James Ingram

Ur. w Akron w stanie Ohio (USA). Wokalista, kompozytor i multiinstrumentalista. W początkach lat 70-tych przeprowadził się do Los Angeles, gdzie grał na instrumentach klawiszowych z Leonem Haywoodem i założył własny zespół Revelation Funk.

 

Pracował też jako wokalista przy nagraniach demo w różnych wytwórniach płytowych - w ten sposób poznał Qu incy'ego Jonesa i podjął z nim współpracę. Jego głos można usłyszeć na "Just Once" i "One Hundred Ways" z albumu The Dude (1981) -jednego z ostatnich, które Jones nagrał dla firmy A&M;.
Oba single weszły do Top 20 w USA. Po podpisaniu umowy z należącą do Jonesa wytwórnią Qwest Ingram wylansował w 1982 utwór "Baby Come To Me" wykonywany w duecie z Patti Austin. Singel wspiął się na szczyt amerykańskich list przebojów, został też wybrany na motyw muzyczny popularnej telewizyjnej opery mydlanej " General Hospital".
 

W tym samym roku Ingram wydał album It's Your Night, z którego pochodził udany singel "Ya Mo B There". Utwór wykonany był wspólnie z wokalistą i tekściarzem Michaelem McDonaldem. Singel "What About Me?" z udziałem Kenny'ego Rogersa i Kim Carnes wszedł do pierwszej dwudziestki list. Niestety, następne albumy Ingrama- Never Felt So Good (1986) wyprodukowany przez Keitha Diamonda oraz It's Real (1989) powstały we współpracy z Michaelem Powellem i Gene'em Griffinem - nie spełniły oczekiwań rozdmuchanych przez wcześniejsze wydawnictwa.
 

Single Ingrama dalej jednak wchodziły do notowań - znalazły się w nich duet z Lindą Ronstadt z animowanego filmu Stevena Spielberga An American Tail " Somewhere Out There" oraz "I Don't Have The Heart", który wspiął się na szczyt amerykańskich list w 1990. W tym samym roku Ingram wziął udział, wspólnie z Alem B. Sure!, Elem DeBarge'em i Barrym White'em w nagraniu utworu "The Secret Garden (Sweet Seduction Suite)" na album Quincy'ego Jonesa Back On The Block.
 

 Z filmu Sarafina! pochodził  „One More Time”, a z City Slickers pochodził  „Where Did My Heart Go?” .W 1991 roku on i Melissa Manchester wykonali piosenkę „The Brightest Star” w animowanym filmie świątecznym Precious Moments Timmy's Gift. W 1993 roku wykonali piosenkę ponownie w sequelu filmu Precious Moments Timmy's Special Delivery. Kompozycja Ingrama z 1994 roku „The Day I Fall in Love”, duet z Dolly Parton, była piosenką przewodnią filmu Beethoven's 2nd i została nominowana do Oscara w kategorii Najlepsza Oryginalna Piosenka Ingram i Parton wykonali piosenkę na żywo podczas transmisji Oscarów. 

W 1997 roku on i Carnie Wilson wspólnie napisali piosenkę „Our Time Has Come” i pożyczyli ją do filmu animowanego Cats Don't Dance. Latem 2004 roku Ingram wziął udział w amerykańskim reality show Celebrity Duets jako partner duetu. W programie tym brali udział zawodowi wokaliści różnych gatunków muzycznych oraz artyści o różnym pochodzeniu w cotygodniowym konkursie eliminacyjnym. W 2006 roku Ingram i piosenkarka neo-soulowa Angie Stone połączyli siły w utworze „My People”. W 2011 roku Ingram dołączył do listy specjalnych gości Cliffa Richarda w jego trasie koncertowej Soulicious Tour, występując w różnych miejscach w Wielkiej Brytanii w listopadzie. Zaśpiewał dwie piosenki z albumu z Richardem, a także solo w utworze „Just Once”.

  W 2012 roku Ingram wystąpił jako on sam w programie telewizyjnym ABC Suburgatory, w odcinku „The Motherload”. Również w 2012 roku był gościnnym wokalistą w koncercie Debbie Allen 13 października na rogu Crenshaw Blvd. i Martin Luther King Blvd. świętując przybycie wahadłowca Endeavour, śpiewając „I Believe I Can Fly” R. Kelly’ego.

  Śmierć Ingram zmarł na raka mózgu w Los Angeles 29 stycznia 2019 r. w wieku 66 lat.

Ingram śpiewał też w chórkach różnych słynnych wykonawców, jak np. Luther Vandross czy The Brothers Johnson. Jedną z jego kompozycji jest "P. Y. T. (Pretty Young Thing)", którą napisał wspólnie z Quincym Jonesem - znalazła się ona na superpopularnym albumie Michaela Jacksona Thriller z roku 1982. 

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Just Once/The Dude	Quincy Jones feat James Ingram	08.1981	-	17[23]	A&M; 2357	[written by Barry Mann,Cynthia Weil][produced by Quincy Jones][11[18].R&B Chart]
One Hundred Ways/Velas	Quincy Jones feat James Ingram	12.1981	-	14[21]	A&M; 2387	[written by Tony Coleman/Kathy Wakefield/Ben Wright ][produced by Quincy Jones][10[23].R&B Chart]
Baby, Come To Me	Patti Austin And James Ingram	04.1982	11[11]	1[2][32]	Qwest 50 036	[gold-US][written by Rod Temperton][produced by Quincy Jones][37[11].R&B Chart]
How Do You Keep The Music Playing?	Patti Austin And James Ingram	05.1983	-	45[17]	Qwest 29 618	[written by Alan Bergman/Marilyn Bergman/Michel LeGrand][produced by Quincy Jones][6[21].R&B Chart][piosenka z filmu "Best friends"]
Party Animal/Come A Da Machine [To take a my place]	James Ingram	10.1983	-	101[3]	Qwest 29 493	[written by Richard Page,James Ingram,Mark Vieha][produced by Quincy Jones][21[15].R&B; Chart]
Yah Mo B There/Come A Da Machine [To take a my place]	James Ingram And Michael McDonald	12.1983	12[19]	19[18]	Qwest 29 394	[written by James Ingram/Quincy Jones/Michael McDonald/Rod Temperton][produced by Quincy Jones][5[19].R&B; Chart]
There's No Easy Way	James Ingram	04.1984	-	58[10]	Qwest 29 316	[written by Barry Mann][produced by Quincy Jones][14[15].R&B; Chart]
She Loves Me (The Best That I Can Be)	James Ingram	08.1984	-	-	Qwest 29 235	[written by Brian Neary,James Photoglo][produced by Quincy Jones][59[8].R&B; Chart]
What About Me?/The rest of last night [Rogers]	Kenny Rogers With Kim Carnes & James Ingram	09.1984	92[3]	15[19]	RCA 13 899	[written by David Foster/Richard Marx/Kenny Rogers][produced by David Foster,Kenny Rogers][57[9].R&B; Chart]
It's Your Night	James Ingram	04.1985	82[2]	-	Qwest 20 270	[written by Barry Mann,Cynthia Weil,James Ingram][Producer - Quincy Jones ]
Always	James Ingram	07.1986	-	-	Qwest 28 669	[written by James Ingram, Keith Diamond][Producer - Quincy Jones,Keith Diamond ][27[14].R&B; Chart]
Somewhere Out There	Linda Ronstadt And James Ingram	12.1986	8[13]	2[22]	MCA 52 973	[gold-US][written by James Horner/Barry Mann/Cynthia Weil ][Producer - Peter Asher, Steve Tyrell][piosenka z filmu animowanego "An American tail"]
Never Felt So Good	James Ingram	12.1986	-	-	Qwest 28 537	[written by Keith Diamond, Howard Hewitt, James Ingram][Producer - Quincy Jones,Keith Diamond ][86[5].R&B; Chart]
Better Way	James Ingram	07.1987	-	-	MCA 53 125	[written by Andre Cymone][Producer -Andre Cymone ][piosenka z filmu "Beverly Hills Cop 2"][66[5].R&B; Chart]
It's Real/Aren't You Tired	James Ingram	05.1989	83[2]	-	Warner 22 975	[written by Gene Griffin, James Ingram, Kemp Frank, Barry Hankerson][Producer - Gene Griffin][8[16].R&B; Chart]
I Wanna Come Back/Ooo	James Ingram	08.1989	-	-	Warner 22 863	[written by G. Levert, M. Gordon][Producer - G. Levert, M. Gordon ][18[13].R&B; Chart]
(You Make Me Feel Like) A Natural Man/Aren't You Tired	James Ingram	12.1989	-	-	Warner 22 862	[written by G. Goffin, C. King, J. Wexler ][Producer -Michael J. Powell][30[12].R&B; Chart]
I Don't Have The Heart/Baby be mine	Linda Ronstadt And James Ingram	08.1990	-	1[1][26]	Warner 19 911	[written by Jud Friedman/Allan Rich]][Producer Thom Bell, James Ingram][53[18].R&B; Chart]
When Was the Last Time the Music Made You Cry	James Ingram	01.1991	-	-	Warner 19 783	[81[6].R&B; Chart]
Get Ready	James Ingram	11.1991	-	-	Warner 19 091	[written by Cynthia Weil,Chris Hufford]][Producer Barry Mann,James Ingram][59[10].R&B; Chart]
The Day I Fall In Love [Love theme from Beethoven's 2nd]	Dolly Parton And James Ingram	04.1994	64[2]	-	Columbia 6600282	[written by Carole Bayer Sager,Clif Magness,James Ingram][Producer David Foster]
When you love someone/My Funny Valentine [Baker]	Anita Baker And James Ingram	07.1995	-	111[5]	Elektra 64 415	[written by Carole Bayer Sager,Marc Shaiman,Anita Baker][Producer David Foster][71[9].R&B; Chart][piosenka z filmu "Forget Paris"]
Give me forever [I do]	John Tesh feat James Ingram	04.1998	-	66[11]	GTSP	-

Albumy

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
It's Your Night	James Ingram	11.1983	25[17]	46[42]	Qwest 23 970	[gold-US][produced by Quincy Jones]
Never Felt So Good	James Ingram	09.1986	72[2]	123[9]	Qwest 25 424	[produced by Keith Diamond, James Ingram]
It's Real	James Ingram	10.1990	-	117[10]	Qwest 25 924	[produced by James Ingram, Thom Bell, Gene Griffin, Gerald Levert, Dennis Matkosky, Michael J. Powell, Bernard Taylor]
The Power of Great Music	James Ingram	10.1991	-	168[3]	Warner 26 700	[gold-US]
Forever More: The Best of James Ingram	James Ingram	05.1999	-	165[1]	Private Music 82 174	-

Natalie Imbruglia

Natalie Jane Imbruglia (ur. 4 lutego 1975r w Sydney, w Nowej Południowej Walii) - australijska piosenkarka i aktorka. Podobnie jak Jason Donovan i Kylie Minogue rozpoczęła karierę aktorską w serialu Sąsiedzi.


Swoją muzyczną karierę Natalie Imbruglia rozpoczęła od singla „Torn” (1997) będącego coverem utworu amerykańskiej grupy Ednaswap. Jej płyta Left of the Middle została sprzedana w ponad 6,5 mln egzemplarzy. Zawiera przeboje „Big Mistake”, „Wishing I Was There” i „Smoke”. Płytę wydano w dwóch osobnych wersjach, dla rynku brytyjskiego i amerykańskiego.

W 2001 wydała album White Lilies Island. Single promujące tę płytę to utwory „That Day”, „Wrong Impression” i „Beauty on the Fire”, jednak nie odniosły podobnego sukcesu jak piosenki z debiutanckiej płyty, ponieważ album sprzedał się tylko w nakładzie milionowym.

Wzięła udział w kilku projektach muzycznych. Nagrała cover piosenki „Never Tear Us Apart” z Tomem Jonesem w jego albumie Reload, oraz piosenkę „Cold Air” użytą w ścieżce dźwiękowej filmu I twoją matkę też. Jej singel „Identify” użyto z kolei w ścieżce dźwiękowej dreszczowca Stygmaty.

W kwietniu 2005 Imbruglia wydała trzecią płytę Counting Down the Days. Pierwszym singlem był utwór „Shiver”. Piosenka odniosła sukces, znajdując się przez 6 tygodni na szczycie brytyjskiej listy przebojów Airplay. Płyta zadebiutowała na 1 miejscu w Wielkiej Brytanii. Mimo wielkiego sukcesu singla, sam album sprzedał się jedynie w liczbie ok. 500 tys. egzemplarzy na świecie.

16 lipca 2007r wydano kompilację dotychczasowych singli Glorious: The Singles 1997–2007. Płyta jest dostępna także w wersji DVD, na której znajdują się wszystkie teledyski piosenkarki i dodatkowo pięć nowych utworów. W 2005r artystka ujawniła, że zaczęła prace nad czwartym albumem Come to Life, który ukazał się 2 października 2009. W sieci pojawiła się informacja, że Natalie współpracowała na swojej płycie z Benem Hillierem i Chrisem Martinem. Pierwszymi singlami z albumu były utwory: Want oraz Wild About It, do którego nakręcono teledysk.

24 września 2021 wydała kolejny album "Firebird" , promowany pierwszym singlem "Build it better". Płyta była notowana na listach w Australii, Belgii, Szkocji, Szwajcarii oraz była na drugim miejscu niezależnych albumów w całej Wielkiej Brytanii.

W 2002 artystka podpisała kontrakt z francuskim koncernem kosmetycznym L’Oreal Paris.

Natalie Imbruglia wzięła udział w wielu akcjach charytatywnych, m.in. w Kampanii Przeciwko Ubóstwu oraz Walki z przetoką dróg rodnych i związanej z nią wyjazdem do Afryki.

Powróciła do aktorstwa w 2002. Wystąpiła u boku Rowana Atkinsona w filmie Johnny English.

W marcu 2008 rozpoczęła prace nad niezależnym, australijskim filmem Closed for winter, w którym zagrała główną rolę. Film jest oparty na powieści Georgii Blain.

31 grudnia 2003 wyszła za mąż za swojego wieloletniego przyjaciela Daniela Johnsa, wokalistę zespołu Silverchair. 4 stycznia 2008 poinformowała media o rozwodzie z Johnsem.

Imbruglia ma młodszą siostrę o imieniu Laura.

8 października 2019 poinformowała na swoim oficjalnym profilu na Instagramie, że urodziła syna, Maksa Valentine’a. 

Single

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Torn /Sometimes	Natalie Imbruglia	11.1997	2[29]	1[11][44].Hot 100 Airplay Chart	RCA 74321527982	[4x-platinum-UK][written by Scott Cutler, Anne Preven, Phil Thornalley][produced by Poul Bruun]
Big mistake/Something better	Natalie Imbruglia	03.1998	2[16]	-	RCA 74321566782	[silver-UK][written by Natalie Imbruglia/Mark Goldenberg][produced by Mark Goldenberg]
Wishing i was there/Why	Natalie Imbruglia	06.1998	19[13]	25[18].Hot 100 Airplay Chart	RCA 74321585062	[written by Natalie Imbruglia,Phil Thornalley, Colin Campsie][produced by Phil Thornalley]
Smoke /City [live]	Natalie Imbruglia	10.1998	5[15]	-	RCA 74321621942	[written by Natalie Imbruglia/Matt Bronleewee][produced by Matt Bronleewe]
That day/Shikalya	Natalie Imbruglia	11.2001	11[10]	-	RCA 74321893572	[written by Natalie Imbruglia/Patrick Leonard][produced by Ian Stanley]
Wrong impression	Natalie Imbruglia	03.2002	10[13]	64[8]	RCA 74321928352	[written by Natalie Imbruglia/Gary Clark][produced by Ian Stanley]
Beauty on the fire	Natalie Imbruglia	08.2002	26[7]	-	RCA 74321947022	[written by Natalie Imbruglia/Gary Clark/Matthew Wilder][produced by Pascal Gabriel, Gary Clark]
Shiver	Natalie Imbruglia	04.2005	8[31]	-	Brightside 82876686872	[written by Natalie Imbruglia, Francis White, Shep Solomon][produced by Stephen Lipson]
Counting Down The Days	Natalie Imbruglia	08.2005	23[10]	-	Brightside 82876715592	[written by Natalie Imbruglia,Matt Prime][produced by Daniel Johns]
Live From London Digital EP	Natalie Imbruglia	09.2007	179[1]	-	Brightside CATCO 128742314
Glorious	Natalie Imbruglia	09.2007	23[6]	-	Brightside 88697137112	[written by Natalie Imbruglia,Crispin Hunt][produced by Crispin Hunt]
Want	Natalie Imbruglia	10.2009	88[1]	-	island CATCO 153332120	[written by Natalie Imbruglia, Daniel Johns, Gary Clark, Chris Martin][produced by Ben Hillier]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Left of the middle	Natalie Imbruglia	12.1997	5[141]	10[52]	RCA 67 634	[3x-platinum-UK][2x-platinum-US][produced by Matt Bronleewe,Mark Goldenberg,Phil Thornalley,Andy Wright,Gareth Parton,Nigel Godrich]
White lillies island	Natalie Imbruglia	11.2001	15[40]	35[7]	RCA 68 082	[gold-UK][produced by Gary Clark,Pascal Gabriel,Ian Stanley,Phil Thornalley]
Counting down the days	Natalie Imbruglia	04.2005	1[1][27]	-	Brightside 82876 68371 2	[gold-UK][produced by Gary Clark ,Eg, Martin Harrington, Ben Hillier, Ash Howes, Daniel Johns, David Kosten ,Stephen Lipson, Paul Mac ,Ian Stanley]
Glorious: The Singles 97–07	Natalie Imbruglia	09.2007	5[5]	-	Brighthouse 88697139762	-
Male	Natalie Imbruglia	09.2015	20[1]	-	Masterworks 88875033952	[produced by Billy Mann]
Firebird	Natalie Imbruglia	10.2021	10[1]	-	BMG 4050538685749	[produced by MyRiot, Natalie Imbruglia ,Albert Hammond Jr., Gus Oberg, Dave Izumi Lynch ,Romeo Stodart]

Shadows Fall

Shadows Fall - amerykańska grupa heavymetalowa pochodząca ze Springfield w stanie Massachusetts, założona w 1995r.Shadows Fall jest jednym z niewielu współczesnych zespołów, którego teksty są inspirowane filozofią Wschodu. Według Matta Bachanda, nazwa zespołu pochodzi od tytułu komiksu publikowanego we wczesnych latach dziewięćdziesiątych. Wokalista grupy, Brian Fair jest wegetarianinem , studiuje literaturę na Boston University .


Grupę Shadows Fall założyli w 1995 roku Jonathan Donais i Matt Bachand, wraz z pomocą Adama Dutkiewicza. Celem skompletowania składu, Donais i Bachand zatrudnili Phillipa Labonte jako wokalistę i Paula Romanko jako basistę. Po nagraniu dema Mourning A Dead World (1996), zespół wydał EP To Ashes (1997), na którym Dutkiewicz pełnił rolę sesyjnego perkusisty, ale po wydaniu tego wydawnictwa opuścił zespół by następnie uformować Killswitch Engage. Wówczas do zespołu dołączył David Germain ażeby zapełnić wakat perkusisty. Shadows Fall koncertowali w rejonie Nowej Anglii otwierając występy takich zespołów jak Fear Factory czy Cannibal Corpse.

Młody zespół nagrał swój pierwszy studyjny album zatytułowany Somber Eyes to the Sky, wydany 30 listopada 1997 pod szyldem Lifeless Records. W 1998 roku, z powodu różnic artystycznych i personalnych zespół opuścił Labonte, który następnie stworzył grupę All That Remains. Członkowie Shadows Fall znaleźli nowego wokalistę, Briana Faira z zespołu Overcast. Formacja ta, po letniej trasie z Shai Hulud zakończyła działalność, tym samym Fair został zaproszony do współpracy z Shadows Fall.

Drugi album grupy, Of One Blood został nagrany w 2000 roku i wydany przez wytwórnię Century Media Records. Na wydawnictwo składały się również nagrane ponownie utwory pochodzące z Somber Eyes to the Sky. W 2001 David Germain postanowił opuścić zespół z powodu swoich zmagań z alkoholizmem, zaś jego miejsce zajął były perkusista Stigmaty Jason Bittner.

Następnie grupa wydała EP Deadworld (2001) oraz kompilację Fear Will Drag You Down (2002), po czym z powodu częstych porównań do innych zespołów wykonujących Gothenburg melodic death metal, Shadows Fall postanowili zmienić styl i poszukać własnego brzmienia. Zainspirowani takimi gatunkami jak thrash, hard rock czy power ballad, zespół nagrał trzeci album pod tytułem The Art of Balance, który ukazał się 17 września 2002 i znalazł się na 15 miejscu listy Billboard w zestawieniu najlepszych albumów niezależnych. Płytę promowały trzy teledyski: "Thoughts Without Words", "Destroyer of Senses" oraz "The Idiot Box". Na albumie The Art of Balance znalazł się cover zespołu Pink Floyd "Welcome to the Machine". W 2003 roku zespół wystąpił na Ozzfest.
 

Czwarty album grupy The War Within ukazał się 21 września 2004. Był to pierwszy album grupy, który pojawił się na liście Billboard 200 na miejscu 20, a w zestawianiu Top Independent zajął pierwsze miejsce. W ciągu roku zespół zaprezentował cztery teledyski promujące album: "The Power of I and I", "What Drives the Weak", "Inspiration on Demand" oraz "Enlightened By the Cold". W 2006 roku utwór "What Drives the Weak" został nominowany do Grammy Award w kategorii Best Metal Performance, jednakże nagrodę otrzymała grupa Slipknot (za utwór "Before I Forget"). Utwór "The Light That Blinds" został wykorzystany w grze Guitar Hero II. Do 2008 roku na terenie Stanów Zjednoczonych sprzedano prawie 300 000 kopii albumu.

Pierwsze DVD grupy The Art of Touring (Drunk & Shitty in Every City) ukazało się w listopadzie 2005r. Wydawnictwo zawiera koncert grupy, zakulisowe zdjęcia oraz sześć teledysków. Ostatnie wydawnictwo nagrane dla Century Media Records, kompilacja zatytułowana Fallout from the War ukazało się 13 czerwca 2006. Album wydano jako kompilacja utworów grupy i zadebiutował na 83 miejscu Billboard 200. Na wydawnictwo składały się utwory nagrane podczas sesji do The War Within, które nie znalazły się w finalnej wersji albumu, strony b oraz covery.

Następnie Shadows Fall podpisali kontrakt z wytwórnią Atlantic Records (celem dystrybucji albumów na terenie Stanów Zjednoczonych) oraz z Roadrunner Records (z myślą o dystrybucji międzynarodowej). Piąty album studyjny Threads of Life ukazał się 3 kwietnia 2007. Pierwszy singiel "Redemption" opublikowano 20 lutego 2007 na iTunes wraz z wteledyskiem. "Redemption" otrzymał nominację do Grammy w kategorii Best Metal performance; wręczenie nagród odbyło się 10 lutego 2008. Nagrodę zdobył wówczas utwór grupy Slayer, "Eyes of the Insane".

Shadows Fall odbyli trasę promującą album Threads of Life, włączając w to występy na Jägermeister tour z takimi zespołami jak Stone Sour i Lacuna Coil, the Operation Annihilation tour z Static-X, 3 Inches of Blood oraz Divine Heresy, jak również the Black Crusade tour z Trivium, Machine Head, Dragonforce i Arch Enemy. W lutym 2008 zespół wziął też udział w trasie Soundwave tour po Australii i Azji, razem z Killswitch Engage, As I Lay Dying i Bleeding Through.

W międzyczasie grupa wydała kompilację Seeking the Way: The Greatest Hits (2007) podsumowującą twórczość w ramach Century Media oraz EP-kę Forevermore (2008).

15 września 2009 Shadows Fall wydali swój szósty album Retribution pod szyldem swojej własnej wytwórni Everblack Industries, którą założyli przy wydawnictwach zrzeszonych przy Warner Music Group: ILG, Ferret Music i ChannelZERO Entertainment. W Wielkiej Brytanii płytę wydano nakładem Spinefarm Records. Producentem był Chris "Zeuss" Harris. Jason Bittner na temat nowego materiału mówił: "Piosenki są bardziej mroczne, bardziej gniewne... dużo ciężkich brzmień, duszo szalonych gitar, i DUŻO miejsca dla mnie żeby się zabawić. Nie mam wątpliwości, że to będzie mój najlepszy materiał jak do tej pory, i jestem winien chłopakom ten materiał za ich niesamowite riffy." Pod koniec 2009 roku zespół wystąpił na trasie 'Shock & Raw' obejmującą północna Amerykę razem z 2Cents, Otep i Five Finger Death Punch.

W październiku 2010 Shadows Fall wydali DVD z materiałem na żywo, pt. Madness In Manila (Shadows Fall Live In The Philippines 2009). Wydawnictwo zawiera występ zespołu, zarejestrowany 30 kwietnia 2009 podczas Pulp Summer Slam w Manili na Filipinach.

W 2010 gitarzyści grupy Jonathan Donais i Matt Bachand stworzyli projekt muzyczny pod nazwą Dead Of Night (jego członkami są także były perkusista Shadows Fall, Unearth i Seemless, Derek Kerswill; wokalista Jason Witte (ex-Goaded) i basista Jeff Fultz (ex-Seemless). W październiku 2011 grupa podpisała kontrakt z wytwórnią Razor And Tie Records i przystąpiła do nagrywania nowego albumu studyjnego, przy pracach uczestniczył Adam Dutkiewicz. Premiera płyty pt. Fire From the Sky odbyła się 15 maja 2012.

W styczniu 2013 gitarzysta grupy, Jon Donais został członkiem koncertowym zespołu Anthrax, a w sierpniu tego roku został jej pełnoprawnym członkiem. Wówczas grupa wydała oświadczenie o zamiarze odbycia ostatniej trasy koncertowej w Ameryce i Europie przed planowanym zawieszeniem działalności. 

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The War Within	Shadows Fall	10.2004	-	20[8]	Century Media 8228 [US]	[produced by Chris "Zeuss" Harris, Shadows Fall]
Threads of Life	Shadows Fall	04.2007	192[1]	46	Roadrunner RR 80022	[produced by Nick Raskulinecz]
Retribution	Shadows Fall	09.2009	-	35	Spinefarm 2713725	[produced by Chris "Zeuss" Harris, Shadows Fall]
Fire from the Sky	Shadows Fall	05.2012	-	38	Razor & Tie 7930183328 [US]	[produced by Adam Dutkiewicz,Shadows Fall]

Shade Sheist

Tramayne Rayel Thompson (ur. 22 października 1979r),  znany pod pseudonimem Shade Sheist, jest amerykańskim raperem z Inglewood w Kalifornii. Swoją karierę rozpoczął w 2000 roku, wydając singiel „Where I Wanna Be” na kompilacji wyprodukowanej przez niego i lokalnego producenta Damizzę. Po napisaniu i nagraniu utworów dla innych artystów, ścieżek dźwiękowych do telewizji, filmów i gier wideo, Shade Sheist wydał swój debiutancki album Informal Introduction, zawierający utwór „Where I Wanna Be” w 2002 roku pod szyldem Universal Records. 

 

 Thompson urodził się w Inglewood w Kalifornii i dorastał zarówno w Inglewood, jak i w sąsiednim mieście South Central Los Angeles.Zaczął pisać muzykę w wieku około 10 lat i założył grupę wykonawczą ze swoimi najlepszymi przyjaciółmi, która zdobyła pierwsze i drugie miejsce w lokalnych talent show produkowanych przez ASCAP. Współpracował z producentami Johnnym „J”, Howie Hershem i Ronniem Kingiem nad swoimi wczesnymi nagraniami. 

 

Shade Sheist występował w latach 1994-1999 jako Shady Montage, podpisując kontrakt z Hollywood Records. Dwa single, które wydał pod tym pseudonimem, „Shake You Down” i „Leaving You Again”, zostały dobrze przyjęte i były emitowane w głównych stacjach radiowych na rynku krajowym. W pewnym momencie w tym okresie został członkiem wytwórni i nagrywał z The Notorious B.I.G. Jako nastolatek pojawił się w kilku teledyskach, w tym „So Many Tears” 2Paca i „Attitudes” South Circle. Shade Sheist ukończył Alexander Hamilton High School w 1997 roku. 

 

Po raz pierwszy wystąpił komercyjnie jako Shade Sheist w 2000 roku w piosence „If You Were My Bitch” z kompilacji Irv Gotti Presents: The Murderers. W tym samym roku wystąpił również w piosence „It's Your Life” z potrójnie platynowego albumu Ja Rule'a Rule 3:36. Dodatkowo Shade Sheist poznał mieszkającego w Los Angeles producenta Damizzę, który pracował jako starszy dyrektor ds. relacji z artystami w stacji hiphopowej Power 106 w Los Angeles i wydał kompilację różnych artystów zatytułowaną Where I Wanna Be. Shade Sheist, Kurupt i Nate Dogg wykonali tytułowy singiel, który osiągnął 60. miejsce na liście przebojów Hot R&B/Hip-Hop Songs, ale 1. miejsce na liście Hot Rap Singles. Shade Sheist i Nate Dogg ponownie współpracowali przy utworze „Cali Diseaz” na ścieżce dźwiękowej do filmu z 2001 roku Szybcy i wściekli. Damizza nagrał utwór „Bad News” z Shade Sheistem i N.U.N.E. na ścieżkę dźwiękową do serialu telewizyjnego Fox Dark Angel. 

 

W 2002 roku Shade Sheist wydał swój debiutancki album Informal Introduction dzięki umowie między MCA Records a jego własną wytwórnią Baby Ree. Informal Introduction to produkcja Timbalanda, DJ Quika, Damizzy i KayGee z Naughty by Nature. Wśród singli znalazły się „Money Owners”, „Wake Up” i „John Doe”. W teledysku „Where I Wanna Be” wystąpili gościnnie N.U.N.E., TQ, Irv Gotti, Ja Rule i The D.O.C. W teledysku „Money Owners” wystąpił Dr. Dre, który pracował w studiu obok Shade’a Sheista podczas nagrywania albumu Informal Introduction. Shade Sheist stwierdził, że Dr. Dre był dużą pomocą podczas tworzenia jego debiutanckiego albumu. Los Angeles Times twierdził, że Power 106 odtwarzało single Shade’a Sheista częściej niż jakakolwiek inna miejska stacja radiowa w USA i poinformował, że Peter Hart z Fairness & Accuracy in Reporting poruszył kwestie konfliktu interesów, biorąc pod uwagę, że Emmis Communications sfinansowało zarówno stację radiową, jak i wytwórnię Shade’a Sheista Baby Ree.

 

  Power 106 postanowiło ujawnić swoje powiązania z Shade Sheist po tym, jak LA Times poruszył tę kwestię. Prezes Emmis Rick Cummings stwierdził, że jego stacja grała muzykę Shade Sheist w oparciu o gusta słuchaczy. Shade Sheist powrócił w 2004 roku z singlem „What Would You Do” z udziałem Nate'a Dogga i Mariah Carey. Utwór znalazł się na drugim albumie Shade Sheist Before the Waitin' Before the Hatin', który pierwotnie ukazał się w 2005 roku i został ponownie wydany pod koniec 2006 roku z nowymi utworami. W 2008 roku Shade Sheist i N.U.N.E. wyruszyli w międzynarodową trasę koncertową, która miała trwać dwa lata i obejmować kilka kontynentów. 

 

W 2010 roku Shade Sheist wydał nowy album z N.U.N.E., Movin Units, który był jego pierwszym oryginalnym wydawnictwem studyjnym od czterech lat. Album zawierał singiel „Movin Like a Boss”, który zaowocował kilkoma międzynarodowymi remiksami. 1 sierpnia 2013 roku Shade Sheist wydał zupełnie nową, siedmiościeżkową EP-kę zatytułowaną Blackops: Lite, na której on sam był producentem, a także wokalistą. EP-ka była zapowiedzią jego nadchodzącego pełnometrażowego LP o tym samym tytule. Shade Sheist jednocześnie odsłonił swoją wytwórnię Gfunkisforever, wydając EP-kę.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Where I Wanna Be	Shade Sheist featuring Nate Dogg and Kurupt	11.2000	14[9]	95[5]	Baby Ree 35 058	[written by Tramayne Thompson,Nathaniel Hale,Ricardo Brown,Edward Berkeley,Keir Lamont Gist,Robert Kimball,David Paich,Derek Bush,Robert Lavelle Huggar][produced by Eddie Berkeley,Kay Gee,Damizza][sample z "Waiting For Your Love"-Toto][49[20].R&B Chart]
Money Owners	Shade Sheist featuring Timbaland	06.2002	-	-	Baby Ree 155 954	[written by T. Mosley, T. Thompson][81[10].R&B Chart]
Wake Up	Shade Sheist featuring Nate Dogg, Warren G	11.2002	-	-	Baby Ree	[produced by Eddie Berkeley, Kay Gee][53[13].R&B Chart]
John Doe	Shade Sheist featuring DJ Quik, Hi-C, AMG and Swift	02.2003	-	-	Baby Ree	[produced by DJ Quik][66[8].R&B Chart]
What Would You Do	Damizza Co Starring Nate Dogg, Mariah Carey And Shade Sheist	12.2003	-	-	Baby Ree	[57[19].R&B Chart]

Shadowfax

Shadowfax był new-age/elektronicznym zespołem muzycznym założonym w Chicago na początku lat 70-tych. i najbardziej znanym z albumów Shadowfax i Folksongs for a Nuclear Village. W 1989 roku zdobyli nagrodę Grammy za najlepsze wykonanie New Age za Folksongs for a Nuclear Village.

Jeden z najwcześniejszych i najbardziej znanych orędowników muzyki elektronicznej new age, Shadowfax, został założony w Chicago w 1972 roku przez saksofonistę Chucka Greenberga, gitarzystę G.E. Stinsona i basistę Phila Magginiego. Początkowo zespół bluesowy, trio wkrótce zaczęło eksplorować kameralny jazz i folk; nawet muzyka średniowieczna zaczęła wkradać się do miksu, co było wystarczająco odpowiednie dla grupy nazwanej na cześć konia z serii Władca Pierścieni J.R.R. Tolkiena. Dołączając perkusistę Stuarta Nevitta w 1974 roku, Shadowfax wydali swój debiutancki LP, Watercourse Way, dwa lata później; nie robiąc natychmiastowego wrażenia, kwartet przyciągnął fanów, których ilośc nadal rosła po kolejnym podpisaniu kontraktu z wytwórnią Windham Hill. 

 Ich komercyjny przełom nastąpił wraz z wydaniem w 1982 roku eponimicznie zatytułowanego dzieła, które dotarło do najwyższych szczebli list przebojów jazzowych Billboardu; w kolejnym albumie Shadowdance z 1983 r. szeregi Shadowfax powiększyły się o skrzypka Jamii Szmadzinskiego i pianistę/syntezatora Jareda Stewarta. Zespół przeszedł wiele zmian personalnych w kolejnych latach, a członkowie założyciele Greenberg i Maggini pozostali niezmienni aż do lat 90-tych. Jednak biorąc pod uwagę pozycję Greenberga w Shadowfax i rolę w tworzeniu ich charakterystycznego brzmienia (w tym grę na elektronicznym instrumencie dętym Lyricon, który pomógł zaprojektować), grupa rozpadła się po śmierci stroika na zawał serca podczas wakacji na kalifornijskiej wyspie Santa Cruz we wrześniu 1995 r.

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Shadowdance	Shadowfax	11.1983	-	145[19]	Windham Hill 1029	[produced by Chuck Greenberg]
The Dreams of Children	Shadowfax	11.1984	-	126[20]	Windham Hill 1038	[produced by Chuck Greenberg]
Too Far to Whisper	Shadowfax	07.1986	-	114[16]	Windham Hill 1051	[produced by Chuck Greenberg]
Folksongs for a Nuclear Village	Shadowfax	05.1988	-	168[5]	Capitol 46 924	[produced by David Kershenbaum and Harry Andronis]

Ironhorse

Ironhorse był kanadyjskim zespołem rockowym z Vancouver, założonym przez Randy'ego Bachmana, byłego gitarzystę i wokalistę The Guess Who i Bachman-Turner Overdrive. W skład zespołu wchodzili również Tom Sparks (wokal, gitara), John Pierce (gitara basowa) i Mike Baird (perkusja). Ten skład Ironhorse wydał w 1979 roku album Ironhorse w wytwórni Scotti Brothers, a w kwietniu 1979 roku miał niewielki amerykański przebój „Sweet Lui-Louise”, który osiągnął 36. miejsce na liście Billboard Hot 100. W Kanadzie piosenka osiągnęła nieco wyższą pozycję   26. miejsce. Ten sam utwór osiągnął 60. miejsce na liście UK Singles Chart. 

 

 Następnie Ironhorse przeszedł niemal całkowitą zmianę składu, zachowując tylko Bachmana. Drugie wcielenie Ironhorse składało się z Bachmana (gitary, wokal), Franka Ludwiga (wokal prowadzący, gitary), Rona Foosa (gitara basowa) i Chrisa Leightona (perkusja). Ten skład wydał w latach 80-tych album Everything is Grey, również w Scotti Brothers Records.  Jeden z singli, „What's Your Hurry Darlin'”, osiągnął 84. miejsce na liście przebojów w Kanadzie i 89. miejsce w USA w maju 1980 r. Następnie Foos opuścił grupę, aby dołączyć do Paula Revere'a & Raiders.  

 

W 1980 r. Ironhorse się rozpadło, a pozostali członkowie (Bachman/Leighton/Ludwig) utworzyli Union z byłym kolegą Bachmana z zespołu Bachman-Turner Overdrive, Fredem Turnerem. Union wydał jeden album, On Strike, w wytwórni Portrait Records, należącej do CBS, i miał niewielki hit z utworem „Mainstreet U.S.A.” Od maja 2013 roku Randy Bachman zabezpieczył prawa do dwóch albumów Ironhorse.

 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Sweet Lui-Louise/Watch Me Fly	Ironhorse	03.1979	64[1]	36[10]	Scotti Brothers 406	[written by Randy Bachman][produced by Randy Bachman]
What´s Your Hurry Darlin´/Try A Little Harder	Ironhorse	04.1980	-	89[6]	Scotti Brothers 512	[written by Randy Bachman, Carl Wilson][produced by Randy Bachman, Dennis MacKay]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Ironhorse	Ironhorse	04.1979	-	153[10]	Scotti Brothers 7103	[produced by Randy Bachman]

Shacklefords

Shacklefords byli krótkotrwałym folk-popowym zespołem prowadzonym przez dwie z bardziej interesujących postaci sceny muzycznej Los Angeles lat 60-tych - Lee Hazlewooda, ekscentrycznego wokalistę, autora tekstów i producenta, najlepiej znanego ze współpracy z Nancy Sinatrą, oraz Marty'ego Coopera, który był autorem tekstów i producentem współpracującym z takimi artystami jak Bobby Day, Brian Hyland, Tommy Roe, Bobby Bare, Marathons i Chubby Checker.
 

 

Shacklefords zaczyna się w połowie lat 40-tych, kiedy Lee Hazlewood był uczniem ostatniej klasy liceum w Huntsville w Teksasie; zaczął spotykać się z koleżanką ze szkoły, Naomi Shackleford, i oboje się zakochali. Po kilku latach w college'u Hazlewood wstąpił do armii, ale on i Shackleford pozostali razem, a po zakończeniu służby Lee i Naomi pobrali się w 1953 roku. Hazlewood został powołany do dalszej służby podczas wojny koreańskiej i dostał przydział jako didżej w Armed Forces Radio w Japonii i Korei. 

 

Hazlewood kontynuował karierę w radiu po powrocie do Stanów Zjednoczonych, co zaprowadziło go do Arizony, gdzie wkrótce zyskał sławę jako autor tekstów piosenek i producent, nagrywając udane single z Sanfordem Clarkiem i Duane'em Eddym. W 1963 roku Hazlewood przeprowadził się do Los Angeles i po wydaniu swojego pierwszego solowego albumu połączył siły z Martym Cooperem, byłym piosenkarzem pop, który zdobył kilka hitów jako autor tekstów piosenek i producent. Hazlewood i Cooper postanowili założyć grupę wokalną w stylu popularnych wówczas zespołów folkowych, takich jak Kingston Trio i Limelighters; Nazwisko panieńskie Shackleforda zostało wybrane jako nazwa zespołu. 

 

 Później tego samego roku Mercury Records wydało pierwszy album grupy, Until You've Heard the Shacklefords, You Ain't Heard Nothin' Yet, na którym wystąpili Gracia Nitzsche (wówczas żona znanego aranżera i producenta Jacka Nitzsche), Albert Stone, Cooper i Hazlewood, którym towarzyszyli tacy giganci sesyjni z Los Angeles, jak Hal Blaine i James Burton. Album nie odniósł sukcesu, ale w 1966 roku Shacklefords zostali wskrzeszeni na drugim LP, The Shacklefords Sing, wydanym przez Capitol Records, który nie poradził sobie na rynku lepiej niż debiut. 

 

W latach 1966-1968 Shacklefords wydali trzy single w wytwórni LHI Records Lee Hazlewooda, ale w tym czasie Hazlewood był zajęty swoją solową karierą i współpracą z Nancy Sinatrą, a o Shacklefords nigdy więcej nie słyszano. W 2008 roku brytyjska wytwórnia Rev-Ola wznowiła płytę The Shacklefords Sing na płycie CD, ale reszta katalogu pozostaje niedostępna.

 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
A Stranger In Your Town/Big River	Shacklefords	05.1963	-	70[6]	Mercury 72112	[written by Lee Hazlewood, Marty Cooper][produced by Lee Hazlewood, Marty Cooper]
California Sunshine Girl	Shacklefords	06.1967	-	115[1]	LHI 17008	[written by Marty Cooper][produced by Lee Hazlewood, Marty Cooper]

Bobby Vinton

Właśc. Stanley Robert Vinton, ur. 16.04.1935 r. w Canonsburg w Pensylwanii, USA. Szczycący się polskim pochodzeniem wokalista stał się jednym z najpopularniejszych idoli pop początku lat 60-tych. Swoją karierę rozpoczął jako trębacz, by niebawem stanąć na czele szkolnego zespołu w roli wokalisty. Taśma z rejestracją jednego z jego występów trafiła do wytwórni Epic Records, która w 1960 r. podpisała z nim kontrakt. Piosenka „Roses Are Red", autorstwa Ala Byrona i Paula Evansa, stała się pierwszym wielkim przebojem Vintona w USA, jednak w Wielkiej Brytanii odniosła znacznie większy sukces, docierając w wykonaniu Ronniego Carrolla do Top 10.

 Pomimo mocno nagłośnionego w prasie przybycia do Londynu, gdzie miał wystąpić w epizodycznej roli w filmie „Just For Fun", drugi amerykański przebój numer l Vintona, „Blue Velvet", został początkowo zignorowany na Wyspach. Jednak kolejny przebój rodem ze Stanów, odkurzona wersja piosenki Vaughana Monroe „There I've Said It Again", trafił w 1963 r. na 34. miejsce angielskiej listy przebojów. Vinton występował w klubach do 1968 r., kiedy to jego wersje piosenek z repertuaru dawnych rywali: „I Love How You Love Me" Jimmy'ego Crawforda, „Take Good Of My Baby" Bobby'cgo Vee i „To Know Her Is To Love Her" Teddy Bears zaprowadziły go prosto do „gorącej setki". Podobna formuła sprawdziła się w przypadku nagranego w 1972 r. utworu z repertuaru Briana Hylanda, „Sealed With A Kiss". 

Na szczyty list przebojów powrócił wraz z międzynarodowym hitem „My Melody Of Love", którego był współautorem. Na ścieżce dźwiękowej do filmu „An American Werewolf In London" (7. 1981 r.) pojawiła się jego wersja piosenki „Blue Moon", jednak dopiero włączenie utworu „Blue Velvet" do pochodzącego z 1989 r. filmu pod tym samym tytułem i reklamy telewizyjnej kremu Nivea zapewniło mu w 1991 r. ogromny sukces w Wielkiej Brytanii. 

Pragmatyczny Vinton pojawiał się dosłownie wszędzie, dopóki piosenka nie spadła z listy, a wydanie na singlu utworu „Roses Are Red" nie zakończyło się bolesnym niepowodzeniem. W 1992 r. Vinton zaśpiewał w duecie z 96-letnim aktorem komediowym Georgem Burnsem na jego płycie As Time Goes By, a rok później otworzył w Branson w stanie Missouri własny teatr o nazwie The Bobby Vinton Blue Velvet Theater.
 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Roses Are Red (My Love)/You And I	Bobby Vinton	06.1962	15[8]	1[4][15]	Epic 9509	[gold-US][written by Paul Evans, Al Byron][produced by Robert Morgan]
I Love You The Way You Are/You're My Girl [Chuck And Johnny]	Bobby Vinton	08.1962	-	38[9]	Diamond 121	[written by Bobby Vinton][produced by Robert Morgan]
Rain Rain Go Away/Over And Over	Bobby Vinton	08.1962	-	12[11]	Epic 9532	[written by G. Shayne, N. Regney][produced by Robert Morgan]
Trouble Is My Middle Name/Let's Kiss And Make Up	Bobby Vinton	12.1962	-	A:33[9];B:38[9]	Epic 9561	[A:written by N. Nader, J. Gluck Jr.][B:written by V. McCoy, N. Meade][produced by Robert Morgan]
Over The Mountain (Across The Sea)/Faded Pictures	Bobby Vinton	03.1963	-	21[10]	Epic 9577	[written by R. Garvin][produced by Robert Morgan]
Blue On Blue/Those Little Things	Bobby Vinton	05.1963	-	3[13]	Epic 9593	[written by H. David, B. Bacharach][produced by Robert Morgan]
Blue Velvet/Is There A Place (Where I Can Go)	Bobby Vinton	08.1963	2[10]	1[3][15]	Epic 9614	[written by B. Wayne, L. Morris][produced by Robert Morgan][#16 hit for Tony Bennett in 1951]
There! I've Said It Again/The Girl With The Bow In Her Hair	Bobby Vinton	11.1963	34[10]	1[4][13]	Epic 9638	[written by R. Evans, D. Mann][produced by Robert Morgan][#1 hit for Vaughn Monroe in 1945]
My Heart Belongs To Only You/Warm And Tender	Bobby Vinton	02.1964	-	9[9]	Epic 9662	[written by F. Daniels, D. Daniels][produced by Robert Morgan]
Tell Me Why/Remembering	Bobby Vinton	05.1964	-	13[8]	Epic 9687	[written by A. Alberts, M. Gold][produced by Robert Morgan][#2 hit for Four Aces in 1952]
Clinging Vine/Imagination Is A Magic Dream	Bobby Vinton	08.1964	-	17[8]	Epic 9705	[written by E. Shuman, L. Carr, G. Lane][produced by Robert Morgan]
Mr. Lonely/It's Better To Have Loved	Bobby Vinton	10.1964	-	1[1][15]	Epic 9730	[written by B. Vinton, G. Allen][produced by Robert Morgan]
Long Lonely Nights/Satin	Bobby Vinton	03.1965	-	17[7]	Epic 9768	[written by L. Andrews, B. Davis, D. Henderson, M. Uniman][produced by Robert Morgan]
L-O-N-E-L-Y/Graduation Tears	Bobby Vinton	05.1965	-	22[8]	Epic 9791	[written by B. Vinton][produced by Robert Morgan]
Theme From "Harlow" (Lonely Girl)/If I Should Lose Your Love	Bobby Vinton	07.1965	-	61[5]	Epic 9814	[written by J. Livingston, R. Evans, N. Hefti][produced by Robert Morgan]
What Color (Is A Man)/Love Or Infatuation	Bobby Vinton	09.1965	-	38[7]	Epic 9846	[written by M. Barton][produced by Bob Morgan, Billy Sherrill]
Satin Pillows/Careless	Bobby Vinton	12.1965	-	23[10]	Epic 9869	[written by B. Tubert, S. James][produced by Bob Morgan, Billy Sherrill]
Tears/Go Away Pain	Bobby Vinton	02.1966	-	59[5]	Epic 9894	[written by W. Uhr, F. Capano][produced by Robert Morgan][#1 hit for Ken Dodd in 1965 [UK]]
Dum De Da/Blue Clarinet	Bobby Vinton	04.1966	-	40[6]	Epic 10 v 014	[written by Merle Kilgore, Margie Singleton][produced by Robert Morgan]
Petticoat White (Summer Sky Blue)/All The King's Horses (And All The King's Men)	Bobby Vinton	08.1966	-	81[3]	Epic 10 048	[written by D. Pomus, M. Shuman][produced by Robert Morgan]
Coming Home Soldier/Don't Let My Mary Go Around	Bobby Vinton	11.1966	-	11[12]	Epic 10 090	[written by G Allen, B Vinton][produced by Robert Mersey]
For He's A Jolly Good Fellow/Sweet Maria	Bobby Vinton	03.1967	-	66[4]	Epic 10 136	[written by R. Stevens][produced by Robert Mersey]
Red Roses For Mom/College Town	Bobby Vinton	05.1967	-	95[2]	Epic 10 168	[written by B. Vinton, G. Allen][produced by Robert Mersey]
Please Love Me Forever/Miss America	Bobby Vinton	09.1967	-	6[13]	Epic 10 228	[written by J. Malone, O. Blanchard][produced by Billy Sherrill]
Just As Much As Ever/Another Memory	Bobby Vinton	12.1967	-	24[8]	Epic 10 266	[written by C. Singleton, L. Coleman][produced by Billy Sherrill]
Take Good Care Of My Baby/Strange Sensations	Bobby Vinton	03.1968	-	33[8]	Epic 10 305	[written by G. Goffin, C. King][produced by Billy Sherrill]
Halfway To Paradise/Kristie	Bobby Vinton	07.1968	-	23[7]	Epic 10 350	[written by G. Goffin, C. King][produced by Billy Sherrill]
I Love How You Love Me/Little Barefoot Boy	Bobby Vinton	11.1968	-	9[14]	Epic 10 397	[gold-US][written by B. Mann, L. Kolber][produced by Billy Sherrill]
To Know You Is To Love You/The Beat Of My Heart	Bobby Vinton	04.1969	-	34[7]	Epic 10 461	[written by P. Spector][produced by Billy Sherrill]
The Days Of Sand And Shovels/So Many Lonely Girls	Bobby Vinton	06.1969	-	34[8]	Epic 10 485	[written by D. Marsh, B. Reneau][produced by Billy Sherrill]
My Elusive Dreams/Over And Over	Bobby Vinton	02.1970	-	46[9]	Epic 10 576	[written by C. Putman, B. Sherrill][produced by Billy Sherrill]
No Arms Can Ever Hold You/I've Got That Lovin' Feelin' (Back Again)	Bobby Vinton	07.1970	-	93[4]	Epic 10 629	[written by A. Crafter, J. Nebb][produced by Billy Sherrill ]
Every Day Of My Life/You Can Do It To Me Anytime	Bobby Vinton	01.1972	-	24[16]	Epic 10 822	[written by J. Crane, A. Jacobs][produced by Jimmy Bowen]
Sealed With A Kiss/All My Life	Bobby Vinton	06.1972	-	19[14]	Epic 10 861	[written by P. Udell, G. Geld][produced by Bobby Vinton]
But I Do/When You Love	Bobby Vinton	12.1972	-	82[6]	Epic 10 936	[written by R. Guidry, P. Gayten][produced by Bobby Vinton]
My Melody Of Love/I'll Be Loving You	Bobby Vinton	09.1974	-	3[17]	ABC 12 022	[written by B. Vinton, H. Mayer ][produced by Robert Morgan]
Beer Barrel Polka/Wooden Heart	Bobby Vinton	03.1975	-	33[9]	ABC 12 056	[written by Brown, Timm, Vejoda][produced by Robert Morgan][#1 hit forn Will Glahe in 1939]
Wooden Heart/Polka Pose	Bobby Vinton	06.1975	-	58[5]	ABC 12 100	[written by Kaempfert, Twomey, Wise, Weisman][produced by Robert Morgan]
Moonlight Serenade/Why Can't I Get Over You	Bobby Vinton	05.1976	-	97[2]	ABC 12178	[written by M. Parish, G. Miller][produced by Robert Morgan][#3 hit for Glenn Miller in 1939]
Save Your Kisses For Me/Love Shine	Bobby Vinton	05.1976	-	75[3]	ABC 12 186	[written by T. Hiller, L. Sheriden, M. Lee][produced by Robert Morgan]
Only Love Can Break A Heart/Once More With Feeling	Bobby Vinton	06.1977	-	99[2]	ABC 12 265	[written by Burt Bacharach, Hal David][produced by Robert Morgan]
Make Believe It's Your First Time/I Remember Loving You	Bobby Vinton	01.1980	-	78[4]	Tapestry 002	[written by Morrison, Wilson][produced by Jack Bielan]
Roses Are Red (My Love)/Ramblin' Rose	Bobby Vinton	11.1990	71[3]	-	Epic 6564677	[written by J. Sherman, N. Sherman]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Roses Are Red	Bobby Vinton	08.1962	-	5[27]	Epic 26 020	[produced by Robert Morgan]
Bobby Vinton Sings the Big Ones	Bobby Vinton	01.1963	-	137[2]	Epic 26 035	[produced by Robert Morgan]
Blue Velvet	Bobby Vinton	08.1963	-	10[33]	Epic 26 068	[produced by Robert Morgan]
There! I've Said It Again	Bobby Vinton	02.1964	-	8[28]	Epic 26 081	[produced by Robert Morgan]
Tell Me Why	Bobby Vinton	07.1964	-	31[12]	Epic 26 113	[produced by Robert Morgan]
Bobby Vinton's Greatest Hits	Bobby Vinton	10.1964	-	12[38]	Epic 26 098	[gold-US][produced by Robert Morgan]
A Very Merry Christmas	Bobby Vinton	12.1964	-	13[4]	Epic 26 122	[produced by Robert Morgan]
Mr. Lonely	Bobby Vinton	01.1965	-	18[13]	Epic 26 136	[produced by Robert Morgan]
Bobby Vinton Sings for Lonely Nights	Bobby Vinton	07.1965	-	116[5]	Epic 26 154	[produced by Robert Morgan]
Bobby Vinton Sings Satin Pillows and Careless	Bobby Vinton	02.1966	-	110[5]	Epic 26 182	[produced by Bob Morgan and Billy Sherrill]
Please Love Me Forever	Bobby Vinton	12.1967	-	41[33]	Epic 26 341	[produced by Billy Sherrill]
Take Good Care of My Baby	Bobby Vinton	06.1968	-	164[8]	Epic 26 382	[produced by Billy Sherrill]
I Love How You Love Me	Bobby Vinton	01.1969	-	21[24]	Epic 26 437	[produced by Billy Sherrill]
Vinton	Bobby Vinton	06.1969	-	69[12]	Epic 26 471	[produced by Billy Sherrill]
Bobby Vinton's Greatest Hits of Love	Bobby Vinton	01.1970	-	138[8]	Epic 26 517	[produced by Billy Sherrill]
My Elusive Dreams	Bobby Vinton	04.1970	-	90[6]	Epic 26 540	[produced by Billy Sherrill]
Ev'ry Day of My Life	Bobby Vinton	04.1972	-	72[15]	Epic 31 286	[produced by Jimmy Bowen, Jimmy Wisner, Billy Sherrill, Snuff Garrett]
Sealed With a Kiss	Bobby Vinton	07.1972	-	77[14]	Epic 31 642	[produced by Bobby Vinton]
Bobby Vinton's All-Time Greatest Hits	Bobby Vinton	11.1972	-	119[16]	Epic 31 487	-
Melodies of Love	Bobby Vinton	11.1974	-	16[22]	ABC 851	[gold-US][produced by Robert Morgan]
With Love	Bobby Vinton	12.1974	-	109[5]	Epic 32 921	[produced by Bobby Vinton, Billy Sherrill, Jimmy Wisner, Bob Morgan, Dick Glasser]
Bobby Vinton Sings the Golden Decade of Love	Bobby Vinton	06.1975	-	154[5]	Epic 33 468	-
Heart of Hearts	Bobby Vinton	07.1975	-	108[5]	ABC 891	[produced by Bob Morgan]
The Bobby Vinton Show	Bobby Vinton	12.1975	-	161[7]	ABC 924	[produced by Alan Thicke]
The Name Is Love	Bobby Vinton	06.1977	-	183[2]	ABC 981	[produced by Bob Morgan]
16 Most Requested Songs	Bobby Vinton	04.1996	-	199[1]	Epic/Legacy 47 855	-
Sealed With a Kiss	Bobby Vinton	07.1972	-	77[14]	Epic 31 642	[produced by Bobby Vinton]