Amerykańska grupa utworzona w 1961 r. w Hawthorne, na przedmieściach Los
Angeles w Kalifornii. W jej pierwotnym składzie znaleźli się: Brian Wilson (ur. 20.06.1942 r. w Inglewood w Kalifornii), Carl Wilson (ur. 21.12.1946 r. w Hawthorne), Dennis Wilson (ur. 4.12.1944 r. w Inglewood; zm. 28.12.1983 r. w Marina Del Ray w Kalifornii), Al Jardine (ur. 3.09.1942 w Limie w stanie Ohio, USA) i Mike Love (ur. 15.03.1941 r. w Baldwin Hills w Kalifornii).
Tworząc niewinną grupę wokalną trzej bracia, ich kuzyn (Love) i szkolny
kolega nieopatrznie zapoczątkowali jedną z najdłuższych, najbardziej
fascynujących i gorzko tragicznych sag w historii muzyki popularnej.
Debiutowali jako Carl And The Passions, The Pendletones i Kenny And The Cadets,
a ich głównym zajęciem były próby i występy na szkolnych potańcówkach.
Najstarszy z braci - Brian zaczął tymczasem wykazywać uzdolnienia
kompozytorskie. Fascynowała go harmonia głosów i melodyka utworów.
Całymi godzinami potrafił słuchać śpiewających grup, szczególnie The Four Freshmen and The Hi-Lo's. Jedną ze swych najwcześniejszych piosenek "Surfin"
(napisaną za namową brata Dennisa, który pasjonował się surfingiem)
nagrał dla lokalnej wytwórni firmując ją niewinnie swojską nazwą Beach
Boys.Władczy ojciec braci, Murray Wilson od razu dostrzegł ich potencjalne możliwości i mianował się ich menedżerem, szefem reklamy i producentem grupy. Niespełnione marzenia o własnej karierze muzycznej przerzucił na synów. Dzięki jego wysiłkom piosenka "Surfin"' stała się sporym hitem o zasięgu lokalnym i weszła do Gorącej Setki "Billboardu" (miejsce 75). Jego nieustanne starania zaowocowały w 1962 roku kontraktem nagraniowym z wytwórnią Capitol Records. Na skutek różnicy zdań Murray natychmiast poróżnił się jednak z Nikiem Venetem, producentem z koncernu Capitol. Do tego doszły konflikty w samym zespole.
W ciągu następnych osiemnastu miesięcy The Beach Boys mieli dziesięć hitów w USA i nagrali cztery albumy (na ich okładkach zamiast Al Jardina, który uczył się w tym czasie w college'u dentystycznym, pojawił się zastępujący go tymczasowo kolega z sąsiedztwa - David Marks). Tematami ich piosenek były przeżycia młodych ludzi związane z surfingiem i wariacką jazdą samochodami sportowymi. Zabójcze tempo pracy grupy zaczęło mieć wpływ na Briana, który równolegle komponował także podobne utwory dla duetu Jan And Dean, wykonawców z tego samego kręgu stylistycznego.
W 1963 roku fenomen Beach Boysów dotarł do Wielkiej Brytanii pod postacią singla "Surfin' USA", który na krótko zakłócił dominację "brzmienia liverpoolskiego". Głównie proletariacki charakter brytyjskiej sceny beatowej kontrastował silnie z czystym, rześkim wizerunkiem wschodniego wybrzeża USA, pełnego słońca, zabawy i pięknych dziewcząt. W 1964 r. na rynku ukazały się kolejne cztery albumy zespołu, zwieńczone płytą Christmas Album. W ciągu nieco ponad dwóch lat wydali więc zadziwiającą liczbę ośmiu longplayów. Sześć z nich zaaranżował i wyprodukował Brian, który był też autorem 63 spośród wypełniających je 84 piosenek. Na listach przebojów w Ameryce zaczęło się tymczasem niezagrożone panowanie The Beatles i podążających ich śladem dziesiątek innych grup tworzących "brytyjską inwazję" . Beach Boys, a szczególnie Brian mogli się temu tylko przyglądać w osłupieniu. Poczucie zagrożenia pchnęło go do podjęcia rywalizacji z Beatlesami. W końcu odniósł pyrrusowe zwycięstwo, gdy w 1966 roku brytyjska prasa muzyczna wybrała Beach Boys najlepszą grupą na świecie, spychając Wspaniałą Czwórkę na drugie miejsce.
Takie klasyczne hity jak "I Get Around", "California Girls" czy "God Only Knows" ukazują w jak niesłychanym tempie Wilson dochodził do dojrzałości kompozytorskiej. W wielu swoich piosenkach opowiadał on o braku poczucia bezpieczeństwa jakiego doznawał w wieku młodzieńczym. Teksty piosenek "In My Room", "Wouldn't It Be Nice" i "Girl Don't Tell Me" od razu trafiały do wrażliwości i zrozumienia słuchaczy. Beach Boys jako instrumentaliści byli przeciętni, ale nieskazitelne połączenie głosów wszystkich czterech członków dawało perfekcyjne brzmienie. Zarówno Carl jak i Brian mieli doskonałe wyczucie tonacji, mimo że Brian był głuchy na jedno ucho (rzekomo na skutek bicia go przez ojca). Tymczasem ten "muzyczny geniusz" rozpoczął pracę nad własnym dziełem Pet Sounds. Po jego wydaniu w 1966 roku okazało się, że poprzedzająca je głośna kampania reklamowa nie była przesadzona. Muzyka na albumie była po prostu znakomita. Z jakiejś niewyjaśnionej przyczyny sprzedaż płyty przebiegała jednak słabo. Jak później doniosła prasa, Brian był zdruzgotany porażką komercyjną Pet Sounds w jego własnym kraju (jeśli za porażkę można uznać 10. miejsce na listach w USA). To rozgoryczenie zwiększyło się jeszcze kilka miesięcy później wraz z wydaniem Sgt Pepper's Lonely Hearts Club Band Beatlesów. Niewielu ludzi wiedziało, że Brian przeżył dwa załamania nerwowe, wycofał się z występów i uzależnił od środków uspokajających. Jeszcze mniej ludzi wiedziało o zerwaniu jego stosunków z ojcem i ostrych napięciach w zespole. Na potrzeby występów publicznych w miejsce Briana przyjęto na krótko do grupy Glena Campbella, zastąpionego później przez Bruce'a Johnstona.
Mimo tego zamętu pod koniec 1966 r. The Beach Boys doszli do szczytów zestawień nagrywając "Good Vibrations", w uznaniu wielu ich największe osiągnięcie singlowe. Ten świetny collage muzyczny o zmiennym tempie, oryginalnym tekście i niezwykłej dynamice przydał Brianowi i jego grupie uznania w oczach całego środowiska muzyków. Grupa wyjechała na duże tournee po Europie, proponując kolejny singel "Heroes And Villains" z intrygującym tekstem Van Dyke'a Parksa. Brian tymczasem szykował się do kolejnego kontrataku na Beatlesów, przygotowując dzieło o nazwie "Smile", które nigdy nie doczekało się oficjalnego wydania. Opowieści o żmudnych godzinach spędzonych nad tą płytą stanowią dziś jedną z legend dotyczących grupy. Jej fragmenty ukazały się na trzech kolejnych albumach zespołu i kilku składankach wydanych później.
W tym czasie konflikt między Brianem Wilsonem a zespołem zaczął przybierać na sile. Szcze gólnie Mike Love pragnął, by Beach Boys nadal nagrywali muzykę pop w czystej formie i twierdził, że Brian zbyt daleko od niej odchodzi. Jego argumenty łatwo trafiały do przekonania innym, tym bardziej, że najstarszy z Wilsonów miał naturę samotnika, przybierał szybko na wadze i coraz bardziej uzależniał się od leków. W odczuciu obserwatorów zespół nie był w stanie wspiąć się do takiego poziomu artystycznego, jaki kreowała wyobraźnia Briana w jej ówczesnym stanie. Wielu późniejszych badaczy sagi Beach Boysów twierdzi, że powinien on był w tym momencie całkowicie zerwać z grupą, skoncentrować się na własnych pomysłach quasi-symfonicznych i dokonać indywidualnych nagrań. Zespół mógłby w tym czasie bez przeszkód podążać drogą uwielbianą przez fanów.
Kolejne dwie płyty formacji, Smiley Smile z 1967 roku i wydana rok później Wild Honey, nie osiągnęły takich sukcesów jak wcześniejsze nagrania. Muzyka straciła spójność, a sama grupa utraciła swego mentora i przewodnika, który przez wiele kolejnych lat nie ruszał się z łóżka. W Europie zespół ciągle jednak gościł na listach przebojów. W 1966 r. piosenka "Do It Again" z wiodącym, nosowym wokalem Mike'a Love'a niespodziewanie zajęła pierwsze miejsce w Wielkiej Brytanii. Love został entuzjastą Maharishi Mahesh Yogiego, a Dennis Wilson, który ujawnił swój duży talent kompozytorski, związał się z Chariesem Mansonem, późniejszym mordercą. Dennis podążał naiwnie za Mansonem, który oskubał go z pieniędzy, spowodował odejście z domu rodzinnego, by w końcu grozić mu śmiercią. Manson i Wilson wspólnie opracowali kilka piosenek, w tym wydaną na singlu "Never Learn Not To Love". Kolejnym powodem do niezadowolenia było to, że na trzech z czterech kolejnych singli grupy znalazły się obce kompozycje, takie jak "Bluebirds Over The Mountains" i udana wersja "Cottonfields" Huddie Ledbettersa. Trzecią nie własną kompozycją było wspólne dzieło Phila Spectora, Jeffa Barry'ego i Ellie Greenwich, "I Can Hear Music", żarliwie zaśpiewane przez Carla, potwierdzającego swą pozycję ówczesnego lidera grupy. Przez następne wiele lat walczył on o utrzymanie tej pozycji.
W kwietniu 1969 r. The Beach Boys opuścili Capitol w aurze ostrych sporów prawnych. Aż do października następnego roku nie ukazało się żadne ich nowe dzieło. Po podpisaniu kontraktu z wytwórnią Warner/Reprise, utworzyli własny oddział Brother Records, by zadebiutować pod jego egidą albumem Sunflower. Płyta, do której Dennis napisał cztery utwory, przyniosła sukces artystyczny, ale komercyjną katastrofę. Przez kolejne 12 miesięcy zabrali się do odbudowywania swej pozycji w USA, wyraźnie podkopanej przez nowofalowe grupy z San Francisco. Rozpoczęli nieustanny ciąg tras koncertowych występując nawet w całkiem nieprawdopodobnym towarzystwie swych ziomków z zespołu Grateful Dead. Dzięki determinacji i ciężkiej pracy osiągnęli to, co w udawało się niemożliwe - odwrócili złą kartę.
Wydanie Surfs Up w lipcu 1971 r. przypieczętowało ich nadzwyczajny renesans. Nagranie tytułowe z surrealistycznym tekstem Van Dyke'a Parksa było kolejnym arcydziełem. Jednak największy udział w powodzeniu płyty miał Carl - twórca tak pięknych nagrań jak "Feel Flows" i "I Promised Road". Silne przesłanie ekologiczne albumu o wiele lat wyprzedzało swój czas i spotkało i zgodnym uznaniem krytyków. Podczas gdy Dennis występował u boku Jamesa Taylora w kultowym filmie "Two-Lane Blacktop", Brian popadł w psychiczne niezrównowaźenie. W cudowny sposób zespół potrafił jednak utrzymać swoją karierę mimo, że po odejściu wspierającego ich przez czas Bruce'a Johnstona, opierał się czasem tylko na jednym Wilsonie — Carlu. Dołączenie Ricka Fataara, Blondiego Chaplina i Daryla Dragona dało grupie bogatsze brzmienie. W 1972 r. nagrali kolejny album, So Tough (wydany pod kryptonimem Carl And The Passions), a rok potem ukazał się ich wspaniały longplay Holland. Podczas jego rejestrowania cała ekipa Beach Boys, wraz z żonami i dziećmi, przeniosła się na osiem miesięcy do Holandii. Do wyjazdu nakłoniono nawet Briana , którego kompozycja "Sail On Sailor" należała do wyróżniających się na płycie. Brian przyjął zaproszenie z wdzięcznością.
4 czerwca 1973r zmarł na atak serca Murray Wilson. Brian i Dennis odmówili udziału w pogrzebie, ale śmierć ojca wywarła na nich duży wpływ. W tym samym czasie po nieprzychylnym przyjęciu ich dwupłytowego albumu koncertowego, grupa znów znalazła się w odwrocie. Rok później stała się jednak rzecz zadziwiająca: składanka Endless Summer, skompilowana przez Mike'a Love'a, niespodziewa wzbiła się na sam szczyt listy w USA. Notowana na liście przez 71 tygodni; potem zniknęła by powrócić rok później na wysoką pozycję i pozostawała w zestawieniu przez kolejne 78 tygodni. Ten bez precedensowy sukces potwierdził teorię Love'a i Jardina, że publiczność oczekuje od nich tylko piosenek o surfingu i samochodach. Po odejściu Fataara i Chaplina, i uzupełnieniu składu o Jami Williama Guercio, byłego producenta Blood Sweat And Tears i Chicago, zespół odniósł niezwykły sukces podczas tras koncertowych i na końcu 1974 roku wybrano go "Zespołem Roku" w klasyfikacji wpływowego magazynu "Rolling Stone".
Kolejna kompilacja wcześniejszych nagrań Spirit Of America (z 1975 r.) przyniosła grupie olbrzymi sukces utrzymując się na liście ponad rok. Tymczasem stan Briana uległ kolejnemu pogorszeniu i musiał on pozostawać pod stałą opieką psychoanalityka Eugene'a Landy'ego. Album 15 Big Ones z lipca 1976 r. przyniósł Beach Boysom następny wielki hit nagraniem Chucka Berry'ego "Rock And Roll Music". Produkcji płyty podjął się Brian. W pozbawionej smaku kampanii prasowej opartej na haśle "Wrócił Brian", otyłego Wilsona wypychano, wbrew jego woli, na pierwszy plan. Dla wszystkich było jasne, że nie był to jego powrót. Chorego, zażenowanego i nerwowego człowieka używano instrumentalnie dla celów finansowych.
Kolejne longplaye: The Beach Boys Love You i M.I.U. Album miały podtrzymać prestiź Briana jako producenta, ale uważni obserwatorzy dostrzegli, że była to zupełna fikcja. Zawarte na nich utwory nie wybiegały ponad przeciętność, choć na pierwszej z tych płyt przebijała silnie fascynacja Wilsona dziecięcą niewinnością. W 1977 roku muzycy podpisali kontrakt nagraniowy z CBS, opiewający rzekomo na 8 milionów dolarów. Według jego warunków Brian Wilson miał dostarczać przynajmniej cztery nowe piosenki oraz 70% całości materiału na każdym albumie. Pierwszym long-playem nagranym na warunkach kontraktu był nierówny L.A. (Light Album). O pomoc przy jego produkcji poproszono Bruce'a Johnstona. Na płycie znalazł się zaledwie jeden znaczący przebój — "Lady Lynda" Ala Jardina. Najbardziej kontrowersyjna była jednak nowa wersja "Here Comes The Night". Ta pierwotnie niewinna piosenka rhythm'n'bluesowa z płyty Wild Honey z 1967 r. przyjęła tu formę 11-minutowego szaleństwa disco. Produkcja tylko tego jednego nagrania kosztowała 50.000 dolarów. W tym czasie Dennis popadł w poważny nałóg kokainowy, który utrudniał mu pracę nad własnym albumem solowym Pacific Ocean Blue. Płyta, w którą Dennis włożył wiele serca, ukazała się w końcu we wrześniu 1977 r. i spotkała ze świetnymi recenzjami. W jej nagraniu uczestniczyło wielu muzyków, ale, co znamienne, żaden z Beach Boysów. Dennis otwarcie słał teraz obelgi pod adresem innych członków grupy, z wyjątkiem Briana, którego stanowczo bronił. Gdy i Carl padł ofiarą kokainy i alkoholu, rozkład grupy osiągnął punkt kulminacjyjny.
Kolejnym oficjalnym przedsięwzięciem muzyków był Keeping The Summer Alive, słaby album nagrany bez Dennisa, który odszedł z zespołu. Mieszkał teraz z Christine McVie z Fleetwood Mac. W 1980 roku z pierwotnego składu pozostali tylko Love i Jardine. Carl nagrał swój pierwszy album solowy Carl Wilson, który splajtował mimo, że był pięknie zaśpiewany i sprawnie wyprodukowany. Jeden utwór - "Heaven" wszedł później do stałego repertuaru The Beach Boys. W 1982 roku oficjalnie zwolniono ważącego 136 kg Briana Wilsona, który musiał poddać się kuracji odwykowej w szpitalu. 28 grudnia 1983 r. zginął tragicznie Dennis Wilson — utonął podczas nurkowania ze swojej łodzi. Paradoksalnie, jego śmierć obudziła z odrętwienia Briana, który stopniowo powrócił do występów na scenie.
Na odwrocie okładki płyty The Beach Boys z 1985 roku, wyprodukowanej przez Steve'a Levina, zespół prezentował się schludnie i zdrowo. Po jej wydaniu, nie uzyskawszy kolejnego kontraktu nagraniowego, grupa postanowiła skupić się na występach, ruszając na światowe tournee w charakterze wielkiej atrakcji koncertowej. Rezygnując z nagrywania nowych albumów, zajęli się produkcją singli, w tym dynamicznego "Rock And Roll To The Rescue", a po nim własnej wersji klasycznego hitu grupy The Mamas And The Papas "California Dreaming", z Rogerem McGuinnem na gitarze 12-strunowej. W 1987 r. wspólnie z rapową kapelą The Fat Boys nagrali nową wersję hitu grupy The Surfaris "Wipe Out".
W 1988 roku Brian, odrodzony niczym Feniks z popiołów, powrócił z albumem solowym Brian Wilson, na który jego fani czekali od 20 lat. Ta poprzedzona dynamiczną kampanią reklamową płyta ukazała go jako szczupłego, zdrowo wyglądającego człowieka. Jego wielbiciele oraz krytycy przyjęli płytę entuzjastycznie, ale jej sprzedaż nie była imponująca. W tym samym czasie Beach Boysi wydali singla "Kokomo" z piosenką z filmu "Cocktail"(z Tomem Cruisem w roli głównej). Niespodziewanie, na wiele tygodni, znaleźli się na szczycie listy amerykańskiej. W 1990 roku zespół wniósł przeciw Brianowi Wilsonowi sprawę do sądu usiłując wyrwać z jego rąk 80-milionową fortunę. Beach Boysi twierdzili, że Brian jest niepoczytalny i wymaga stałej opieki. Przedstawiono nawet świadectwo jego zdrowia (potwierdzono skrajny introwertyzm, patologiczną nieśmiałość i depresję maniakalną). Wilson wygrał sprawę, choć ostatecznie podpisał umowę, według której miał zerwać stosunki z kontrowersyjnym Landym. Kariera grupy toczyła się jak fale, o których śpiewali. W ciągłych przypływach i odpływach wznosiła się ku szczytom, by zaraz gwałtownie spadać w dół.
Pod koniec 1992 r. w USA i w połowie 1993 r. w Wielkiej Brytanii ukazał się ich kolejny album Summer In Paradise. Natomiast 29 czerwca 1993 roku Wytwórnia Capitol wydała długo oczekiwany retrospektywny zestaw Good Vibrations, zawierający 5 płyt kompaktowych.
Sporą aktywność przejawiał w tym czasie Brian Wilson. Śpiewał w utworze "In My Moon Dreams", temacie z filmu Paula Bartela "Shelf Life", a w duecie ze swą córką Camie wykonał piosenkę "Fantasy Is Reality" umieszczoną na albumie "Trio" Roba Wassermana. Brian zajął się też stroną wokalną w sześciu kompozycjach na nowym longplayu Van Dyke'a Parksa - Voice of America. Fani oczekują na ukazanie się nowych, solowych płyt Wilsona, które zapowiada firma Karambalage Dona Wasa. Mimo wszystkich ciężkich doświadczeń The Beach Boys nadal zajmują miejsce na tronie jako największa amerykańska grupa w historii muzyki pop.
|
Single
|
||||||
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
| Surfin'/Luau | Beach Boys | 02.1962 | - | 75[6] | Candix SP 331 | [Jako Kenny & The Cadets][Written by: Mike Love/Brian Wilson ][produced by Hite Morgan/Dorinda Morgan] |
| Surfin' safari/409 | Beach Boys | 08.1962 | - | A:14[17]B:76[1] | Capitol 4777 | [Written by: Mike Love/Brian Wilson ][side B:Written by: Gary Usher/Brian Wilson][produced by Nick Venet] |
| Ten little Indians/County fair | Beach Boys | 12.1962 | - | 49[8] | Capitol 4880 | [Written by: Gary Usher/Brian Wilson ][produced by Nick Venet] |
| Surfin' U.S.A./Shut down | Beach Boys | 03.1963 | 34[7][08.63] | A:3[17]B:23[13] | Capitol 3924 | [Written by: Chuck Berry ][side B:Written by: Brian Wilson ][produced by Nick Venet][20[8].R&B Chart] |
| Surfer girl/Little deuce coupe | Beach Boys | 08.1963 | - | A:7[14]B:15[11] | Capitol 5009 | [A:Written by: Brian Wilson ][B:Written by: Roger Christian/Brian Wilson][produced by Brian Wilson][A:18[6].R&B Chart][B:28[2].R&B Chart] |
| Be true to school/In my room | Beach Boys | 11.1963 | - | A:6[12]B:23[11] | Capitol 5069 | [A:Written by: Brian Wilson ][B:Written by:Gary Usher/Brian Wilson][produced by Brian Wilson]27[2].R&B Chart] |
| Fun fun fun/Why do fools fall in love | Beach Boys | 02.1964 | - | 5[11] side B:120[2] | Capitol 5118 | [#6 hit for Frankie Lymon & The Teenagers in 1956r][Written by: Brian Wilson][produced by Brian Wilson] |
| I get around/Don' t worry baby | Beach Boys | 05.1964 | 7[13] | A:1[2][15]B:24[10] | Capitol 5174 | [gold-US][Written by: Brian Wilson][side B:Written by: Roger Christian/Brian Wilson ][produced by Brian Wilson] |
| When grow up [to be a man]/She knows me too well | Beach Boys | 09.1964 | 27[7] | 9[10] side B:101[3] | Capitol 5245 | [Written by: Brian Wilson][produced by Brian Wilson] |
| Wendy/Little Honda | Beach Boys | 10.1964 | - | A:44[6]B:65[5] | Capitol 5267 | [A:Written by: Brian Wilson][side B:Written by: Mike Love/Brian Wilson ][produced by Brian Wilson] |
| Dance! Dance! Dance!/The warmth of the sun | Beach Boys | 11.1964 | 24[6] | 8[11] | Capitol 5306 | [Written by: Brian Wilson][produced by Brian Wilson] |
| Do you wanna dance?/Please let me wonder | Beach Boys | 02.1965 | - | A:12[8]B:52[5] | Capitol 5372 | [A:Written by: Bobby Freeman ][side B:Written by: Mike Love/Brian Wilson ][produced by Brian Wilson] |
| Help me Rhonda/Kiss me baby | Beach Boys | 04.1965 | 27[10] | 1[2][14] | Capitol 5395 | [Written by: Brian Wilson ][produced by Brian Wilson] |
| California girls/Let him run wild | Beach Boys | 07.1965 | 26[8] | 3[11] | Capitol 5464 | [Written by: Brian Wilson ][produced by Brian Wilson] |
| The little girl i once knew/There' s no other [Like my baby] | Beach Boys | 11.1965 | - | 20[8] | Capitol 5540 | [Written by: Brian Wilson ][produced by Brian Wilson] |
| Barbara Ann/Girl don't tell me | Beach Boys | 01.1966 | 3[10] | 2[11] | Capitol 4110 | [61 hit-The Regents][Written by: Fred Fassert ][produced by Brian Wilson] |
| Sloop John B./You're so good to me | Beach Boys | 04.1966 | 2[15] | 3[11] | Capitol 5602 | [Written by: trad][produced by Brian Wilson][60 hit-Lonnie Donegan] |
| Would it be nice/God only knows | Beach Boys | 07.1966 | B:2[13] | A:8[11]B:39[8] | Capitol CL 5706 | [silver-UK][A:Written by: Tony Asher/Brian Wilson ][B:Written by: Tony Asher/Brian Wilson ][produced by Brian Wilson] |
| Good vibrations/Let's go away for awhile | Beach Boys | 10.1966 | 1[2][20] | 1[1][14] | Capitol 5676 | [platinum-US][silver-UK][Written by: Mike Love/Brian Wilson][produced by Brian Wilson] |
| Then i kissed her/Mountain of love | Beach Boys | 05.1967 | 4[11] | - | Capitol CL 15 502 [UK] | [Written by: Ellie Greenwich/Jeff Barry/Phil Spector][produced by Brian Wilson][63 hit-The Crystals] |
| Heroes and villians/You're welcome | Beach Boys | 08.1967 | 8[9] | 12[7] | Capitol 1001 | [Written by: Van Dyke Parks/Brian Wilson ][produced by The Beach Boys] |
| Wild honey/Wind chimes | Beach Boys | 11.1967 | 29[6] | 31[6] | Capitol 2028 | [Written by: Mike Love/Brian Wilson ][produced by The Beach Boys] |
| Darlin'/Here today | Beach Boys | 12.1967 | 11[14] | 19[8] | Capitol 2068 | [Written by: Mike Love/Brian Wilson ][produced by The Beach Boys] |
| Friends/Little bird | Beach Boys | 04.1968 | 25[7] | 47[7] | Capitol 2160 | [Written by: Al Jardine/Brian Wilson/Carl Wilson/Dennis Wilson ][produced by The Beach Boys] |
| Do it again/Wake the world | Beach Boys | 07.1968 | 1[1][16] | 20[10] | Capitol 2239 | [Written by: Mike Love/Brian Wilson ][produced by Brian Wilson/Carl Wilson] |
| Bluebirds over the mountain/Never learn not to love | Beach Boys | 12.1968 | 33[5] | 61[6] | Capitol 2360 | [Written by: Ersel Hickey ][produced by Bruce Johnston/Carl Wilson] |
| I can hear music/All i want to do | Beach Boys | 03.1969 | 10[13] | 24[10] | Capitol 2432 | [Written by: Jeff Barry ][produced by Carl Wilson] |
| Breakaway/Celebrate the news | Beach Boys | 07.1969 | 6[11] | 63[6] | Capitol 2530 | [Written by: Brian Wilson/Murry Wilson ][produced by Brian Wilson/Murray Wilson] |
| Add some music to your day/Susie Cincinnatti | Beach Boys | 03.1970 | - | 64[5] | Brother 0894 | [Written by: Joe Knott/Mike Love/Brian Wilson ][produced by The Beach Boys] |
| Cottonfields/The nearest faraway place | Beach Boys | 05.1970 | 5[17] | 103[2] | Capitol 2765 | [Written by: Huddie Ledbetter][produced by Al Jardine][tradycyjna ballada amerykańska z XIXw][#13 hit for Highwaymen in 1962r] |
| Long promised road/Till i die | Beach Boys | 10.1971 | - | 89[5] | Brother 1047 | [Written by: Jack Rieley/Carl Wilson][produced by The Beach Boys] |
| Marcella/Hold on dear brother | Beach Boys | 07.1972 | - | 110[3] | Brother/Reprise 1101 | [Written by: Brian Wilson, Tandyn Almer, Jack Rieley][produced by The Beach Boys] |
| Sail on sailor/Only with you [reissue] | Beach Boys | 04.1975 | - | 49[10] | Brother 1325 | [Written by: Tandyn Almer/Ray Kennedy/Van Dyke Parks/Jack Rieley/Brian Wilson][produced by The Beach Boys] |
| Californa saga[On my way to sunny Californ-i-a]/Funky pretty | Beach Boys | 05.1973 | 37[5] | 84[4] | Brother 1156 | [Written by: Al Jardine][produced by The Beach Boys] |
| Rock and roll music/The T.M. song | Beach Boys | 06.1976 | 36[4] | 5[17] | Brother 1354 | [Written by: Chuck Berry ][produced by Brian Wilson] |
| Barbara Ann/Little Honda | Beach Boys | 07.1975 | - | 101[3] | Capitol 4110 | - |
| Would it be nice/Caroline,no | Beach Boys | 08.1975 | - | 103[3] | Brother/Reprise 1336 | |
| It' s OK/Had to phone ya | Beach Boys | 08.1976 | - | 29[10] | Brother 1368 | [Written by: Mike Love/Brian Wilson ][produced by Brian Wilson] |
| Peggy Sue/Hey little tomboy | Beach Boys | 09.1978 | - | 59[6] | Brother 1394 | [Written by: Jerry Allison/Buddy Holly/Norman Petty ][produced by The Beach Boys] |
| Here comes the night/Baby blue | Beach Boys | 03.1979 | 37[8] | 44[8] | Caribou 9026 | [Written by: Mike Love/Brian Wilson][produced by Bruce Johnston/Curt Becher][48[9].Hot Disco/Dance;Caribou 9028 12"] |
| Good timin'/Love surrounds me | Beach Boys | 04.1979 | - | 40[10] | Caribou 9029 | [Written by: Brian Wilson/Carl Wilson][produced by Bruce Johnston/James William Guercio/The Beach Boys] |
| Lady Lynda/Full sail | Beach Boys | 06.1979 | 6[11] | - | Caribou 9039 | [Written by:Al Jardine/Ron Altbach][produced by Bruce Johnston/James William Guercio/The Beach Boys] |
| Sumahama/It' s a beautiful day | Beach Boys | 09.1979 | 45[4] | - | Caribou 9031 | [Written by:Mike Love][produced by Bruce Johnston/James William Guercio/The Beach Boys] |
| Goin' on/Endless harmony | Beach Boys | 04.1980 | - | 83[3] | Caribou 9032 | [Written by: Mike Love/Brian Wilson ][produced by Bruce Johnston] |
| The Beach Boys Medley | Beach Boys | 07.1981 | 47[4] | 12[18] | Capitol 5030 | [Written by: Chuck Berry/Fred Fassert/Mike Love/Brian Wilson][produced by Brian Wilson/Nick Venet/John Palladine] |
| Come go with me/Don't go near the water | Beach Boys | 11.1981 | - | 18[15] | Caribou 02633 | [Written by: Clarence Quick ][produced by Al Jardine] |
| Getcha back/Male ego | Beach Boys | 05.1985 | 97[1] | 26[12] | Caribou 04913 | [Written by: Mike Love/Terry Melcher][produced by Steve Levine] |
| It' s getting late/It's O.K. | Beach Boys | 08.1985 | - | 82[5] | Caribou 5433 | [Written by: Myrna Smith/Robert White/Carl Wilson ][produced by Steve Levine] |
| Rock' n' roll to the rescue/Good vibrations [live] | Beach Boys | 06.1986 | - | 68[6] | Capitol 5595 | [Written by: Mike Love/Terry Melcher ][produced by Bill House/Terry Melcher] |
| California dreamin'/Lady libert | Beach Boys | 09.1986 | - | 57[10] | Capitol 5630 | [Written by: John Phillips/Michelle Phillips][produced by Terry Melcher] |
| Wipe out | Beach Boys & Fat Boys | 10.1987 | 2[13] | 12[19] | Tin Pan Apple 885960 | [Written by: Bob Berryhill/Pat Connolly/James Fuller/Ron Wilson][produced by Albert Cabrera/Tony Moran][10[14].R&B Chart][42[3].Hot Disco/Dance;Tin Pan Apple 885960 12"] |
| Kokomo/Tutti frutti | Beach Boys | 09.1988 | 25[9] | 1[1][28] | Elektra 69 385 | [platinum-US][Written by: Mike Love/Scott MacKenzie/Terry Melcher/John Phillips ][produced by Terry Melcher] |
| Still cruisin'/Kokomo | Beach Boys | 08.1989 | 78[2] | 93[3] | Capitol 44 445 | [Written by: Mike Love/Terry Melcher][produced by Terry Melcher] |
| Fun fun fun | Status Quo with Beach Boys | 03.1996 | 24[9] | 5[11] | PolyGram TV 5762632 | [Written by: Brian Wilson/Mike Love][produced by Pip Williams] |
|
Albumy
| ||||||||||||
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz | ||||||
| Surfin' safari | Beach Boys | 12.1962 | - | 32[37] | Capitol T 1808 | [produced by Nick Venet] | ||||||
| Surfin U.S.A. | Beach Boys | 04.1963 | 17[7][03.1967r] | 2[78] | Capitol T 1890 | [gold-US][produced by Nick Venet] | ||||||
| Surfer girl | Beach Boys | 07.1963 | 13[14][03.67] | 7[56] | Capitol ST 1981 | [gold-US][produced by Brian Wilson] | ||||||
| Little deuce coupe | Beach Boys | 10.1963 | - | 4[46] | Capitol ST 1998 | [platinum-US][produced by Brian Wilson] | ||||||
| Shut down Vol.2 | Beach Boys | 03.1964 | - | 13[38] | Capitol ST 2027 | [gold-US][produced by Brian Wilson] | ||||||
| All summer long | Beach Boys | 07.1964 | - | 4[49] | Capitol ST 2110 | [gold-US][produced by Brian Wilson] | ||||||
| Concert | Beach Boys | 10.1964 | - | 1[4][62] | Capitol ST 2198 | [gold-US][produced by Brian Wilson] | ||||||
| Today | Beach Boys | 03.1965 | 6[25][04.1966r] | 4[50] | Capitol ST 2269 | [gold-US][produced by Brian Wilson] | ||||||
| Summer days [And summer nights] | Beach Boys | 07.1965 | 4[22][07.1966r] | 2[33] | Capitol ST 2354 | [gold-US][produced by Brian Wilson] | ||||||
| Party | Beach Boys | 10.1965 | 3[14][02.1966r] | 6[24] | Capitol ST 2398 | [produced by Brian Wilson] | ||||||
| Pet sounds | Beach Boys | 05.1966 | 2[142] | 10[47] | Capitol ST 2458 | [platinum-US][platinum-UK][produced by Brian Wilson] | ||||||
| The best of Beach Boys Vol.1 | Beach Boys | 11.1966 | 2[149] | 8[78] | Capitol ST 2545 | [2x-platinum-US][platinum-UK][produced by Brian Wilson] | ||||||
| The best of Beach Boys Vol.2 | Beach Boys | 10.1967 | 3[39] | 50[22] | Capitol ST 2706 | [2x-platinum-US][platinum-UK][produced by Brian Wilson] | ||||||
| Smiley smile | Beach Boys | 09.1967 | 9[8] | 41[21] | Capitol ST 9001 | [produced by Brian Wilson] | ||||||
| Wild honey | Beach Boys | 12.1967 | 7[15] | 24[15] | Capitol ST 2859 | [produced by Brian Wilson] | ||||||
| Friends | Beach Boys | 05.1968 | 13[8] | 126[10] | Capitol ST 2895 | [produced by The Beach Boys] | ||||||
| The best of Beach Boys Vol.3 | Beach Boys | 11.1968 | 8[12] | 153[6] | Capitol EST 133 | [produced by The Beach Boys, Brian Wilson] | ||||||
| 20/20 | Beach Boys | 01.1969 | 3[10] | 68[11] | Capitol ST 21 142 | [produced by Brian Wilson] | ||||||
| Close-up | Beach Boys | 08.1969 | - | 136[6] | Capitol 253 [US] | reedycja LP."Surfin U.S.A." i "All Summer long" razem | ||||||
| Sunflower | Beach Boys | 08.1970 | 29[6] | 151[4] | Stateside SSLA 8251 | [produced by The Beach Boys] | ||||||
| Greatest Hits - Beach Boys | Beach Boys | 09.1970 | 5[22] | - | Capitol ST 21628 [UK] | [produced by The Beach Boys] | ||||||
| Surf' s up | Beach Boys | 05.1972 | 15[7][11.1971r] | 29[17] | Stateside SLS 10313 | [produced by The Beach Boys] | ||||||
| Carl and the passions/So tough | Beach Boys | 05.1972 | 25[1] | 50[20] | Reprise K 44 184 | [produced by Brian Wilson/Dennis Wilson/Carl Wilson/Mike Love/Al Jardine/Ricky Fataar/Blondie Chaplin] | ||||||
| Holland | Beach Boys | 01.1973 | 20[7] | 36[31] | Reprise K 54 008 | [silver-UK][produced by The Beach Boys] | ||||||
| In concert | Beach Boys | 11.1973 | - | 25[24] | Reprise 2MS 6484 | [gold-US][produced by The Beach Boys] | ||||||
| Endless summer | Beach Boys | 07.1974 | - | 1[1][159] | Capitol 11 307 [US] | [3x-platinum-US][silver-UK][produced by Al Jardine/Mike Love/Brian Wilson/Carl Wilson/Dennis Wilson/Nick Venet/Brian Wilson] | ||||||
| Wild honey & 20/20 | Beach Boys | 08.1974 | - | 50[11] | Brother 2166 | [produced by Brian Wilson] | ||||||
| Friends & Smiley smile | Beach Boys | 11.1974 | - | 125[6] | Brother 2167 | - | ||||||
| Spirit of America | Beach Boys | 05.1975 | - | 8[43] | Capitol 11 384 ] | [gold-US][produced by The Beach Boys/Nick Venet/Brian Wilson] | ||||||
| Good vibrations-Best of The Beach Boys | Beach Boys | 07.1975 | - | 25[23] | Brother 2223 | [gold-US][produced by The Beach Boys] | ||||||
| Fifteen big ones | Beach Boys | 07.1976 | 31[3] | 8[27] | Brother 2251 | [produced by Brian Wilson] | ||||||
| 20 golden greats | Beach Boys | 07.1976 | 1[10][86] | - | Capitol EMTV 1 [UK] | [platinum-UK][produced by Nick Venet, Brian Wilson, The Beach Boys] | ||||||
| 69 [Live in London] | Beach Boys | 11.1976 | - | 75[10] | Capitol 11 584 | [produced by Brian Wilson] | ||||||
| The Beach Boys love you | Beach Boys | 04.1977 | 28[1] | 53[7] | Brother 2258 | [produced by Brian Wilson] | ||||||
| M.I.U. Album | Beach Boys | 09.1978 | - | 151[4] | Brother 2268 | [produced by Al Jardine, Ron Altbach] | ||||||
| L.A. Light album | Beach Boys | 04.1979 | 32[6] | 100[13] | Caribou 35 752 | [produced by Bruce Johnston/The Beach Boys/James William Guercio/Curt Becher] | ||||||
| Keepin' the summer alive | Beach Boys | 04.1980 | 54[3] | 75[6] | Caribou 36 283 | [produced by Bruce Johnston] | ||||||
| Ten years of harmony [1970-1980] | Beach Boys | 12.1981 | - | 156[6] | Caribou 37 445 | [produced by The Beach Boys, Brian Wilson, James William Guercio, Bruce Johnston] | ||||||
| Sunshine dream | Beach Boys | 07.1982 | - | 180[6] | Capitol 12 220 | - | ||||||
| The very best of The Beach Boys | Beach Boys | 07.1983 | 1[3][17] | - | Capitol BBTV 1867193 [UK] | [platinum-UK] | ||||||
| The Beach Boys 1985 | Beach Boys | 05.1985 | 60[2] | 52[14] | Caribou 39 946 | [produced by Steve Levine] | ||||||
| Made in U.S.A. | Beach Boys | 07.1986 | - | 96[12] | Capitol 12 396 | [2x-platinum-US][produced by Brian Wilson/Nick Venet] | ||||||
| Still cruisin' | Beach Boys | 09.1989 | - | 46[22] | Capitol 92 639 | [platinum-US][produced by Albert Cabrera/Brian Wilson/Damon Wimbley/Darren Robinson/Eugene Landy/Terry Melcher/Tony Moran] | ||||||
| Summer dreams | Beach Boys | 06.1990 | 2[40] | - | Capitol EMTVD 51 [UK] | [platinum-UK][produced by Brian Wilson/The Beach Boys/Nick Venet] | ||||||
| Best of The Beach Boys | Beach Boys | 07.1995 | 25[19] | - | Capitol CDESTVD 3 | [silver-UK][produced by Brian Wilson] | ||||||
| 20 Golden Greats | Beach Boys | 03.1996 | 106[10] | - | EMI EMTV1 [UK] | |||||||
| 20 Good vibrations-The Greatest Hits | Beach Boys | 04.1996 | 28[19] | 95[16] | Capitol 29 418 | [2x-platinium-US] | ||||||
| Stars and stripes Vol.1 | Beach Boys | 09.1996 | - | 101[8] | River North 1205 | [produced by Brian Wilson, Joe Thomas] | ||||||
| The Pet Sounds Sessions | Beach Boys | 11.1997 | 122[1] | - | EMI 8376622 [UK] | [produced by David Leaf, Mark Linett, Brian Wilson] | ||||||
| Endless harmony Soundtrack | Beach Boys | 09.1998 | 56[2] | - | EMI 4963912 | [produced by Brian Wilson/Rick Henn/The Beach Boys/Bruce Johnston/Carl Wilson/Murry Wilson/Al Jardine/Dennis Wilson/Carlos Munoz/Paul Fauerso] | ||||||
| The Greatest Hits- Vol.1:20 Good vibrations | Beach Boys | 03.2000 | - | 95[16] | Capitol 21 860 | [produced by Brian Wilson] | ||||||
| The Greatest Hits-Vol.2: More Good vibrations | Beach Boys | 03.2000 | - | 192[1] | Capitol 20 238 | [produced by Brian Wilson, Carl Wilson, Bruce Johnston, Murry Wilson and Al Jardine] | ||||||
| Very best of The Beach Boys | Beach Boys | 07.2001 | 31[177] | - | Capitol 5326152 [UK] | [platinum-UK][produced by Brian Wilson] | ||||||
| Pet Sounds Live | Beach Boys | 06.2002 | 107[2] | - | - | - | ||||||
| Classics - As Selected By Brian Wilson | Beach Boys | 07.2002 | 112[3] | 159[1] | Capitol 40 087 | [produced by Brian Wilson,Carl Wilson] | ||||||
| Very best of The Beach Boys:Sounds of summer | Beach Boys | 06.2003 | 46[5] | 16[196] | Capitol 82710 | [3x-platinum-US][produced by The Beach Boys/Brian Wilson/Bruce Johnston/Various] | ||||||
| The Platinum Collection | Beach Boys | 06.2005 | 30[8] | - | Capitol 5713452 [UK] | [silver-UK][produced by Brian Wilson] | ||||||
| Pet Sounds (40th Anniversary Edition) | Beach Boys | 09.2006 | 109[141] | - | Capitol 3699392 | |||||||
| The Warmth Of The Sun | Beach Boys | 06.2007 | - | 40[1] | Capitol 44964 | |||||||
| The Smile Sessions | Beach Boys | 11.2011 | 25[4] | 27[2] | Capitol C0276662 [UK] | [produced by Brian Wilson] | ||||||
| That's Why God Made the Radio | Beach Boys | 06.2012 | 15[7] | 3[8] | Capitol 6028242 [UK] | [produced by Brian Wilson/Paul Fauerso] | ||||||
| 50 Big Ones: Greatest Hits | Beach Boys | 10.2012 | 30[3] | 116[1] | Capitol 9737442 [UK] | [produced by Nik Venet/Brian Wilson] | ||||||
| Live – The 50th Anniversary Tour | Beach Boys | 06.2013 | 82[1] | 94[2] | Capitol 3737946 [UK] | [produced by Brian Wilson, Joe Thomas] | ||||||
| Made in California- 1962-2012 | Beach Boys | 09.2013 | 200[1] | - | Capitol | [produced by Alan Boyd, Mark Linett, Dennis Wolfe, Mike Love] | ||||||
| 1967 – Sunshine Tomorrow | Beach Boys | 07.2017 | 49[1] | - | UMC 5752853 [UK] | [produced by Mark Linett, Alan Boyd] | ||||||
| Brian Wilson | ||||||||||||
| Brian Wilson | Brian Wilson | 07.1988 | - | 54[13] | Sire 25 669 | |||||||
| I just wasn't made for those times | Brian Wilson | 09.1995 | 59 | - | MCA MCD 11 270 | |||||||
| Imagination | Brian Wilson | 06.1998 | - | 88[2] | Paladin 24 703 | |||||||
| Classics Selected By Brian Wilson | Brian Wilson | 06.2002 | 112[3] | 159[1] | Paladin 24 703 | |||||||
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz