Eliza Doolittle, właściwie Eliza Sophie Caird (ur. 15 kwietnia 1988r) - brytyjska piosenkarka. Córka brytyjskiego reżysera teatralnego Johna Cairda i aktorki musicalowej Frances Ruffelle.
Eliza Doolittle na swoim debiucie opowiada o stresach współczesnego życia w wielkim mieście z iście nastoletnią butą, czerpiąc inspiracje z popu i soulu. Prostym melodiom towarzyszy perkusja i jazzujące smaczki. Płyta pęka w szwach od energii – podobnie jak jej autorka. Eliza Doolittle dorastała w londyńskiej dzielnicy Camden pod okiem ojca-pianisty i śpiewającej mamy.
Piosenki pisze od 12 roku życia, a jej niezwykły talent sprawił, że pierwszy kontrakt podpisała już jako 16-latka. Jej kompozycje z czasem rozwinęły się w magiczne kwiaty, którymi są dziś – wspaniałe przeboje pop, które mimo inspiracji brzmieniami lat 60. i 70-tych zachowują fantastyczną świeżość i nowatorstwo.
Płyta ‘Eliza Doolittle’ łączy promienne, piękne melodie z błyskotliwymi, pełnymi erudycji tekstami o zaskakujących puentach i szalenie chwytliwych tematach. Debiutancki singiel ‘Skinny Genes’, który już podbił listy przebojów radiowych, stanowi doskonałą zapowiedź całego albumu. Utwór ‘Pack Up’ , i przypomina refren marszu George’a Henry’ego Powella ‘Pack Up Your Troubles In Your Old Kit Bag’, wykorzystując go na nowo z olśniewającym efektem: powstała fantastyczna dancehallowa oda na cześć zalet nieustającego optymizmu. Natomiast ‘Money Box’ to przepięknie zaaranżowana rozprawka na temat szkód bezmyślnego materializmu. Doolittle wzruszająco stwierdza: “I won’t be down with no pound…all I need’s right here, right here with you my dear” – „Nie interesują mnie funty… wszystko czego potrzebuję, mam tutaj, przy tobie kochanie.”
W doskonałym ‘Back To Front’ Doolittle wyobraża sobie życie, w którym czas biegnie wstecz, abyśmy mogli nauczyć się znów śmiać jak w czasach, gdy byliśmy dziećmi. ‘Police Car’ to spokojniejszy numer na późne godziny nocne, chilloutowy lament okraszony melancholią dętych instrumentów drewnianych, gdzie niezwykły głos Elizy przybiera tęskną barwę.
„Compared to the greatest people I see, I’m just me” („W porównaniu z najwspanialszymi, jestem po prostu sobą”) nuci w ‘Nobody’, kolejnej doskonałej kompozycji na płycie. Eliza może spać spokojnie. Sądząc po debiutanckim albumie, ma dość inteligencji, talentu i popowego pazura, by zajść naprawdę daleko.
Eliza Doolittle na swoim debiucie opowiada o stresach współczesnego życia w wielkim mieście z iście nastoletnią butą, czerpiąc inspiracje z popu i soulu. Prostym melodiom towarzyszy perkusja i jazzujące smaczki. Płyta pęka w szwach od energii – podobnie jak jej autorka. Eliza Doolittle dorastała w londyńskiej dzielnicy Camden pod okiem ojca-pianisty i śpiewającej mamy.
Piosenki pisze od 12 roku życia, a jej niezwykły talent sprawił, że pierwszy kontrakt podpisała już jako 16-latka. Jej kompozycje z czasem rozwinęły się w magiczne kwiaty, którymi są dziś – wspaniałe przeboje pop, które mimo inspiracji brzmieniami lat 60. i 70-tych zachowują fantastyczną świeżość i nowatorstwo.
Płyta ‘Eliza Doolittle’ łączy promienne, piękne melodie z błyskotliwymi, pełnymi erudycji tekstami o zaskakujących puentach i szalenie chwytliwych tematach. Debiutancki singiel ‘Skinny Genes’, który już podbił listy przebojów radiowych, stanowi doskonałą zapowiedź całego albumu. Utwór ‘Pack Up’ , i przypomina refren marszu George’a Henry’ego Powella ‘Pack Up Your Troubles In Your Old Kit Bag’, wykorzystując go na nowo z olśniewającym efektem: powstała fantastyczna dancehallowa oda na cześć zalet nieustającego optymizmu. Natomiast ‘Money Box’ to przepięknie zaaranżowana rozprawka na temat szkód bezmyślnego materializmu. Doolittle wzruszająco stwierdza: “I won’t be down with no pound…all I need’s right here, right here with you my dear” – „Nie interesują mnie funty… wszystko czego potrzebuję, mam tutaj, przy tobie kochanie.”
W doskonałym ‘Back To Front’ Doolittle wyobraża sobie życie, w którym czas biegnie wstecz, abyśmy mogli nauczyć się znów śmiać jak w czasach, gdy byliśmy dziećmi. ‘Police Car’ to spokojniejszy numer na późne godziny nocne, chilloutowy lament okraszony melancholią dętych instrumentów drewnianych, gdzie niezwykły głos Elizy przybiera tęskną barwę.
„Compared to the greatest people I see, I’m just me” („W porównaniu z najwspanialszymi, jestem po prostu sobą”) nuci w ‘Nobody’, kolejnej doskonałej kompozycji na płycie. Eliza może spać spokojnie. Sądząc po debiutanckim albumie, ma dość inteligencji, talentu i popowego pazura, by zajść naprawdę daleko.
Single | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Skinny Genes/Police Car | Eliza Doolittle | 04.2010 | 22[15] | - | Parlophone 5099907094255 | [written by Eliza Caird, Matthew Prime, Tim Woodcock][produced by Matthew Prime] |
Pack Up/'ll Be Your Pillow, Skinny Genes (Unplugged) | Eliza Doolittle | 07.2010 | 5[32] | - | EMI GBAYE 0901446 | [gold-UK][written by Tim Woodcock, Eliza Doolittle, Felix Powell, George Asaf, Matthew Prime][produced by Matthew Prime] |
Rollerblades/Doo Little | Eliza Doolittle | 10.2010 | 58[5] | - | Parlophone CATCO 168564985 | [written by Eliza Doolittle, Jonny Sharp, Craigie Dodds][produced by Craigie Dodds, Jonny Sharp] |
You & Me | Disclosure featuring Eliza Doolittle | 05.2013 | 10[20] | - | PMR GBUM 71302020 | [written by Howard Lawrence, Guy Lawrence, James Napier, Eliza Caird][produced by Disclosure] |
Mr Medicine | Eliza Doolittle | 04.2011 | 130[3] | - | Parlophone | [written by John Beck, Steve Chrisanthou ,Eliza Doolittle][produced by Steve Chrisanthou] |
Big When I Was Little | Eliza Doolittle | 08.2013 | 12[6] | - | Parlophone GB 0401300043 | [written by Eliza Doolittle (singer), Wayne Hector, Steve Robson] |
Let It Rain | Eliza Doolittle | 10.2013 | 55[2] | - | Parlophone GBAYE 1301132 | [written by Eliza Doolittle, Ross Golan, Oren Kleinman, Steve Robson] |
Albumy | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
Eliza Doolittle | Eliza Doolittle | 07.2010 | 3[46] | - | Parlophone 6099542 | [platinum-UK][produced by Steve Chrisanthou, Craigie Dodds, Matthew Prime, Jonny Sharp, Phil Thornalley, Mads Hauge, James Napier, Greg Kurstin] |
In Your Hands | Eliza Doolittle | 10.2013 | 25[2] | - | Parlophone 2564641124 | [silver-UK][produced by Steve Robson, Kwes, busbee, Oren Yoel, Matt Prime, Kid Harpoon] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz