Gary Numan

Gary Numan, właściwie Gary Anthony James Webb (ur. 8 marca 1958 w Hammersmith w Londynie) - brytyjski wokalista i kompozytor.

Po skończonej nauce w Slough Grammar School, założył pod koniec lat 70-tych zespół Tubeway Army. Po kilku nagraniach demo (zebranych i wydanych w 1984r w postaci albumu The Plan), zespół podpisał w 1978 roku umowę z Beggars Banquet i w krótkim czasie wydał dwa single: "That's Too Bad" i "Bombers". Żaden z nich nie zagościł na listach przebojów. Wydany w tym samym roku debiutancki album Tubeway Army (zwany również "Błękitnym Albumem") został bardzo szybko wyprzedany. Numan już na nim dał upust swoim dwóm największym fascynacjom: pesymistycznym wizjom przyszłości i - co ważniejsze - syntezatorom.

Trzeci singel Tubeway Army - "Down In The Park" - również nie trafił na listy przebojów, jednak jest uznawany za jeden z największych przebojów zespołu, a do tego jest najczęściej coverowany. Praktycznie znikąd, w 1979 roku Tubeway Army stali się gwiazdami numer jeden dzięki hitowemu singlowi "Are 'Friends' Electric?". Jednocześnie debiutancki album grupy błyskawicznie wspiął się na szczyty wszelkich chartów.

Kilka tygodni później Numan powtórzył tę sztukę z singlem "Cars", który wszedł do Top 10 również w Ameryce oraz z pierwszym albumem wydanym pod własnym (przybranym) nazwiskiem- The Pleasure Principle. Numan zaczerpnął swój pseudonim z reklamy znalezionej w książce telefonicznej. Zdobycie pierwszego miejsca zarówno albumem, jak i singlem, było godne uwagi: dokonanie tego dwukrotnie na przestrzeni zaledwie sześciu miesięcy, to nie lada wyczyn. Potem przyszła pora na trasę koncertową - błyskawicznie wyprzedaną. The Pleasure Principle to rockowy album bez gitar - zamiast nich Numan użył syntezatorów wspomaganych gitarowymi efektami, które pozwoliły mu osiągnąć charakterystyczne, metaliczne brzmienie. Wyprodukowany na własną rękę w dwa tygodnie, za psie pieniądze, The Pleasure Principle brzmiał jak żadna inna płyta wcześniej i do dziś uważany jest za jedno z największych osiągnięć Numana. Drugi singel z albumu, "Complex", dotarł do 6. pozycji na brytyjskiej liście przebojów.

Numan został pierwszą popową gwiazdą syntezatorów. Występował w swoich kosmicznych kostiumach i makijażu, nie kryjąc przy tym swoich inspiracji: David Bowie, Marc Bolan czy ówcześni artyści elektroniczni jak John Foxx z Ultravox. Na scenie jawił się jako małomówny obojnak z innej planety. W wywiadach z kolei zaskakiwał dziennikarzy swoją rozbrajającą otwartością. Numan cieszył się ogromną popularnością i niepohamowaną miłością krytyków, jak również towarzyszących mu muzyków. Zespół Yes poświęcił mu ironiczny kawałek "White Car", będący reakcją na jego przejażdżki po Londynie w białym Chevrolecie Corvette otrzymanym od Beggars Banquet. Idol Gary'ego, David Bowie, odmówił mu wspólnego występu w programie "The Kenny Everett Video Show".

Numan oszołomił prasę muzyczną. Był szalonym, kreatywnym, zakłopotanym 21-letnim kawalerem, który wciąż mieszkał z rodzicami. Nie był zbuntowanym punkiem. Nie można go było również przypisać do mody na new romantic, a wspominając o tamtym okresie często pomija się jego wpływy. Mimo to Numan zapewnił sobie w tamtym czasie uwielbienie armii fanów zwanych Numanoidami, których liczba okazała się wystarczająca, by poprowadzić go przez drugą połowę lat 80-tych, kiedy to jego sława zaczęła gwałtownie słabnąć (nawet w okresie największej popularności, brytyjska prasa muzyczna wciąż z niego szydziła).

W 1980 roku Numan ponownie podbił serca publiki albumem Telekon, mimo że single "We Are Glass", "I Die: You Die" i "This Wreckage" nie radziły już sobie na listach przebojów tak brawurowo. Druga wielka trasa Numana (po The Touring Principle z 1979) pod szyldem The Teletour odbyła się w 1980r i była dopracowana w najdrobniejszych detalach. Okazała się wielkim sukcesem, mimo to Numan zaczął tracić swój majątek ze względu na ogromne wydatki. Gary miał w tamtym okresie dość sławy i wycofał się z koncertowania. Przedtem dał serię spektakularnych, błyskawicznie wyprzedanych koncertów na Wembley Arena w kwietniu 1981. Jego decyzja o wycofaniu się nie trwała długo -w swojej autobiografii wspomina, jak wychodzi na pustą scenę po ostatnim koncercie i zastanawia się "co ja kurwa zrobiłem?". Wybór ten będzie miał fatalne skutki dla jego kariery, gdy Numan przekona się o niestałości popowych fanów, którzy szybko zwrócili uwagę na innych artystów.

Odwracając się od electropopu, Numan zaczął eksperymentować z jazzem, funkiem i lekkostrawnym popem. Jego popularność szybko zaczęła spadać, przyćmiona przez Adama Anta, a później Duran Duran, Culture Club czy Depeche Mode. Spędził dekadę w niemocy twórczej, próbując odzyskać swoją początkową sławę niczym się nie wyróżniającymi płytami, stylistycznie podobnymi do dokonań Roberta Palmera i Prince'a. Każdy kolejny krążek to inny wizerunek artystyczny, jednak żaden z nich nie trafił do publiczności tak, jak ten z późnych lat 70.

Numan miał dość żenującą przygodę w 1981r, związaną z jego wielką pasją - lataniem. Podczas lotu dookoła świata swoim małym samolotem, musiał lądować w Indiach (prasa donosiła o bezpośrednim wypadku), gdzie został aresztowany z podejrzeniem o przemyt i szpiegostwo. Wbrew temu, co podawały w tamtym okresie wiadomości, Gary nie pilotował samolotu podczas lądowania. W późnych latach 80-tych, jego życie było kilka razy zagrożone przez tajemniczego napastnika.

Pierwszy album po pożegnalnych występach Gary'ego - ponury, atmosferyczny i eksperymentalny Dance z 1981r - zadebiutował na 3. miejscu brytyjskiej listy przebojów, lecz wypadł z niej już po ośmiu tygodniach. W nagraniu albumu wziął udział gościnnie Roger Taylor- perkusista Queen. Bardziej taneczny I, Assassin (1982) radził sobie na listach przebojów jeszcze gorzej niż Dance. Mimo trzech singli w pierwszej dwudziestce, album zadebiutował na ósmym miejscu i wypadł z listy po zaledwie sześciu tygodniach. Warriors z 1983 roku, który zdradził jazzowe zamiłowania Numana i został nagrany z wkładem awangardowego muzyka Billa Nelsona, zadebiutował na 12. miejscu i - tak jak jego poprzednik - spędził na liście jedynie sześć tygodni. Warriors to ostatni album Numana nagrany dla Beggars Banquet. Po jego wydaniu odbyła się trasa koncertowa po Wielkiej Brytanii - pierwsza od jego występów na Wembley w 1981.

Walcząc z coraz popularniejszym przeświadczeniem, że "Numan się skończył", Gary zaczął wydawać płyty i single pod szyldem własnej wytwórni - Numa Records. Pierwszym albumem przez nią wydanym był Berserker z 1984 roku. Był to też pierwszy flirt Numana z samplerami i komputerami. Na krążku znalazły się mocniejsze basy i perkusja niż na I, Assassin czy Warriors. Płycie towarzyszył charakterystyczny image o biało-niebieskiej kolorystyce, trasa koncertowa i koncertowa płyta oraz video, lecz podzieliła ona zarówno krytyków, jak i fanów. Był to najmniej udany pod względem komercyjnym album Numana jak na tamte czasy. Wydana rok później The Fury radziła już sobie w rankingach sprzedaży nieco lepiej – po raz kolejny przynosząc również nowy wizerunek artysty: tym razem biały garnitur i czerwony krawat - lecz również dość szybko z nich spadła.

Współpraca z Billem Sharpem z Shakatak nieco pomogła- singlowy duet "Change Your Mind" zagościł na Top 20 w Wielkiej Brytanii. Numa Records, której przy zakładaniu przyświecały ekscytujące idee, splajtowała po wydaniu płyty Strange Charm w 1986 roku. Po upadku Numy, braku zainteresowania mediów i słabej sprzedaży, fortuna Numana zarobiona pod koniec lat 70-tych. zaczęła się kurczyć (szacuje się ją na 4,5 miliona dolarów), sam Gary zaś podpisał kontrakt z IRS Records. Wytwórnia ta wydała jego ostatni album w latach 80-tych -nieco industrialny, funkowy Metal Rhythm (1988). Album spotkał się z ciepłym przyjęciem fanów i uzyskał pozytywne recenzje w brytyjskiej prasie, lecz sprzedawał się słabo. Było to z pewnością spowodowane brakiem większej promocji i nietrafionym wyborem singli ze strony IRS Records.

Po wydaniu płyty Outland w 1991 roku, kolejnego artystycznego i komercyjnego rozczarowania, a także drugiego i ostatniego albumu dla IRS Records, Numan reaktywował Numa Records, pod którym to szyldem wyda swoje dwa kolejne krążki. Sam Numan przyznaje, że wydany w 1992 roku Machine + Soul był nietrafionym strzałem w najbardziej komercyjne rejony rynku, nagranym jedynie by spłacić długi. Album rozszedł się w zaledwie kilku tysiącach egzemplarzy. W 1994 roku Numan zdecydował się zrezygnować z prób uderzenia w popowy rynek i skoncentrował się na eksplorowaniu bardziej osobistych zainteresowań, jak ateizm. Jego przyszła żona Gemma namawiała go do odrzucenia inspiracji z dawnych lat. Numan ewoluował i poszedł w ostrzejsze, bardziej industrialne kierunki na albumie Sacrifice. Pierwszy raz zagrał sam na prawie wszystkich instrumentach. Krok ten został ciepło przyjęty: cięższy i mroczniejszy Numan brzmiał jak Numan, który miał duży wpływ na zespoły pokroju Nine Inch Nails, gdy te cieszyły się pierwszymi urokami sławy. Inspiracje te działały w obie strony: Numan przyznał, że utwór "Closer" Nine Inch Nails to jego singel wszech czasów i miał duży wpływ na jego muzykę. Sacrifice był ostatnim albumem Numana przed ostatecznym zamknięciem Numa Records.
 Jego następne dwie płyty - Exile (1997) i Pure (2000) - przywróciły mu reputację wśród krytyków. Gary nawet odbył trasę po Stanach Zjednoczonych w ramach promocji Exile. Były to jego pierwsze koncerty poza Wielką Brytanią od czasu wczesnych lat osiemdziesiątych.

Po latach wyśmiewania w prasie, Numan odnalazł się określany jako "ojciec chrzestny muzyki elektronicznej" i artysta szanowany przez swoich naśladowców, włączając w to takich muzyków jak Dave Grohl (Foo Fighters), Trent Reznor (Nine Inch Nails) czy Marilyn Manson, którzy podawali jego twórczość jako swoje inspiracje i nagrali covery starych przebojów Numana. Basement Jaxx mieli w 2002 roku wielki przebój "Where's Your Head At?" oparty na samplach z "M.E." Numana. Fear Factory nagrali cover "Cars" z gościnnym udziałem Gary'ego. Nine Inch Nails scoverowali "Metal" na albumie Things Falling Apart. "Cars" okazała się piosenką, która najlepiej zniosła próbę czasu. Była ponownie hitem w 1987 i 1996, dzięki pojawieniu się w reklamie piwa Carling.
W 2000 roku DJ Armand Van Helden zsamplował "Cars" i zmixował ze swoim singlem "Koochy", który rozbrzmiewał na dyskotekowych parkietach. W 2002 brytyjskie trio Sugababes wylansowało przebój "Freak Like Me" – mix utworów "Freak Like Me" Adiny Howard i "Are 'Friends' Electric?" Tubeway Army. Inni artyści, którzy śpiewali w ostatnich latach Numana, to między innymi Beck, Tricky, Queens of the Stone Age i David Bowie. Afrika Bambaataa mówi nawet o wpływie Numana na muzykę początkujących DJ-ów sceny amerykańskiej: "Na przełomie lat 80. i 90. Gary posiadał rytmy, o jakich marzyli DJ-e, a ludzie na parkietach tylko czekali na jego kawałki".

W 2003 roku, Numan świętował powrót na listy przebojów singlem nagranym z wschodzącą gwiazdą z Glasgow, Rico - "Crazier". Rico brał też udział w pracach nad remixowym albumem Hybrid, prezentującym nowe, bardziej industrialne wersje starych piosenek. W 2004 roku Numan znów wziął biznes w swoje ręce i otworzył wytwórnię Mortal Records, która wydała serię koncertowych DVD oraz świetnie przyjęty przez krytykę, nowy album Jagged, który ukazał się 13 marca 2006. Pierwszy koncert promocyjny odbył się na The Forum w Londynie. Numan zapowiedział trasę po Wielkiej Brytanii od kwietnia 2006 oraz zdradził plany koncertów również w innych krajach, włączając w to USA. Nowy krążek wspomagany jest własną stroną internetową. W tym roku mają ukazać się również wznowienia pożegnalnych koncertów z 1981 roku na DVD (wydane wcześniej na VHS jako Micromusic) oraz zupełnie nowe DVD z pierwszym koncertem promującym Jagged. Gary mówi też o specjalnej wersji nowego albumu, na której znajdzie się niepublikowany materiał, utwory które nie zmieściły się na płycie oraz remiksy.

Numan poślubił członkinię własnego fanklubu, Gemmę O'Neill. Zdiagnozowała go ona jako cierpiącego na syndrom Aspergera, jak również opisała jak się poznali w przynajmniej jednym brytyjskim magazynie dla kobiet. W 2003 roku urodziło im się pierwsze dziecko, Raven. W 2005 - drugie: Persia.

W Sunday Times Magazine z 29 kwietnia 2001 roku, Numan powiedział: "Grzeczne rozmowy nigdy nie były moją silną stroną. Dopiero niedawno odkryłem, że cierpię na łagodną odmianę Syndromu Aspergera, co w skrócie oznacza, że mam problemy z interakcją międzyludzką. Przez lata nie mogłem zrozumieć, czemu ludzie uważali mnie za aroganckiego, ale teraz nabiera to sensu".

Numan znany jest również ze swojej miłości do latania i posiadał kilka własnych samolotów. Był pasażerem jednego z nich, gdy trzeba było awaryjnie lądować na jednej z głównych autostrad w Anglii, w 1981 roku. Miało to miejsce niedługo po tym, jak odbył lot dookoła świata, w trakcie którego został na krótko aresztowany w Indiach, z podejrzeniem o szpiegostwo. Jego miłość do latania została również udokumentowana w serialu telewizji BBC "The Mighty Boosh".

Numan opublikował swoją autobiografię "Praying To The Aliens" w 1997 roku (w 1998 roku ukazała się zaktualizowana wersja), której współautorem jest Steve Malins. Malins jest również autorem opisów w większości reedycji albumów Numana z późnych lat 90-tych.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Cars /Asylum	Gary Numan	09.1979	1[4][16]	9[25]	Beggars Banquet BEG 23	[gold-UK][written by Gary Numan][produced by Gary Numan]
Complex /Bombers [live]	Gary Numan	11.1979	6[9]	-	Beggars Banquet BEG 29	[silver-UK][written by Gary Numan][produced by Gary Numan]
We are glass/Trois gymnpedies [1st movement]	Gary Numan	05.1980	5[7]	-	Beggars Banquet BEG 35	[written by Gary Numan][produced by Gary Numan]
I die you die/Down in the park US side B:Sleep by windows	Gary Numan	08.1980	6[7]	102[2]	Beggars Banquet BEG 46	[written by Gary Numan][produced by Gary Numan]
This wreckage/Photograph	Gary Numan	12.1980	20[7]	-	Beggars Banquet BEG 50	[written by Gary Numan][produced by Gary Numan]
Storm trooper in drag	Paul Gardiner & Gary Numan	07.1981	49[4]	-	Beggars Banquet BEG 61	[written by Paul Gardiner, Gary Numan][produced by Gary Numan]
She' s got claws/Sing rain	Gary Numan	08.1981	6[6]	-	Beggars Banquet BEG 62	[written by Gary Numan][produced by Gary Numan]
Love needs no disquise/Take me home	Gary Numan & Dramatis	12.1981	33[7]	-	Beggars Banquet BEG 68	[written by Ced Sharpley, Chris Payne, Denis Haines, Russell Bell][produced by Dramatis, Simon Heyworth]
Music for chameleons/Noise noise	Gary Numan	03.1982	19[7]	-	Beggars Banquet BEG 70	[written by Gary Numan][produced by Gary Numan]
We take mystery [To bed]/The image is	Gary Numan	06.1982	9[4]	-	Beggars Banquet BEG 77	[written by Gary Numan][produced by Gary Numan]
White boys and heroes/War games	Gary Numan	08.1982	20[4]	-	Beggars Banquet BEG 81	[written by Gary Numan][produced by Gary Numan]
Warriors /My car sudes [1]	Gary Numan	09.1983	20[5]	-	Beggars Banquet BEG 95	[written by Gary Numan][produced by Gary Numan]
Sister surprise/Poetry and power	Gary Numan	10.1983	32[3]	-	Beggars Banquet BEG 101	[written by Gary Numan][produced by Gary Numan]
Berserker /Empty bed,empty heart	Gary Numan	11.1984	32[5]	-	Numa NU 4	[written by Gary Numan][produced by Gary Numan]
My dying machine/Here i am	Gary Numan	12.1984	66[1]	-	Numa NU 6	[written by Gary Numan][produced by Gary Numan]
The Live EP.	Gary Numan	05.1985	27[4]	-	Numa NU 7	[written by Gary Numan][produced by Gary Numan]
Your fascination/We need it	Gary Numan	08.1985	46[5]	-	Numa NU 9	[written by Gary Numan][produced by Colin Thurston, Gary Numan]
Call out the dogs/This ship comes apart	Gary Numan	09.1985	49[2]	-	Numa NU 11	[written by Gary Numan][produced by Gary Numan, The Wave Team]
Miracles /The fear	Gary Numan	11.1985	49[3]	-	Numa NU 13	[written by Gary Numan][produced by Gary Numan]
This is love/Sirvival	Gary Numan	04.1986	28[3]	-	Numa NU 16	[written by Gary Numan][produced by Gary Numan, The Waveteam]
I can' t stop/Faces	Gary Numan	06.1986	27[4]	-	Numa NU 17	[written by Gary Numan][produced by Gary Numan, The Waveteam]
New thing from London town/Time to die	Sharpe & Numan	09.1986	52	-	Numa NU 19	[written by Sharpe, Odell][produced by Bill Sharpe, Nick Smith]
I still remember/Puppets	Gary Numan	12.1986	74[1]	-	Numa NU 21	[written by Gary Numan][produced by Gary Numan, The Waveteam]
Radio heart	Radio Heart feat Gary Numan	03.1987	35[6]	-	GFM GFM 109	[written by H. Nicholson][produced by H. Nicholson, D. Nicholson]
London times	Radio Heart feat Gary Numan	06.1987	48[2]	-	GFM GFM 112	[written by H. Nicholson][produced by H. Nicholson, D. Nicholson]
Cars /Are friends electric [remix]	Gary Numan	09.1987	16[7]	-	Beggars Banquet BEG 199	[written by Gary Numan][produced by Gary Numan]
No more lies/Voices	Sharpe & Numan	01.1988	34	-	Polydor POSP 894	[written by Sharpe, Numan][produced by Bill Sharpe]
New anger/I don' t believe	Gary Numan	10.1988	46[2]	-	Illegal ILS 1003	[written by Gary Numan][produced by Gary Numan]
America /Respect [live]	Gary Numan	12.1988	49[1]	-	Illegal ILS 1004	[written by Gary Numan][produced by Gary Numan]
Heart /Shame	Gary Numan	03.1991	43[2]	-	I.R.S. NUMAN 1	[written by Gary Numan][produced by Gary Numan]
The skin game/Dark mountain	Gary Numan	03.1992	68[1]	-	Numa NU 23	[written by Gary Numan][produced by Gary Numan]
Machine and soul	Gary Numan	08.1992	72[1]	-	Numa NU 24	[written by Numan ][produced by Gary Numan , Kipper]
Cars [remix]	Gary Numan	08.1993	53[1]	-	Beggars Banquet BEG 264
Absolution	Gary Numan	04.1995	102[2]	-	Numa NUCD 27	[written by Gary Numan][produced by Gary Numan]
Dark Light – The Live EP	Gary Numan	06.1995	136[1]	-	Numa NUCD 28	-
Cars /Are friends electric [live]	Gary Numan	03.1996	17[7]	-	Premier PRM 1
Warriors / Are `Friends' Electric? / Remember I Was Vapour	Gary Numan	01.1998	180[1]	-	Random/Beggars Banquet
Dominion Day	Gary Numan	04.1998	99[2]	-	Eagle EAGXS 008	[written by Gary Numan][produced by Gary Numan]
Rip/A Prayer For The Unborn	Gary Numan	07.2002	29[2]	-	Jagged Halo JHCDS 1	[written by Gary Numan][produced by Gary Numan]
Crazier/Listen To My Voice	Gary Numan vs Rico	07.2003	13[3]	-	Jagged Halo JHCDV 6	[written by Numan , Rico][produced by Andy Gray , Rico]
Pray For You	Plump DJ's Feat. Gary Numan	11.2003	89[5]	-	Finger Lickin' FLR45	[written by A. Gardner, G. Numan, L. Rous]
In a dark place/Fold	Gary Numan	07.2006	63[2]	-	Cooking Vinyl MORTALVS 001	[written by Gary Numan][Producer - Ade Fenton , Gary Numan]
The Leather Sea	Gary Numan with Ade Fenton	08.2007	72[1]	-	Submission Ltd SUB 03CD2	[written by Ade Fenton/Nathan Boddy][Producer - Ade Fenton ]
Are 'Friends' Electric?/Down In The Park	Gary Numan / Tubeway Army	03.2008	146[1]	-	-	-

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Replicas	Gary Numan	06.1979	1[1][31]	124[10]	Beggars Banquet BEGA 7	[produced by Gary Numan]
Tubeway Army	Gary Numan	08.1979	14[10]	-	Beggars Banquet BEGA 4	[produced by Gary Numan]
The pleasure principle	Gary Numan	09.1979	1[2][22]	16[30]	Beggars Banquet BEGA 10	[produced by Gary Numan]
Telekon	Gary Numan	09.1980	1[1][11]	64[10]	Beggars Banquet BEGA 19	[produced by Gary Numan]
Living ornaments 1979-1980	Gary Numan	05.1981	2[4]	-	Beggars Banquet BOX 1	[produced by Gary Numan]
Living ornaments 1980	Gary Numan	05.1981	39[3]	-	Beggars Banquet BEGA 25	[produced by Gary Numan]
Living ornaments 1979	Gary Numan	05.1981	47[3]	-	Beggars Banquet BEGA 24	[produced by Gary Numan]
Dance	Gary Numan	09.1981	3[8]	167[4]	Beggars Banquet BEGA 28	[produced by Gary Numan]
I Assassin	Gary Numan	09.1982	8[6]	-	Beggars Banquet BEGA 40	[produced by Gary Numan]
New man Newman-The best of Gary Numan	Gary Numan	11.1982	45[7]	-	TV Records TVA 7	[produced by Gary Numan]
Warriors	Gary Numan	09.1983	12[6]	-	Beggars Banquet BEGA 47	[produced by Bill Nelson/Gary Numan]
The Plan 1978	Gary Numan	10.1984	29[4]	-	Beggars Banquet BEGA 55	[produced by Gary Numan/Mike Kemp]
Beserker	Gary Numan	11.1984	45[3]	-	Numa NUMA 1001	[produced by Gary Numan]
White noise-live	Gary Numan	04.1985	29[5]	-	Numa NUMAD 1002	[produced by Gary Numan]
The fury	Gary Numan	09.1985	24[5]	-	Numa NUMA 1003	[produced by Gary Numan/Wave Team/A Coughlan/Colin Thurston]
Strange charm	Gary Numan	11.1986	59[2]	-	Numa NUMA 1005	[produced by Gary Numan/Wave Team/Ade Orange/Various]
Exhibition	Gary Numan	10.1987	43[3]	-	Beggars Banquet BEGA 88	[produced by Gary Numan/Kenny Kenton]
Metal rhythm	Gary Numan	10.1988	48[2]	-	Illegal ILP 035	[produced by Gary Numan]
Skin mechanic	Gary Numan	10.1989	55[1]	-	IRS EIRSA 1019	[produced by Gary Numan]
Outland	Gary Numan	03.1991	39[1]	-	IRS EIRSA 1039	[produced by Gary Numan]
Machine + soul	Gary Numan	08.1992	42[1]	-	Numa NUMA 1009	[produced by Gary Numan/Kipper]
Best of 1978-1983	Gary Numan	10.1993	70[1]	-	Beggars Banquet BEGA 150	[produced by Gary Numan/Mick Glossop/Dramatis/Simon Heywood/Kenny Denton]
Dream corrosion	Gary Numan	09.1994	86[1]	-	Numa NUMACD 1010	[produced by Gary Numan]
Sacrifice	Gary Numan	11.1994	94[1]	-	Numa NUMA 1011	[produced by Gary Numan
Dark light	Gary Numan	06.1995	107[1]	-	Numa NUMACD 1012	[produced by Gary Numan
The premier hits	Gary Numan	03.1996	21[4]	-	Polygram TV 531 1492	[produced by Gary Numan]
Exile	Gary Numan	11.1997	48[2]	-	Eagle EAG 008	[produced by Gary Numan]
Pure	Gary Numan	10.2000	58[3]	-	Eagle EAG 078	[produced by Gary Numan/Sulpher]
Pure-Ltd. Tour Edition	Gary Numan	02.2001	127[1]	-	Eagle
Exposure -The best of 1977-2002	Gary Numan	06.2002	44[3]	-	Jagged Halo JHCD 2	[produced by Gary Numan/Rob Holliday/Monti]
Scared	Gary Numan	07.2002	160[1]	-	Eagle EDGCD 242	-
Hybrid	Gary Numan	02.2003	99[3]	-	Jagged Halo JHCD 005	[Producer - Andy Gray,Sulpher ]
Jagged	Gary Numan	03.2006	59[1]	-	Mortal MORTALCD 001	[Producer - Ade Fenton ]
Replicas Redux	Gary Numan / Tubeway Army	03.2008	131[1]	-	Beggars Banquet BEGA 7	[produced by Gary Numan]
Dead Son Rising	Gary Numan	09.2011	87[2]	-	Machine Music MORTALCD 010	[Producer - Gary Numan, Ade Fenton]
Splinter (Songs From A Broken Mind)	Gary Numan	10.2013	20[2]	175[1]	Mortal MORTALCD 014	[Producer - Ade Fenton ]
Savage (Songs From A Broken World)	Gary Numan	09.2017	2[4]	154[1]	BMG 538307442	[Producer - Ade Fenton ]