Meri Wilson Edgmon (ur.15 czerwca 1949r - zm. 28 grudnia 2002r), znana zawodowo jako Meri Wilson, była amerykańską piosenkarką najbardziej znaną ze śpiewania nowatorskich piosenek o podwójnym znaczeniu. „ Śpiewając kilka jingli w studiu Dallas - Fort Worth w Teksasie na początku 1977 roku, zwróciła na siebie uwagę byłego wokalisty Bloodrock, Jima Rutledge'a z Fort Worth, który przedstawił ją producentowi muzycznemu Boomerowi Castlemanowi.
Wilson zaczęła nagrywać dla wytwórni BNA Records i nagrała samodzielnie skomponowaną piosenkę „Telephone Man” opartą na jej krótkim romansie z technikiem telefonicznym z Dallas instalującym tam telefon w jej nowym mieszkaniu. Wypełniona sugestywnymi tekstami i oddychającym, piskliwym głosem piosenka stała się niespodziewanym hitem, wspinając się na 6. miejsce na brytyjskiej liście przebojów singli, spędzając dziesięć tygodni na listach a także docierając do 9. miejsca w Irlandii i Nowa Zelandia i 18. miejsce na liście przebojów US Billboard Hot 100. Osiągnął 42. miejsce w Australii, a także był niewielkim hitem w Kanadzie (nr 76).
Stała się złotą płytą, sprzedając się w ponad milionie egzemplarzy w samych Stanach Zjednoczonych. Piosenka stała się ulubioną w programie „Dr. Demento Radio Show”. „Telephone Man” i „Telephone Line”, piosenka ELO, latem 1977 roku przez dwa nie następujące po sobie tygodnie znajdowały się na liście 40 najlepszych przebojów Hot 100. Opierając się na przeboju tej piosenki, po szybkim podpisaniu kontraktu z wytwórnią GRT Records i wydaniu swojego pierwszego i jedynego albumu, szybko nagrała pełny album z piosenkami, First Take.
Niestety, choć album zawierał dwa kolejne single, drugą nowość „Rub-A-Dub-Dub” i „Midnight In Memphis”, nie przyniósł on dalszych hitów, a gdy atrakcyjność jej nowości opadła, wróciła do śpiewania jingli, modelingiem i pisaniem piosenek. Kontynuowała także pisanie kolejnych nowatorskich piosenek, w tym „Peter The Meter Reader”, „Dick The DJ”, „Santa's Coming” i „My Valentine's Funny”, ale żadna z nich nie dorównała sukcesowi jej pierwszego wydawnictwa. Stała się znana jako „artysta jednego przeboju”.
Po ponad dwudziestu latach śpiewania lokalnie w Atlancie w stanie Georgia i okazjonalnych tras koncertowych w ramach nowych utworów, w 1999 roku Meri Wilson wydała zaktualizowaną wersję utworu „Telephone Man”, zatytułowaną „Internet Man”. Stała się piosenką odtwarzaną w radiu w czasie jazdy, co zaowocowało podpisaniem kontraktu z Time-Warner Records.
Wilson zmarła 28 grudnia 2002 roku w wieku 53 lat w wypadku samochodowym na Georgia State Route 377 w Americus w stanie Georgia podczas burzy lodowej.
Single | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
Telephone Man/Itinerary | Meri Wilson | 06.1977 | 6[10] | 18[16] | GRT 127 | [gold-US][written by M. Wilson][produced by B. Castleman, J. Rutledge][91[3].R&B Chart] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz