Shakin' Stevens (wł. Michael Barratt) urodził się 4 marca
1948 roku w Ely, walijskim miasteczku położonym blisko Cardiff.
Piosenkarz rock'n'rollowy, autor muzyki i tekstów, ikona lat 80-tych. Shakin'
Stevens to najmłodszy z dwanaściorga rodzeństwa, syn Jacka Barratta -
weterana I wojny światowej, który następnie znalazł zatrudnienie w
branży budowlanej.
Szybko, bo już w 1967 roku, "Shaky" (jego popularny pseudonim) poślubił Carole (mają troje dzieci). W tamtym czasie pary nie ominęły trudne początki. Artysta imał się przeróżnych zajęć - rozwoził mleko, czyścił szyby czy pracował w fabryce montującej meble. Za mieszkanie służyła im część biura w Cardiff, niedługo potem zresztą całkowicie wyburzonego. Jako nastolatek piosenkarz stał na czele wielu lokalnych rock'n'rollowych grup, jak The Olympics czy The Cossacks, objeżdżając z koncertami głównie południową Walię.
- Byłem w kapeli zwanej The Rocking Denims kiedy rzuciłem dzienną pracę w 1970 roku - wspominał artysta po latach - Myśleliśmy, że uda nam się poprzez zawitanie do Londynu i zagranie w takich miejscach, jak 2i's, gdzie ludzie pokroju Cliffa Richarda i The Shadows zaczynali. Więc przyjechaliśmy, zrobiliśmy show, dostaliśmy nasze cztery funciaki, pojedliśmy trochę ryb, chipsów i wróciliśmy do Cardiff. Przed nami była wciąż długa droga.
Paul Barrett (brak pokrewieństwa), manager innej lokalnej kapeli The Backbeats, pozwalał piosenkarzowi nieraz dołączać na scenie do kolegów. Tak zaczęła się dziesięcioletnia przygoda z przemianowaną na The Sunsets (występowali jako Shakin' Stevens and the Sunsets) grupą. Oprócz Wielkiej Brytanii, występowali również w Niemczech oraz Holandii. Grali u boku The Rolling Stones, Roxy Music czy Davida Bowiego. Dzięki zdobytej popularności "walijski Elvis" mógł wydać swój pierwszy solowy album buńczucznie nazwany "A Legend". Ekscesy młodych gwiazd rocka nie były młodemu artyście i jego kumplom obce. W londyńskim hotelu Greenford szalony saksofonista zespołu Tony Britnall postanowił zostać połykaczem ognia, co skończyło się podpaleniem podłogi i fortepianu, po którym skakał w ekstazie "Shaky" ku uciesze rozhisteryzowanej publiczności.
Zasadniczą zmianę w karierze artysty przyniosły występy w musicalu Jacka Gooda "Elvis!" w 1977 roku. Jak się okazało Stevens był jednym z trzech Presleyów, jacy mieli się wcielić w postać "Króla". Wiodąca rola należała jednak do niego, bowiem przypadł mu w udziale sam szczyt kariery Elvisa, łącznie z pobytem w armii oraz licznymi rolami filmowymi. Sukces musicalu był ogromny. Odtwarzano go dwukrotnie dłużej niż planowano - przez dwa lata, najpierw w programie Gooda "Oh Boy", następnie w niemal 30 tygodniowej serii Stevensa "Let's Rock". Fotogeniczny, medialny piosenkarz szybko stał się znany w całej Wielkiej Brytanii pozostawiając na łasce losu czekających na niego kolegów z ówczesnej kapeli. Zaistnieć na listach przebojów dała mu przeróbka "Hot Dog" Bucka Owena, lecz dopiero sukces albumu "Shaky" z 1981 otworzył przed nim drzwi do wielkiej kariery. Dzięki takim hitom, jak "This Ole House" (traktujący o śmierci), "You Drive me Crazy", "Merry Christmas Everyone" czy "A Rockin' Good Way" (duet z Bonnie Tyler) stał się najbardziej topowym artystą lat 80-tych w Wielkiej Brytanii (33 hity w Top 40) i jednym z największym w historii muzyki w ogóle.
"Shaky" był świetnie przygotowany latami koncertów i ciągłego ścierania się z show-biznesem do roli nowego idola muzycznego świata. Jego szczęście polegało jedynie na trafieniu w ówczesną modę rewitalizacji starego, dobrego rock'n'rolla (popularność kapel Stray Cats, The Jets, Matchbox). Sporo jego utworów było przeróbkami starych szlagierów, lecz także autorskie piosenki odniosły nie mniejszy sukces komercyjny. Do legendy przeszły zawsze zakładane na koncerty białe buty oraz charakterystyczny taniec "pod" Elvisa, od którego ponownie robiło się gorąco dziewczynom na całym świecie.
Branża muzyczna nie traktowała jednak Shakin' Stevensa poważnie. Dowodem był brak artysty na słynnym koncercie Live Aid 13 lipca 1985 roku. Jednak znawcy historii rock'n'rolla widzący w "Shakym" prędzej drugiego Eddiego Cochrana niż Elvisa Presleya, cenili niezwykle jego płyty. Za świetny dobór szanowanych powszechnie muzyków, za repertuar, za żar, osobowość, głos... Uważany był za prawdziwego rockersa.
W latach 90-tych artysta zawiesił działalność sceniczną procesując się z członkami swojej byłej grupy The Sunsets o tantiemy za reedycję płyty "A Legend". W rezultacie muzycy dostali mniejszą kwotę, niż 16 lat wcześniej zaproponowaną przez Stevensa. Na początku millenium trafił z powrotem na czołówki gazet "dzięki" skandalowi, w wyniku którego zabrano mu na 2 lata prawo jazdy. Piosenkarza zatrzymano nietrzeźwego rankiem 1 stycznia 2002 roku. Trzy lata później wygrał reality show "Hit Me Baby One More Time" z udziałem innych, "zakurzonych" gwiazd. Wydał z powodzeniem zbiór największych hitów "The Collection" (także w formacie DVD), a w roku 2007, po 15 latach studyjnej przerwy, całkiem nowy materiał "Now Listen", osadzony mocniej w bluesie i folku. Jego koncert na angielskim festiwalu Glastonbury w 2008 roku zgromadził rozentuzjazmowane tłumy, choć wyszedł na scenę o 11 rano.
Po powrocie dziennikarze nie mieli z nim łatwego życia. Potrafił ostro zrugać panią w koszulce z serduszkiem i napisem "I Love Shaky", wspominającą jego występy w białych butach, tudzież histeryzującą, iż to pewnie (której z kolei?) dla niej, Julie, napisał znany przebój "Oh Julie".
- Ludzie mają z góry powzięte wyobrażenie o takich koncertach, jak Top Of The Tops. To było dawno temu. Myślą, że nic nie robiłem przez te wszystkie lata, tylko siedziałem i zabawiałem się z sobą - mówił zgryziony, po czym dodawał - Ale ja zawsze byłem w trasie, występowałem, nagrywałem. Poszedłem dalej. Jestem inny, ok?
Obrażonej dziennikarce nie pozostawało nic innego poza końcową uwagą w artykule, iż ma on źle ufarbowane włosy, żółte zęby i raczej duży nos.
Artysta gościł w Polsce kilkakrotnie - dwa razy w latach 80., w Sylwestra 2007 na krakowskim Rynku Głównym oraz w sierpniu 2008 roku w ramach Sopot Festival.
Szybko, bo już w 1967 roku, "Shaky" (jego popularny pseudonim) poślubił Carole (mają troje dzieci). W tamtym czasie pary nie ominęły trudne początki. Artysta imał się przeróżnych zajęć - rozwoził mleko, czyścił szyby czy pracował w fabryce montującej meble. Za mieszkanie służyła im część biura w Cardiff, niedługo potem zresztą całkowicie wyburzonego. Jako nastolatek piosenkarz stał na czele wielu lokalnych rock'n'rollowych grup, jak The Olympics czy The Cossacks, objeżdżając z koncertami głównie południową Walię.
- Byłem w kapeli zwanej The Rocking Denims kiedy rzuciłem dzienną pracę w 1970 roku - wspominał artysta po latach - Myśleliśmy, że uda nam się poprzez zawitanie do Londynu i zagranie w takich miejscach, jak 2i's, gdzie ludzie pokroju Cliffa Richarda i The Shadows zaczynali. Więc przyjechaliśmy, zrobiliśmy show, dostaliśmy nasze cztery funciaki, pojedliśmy trochę ryb, chipsów i wróciliśmy do Cardiff. Przed nami była wciąż długa droga.
Paul Barrett (brak pokrewieństwa), manager innej lokalnej kapeli The Backbeats, pozwalał piosenkarzowi nieraz dołączać na scenie do kolegów. Tak zaczęła się dziesięcioletnia przygoda z przemianowaną na The Sunsets (występowali jako Shakin' Stevens and the Sunsets) grupą. Oprócz Wielkiej Brytanii, występowali również w Niemczech oraz Holandii. Grali u boku The Rolling Stones, Roxy Music czy Davida Bowiego. Dzięki zdobytej popularności "walijski Elvis" mógł wydać swój pierwszy solowy album buńczucznie nazwany "A Legend". Ekscesy młodych gwiazd rocka nie były młodemu artyście i jego kumplom obce. W londyńskim hotelu Greenford szalony saksofonista zespołu Tony Britnall postanowił zostać połykaczem ognia, co skończyło się podpaleniem podłogi i fortepianu, po którym skakał w ekstazie "Shaky" ku uciesze rozhisteryzowanej publiczności.
Zasadniczą zmianę w karierze artysty przyniosły występy w musicalu Jacka Gooda "Elvis!" w 1977 roku. Jak się okazało Stevens był jednym z trzech Presleyów, jacy mieli się wcielić w postać "Króla". Wiodąca rola należała jednak do niego, bowiem przypadł mu w udziale sam szczyt kariery Elvisa, łącznie z pobytem w armii oraz licznymi rolami filmowymi. Sukces musicalu był ogromny. Odtwarzano go dwukrotnie dłużej niż planowano - przez dwa lata, najpierw w programie Gooda "Oh Boy", następnie w niemal 30 tygodniowej serii Stevensa "Let's Rock". Fotogeniczny, medialny piosenkarz szybko stał się znany w całej Wielkiej Brytanii pozostawiając na łasce losu czekających na niego kolegów z ówczesnej kapeli. Zaistnieć na listach przebojów dała mu przeróbka "Hot Dog" Bucka Owena, lecz dopiero sukces albumu "Shaky" z 1981 otworzył przed nim drzwi do wielkiej kariery. Dzięki takim hitom, jak "This Ole House" (traktujący o śmierci), "You Drive me Crazy", "Merry Christmas Everyone" czy "A Rockin' Good Way" (duet z Bonnie Tyler) stał się najbardziej topowym artystą lat 80-tych w Wielkiej Brytanii (33 hity w Top 40) i jednym z największym w historii muzyki w ogóle.
"Shaky" był świetnie przygotowany latami koncertów i ciągłego ścierania się z show-biznesem do roli nowego idola muzycznego świata. Jego szczęście polegało jedynie na trafieniu w ówczesną modę rewitalizacji starego, dobrego rock'n'rolla (popularność kapel Stray Cats, The Jets, Matchbox). Sporo jego utworów było przeróbkami starych szlagierów, lecz także autorskie piosenki odniosły nie mniejszy sukces komercyjny. Do legendy przeszły zawsze zakładane na koncerty białe buty oraz charakterystyczny taniec "pod" Elvisa, od którego ponownie robiło się gorąco dziewczynom na całym świecie.
Branża muzyczna nie traktowała jednak Shakin' Stevensa poważnie. Dowodem był brak artysty na słynnym koncercie Live Aid 13 lipca 1985 roku. Jednak znawcy historii rock'n'rolla widzący w "Shakym" prędzej drugiego Eddiego Cochrana niż Elvisa Presleya, cenili niezwykle jego płyty. Za świetny dobór szanowanych powszechnie muzyków, za repertuar, za żar, osobowość, głos... Uważany był za prawdziwego rockersa.
W latach 90-tych artysta zawiesił działalność sceniczną procesując się z członkami swojej byłej grupy The Sunsets o tantiemy za reedycję płyty "A Legend". W rezultacie muzycy dostali mniejszą kwotę, niż 16 lat wcześniej zaproponowaną przez Stevensa. Na początku millenium trafił z powrotem na czołówki gazet "dzięki" skandalowi, w wyniku którego zabrano mu na 2 lata prawo jazdy. Piosenkarza zatrzymano nietrzeźwego rankiem 1 stycznia 2002 roku. Trzy lata później wygrał reality show "Hit Me Baby One More Time" z udziałem innych, "zakurzonych" gwiazd. Wydał z powodzeniem zbiór największych hitów "The Collection" (także w formacie DVD), a w roku 2007, po 15 latach studyjnej przerwy, całkiem nowy materiał "Now Listen", osadzony mocniej w bluesie i folku. Jego koncert na angielskim festiwalu Glastonbury w 2008 roku zgromadził rozentuzjazmowane tłumy, choć wyszedł na scenę o 11 rano.
Po powrocie dziennikarze nie mieli z nim łatwego życia. Potrafił ostro zrugać panią w koszulce z serduszkiem i napisem "I Love Shaky", wspominającą jego występy w białych butach, tudzież histeryzującą, iż to pewnie (której z kolei?) dla niej, Julie, napisał znany przebój "Oh Julie".
- Ludzie mają z góry powzięte wyobrażenie o takich koncertach, jak Top Of The Tops. To było dawno temu. Myślą, że nic nie robiłem przez te wszystkie lata, tylko siedziałem i zabawiałem się z sobą - mówił zgryziony, po czym dodawał - Ale ja zawsze byłem w trasie, występowałem, nagrywałem. Poszedłem dalej. Jestem inny, ok?
Obrażonej dziennikarce nie pozostawało nic innego poza końcową uwagą w artykule, iż ma on źle ufarbowane włosy, żółte zęby i raczej duży nos.
Artysta gościł w Polsce kilkakrotnie - dwa razy w latach 80., w Sylwestra 2007 na krakowskim Rynku Głównym oraz w sierpniu 2008 roku w ramach Sopot Festival.
Single | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | Aus | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Hot Dog/Apron Strings | Shakin' Stevens | 02.1980 | 24[9] | - | Epic EPC 8090 | [written by Owens, Dedmon][produced by Mike Hurst] |
Marie, Marie/Baby If We Touch | Shakin' Stevens | 08.1980 | 19[10] | - | Epic EPC 8725 | [written by Dave Alvin][produced by Mike Hurst] |
This Ole House/Let Me Show You How | Shakin' Stevens | 02.1981 | 1[3][17] | - | Epic EPC 9555 | [gold-US][written by Stuart Hamblen][produced by S. Colman] |
You Drive Me Crazy/Baby You're A Child | Shakin' Stevens | 05.1981 | 2[12] | - | Epic EPC 1165 | [gold-US][written by Ronnie Harwood][produced by S. Colman] |
Green Door/Don't Turn Your Back | Shakin' Stevens | 07.1981 | 1[4][12] | - | Epic EPC 1354 | [gold-US][written by Bob Davie, Marvin Moore][produced by Stuart Colman] |
It's Raining/You And I Were Meant To Be | Shakin' Stevens | 10.1981 | 10[9] | - | Epic EPC 1643 | [silver-UK][written by Naomi Neville][produced by S. Colman] |
Oh Julie/ I'm Knockin' | Shakin' Stevens | 01.1982 | 1[1][10] | - | Epic EPC 1742 | [gold-US][written by Shakin' Stevens][produced by Stuart Colman] |
Shirley/I'm For You | Shakin' Stevens | 04.1982 | 6[6] | - | Epic EPC 2087 | [written by John Fred, Tommy Bryan][produced by Stuart Colman] |
Give Me Your Heart Tonight/Thinkin' Of You | Shakin' Stevens | 08.1982 | 11[10] | - | Epic EPC 2656 | [written by Billy Livsey][produced by Stuart Colman] |
I'll Be Satisfied/Don't Be Late (Miss Kate) | Shakin' Stevens | 10.1982 | 10[8] | - | Epic EPC 2846 | [written by Berry Gordon Jr., Tyran Carlo][produced by Stuart Colman] |
The Shakin' Stevens EP | Shakin' Stevens | 12.1982 | 2[8] | - | Epic SHAKY 1 | [produced by Stuart Colman] |
It's Late/It's Good For You (Baby) | Shakin' Stevens | 07.1983 | 11[7] | - | Epic 3565 | [written by Dorsey Burnette][produced by Chris Neil] |
Cry Just A Little Bit/Love Me Tonight | Shakin' Stevens | 11.1983 | 3[12] | 67[6] | Epic 3774 | [silver-UK][written by Bob Heatlie][produced by Christopher Neil] |
A Rockin' Good Way/Why Do You Treat Me This Way? | Shakin' Stevens And Bonnie Tyler | 01.1984 | 5[9] | - | Epic 4071 | [written by Brook Benton, Clyde Otis Luchi de Jesus][produced by Shakin' Stevens] |
A Love Worth Waiting For/As Long As | Shakin' Stevens | 03.1984 | 2[10] | - | Epic 4291 | [silver-UK][written by Sulsh, Leathwood][produced by R. Hewson, Shakin' Stevens] |
A Letter To You/Come Back And Love Me | Shakin' Stevens | 09.1984 | 10[8] | - | Epic 4677 | [written by D. Linde][produced by Peter Collins,Shakin' Stevens] |
Teardrops/You Shake Me Up | Shakin' Stevens | 11.1984 | 5[9] | - | Epic 4882 | [silver-UK][written by S. Stevens][produced by S. Stevens, R. Hewson, C. Neil] |
Breaking Up My Heart/I'll Give You My Heart | Shakin' Stevens | 03.1985 | 14[7] | - | Epic 6072 | [written by Bob Heatlie][produced by Peter Collins] |
Lipstick Powder And Paint/I'll Give You My Heart (Remix) | Shakin' Stevens | 10.1985 | 11[9] | - | Epic 6610 | [written by Jesse Stone][produced by Dave Edmunds] |
Merry Christmas Everyone/With My Heart | Shakin' Stevens | 12.1985 | 1[2][14] | - | Epic 6769 | [gold-US][written by Bob Heatlie][produced by Dave Edmunds] |
Turning Away/Diddle I | Shakin' Stevens | 02.1986 | 15[7] | - | Epic 6819 | [written by Tim Krekel][produced by Dave Edmunds] |
Because I Love You/Tell Me One More Time | Shakin' Stevens | 11.1986 | 14[10] | - | Epic SHAKY 2 | [written by Gordon Campbell][produced by Christopher Neil] |
A Litttle Boogie Woogie (In The Back Of My Mind)/If You're Gonna Cry | Shakin' Stevens | 06.1987 | 12[10] | - | Epic SHAKY 3 | [written by Leander, Seago, Glitter][produced by Mike Leander, John Springate] |
Come See About Me/Boppity Bop | Shakin' Stevens | 09.1987 | 24[6] | - | Epic SHAKY 4 | [written by Holland, Dozier, Holland][produced by Stuart Colman] |
What Do You Want To Make Those Eyes At Me For/(Yeah) You're Evil | Shakin' Stevens | 11.1987 | 5[8] | - | Epic SHAKY 5 | [written by Joe McCarthy, Howard Johnson, James Monaco][produced by Carey Taylor, Shakin' Stevens] |
Feel The Need In Me/If I Can't Have You | Shakin' Stevens | 07.1988 | 26[5] | - | Epic SHAKY 6 | [written by Abrim Tillman Jr.][produced by Carey Taylor, Shakin' Stevens] |
How Many Tears Can You Hide/If I Really Knew | Shakin' Stevens | 10.1988 | 47[4] | - | Epic SHAKY 7 | [written by Frankie Miller, Graham Lyle][produced by S. Stevens, Bob Heatlie] |
True Love/Come On Little Girl | Shakin' Stevens | 02.1989 | 58[2] | - | Epic SHAKY 8 | [written by Cole Porter][produced by S. Stevens, B. Heatlie] |
Jezebel/As Long As I Have You (Live) | Shakin' Stevens | 10.1982 | 10[8] | - | Epic SHAKY 9 | [written by Wayne Shanklin][produced by J. J. Jeczalik] |
Love Attack/As Long As I Have You (Live) | Shakin' Stevens | 05.1989 | 28[4] | - | Epic SHAKY 10 | [written by S. Taylor, H. Taylor] |
I Might/Love Won't Stop | Shakin' Stevens | 02.1990 | 18[6] | - | Epic SHAKY 11 | [written by G. Sulsh, S. Leathwood, B. Guard][produced by Pete Hammond] |
Yes I Do/ You Shake Me Up | Shakin' Stevens | 05.1990 | 60[3] | - | Epic SHAKY 12 | [written by G. Sulsh, S. Leathwood, B. Guard][produced by Pete Hammond ] |
Pink Champagne/ Rockin' The Night Away | Shakin' Stevens | 08.1990 | 59[2] | - | Epic SHAKY 13 | [written by S. Taylor, H. Taylor][produced by Pete Hammond] |
My Cutie Cutie/If I Lose You | Shakin' Stevens | 10.1990 | 75[2] | - | Epic SHAKY 14 | [written by R. Harwood][produced by Pete Hammond ] |
The Best Christmas Of Them All/Que Sera, Sera | Shakin' Stevens | 12.1990 | 19[4] | - | Epic SHAKY 15 | [written by Ron Anderson][produced by Pete Hammond] |
I'll Be Home This Christmas/With My Heart | Shakin' Stevens | 12.1991 | 34[5] | - | Epic 657650 7 | [written by S. Stevens, R. Harwood][produced by John David] |
Radio/Oh Baby Don't (Outtake) | Shaky Featuring Roger Taylor | 10.1992 | 37[3] | - | Epic 658436 7 | [written by Bob Heatlie, Gordon Campbell][produced by Rod Argent, Peter Van-Hooke] |
Trouble/This Ole House | Shakin' Stevens | 06.2005 | 20[11] | - | EMI Virgin VTSCD 7 | - |
Albumy
| ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Take One! | Shakin' Stevens | 03.1980 | 62[2] | - | Epic EPC 83978 | [produced by Mike Hurst] |
This Ole House | Shakin' Stevens | 04.1981 | 2[28] | - | Epic EPC 84 985 | [gold-UK][produced by Stuart Colman] |
Shakin' Stevens and the Sunsets | Shakin' Stevens | 08.1981 | 34[5] | - | Hallmark SHM 3065 | [gold-UK] |
Shaky | Shakin' Stevens | 09.1981 | 1[1][28] | - | Epic EPC 10027 | [platinum-UK][produced by Stuart Colman] |
Give Me Your Heart Tonight | Shakin' Stevens | 10.1982 | 3[18] | - | Epic EPC 10035 | [platinum-UK][produced by Stuart Colman] |
The Bop Won't Stop | Shakin' Stevens | 11.1983 | 21[27] | - | Epic EPC 86301 | [gold-UK][produced by Christopher Neil] |
Greatest Hits | Shakin' Stevens | 11.1984 | 8[22] | - | Epic EPC 10047 | [platinum-UK] |
Lipstick, Powder and Paint | Shakin' Stevens | 11.1985 | 37[9] | - | Epic EPC 26646 | [gold-UK][produced by Dave Edmunds] |
Let's Boogie | Shakin' Stevens | 10.1987 | 59[7] | - | Epic EPC 4601261 | - |
A Whole Lotta Shaky | Shakin' Stevens | 11.1988 | 42[8] | - | Epic MOOD5 | - |
There Are Two Kinds Of Music...Rock 'N' Roll | Shakin' Stevens | 10.1990 | 65[2] | - | Telstar STAR 2454 | [produced by Pete Hammond] |
The Epic Years | Shakin' Stevens | 10.1992 | 57[2] | - | Epic 4724222 | - |
The Collection | Shakin' Stevens | 04.2005 | 4[15] | - | Epic 5198822 | [gold-UK] |
Echoes of Our Times | Shakin' Stevens | 09.2016 | 22[2] | - | Hec HEC 101CD | - |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz