Jedna z grup "ptaków", Cardinals, powstała w swoim rodzinnym mieście Baltimore w stanie Maryland w 1946 roku, rok przed bardziej znaną grupą z Baltimore, Orioles. Pierwotnie nazywali się Mellotones. W składzie byli Warren, Donald Johnson, Meredith Brothers, Leon Hardy i gitarzysta Sam Aydelotte, który również śpiewał. Przez lata grali na scenie barowej w Baltimore, naśladując wszystkie zespoły balladowe i nowoczesne harmonie, w tym Ink Spots.
Okazja do nagrania pojawiła się w 1951 roku, kiedy przedstawiciel Atlantic Records podpisał kontrakt po przesłuchaniu w poszukiwaniu talentów.
Atlantic zmienił ich nazwę na Cardinals, aby uniknąć pomylenia z inną grupą Mellotones, która nagrywała dla Columbia Records. Pierwszy singiel „Shouldn't I Know” (1951) naśladował brzmienie Orioles; znalazł się w pierwszej dziesiątce R&B i zabierał stypendystów na tournée po dużych miastach z innymi gwiazdami R&B. Drugi singiel „I'll Always Love You”, wydany w 1951 roku, nie radził sobie tak dobrze, ale nie był też całkowitą klapą. Następnie zaśpiewali „Wheel of Fortune”, piosenkę z ich pierwszej sesji nagraniowej. To nie było zaplanowane wydanie; Atlantic wykorzystał cztery popowe wydania „Wheel…” w tym samym czasie autorstwa Sunny Gale, Bobby’ego Wayne’a, Kay Starr i Bell Sisters; wszystkie przebiły się do pierwszej dziesiątki popu, z wyjątkiem Gale’a, który uplasował się na 13. miejscu.
The Cardinals rywalizowali z Dinah Washington o wyróżnienia R&B . Wujek Sam stworzył Warrena, którego zastąpił Leander Tarver przy czwartym singlu „The Bump”/ „She Rocks”. James Brown (nie "Mr. Please, Please") zastąpił Tarvera, który odszedł z nieznanych powodów; Warren, przebywający na urlopie, wziął udział w kolejnej sesji, w której uczestniczyło sześciu członków Cardinals. Septet nagrał „You Are My Only Love” (1953) i „Under a Blanket of Blue” (1954); oba poniosły porażkę.
Atlantic stracił zainteresowanie nagrywaniem i promocją grupy; zainteresowanie to powróciło dopiero po zakończeniu służby Warrena i ponownym rozpoczęciu pracy na pełny etat na początku 1954 r. Nowa sesja nagraniowa zaowocowała napisanym przez Chucka Willisa „The Door Is Still Open to My Heart” (1955); powolna ballada z mruczącym basem i gładkimi harmoniami, przerywana solo na saksofonie, stała się ich największą płytą. W składzie byli teraz Warren, Johnny Douglas, Brothers, Hardy i Johnson.
Koncerty nabrały tempa, a Cardinals intensywnie koncertowali w ramach programów sponsorowanych przez Alana Freeda, Buddy'ego Johnsona i innych. Pojawili się z the Ravens, the Moonglows, the Nutmegs, Chuck Berry, Dinah Washington i innymi gwiazdami.
Wielokrotnie uderzali na Środkowy Zachód. W Cleveland w stanie Ohio dwa lub trzy razy grali w Circle Theatre, a raz dali występ w Uptown w jaskrawo pomarańczowych garniturach, dzieląc się rachunkiem z Luther Bond & the Emeralds, Arthurem Prysockiem, Tiny Grimes i innymi. Atlantic wydał jeszcze sześć singli, które nie wypadły dobrze, chociaż kilka z nich uznano za klasyki.
Zainteresowanie stylem śpiewania Cardinals malało. Mniej więcej w czasie, gdy Atlantic wypuścił ostatni singiel Cardinals „ One Love ” (1957), grupa się rozpadła. Warren utworzył inną grupę, zanim ponownie połączył się z różnymi członkami. Nowi chłopcy przetrwali do wczesnych lat 60-tych, zanim rozstali się na dobre. Atlantic dużo myślał o grupie- nagrali 36 płyt, chociaż tylko 24 zostały wydane na 12 singlach.
|
Single | ||||||
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
| Shouldn't I Know/Please Don't Leave Me | Cardinals | 10.1951 | - | - | Atlantic 938 | [written by Meredith Brothers,Sam Azrael][7[1].R&B Chart] |
| The Wheel Of Fortune/Kiss Me Baby | Cardinals | 03.1952 | - | - | Atlantic 958 | [written by George David Weiss,Bennie Benjamin][6[3].R&B Chart] |
| The Door Is Still Open/ Misirlou | Cardinals | 04.1955 | - | - | Atlantic 1054 | [written by Chuck Willis][4[13].R&B Chart] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz