo]

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
The party album! Vengaboys04.19996[57]86[30]Positiva 4993472 [gold-US][2x-platinum-UK][produced by Vengaboys]
Up & down-The party album! Vengaboys07.1999185[1]-Breakin' KRAK 4045 [Holl] -
The platinum album Vengaboys03.20009[41]-Positiva 5259530 [gold-UK][produced by Danski & DJ Delmundo]

Stylos

 The Stylos to grupa beatowa z Manchesteru, która wydała tylko jeden singiel w 1964 roku. Na stronie A tego niezwykle rzadkiego singla znalazł się utwór „Head Over Heals”, rozpoczynający się gitarą i marakasami, które przechodzą w fantastyczną partię harmonijki ustnej. Członkami zespołu byli Kevin Murphy (gitara), Tony Lowe (gitara), John Lowe (perkusja), Roy Lowe (bas), Graem Rennie (harmonijka ustna, wokal), John „Jon” Yendall (gitara prowadząca, harfa bluesowa), Mike Harding (gitara), Eric (?) (perkusja) i Ian (?) (wokal). The Stylos byli pierwszą brytyjską grupą beatową, która nagrywała dla wytwórni American Liberty.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Head Over Heels/Bye Bye, Baby, Bye ByeThe Stylos10.1964--Liberty LIB 10173[written by John Lowe, Roy Lowe, Tony Lowe, Greame Rennie, John Yeudall]

New York Dolls

 Jeden z najbardziej wpływowych zespołów ostatniego dwudziestolecia, będący prekursorem ruchu punk i sleaze-metalowego, które rozwijały się jeszcze długo po rozwiązaniu New York Dolls. W ostatecznym składzie założonej w 1972 r. grupy znaleźli się: David Johansen (właśc. David Johnson, ur. 9.01.1954 r. w Nowym Jorku; śpiew), Johnny Thunders (właśc. John Genzales ur. 15.07.1954 r. w Nowym Jorku, zm. 23.04.1991 r. w Nowym Orleanie; gitara), Arthur Harold Kane (ur. 3.02.1951 r. w Nowym Jorku; bas), Sylvain Sylvain (ur. 14.02.1953 r. w Kairze; gitara, fortepian) i Jerry Nolan (ur. 7.05.1951 r. w Nowym Jorku; perkusja).

 

Dwaj ostatni zastąpili Ricka Rivetsa i Billy'ego Murcię (zmarł w listopadzie 1972 r.). Muzycy przyjęli ostentacyjny, charakterystyczny dla glam rocka image: używali szminek, nosili buty na niebotycznie wysokich obcasach i obcisłe skórzane kombinezony. Pod tą nieco mylącą "przykrywką" biło jednak serce doskonałego zespołu rock'n'rollowego, czerpiącego wpływy z dokonań The Stooges, Rolling Stones i MC5.
 

Nagrany w 1973 r. debiutancki album zapisał się na trwałe w historii rocka, promieniując witalnością, dynamiką i kontrowersyjnym podejściem do uznanych norm. Płyta spotkała się z bardzo przychylnym przyjęciem ze strony krytyków, nie odniosła jednak spodziewanego sukcesu komercyjnego. Kolejna propozycja zespołu, trafnie zatytułowany longplay Too Much Too Soon ("Zbyt dużo za szybko"), była dowodem na to. że alkohol i narkotyki powoli zaczynają zbierać swoje żniwo. Sama płyta jest charyzmatycznym zbiorem punkowych i glam-rockowych hymnów, wykonywanych z wielkim dystansem, który do tej pory nie znalazł godnych naśladowców.
 

Prasa muzyczna nie zostawiła na niej jednak suchej nitki i wkrótce potem zespół powoli zaczął się rozpadać. Johansen rozpoczął karierę solową, a Thunders założył formację Heartbreakers. The Dolls działali jeszcze przez jakiś czas z grającym na gitarze Blackiem Lawlessem (później wokalistą W.A.S.P.), ale w 1975 r. definitywnie zakończyli karierę. Jerry Nolan zmarł 14.01.1992 r. na skutek wylewu, który był wynikiem zapalenia płuc i opon mózgowych. Red Patent Leather to bardzo słaby album koncertowy (nagrany w maju 1975 r.), wydany już po rozwiązaniu zespołu.

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Personality crisis/TrashNew York Dolls08.1973--Mercury 387 73414 [written by David Johansen, Johnny Thunders][produced by Todd Rundgren]
Jet boy/Vietnamese babyNew York Dolls.1973--Mercury 6052 402[written by David Johansen, Johnny Thunders][produced by Todd Rundgren]
Puss' N' Boots/ (There's Gonna Be A) ShowdownNew York Dolls.1974--Mercury 73 615 [written by JoHansen, Sylvain][produced by Shadow Morton ]
Stranded in the jungle/Who are the mystery girlsNew York Dolls04.1974--Mercury 6052 615[written by E. Smith, J. Johnson][produced by Shadow Morton ]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
New York DollsNew York Dolls09.1973-116[12]Mercury 675[produced by Todd Rundgren]
In too much too soonNew York Dolls06.1974165167[5]Mercury 1001[produced by Shadow Morton]
One Day It Will Please Us To Remember Even This New York Dolls08.2006130[1]129Roadrunner 168 618 045-2[produced by Jack Douglas]

Olivia Newton-John

Ur. 26.09.1948 r. w Cambridge w Anglii. Karierę w show-biznesie rozpoczęła już po przeprowadzce do Australii w 1960 r, po wygraniu lokalnego konkursu, którego organizatorzy poszukiwali "dziewczynki najbardziej podobnej do Hayley Mills". Wkrótce potem wraz z koleżankami ze szkoły założyła The Sol Four. Mimo że żywot tej grupy wokalnej okazał się dość krótki, Olivia zachęcona przez odwiedzających kawiarnię (w której występowała solo) widzów zgłosiła się do organizowanego przez telewizję konkursu młodych talentów. W rezultacie zdobyła pierwszą nagrodę, którą były wakacje w Londynie.

 

Młoda piosenkarka wyruszyła tam w 1966 r., a w czasie pobytu w rodzinnym kraju w duecie z Pat Carroll nagrała swój debiutancki singel "Till You Say You'll Be Mine", z repertuaru Jackie DeShannon. Przedłużając swój pobyt w Wielkiej Brytanii, Olivia związała się z Toomorrow (nie mylić z Tomorrow), grupą stworzoną przez potentata pop Dona Kirschnera, mającą wypełnić lukę na rynku powstałą po rozwiązaniu The Monkees. Formacja ta wzięła udział w nagraniu ścieżki dźwiękowej do filmu science-fiction, nagrała również w 1970 r. singel "I Could Never Live Without Your Love". Jego producentem był członek The Shadows Bruce Welch, z którym łączył Olivie romantyczny związek. Mimo że grupa Toomorrow szybko zakończyła swoją działalność, wokalistka związała się z Cliffem Richardem i The Shadows, co przyniosło jej sporo zawodowych korzyści. Rola w filmie u boku Richarda, wspólne tournee, w czasie którego występowała jako gość specjalny, wreszcie stały udział - w roli piosenkarki i artystki komediowej - w programie telewizji BBC "It's Cliff!" zapewniły dobre wyniki sprzedaży jej pierwszego albumu.
 

Dzięki nim rozpoczęła również pełną zakrętów karierę na brytyjskiej liście przebojów, której pierwszym akcentem było umieszczenie w 1971 r. "If Not For You" z repertuaru Boba Dylana w Top 10 zestwień. Bardziej typowe dla dorobku wokalistki były single takie jak np. "Take Me Home Country Roads" autorstwa Johna Denvera, "Banks Of The Ohio" i napisany przez śp. Johna Rostilla z The Shadows "Let Me Be There" (z 1973 r.). To ostatnie nagranie wspomagane przez występ w amerykańskim programie "The Dean Martin Show", przeniosło się z amerykańskiej listy przebojów country do "gorącej setki" i przyniosło Olivii kontrowersyjną nagrodę Grammy dla "najlepszej wokalistki country".
 

Po niezbyt udanym występie na Festiwalu Piosenki Eurowizji w 1974 r. piosenkarka na dobre zadomowiła się w Stanach Zjednoczonych, gdzie zdobyła sławę najpierw jako najpopularniejsza wokalistka country. Wkrótce poprawiła swoją pozycję na rynku pop nagrywając przebój z pierwszego miejsca zestawień "I Honestly Love You". Producentem tego nagrania był John Farrar, również były członek The Shadows (i mąż wspomnianej wcześniej Pat Carroll), który przyjął na siebie tę rolę po rozpadzie związku Olivii i Bruce'a. Olivia Newton-John stała się również znana dzięki swoim duetom z innymi artystami, z których najpopularniejszym był artystyczny związek z Johnem Travolta w filmie "Grease".

 Śpiewali tam razem bardzo chwytliwy utwór "You're The One That I Want", który stał się jednym z największych przebojów brytyjskich w historii, utrzymując się na szczycie notowań przez całe dziewięć tygodni. Wydany w 1978 r. "Summer Nights" (także pochodzący ze ścieżki dźwiękowej "Grease") również uplasował się na l. miejscu. Innym wielkim przebojem wokalistki była kompozycja "Xanadu" pochodząca z filmu pod tym samym tytułem, a nagrana we współpracy z Electric Light Orchestra. Jednak kolejne wspólne przedsięwzięcie filmowe Olivii i Johna Travolty, "Two Of The Kind" z 1983 r., nie przyniosło już podobnych sukcesów. Słabo sprzedawał się też singel nagrany w 1980 r. w duecie ze śp. Andym Gibbem; podobny los spotkał zarejestrowany w 1984 r. z jego bratem Barrym album Now Voyager.
 

Nagrywając singel "Physical" (w 1981 r.) i album Soul Kiss (zarejestrowany w 1984 r. dla wytwórni Mercury Records), piosenkarka przyjęła nieco ostrzejszy image, który zastąpić miał dotychczasowe ciepło i urok. Koniec lat 80. i początek 90. wokalistka spędziła głównie w Australii, gdzie wraz z Pat Carroll-Farrar prowadziła własną firmę odzieżową Blue Koala. Po nagraniu longplaya The Rumour podpisała kontrakt z wytwórnią Geffen, dla której zarejestrowała zbiór piosenek i wierszyków dla dzieci Warm And Tender. Nagrodzona Orderem Imperium Brytyjskiego niedługo potem poślubiła aktora i tancerza Matta Lattanzi.

 Jej kariera rozwijała się powoli acz systematycznie do czasu, gdy w lipcu 1992 r. artystka wydała oświadczenie informujące o chemioterapii, której musiała się poddać po wykryciu raka piersi. Ostatnie doniesienia były już bardziej optymistyczne: Olivia powraca do formy w swojej posiadłości (można to było zauważyć w 1995 r. podczas dorocznej ceremonii wręczenia nagród muzycznych w Monte Carlo) i na pewno ucieszy jeszcze swoich wielbicieli wieloma nowymi nagraniami. 

Zmarła 8 sierpnia 2022 w wieku 73 lat na swoim ranczu w Południowej Kalifornii w otoczeniu rodziny i przyjaciół.

Państwowa uroczystość ku jej czci odbyła się 26 lutego 2023.

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
If not for you/The biggest clownOlivia Newton-John05.19717[11]25[17]Uni 55 281[written by Bob Dylan][produced by Bruce Welch, John Farrar]
Banks of the Ohio/It's so hard to say goodbyeOlivia Newton-John10.19716[17]94[4]Uni 55 304[written by trad.][produced by Bruce Welch, John Farrar][oryginalnie nagrana przez Blue Sky Boys w 1936r]
Take me home country roads/Sail into tomorrowOlivia Newton-John01.197315[13]119[1]MCA 40 043[written by Bill Danoff, Taffy Nivert, John Denver][produced by Milt Okun, Susan Ruskin][#92 hit for John Denver in 1971]
What is lifeOlivia Newton-John03.197216[8]-Pye 7N 25575 [UK][written by George Harrison][produced by Bruce Welch, John Farrar][oryginalnie nagrana przez George Harrisona]
Let me be there/Maybe then I'll think of youOlivia Newton-John11.1973-6[19]MCA 40 101[gold-US][written by John Rostill][produced by Bruce Welch, John Farrar]
If you love me [let me know]/Brotherly loveOlivia Newton-John04.1974-5[20]MCA 40 209[gold-US][written by John Rostill][produced by John Farrar]
Long live love/Angel EyesOlivia Newton-John03.197411[8]-Pye International 7N 25638[written by Valerie Avon ,Harold Spiro][produced by John Farrar][piosenka zajęła 4 miejsce na konkursie Eurowizji w 1974r]
I honestly love you/Home ain't home anymoreOlivia Newton-John08.197422[6]1[2][15]MCA 40 280 [gold-US][written by Jeff Barry, Peter Allen][produced by John Farrar][oryginalnie nagrana przez Petera Allena][Grammy 1974-Records of Year]
Have you never been mellow/Water under the bridgeOlivia Newton-John01.1975-1[1][16]MCA 40 349[gold-US][written by John Farrar][produced by John Farrar]
Please Mr Please/And in the morningOlivia Newton-John06.1975-3[15]MCA 40418 [gold-US][written by Bruce Welch, John Rostill][produced by John Farrar]
Something better to do/He's my rockOlivia Newton-John09.1975-13[11]MCA 40 459[written by John Farrar][produced by John Farrar]
Let it shine/He ain't heavy...he's my brotherOlivia Newton-John12.1975-30[9]MCA 40 495[written by Linda Hargrove][produced by John Farrar]
Come on over/Small talkOlivia Newton-John03.1976-23[12]MCA 40525 [Written by Maurice & Robin Gibb][produced by John Farrar]
Don' t stop believin'/GreensleevesOlivia Newton-John08.1976-33[9]MCA 40 600[written by John Farrar][produced by John Farrar]
Every face tells a story/Love you hold the keyOlivia Newton-John11.1976-55[8]MCA 40642 [written by Peter Sills,Don Black,Michael Allison][produced by John Farrar]
Sam/I'll bet you a kangarooOlivia Newton-John01.19776[11]20[13]MCA 40 670[written by Don Black, Hank Marvin, John Farrar][produced by John Farrar]
Making a good thing better/I think I'll say goodbyeOlivia Newton-John06.1977-87[4]MCA 40737 [written by Pete Wingfield][produced by John Farrar]
I honestly love you [reissue]/Don't cry for me ArgentinaOlivia Newton-John11.1977-48[8]MCA 40 811
You' re the one that i want/Alone at a drive-in-movieOlivia Newton-John & John Travolta04.19781[1][26]1[1][24]RSO 891[platinum-US][platinum-UK][written by John Farrar][produced by John Farrar][piosenka z filmu "Grease"]
Hopelessly devoted to you/Love is a many splendoured thingOlivia Newton-John07.19782[11]3[19]RSO 903[platinum-US][gold-UK][written by John Farrar][produced by John Farrar][piosenka z filmu "Grease"]
Summer nights/Rock'n'roll Party QueenOlivia Newton-John & John Travolta08.19781[7]19]5[16]RSO 906 [gold-US][silver-UK][written by Jim Jacobs,Warren Casey][produced by Louis St. Louis][piosenka z filmu "Grease"]
A little more love/Borrowed timeOlivia Newton-John11.19784[12]3[20]MCA 40 975[gold-US][silver-UK][written by John Farrar][produced by John Farrar]
Deeper than the night/Please don't keep me waitingOlivia Newton-John04.197964[3]11[13]MCA 41 009[written by Tom Snow, Johnny Vastano][produced by John Farrar]
Totally hot/Dancin' 'round and 'roundOlivia Newton-John07.1979-52[6] side B:82[2]MCA 41 074[written by John Farrar][produced by John Farrar]
I can' t help it/Someone I ain't [Gibb]Olivia Newton-John & Andy Gibb03.1980-12[13]RSO 1026[written by Barry Gibb][produced by Gibb-Galuten-Richardson]
Magic/Fool countryOlivia Newton-John05.198032[7]1[4][23]MCA 41 247[gold-US][written by John Farrar][produced by John Farrar][piosenka z filmu "Xanadu"]
Xanadu/Whenever you're away from me [Newton-John & Gene Kelly]Olivia Newton-John & E.L.O.08.19801[2][11]8[17]MCA 41 285[silver-UK][written by Jeff Lynne][produced by Jeff Lynne][piosenka z filmu "Xanadu"]
Suddenly/You made me love youOlivia Newton-John & Cliff Richard10.198015[7]20[19]MCA 51 007[written by John Farrar][produced by John Farrar][piosenka z filmu "Xanadu"]
Physical/The promise [The dolphin song]Olivia Newton-John10.19817[16]1[10][26]MCA 51 182[platinum-US][silver-UK][written by Steve Kipner,Terry Shaddick][produced by John Farrar]
Make a move on me/FallingOlivia Newton-John02.198243[3]5[14]MCA 52 000[written by John Farrar, Tom Snow][produced by John Farrar]
Landslide/RecoveryOlivia Newton-John06.198218[9]52[8]MCA 52 069[written by John Farrar][produced by John Farrar]
Heart attack/Stranger's touchOlivia Newton-John09.198246[4]3[21]MCA 52 100[written by Paul Bliss ,Steve Kipner][produced by John Farrar]
Tied up/Silvery rainOlivia Newton-John01.1983-38[11]MCA 52 155[written by John Farrar, Lee Ritenour][produced by John Farrar]
Twist of fate/Take a chance [with John Travolta]Olivia Newton-John11.198357[2]5[18]MCA 52 284[written by Peter Beckett,Steve Kipner][produced by David Foster][piosenka z filmu "Two of a kind"]
Livin' in desperate times/LandslideOlivia Newton-John02.1984-31[10]MCA 52 341[written by Tom Snow, Barry Alfonso][produced by David Foster]
Soul kiss/ElectricOlivia Newton-John10.1985100[1]20[15]MCA 52 686[written by Mark Goldenberg][produced by John Farrar]
The best of me/Saje [Foster]Olivia Newton-John & David Foster06.1986-80[8]Atlantic 89 420[written by David Foster, Jeremy Lubbock and Richard Marx.][produced by David Foster, Humberto Gatica]
The rumour/Winter angelOlivia Newton-John08.1988-62[6]MCA 53 294[written by Elton John & Bernie Taupin][produced by Elton John,James Newton Howard]
The grease megamixOlivia Newton-John & John Travolta12.19903[10]25[16].Hot 100 Singles SalesPolydor PO 136 [UK][written by John Farrar, Jim Jacobs, Warren Casey][produced by Harding Curnow]
The grease-The dream mixOlivia Newton-John , John Travolta & Frankie Valli03.199147[2]-PWL/Polydor PO 136 [UK][written by Barry Gibb,John Farrar,Louis St. Louis,Scott Simon]
I need love/Warm and tenderOlivia Newton-John07.199275[1]96[2]Geffen 19 128[written by Steve Kipner, John Lewis Parker][produced by Giorgio Moroder]
Had to beOlivia Newton-John & Cliff Richard12.199522[4]-EMI CDEMS 410 [UK][written by Tim Rice,John Farrar][produced by John Farrar]
I honestly love you [new version]Olivia Newton-John05.1998-67[12]MCA Nashville 72 053
You' re the one that i wantOlivia Newton-John & John Travolta07.19984[11]-Polydor 0441332 [UK]

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
If not for youOlivia Newton-John11.1971-158[4]UNI 73 117[produced by John Farrar,Bruce Welch]
Let me be thereOlivia Newton-John12.1973-54[20]MCA 389[gold-US][produced by John Farrar,Bruce Welch]
Music makes my day/Let me be thereOlivia Newton-John03.197437[3]Pye NSPL 28 185[produced by John Farrar,Bruce Welch]
Long live loveOlivia Newton-John06.197440[2]-EMI EMC 3028 [UK][produced by John Farrar,Bruce Welch]
If you love me let me knowOlivia Newton-John06.1974-1[1][61]MCA MCA 411[gold-US][produced by John Farrar,Bruce Welch]
Have you never been mellowOlivia Newton-John04.197537[2]1[1][31]MCA 2133[gold-US][produced by John Farrar]
Clearly loveOlivia Newton-John10.1975-12[22]MCA 2148[gold-US][produced by John Farrar]
Come on overOlivia Newton-John05.197649[4]13[24]MCA 2186 [gold-US][produced by John Farrar]
Don' t stop believin'Olivia Newton-John11.1976-30[28]MCA 2223[gold-US][produced by John Farrar]
Making a good thing betterOlivia Newton-John08.197760[1]34[16]MCA 2280[produced by John Farrar]
Greatest hitsOlivia Newton-John01.197819[9]13[19]MCA 3028[2x-platinium-US][gold-UK][produced by John Farrar]
GreaseOlivia Newton-John.197811RSO RSD 2001[8x-platinium-US][9x-platinum-UK][produced by Louis St. Louis ,John Farrar, Barry Gibb, Albhy Galuten ,Karl Richardson]
Totally hotOlivia Newton-John12.197830[9]7[39]MCA 3067[platinium-US][gold-UK][produced by John Farrar]
XanaduOlivia Newton-John07.198024[36]MCA 6100[2x-platinium-US][gold-UK][produced by John Farrar,Jeff Lynne]
PhysicalOlivia Newton-John10.198111[22]6[57]MCA 5229[2x-platinium-US][gold-UK][produced by John Farrar]
Greatest hits .Vol.2Olivia Newton-John10.19838[38]16[86]MCA 5347[2x-platinium-US][platinum-UK][produced by John Farrar,Jeff Lynne]
Soul kissOlivia Newton-John03.198666[3]29[16]MCA 6151[gold-US][produced by John Farrar]
The rumourOlivia Newton-John.1988-67[9]MCA 6245[produced by Elton John, James Newton Howard ,Davitt Sigerson, Hank Medress ,Sandy Linzer, Randy Goodrum]
Warm and tenderOlivia Newton-John12.1989-124[13]Geffen 24 257[produced by John Farrar]
Back to basics-The Essential Collection 1971-1992Olivia Newton-John07.199212[6]121[8]Geffen 24 470[gold-US][produced by Peter Asher, Harding Curnow, John Farrar, David Foster, Elton John ,Jeff Lynne ,Giorgio Moroder, James Newton Howard, Guy Roche, Louis St. Louis, Diane Warren, Bruce Welch]
Gaia [One woman's journey]Olivia Newton-John02.199533[5]-D-Sharp DSHLCD 7017 [UK][produced by Olivia Newton-John,Murray Burns,Colin Bayley]
Back with a heartOlivia Newton-John05.1998-58[6]MCA 70 030 [US][produced by Tony Brown, Gary Burr, Don Cook ,John Farrar, Chris Farren, David Foster]
Magic:The very best of Olivia Newton-JohnOlivia Newton-John09.2001-150[2]UTV 585 233[produced by John Farrar, Jeff Lynne, David Foster]
The definitive collection Olivia Newton-John10.200411[19]-UMTV 05842792 [UK][gold-UK]
Indigo-Women of songOlivia Newton-John04.200527[4]-UMTV 9870906 [UK][produced by Phil Ramone]
Christmas WishOlivia Newton-John12.2007-187[1] EMI – 5-09993-09002-2-6[produced by Amy Sky]
This ChristmasJohn Travolta and Olivia Newton-John12.2012-81[5] UMe 0017624-02[produced by Randy Waldman ,John Farrar, Dave Grusin, Phil Ramone, James Taylor]

piątek, 29 marca 2024

New Riders Of The Purple Sage

Zespół założony w 1969 r., traktowany początkowo jako "odskocznia" dla członków Grateful Dead: Jerry'ego Garcii (gitara pedal steel), Phila Lesha (bas) i Mickeya Harta (perkusja), którzy dołączyli do Johna Dawsona (ur. w 1945 r. w San Francisco w Kalifornii; gitara) i Davida Nelsona (ur. w San Francisco; gitara).

 

Dwaj ostatni znali się już wcześniej z niegdyś prowadzących ożywioną działalność kręgów propagujących tradycyjną muzykę amerykańską. Mimo że pierwsze występy formacji publiczność traktowała wyłącznie jako rozgrzewkę przed pojawieniem się głównej atrakcji wieczoru. New Riders szybko zdobyli popularność, głównie dzięki utworom Dawsona. W 1971 r. udało im się podpisać kontrakt nagraniowy, po czym Lesha zastąpił Dave Torbert, a Spencer Dryden (ur. 7.04.1943 r. w Nowym Jorku; eks-Jefferson Airplane) został stałym perkusistą grupy.
 

Na albumie New Riders Of The Purple Sage muzycy zaprezentowali mieszaninę country-rocka i bliskiego hippisom idealizmu, która doskonale uzupełniała longplay American Beauty macierzystego zespołu Grateful Dead. Z tego opatrzonego jedną z najciekawszych okładek tamtego okresu (dzieło artystów ze znanego studia Kelley/Mouse) albumu wyróżnić należy utwór "Dirty Business" z głęboko zapadającymi w pamięć partiami gitary. Ostatnia nić łącząca muzyków z Grateful Dead została przerwana, gdy cierpiącego na nadmiar obowiązków Garcię zastąpił Buddy Cage.
 

Album Powerglide zaprezentował ostrzejsze, bardziej zdecydowane brzmienie, a dużym sukcesem komercyjnym stała się kolejna propozycja zespołu The Adventures Of Panama Red. Po zarejestrowaniu longplaya Home, Home On The Road kolegów opuścił Torbert, zastąpiony przez Skipa Battina, byłego członka The Byrds. W 1978 r. Dryden zrezygnował ze stołka perkusisty, by poświęcić się roli menedżera grupy.
 

Wśród powodzi zmieniających się muzyków do 1981 r. przy sterze pozostali Dawson i Nelson. New Riders zakończyli działalność po nagraniu nieudanego albumu Feelin' Alright. Niedługo potem Dawson podjął ponownie działalność pod szyldem New Riders, z towarzyszeniem Gary'ego Vogensona (gitara) i Rusty'ego Gautiera (bas). Tymczasem Nelson powrócił do swoich związków z Dead w formacji Jerry Garcia Acoustic Band i nadzorował wydanie kilku archiwalnych płyt New Riders pod egidą specjalistycznej wytwórni Relix

 

 

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Louisiana Lady/Last lonely ladyNew Riders Of The Purple Sage10.1971--Columbia 45 469[written by J. Dawson][produced by New Riders Of The Purple Sage]
I don' t know you/Garden of EdenNew Riders Of The Purple Sage01.1972--Columbia 45 526[written by J. Dawson][produced by New Riders Of The Purple Sage]
I don' t need no doctor/Runnin' back to youNew Riders Of The Purple Sage06.1972-81[5]Columbia 45 607[written by Nick Ashford/Valerie Simpson][Produced by: Steve Barneard/New Riders ]
Dim lights,thick smoke [And loud ,loud music]/RainbowNew Riders Of The Purple Sage12.1972--Columbia 45 682[written by J. Maphis, M. Fidler, R. Lee][Produced by: Steve Barneard]
Groupie /She' s no angelNew Riders Of The Purple Sage02.1973--Columbia 45 763[written by D. Torbert][Produced by: Steve Barneard/New Riders ]
Panama red/Cement,clay and glassNew Riders Of The Purple Sage02.1974--Columbia 45 976[written by P. Rowan][Produced by: Norbert Putnam]
You angel you/Parson BrownNew Riders Of The Purple Sage11.1974--Columbia 19 967[written by Bob Dylan][Produced by: Ed Freeman ]
Fifteen days under the hood/Don' t put her downNew Riders Of The Purple Sage05.1976--MCA 40564[written by Jack Tempchin, Warren Hughey][Produced by:Bob Johnston]
Dead flowers/She' s looking better after every beerNew Riders Of The Purple Sage08.1976-105[3]MCA 40 591[written by Mick Jagger, Keith Richards][Produced by:Bob Johnston][oryginalnie nagrana przez Rolling Stones w 1971 na albumie "Sticky fingers"]
Just another night in Reno/Home grownNew Riders Of The Purple Sage02.1977--MCA 40 715[written by Stephen A. Love][Produced by:Bob Johnston]
Love has strange ways/Red hot woman and ice cool beerNew Riders Of The Purple Sage05.1977--MCA 40686[written by Stephen A. Love][Produced by:Bob Johnston]
Night for making love/Fly rightNew Riders Of The Purple Sage04.1981--A&M; 2327[written by J. Dawson, D. Nelson, A. Kemp][Produced by:Chuck Mellone]
Full moon at midnight/No other loveNew Riders Of The Purple Sage07.1981--A&M; 2352[written by J. Dawson,A. Kemp][Produced by:Chuck Mellone]

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
New Riders Of The Purple SageNew Riders Of The Purple Sage09.1971-39[15]Columbia 30 888[produced by New Riders of the Purple Sage]
PowerglideNew Riders Of The Purple Sage05.1972-33[18]Columbia 31 284[produced by Stephen Barncard]
Gypsy cowboyNew Riders Of The Purple Sage12.1972-85[13]Columbia 31 930[produced by Stephen Barncard]
The adventures of Panama RedNew Riders Of The Purple Sage10.1973-55[18]Columbia 32 450[gold-US][produced by Norbert Putnam]
Home ,home on the roadNew Riders Of The Purple Sage04.1974-68[12]Columbia 32 870[produced by Jerry Garcia]
BrujoNew Riders Of The Purple Sage11.1974-68[9]Columbia 33 145[produced by Ed Freeman]
Oh, what a mighty timeNew Riders Of The Purple Sage11.1975-144[4]Columbia 33 688[produced by Bob Johnston]
New Riders Of The Purple SageNew Riders Of The Purple Sage06.1976-145[8]MCA 2196[produced by Bob Johnston]

Michael Nesmith

 Właśc. Robert Michael Nesmith, ur. 3 w Houston w stanie Teksas. Mimo że zapisał się głównie jako członek formacji The Monkees, jeszcze przez dołączeniem do tej grupy mógł poszczycić się wieloma sukcesami.

 

W okresie boomu folka w połowie lat 60. występował z basistą Johnem Londonem jako Mike i John,ale wkrótce podjął działalność solową. Pod egidą szefa New Christy Minstrels Randy'ego Sparksa artysta nagrał dwa single (jako Michael Blessing), a dwie jego kompozycje: "Different Drum" i "Mary Mary" zarejestrowali odpowiednio The Stone Poneys i Paul Butterfield. Bogatszy o te doświadczenia Nesmith poczuł się na siłach określać muzyczny kierunek, w którym podążali The Monkees i w konsekwencji jego country-rockowe zacięcie legło u podstaw więszej części bardzo zróżnicowanego katalogu formacji.
 

W 1968 r. zarejestrował instrumentalny album The Witchita Train Whistle Sings,ale jego niezależny duch znalazł dla siebie pole do popisu dopiero w 1970 r. kiedy to powołał do życia First National Band. Towarzyszył mu dawny partner John London oraz Orville "Red" Rhodes (gitara pedal steel) i John Ware (perkusja).Formacja nagrała trzy znaczące albumy, z których pierwszy Magnetic South łączył brzmienie country rodem z Nashville z cierpkim popem lidera,by na longplayu Nevada Fighter przejść o wiele pełniejszą, momentami ekscentryczną interpretację charakterystycznych cech gatunku.
Zespół rozpadł się po ukazaniu się tej ostatniej płyty, by niebawem powrócić jako Second National Band,w którym Nesmithowi i Rhodesowi towarzyszyli Johnny Meeks (bas; grał wcześniej z Genem i Merlem Haggardem) i Jack Panelli (perkusja). Muzycy wspólnie zarejestrowali już mniej udany album Tantamount To Treason, a pożegnali się przed nagraniem w przeważającej mierze akustycznego wydawnictwa And The Hits Just Keep On Comin, uważanego przez wielu za najlepsze dzieło artysty.
 

W 1972 r. Nesmith założył pod egidą Elektra Records firmę Countryside, lecz pomimo udanych płyt nagranych przez Iaina Matthewsa, Garlanda Frady'ego i wszechobecnego Rhodesa żywot projektu skrócono podczas dyskusji zarządu macierzystej wytwórni. Doskonały album Pretty Much Your Standard Ranch Stash był ostatnim nagranym przez Nesmitha dla wytwórni RCA. Wkrótce potem artysta założył kolejną własną firmę - Pacific Arts. Alegoryczny, pełen epickiego rozmachu album The Prison (wydany razem z książką) spotkał się z ostrą reakcją krytyki, lecz ostatnimi czasy traktowany jest już o wiele łagodniej.
 

W 1977 r. Nesmith odniósł kolejny sukces komercyjny, kiedy pochodzący z longplaya From A Radio Engine To The Photon Wing singel "Rio", dotarł do Top 30 brytyjskiej listy przebojów. Towarzyszący mu wideoklip był dowodem na rosnące zainteresowanie Nesmitha sztuką wizualną, której poświęcił się po zarejestrowaniu albumu Infinite Rider On The Big Dogma - jego najlepiej sprzedającej się płyty w Stanach Zjednoczonych.
 

W 1982 r. "Elephant Parts" zdobył pierwszą w historii nagrodę Grammy dla najlepszego wideoklipu, a sławę artysty podtrzymała na tym polu seria programów "Michael Nesmith In Television Parts" oraz film "Repo Man", sfinansowany przez samego Nesmitha. Odrzuciwszy zaproszenie do wzięcia udziału w tournee zorganizowanym dla uczczenia 20. rocznicy powstania The Monkees, artysta nadal działa na wielu różnych polach, wśród których poczesne miejsce zajmuje firma Pacific Arts produkująca filmy wideo.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Joanne/One RoseMichael Nesmith & The First National Band08.1970-21[12]RCA Victor 0368[written by Michael Nesmith][produced by Felton Jarvis]
Silver moon/Lady of The ValleyMichael Nesmith & The First National Band11.1970-42[9]RCA Victor 0399[written by Michael Nesmith][produced by Michael Nesmith]
Nevada fighter/Here I amMichael Nesmith & The First National Band04.1971-70[4]RCA Victor 0453[written by Michael Nesmith][produced by Michael Nesmith]
Rio/ Life, The Unsuspecting CaptiveMichael Nesmith03.197728[6]-Pacific Arts WIP 6373[written by Michael Nesmith][produced by Michael Nesmith]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Magnetic SouthMichael Nesmith & The First National Band10.1970-143[3]RCA Victor 4371[produced by Felton Jarvis]
Loose SaluteMichael Nesmith & The First National Band01.1971-159[4]RCA Victor 4415[produced by Michael Nesmith]
Infinite rider on the big dogmaMichael Nesmith08.1979-151[9]Pacific Arts 130-

Bill Nelson

Właśc. William Nelson, ur. 18.12.1948 r. w Wakefield w hrabstwie Yorkshire, Anglia. Mimo że znany jest głównie ze swojej pełnej inwencji gry na gitarze w grupie Be Bop Deluxe, cztery piąte nagranych przez niego wszystkich płyt stanowią albumy solowe. Akustyczny, bardzo nastrojowy debiutancki Northern Dream powstał po okresie spędzonym na współpracy z pre-progresywnymi grającymi w rodzinnym hrabstwie Nelsona zespołami, takimi jak The Teenagers, Global Village i Gen The Revolution

Przez większą część lat 70-tych gitarzysta stał na czele grupy Be-Bop Deluxe, którą opuścił idąc za wezwaniem dochodzących do głosu sił punka i techno-rocka. Przejawem nowych zainteresowań muzyka było założenie własnego zespołu Red Noise. Nagrany w 1979 r. album Sound-On-Sound okazał się dynamicznym, ale mocno pogmatwanym debiutem grupy. Nelson powrócił wkrótce do działalności solowej, a wydany w tym okresie nakładem należącej do Nelsona wytwórni Cocteau Records singel „Do You Dream In Colour" uplasował się na najwyższej w jego karierze, 52. pozycji brytyjskich zestawień. 

Po krótkim okresie współpracy z Mercury Records muzyk nadal nagrywał - głównie we własnym domowym studiu - nastrojowe, skłaniające do refleksji albumy. Był także bardzo poszukiwanym producentem i brał udział w sesjach nagraniowych wielu zespołów nowofalowych, m.in. Skids i Flock Of Seagulls. Ku zaskoczeniu wielu po rozwiązaniu Be-Bop Deluxe rzadko sięgał po gitarę, nad którą zaczął przedkładać instrumenty klawiszowe i samplery, komponując utwory wykorzystywane jako muzyczne tło do filmów i spektakli teatralnych. 

Wśród tych ostatnich wyróżniały się ilustracje do wystawionych przez Yorkshire Actors Company sztuk „Das Kabinett" i ,,La Belle Et La Bete", wydane później w formie albumów. Wiele z pochodzących z lat 80-tych utworów Nelsona było kapryśnymi, rozwlekłymi kompozycjami, którym zdccydowa nie brakowało wkładu ze strony innych muzyków. Liczne albumy muzyka ukazywały się nakładem jego fan klubu, ale ilość (dwukrotnie na rynku pojawiły się czteropłytowe zestawy: Trial By Intimacy i Demonstrations Of Affection) niestety nie zawsze szła w parze z jakością. 

Na zarejestrowanym w 1991 r. dla niezależnej wytwórni Imaginary z Manchesteru albumie Luminous powrócił już do bardziej zdecydowanego stylu, a w wywiadach coraz częściej wspominał o powrocie do swojej pierwszej miłości - gitary.
 

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Do You Dream In Colour?Bill Nelson07.198052[4]-Cocteau COQ 1[written by Bill Nelson][produced by Bill Nelson, John Leckie]
Youth Of Nation On Fire/Be My DynamoBill Nelson06.198173[3]-Mercury WILL 2[written by Bill Nelson][produced by Bill Nelson]
Acceleration/Hard Facts From The Fiction DepartmentBill Nelson09.198478[3]-Cocteau COQ 15[written by Bill Nelson][produced by Bill Nelson]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Quit Dreaming and Get on the BeamBill Nelson05.19817[6]-Mercury 6359055[produced by Bill Nelson, John Leckie]
The Love That Whirls (Diary Of A Thinking Heart) Bill Nelson07.198228[4]-Mercury WHIRL 3-
ChimeraBill Nelson05.198330[5]-Mercury MERB 19[produced by Bill Nelson]
Getting The Holy Ghost AcrossBill Nelson05.198691[1]-Portrait PRT 26602[produced by Bill Nelson]

czwartek, 28 marca 2024

El DeBarge

Eldra „El” Patrick DeBarge (ur. 4 czerwca 1961r) to amerykański wokalista, autor  tekstów i muzyk. Był centralnym punktem i głównym wokalistą rodzinnej grupy DeBarge. Popularne piosenki nagrane przez El DeBarge to „Time Will Reveal”, „Who's Holding Donna Now”, „Stay with Me”, „All This Love” i „Rhythm of the Night”. Jako artysta solowy jest najbardziej znany ze swojego wyjątkowego wysokiego rejestru tenorowego, mocnego falsetu i takich hitów jak „Who's Johnny” i „Love Always”. Współpracował także z takimi artystami jak Dionne Warwick, Al Green, Lalah Hathaway, Tone Loc, Babyface, Faith Evans, Quincy Jones, Fourplay i DJ Quik.

  Pochodzący z Detroit w stanie Michigan Eldra była szóstym z dzieci urodzonych przez Roberta Louisa DeBarge seniora (9 lipca 1932 - 30 sierpnia 2009) i Etterlene DeBarge z domu Abney (13 października 1935 - 16 lutego 2024). Według Etterlene Robert był „szaleńczo zazdrosny” i „niezwykle agresywnego ojca”. Jego rodzice rozwiedli się, gdy DeBarge miał 13 lat. Jako dziecko śpiewał w lokalnym chórze kościelnym i grał na pianinie. Później, gdy jego rodzina przeprowadziła się do Grand Rapids w stanie Michigan, on i reszta rodziny zaczęli występować w kościele zielonoświątkowym swojego wuja. DeBarge jest pochodzenia afroamerykańskiego i francuskiego Dorastając, był najbliżej swojego najstarszego brata Bobby'ego i zaczął naśladować styl wokalny swojego brata. 

 Przez kilka lat DeBarge uczył się prywatnie pod okiem pedagoga muzycznego Ricky'ego Calliera. W 1975 roku zaczął wyrażać chęć zostania performerem. Po raz pierwszy został ojcem w wieku 16 lat i ostatecznie spłodził jeszcze jedenaścioro dzieci. W 1977 roku rzucił szkołę średnią i zaczął występować ze starszymi braćmi w klubach i miejscach w Michigan. W 1979 roku Berndowi Lichtersowi udało się podpisać kontrakt z Source Records/MCA na wydanie albumu Pall Mall Groove -Hot Ice jako SMASH na rynek USA/Kanada i przeniósł Eldrę z Michigan do Los Angeles, aby mieć tam jego i jego braci Marka i Randy DeBarge, a także ich kuzynów Andre Abney'a, Elliota Townsenda i Stanley'a Hooda, aby wesprzeć wydawnictwo jako zespół SMASH. Jego najstarsza siostra Bunny dołączyła do swoich braci w Kalifornii. W 1980 roku, dzięki sukcesom jego braci Bobby'ego i Tommy'ego DeBarge z przebojową grupą Switch, Eldra mogła występować na żywo przy fortepianie i śpiewać przed dyrektorem generalnym Motown Berrym Gordym, który natychmiast podpisał kontrakt z grupą znaną wówczas jako The DeBarges . 

 Motown było ich mentorem, a członkowie później współpracowali przy pisaniu piosenek, aranżacjach i produkcji nagrań Switch, w tym albumów This Is My Dream i Reaching for Tomorrow z 1980 roku. Pierwszym profesjonalnym nagraniem Eldry było nagranie roli wokalistki w tle przy hicie Switch  „I Call Your Name” z 1979 roku. Później pomógł zaaranżować muzykę do kilku piosenek Switch, w tym „Love Over and Over Again” i „My Friend in the Sky”, które napisał on, Bunny i Bobby. Samplami tej piosenki grali później m.in. Queen Pen i Raheem DeVaughn.  

 W 1981 roku ukazał się album The DeBarges, po tym jak rodzina pracowała w studiu przez rok, nagrywając go. Album został doceniony dzięki większości piosenek wyprodukowanych i napisanych przez wszystkich czterech członków rodziny, w tym Bobby'ego DeBarge, który pomógł zakończyć utwór z albumu „Queen of My Heart” po tym, jak DeBarge prowadził piosenkę przez większość swojej kadencji. Następny album, All This Love z 1982 roku, na którym pojawił się młodszy brat James, odniósł duży sukces dzięki kompozycjom „I Like It” i utworowi tytułowemu. Eldra pozostanie producentem i aranżerem wszystkich albumów grupy w Motown. W 1983 roku DeBarge wydał album In a Special Way, na którym znalazły się takie hity jak „Time Will Reveal” i „Love Me in a Special Way”, a w 1984 zespół stał się sensacją podczas trasy koncertowej Luthera Vandrossa w ramach trasy Busy Body. 

Chociaż grupa odniosła duży sukces i wydawała się być jednostką rodzinną, między Eldrą a jego braćmi narastały napięcia, głównie z powodu nacisków Motown, aby stał się jedyną znaną gwiazdą grupy, powtarzając schemat zapoczątkowany przez Smokey Robinson & Miracles. Pod koniec trasy Eldra, bez większej pomocy rodzeństwa, został powołany głównie do produkcji kolejnego albumu DeBarge, Rhythm of the Night. Rodzina DeBarge miała jeszcze jeden album, Bad Boys, chociaż Eldry i Bunny'ego nie było na albumie. Rhythm of the Night stał się najlepiej sprzedającym się albumem grupy w historii, chociaż niektórzy twierdzili, że Eldra była jedyną osobą obecną na albumie, z wyjątkiem utworu tytułowego, który znalazł się w pierwszej piątce hitów w kilku krajach, w tym w USA i Wielkiej Brytanii, stając się piosenka charakterystyczna dla grupy. Pod koniec 1985 roku pojawił się w The Facts of Life w odcinku 7 sezonu „Doo-Wah” jako on sam i wykonał swój singiel „You Wear it Well” z Lisą Whelchel, Kim Fields, Mindy Cohn i Nancy McKeon śpiewającymi w chórkach. Wykonał także tę piosenkę w odcinku 2 sezonu Miami Vice „Bought and Paid For”. 

W 1986 roku Eldra opuścił grupę i rozpoczął karierę solową wydaniem debiutanckiego singla zatytułowanego „Who's Johnny”/„Love Always”. Minęły jednak trzy lata, zanim   wydał swój drugi album, Gemini w 1989 roku. Album zawierał dwa hity: „Real Love” i „Somebody Loves You”. Kontrakt DeBarge z Motown został rozwiązany w 1990 roku, a on podpisał kontrakt z Warner Bros. W międzyczasie DeBarge pojawił się na singlu Quincy'ego Jonesa „The Secret Garden” obok Ala B. Sure!, Jamesa Ingrama i Barry'ego White'a, wydanym w 1990r. W 1992 roku DeBarge wydał swój trzeci album, wyprodukowany przez Maurice'a White'a In the Storm , na którym znalazł się duet z Chanté Moore „You Know What I Like”, co było pierwszym profesjonalnym nagraniem Moore. Krytycy docenili album za produkcje w stylu Marvina Gaye'a. Eldra przyznał później, że Gaye wywarł ogromny wpływ na jego styl muzyczny i kiedyś skomentował, że początkowo napisał „All This Love” jako piosenkę, którą wyobrażał sobie, że jest Gaye .  

W tym samym roku Eldra odniósł  sukces na listach przebojów R&B dzięki współpracy z Fourplay nad ich wersją „After the Dance” Gaye’a. Następny album DeBarge, Heart, Mind and Soul z 1994 roku, wyprodukowany wspólnie z Babyface, zaowocował skromnymi singlami na listach przebojów, takimi jak „Slide” i „Where is My Love”, na których Babyface śpiewał w duecie. Chociaż DeBarge kontynuował współpracę przy projektach innych artystów, w tym swojego brata Chico i rapera DJ Quika, z którym El współpracował przy hicie Quika „Hand in Hand”, w latach 1994–2009 nie wydał już żadnych albumów. 

W 2010 r. w końcu otrząsnęli się po 16-letniej przerwie wydając odpowiednio zatytułowany Second Chance, wydany po serii powrotów i występów, w tym dobrze przyjętym występie na rozdaniu nagród BET 2010. Album przyniósł dwa single: „Second Chance” i duet z Faith Evans „Lay With You”, a później zaowocował trzema nominacjami do nagrody Grammy: Najlepszy męski występ wokalny R&B, Najlepsza piosenka R&B i Najlepszy album R&B. Eldra pozostaje jedynym członkiem DeBarge , która ma nominacje do nagrody Grammy zarówno poza grupą, jak i w rodzinie.

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Who's Johnny/Love me in a special wayEl DeBarge08.198560[2]3[19]Gordy 1842[piosenka z filmu "Short circuit"][written by Ina Wolf, Peter Wolf][produced by Peter Wolf][1[1][19].R&B; Chart][temat z filmu "Short Circuit"]
Love always/The walls [Came tumbling down]El DeBarge08.1986-43[12]Gordy 1857[written by Burt Bacharach, Carole Bayer Sager, Bruce Roberts][produced by Burt Bacharach, Carole Bayer Sager][7[16].R&B; Chart]
Someone/Stop! Don't tease meEl DeBarge12.1986-70[9]Gordy 1867[written by J. Graydon, R. Nevil, M. Mueller][produced by Jay Graydon][32[13].R&B; Chart]
The secret garden [Sweet seduction suite]Quincy Jones/Al B.Sure/James Ingram/El DeBarge/Barry White03.1990-31[13]Qwest 19 992[gold][1[1].R&B; Chart][written by Quincy Jones, Rod Temperton, Siedah Garrett, El DeBarge][produced by Quincy Jones]
Real LoveEl DeBarge02.1989--Motown 1948[written by El DeBarge, Darell DeBarge][produced by El DeBarge][8[15].R&B; Chart]
Somebody Loves YouEl DeBarge06.1989--Motown 1966[written by El DeBarge, Darell DeBarge][produced by El DeBarge][24[13].R&B; Chart]
After the DanceFourplay Featuring El DeBarge10.1991--Warner 19 184[written by Marvin Gaye][produced by Fourplay][2[19].R&B; Chart]
My Heart Belongs to YouEl DeBarge03.1992--Warner 19032[written by Darell DeBarge & El DeBarge][produced by El DeBarge, Keith Crouch][64[7].R&B; Chart]
You Know What I Like/DetroitEl DeBarge05.1992--Warner 18901[written by El DeBarge][produced by El DeBarge, Maurice White][14[15].R&B; Chart]
Another ChanceEl DeBarge09.1992--Warner 18811[written by El DeBarge][produced by El DeBarge, Maurice White][62[5].R&B; Chart]
Can't get enough/You to turn me onEl DeBarge05.1994-112[7]Reprise 18 155[written by Babyface & Jon-John][produced by Babyface][21[20].R&B; Chart]
Where is my love?/Starlight,moonlight,candlelightEl DeBarge feat Babyface10.1994-106[8]Reprise 18 140[19[20].R&B; Chart][written by Babyface, El DeBarge][produced by Babyface]
SlideEl DeBarge12.1994--Reprise 18 407[36[13].R&B; Chart][written by Manuel Seal Jr., El DeBarge, Jermaine Dupri][produced by Jermaine Dupri]
Where You AreEl DeBarge03.1995--Reprise 17 940[86[5].R&B; Chart][written by Babyface & El DeBarge][produced by Babyface]
Sexual healing/Slow slideFourplay feat El DeBarge09.1998-118[6]Warner 17 205[written by David Ritz, Marvin Gaye, Odell Brown][produced by Fourplay][56[10].R&B; Chart][#3 hit for Marvin Gaye in 1983]
Second ChanceEl DeBarge08.2010--Geffen[written by El DeBarge & Mischke Butler]

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
El DeBargeEl DeBarge06.1986-24[23]Gordy 6181[gold-US][produced by Peter Wolf, Jay Graydon]
Heart,mind & soulEl DeBarge06.1994-137[7]Reprise 45 375[produced by Babyface,Jonathan Robinson,El DeBarge,Jermaine Dupri,Manuel Seal,Tony Dofat]
Second ChanceEl DeBarge11.2010-57[13]Reprise 45 375[produced by Michael Angelo, The Avila Brothers, Christian Davis, El DeBarge, Kenneth "Babyface" Edmonds, Ron Fair, Jimmy Jam & Terry Lewis, John Goux, Mike City, Victor "V Dubb" Wilson]