Dr Dre

Dr. Dr Dre, właśc. Andre Young (ur. 18.02.1965, Compton, Kalifornia, USA). Wybitny producent, który może poszczycić się dokonaniem - aż dwukrotnie - całkowitej zmiany brzmienia hip-hopu.
Andre Young urodził się 18 lutego 1965 roku w Compton, na przedmieściach Los Angeles.

Już jako nastolatek mocno interesował się muzyką. Kariera artysty zaczęta się od didżejowania w tanecznym klubie Eve After Dark z Miasta Aniołów. Wspólnie z kolegami, o pseudonimach DJ Yella i Cli-N-Tel, często wykorzystywali znajdujące się w klubie czterościeżkowe studio nagraniowe, traktując możliwość amatorskiego nagrywania, jako rekompensatę słabych zarobków. Podstawą działalności twórczej Dre'a była wówczas produkcja, lecz często pojawiał się także na mikrofonie. Efekty pracy młodych artystów można było już niebawem usłyszeć w twórczości - The World Class Wreckin' Cru, didżejskiej grupy założonej wspólnie z właścicielem klubu Eve - Alonzo Williamsem.
Na przełomie lat 84/85 Dr. Dre stał się oficjalnym producentem zespołu i miał spory wkład w stworzenie kilku hitów, jak "Surgery", "Juice" i "He's Bionic". Brzmienie tych kawałków, stanowiące wypadkową elektro i oldschoolowego rapu, w połowie lat 80-tych bardzo przypadło do gustu słuchaczom na Zachodnim Wybrzeżu.
Yella i Dre podjęli także współpracę z Ice Cubem, młodym raperem współpracującym z World Class Wreckin' Cru. Wkrótce trójka poznała się z Eazy-E, byłym dilerem, właścicielem wytwórni płytowej Ruthless Records. Wspólne kawałki Dre'a i Cube'a przypadły do gustu wydawcy, który w 1986 postanowił zatożyć z chłopakami nowy zespół - N.W.A. (Niggaz With Attitude). Skład grupy niebawem zostat poszerzony o raperów The D.O.C., MC Rena i Arabian Prince'a, a pierwsza ptytka "N.W.A. & The Posse" ukazała się nakładem Ruthless już w 1987. W dużej części imprezowy album był dopiero wprowadzeniem do rewolucji, która nastąpiła w 1988 wraz z wydaniem drugiego krążka.
"Straight Out The Compton" stał się w ciągu kilku tygodni najbardziej znaną płytą w Stanach, pomimo zerowej promocji w mediach. Album, który dał początek dominacji gangsta rapu, zawdzięczał sukces nie tylko agresywnym i brutalnym tekstom raperów, ale także ostrym podkładom stworzonym przez Dr. Dre. Beatmaker odszedł od funkującego brzmienia starej szkoły, na rzecz brudnych, nieraz wręcz chaotycznych kolaży dźwiękowych, kładąc kamień milowy pod hiphopową produkcję w następnych latach.
Andre potwierdził swoją klasę twórcy beatów na kolejnych wydawnictwach grupy: EP-ce "100 Miles And Runnin'" (1990) i drugim albumie "EfiWZaggin" (czyt. Niggaz 4 Life, 1991). Na przełomie lat 80. i 90-tych wyprodukował także część albumu żeńskiej grupy JJ Fads oraz płytę śpiewającej MichelMe, która została później żoną artysty. Dre odpowiedzialny jest także za brzmienie klasycznych dla gatunku gangsta rapu debiutów Above The Law ("Livin' Like Hustlers") i The D.O.C ("No One Can Do It Better"). Ostatecznie, spośród ośmiu albumów wyprodukowanych przez twórcę do 1991 dla Ruthless, siedem osiągnęło nakład platynowy, a jeden złoty.
Komercyjne sukcesy produkcji Dre'a nie szły w parze z pieniędzmi, jakie otrzymywał od wytwórni Eazy'ego. W efekcie w roku 1991, w momencie wielkiej popularności N.W.A., postanowił pójść w ślady Ice Cube'a i opuścił zespół. Pierwszym nagraniem stworzonym poza Ruthless byt numer "Deep Cover" (1992) ze ścieżki dźwiękowej do filmu o tym samym tytule. W kawałku, gościnnie pojawił się Snoop Dogg, debiutujący raper, którego Dre poznał poprzez swojego kuzyna Warrena G. Spory sukces komercyjny utworu pomógł zgromadzić artyście kapitał na założenie własnej wytwórni. Wspólnikiem w interesie został niesławny Suge Knight - gangster i były wydawca Vanilla Ice'a. Nowoutworzony label, nazwany Death Row Records, w latach 1992-1996 był najważniejszą hiphopową wytwórnią na świecie.
Odejście Dre'a z Ruthless nie przebiegło bezproblemowo, jako że twórcę łączył z firmą wydawniczą kontrakt, na którego zerwanie nie godzili się ani Eazy-E, ani prawnik labelu Jeny Haller. Legenda mówi, że dopiero bezpośrednia interwencja Suge'a, który zastraszył bronią palną właściciela Ruthless w biurze firmy, umożliwiła przejście Doktora do Death Row. Zmiana wytwórni przez Dre'a okazała się jednym z bardziej przełomowych momentów w historii hip-hopu.
Oswobodzony Andre Young udat się do studia nagraniowego z głową pełną pomysłów i z gośćmi, którzy w następnych kilku latach byli najważniejszymi postaciami kalifornijskiej sceny. Debiutancki solowy album "The Chronic" ukazał się 15 grudnia 1992 i w ciągu kilku dni zdobył uznanie całego Zachodniego Wybrzeża. Następnie przyszedł czas na euforystyczną reakcję reszty świata, który zakupił krążek Dre'a w multiplatynowym nakładzie - łącznie ponad 5 milionów sztuk. Na prekursorskim krążku po raz pierwszy w pełni zaprezentowało się brzmienie G-funk (gangsta funk), na które składały się: liczne sample z muzycznego dziedzictwa stylu P-funk, bujający gruby bas, piszczące dźwięki syntezatorów oraz nakazujące kiwać głową bębny. Chociaż Dre rymował prawie we wszystkich kawałkach, to jednak nie za sprawą prostych i powolnych rymów Doktora, lecz stworzonego przez producenta klimatu muzycznego dokonał się prawdziwy przełom.
Krytycy dopatrują się sukcesu "Chronic" także w tematyce tekstów, rapowanych na albumie przede wszystkim przez Dre'a oraz Snopa. Młody podopieczny, będący już nadworną gwiazdą Death Row, prezentował niewątpliwie wyższy rymów niż Doktor. Wielkie hity: "Nuthin' But A G Thang" (uznany przez "Spin Magazine" za najważniejsze nagranie lat 90-tych) i "Let Me Ride", zawierały opisy kalifornijskiej "idylli". Poruszanie się po ulicach Los Angeles cadillacami, odwiedzanie pikników barbeque, granie w kości na rogu i wypalanie w spokoju ducha, kolejnych gramów marihuany to stałe elementy życia bardzo wielu młodych Kalifornijczyków. Nie dziwi więc, że szczególne połączenie warstwy brzmieniowej i lirycznej na debiucie tak bardzo przypadło do gustu publiczności z rejonów Los Angeles. Perfekcyjna kombinacja urzekła także krytyków - w roku 1993 Dr. Dre został wyróżniony Nagrodą Grammy w kategorii "Najlepsze nagranie rap" za "Let Me Ride".
Young, oprócz talentu do dobierania sampli i tworzenia nowego brzmienia, zawsze przejawiał smykałkę do biznesu. Na debiutancki album zaprosił takich raperów, jak The D.O.C, Daz Dillinger (a.k.a. Dat Nigga Daz) Kurupt i RBX; następnie, w kolejnych latach istotnie przyczynił się do rozpoczęcia solowych karier tych gangsta raperów, czy to produkując w całości ich debiutanckie ptyty (np. "Doggystyle" Snoopa z 1993), czy też jedynie wydając je w Death Row Records. Zainicjowane na debiucie brzmienie G-funk dominowało na zachodniej scenie przez najbliższe kilka lat i zupetnie zdetronizowało Nowy Jork na hiphopowej mapie Ameryki.
W kolejnych sezonach Dr. Dre odgrywał ważną rolę w wytwórni Death Row, mimo że produkował coraz mniej beatów. Miał swój udział m.in. w stworzeniu brzmienia ścieżek dźwiękowych do filmów "Poetic Justice - Film O Miłości" (reż. John Singleton, 1993) oraz "Nad obręczą" (reż. Jeff Pollack, 1994) i wyreżyserowanego przez siebie "Murder Was The Case" (1994). Wielki sukces komercyjny osiągnęły wyprodukowane przez Younga kawałki "Regulate" Warrena G i singiel "Keep Their Heads Ringin'", promujący znany film "Piątek" (reż. F. Gary Gray, 1995). Doktor przyczynił się również do stworzenia legendy 2Paca, nagrywając ze świętej pamięci raperem przebój "Califomia Love". Utwór został największym hitem na "All Eyez On Me" (1995), ostatnim przedśmiertnym albumie Shakura. W tym okresie zakończył się także konflikt z Ice Cubem, co dwójka dawnych kompanów z N.W.A. przypieczętowała nagraniem świetnie przyjętego singla "Natural Born Killaz".
Wielki sukces Dre'a postanowili szybko wykorzystać byli wydawcy, wypuszczając płyty z dawnymi nagraniami rapującego producenta. W 1994 ukazała się "Concrete Roots", a dwa lata później "First Round Knock Out". Zebrane na nich numery stanowiły pożywkę jedynie dla najwierniejszych fanów, gdyż materiał z pierwszych lat twórczości znacznie różnił się od brzmienia, które wyniosło Dre'a na szczyty.
Komercyjny sukces "Chronic", "Doggystyle" (debiut Snoopa kupiło siedem milionów osób) i innych produkcji szedł w parze z różnymi konfliktami, rozpętanymi wokół osoby Andre. Otwarty byt spór z byłym wydawcą i kolegą z zespołu; Eazy'emu zadedykowane zostało kilka linijek z "Fuck Wit Dre Day", zaś ten odpłacił się jadowitymi kawałkami "Muthaphukkin' Gs" i nawet całą EP-ką "It's On (Dr. Dre) 187um Killa" (1993). Konflikt udało się załagodzić dopiero na kilka tygodni przed śmiercią Eazy-E w 1995 roku.
Dre był uwikłany również w problemy znaczniej poważniejsze od mikrofonowych potyczek. W 1991 r. artyście została wytoczona sprawa na kilkadziesiąt milionów dolarów za rzekome brutalne popchnięcie na ścianę dziennikarki telewizyjnej Dee Barnes. Rok później Younga oskarżono o uderzenie policjanta podczas hotelowej bójki w Nowym Orleanie i pobicie ze złamaniem szczęki innego rapowego producenta. W efekcie, za naruszenie okresu warunkowego zwolnienia, Dr. Dre w 1995 roku spędził ponad pięć miesięcy w więzieniu Pasadena City niedaleko Los Angeles.
Po odbyciu wyroku Andre szykował się do dokonania kolejnej przełomowej zmiany - tym razem chodziło o opuszczenie Death Row. Producentowi nie odpowiadało wcielanie przez Suge'a realiów gangsta rapu w rzeczywistość i postanowił założyć własną wytwórnię. Odejście Doktora z labelu było jednym z trzech głównych czynników, obok śmierci 2paca i wyroku skazującego Knighta na więzienie, które w ciągu kilku lat przyczyniły się do pogrzebania legendy Death Row Records.
Już w 1996 roku Dr. Dre podpisał kontrakty z osiemnastoma nowymi wykonawcami w świeżo założonej - Aftermath Entertainment. Dysponując wielkim budżetem, zbudował w domu w Malibu profesjonalne studio, w którym już pod koniec roku nagrał pierwszą płytę. Składanka prezentująca nowy skład labela, "Dr. Dre Presents The Aftermath.", była produkcją w połowie hiphopową, w połowie R&B.; Płyta sprzedała się znacznie gorzej od klasycznej "Chronic", pomimo uzyskania statusu przeboju przez singiel "Been There Done That", Osiągnięty został natomiast inny cel - Dr. Dre otworzył sobie furtkę do dalszych działań na polu wydawniczo-producenckim. Na albumie umieścił utwór "East Coast/ West Coast Killaz", wspólne dzieło reprezentantów wybrzeży - wschodniego ( KRS-§Dne, Nas) i zachodniego (B-Real z Cypress Hill, RBX). Był to jeden z pierwszych ważnych kroków, prowadzących do załagodzenia odwiecznego konfliktu.
Kolejne działania w tym kierunku również należały do Dre'a, który wyprodukował singiel "Nas Is Corning" na drugiej płycie Nasa "It Was Written" z 1996 r. Roztaczanie wpływów producenta na Nowy Jork stało się bardziej odczuwalne wraz z wydaniem albumu supergrupy The Firm (1997), nad którego brzmieniem uważnie czuwał. Gwiazdorski skład Firmy ( AZ, Nas, Foxy Brown i Nature) nie wykreował jednak hitów, a o całym przedsięwzięciu błyskawicznie zapomniano.
Przez kolejne dwa lata Dr. Dre w milczeniu pracował nad kolejną muzyczną rewolucją. Długą ciszę przerwało jedynie nagranie w 1998 r. kawałka "Zoom" z LL Cool J'em. W 1999 roku świat dowiedział się, na czym Andre Young był tak intensywnie skupiony. Premierę wówczas miały single "Hi! My Name Is..." i "Guilty Conscience" debiutującego Eminema. Pierwszy album białego rapera, "Slim Shady LP", został w dużej części wyprodukowany przez Dre'a. Minimalistyczne przebojowe brzmienie beatów pomogło osiągnąć efekty w postaci "Platynowej Płyty" w pierwszych dniach sprzedaży oraz uzyskania przez debiutanta międzynarodowego rozgłosu. Kolejne krążki skandalizującego Slima sprzedawały się jeszcze lepiej. Sam Marshall Mathers pobierał intensywnie nauki tworzenia beatów, dzięki czemu udział Dre'a na kolejnych solowych albumach nowego podopiecznego był coraz mniejszy. Utalentowana dwójka raperów/ producentów stworzyła duet, który wspólnie odpowiedzialny był za wyprodukowanie największej ilości hitów w ciągu kolejnych pięciu lat.
Po wydaniu debiutu Eminema coraz więcej mówiło się o następcy "Chronic", czyli kolejnym solowym albumie Younga. Ostatecznie krążek "Chronic 2001" ukazał się pod koniec 1999 roku. Dre wyprodukował całość materiału i rapował w każdym z ponad dwudziestu kawałków umieszczonych na płycie. Przedstawił także nowe brzmienie - zdecydowanie bardziej oszczędne w samplach, charakteryzujące się głęboką linią basu oraz wyraźnymi partiami pianina i instrumentów strunowych oraz smyczkowych. Imponująco przedstawiała się lista gości - znaleźli się na niej zarówno przedstawiciele starej gwardii zachodniej ( Nate Dogg,Kurupt, R8X, Snoop), raperzy z równie wielkim doświadczeniem ( Redman, Sticky Fingaz z Onyx, Xzibit) oraz reprezentanci młodej ligi - Eminem, Devin The Dude, Hittman, Knoc-Tum'al, Royce Da 5'9". Rekordowe wyniki sprzedaży (sześciokrotna platyna) sugerowały, że sequel przeskoczył poprzeczkę, wysoko ustawioną przez klasyk z 1992. Także według wielu dziennikarzy, płyta "Chronic 2001" nie ustępowała pierwowzorowi. Olbrzymi sukces singli nagranych ze Snoopem ("Still DRE", "The Next Episode") i Eminemem ("What's The Difference", "Forget About Dre") zwrócił ponownie uwagę całego świata na zdolnego producenta z Los Angeles.
W roku 2000 Andre po raz drugi zdobył Nagrodę Grammy, tym razem były to aż trzy statuetki: w kategoriach "Najlepszy producent", "Najlepsze nagranie rap" ("Forget About Dre") i "Najlepszy album rap" ("Marshall Mathers LP" Eminema).
Wytwórnia Aftermath stała się na początku XX wieku kopalnią hiphopowych hitów. Przebojowe brzmienie beatów Younga pomogło zdobyć status wielkich przebojów m.in. singlom "Get Me Blow Your Mind" Eve i Gwen Stefani, "Family Affair" Mary J. Blige, "Who's That Girl" Eve i "Break Your Neck" Busta Rhymes. W 2001 roku Aftermath wydała ścieżkę dźwiękową do filmu "Hiphopowa myjnia", której największym przebojem był numer "Bad Intentions" Knoc-Turn'ala. Dodatkowo, Dr. Dre ze Snoopem zagrali główne role w filmie.
Filmowa kariera producenta sięga korzeniami roku 1996, kiedy wystąpił w reżyserowanym przez siebie filmie "Set It Off" ("Desperatki"). Dre następnie pojawił się w "Dniu Próby" (reż. Antoine Fuqua, 2001). Artysta traktuje występowanie w kinie jako hobby, pozostając skupionym na działalności wydawniczej i producenckiej.
Ostatnimi wielkimi odkryciami Andre są byli dilerzy 50 Cent i The Game. Wyprodukowany przez Dre'a kawałek "In Da Club" był jednym z największych hitów 2002 i sprawił, że debiut 50 Centa "Get Rich Or Die Tryin'" osiągnął niesamowity sukces komercyjny, sprzedając się w pierwszym tygodniu w oszałamiającej liczbie ponad 850 tys. egzemplarzy. Obecnie nad karierą rapera z G Unit Dre czuwa wspólnie z Eminemem, a cała trójka należy do najpopularniejszych osób w hiphopowej branży. Andre odpowiada w dużej mierze za olbrzymi sukces wydanego w Aftermath debiutu The Game "The Documentary", który ujrzał światło dzienne na początku 2005 r.
Premiera kolejnego solowego projekt Dre'a - "Detox" - jest odwlekana od 2003 r, głównie ze względu na pracę producenta nad beatami innych artystów z wytwórni Aftermath. Obecnie w wytwórni nagrywają także Eve, Busta Rhymes i Pharoahe Monch. Przez kilka miesięcy w szeregach labela byt także legendarny raper Rakim, który ostatecznie rozwiązał kontrakt bez nagrania żadnej płyty.
Długie są listy zasług, jakie hip-hop zawdzięcza Dre'owi, i nagród, w imieniu tych zasług przyznanych. Kreator trendów wielokrotnie byt pierwszym wspinającym się na nowy poziom, który inni producenci próbowali nlStępnie przez kilka lat osiągnąć. Nie do przecenienia jest także praca, jaką Dre włożył w kreowanie karier innych popularnych raperów. Każdy z kilkunastu wyprodukowanych przez Younga albumów sprzedał się w nakładzie ponad miliona egzemplarzy, a łącznie krążki te rozeszły się w ponad 80 milionach sztuk. Lata pracy zaowocowały międzynarodową popularnością - Dre był pierwszym rapowym artystą, którego twórczość spotkała się z wyjątkowo ciepłym odbiorem w rejonach wcześniej zamkniętych na rap, np. Europie Wschodniej, Japonii, Australii i Nowej Zelandii.

