Z archiwum...rocka : Massachusetts

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Massachusetts. Pokaż wszystkie posty

środa, 5 lutego 2025

Static Revenger

Dennis White, znany również jako Latroit i Static Revenger, jest amerykańskim producentem muzyki elektronicznej,autorem tekstów i DJ-em.W 2018 roku zdobył nagrodę Grammy w kategorii Best Remixed Recording, Non-Classical za remiks utworu „You Move”, pierwotnie autorstwa Depeche Mode.

Jako Static Revenger jest najbardziej znany z podwójnej platynowej płyty ARIA „I Like That” i „Happy People”, która została wymieniona przez Fatboy Slim na Beatport jako jedno z 10 najlepszych nagrań muzyki tanecznej dekady. Jako artysta, autor i producent ma na swoim koncie ponad 3,5 miliona sprzedanych płyt na całym świecie oraz siedem remiksów numer jeden na liście Billboard Club dla takich artystów jak Swedish House Mafia i Hans Zimmer. Zanim zaczął używać pseudonimu „Static Revenger”, Dennis White rozpoczął karierę w muzyce tanecznej, gdy poznał Kevina Saundersona z zespołu techno z Detroit Inner City. Został zatrudniony jako dyrektor muzyczny trasy koncertowej Inner City „Big Fun” w latach 1989–1990 i podpisał kontrakt jako jeden z pierwszych artystów w KMS Records, wytwórni płytowej Saundersona.

Po zakończeniu trasy koncertowej Big Fun założył alternatywny zespół popowy Charm Farm w Detroit w stanie Michigan. Charm Farm wydał album Pervert w Mercury Records, odnosząc niewielki sukces dzięki singlowi „Superstar” (89. miejsce na amerykańskiej liście przebojów w 1996 r.) i występując z artystami z Detroit, od Kid Rocka i Insane Clown Posse po Juana Atkinsa i Richiego Hawtina. Oprócz bycia artystą i producentem, White komponuje dla telewizji i filmu. Współtworzył „The Zing” z Adamem Sandlerem, w którym śpiewali Sandler, Selena Gomez, CeeLo Green i Andy Samberg, i był motywem przewodnim filmu Hotel Transylwania wytwórni Sony Pictures, który zadebiutował na pierwszym miejscu w kasie biletowej w USA.

W 2013 roku Dim Mak Records, którego właścicielem jest Steve Aoki, wydało „Back Off, Bitch!”

Jako Latroit, White wydał nagrania z Idrisem Elbą, Inner City, Samem Sparro i Le Youth. Remiksował również nagrania dla Depeche Mode, Deadmau5 i Nile'a Rogersa. Remiks utworu „You Move” zespołu Depeche Mode autorstwa Latroita zdobył nagrodę Grammy 2018 w kategorii „Najlepsze zremiksowane nagranie (nieklasyczne)”. Singiel Latroit, „Nice”, został zaprezentowany w uznanej przez krytyków globalnej kampanii Apple Phone XR. W 2024 roku Latroit współpracował z południowoafrykańskim chórem Soweto Gospel Choir i Simonem Lewickim, znanym również jako Groove Terminator, nad albumem „History of House”, który na nowo interpretuje klasykę muzyki house przez pryzmat muzyki zuluskiej i gospel. Album zawiera nowe interpretacje popularnych klasyków muzyki dance i pop, takich jak „Ride Like The Wind” Christophera Crossa, „Good Life” zespołu Inner City i „Everybody's Free (To Feel Good)” Rozalla.

W wywiadzie dla Ari Shapiro z NPR, White stwierdził: „Naszą misją, ideą projektu było przywrócenie muzyki tanecznej, która jest niezaprzeczalna - zachodniej muzyki tanecznej, która jest niezaprzeczalnie muzyką afroamerykańską, do afrykańskiego projektu, a następnie ponowne wyeksportowanie jej do świata z afrykańskiej perspektywy. To było pierwotne oświadczenie misji projektu”. „History of House” zostało sklasyfikowane na 10. miejscu w rankingu 30 najlepszych albumów 2024 roku według KCRW.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Happy People	Static Revenger	07.2001	23[3]	-	Incentive/Rulin CENRUL 1	[written by D.Schommer, D White, S.Hollander][produced by Static Revenger]

wtorek, 4 lutego 2025

Maureen Steele

Maureen Sandstrom Steele (ur. 22 lipca 1958r) jest amerykańską wokalistką i autorką tekstów. Po podpisaniu kontraktu płytowego z wytwórnią Motown i zostaniu jedną z niewielu białych artystek, które podpisały wówczas kontrakt z wytwórnią, Steele oficjalnie wydała swoją pierwszą piosenkę w 1984 roku, „Boys Will Be Boys”, która znalazła się w ścieżce dźwiękowej filmu The Flamingo Kid, komedii romantycznej z Mattem Dillonem w roli głównej. Następnie została wydana jako singiel i osiągnęła 18. miejsce na liście przebojów Hot Dance Music/Club Play magazynu Billboard w 1985 roku.

W tym samym roku Steele wydała swój jedyny album studyjny Nature of the Beast, który został wyprodukowany przez Steve'a Barriego i jej brata Bobby'ego Sandstroma, z których pierwszy był wówczas wiceprezesem A&R w Motown i nadzorował bestsellerowe wydawnictwa Lionela Richiego i Ricka Jamesa, między innymi. Album osiągnął 210. miejsce na liście Billboard Bubbling Under the Top Pop Albums. Steele wniosła także utwór „She'll Burn You” do postapokaliptycznego filmu science fiction-komedia Radioactive Dreams (1985).

Jedynym singlem Steele, który znalazł się na liście Billboard Hot 100, był „Save the Night for Me”, który osiągnął 77. miejsce. W 1986 roku wydała swój ostatni singiel „One More Saturday Night”, który był motywem przewodnim filmu o tym samym tytule, innej komedii, ale nie znalazł się na liście przebojów. Po niepowodzeniu w karierze artystki nagrywającej, Steele śpiewała chórki na albumach Smokeya Robinsona (Smoke Signals), Michaela Lovesmitha (Rhymes of Passion), Teen Dream (Let's Get Busy), Apollonii Kotero (Apollonia) i Michaela Jeffriesa (Michael Jeffries).

W 1989 r. wyszła za mąż za Mike'a Volante i wycofała się z branży muzycznej, aby założyć rodzinę. Następnie przyjęła nazwisko Maureen Steele-Volante, aby pracować z mężem w branży nieruchomości.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Save The Night For Me/Boys Will Be Boys	Maureen Steele	05.1985	-	77[5]	Motown 1787	[written by B. Sandstrom, M. Price, M. Steele][produced by Steve Barri, Bobby Sandstrom]
Boys Will Be Boys/Rock My Heart	Maureen Steele	08.1985	-	-	Motown 1807	[written by B. Sandstrom, M. Price][produced by Steve Barri, Bobby Sandstrom][18[8].Hot Disco/Dance;Motown 4542 12"]

niedziela, 19 stycznia 2025

Harry M. Woods

Harry MacGregor Woods (ur. 4 listopada 1896r -zm. 14 stycznia 1970r) był autorem piosenek i pianistą z Tin Pan Alley. Był kompozytorem wielu ścieżek dźwiękowych do filmów.

Woods urodził się w North Chelmsford w stanie Massachusetts. Pomimo faktu, że urodził się ze zdeformowaną lewą ręką (która nadal miała palce, matka Woodsa, śpiewaczka koncertowa, zachęcała go do gry na pianinie.Woods uzyskał tytuł licencjata na Uniwersytecie Harvarda, utrzymując się ze śpiewania w chórach kościelnych i dawania recitali fortepianowych.

Po ukończeniu studiów osiedlił się w Cape Cod i rozpoczął życie jako rolnik. Woods został powołany do wojska podczas I wojny światowej i wtedy zaczął rozwijać swój talent do pisania piosenek. Po zwolnieniu Woods osiedlił się w Nowym Jorku i rozpoczął karierę jako autor tekstów piosenek. Pierwszy sukces Woodsa jako autora tekstów piosenek miał miejsce w 1923 roku wraz z piosenką „I'm Goin' South”, napisaną z Abnerem Silverem. Stała się ona przebojem w 1924 roku dla Ala Jolsona. W tym samym roku wydano „Paddlin' Madelin Home” ze słowami i muzyką Woodsa. Z Mortem Dixonem i Billym Rose'em Woods skomponował „I Wish't I Was in Peoria”, obecnie standard jazzowy dixielandowy, w 1925 roku.

W 1926 roku Woods był uznanym autorem tekstów piosenek na Tin Pan Alley i stał się legendą dzięki swojej nowej piosence „When the Red, Red Robin (Comes Bob, Bob, Bobbin' Along)”. Piosenka stała się natychmiastowym hitem dla takich piosenkarzy jak „Whispering” Jacka Smitha i Cliffa Edwardsa. Jednak to Al Jolson odniósł największy sukces dzięki nagraniu tej piosenki. Piosenka została nagrana w 1953 roku przez Doris Day i ponownie odniosła znaczny sukces. W 1929 roku Woods zaczął pisać piosenki do hollywoodzkich musicali, takich jak The Vagabond Lover, A Lady's Morals, Artistic Temper, Aunt Sally, Twentieth Century, Road House, Limelight, It's Love Again, Merry Go Round z 1938 roku i She's For Me.

W 1934 roku przeprowadził się do Londynu, gdzie mieszkał przez trzy lata i pracował dla brytyjskiego studia filmowego Gaumont British, przyczyniając się do filmów Jack Ahoy i Evergreen. Chociaż Woods zwykle pisał zarówno słowa, jak i muzykę do swoich piosenek, współpracował również z Mortem Dixonem, Alem Shermanem, Howardem Johnsonem, Arthurem Freedem, Rube Bloomem i Gusem Kahnem. Samodzielnie lub ze współpracownikami napisał „I'm Looking Over a Four Leaf Clover”, „I'm Goin' South”, „The Clouds Will Soon Roll By”, „Just a Butterfly that's Caught in the Rain”, „Side by Side”, „My Old Man”, „A Little Kiss Each Morning”, „Heigh-Ho, Everybody, Heigh-Ho”, „Man From the South”, „River Stay 'way from My Door”, „When the Moon Comes Over the Mountain”, „We Just Couldn't Say Goodbye”, „Just an Echo in the Valley”, „A Little Street Where Old Friends Meet”, „You Ought to See Sally on Sunday”, „Hustlin' and Bustlin' for Baby”, „What a Little Moonlight Can Do”, „Try a Little Tenderness”, „I'll Never Say 'Never Again' Again”, „Over My Shoulder” „Tinkle Tinkle Tinkle” „When You've Got a Little Springtime in Your Heart”, „Midnight, the Stars and You”, „I Nearly Let Love Go Slipping Through My Fingers” i wiele innych.

Woods i jego żona Barbara mieli trzech synów: Ralpha, Johna i Davida. Woods był znany ze swojego temperamentu i picia. David Jasen, pisząc w Tin Pan Alley, napisał, że Woods został zauważony, jak napada na klienta w barze, z którym wdał się w kłótnię. „Kim jest ten okropny mężczyzna?”, zapytała kobieta. Towarzysz Woodsa odpowiedział: „To Harry Woods. Napisał „Try A Little Tenderness””. Około 1945 roku Woods przeszedł na emeryturę. On i jego żona przeprowadzili się do Phoenix w Arizonie.

Woods zmarł w nocy 14 stycznia 1970 roku, po tym, jak został potrącony przez samochód przed swoim domem. Miał 73 lata.

Kompozycje Harry M. Woodsa na listach przebojów

[with Abner Silver]
04/1924 I'm Goin' South Paul Whiteman & His Orchestra 8.US
05/1924 I'm Goin' South Al Jolson 2.US

[solo]
11/1925 Paddlin' Madelin' Home Cliff Edwards 3.US
/1926 When the Red, Red Robin Comes Bob-Bob-Bobbin' Along Cliff Edwards 12.US
02/1926 Paddlin' Madelin' Home The Ipana Troubadors 8.US
09/1926 When the Red Red Robin Comes Bob-Bob-Bobbin' Along Al Jolson 1.US
10/1926 When the Red, Red Robin Comes Bob, Bob, Bobbin' Along Whispering Jack Smith 9.US
10/1926 When the Red Red Robin Comes Bob-Bob-Bobbin' Along The Ipana Troubadors 12.US
12/1926 When the Red, Red Robin Comes Bob, Bob, Bobbin' Along Paul Whiteman & His Orchestra 7.US
1929 Heigh-Ho, Everybody, Heigh-Ho! Rudy Vallée & His Connecticut Yankees 11.US
11/1929 A Little Kiss Each Morning (A Little Kiss Each Night) Guy Lombardo and His Royal Canadians 11.US
/1930 A Little Kiss Each Morning (A Little Kiss Each Night) Rudy Vallée & His Connecticut Yankees 3.US
/1932 We Just Couldn't Say Goodbye Paul Whiteman & His Orchestra 3.US
/1932 We Just Couldn't Say Goodbye Guy Lombardo and His Royal Canadians 1.US
/1935 Dancing with My Shadow Henry King and His Orchestra 9.US
/1935 I'll Never Say Never Again Again The Dorsey Brothers Orchestra 14.US
/1935 I'll Never Say Never Again Again Ozzie Nelson and His Orchestra 4.US
/1935 What a Little Moonlight Can Do Jack Jackson & His Orchestra 16.US
/1935 What a Little Moonlight Can Do Teddy Wilson & His Orchestra 12.US
/1937 So Many Memories Frances Langford 17.US
/1937 So Many Memories Russ Morgan 8.US
12/1957 I'll Never Say Never Again Again Dinah Shore 24.US

[with Billy Rose]
07/1926 Poor Papa Whispering Jack Smith 10.US

[with Mort Dixon]
/1927 I'm Looking Over a Four-Leaf Clover Jean Goldkette & His Orchestra 10.US
/1927 I'm Looking Over a Four-Leaf Clover Ben Bernie & His Orchestra 3.US
/1927 I'm Looking Over a Four-Leaf Clover Nick Lucas 2.US
/1927 Just Like a Butterfly (That's Caught in the Rain) Vincent Lopez & His Orchestra 16.US
/1927 Just Like a Butterfly That's Caught in the Rain The Ipana Troubadors 8.US
/1927 Where the Wild, Wild Flowers Grow Roger Wolfe Kahn & His Orchestra 19.US
/1931 River, Stay 'Way from My Door Ethel Waters 18.US
/1932 Pink Elephants Guy Lombardo and His Royal Canadians 10.US
/1932 Pink Elephants George Olsen and His Orchestra 8.US
01/1948 I'm Looking Over a Four Leaf Clover Art Mooney 1.US
02/1948 I'm Looking Over a Four Leaf Clover The Uptown String Band 11.US
02/1948 I'm Looking Over a Four Leaf Clover Alvino Rey and His Orchestra 6.US
02/1948 I'm Looking Over a Four Leaf Clover Russ Morgan 6.US
02/1948 I'm Looking Over a Four Leaf Clover The Three Suns 10.US
03/1948 I'm Looking Over a Four Leaf Clover Arthur Godfrey 14.US
05/1960 River Stay Away from My Door Frank Sinatra 82.US/18.UK
02/1964 I'm Looking Over a Four Leaf Clover Wayne Newton 123.US

[with Gus Kahn]
/1927 Side by Side Cliff Edwards 12.US
/1927 Side by Side Aileen Stanley & Johnny Marvin 7.US
/1927 Side by Side Paul Whiteman & His Orchestra 3.US
/1927 Side by Side Nick Lucas 3.US
/1932 Just a Little Street Where Old Friends Meet Gene Austin 15.US
/1932 Just a Little Street Where Old Frienes Meet Isham Jones & His Orchestra 6.US
/1932 Lovable Leo Reisman and His Orchestra 10.US
/1932 The Voice in the Old Village Choir Paul Whiteman & His Orchestra 10.US
01/1953 Side by Side Kay Starr 3.US/7.UK

[with Sam M. Lewis, Joe Young]
/1927 Take in the Sun, Hang Out the Moon The Clevelanders 17.US

[with Phil Woods]
/1928 She's a Great, Great Girl Roger Wolfe Kahn & His Orchestra 14.US

[with Arthur Freed]
/1930 Here Comes the Sun Bert Lown and His Orchestra 14.US
/1931 It Looks Like Love Abe Lyman and His Californians 12.US

[with Rube Bloom]
/1930 The Man from the South Ted Weems and His Orchestra 1.US

[with Howard Johnson,Kate Smith]
/1931 When the Moon Comes over the Mountain The Radiolites 15.US
/1931 When the Moon Comes over the Mountain Leo Reisman and His Orchestra 12.US
/1931 When the Moon Comes over the Mountain Nick Lucas 7.US
/1931 When the Moon Comes over the Mountain Kate Smith 1.US

[with Jimmy Campbell & Reg Connelly]
/1933 Just an Echo in the Valley Rudy Vallée & His Connecticut Yankees 3.US
/1933 Just an Echo in the Valley Bing Crosby 2.US
/1933 Try a Little Tenderness Ruth Etting 16.US
/1933 Try a Little Tenderness Ted Lewis & His Band 6.US
09/1962 Try a Little Tenderness Aretha Franklin 100.US
12/1966 Try a Little Tenderness Otis Redding 25.US/46.UK
02/1969 Try a Little Tenderness Three Dog Night 29.US
10/1991 Try a Little Tenderness The Commitments 67.US

[with Billy Hill]
03/1958 The Clouds Will Soon Roll By Tony Brent 20.UK

niedziela, 22 grudnia 2024

American Authors

American Authors, dawniej znani jako Blue Pages, to amerykański zespół rockowy pochodzący z Bostonu, z siedzibą w Nowym Jorku, w którego skład wchodzą wokalista i gitarzysta Zac Barnett, basista Dave Rublin i perkusista Matt Sanchez. Gitarzysta i banjoista James Adam Shelley jest byłym członkiem. Są najbardziej znani z przebojów „Believer” i „Best Day of My Life” z debiutanckiego albumu Oh, What a Life, a także z przeboju z pierwszej dwudziestki „Go Big or Go Home” z drugiego albumu What We Live For. Zespół, wcześniej związany z Island Records, teraz wydaje muzykę niezależnie.

Oferując emocjonalną i napędzającą mieszankę letniego indie popu i starannie wykonanego, komercyjnego nowoczesnego rocka, pochodzący z Brooklynu American Authors plasuje się gdzieś pomiędzy wielkością areny folk-rockowej Mumford & Sons a miejską, serdeczną wspaniałością Fun. Grupa odniosła sukces w 2013 roku, wydając singiel „Best Day of My Life”, który zyskał znaczną popularność po pojawieniu się w wielu głośnych reklamach i zwiastunach filmowych.

Powstały w Bostonie pod pseudonimem Blue Pages, skład założycielski obejmował Zaca Barnetta (wokal), Jamesa Adama Shelleya (gitara/banjo), Dave'a Rublina (bas) i Matta Sancheza (perkusja). Chociaż poznali się podczas nauki w Berklee College of Music, kwartet ostatecznie zrezygnował i przeniósł się do Brooklynu. American Authors podpisało umowę z Island Records w 2012 roku i wydało single „Believer” oraz swój ostateczny przełomowy hit „Best Day of My Life”, a także debiutancką EP-kę o tym samym tytule w następnym roku.

Na początku 2014 roku ukazał się Oh, What a Life, pierwszy długogrający album zespołu. W kwietniu „Best Day of My Life” osiągnął na liście Billboard 200 14. miejsce. Energiczny singiel „Go Big or Go Home” ukazał się w maju 2015 roku w oczekiwaniu na drugi studyjny występ zespołu. Cztery kolejne single zostały wydane przed wydaniem What We Live For w lipcu 2016 roku. W następnym roku American Authors wydało singiel „I Wanna Go Out”. Po ogłoszeniu zbliżającego się wydania trzeciego LP, Seasons, zespół wydał trio singli w 2018 roku, w tym „Deep Water” i „Say Amen”, ten drugi z udziałem kanadyjskiego piosenkarza i autora tekstów Billy'ego Raffoula. Płyta Seasons ukazała się w lutym 2019 roku i zawiera również przebój „Neighborhood” z udziałem Beara Rineharta z Needtobreathe.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Believer	American Authors	09.2014	-	121[2]	Mercury	[gold-US][written by Aaron Accetta, Zachary Barnett, Shep Goodman, David Rublin, Matthew Sanchez, James Shelley][produced by Aaron Accetta, Shep Goodman]
Best Day of My Life	American Authors	11.2013	17[25]	11[36]	Def Jam USUM 71302187	[6x-platinum-US][2x-platinum-UK][written by Aaron Accetta, Zachary Barnett, Shep Goodman, David Rublin, Matthew Sanchez, James Shelley][produced by Aaron Accetta, Shep Goodman]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
American Authors (EP)	American Authors	01.2014	-	156[2]	Island 80018561	-
Oh, What a Life	American Authors	03.2014	26[2]	15[15]	EMI 3772060 [UK]	[gold-US][produced by Shep Goodman, Aaron Accetta]
What We Live For	American Authors	07.2016	-	60[1]	Island 0025122	[produced by Shep Goodman, Aaron Accetta,Frequency]

wtorek, 5 listopada 2024

Shadows Fall

Shadows Fall - amerykańska grupa heavymetalowa pochodząca ze Springfield w stanie Massachusetts, założona w 1995r.Shadows Fall jest jednym z niewielu współczesnych zespołów, którego teksty są inspirowane filozofią Wschodu. Według Matta Bachanda, nazwa zespołu pochodzi od tytułu komiksu publikowanego we wczesnych latach dziewięćdziesiątych. Wokalista grupy, Brian Fair jest wegetarianinem , studiuje literaturę na Boston University .

Grupę Shadows Fall założyli w 1995 roku Jonathan Donais i Matt Bachand, wraz z pomocą Adama Dutkiewicza. Celem skompletowania składu, Donais i Bachand zatrudnili Phillipa Labonte jako wokalistę i Paula Romanko jako basistę. Po nagraniu dema Mourning A Dead World (1996), zespół wydał EP To Ashes (1997), na którym Dutkiewicz pełnił rolę sesyjnego perkusisty, ale po wydaniu tego wydawnictwa opuścił zespół by następnie uformować Killswitch Engage. Wówczas do zespołu dołączył David Germain ażeby zapełnić wakat perkusisty. Shadows Fall koncertowali w rejonie Nowej Anglii otwierając występy takich zespołów jak Fear Factory czy Cannibal Corpse.

Młody zespół nagrał swój pierwszy studyjny album zatytułowany Somber Eyes to the Sky, wydany 30 listopada 1997 pod szyldem Lifeless Records. W 1998 roku, z powodu różnic artystycznych i personalnych zespół opuścił Labonte, który następnie stworzył grupę All That Remains. Członkowie Shadows Fall znaleźli nowego wokalistę, Briana Faira z zespołu Overcast. Formacja ta, po letniej trasie z Shai Hulud zakończyła działalność, tym samym Fair został zaproszony do współpracy z Shadows Fall.

Drugi album grupy, Of One Blood został nagrany w 2000 roku i wydany przez wytwórnię Century Media Records. Na wydawnictwo składały się również nagrane ponownie utwory pochodzące z Somber Eyes to the Sky. W 2001 David Germain postanowił opuścić zespół z powodu swoich zmagań z alkoholizmem, zaś jego miejsce zajął były perkusista Stigmaty Jason Bittner.

Następnie grupa wydała EP Deadworld (2001) oraz kompilację Fear Will Drag You Down (2002), po czym z powodu częstych porównań do innych zespołów wykonujących Gothenburg melodic death metal, Shadows Fall postanowili zmienić styl i poszukać własnego brzmienia. Zainspirowani takimi gatunkami jak thrash, hard rock czy power ballad, zespół nagrał trzeci album pod tytułem The Art of Balance, który ukazał się 17 września 2002 i znalazł się na 15 miejscu listy Billboard w zestawieniu najlepszych albumów niezależnych. Płytę promowały trzy teledyski: "Thoughts Without Words", "Destroyer of Senses" oraz "The Idiot Box". Na albumie The Art of Balance znalazł się cover zespołu Pink Floyd "Welcome to the Machine". W 2003 roku zespół wystąpił na Ozzfest.

Czwarty album grupy The War Within ukazał się 21 września 2004. Był to pierwszy album grupy, który pojawił się na liście Billboard 200 na miejscu 20, a w zestawianiu Top Independent zajął pierwsze miejsce. W ciągu roku zespół zaprezentował cztery teledyski promujące album: "The Power of I and I", "What Drives the Weak", "Inspiration on Demand" oraz "Enlightened By the Cold". W 2006 roku utwór "What Drives the Weak" został nominowany do Grammy Award w kategorii Best Metal Performance, jednakże nagrodę otrzymała grupa Slipknot (za utwór "Before I Forget"). Utwór "The Light That Blinds" został wykorzystany w grze Guitar Hero II. Do 2008 roku na terenie Stanów Zjednoczonych sprzedano prawie 300 000 kopii albumu.

Pierwsze DVD grupy The Art of Touring (Drunk & Shitty in Every City) ukazało się w listopadzie 2005r. Wydawnictwo zawiera koncert grupy, zakulisowe zdjęcia oraz sześć teledysków. Ostatnie wydawnictwo nagrane dla Century Media Records, kompilacja zatytułowana Fallout from the War ukazało się 13 czerwca 2006. Album wydano jako kompilacja utworów grupy i zadebiutował na 83 miejscu Billboard 200. Na wydawnictwo składały się utwory nagrane podczas sesji do The War Within, które nie znalazły się w finalnej wersji albumu, strony b oraz covery.

Następnie Shadows Fall podpisali kontrakt z wytwórnią Atlantic Records (celem dystrybucji albumów na terenie Stanów Zjednoczonych) oraz z Roadrunner Records (z myślą o dystrybucji międzynarodowej). Piąty album studyjny Threads of Life ukazał się 3 kwietnia 2007. Pierwszy singiel "Redemption" opublikowano 20 lutego 2007 na iTunes wraz z wteledyskiem. "Redemption" otrzymał nominację do Grammy w kategorii Best Metal performance; wręczenie nagród odbyło się 10 lutego 2008. Nagrodę zdobył wówczas utwór grupy Slayer, "Eyes of the Insane".

Shadows Fall odbyli trasę promującą album Threads of Life, włączając w to występy na Jägermeister tour z takimi zespołami jak Stone Sour i Lacuna Coil, the Operation Annihilation tour z Static-X, 3 Inches of Blood oraz Divine Heresy, jak również the Black Crusade tour z Trivium, Machine Head, Dragonforce i Arch Enemy. W lutym 2008 zespół wziął też udział w trasie Soundwave tour po Australii i Azji, razem z Killswitch Engage, As I Lay Dying i Bleeding Through.

W międzyczasie grupa wydała kompilację Seeking the Way: The Greatest Hits (2007) podsumowującą twórczość w ramach Century Media oraz EP-kę Forevermore (2008).

15 września 2009 Shadows Fall wydali swój szósty album Retribution pod szyldem swojej własnej wytwórni Everblack Industries, którą założyli przy wydawnictwach zrzeszonych przy Warner Music Group: ILG, Ferret Music i ChannelZERO Entertainment. W Wielkiej Brytanii płytę wydano nakładem Spinefarm Records. Producentem był Chris "Zeuss" Harris. Jason Bittner na temat nowego materiału mówił: "Piosenki są bardziej mroczne, bardziej gniewne... dużo ciężkich brzmień, duszo szalonych gitar, i DUŻO miejsca dla mnie żeby się zabawić. Nie mam wątpliwości, że to będzie mój najlepszy materiał jak do tej pory, i jestem winien chłopakom ten materiał za ich niesamowite riffy." Pod koniec 2009 roku zespół wystąpił na trasie 'Shock & Raw' obejmującą północna Amerykę razem z 2Cents, Otep i Five Finger Death Punch.

W październiku 2010 Shadows Fall wydali DVD z materiałem na żywo, pt. Madness In Manila (Shadows Fall Live In The Philippines 2009). Wydawnictwo zawiera występ zespołu, zarejestrowany 30 kwietnia 2009 podczas Pulp Summer Slam w Manili na Filipinach.

W 2010 gitarzyści grupy Jonathan Donais i Matt Bachand stworzyli projekt muzyczny pod nazwą Dead Of Night (jego członkami są także były perkusista Shadows Fall, Unearth i Seemless, Derek Kerswill; wokalista Jason Witte (ex-Goaded) i basista Jeff Fultz (ex-Seemless). W październiku 2011 grupa podpisała kontrakt z wytwórnią Razor And Tie Records i przystąpiła do nagrywania nowego albumu studyjnego, przy pracach uczestniczył Adam Dutkiewicz. Premiera płyty pt. Fire From the Sky odbyła się 15 maja 2012.

W styczniu 2013 gitarzysta grupy, Jon Donais został członkiem koncertowym zespołu Anthrax, a w sierpniu tego roku został jej pełnoprawnym członkiem. Wówczas grupa wydała oświadczenie o zamiarze odbycia ostatniej trasy koncertowej w Ameryce i Europie przed planowanym zawieszeniem działalności.

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The War Within	Shadows Fall	10.2004	-	20[8]	Century Media 8228 [US]	[produced by Chris "Zeuss" Harris, Shadows Fall]
Threads of Life	Shadows Fall	04.2007	192[1]	46	Roadrunner RR 80022	[produced by Nick Raskulinecz]
Retribution	Shadows Fall	09.2009	-	35	Spinefarm 2713725	[produced by Chris "Zeuss" Harris, Shadows Fall]
Fire from the Sky	Shadows Fall	05.2012	-	38	Razor & Tie 7930183328 [US]	[produced by Adam Dutkiewicz,Shadows Fall]

czwartek, 31 października 2024

Chris Bender

Chris Bender (urodzony jako Christopher Lamont Bender 2 sierpnia 1972r w Brockton, Massachusetts) był wokalista R&B z początku lat 90-tych, którego obiecująca kariera dobiegła strasznego końca. Był najmłodszym z sześciorga dzieci; jego ojciec Andrew był robotnikiem budowlanym, a jego matka, Betty Ann, była asystentką pielęgniarki. Dorastał w Brockton i Walton, Massachusetts. Chris i jego rodzina byli aktywni w kościele; gdy miał 10 lat, zaśpiewał emocjonalną wersję piosenki „Amazing Grace”.

Dorastając, jego muzycznymi inspiracjami byli Michael Jackson, Prince, Sam Cooke, Marvin Gaye i New Edition. Gdy miał 12 lat, poznał Bobby'ego Jonesa, który był właścicielem studia i pomógł mu rozwinąć głos. W wieku 14 lat Chris założył zespół muzyczny ze swoimi braćmi i dwoma kuzynami o nazwie Steady Life, gdzie występowali w Brockton. Chris został wyrzucony z Brockton High School, gdy miał 16 lat z powodu bójki. Później udał się do Nowego Jorku, gdzie poznał Earla Williamsa, który został jego menadżerem i załatwił mu kontrakt płytowy z Epic Records w 1989 roku. W tym samym roku nagrał swój debiutancki album zatytułowany po prostu jego imieniem. Główny singiel „Baby Girl” został wydany, ale wydano ograniczoną liczbę egzemplarzy albumu. Według jego menadżera, teledysk do „Baby Girl” nigdy nie został wydany.

W 1990 roku Chris wpadł w kłopoty, ponieważ został aresztowany za posiadanie kokainy i rzekomo był zamieszany w strzelaninę z przejeżdżającego samochodu. Później podpisał kontrakt na kwotę 500 000 dolarów i siedem albumów z EastWest Records. W 1991 roku wydał swój drugi album studyjny „Draped”, który osiągnął 92. miejsce na liście Billboard R&B Albums. Pierwszy singiel „I Knew” osiągnął 43. miejsce na liście Billboard R&B Singles, utrzymując się na niej przez 10 tygodni, co było jego jedynym najwyższym pojawieniem się na liście. Kolejny singiel „That’s Not the Way” osiągnął 68. miejsce na liście Billboard Hot R&B Singles, utrzymując się na niej przez 5 tygodni.

3 listopada 1991 roku Chris i jego 17-letni kuzyn Jesse Starks jechali czarnym Mercedesem Benz Chrisa przed osiedlem mieszkaniowym w Brockton w stanie Massachusetts, gdzie mieszkała jego matka. Palili marihuanę w samochodzie, gdy podeszło do nich trzech zamaskowanych mężczyzn, którzy oddali w jego kierunku 21 strzałów. Jesse nie odniósł obrażeń, ale Chris (który użył swojego ciała, aby osłonić kuzyna przed zranieniem) został postrzelony cztery razy w tył tułowia i raz w łokieć. Później zmarł w szpitalu w wyniku odniesionych obrażeń. W chwili śmierci miał 19 lat. 9 listopada 1991 r. Chris został pochowany na cmentarzu Melrose w hrabstwie Plymouth w Brockton. Strzelec, Eroy Kindell, został skazany za morderstwo drugiego stopnia; zwolniono go warunkowo w 2008 r. Jego wspólnik, Stephen „Sticks” Fernandes, został skazany za morderstwo pierwszego stopnia i skazany na dożywocie bez możliwości zwolnienia warunkowego.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
I Knew	Chris Bender	07.1991	-	-	EastWest 98 774	[written by Chris Bender ][produced by Chris Bender ][43[10].R&B Chart]
That's Not The Way	Chris Bender	10.1991	-	-	EastWest 98 703	[68[5].R&B Chart]

poniedziałek, 28 października 2024

9.9

9.9 to amerykańska grupa R&B założona w połowie lat 80-tych. W skład grupy wchodziły Margo Thunder, Leslie Jones (1962–2013) i Wanda Perry. Grupa powstała w 1985 roku w Bostonie w stanie Massachusetts. Podpisali kontrakt z wytwórnią RCA Records i wydali swój pierwszy album 9.9 oraz singiel „All of Me for All of You”. Singiel osiągnął 5. miejsce na liście przebojów Hot R&B/Hip-Hop Songs i 51. miejsce na liście przebojów Billboard Hot 100.

Thunder podpisała kontrakt z wytwórnią Capitol Records w latach 70-tych i nagrał singiel „Expressway to Your Heart”. Perry, Thunder i Jones byli przyjaciółmi i uczniami Madison Park High School, szkoły w Roxbury w stanie Massachusetts. Trio uczęszczało do tej samej klasy muzycznej w tej szkole. Jako trio członkowie występowali na rogach ulic i w Boston Common. W końcu odpowiedzieli na ogłoszenie w Boston Phoenix i zaczęli występować w klubach pod nazwą Margo Thunder & Intrigue. Perry, Thunder i Jones byli wokalistami wspierającymi Joe Fraziera.

W końcu ich debiutancki album 9.9 został wydany latem 1985 roku. Album 9.9 osiągnął 79. miejsce na liście U.S. Billboard 200 i 15. miejsce na liście Top R&B/Hip-Hop Albums.9.9 wydali drugi singiel zatytułowany „I Like the Way You Dance”. Grupa występowała w Soul Train, American Bandstand i Solid Gold. Zaśpiewali również wokale wspierające w singlu z Patti LaBelle zatytułowanym „Shy”. Grupa działała do 1987 roku, kiedy to spory o materiał, produkcję i sprawy osobiste zmusiły ją do rozwiązania.

Leslie Jones zmarła 5 lipca 2013 roku; przeżyło ją dwoje dzieci i czworo wnucząt. Wanda Perry jest mężatką i ma dwójkę dzieci. Jest również pastorem i nagrała kilka albumów gospel dostępnych na iTunes. Margo Thunder założyła żeński zespół Lady Soul, który nagrał piosenkę i teledysk do ścieżki dźwiękowej do filmu Sister Act zatytułowaną „If My Sisters in Trouble”.Margo nagrywa jako solistka i wydała singiel zatytułowany „Mistreated”.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
All Of Me For All Of You/Little Bitty Woman	9.9	08.1985	53[3]	51[13]	RCA 14082	[written by Dimples, B. Wilson, J. Sklair][produced by Dimples][5[20].R&B Chart]
I Like The Way You Dance	9.9	11.1985	-	-	RCA 14203	[written by Dimples, B. Wilson][produced by Dimples][30[14].R&B Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
9.9	9.9	09.1985	-	79[22]	RCA Victor 8049	[produced by Richard 'Dimples' Fields]

poniedziałek, 24 czerwca 2024

Mighty Mighty Bosstones

The Mighty Mighty Bosstones (nieformalnie określani jako The Bosstones i często stylizowani na The Mighty Mighty BossToneS) to amerykański zespół ska punkowy z Bostonu w stanie Massachusetts, założony w 1983 roku. Od początku istnienia zespołu stałymi członkami zespołu byli główny wokalista Dicky Barrett, basista Joe Gittleman, saksofonista tenorowy Tim „Johnny Vegas” Burton i tancerz („Bosstone”) Ben Carr. W ostatecznym składzie zespołu znaleźli się także perkusista Joe Sirois, saksofonista Leon Silva, gitarzysta Lawrence Katz, klawiszowiec John Goetchius i puzonista Chris Rhodes.

Jednak dopiero w 1989 roku ukazała się pierwsza płyta CD. Nakład tej płyty (bez tytułu) był jednak bardzo niewielki. Pierwszy oficjalny album ukazał się w 1990 roku wraz z Devil's Night Out. Tą płytą zaangażowali się w tworzenie nowego stylu muzycznego, skacore, będącego mieszanką ska i hardcoru punka. Tancerz Ben Carr był pierwotnie technikiem. Na wczesnym koncercie powiedzieli, że aby być w klubie, trzeba mieć 21 lat lub należeć do zespołu, więc Bosstones powiedzieli, że jest w zespole. W rezultacie musiał wyjść na scenę i tańczyć do muzyki, ale nie gra na instrumencie.

W 1994 roku grupa nagrała piosenkę Kiss Detroit Rock City na album w hołdzie Kiss Kiss My Ass . Wersja z coverem została wydana jako jedyny singiel z albumu i została wydana na zielonym winylu. W 1995 roku grupa wystąpiła gościnnie w amerykańskiej komedii dla nastolatków Clueless - What Else!, dzięki której muzyka zespołu po raz pierwszy stała się dostępna szerszej publiczności i pomogła osiągnąć międzynarodowy przełom.

Jej największym dotychczasowym sukcesem jest piosenka The Impression That I Get z albumu Let's Face It z 1997 roku. Po długiej przerwie 11 października 2007 roku ogłoszono, że odbędzie się zjazd. 18 grudnia 2007 nakładem Big Rig Records ukazała się nowa kompilacja Medium Rare. Od tego czasu zespół ponownie koncertuje w USA. Nowy album studyjny Pin Points and Gin Joints został wydany w grudniu 2009 roku. W 2011 roku ukazał się album The Magic of Youth. Obydwa albumy ukazały się także nakładem Big Rig Records.

27 stycznia 2022 roku zespół ogłosił natychmiastowe rozwiązanie. Wcześniej wokalista Barrett wyprodukował utwór muzyczny na wiec przeciwko szczepionkom na Covid-19 zorganizowany przez Roberta Francisa Kennedy’ego Jr.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The Impression That I Get	Mighty Mighty Bosstones	04.1997	12[5]	23[36]	Mercury 5748432	[gold-US][written by Dicky Barrett, Joe Gittleman][produced by Paul Q. Kolderie, Sean Slade]
The Rascal King	Mighty Mighty Bosstones	09.1997	63[2]	68[6]	Mercury 5661092	[written by The Mighty Mighty Bosstones, Dicky Barrett, Joe Gittleman, Nate Albert][produced by Sean Slade, Paul Q. Kolderie, the Mighty Mighty Bosstones]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Don't Know How to Party	Mighty Mighty Bosstones	06.1993	-	187[1]	Mercury 514 836	[produced by Tony Platt]
Question the Answers	Mighty Mighty Bosstones	10.1994	-	138[1]	Mercury 522 845	[produced by Joe Nicolo, Phil Nicolo, Paul Q. Kolderie, Ross Humphrey]
Let's Face It	Mighty Mighty Bosstones	03.1997	40[3]	27[50]	Mercury 534 472	[platinum-US][produced by Paul Q. Kolderie, Sean Slade]
Live from the Middle East	Mighty Mighty Bosstones	11.1998	-	144[1]	Mercury 538 247	[produced by Paul Q. Kolderie, Sean Slade]
Pay Attention	Mighty Mighty Bosstones	05.2000	-	74[4]	Big Rig 542 451	[produced by Paul Q. Kolderie, The Mighty Mighty Bosstones]
A Jackknife to a Swan	Mighty Mighty Bosstones	07.2002	-	131[1]	Big Rig 71 234	[produced by The Mighty Mighty Bosstones, John Seymour]

sobota, 25 maja 2024

Tavares

Tavares (znany również jako The Tavares Brothers) to amerykańska grupa muzyczna R&B i soul złożona z pięciu braci pochodzenia amerykańskiego z Wysp Zielonego Przylądka. Niektórzy urodzili się w New Bedford w stanie Massachusetts i Providence w stanie Rhode Island i przez całe dzieciństwo przemieszczali się tam i z powrotem między tymi dwoma miastami. Najbardziej znani są z przeboju z 1976 roku „Heaven Must Be Missing an Angel”.

Bracia, których rodzice pochodzili z Republiki Zielonego Przylądka, zaczęli występować w 1959 roku jako Chubby and the Turnpikes, gdy najmłodszy brat miał dziewięć lat. Klawiszowiec i architekt P-Funk, Bernie Worrell, na krótko dołączył do grupy w 1968 roku, podczas studiów w New England Conservatory of Music. Przyszły perkusista Aerosmith, Joey Kramer, występował jako perkusista grupy w późniejszym wcieleniu The Turnpikes od jesieni 1969r do września 1970r, kiedy to został zaproszony do zespołu Stevena Tylera. Później zastąpił go perkusista Paul Klodner i basista Steve Strout, co zapewniło im zwartą, mocną sekcję rytmiczną. Chubby & The Turnpikes podpisali kontrakt z Capitol Records w 1967 roku i nagrali kilka lokalnych hitów, w tym „I Know the Inside Story” w 1967r i „Nothing But Promises” w 1968r.

W 1973 roku zmienili nazwę na Tavares i swoim pierwszym hitem R&B , „Check It Out” zajęli miejsce w Top40 i wkrótce zaczęli regularnie pojawiać się na listach przebojów R&B i pop. Na ich pierwszym albumie znalazł się utwór ich brata Victora, który śpiewał główną rolę w „Check It Out”, ale wkrótce potem opuścił grupę. W 1974 roku Tavares wydał swój pierwszy hit R&B nr 1 utworem „She's Gone” Hall & Oates.

Rok 1975 okazał się ich najbardziej udanym rokiem na listach przebojów, z albumem Top 40 (In the City), hitem nr 25 „Remember What I Told You to Forget” i ich największym hitem, Top 10 „It Only Takes a Minute”, który później z powodzeniem wykonał Jonathan King i Take That, a z samplami użyła Jennifer Lopez. Przełożyli ten sukces na występ jako występ otwierający The Jackson 5. KC & The Sunshine Band również byli na tej trasie. Po „Minute” nastąpiła seria hitów: „Heaven Must Be Missing an Angel”, „Don't Take Away the Music” (oba 1976) i „Whodunit” (1977, kolejny hit nr 1 R&B).

W 1977 roku nagrali także „I Wanna See You Soon” w duecie z koleżanką z wytwórni Capitol, Fredą Payne, który był emitowany w BBC Radio 1, ale nie znalazł się na listach przebojów. Jednak wiele z ich hitów bagatelizowało ich pochodzenie R&B i nadało grupie wizerunek zespołu disco. To spostrzeżenie zostało wzmocnione przez ich pojawienie się na ścieżce dźwiękowej do filmu Gorączka sobotniej nocy w 1977 roku. Tavares nagrał piosenkę Bee Gees „More Than a Woman”, a ich wersja znalazła się w tym roku na liście Top 40 muzyki pop. Ścieżka dźwiękowa stała się jedną z najbardziej udanych w historii, dając Tavares jedyną nagrodę Grammy.

Późniejsze albumy, takie jak Madam Butterfly i Supercharged, odeszły od formatu disco i odniosły mniejszy sukces na listach przebojów pop (chociaż nadal zawierały hity R&B, takich jak „Never Had a Love Like This Before” i popularny społeczno-polityczny „ Bad Times”, napisany przez brytyjskiego piosenkarza i autora tekstów Gerarda McMahona).

Na początku lat 80-tych Tavares opuścił Capitol Records i podpisał kontrakt z RCA Records. Mieli ostatni duży hit, balladę „A Penny for Your Thoughts”, za którą w 1982 roku byli nominowani do nagrody Grammy; ich ostatnim dużym wydawnictwem było Words and Music z 1983 roku. W 1984 roku Ralph odszedł z grupy. Pooch objął stanowisko szefa ds. biznesu/rezerwacji w Tavares od 1984 do 2014 roku. Tiny odszedł w połowie lat 90-tych, aby kontynuować karierę solową, podczas gdy pozostali trzej bracia kontynuowali trasę koncertową. Tiny powrócił do grupy w 2009 roku. Muzyk Feliciano „Flash” Vierra Tavares, patriarcha rodziny i ojciec wszystkich członków Tavares, zmarł w 2008 roku.

Chubby Tavares wydał swój pierwszy solowy album, Jealousy, 17 lipca 2012 roku, kilka miesięcy po tym, jak Tavares, the Four Tops (który nagrał oryginalną wersję „Remember What I Told You to Forget”) i The Temptations odbyli wspólną trasę po Wielkiej Brytanii . Przed albumem ukazał się dostępny wyłącznie w wersji cyfrowej singiel zatytułowany „It's Christmas”. 17 grudnia osiągnął 5. miejsce na liście przebojów Acid Jazz firmy Amazon. Zarówno album, jak i singiel zostały wyprodukowane przez Carlę Olson, a album został wydany przez „Fuel Records”/Universal Records.

W 2013 roku bracia zostali uhonorowani nagrodą za całokształt twórczości przyznaną przez National R&B Music Society Black Tie Gala w Atlantic City w stanie New Jersey. Po raz pierwszy od 37 lat wszystkich sześciu braci pojawiło się i wystąpiło razem na scenie.

Ralph Tavares zmarł 8 grudnia 2021 roku, dwa dni przed swoimi 80. urodzinami. Pooch Tavares zmarł w kwietniu 2024 roku w wieku 81 lat.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Check it out/The judgement day	Tavares	09.1973	-	35[12]	Capitol 3674	[written by F. Rutler,B. Osborne][produced by Robert Bowles][5[20].R&B; Chart]
That' s the sound that lonely/Little girl	Tavares	02.1974	-	70[7]	Capitol 3794	[written by J. Dean, J. Glover, J. Bristol][produced by Johnny Bristol][10[15].R&B; Chart]
Too late/Leave it up to the lady	Tavares	06.1974	-	59[7]	Capitol 3882	[written by Dennis Lambert,Brian Potter][produced by Brian Potter, Dennis Lambert][10[13].R&B; Chart]
She' s gone/To love you	Tavares	10.1974	-	50[16]	Capitol 3957	[written by Daryl Hall,John Oates][produced by Brian Potter, Dennis Lambert][1[1][18].R&B; Chart]
Remember what i told you to forget/My ship	Tavares	04.1975	-	25[11]	Capitol 4010	[written by Brian Potter, Dennis Lambert][produced by Brian Potter, Dennis Lambert][4[16].R&B; Chart]
It only takes a minute/I hope she chooses me	Tavares	07.1975	-	10[18]	Capitol 4111	[written by Brian Potter, Dennis Lambert][produced by Brian Potter, Dennis Lambert][1[1][17].R&B; Chart]
Free ride/In the eyes of love	Tavares	12.1975	-	52[6]	Capitol 4184	[written by Dan Hartman][produced by Brian Potter, Dennis Lambert][8[12].R&B; Chart]
The Love I Never Had/In the city	Tavares	02.1976	-	-	Capitol 4221	[written by Dennis Lambert,Brian Potter][produced by Brian Potter, Dennis Lambert][11[15].R&B; Chart]
Heaven must be missing an angel [Part.1]/Part.2	Tavares	06.1976	4[11]	15[21]	Capitol 4270	[gold][written by Freddie Perren,Tom Sellers,Keni St. Lewis][produced by Freddie Perren][3[19].R&B; Chart]
Don' t take away the music/Guiding star	Tavares	10.1976	4[10]	34[12]	Capitol 4348	[written by Freddie Perren,Christine Yarian,Keni St. Lewis][produced by Freddie Perren][14[14].R&B; Chart]
The mighty power of love	Tavares	02.1977	25[6]	-	Capitol CL 15 905 [UK]	[written by Freddie Perren,Keni St. Lewis][produced by Freddie Perren]
Whodunit /Fool of the year	Tavares	03.1977	5[10]	22[15]	Capitol 4398	[written by Freddie Perren,Keni St. Lewis][produced by Freddie Perren][1[1][17].R&B; Chart]
One step away	Tavares	07.1977	16[7]	-	Capitol CL 15 930 [UK]	[written by Freddie Perren,Keni St. Lewis][produced by Freddie Perren]
Goodnight My Love / Watchin' the Woman's Movement	Tavares	07.1977	-	-	Capitol 4453	[written by John Marascalco,George Motola][produced by Freddie Perren][14[11].R&B; Chart]
More than a woman/Keep in touch	Tavares	11.1977	7[11][05.78]	32[21]	Capitol 4500	[written by Barry Gibb,Robin Gibb,Maurice Gibb][produced by Freddie Perren][36[14].R&B; Chart][piosenka z filmu "Saturday night fever",oryginalnie wykonywana przez Bee Gees]
Ghost of Love (Parts 1 & 2)	Tavares	02.1978	29[6]	-	Capitol 4544	[written by Keni St. Lewis][produced by Freddie Perren][48[11].R&B; Chart]
Timber/Feel so good	Tavares	07.1978	-	-	Capitol 4583	[written by Keni St. Lewis, Freddie Perren][produced by Freddie Perren][48[11].R&B; Chart]
Never Had a Love Like This Before/Positive forces	Tavares	11.1978	-	-	Capitol 4658	[written by L. R. Hanks, Z. Grey][produced by Bobby Martin][5[22].R&B; Chart]
Straight From the Heart / Let Me Heal the Bruises	Tavares	05.1979	-	-	Capitol 4703	[written by L. R. Hanks, Z. Grey][produced by Bobby Martin][77[4].R&B; Chart]
Bad times/Got to have your love	Tavares	01.1980	-	47[10]	Capitol 4811	[written by Gerard McMann][produced by Bobby Colomby][10[17].R&B; Chart]
I Can't Go On Living Without You/Why can't we fall in love	Tavares	04.1980	-	-	Capitol 4846	[written by Benjamin F. Wright, Jr.][produced by Benjamin F. Wright, Jr.][42[9].R&B; Chart]
Love Uprising/Hot love	Tavares	10.1980	-	-	Capitol 4933	[written by R. Moore, A. Winbush][produced by Benjamin F. Wright][17[16].R&B; Chart]
Loneliness/Break down for love	Tavares	02.1981	-	-	Capitol 4969	[written by B. Wright, L. Price][produced by Benjamin F. Wright][64[5].R&B; Chart]
Turn Out The Nightlight/House Of Music	Tavares	07.1981	-	-	Capitol 5019	[written by A. Woolfolk, B. Hull][produced by Alan Abrahams][45[10].R&B; Chart]
Loveline/Right On Time	Tavares	10.1981	-	-	Capitol 5043	[written by Kashif, L. Jones][produced by Alan Abrahams][47[9].R&B; Chart]
A penny for your thoughts/The skin you' re in	Tavares	09.1982	-	33[21]	RCA 13 292	[written by K. Nolan][produced by Jay Senter, Kenny Nolan][16[17].R&B; Chart]
Got To Find My Way Back To You/I Hope You'll Be Very Unhappy Without Me	Tavares	02.1983	-	-	RCA 13 433	[written by R. Wyatt, Jr., K. Young][produced by Ric Wyatt, Jr.][24[10].R&B; Chart]
Deeper in Love / I Really Miss You Baby	Tavares	09.1983	-	-	RCA 13 611	[written by D. Meyers, W. Potts, Jr., D. Leslie][produced by Dana Meyers, Wardell Potts][10[14].R&B; Chart]
Words And Music/I'll send love [We go together]	Tavares	11.1983	-	-	RCA 13 684	[written by Kenny Nolan][produced by Jay Senter, Kenny Nolan][29[12].R&B; Chart]
Heaven must be missing an angel [Part.1] [remix]	Tavares	02.1986	12[9]	-	Capitol TAV 1 [UK]	[written by K. St. Lewis, F. Perren][produced by Freddie Perren]
It only takes a minute	Tavares	05.1986	46[4]	-	Capitol TAV 2 [UK]

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Check it out	Tavares	02.1974	-	160[8]	Capitol 11 258	[produced by Johnny Bristol][20.R&B; Chart]
Hard core poetry	Tavares	09.1974	-	121[23]	Capitol 11 316	[produced by Dennis Lambert, Brian Potter][11.R&B; Chart]
In the city	Tavares	08.1975	-	26[17]	Capitol 11 396	[produced by Dennis Lambert, Brian Potter][8.R&B; Chart]
Sky high	Tavares	06.1976	22[13]	24[31]	Capitol 11 533	[produced by Freddie Perren][20.R&B; Chart]
Love storm	Tavares	04.1977	-	59[22]	Capitol 11 628	[produced by Freddie Perren][15.R&B; Chart]
The best of Tavares	Tavares	10.1977	39[2]	72[10]	Capitol 11 701	[42.R&B; Chart]
Future bound	Tavares	05.1978	-	115[8]	Capitol 11 719	[produced by Freddie Perren][55.R&B; Chart]
Madam Butterfly	Tavares	02.1979	-	92[11]	Capitol 11 874	[produced by Bobby Martin][13.R&B; Chart]
Supercharged	Tavares	03.1980	-	75[7]	Capitol 12 026	[produced by David Foster, Benjamin Wright, Bobby Colomby][20.R&B; Chart]
New directions	Tavares	12.1982	-	137[11]	RCA Victor 4357	[produced by Benjamin F. Wright, Jr. , Jay Senter, Kenny Nolan, Ric Wyatt, Jr.][30.R&B; Chart]
Words and Music	Tavares	09.1983	-	208	RCA AFL1 4700	[produced by Leon Sylvers III, Dana Meyers, Wardell Potts Jr., Jay Senter, Kenny Nolan, Rick Wyatt Jr.][48.R&B; Chart]