Pomimo, iż Kate Bush w ostatnim okresie przypomina o
sobie niezwykle rzadko, bez wątpienia jest jedną z najciekawszych i
zarazem najoryginalniejszych piosenkarek. Kate Bush jest
niekonwencjonalna i ambitna, nie dba o rozgłos i popularność, słynie ze
swego samotniczego trybu życia.
Kate Bush, naprawdę nazywa się Catherine Bush przyszła na świat 30 lipca 1958 roku w Bexleyheath w hrabstwie Kent w Anglii. Jej ojciec Robert Bush był angielskim lekarzem, a matka Hannah, z pochodzenia Irlandka, zajmowała się domem i opiekowała się dwójką starszych braci Kate - Paddym i Johnem Carderem.
Artystka wychowywała się w rodzinie z artystycznymi korzeniami. Matka była w przeszłości irlandzką tancerką a ojciec akompaniującym pianistą. Brat Kate, John był pisarzem i fotografem a Paddy twórcą muzycznych instrumentów. Dzięki temu mała Kate w wieku 11 lat zaczęła sama uczyć się gry na pianinie a wkrótce później pisać pierwsze autorskie teksty. Artystka pobierała początkowo nauki w St. Joseph's Convent Grammar School, aby ukończyć katolicką szkołę dla dziewczyn w Woolwich Road w Abbey Wood w Londynie. W połowie lat 70., rodzice Kate zgromadzili około 50 nagrań córki, tworząc z nich taśmę demo. Jeden z egzemplarzy trafił w ręce Davida Gilmoura z grupy Pink Floyd, który zachwycony twórczością Kate przekazał nagrania wytwórni EMI. Dzięki temu, w krótkim czasie artystka podpisała pierwszy kontrakt.
Następne dwa lata Bush spędziła na przygotowaniu debiutanckiej płyty. Ponadto w tym czasie grała wiele koncertów, które miały miejsce w angielskich pubach. Towarzyszył jej KT Bush Band, w składzie którego znaleźli się Del Palmer - gitara basowa, Brian Bath - gitara rytmiczna oraz Vic King - perkusja. Wreszcie 17 lutego 1978 roku ukazał się debiutancki album artystki zatytułowany "The Kick Inside". Na płycie znalazło się trzynaście kompozycji, a największą karierę zrobiła piosenka "Wuthering Heights", która bezpośrednio była inspirowana powieścią Emily Brontë o tym samym tytule ("Wichrowe wzgórza"). Początkowo wytwórnia na pierwszy singel promowała bardziej rockowe "James and the Cold Gun". Jednak pod wpływem nacisków zmieniła zdanie.
W konsekwencji kompozycja utrzymywała się na pierwszym miejscu brytyjskich list przebojów przez cztery tygodnie. Co ciekawe wiele piosenek, które znalazły się na "Wuthering Heights" zostało napisanych przez artystkę w wieku trzynastu lat. Produkcją płyty zajął się Andrew Powell, przyjaciel Davida Gilmoura. Album został wydany w sześciu różnych wersjach okładkowych. Specjalnie przygotowane dla Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych, Kanady, Jugosławii, Japonii i Urugwaju.
Jeszcze w tym samym roku ukazał się kolejny album Kate Bush. Płyta zatytułowana "Lionheart" premierę miała 13 listopada. Chociaż longplay osiągnął duży komercyjny sukces, sama artystka dystansowała się od niego. Według niej materiał był nieskończony i ukazał się tylko dlatego, że wytwórnia nalegała na błyskawiczną premierę. Ponadto artystka miała za złe wytwórni, iż ta promowała jej koncerty plakatem na którym ona sama była przedstawiona w różowym obcisłym ubraniu, które eksponowało jej piersi. - Na ogół ludzie nie mają pojęcia, że sama piszę swoje piosenki i gram na pianinie - powiedziała w wywiadzie dla "New Musical Express". - To wina mediów, które bardziej promują mój wygląd i to jak się ubieram, niż moją muzykę.