Single [UK] all time *628*/11 hits/6 Top10/#1 [0]/71 weeks
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Deep cover	Dr Dre introducing Snoopy Doggy Dogg	06.1992	-	57[3].Hot 100 Singles Sales	Solar/Epic 74 547	[Written by:André Young, Calvin Broadus, Jr., Colin Wolfe][produced by Dr. Dre][46[11].R&B; Chart]
Nuthin' but a "G" Thang	Dr Dre featuring Snoop Doggy Dogg	01.1993	31[3]	2[27]	Death Row 53 819	[platinum-US][Written by: Calvin Broadus/Leon Haywood][produced by Dr. Dre][1[2][26].R&B; Chart]
Fuck wit Dre Day (and Everybody's Celebratin')	Dr Dre featuring Snoop Doggy Dogg	05.1993	59[2]	8[20]	Death Row 53 827	[gold-US][Written by:André Young, Calvin Broadus, Colin Wolfe, David Spradley, Garry Shider, George Clinton][produced by Dr. Dre][6[20].R&B; Chart]
Let me ride	Dr Dre	09.1993	-	34[18]	Death Row 53 839	[Written by: Calvin Broadus/Andre Young][produced by Dr. Dre][34[17].R&B; Chart]
Who Am I (What's My Name)?	Snoop Doggy Dogg featuring Dr. Dre and Jewell	12.1993	20[8]	8[17]	Death Row 98 340	[gold-US][Written by: Andre Young, George Clinton, Gary Shider, Snoop Doggy Dogg, David Spradley][produced by Dr. Dre][8.R&B; Chart]
Keep their heads ringin'/Take a hit [Mack 10]	Dr Dre	03.1995	25[13]	10[20]	Priority 53 188	[gold-US][Written by: Angie Stone, G. Chisholm, C. Cooks,A. Young, James E. Anderson, S. Robinson,S. Anderson][produced by Dr. Dre and Sam Sneed][10[20].R&B; Chart][piosenka z filmu "Friday"]
Natural Born Killaz	Dr Dre	04.1995	45[5]	-	Death Row 98 185	[Written by:Dr Dre/Ice Cube][produced by Dr. Dre and Sam Sneed]
U Better Recognize	Sam Sneed featuring Dr. Dre	03.1995	-	-	Death Row 98 168	[Written by:Sam Sneed, Barney Rubble][produced by Sam Sneed][48[14].R&B; Chart]
California love/How do u want it	2Pac featuring Dr. Dre and Roger Troutman	06.1996	6[17]	1[2][24]	Death Row 854652	[2x-platinum-US][silver-UK][Written by: Joe Cocker/Tupac Shakur/Chris Stainton/Larry Troutman/Roger Troutman/Andre Young][produced by Dr Dre/Johnny J][1[33].R&B; Chart]
No diggity/Billie Jean	Blackstreet featuring Dr. Dre and Queen Pen	10.1996	9[25]	1[4][31]	Interscope 97 007	[platinum-US][platinum-UK][Written by: Andre Young/Chauncey Hannibal/Teddy Riley/William Stewart/Lynise Walters/Richard Vick/Bill Withers][produced by Teddy Riley/William Stewart][1[4][24].R&B; Chart]
Been There, Done That	Dr. Dre	11.1996	-	-	Aftermath	[Written by: Dr. Dre, Bud'da, J-Flexx][produced by Dr. Dre, Bud'da][19[13].R&B; Chart]
Puppet Master	Soul Assassins featuring Dr. Dre and B-Real	03.1997	-	-	Columbia 78 518	[73[8].R&B; Chart]
Game Over	Scarface featuring Dr. Dre, Ice Cube and Too $hort	03.1997	-	-	Rap-A-Lot	[73[2].R&B; Chart]
Zoom	Dr Dre & LL Cool J	07.1998	15[11]	-	Aftermath 95025	[Written by:Aqil Davidson/William Randall Debarge/Anton Hollins/Etterlene Jordan/David Porter/Markell Riley/Teddy Riley/James Todd Smith/Chris Taylor/Pharrell Williams/David Wynn/Andre Young][produced by Dr Dre/Chris Taylor][52[7].R&B; Chart]
Ghetto Fabulous	Ras Kass featuring Dr. Dre and Mack 10	10.1998	-	-	Priority 53 453	[56[7].R&B; Chart]
Guilty conscience	Eminem feat Dr Dre	08.1999	5[8]	-	Atermath 97097	[silver-UK][written by Eminem, Dr. Dre][produced by Dr. Dre and Eminem ][56[9].R&B; Chart]
Still D.R.E./Xxplosive	Dr Dre feat Snoop Dogg	11.1999	6[17]	93[5]	Aftermath 497192	[platinum-UK][Written by: Melvin Bradford/Shawn Carter/Scott Storch/Andre Young][produced by Dr. Dre & Mel-Man][32[20].R&B; Chart]
Fuck You	Dr Dre featuring Snoop Dogg and Devin the Dude	02.2000	-	-	Aftermath	[61[20].R&B; Chart]
Xxplosive	Dr Dre featuring Hittman, Kurupt, Nate Dogg and Six-Two	04.2000	-	-	Aftermath	[Written by: Dr. Dre, Nate Dogg, Kurupt][produced by Dr. Dre & Mel-Man][51[20].R&B; Chart]
What's the Difference	Dr Dre featuring Xzibit and Eminem	04.2000	-	-	Aftermath	[produced by Dr. Dre & Mel-Man,Lord Finesse][76[5].R&B; Chart]
Next episode/Bad Guys Always Die	Dr Dre featuring Kurupt, Snoop Dogg and Nate Dogg	05.2000	3[51]	23[20]	Aftermath 497333	[gold-UK][Written by: Hittman,Ms. Roq,Snoop Dogg,Dr. Dre,Nate Dogg,David McCallum][produced by Dr. Dre & Mel-Man][11[23].R&B; Chart]
Hello	Ice Cube featuring Dr. Dre and MC Ren	06.2000	-	-	Lench Mob	[Written by: Calvin Broadus, O'Shea Jackson, Jr., Marshall Mathers, Melvin Bradford, L.T. Patterson, Andre Young][produced by Dr. Dre ][50[14].R&B; Chart]
Bitch Please II	Eminem featuring Dr. Dre, Nate Dogg, Snoop Dogg and Xzibit	07.2000	-	-	Web/Aftermath	[61[20].R&B; Chart]
Let's Get High	Dr Dre featuring Kurupt, Hittman and Ms. Roq	11.2000	-	-	Aftermath	[72[12].R&B; Chart]
Forgot about Dre/Bad Guys Always Die	Dr Dre feat. Eminem	01.2001	7[40]	25[20]	Interscope 4973412	[gold-UK][Written by: Melvin Bradford/Marshall Mathers/Andre Young][produced by Dr. Dre & Mel-Man][14[20].R&B; Chart]
Fast Lane	Bilal featuring Dr. Dre and Jadakiss	08.2001	-	119[2]	Moyo 497624	[Written by: Bilal Oliver, Damu Mtume Fa Mtume, Michael Flowers][produced by Dr. Dre][41[11].R&B; Chart]
The wash	Dr Dre Feat Snoop Dogg X	11.2001	-	107[7]	album cut	[Written by: Calvin Broadus, André Young, Mark Jordan][produced by Dr. Dre, DJ Pooh][43[17].R&B; Chart]
Put It on Me	Dr Dre with DJ Quik, featuring Mimi	11.2001	-	-	Priority	[produced by Dr. Dre, DJ Premier, Rockwilder, The Neptunes, Sean "Puffy" Combs, DJ Shok, DJ Muggs, Donald XL Robertson,Jay E][62[20].R&B; Chart][piosenka z filmu Training Day]
Bad intentions	Dr Dre feat Knoc-Turn' Al	12.2001	4[36]	106[13]	Interscope 4973932 [UK]	[Written by: E Mollet/R Harbor][produced by Mahogany Music, Dr.Dre][33[20].R&B; Chart]
Knoc	Knoc-Turn'al/Dr Dre & Missy Elliott	03.2002	-	98[3]	LA Confidential 67 290	[Written by: Missy Elliott/Royal Harbor/Francis Palacios/Ross Sloan/Andre Young][produced by Dr Dre/Prophecy Entertainment][67[8].R&B; Chart]
Symphony in X Major	Xzibit featuring Dr. Dre	01.2003	-	-	Loud 79 838	[Written by: Alvin Joiner,Andre Young][produced by Rick Rock][63[15].R&B; Chart]
Girl I'm A Bad Boy	Fat Joe & P.Diddy featuring Dr. Dre	09.2003	-	122[1]	Bad Boy	[69[10].R&B; Chart]
Encore	Eminem featuring Dr. Dre and 50 Cent	11.2004	116[3]	25[15]	Shady 003836	[Written by: Mark Batson/Mike Elizondo/Curtis Jackson/Marshall Mathers/Che Pope/Andre Young][produced by Dr. Dre, Mark Batson][48[17].R&B; Chart]
Crack A Bottle	Eminem featuring Dr. Dre and 50 Cent	01.2009	4[21]	1[1][17]	Interscope CATCO 147711332 [UK]	[2x-platinum-US][silver-UK][Written by: M. Mathers, C. Jackson, A. Young, D. Parker, M. Batson, T. Lawrence, J. Renard][produced by Dr. Dre][60[10].R&B; Chart]
Old Time's Sake	Eminem featuring Dr. Dre	05.2009	61[3]	25[2]	Shady	[Written by:M. Mathers, A. Young, M. Batson, D. Parker, T. Lawrence][produced by Dr. Dre, Mark Batson][115.R&B; Chart]
Hell Breaks Loose	Eminem featuring Dr. Dre	12.2009	-	29[1]	Shady	[Written by:M. Mathers, A. Young, M. Batson, D. Parker, T. Lawrence][produced by Dr. Dre, Mark Batson]
Kush	Dr. Dre featuring Snoop Dogg and Akon	11.2010	57[11]	34[17]	Interscope CATCO 170881110 [UK]	[Written by:Khalil Abdul-Rahman/Andre Young/D.Tannenbaum/A.Ransom/B.Honeycutt/A.Young/A.Johnson II/M.Jones III/Calvin Broadus/Aliaune Thiam][produced by DJ Khalil][43[17].R&B; Chart]
I Need a Doctor	Dr. Dre featuring Eminem and Skylar Grey	02.2011	8[28]	4[20]	Interscope USUM 71029033 [UK]	[2x-platinum-US][gold-UK][Written by: Andre Young, Marshall Mathers, Holly Hafermann, Alex Grant][produced by Alex da Kid]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The Chronic	Dr Dre	01.1993	43[36]	3[88]	Death Row 57 128	[3x-platinum-US][gold-UK][produced by Dr. Dre][1[105].R&B; Chart]
Concrete roots-Anthology	Dr Dre	10.1994	-	43[8]	Hitman 51 170	[produced by Dr. Dre][14[11].R&B; Chart]
First round knock out	Dr Dre	06.1996	-	52[5]	Triple X 51 126	[produced by Dr. Dre,Cold 187um,Chris "The Glove" Taylor][18[8].R&B; Chart]
2001	Dr Dre	11.1999	4[202]	2[94]	Aftermath 90 486	[6x-platinum][4x-platinum-UK][produced by Dr Dre/Mel-Man][1[91].R&B; Chart]
The chronical-The best of the works	Dr Dre	12.2001	172[1]	-	Death Row 239419
Detox-Millenium of Aftermatch	Dr Dre	07.2005	183[1]	-	-
From Compton to Longbeach	Snoop Doggy Dogg And Dr. Dre	10.2005	159[1]	-	-
Compton	Dr. Dre	08.2015	1[1][12]	2[16]	Interscope 0602547530653 [UK]	[gold-US][gold-UK][produced by Dr. Dre , Focus... ,Dontae Winslow, DJ Dahi, Free School, Dem Jointz ,Bink ,DJ Khalil, Best Kept Secret, D.R.U.G.S Beats, Trevor Lawrence, Jr., Cold 187um ,Curt Chambers, Neff-U ,Cardiak, DJ Premier, DJ Silk, Mista Choc ]