W 1979 roku artystka wyruszyła na "The Tour of Life", pierwsze i jedyne w swojej karierze tournée, które odniosło duży sukces komercyjny. Ponadto jako pierwsza w historii wykorzystała na scenie zestaw bezprzewodowych mikrofonów, które sprawdziły się znakomicie.
Już w trakcie trasy koncertowej Bush pracowała nad kolejnym, trzecim w dyskografii albumem. W konsekwencji "Never for Ever" ukazał się 13 września 1980 roku. Jest on pierwszym w historii, nagranym przez kobietę, który dotarł do pierwszego miejsca na liście przebojów w Wielkiej Brytanii. Największą popularnością cieszył się otwierający całość singel zatytułowany "Babooshka". Spędził on dziesięć tygodni na piątym miejscu angielskiej listy przebojów.
Dokładnie dwa lata później ukazała się "The Dreaming", czwarta płyta w dyskografii artystki. Inspirowana była przede wszystkim filmami i książkami a wśród nich są m.in. stare kryminały - "There Goes A Tenner", dokument o wojnie w Wietnamie - "Pull Out The Pin", problemy Aborygenów - "The Dreaming", życie Harryego Houdini - "Houdini", jak również horror Stephena Kinga "The Shining" - "Get Out Of My House". Poza tym płyta eksplorowała wnętrze artystki, opowiadała o uczuciach i emocjach. W jednym z wywiadów Bush przyznała, że stworzyła bardzo szalony album. Ponadto jest on pierwszym w jej historii, za którego produkcję w całości sama odpowiada. W konsekwencji płyta przedstawiała najbardziej eksperymentalne brzmienie w dotychczasowej karierze artystki, poniosła klęskę komercyjną. Obecnie jednak uznaje się ten album za jedno z najwybitniejszych osiągnięć wokalistki.
Po trzyletniej przerwie wydawniczej, Bush powróciła 20 września 1985 roku. Płyta zatytułowana "House Of Love", promowana między innymi singlami "Running Up That Hill" i "Cloudbusting" odniosła wielki sukces na całym świecie, sprzedając się w samej tylko Wielkiej Brytanii, w nakładzie ponad 600 tysięcy egzemplarzy. Ponadto longplay został nominowany do nagrody Brit w aż czterech kategoriach - najlepszy żeński album, najlepszy album, najlepszy singel i najlepsza produkcja. W 2002 roku zestaw "House Of Love" został doceniony przez wpływowy magazyn muzyczny "Q", który umieścił go na 3. miejscu najlepszych żeńskich płyt wszech czasów. Natomiast "NME" umieścił ją na 41. pozycji, brytyjskich albumów wszech czasów. Rok później ukazała się kompilacja "The Whole Story" a także artystka stworzyła duet z Peterem Gabrielem, czego efektem był ogromny przebój zatytułowany "Don't Give Up".
Kolejny komercyjny sukces artystka osiągnęła wraz z wydaniem 6. albumu. Płyta zatytułowana "The Sensual World" ukazała się 17 października 1989 roku i w dużej części inspirowana była powieścią "Ulysses" Jamesa Joycea oraz poematem "Jerusalem" Williama Blake'a. Co ciekawe w utworach "Deeper Understanding", "Never Be Mine" i "Rocket's Tail", zaśpiewali bułgarscy piosenkarze skupieni wokół projektu Trio Bulgarka. W konsekwencji w samej tylko Wielkiej Brytanii płyta sprzedała się w ponad półmilionowym nakładzie.
Kolejny album "The Red Shoes" ukazał się 2 listopada 1993 roku. Wydawnictwo bezpośrednio inspirowane było filmem z 1948 roku "The Line, the Cross and the Curve" w reżyserii Michaela Powella i Emerica Pressburgera. Płycie towarzyszył film muzyczny o tym samym tytule. Na albumie pojawiło się wielu ciekawych gości, a w śród nich byli między innymi: Prince, Nigel Kennedy, Michael Kamen czy Eric Clapton. Pomimo kolejnego sukcesu, artystka przechodziła bardzo trudny okres. Zmarł Alan Murphy jej ulubiony gitarzysta, po długiej chorobie odeszła jej matka a ona sama zakończyła związek z Delem Palmerem, długoletnim partnerem, jednocześnie członkiem zespołu.
Po wydaniu "The Red Shoes", Kate Bush odsunęła się z życia publicznego na ponad jedenaście lat. W tym czasie jedynie sporadycznie pojawiała się w mediach, nie udzielała prawie w ogóle wywiadów a o jej życiu prywatnym niewiele było wiadomo. W międzyczasie na pewno przeprowadziła się do centrum Londynu. A w 1998 ze związku z Dannym McIntoshem narodził się ich syn. Albert Bertie, stał się dla Kate najważniejszą osobą w jej życiu, i to na nim skupiła się cała uwaga artystki. Publicznie ponownie pokazała się 29 października 2001 roku podczas ceremonii wręczania statuetek magazynu "Q", która odbyła się w Park Lane Hotel w Londynie. Przyznano jej nagrodę w kategorii best classic songwriter.
W styczniu 2003 szefostwo wytwórni EMI potwierdziło, iż artystka od czterech lat pracuje nad nową płytą. Rok później piosenka Petera Gabriela i Kate Bush "Don't Give Up", została uznana przez słuchaczy brytyjskiej stacji BBC 6 Music za jeden z najlepszych leków na depresję. Dziennikarze stacji określili nagranie mianem "utworu, przy którym masz ochotę płakać, który każe ci krzyczeć, i który sprawia, że czujesz się o wiele lepiej".
Na początku grudnia 2004 roku, Kate poinformowała fanów o tym że album jest już prawie gotowy. - (Płyta) ukaże się w przyszłym roku - napisała artystka na swoim "Kate Bush Club". - Zawiera on przepiękne partie instrumentalne napisane przez Michaela Kamena - spędziliśmy wspaniałe chwile w Abbey Road Studio w zeszłym roku. Tak bardzo jestem zadowolona z pracy każdego, kto przyczynił się do powstania tego albumu. Jest na nim całe mnóstwo pięknej muzyki i mam nadzieję, że uznacie, że warto było czekać tak długo.
W konsekwencji album zatytułowany "Aerial" ukazał się 7 listopada 2005. Przez wielu krytyków został okrzyknięty jednym z najlepszych, jakie wokalistka stworzyła w historii. W sumie po pięciu miesiącach do rąk słuchaczy na cały świecie trafiło ponad milion egzemplarzy albumu. Płytę promował bardzo nastrojowy i monumentalny "King of the Mountain". Piosenka powstała już w 1996 roku i jest jedną z najstarszych, jakie znalazły się na "Aerial". Bez dwóch zdań materiał został nagrany z wielkim rozmachem, ujmuje głębią, emocjami i zadziwia. Z pewnością jest to jedno z najbardziej poruszających wydawnictw 2005 roku. Płyta otrzymała dwie nominacje do Brit Award w kategorii najlepszy brytyjski album solowy oraz najlepszy brytyjski album. Również w Polsce "Aerial" zdobył spory sukces. Bez dużej reklamy i promocji otrzymał złoty status.
Styl muzyczny, jaki prezentuje artystka stanowi mieszankę gatunków: rock, pop, alternatywa jazz, folk, ska, samba czy new wave. Duży wpływ na nią samą mają produkcje filmowe i powieści. Co ciekawe Kate przyjaźni się z Johnnym Lydonem, liderem Sex Pistols. - Nie widujemy się teraz zbyt często, ale znamy się już właściwie od lat 80. - wytłumaczyła artysta w rozmowie z magazynem "Q". - Wpadał czasami i wychodziliśmy gdzieś wspólnie z Norą (żona Johna) na kolację. Przez pewien czas dosyć dobrze się kumplowaliśmy. Myślę, że wcale się aż tak bardzo od siebie nie różnimy.
Muzyka Kate Bush jest wymieniana jako inspiracja przez takich artystów, jak Björk, PJ Harvey, Coldplay, Goldfrapp, Mylène Farmer, Lily Allen, Kate Nash i wielu innych. Na przestrzeni wielu lat wokalistka doczekała się niezliczonej liczby coverów. Przeróbki jej utworów nagrywali m.in. Charlotte Church, The Futureheads, Placebo, Pat Benatar, Hayley Westenra, Jane Birkin, Natalie Cole czy Ra Ra Riot.
Kate Bush, naprawdę nazywa się Catherine Bush przyszła na świat 30 lipca 1958 roku w Bexleyheath w hrabstwie Kent w Anglii. Jej ojciec Robert Bush był angielskim lekarzem, a matka Hannah, z pochodzenia Irlandka, zajmowała się domem i opiekowała się dwójką starszych braci Kate - Paddym i Johnem Carderem.
Artystka wychowywała się w rodzinie z artystycznymi korzeniami. Matka była w przeszłości irlandzką tancerką a ojciec akompaniującym pianistą. Brat Kate, John był pisarzem i fotografem a Paddy twórcą muzycznych instrumentów. Dzięki temu mała Kate w wieku 11 lat zaczęła sama uczyć się gry na pianinie a wkrótce później pisać pierwsze autorskie teksty. Artystka pobierała początkowo nauki w St. Joseph's Convent Grammar School, aby ukończyć katolicką szkołę dla dziewczyn w Woolwich Road w Abbey Wood w Londynie. W połowie lat 70., rodzice Kate zgromadzili około 50 nagrań córki, tworząc z nich taśmę demo. Jeden z egzemplarzy trafił w ręce Davida Gilmoura z grupy Pink Floyd, który zachwycony twórczością Kate przekazał nagrania wytwórni EMI. Dzięki temu, w krótkim czasie artystka podpisała pierwszy kontrakt.
Następne dwa lata Bush spędziła na przygotowaniu debiutanckiej płyty. Ponadto w tym czasie grała wiele koncertów, które miały miejsce w angielskich pubach. Towarzyszył jej KT Bush Band, w składzie którego znaleźli się Del Palmer - gitara basowa, Brian Bath - gitara rytmiczna oraz Vic King - perkusja. Wreszcie 17 lutego 1978 roku ukazał się debiutancki album artystki zatytułowany "The Kick Inside". Na płycie znalazło się trzynaście kompozycji, a największą karierę zrobiła piosenka "Wuthering Heights", która bezpośrednio była inspirowana powieścią Emily Brontë o tym samym tytule ("Wichrowe wzgórza"). Początkowo wytwórnia na pierwszy singel promowała bardziej rockowe "James and the Cold Gun". Jednak pod wpływem nacisków zmieniła zdanie.
W konsekwencji kompozycja utrzymywała się na pierwszym miejscu brytyjskich list przebojów przez cztery tygodnie. Co ciekawe wiele piosenek, które znalazły się na "Wuthering Heights" zostało napisanych przez artystkę w wieku trzynastu lat. Produkcją płyty zajął się Andrew Powell, przyjaciel Davida Gilmoura. Album został wydany w sześciu różnych wersjach okładkowych. Specjalnie przygotowane dla Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych, Kanady, Jugosławii, Japonii i Urugwaju.
Jeszcze w tym samym roku ukazał się kolejny album Kate Bush. Płyta zatytułowana "Lionheart" premierę miała 13 listopada. Chociaż longplay osiągnął duży komercyjny sukces, sama artystka dystansowała się od niego. Według niej materiał był nieskończony i ukazał się tylko dlatego, że wytwórnia nalegała na błyskawiczną premierę. Ponadto artystka miała za złe wytwórni, iż ta promowała jej koncerty plakatem na którym ona sama była przedstawiona w różowym obcisłym ubraniu, które eksponowało jej piersi. - Na ogół ludzie nie mają pojęcia, że sama piszę swoje piosenki i gram na pianinie - powiedziała w wywiadzie dla "New Musical Express". - To wina mediów, które bardziej promują mój wygląd i to jak się ubieram, niż moją muzykę.
W 1979 roku artystka wyruszyła na "The Tour of Life", pierwsze i jedyne w swojej karierze tournée, które odniosło duży sukces komercyjny. Ponadto jako pierwsza w historii wykorzystała na scenie zestaw bezprzewodowych mikrofonów, które sprawdziły się znakomicie.
Już w trakcie trasy koncertowej Bush pracowała nad kolejnym, trzecim w dyskografii albumem. W konsekwencji "Never for Ever" ukazał się 13 września 1980 roku. Jest on pierwszym w historii, nagranym przez kobietę, który dotarł do pierwszego miejsca na liście przebojów w Wielkiej Brytanii. Największą popularnością cieszył się otwierający całość singel zatytułowany "Babooshka". Spędził on dziesięć tygodni na piątym miejscu angielskiej listy przebojów.
Dokładnie dwa lata później ukazała się "The Dreaming", czwarta płyta w dyskografii artystki. Inspirowana była przede wszystkim filmami i książkami a wśród nich są m.in. stare kryminały - "There Goes A Tenner", dokument o wojnie w Wietnamie - "Pull Out The Pin", problemy Aborygenów - "The Dreaming", życie Harryego Houdini - "Houdini", jak również horror Stephena Kinga "The Shining" - "Get Out Of My House". Poza tym płyta eksplorowała wnętrze artystki, opowiadała o uczuciach i emocjach. W jednym z wywiadów Bush przyznała, że stworzyła bardzo szalony album. Ponadto jest on pierwszym w jej historii, za którego produkcję w całości sama odpowiada. W konsekwencji płyta przedstawiała najbardziej eksperymentalne brzmienie w dotychczasowej karierze artystki, poniosła klęskę komercyjną. Obecnie jednak uznaje się ten album za jedno z najwybitniejszych osiągnięć wokalistki.
Po trzyletniej przerwie wydawniczej, Bush powróciła 20 września 1985 roku. Płyta zatytułowana "House Of Love", promowana między innymi singlami "Running Up That Hill" i "Cloudbusting" odniosła wielki sukces na całym świecie, sprzedając się w samej tylko Wielkiej Brytanii, w nakładzie ponad 600 tysięcy egzemplarzy. Ponadto longplay został nominowany do nagrody Brit w aż czterech kategoriach - najlepszy żeński album, najlepszy album, najlepszy singel i najlepsza produkcja. W 2002 roku zestaw "House Of Love" został doceniony przez wpływowy magazyn muzyczny "Q", który umieścił go na 3. miejscu najlepszych żeńskich płyt wszech czasów. Natomiast "NME" umieścił ją na 41. pozycji, brytyjskich albumów wszech czasów. Rok później ukazała się kompilacja "The Whole Story" a także artystka stworzyła duet z Peterem Gabrielem, czego efektem był ogromny przebój zatytułowany "Don't Give Up".
Kolejny komercyjny sukces artystka osiągnęła wraz z wydaniem 6. albumu. Płyta zatytułowana "The Sensual World" ukazała się 17 października 1989 roku i w dużej części inspirowana była powieścią "Ulysses" Jamesa Joycea oraz poematem "Jerusalem" Williama Blake'a. Co ciekawe w utworach "Deeper Understanding", "Never Be Mine" i "Rocket's Tail", zaśpiewali bułgarscy piosenkarze skupieni wokół projektu Trio Bulgarka. W konsekwencji w samej tylko Wielkiej Brytanii płyta sprzedała się w ponad półmilionowym nakładzie.
Kolejny album "The Red Shoes" ukazał się 2 listopada 1993 roku. Wydawnictwo bezpośrednio inspirowane było filmem z 1948 roku "The Line, the Cross and the Curve" w reżyserii Michaela Powella i Emerica Pressburgera. Płycie towarzyszył film muzyczny o tym samym tytule. Na albumie pojawiło się wielu ciekawych gości, a w śród nich byli między innymi: Prince, Nigel Kennedy, Michael Kamen czy Eric Clapton. Pomimo kolejnego sukcesu, artystka przechodziła bardzo trudny okres. Zmarł Alan Murphy jej ulubiony gitarzysta, po długiej chorobie odeszła jej matka a ona sama zakończyła związek z Delem Palmerem, długoletnim partnerem, jednocześnie członkiem zespołu.
Po wydaniu "The Red Shoes", Kate Bush odsunęła się z życia publicznego na ponad jedenaście lat. W tym czasie jedynie sporadycznie pojawiała się w mediach, nie udzielała prawie w ogóle wywiadów a o jej życiu prywatnym niewiele było wiadomo. W międzyczasie na pewno przeprowadziła się do centrum Londynu. A w 1998 ze związku z Dannym McIntoshem narodził się ich syn. Albert Bertie, stał się dla Kate najważniejszą osobą w jej życiu, i to na nim skupiła się cała uwaga artystki. Publicznie ponownie pokazała się 29 października 2001 roku podczas ceremonii wręczania statuetek magazynu "Q", która odbyła się w Park Lane Hotel w Londynie. Przyznano jej nagrodę w kategorii best classic songwriter.
W styczniu 2003 szefostwo wytwórni EMI potwierdziło, iż artystka od czterech lat pracuje nad nową płytą. Rok później piosenka Petera Gabriela i Kate Bush "Don't Give Up", została uznana przez słuchaczy brytyjskiej stacji BBC 6 Music za jeden z najlepszych leków na depresję. Dziennikarze stacji określili nagranie mianem "utworu, przy którym masz ochotę płakać, który każe ci krzyczeć, i który sprawia, że czujesz się o wiele lepiej".
Na początku grudnia 2004 roku, Kate poinformowała fanów o tym że album jest już prawie gotowy. - (Płyta) ukaże się w przyszłym roku - napisała artystka na swoim "Kate Bush Club". - Zawiera on przepiękne partie instrumentalne napisane przez Michaela Kamena - spędziliśmy wspaniałe chwile w Abbey Road Studio w zeszłym roku. Tak bardzo jestem zadowolona z pracy każdego, kto przyczynił się do powstania tego albumu. Jest na nim całe mnóstwo pięknej muzyki i mam nadzieję, że uznacie, że warto było czekać tak długo.
W konsekwencji album zatytułowany "Aerial" ukazał się 7 listopada 2005. Przez wielu krytyków został okrzyknięty jednym z najlepszych, jakie wokalistka stworzyła w historii. W sumie po pięciu miesiącach do rąk słuchaczy na cały świecie trafiło ponad milion egzemplarzy albumu. Płytę promował bardzo nastrojowy i monumentalny "King of the Mountain". Piosenka powstała już w 1996 roku i jest jedną z najstarszych, jakie znalazły się na "Aerial". Bez dwóch zdań materiał został nagrany z wielkim rozmachem, ujmuje głębią, emocjami i zadziwia. Z pewnością jest to jedno z najbardziej poruszających wydawnictw 2005 roku. Płyta otrzymała dwie nominacje do Brit Award w kategorii najlepszy brytyjski album solowy oraz najlepszy brytyjski album. Również w Polsce "Aerial" zdobył spory sukces. Bez dużej reklamy i promocji otrzymał złoty status.
Styl muzyczny, jaki prezentuje artystka stanowi mieszankę gatunków: rock, pop, alternatywa jazz, folk, ska, samba czy new wave. Duży wpływ na nią samą mają produkcje filmowe i powieści. Co ciekawe Kate przyjaźni się z Johnnym Lydonem, liderem Sex Pistols. - Nie widujemy się teraz zbyt często, ale znamy się już właściwie od lat 80. - wytłumaczyła artysta w rozmowie z magazynem "Q". - Wpadał czasami i wychodziliśmy gdzieś wspólnie z Norą (żona Johna) na kolację. Przez pewien czas dosyć dobrze się kumplowaliśmy. Myślę, że wcale się aż tak bardzo od siebie nie różnimy.
Muzyka Kate Bush jest wymieniana jako inspiracja przez takich artystów, jak Björk, PJ Harvey, Coldplay, Goldfrapp, Mylène Farmer, Lily Allen, Kate Nash i wielu innych. Na przestrzeni wielu lat wokalistka doczekała się niezliczonej liczby coverów. Przeróbki jej utworów nagrywali m.in. Charlotte Church, The Futureheads, Placebo, Pat Benatar, Hayley Westenra, Jane Birkin, Natalie Cole czy Ra Ra Riot.
Single
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Wuthering heights/Kite | Kate Bush | 01.1978 | 1[4][21] | 108[1] | EMI EMI 2719 | [gold-UK][written by Kate Bush][produced by Andrew Powell] |
The man with the child in his eyes/Moving | Kate Bush | 05.1978 | 6[11] | 85[4][02.79] | EMI EMI 2806 | [written by Kate Bush][produced by Andrew Powell] |
Hammer horror/Coffee homeground | Kate Bush | 11.1978 | 44[6] | - | EMI EMI 2887 | [written by Kate Bush][produced by Andrew Powell,Kate Bush] |
Wow /Fullhouse | Kate Bush | 03.1979 | 14[10] | - | EMI EMI 2911 | [written by Kate Bush][produced by Andrew Powell] |
Kate Bush on stage EP. | Kate Bush | 09.1979 | 10[9] | - | EMI MIEP 2991 | [written by Kate Bush][produced by Jon Kelly/Kate Bush] |
Breathing /The empty bullring | Kate Bush | 04.1980 | 16[7] | - | EMI EMI 5058 | [written by Kate Bush][produced by Kate Bush,Jon Kelly] |
Babooshka /Ran tan waltz | Kate Bush | 06.1980 | 5[10] | - | EMI EMI 5085 | [written by Kate Bush][produced by Kate Bush,Jon Kelly] |
Army dreamers/Delius/Passing through the air | Kate Bush | 09.1980 | 16[9] | - | EMI EMI 5106 | [written by Kate Bush][produced by Kate Bush,Jon Kelly] |
December will be magic again/Warm and soothing | Kate Bush | 11.1980 | 29[7] | - | EMI EMI 5121 | [written by Kate Bush][produced by Kate Bush,Jon Kelly] |
Sat in your lap/Lord of the Reedy River | Kate Bush | 07.1981 | 11[7] | - | EMI EMI 5201 | [written by Kate Bush][produced by Kate Bush] |
The dreaming /Dreamtime [instrumental] | Kate Bush | 07.1982 | 48[3] | - | EMI EMI 5296 | [written by Kate Bush][produced by Kate Bush] |
There goes a tenner/Ne T' enfuis pas | Kate Bush | 11.1982 | - | - | EMI EMI 5350 | [written by Kate Bush][produced by Kate Bush] |
Running up that hill/Under the ivy | Kate Bush | 08.1985 | 3[11] | 30[20] | EMI KB 1 | [written by Kate Bush][produced by Kate Bush] |
Cloudbusting /Burning bridges | Kate Bush | 10.1985 | 20[6] | - | EMI KB 2 | [written by Kate Bush][produced by Kate Bush] |
Hounds of love/Handsome cabin boy | Kate Bush | 02.1986 | 18[5] | - | EMI KB 3 | [written by Kate Bush][produced by Kate Bush] |
The big sky/Not this time | Kate Bush | 05.1986 | 37[5] | - | EMI KB 4 | [written by Kate Bush][produced by Kate Bush] |
Don' t give up | Kate Bush & Peter Gabriel | 11.1986 | 9[11] | 72[6] | Virgin PGS 2 | [written by Peter Gabriel][produced by Peter Gabriel,Daniel Lanois] |
Experiment IV/Wuthering heights | Kate Bush | 11.1986 | 23[4] | - | EMI KB 5 | [written by Kate Bush][produced by Kate Bush] |
The sensual world/Walk straight down the middle | Kate Bush | 09.1989 | 12[5] | - | EMI EM 102 | [written by Kate Bush][produced by Kate Bush] |
The womans work/Be kind to my mistakes | Kate Bush | 11.1989 | 25[12] | - | EMI EM 119 | [written by Kate Bush][produced by Kate Bush] |
Love and anger/Ken | Kate Bush | 03.1990 | 38[3] | - | EMI EM 134 | [written by Kate Bush][produced by Kate Bush] |
Rocket man [I think it' s going to be a long long time]/Candle in the wind | Kate Bush | 11.1991 | 12[8] | - | Mercury TRIBOT 2 | [written by Kate Bush][produced by Elton John,Bernie Taupin] |
Rubberband girl/Big stripey lie | Kate Bush | 09.1993 | 12[5] | 88[6] | EMI EM 280 | [written by Kate Bush][produced by Kate Bush] |
Moments of pleasure/Show a little devotion | Kate Bush | 11.1993 | 26[4] | - | EMI EM 297 | [written by Kate Bush][produced by Kate Bush] |
The red shoes/You want alchemy | Kate Bush | 04.1994 | 21[4] | - | EMI EMS 316 | [written by Kate Bush][produced by Kate Bush] |
The man i love | Larry Adler & Kate Bush | 07.1994 | 27[4] | - | Mercury MER 408 | [written by George Gershwin,Ira Gershwin][produced by George Martin] |
And so is love/Rubberband girl | Kate Bush | 11.1994 | 26[5] | - | EMI EMS 355 | [written by Kate Bush][produced by Kate Bush] |
King of the mountain | Kate Bush | 11.2005 | 4[13] | - | EMI CDEM 674 | [written by Kate Bush][produced by Kate Bush] |
Lyra | Kate Bush | 12.2007 | 187[1] | - | EMI | [written by Kate Bush][produced by Kate Bush,Alexandre Desplat] |
Deeper Understanding | Kate Bush | 04.2011 | 87[1] | - | Fish People 5099902776156 | [written by Kate Bush][produced by Kate Bush] |
Wild Man | Kate Bush | 10.2011 | 73[2] | - | Noble & Brite GBCNR 1100034 | [written by Kate Bush][produced by Kate Bush] |
Running up that hill (2012 Remix) | Kate Bush | 05.2012 | 6[6] | - | Fish People GBCNR 8500002 | [written by Kate Bush][produced by Kate Bush] |
Albumy
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
The kick inside | Kate Bush | 02.1978 | 3[70] | - | EMI EMC 3223 | [platinum-UK][producer:David Gilmour] |
Lionheart | Kate Bush | 11.1978 | 6[36] | - | EMI EMA 787 | [platinum-UK][producer: Andrew Powell] |
Never for ever | Kate Bush | 09.1980 | 1[1][23] | - | EMI EMA 794 | [gold-UK][producer: Kate Bush, Jon Kelly] |
The dreaming | Kate Bush | 09.1982 | 3[10] | 157[11] | EMI EMC 3419 | [silver-UK][producer:Kate Bush] |
Kate Bush | Kate Bush | 07.1983 | - | 148[6] | EMI America 19 004 [US] | |
Hounds of love | Kate Bush | 09.1985 | 1[3][68] | 30[27] | Fish People FPCD 003 | [2x-platinum-UK][producer:Kate Bush] |
The whole story | Kate Bush | 11.1986 | 1[2][198] | 76[27] | EMI KBTV 1 | [4x-platinium-UK][producer: Kate Bush, Andrew Kelly, Andrew Powell] |
The sensual world | Kate Bush | 10.1989 | 2[22] | 43[26] | EMI EMD 1010 | [gold-US][platinum-UK][producer:Kate Bush] |
The red shoes | Kate Bush | 11.1993 | 2[17] | 28[14] | EMI EMD 1047 | [platinum-UK][producer:Kate Bush] |
Aerial | Kate Bush | 11.2005 | 3[27] | 49[2] | EMI 3439602 | [platinum-UK][producer:Kate Bush] |
Director's Cut | Kate Bush | 05.2011 | 2[13] | - | Fish People FPCD 001 | [gold-UK][producer:Kate Bush] |
50 Words for Snow | Kate Bush | 12.2011 | 5[14] | 83[2] | Fish People FPCD 007 | [gold-UK][producer:Kate Bush] |
Before the Dawn | Kate Bush | 12.2016 | 4[7] | 121 | Noble & Brite 0190295920173 | [gold-UK][producer:Kate Bush] |
Aerial | Kate Bush | 11.2005 | 3[27] | 49[2] | EMI 3439602 | [platinum-UK][producer:Kate Bush] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz