Z archiwum...rocka : Electronica

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Electronica. Pokaż wszystkie posty

czwartek, 18 września 2025

Zero 7

Już dziś można stwierdzić, iż "Simple Things" - debiutancki album brytyjskiego duetu Zero 7 -
znajdzie się w czołówce wszelkich płytowych podsumowań roku 2001. I na pewno zdobędzie większy szacunek wśród dziennikarzy oraz zwykłych muzycznych konsumentów niżli nowy krążek Air - zespołu, do którego twórczość Zero 7 często się porównuje.

Henry Binns i Sam Hardaker (obaj 29-latkowie) wychowywali się w północnym Londynie, mieszkając niemal po sąsiedzku. Pod koniec lat 80-tych zdecydowali się studiować inżynierię dżwięku, zgłębiając tajniki soulu, jazzu, muzyki klasycznej i ... hip hopu. "Gdy w połowie lat 80-tych spotkaliśmy się po raz pierwszy, byłem soulowym chłopakiem, natomiast Sam zasłuchiwał się w hip hopie" - wspomina Henry. Wkrótce zatrudnili się w Rak Studio, pracując z różnymi wykonawcami, których - jak twierdzi Sam – tak naprawdę nigdy nie lubili. "Mów za siebie" ripostuje Binns. "Ja pracowałem z Young Disciples" [krótko istniejąca, soulowo-funkowo-taneczna grupa, na początku lat 90-tych związana z wytwórnią Talkin’ Loud; jej największy przebój to "Apparently Nothin’" .

Praca studyjna obu panom pozwoliła poznać wiele osób znanych na brytyjskiej scenie muzycznej. I to niekoniecznie tanecznej. Jedną z nich był Nigel Godrich, w owym czasie producent słynnej płyty "O.K. Computer" Radiohead, który po koleżeńsku zaproponował Samowi i Henry’emu nagranie remiksu do utworu "Climbing Up The Walls", pochodzącego z rzeczonego albumu. Nową, dubową interpretację kompozycji Radiohead zachwycił się Giles Peterson, szef wspomnianej oficyny Talkin’ Loud, który w jednej ze swych audycji w opiniotwórczej rozgłośni Radio One, wychwalał pod niebiosa robotę Zero 7. Kolejne remiksy, stworzone na potrzeby takich wykonawców jak Lambchop ("Up With People" w przepięknej wersji downtempo) czy Terry Callier ("Love Theme From Spartacus") sprawiły, iż o Zero 7 zaczęło być głośno. Brytyjska prasa muzyczna piała z zachwytu, mimo porównań z nagraniami Air chwaliła elegancki i barwny, orkiestrowo-soulowy styl Binnsa i Hardakera oraz pisała o "narodzinach nowej gwiazdy".
Pozycję grupy na rynku umocnił debiutancki krążek Zero 7, zatytułowany "Simple Things" (premiera miała miejsce 30 kwietnia 2001), nagrany z żywymi muzykami, sekcją smyczkową oraz cudnie śpiewającymi gośćmi (Sia Furler, Sophie Barker, Mozez). Na płycie słuchać wyrażnie tysiące godzin, które Binns i Haradaker spędzili obcując z muzyką Quincy Jonesa, Raya Charlesa, Barta Bucharacha czy A Tribe Called Quest.

"Simple Things" to cholernie dojrzała, przepięknie zaaranżowana i skomponowana całość, na której czarna, zmysłowa soulowo-jazzowa atmosfera, podkreślana przez cudnie grającą orkiestrę, sąsiaduje (i przenika się) z romantycznymi melodiami spod znaku Bacharacha oraz ulicznymi beatami, tutaj sprowadzonymi do niezbędnego minimum. "Simple Things" nie jest jednak kolejnym wydawnictwem w służbie domowego chill-outu. To cudowny soundtrack do filmu "Love Story", tyle że nagrany kilkadziesiąt lat póżniej: w czasach samplera i extasy.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
I have seen	Zero 7	06.2001	76[2]	-	Ultimate Dilemma UDR 041	[written by Roy Phillips][produced by Zero 7]
Destiny	Zero 7 and Sia & Sophie	08.2001	30[4]	-	Ultimate Dilemma UDR 043	[silver-UK][written by H.Binns, S.Hardaker, S.Furler, S.Barker][produced by Zero 7]
End theme	Zero 7	11.2001	117[2]	-	Ultimate Dilemma UDR 042	[written by D.Runswick][produced by Zero 7]
In the waiting line	Zero 7	11.2001	47[2]	-	Ultimate Dilemma UDR 045	[silver-UK][written by H.Binns, S.Hardaker, S.Furler, S.Barker][produced by Zero 7]
Truth & Rights (Another Late Night)	Zero 7	02.2002	141[2]	-	Azuli ALN 704	[written by Dodd , Osbourne ][produced by Zero 7]
Distractions	Zero 7 feat. Sia	03.2002	45[2]	-	Ultimate Dilemma UDRX 046	[written by H.Binns, S.Hardaker, S.Furler][produced by Zero 7]
Somersault	Zero 7 feat. Sia	05.2004	56[2]	-	EastWest EW290CD	[written by H.Binns, S.Hardaker, S.Furler][produced by Zero 7]
You're My Flame	Zero 7	08.2006	103[1]	-	Atlantic ATUK 036	[written by H.Binns, S.Hardaker, S.Furler][produced by Zero 7]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Simple things	Zero 7	08.2001	28[79]	-	Ultimate Dilemma 83016	[platinum-UK][produced by Zero 7]
When It Falls	Zero 7	03.2004	3[33]	139[3]	Ultimate Dilemma 5046709872	[platinum-UK][produced by Zero 7]
The Garden	Zero 7	06.2006	4[11]	94[2]	Atlantic 5101128572	[gold-UK][produced by Zero 7]

Yeah Ghost	Zero 7	10.2009	39[2]	142	Atlantic 5186551172	[produced by Zero 7]

Record	Zero 7	07.2010	61[1]	-	Atlantic 5186598462	-

poniedziałek, 27 maja 2024

F.P.I. Project

W skład tej grupy wchodzą Damon Rochetbrt (ur. ok. 1965 r. w Cardiff. Walia), były student prawa, oraz Sharon Dee Clarke (ur. ok. 1965 r.), która pracuje dorywczo jako aktorka (zagrała kilka niewielkich ról w telewizyjnych "mydlanych operach"). Już na początku kariery, na przełomie lat 1989/90. nagrali oni przebój "Going Back To My Roots", który wszedł do Top 10 w Wielkiej Brytanii. Dostępny był on w dwóch wersjach: z wokalem Pulo Diniego bądź Clarke.

Duet wydal potem dwa następne single. "Risky" oraz "Everybody (All Over The World)", po czym zmienił nazwę na Nomad i kontynuował karierę. Rochetbrt od czasu do czasu wciąż jeszcze nagrywa pod nazwą FPI (np. EP-ka [Parudise 7. 1992 r.).

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Going Back To My Roots/Rich In Paradise	F.P.I. Project	12.1989	9[12]	-	Rumour RUMAX 9	[written by Lamont Dozier][produced by F.P.I. Project]
Risky	F.P.I. Project	06.1990	90[2]	-	Rumour RUMA 14	[written by Aalgaard][produced by Corrado Presti , Luciano Berry , Marco Fratty , Roberto Intrallazzi]
Everybody (All Over The World)	F.P.I. Project	03.1991	65[3]	-	Rumour RUMAT 29	[written by Aalgaard][produced by Corrado Presti , Luciano Berry , Marco Fratty , Roberto Intrallazzi]
Feel It	F.P.I. Project	.1992	-	-	Paradise Project PPR 017	[written by Aalgaard , Corrado Foresti , Luciano Bericchia , Marco Frattini , Roberto Biffi][produced by Corrado Presti , Luciano Berry , Marco Fratty , Roberto Intrallazzi]
Disco This Way	F.P.I. Project	.1993	-	-	ZYX Music ZYX 7239-12	[written by Aalgaard , Foresti , Bericchia , Frattini , Biffi][produced by Corrado Presti , Luciano Berry , Marco Fratty , Roberto Intrallazzi]
Come On (And Do It)	F.P.I. Project	08.1993	59[1]	18.Hot Dance/Disco	Synthetic SYNTH 006 CD	[written by Aalgaard, Foresti, Bericchia, Frattini, Biffi][produced by Corrado Presti , Luciano Berry , Marco Fratty , Roberto Intrallazzi][18[10].Hot Dance/Disco;Moonshine 88 402 12"]
Rich In Paradise / Going Back To My Roots	F.P.I. Project	12.1994	168[1]	-	Planet Four Communications P4CT 13	[written by Aalgaard, Foresti, Bericchia, Frattini, Biffi]
Everybody (All Over The World)	F.P.I. Project	03.1999	67[3]	-	99 North CDNTH 14	[written by Presti, Berry , Fratty , Intrallazzi][produced by Presti, Berry , Fratty , Intrallazzi]
Going Back To My Roots	F.P.I. Project	10.1999	96[1]	-	99 North CDNTH 17	-

piątek, 24 maja 2024

Tangerine Dream

Zespół niemiecki, założony we wrześniu 1967 r., łączący - podobnie jak grupy Amon Duul i Can - narracyjną wyobraźnię z elektroniczną technologią. Twórcą i liderem często zmieniającej skład grupy był Edgar Froese (ur. 6.06.1944 r. w Tylży, Prusy Wschodnie, Niemcy). Debiutował jako gitarzysta w studenckim zespole The Ones (założonym w 1965 r. w szkole sztuk plastycznych w Berlinie Zachodnim), który nagrał singla i wystąpił przed Salvatore Dalim w jego sławnej rezydencji.

W pierwszym składzie Tangerine Dream Froesemu (gitara) towarzyszyli: Volker Hambach (flet, skrzypce), Kurt Kerkenberg (bas) i Lanse Hampashash (perkusja). W 1968 r. zespół, nawiązujący podczas występów do muzyki The Doors, Grateful Dead i Jefferson Airplane, zyskał popularność na fali studenckiej kontestacji. Rok później drogi muzyków rozeszły się i Froese musiał szukać nowych partnerów. Steve Jolliffe (elektryczny flet) co prawda szybko odszedł z zespołu, ale wrócił po paru latach. Na debiutanckim albumie Tangerine Dream Electronic Meditation z 1970 r., oprócz lidera ostatecznie wystąpili: Konrad Schnitzler (wiolonczela, skrzypce, flet, instr. klawiszowe) i Klaus Schulze (perkusja, eks-Psy Free).

Tuż po ukazaniu się albumu Schnitzler i Schulze opuścili zespół. Ten drugi znalazł się wkrótce w składzie Ashra Tempel. Na ich miejsce przyjęci zostali: perkusista jazzowego comba Agitation Free - Chris Franke (właśc. Christoph Franke, ur. 4.04.1942 r.) i Steve Schroyder. W 1971 r. Tangerine Dream nagrali album Alpha Centauri, łączący „kosmiczny rock" w stylu Pink Floyd z motywami klasycznymi. Po zastąpieniu Schroydera przez Petera Baumanna (pozyskanego z zespołu Ants) ustabilizował się skład działający do 1977 r.

Longplay Zeit z 1972 r. był początkiem syntezatorowego etapu Tangerine Dream. Elektroniczny impresjonizm kontynuowała płyta Atem, uznana przez znanego prezentera BBC Johna Peela za najciekawszy album 1973 r. Longplay Phaedra utorował muzykom drogę na rynek brytyjski, gdzie w 1974 r. dotarł do 14. miejsca na liście płyt długogrających. Narracyjna elektronika zespołu zmierzała nieuchronnie w kierunku muzyki filmowej (najpopularniejsza z „Sorcerer" Williama Friedkina z 1977 r., amerykańskiej wersji wcześniejszej o dwadzieścia lat francuskiej ,,Ceny strachu" reż. Henri Clouzot).

W 1974 r. Froese zadebiutował autorskim albumem Aqua. Nagrany w 1976 r. longplay Stratosfear był muzycznym wyzwaniem rzuconym buntowniczemu pokoleniu punkowców- udanym, jeśli zważyć jego rynkowy sukces. Rok później, po burzliwej trasie koncertowej, udokumentowanej albumem Encore, grupę opuścił Baumann, zakładając własną wytwórnię Private Music. Skład uzupełnił znów mulitiinstrumentalista Steve Jolliffe, a wraz z nim perkusista Klaus Krieger. Na albumie Cyclone pojawiły się nietypowe dla Tangerine Dream teksty i wokaliza, ale longplay Force Majeure był powrotem do czysto instrumentalnych poszukiwań.

Występ Tangerine Dream w Berlinie Wschodnim w 1980 r. był zwiastunem nie tylko muzycznych przemian, które już wkrótce miały wpłynąć na kształt podzielonej Europy. Zespół zagrał tam w nowym składzie. Obok Froesego i Franke pojawił się Johannes Schmólling. Występ zarejestrowano i wydano w NRD na płycie Tangerine Dream, znanej też pod tytułem Quichotte. Kolejne dwa lata przyniosły filmowy longplay Thief, retrospektywny czteropłytowy zestaw 70 - '80 oraz premierowe płyty Tangram i Exit. Z tej ostatniej pochodził m.in temat ,,Kiev Mission", nawiązujący do orędzia rosyjskich i ukraińskich pacyfistycznych dysydentów.

W ramach promocji Hyperborea z 1983 r. Tangerine Dream wystąpili na sześciu koncertach w Polsce. Ich fragmenty znalazły się rok później na albumie Poland-The Warsaw Concerto. Na longplayu Le Parc zespół wykorzystał komputerowy sampling, niezbyt pasujący do wirtuozerskich ambicji muzyków. W 1985 r. Johannes Schmolling wybrał działalność solową. Jego następcą został Paul Haslinger, specjalizujący się poprzednio w muzyce klasycznej. W 1988 r. grupę porzucił wierny jej przez siedemnaście lat Chris Franke. Po krótkiej współpracy z Ralfem Wadephalem (bardziej programistą niż muzykiem), Froese i Haslinger ograniczyli się do występów w duecie. Niewiele później Tangerine Dream znów występowali jako trio. Tym razem skład uzupełnił Jerome Frose - syn Edgara. Jednak niebawem z zespołem rozstał się Haslinger, zastąpiony przez Zlatko Pericę (gitara) i Linde Spa (saksofon).

Zmianie uległy też kompozycje grupy często urozmaicone soczystymi solówkami gitarowymi Pericy. Formacja wciąż działa aktywnie dzieląc czas pomiędzy koncerty, realizację licznych zamówień na muzykę ilustracyjną do filmów oraz kolejne albumy studyjne. Elektroniczne poszukiwania Tangerine Dream były oceniane rozmaicie, jednak ich wpływ na muzykę New Age dwóch ostatnich dziesięcioleci jest bezsporny.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Warsaw In The Sun/Polish Dance	Tangerine Dream	10.1984	96[1]	-	Jive Electro JIVEP 74	[written by Edgar Froese, Johannes Schmoelling, Christoph Franke][produced by Edgar Froese, Johannes Schmoelling, Christoph Franke]
Towards The Evening Star	Tangerine Dream	04.1997	95[1]	-	When! WENX 1022	[written by E. Froese, J. Froese]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Phaedra	Tangerine Dream	04.1974	15[15]	196[2]	Virgin V 2010	[gold-UK][produced by Edgar Froese]
Rubycon	Tangerine Dream	04.1975	10[14]	-	Virgin V 2025	[silver-UK][produced by Tangerine Dream]
Ricochet	Tangerine Dream	12.1975	40[4]	-	Virgin V 2044	[silver-UK][produced by Tangerine Dream]
Stratosfear	Tangerine Dream	11.1976	39[4]	158[7]	Virgin V 2068	[silver-UK][produced by Tangerine Dream]
Sorcerer OST	Tangerine Dream	07.1977	25[7]	153[6]	MCA MCF 2806	[produced by Tangerine Dream]
Encore	Tangerine Dream	11.1977	55[1]	178[2]	Virgin VD 2506	[produced by Tangerine Dream]
Cyclone	Tangerine Dream	04.1978	37[4]	-	Virgin V 2097	[produced by Tangerine Dream]
Force Majeure	Tangerine Dream	02.1979	26[7]	-	Virgin V 2111	[produced by Chris Franke, Edgar Froese]
Tangram	Tangerine Dream	06.1980	36[5]	-	Virgin V 2147	[produced by Chris Franke, Edgar Froese]
Thief	Tangerine Dream	04.1981	43[3]	115[10]	Virgin V 2198	[produced by Michael Mann, Tangerine Dream]
Exit	Tangerine Dream	09.1981	43[5]	195[2]	Virgin V 2212	[produced by Edgar Froese, Christopher Franke]
White Eagle	Tangerine Dream	04.1982	57[5]	-	Virgin V 2226	[produced by Chris Franke, Edgar Froese, Johannes Schmoelling]
Hyperborea	Tangerine Dream	11.1983	45[2]	-	Virgin V 2292	[produced by Chris Franke, Edgar Froese, Johannes Schmoelling]
Poland	Tangerine Dream	11.1984	90[1]	-	Jive Electro HIP 22	[produced by Chris Franke, Edgar Froese, Johannes Schmoelling]
Legend OST	Tangerine Dream	05.1986	-	96[7]	MCA 6165	[gold-UK][produced by Tangerine Dream]
Underwater Sunlight	Tangerine Dream	07.1986	97[1]	-	Jive Electro HIP 40	[produced by Chris Franke, Edgar Froese, Paul Haslinger]
Tyger	Tangerine Dream	06.1987	88[1]	-	Jive HIP 47	[produced by Tangerine Dream]

niedziela, 19 maja 2024

Floorjam

Pseudonim Nicka Newella, którego taneczne nagrania w sposób oczywisty wywodzą się od komputerowego popu grupy Kraftwerk. Dużą popularność osiągnął jego utwór "Stone Age", jednak Newell nie zawsze oddawał się eksperymentom w stylu techno. W 1993 r., by spłacić wszystkie zaległe rachunki, powrócił do dawnego zajęcia - muzyka sesyjnego - i podpisał kontrakty na udział w trasach koncertowych Gary'ego Glittera i grupy Take That.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Stoneage	Floorjam	11.2004	103[2]	-	Deep Distraxion OILY 026	[written by Nick Muir][produced by Nick Muir]

sobota, 9 marca 2024

Disco Evangelists

W skład tego zespołu wchodzą Ashley Beadle (ur. w Londynie), David Holmes (ur. w Belfaście, Irlandia Płn.)oraz Lyndsay Edwards (ur. w Londynie; ex-If?).

Początkowo nagrania zespołu wydawała należąca do Beadle'a wytwórnia Black Sunshine; później grupa przeszła do Positivy. Singel "De Niro" stanowił nawiązanie do filmu tego aktora "Dawno temu w Ameryce". Następny utwór "A New Dawn" ukazał się również nakładem Positivy.
Beadle współpracował też z członkami grupy Stereo MC's Nickiem i Robem jako Axis ("Rollin' With Rai") oraz grupami Workshy, X-Press 2, The Black Science Orchestra (album Walter'x Room) oraz Marden Hill.

W 1994 r. założył nową grupę Delta House Of Blues, która podpisała kontrakt z wytwórnią Go! Discs. Remiksował również utwory, grup Jodeci i East 17 ("Deep"). Natomiast Holmes jest jednym z najbardziej interesujących DJ-ów brytyjskich - nagrywa solo, działa w grupie Scubadevils (z byłymi członkami Dub Federation) i prowadzi w Belfaście klub Sugarsweet oraz wytwórnię płytową Exploding Plastic Inevitable.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
A New Dawn (Back To The World)	Disco Evangelists	.1993	-	-	Positiva 12TIV-7	[produced by Ashley Beedle , David Holmes ][written by Ashley Beedle , David Holmes ]
De Niro	Disco Evangelists	05.1993	59[2]	-	Positiva 12TIV-2	[produced by Daddy Ash, David Holmes ][written by Ashley Beedle , David Holmes ,Lindsay Edwards ]

piątek, 23 lutego 2024

Dance 2 Trance

Właśc. Dag Leiner, ur. w 1960 r. Producent i DJ z Frankfurtu nad Menem (Niemcy). Ma na swym koncie wiele klasycznych już dziś utworów, np. "Sun Down" (wydany nakładem wytwórni Eye Q i firmowany przez Volunteers).

Dużo zrobił dla rozwoju nurtu trance. Zaczynał we frankfurckim klubie Dorian Gray, a w 1993 r. przeniósł się do klubu Omen Svena Vatha. To Dag krył się za sukcesem formacji Dance 2 Trance (wspólnie z Jamem El Marem, później w grupie Jam & Spoon).
Ich pierwsze legendarne single "Hello San Francisco", "We Came In Peace" i "Where Is Dag?" (które znalazły się na debiutanckim albumie Moon Spirits) wydała wytwórnia Suck Me Plasma, będąca częścią Music Research.

O grupie zrobiło się głośno przy okazji singli "P.owerOf A.merican N.atiyes" i "Take A Free Fall", które w wykonaniu wokalistki Tony Clark weszły na komercyjną listę Top 40. Z Jamem El Marem współpracował też przy nagraniu singla "Alcatraz" jako Peyote (dla wytwórni R&S;), a w 1994 r. podobno zaczął wykupywać ziemię w amerykańskim stanie Dakota z zamiarem oddania jej tubylcom.

Po nagraniu drugiego, bardzo popowego już albumu Revival w 1995 r., Dag wydał kilka singli pod pseudonimem B.I.A. (m.in"Future Is Our's"), a w rok później na fali wydawania przez znanych DJ-ów kompilacji typu mix CD, płytę,Join The Tribe.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
P.ower Of A.merican N.atives	Dance 2 Trance	04.1993	25[4]	-	Logic TRANCE 1	[written by Jam El Mar,DJ Dag,Linda Rocco][produced by Dance 2 Trance]
Take A Free Fall	Dance 2 Trance	07.1993	36[3]	-	Logic LUK 019	[written by Jam El Mar,DJ Dag,Tony Clark][produced by Dance 2 Trance]
Warrior	Dance 2 Trance	02.1995	56[3]	-	Logic WARRIOR 1	[written by Jam El Mar,DJ Dag][produced by Dance 2 Trance]

sobota, 27 stycznia 2024

Campag Velocet

Campag Velocet to angielska grupa rockowa, która osiągnęła swój szczyt pod koniec lat 90-tych. Założony w Londynie na początku 1993 roku styl muzyczny zespołu był pod wpływem takich zespołów jak Primal Scream, Public Image Ltd, Gang of Four, Spacemen 3, Public Enemy i w tamtym czasie został wrzucony do gatunku indie dance, który następnie obejmował takie zespoły jak Regular Fries.

Nazwa zespołu prawdopodobnie nawiązuje do grupy Campagnolo, a większość ich prac graficznych czerpie z obrazów rowerów szosowych. Innym znaczącym wpływem na słownictwo i grafikę Campag jest Nadsat, ukuty przez Anthony'ego Burgessa w książce Mechaniczna Pomarańcza. Singiel „Drencrom Velocet Synthmesc” wykorzystuje słowa Nadsat na określenie narkotyków rekreacyjnych, a tekst jest pokazany w pierwszej klatce filmu Clockwork Orange.

Skład zespołu stanowili Pete Voss (wokal), Ian Cater (gitary, instrumenty klawiszowe, programowanie), Barnaby „Barney” Slater (bas) i Lascelles Lascelle (perkusja, instrumenty perkusyjne, próbki). Campag Velocet wydał swój debiutancki album Bon Chic Bon Genre w 1999 roku i wydał trzy single: „To Lose La Trek”, „Vito Szatan” i „Drencrom [Velocet Synthmesc]”, z których ten ostatni był wg. magazynu NME singlem tygodnia. „Vito Szatan” osiągnął 75. miejsce na brytyjskiej liście przebojów singli w lutym 2000 r.

Zespół został okrzyknięty przez NME „najlepszym nowym zespołem w Wielkiej Brytanii”, pojawiając się na okładce magazynu w 1999 r. i grając na trasie NME Tour w 2000 r. (pojawiając się w składzie z Coldplay). Później spotkał ich ten sam los, co niektóre inne zespoły, popychane przez NME (takie jak Terris i Gay Dad), tracąc kontrakt nagraniowy z powodu słabej sprzedaży.

Zespół podpisał nowy kontrakt nagraniowy z wytwórnią Pointy Records i w 2004 roku wydał swój drugi album, It's Beyond Our Control, na którym znalazły się dwa single „Who Are The Trumping Men” i „Ain't No Funki Tangerine”, na mieszane recenzje. Campag Velocet rozpadł się w 2005 roku. W 2006 roku Voss założył nowy zespół o nazwie The Count. Pete Voss jest obecnie właścicielem własnej firmy produkującej paski o nazwie Voss Belts.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Sauntry Sly Chic	Campag Velocet	04.1998	85[1]	-	Rabid Badger NANG0 3CD	[written by Pete Voss,Ian Cater,Barnaby Slater][produced by Campag Velocet]
To Lose La Trek	Campag Velocet	03.1999	77[1]	-	Pias Recordings PIASX 001CD	[written by Pete Voss,Ian Cater,Barnaby Slater,Lascelles Gordon][produced by Campag Velocet]
Vito Satan	Campag Velocet	02.2000	75[1]	-	Pias Recordings PIASX 010CD	-

sobota, 9 grudnia 2023

Blank & Jones

Blank & Jones - FTB.pl Blank & Jones są najlepszym przykładem pokolenia DJ'ów i producentów wspólnie z takimi twórcami jak Mellow Trax, Paul van Dyk, ATB czy Kai Tracid. W każdy weekend wprowadzają w wir tańca przynajmniej 3000 osób i nie ważne, czy są oni z Miami, 377 × 372Münster, Buenos Aires, Berlina, Zürichu czy też nawet bardzo małych miasteczek.

Zawsze najważniejsze jest dla nich tylko jedno: zabawa! Wszyscy ich goście wiedzą, że właśnie dla niej przychodzą wspólnie na swoje DJ'skie występy. Dwóch sympatycznych niemców zaatakowało listy swymi trance'owymi kawałkami, m.in.: "After Love", "Flying To The Moon" i oczywiście "Cream", które nie tylko zdobyły I miejsce na UK-Dance-Charts, ale również przyniosły im wiele rozgłosu w Europie.

Ich kolejny w karierze singiel "Nightfly" zdobył szczyt German Dance Charts zaledwie w 2 tygodnie! Fakt, że "DJ Culture" jest ich drugim albumem w obrębie 12 miesięcy, jest czymś zupełnie nowym w 12' biznesie i świadczy o tym, że tych dwóch pragnie wdrażać całkiem nowe pomysły do trance'owych numerów.

Premiera ich nowszego albumu, zatytułowanego "Night Clubbing" została przewidziana na 14 maja 2001 roku. Ciekawostką jest, iż jeszcze nie na tym, ale zapewne już na kolejnym albumie doczekamy się nagrania poświęconego Polsce. Niemieccy artyści podczas konferencji prasowej tuż przed imprezą "Viva Club rotation" (która odbyła się 20 kwietnia w Toruniu) stwierdzili, iż bardzo podoba im się w naszym kraju, w klubach panuje miła atmosfera, a ludzie potrafią się doskonale bawić. I to chyba jest wystarczającym uzasadnieniem obietnicy, którą złożyli Blank & Jon

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Cream	Blank and Jones	03.1999	175[2]	-	Gang Go Music GG 017 [G]	[written by Andy Kaufhold , Jaspa Jones , Piet Blank][produced by Andy Kaufhold , Jaspa Jones , Piet Blank]
Cream	Blank and Jones	05.1999	24[10]	-	Deviant DVNT 31X	[written by Andy Kaufhold , Jaspa Jones , Piet Blank][produced by Andy Kaufhold , Jaspa Jones , Piet Blank]
After Love	Blank and Jones	05.2000	57[4]	-	Nebula NEBTX003	[written by Andy Kaufhold , Jaspa Jones , Piet Blank][produced by Andy Kaufhold , Jaspa Jones , Piet Blank]
The Nightfly	Blank and Jones	09.2000	55[3]	-	Nebula NEBTX 010	[written by Andy Kaufhold , Jaspa Jones , Piet Blank][produced by Andy Kaufhold , Jaspa Jones , Piet Blank]
Beyond Time	Blank and Jones	03.2001	53[4]	-	Gang Go Music 0121776GAG	[written by Andy Kaufhold , Jaspa Jones , Piet Blank][produced by Andy Kaufhold , Jaspa Jones , Piet Blank]
DJ's Fans & Freaks	Blank and Jones	06.2002	45[2]	-	Incentive CENT42T	[written by Andy Kaufhold , Jaspa Jones , Piet Blank][produced by Andy Kaufhold , Jaspa Jones , Piet Blank]

poniedziałek, 17 października 2016

Shapeshifters

Brytyjski duet Shapeshifters, znany także jako Shape UK, tworzą uznani producenci i DJ-je o międzynarodowej sławie - Simon Marlin i Max Reich. O grupie stało się głośno w roku 2004 za sprawą singla "Lola's Theme", który w lipcu wspiął się na szczyt zestawienia na Wyspach. Co ciekawe utwór "Lola's Theme" został pierwotnie nagrany w wersji instrumentalnej rok wcześniej, a inspiracją do jego stworzenia była żona Simona - Lola.
Kolejny singiel duetu, "Back To Basics", ukazał się w marcu 2005 roku i uplasował się na 10. miejscu brytyjskiej listy przebojów. Natomiast w marcu 2006 światło dzienne ujrzał trzeci singiel Shapeshifters "Incredible" oraz ich debiutancki album, zatytułowany "Sound Advice".

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Lola's Theme	Shapeshifters	05.2004	1[1][43]	5.Hot Dance Music/Club Play	Positiva CDTIVS 207	[silver-UK][written by Karen Poole, Simon Marlin & Max Reich][produced Mark Summers]
Back To Basics	Shapeshifters	03.2005	10[18]	1.Hot Dance Music/Club Play	Positiva CDTIVS 216	[written by Jenna G , Max Reich & Simon Marlin]
Incredible	Shapeshifters feat. Kelly Marie	03.2006	12[13]	38.Hot Dance Music/Club Play	Positiva CDTIV 233	[written by Jenna G , Max Reich & Simon Marlin]
Sensitivity	Shapeshifters And Chic	07.2006	40[5]	-	Positiva CDTIVS 238	-
Pusher	Shapeshifters	07.2007	56[5]	-	Positiva CDTIVS 258	[written by Jenna G , Max Reich & Simon Marlin]
New Day	Shapeshifters	10.2007	72[2]	-	EMI CDTIVS 262	[written by Jenna G , Max Reich & Simon Marlin]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Sound avice	Shapeshifters	04.2006	76[3]	-	EMI 355 568 2	[produced by Shapeshifters]

piątek, 23 września 2016

Eric Prydz

Eric Prydz zaczynał swoją przygodę z muzyką w latach 80-tych XX wieku w szwedzkiej stolicy Sztokholmie. Jednak zanim zaczął tworzyć, trafił do poprawczaka za to, że "pożyczył" sobie szkolny keyboard. Pomimo tej przykrej przygody Eric utwierdził się jeszcze mocniej w swoich postanowieniach. Prydz w swoich produkcjach łączy między innymi dźwięki wczesnej elektroniki, świetne wokale, a także muzykę swoich ulubieńców czyli Depeche Mode. Pierwszym większym sukcesem Eric’a był wydany 27 maja 2002 roku vinyl "EP1" wydany dla wytwórni Credence na którym znalazły się takie utwory jak "Mr Jingles", "Chasing It" oraz "On The Strip". Niedługo potem wydał on dwa następne vinyle dla tej wytwórni "EP2" i "EP3". Informacje o jego umiejętnościach szybko się rozprzestrzeniły dzięki czemu Prydz stał się jednym z najbardziej pożądanych artystów na scenie house’owej na całym świecie. Eric grał między innymi w takich klubach jak Junior, Positiva i Ministry of Sound.
W sierpniu 2004 roku wydał singiel "Call On Me", który jest nową wersją utworu Thomas’a Bangalter’a i DJ’a Falcon’a. Wokal do tego utworu został zaczerpnięty z piosenki Steve’a Winwood’a "Valerie". Ostatnio Prydz wraz ze Steve’em Angello wydał świetny vinyl "Woz Not Woz". Bez wątpienie, obecnie Szwed jest jednym z czołowych dj’ów i producentów house’owych na świecie.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
EP 2 [Tha Get Down / Tonight / Deeper Still]	Eric Prydz	11.2002	98[8]	-	Credence 12cred 023	[written by Eric Prydz]
EP 3	Eric Prydz	07.2003	81[14]	-	Credence 12cred024	[written by Eric Prydz]
EP 1	Eric Prydz	02.2004	109[5]	-	Credence 12cred 022	[written by Eric Prydz][produced by Eric Prydz]
In And Out	Eric Prydz featuring Adeva	08.2004	112[2]	-	Joia JOIA 014 [Szwecja]	[written by D. Parkin, P. Daniels, T. Jackson]
Woz Not Woz	Eric Prydz & Steve Angello	08.2004	55[19]	-	Credence 12creddj 044	[written by Eric Prydz,David Weiss,Don Fagenson,Steve Angello][produced by Eric Prydz ,Steve Angello, David Was, Don Was]
Slammin'	Eric Prydz	08.2004	106[2]	-	Credence 12creddj041	[written by Eric Prydz,Steve Darsow]
Human Behaviour	Eric Prydz	09.2004	130[2]	-	White	-
Call On Me	Eric Prydz	09.2004	1[54]	-	Data DATA 68T	[written by Will Jennings,Eric Prydz,Steve Winwood][produced by Eric Prydz]
In And Out / King Of Clubs	Eric Prydz Featuring Adeva / Johnny Dangerous	03.2005	157[1]	-	Int. Deejay Gigolo	-
Woz Not Woz (Dennis The Menace Remix)	Eric Prydz & Steve Angello	04.2005	137[3]	-	C2 Records 12C2E002	-
Proper Education	Eric Prydz vs Floyd	01.2007	2[22]	-	Data Records DATA 144CDX	[written by Roger Waters][produced by Eric Prydz][Sample taken from "Another Brick In The Wall, Part 2" by Pink Floyd]
Call On Me	Eric Prydz	01.2007	127[7]	-	Data	[written by Eric Prydz][produced by Eric Prydz]
Pjanoo	Eric Prydz	09.2008	2[38]	-	Data DATA 200T	[written by Eric Prydz][produced by Eric Prydz]
Niton (The Reason)	Eric Prydz	02.2011	45[2]	-	Ministry Of Sound GBCEN 1001171	[written by Eric Prydz, Jan Burton][produced by Eric Prydz]
Liberate	Eric Prydz	08.2014	71[1]	-	Virgin GB6CM 1300088T	[written by Eric Prydz,Tom Havelock][produced by Eric Prydz]
Tether	Eric Prydz vs CHVRCHΞS	04.2015	107	-	Virgin	][produced by Eric Prydz]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Eric Prydz Presents Pryda	Eric Prydz	05.2012	40[1]	-	Virgin CDVX 3100	][produced by Eric Prydz]
Opus	Eric Prydz	02.2016	23[2]	-	Virgin CDV 3145	][produced by Eric Prydz]

czwartek, 22 września 2016

Jonny L

Jonny L to z pewnością jedna z czołowych postaci drum&bass'owego kosmosu. W tej chwili jest przedstawicielem darkjungle, ale zaczynał z rave'm, pozostając przez początkowy okres w cieniu. Jonny L wyszedł jednak i stał się wielkim drum&bass'erem. Zyskał respekt, produkując, mixując, programując i grając. Jak wielu artystów, Jonny L to dziecko szczęścia, które cieszy się nieprzerwanym uznaniem wśród innych twórców, a także wśród rzeszy odbiorców połamanej muzy. Dlaczego? Odpowiedzią na to pytanie niech będzie krótka biografia artysty. Od razu zaznaczam jednak, że Jonny L to człowiek, który na swój artystyczny sukces solidnie zapracował. Dynamiczny rozwój i wytrwałość (np. w młodości nie zniechęcił go wypadek, w którym stracił czucie w ręku). Jak to więc było?
Od dziecka interesował się muzyką. Jako nastolatek posiadał R303 i właśnie z nim w każdy weekend gościł w CovertGarden. Londyński klimat muzyczny wciągnął go wtedy w popularną kulturę B-Boy'ów. Od tego momentu muzyka stała się bardzo ważna dla młodego brytyjczyka. Będąc blisko muzyki tanecznej Jonny rozwijał się i wciąż grał hip-hop, electro. W tamtych czasach usłyszał także pierwsze numery beatowe, które wywarły na nim ogromne wrażenie. Postanowił związać swoją przyszłość z zamiłowaniem do muzyki tanecznej. Zakupił syntezator, zapisał się na lekcje jazzu do Kingston College. Tam pod okiem nauczyciela muzyki Petera Pritcharda szybko trafił za mixerską konsoletę, gdzie zaczął sobie wspaniale radzić. Zapoznał się z wieloma muzykami nagrywającymi w studio. Wkrótce zaczęły się pierwsze, samodzielne remixy, oraz kompozycje.
W 1992 zadebiutował hardcore'owy "Hurt You So", który znany jest do dziś jako wielki klasyk hardcore'owy (oldskool). Jonny przestał zajmować się hip-hop'em i acid house'm, swoje kompozycje kierował właśnie w epicentrum sceny hardcore ("Ooh I Like It" ,"Make Me Work"). Dopiero na przełomie 1994 i 1995 kiedy eksplodował jungle Jonny L zmienił swoje oldskoolowe oblicze i poszedł w stronę epicentrum dopiero co wyeksplodowanego drum&bass'u. Po hardcore'owym sukcesie związał się z XL RECORDINGS i tam rozwinął swoje dawne break-beatowe korzenie, zostawiając house. Sam Jonny L na temat przejścia od hardcore'a do jungle mówił: "Dla mnie jungle to po prostu wyszukany hardcore…"
Rok 1995, czasy jungli, wydany zostaje "I'm leaving", który zdobywa popularność i uznanie drum&bass'owej sceny. Pojawiają się kolejne kompozycje: "WA-OH", "Won't let You go", "Jazz", "Nightlife". W 1997 roku światło dzienne ujrzał "Piper". To kolejny wielki numer Jonny'ego. Przenosi on wyraźnie ciężar zainteresowania artysty na rozkwitający darkside. Nie zmienia to faktu, że "Piper" jest mocny, maksymalnie ostro drumowy (wyrazem tego była legendarna impreza, na której Grooverider zapuścił ten numer 6 razy pod rząd!).
Niewzruszony rosnącym zainteresowaniem Jonny L wciąż pracował nad kolejnym albumem. "Sawtooth" nie był ostatnim słowem Jonny'ego, on przygotowywał już "Magnetic", na którym umieścił właśnie "Piper'a". Dzięki uzyskanej reputacji, do "Magnetic'a" twórca zaprasza bez mniejszych problemów różne gwiazdy: Optical'a, Lady Miss Keir ("Accelerate"), MC Silvah Bullet (uznanego hip-hopowego MC z lat 80), który rymuje w "20 Degrees". Całą płytę produkował i nadzorował zachwycony Grooverider.
Jonny L posługiwał się cały czas nietypowymi narzędziami, np. DATem nagrywał wszędzie różne dźwięki, np. hałas w Tokyo. Album po ukazaniu stał się wydarzeniem. W rozgłośniach radiowych non-stop jest puszczany przez Dj Hype'a, Andy'ego C i Grooveridera. Już wcześniej opublikowany był singiel zawierający "20 Degrees" i "Brother". Wszyscy byli zachwyceni.
Jonny L współpracował z wieloma osobistościami artystycznymi kosmosu drum&bass'u; Optical, Terra Deva, Prisoners of Technology, Krust, Furry Phreaks, Nicky Blackmarket, Goldie, DJ Hype, ANDY C, Grooverider, Doc Scott, Kemisry&Storm. Właśnie o tym ostatnim duecie Dj'ek warto wspomieć.
Koleżanki po fachu umieściły na swoim albumie "DjKicks" wolny i mroczny numer pt."Uneasy".

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Hurt you so	Jonny L	.1992	-	-	Yo! Yo! 12YOYO 2
Ooh I Like It / The Ansaphone	Jonny L	08.1993	73[1]	-	XL Recordings XLT 044
Make Me Work (Turn Me Around)	Jonny L	03.1994	76[1]	-	XL Recordings XLT 049
I' m leavin'	Jonny L	04.1995	184[1]	-	XL Recordings XLT 56
This Time	Jonny L	.1996	-	-	XL Recordings XL EP 118
Tychonic Cycle	Jonny L	.1996	-	-	XL Recordings XLT 074 PR1
Piper	Jonny L	10.1997	91[3]	-	XL Recordings XLT 74
Moving thru air/Wish you had something	Jonny L	05.1998	130[1]	-	XL Recordings XLT 96
20 degrees	Jonny L feat Silvah Bullet	10.1998	66[4]	-	XL Recordings XLT 103
Raise / The Bells	Jonny L	06.1999	97[2]	-	Piranha PIH 001
Spike /Running	Jonny L	09.1999	164[1]	-	Piranha PIH 002
Selecta /Change	Jonny L	12.1999	162[1]	-	Piranha PIH 003
Cut off/Move upon	Jonny L	.2000	-	-	Piranha PIH 004
Buggin [Truesteppers]	Jonny L	.2000	-	-	BMG 7432175 3342
Dirt /Trouble	Jonny L	09.2002	115[2]	-	Piranha PIH 005
Synchronize/ Phreak	Jonny L	11.2002	100[2]	-	Metalheadz METH 046
Let' s roll/Camouflage	Jonny L	06.2003	78[3]	-	Piranha PIH 006
Airwaves / Listen Right	Jonny L	11.2003	120[2]	-	Piranha PIH 007
27 Hours A Day – Part 2	Jonny L	11.2003	160[1]	-	Piranha PIH 007

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
This Time	Jonny L	.1996	-	-	XL Recordings XLEP 118
Sawtooth	Jonny L	.1997	-	-	XL Recordings XLCD 120
Magnetic	Jonny L	11.1998	194[1]	-	XL Recordings XLCD 125
27 Hours A Day	Jonny L	.2003	-	-	Piranha PIHCD 001

sobota, 9 lipca 2016

Wiley

Urodzony 19 Stycznia 1979 r. Wiley , znany także pod pseudonimem Eskiboy, oraz jako Richard Kylea Cowie, jest brytyjskim rapperem i producentem z dzielnicy Bow we wschodnim Londynie (kod pocztowy E3). Zdaniem swoim i niektórych, ojciec chrzestny gatunku grime (który on sam określał też jako eskibeat) ma na swoim koncie szereg wydawnictw solowych. Jest także jednym z założycieli składu Roll Deep. Wcześniej - w późnych latach 90-tych - był także członkiem składu Pay As You Go.
Wiley odpowiedzialny jest także za niezliczoną ilość instrumentalnych singli wydawanych na płytach winylowych oraz wielu płyt mixtape. Między innymi, pod pseudonimem Eskiboy, cyklu wydawnictw Tunnel Vision.

Karierę solową rozpoczął w roku 2004 wydając krążek "Treddin' On Thin Ice". Dwa lata później nagrał album "Da 2nd Phaze", a w kolejnym roku światło dzienne ujrzało wydawnictwo "Playtime Is Over". Wielki komercyjny sukces przyniósł mu kawałek "Wearing my Rolex", który trafił na wydaną w 2008 roku płytę "Grime Wave". Singiel dotarł do drugiego miejsca brytyjskiej listy przebojów i był to wówczas najwyżej notowany utwór wykonawcy związanego ze sceną Grime. Artysta na swoim koncie ma mnóstwo instrumentalnych utworów wydanych m.in. na płytach winylowych.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Wot Do U Call It?	Wiley	04.2004	31[4]	-	XL Recordings XLT 179 X	[written by R. Cowie][produced by Wiley]
Pies/Take Chances	Wiley	08.2004	45[2]	-	XL Recordings XLT 188	[written by R. Cowie][produced by Wiley]
Wearing My Rolex	Wiley	05.2008	2[41]	-	Atlantic ASYLUM 1CD2	[written by Matt Wiley][produced by Blessed Beats]
Summertime	Wiley	10.2008	45[2]	-	Asylum ASYLUM 5T	[written by John Woolf/Jake Gosling/Thomas Bangalter/Guy-Manuel De Homem-Christo][produced by Jake Gosling]
Cash In My Pocket	Wiley featuring Daniel Merriweather	12.2008	18[12]	-	Asylum ASYLUM 7T	[written by Daniel Merriweather ,Mark Ronson , R. Cowie][produced by Mark Ronson]
Take That	Wiley featuring Chew Fu	12.2009	20[13]	-	Island 2729584	[written by Matt Wiley][produced by Wiley]
Sidetracked	JME Feat. Wiley	03.2010	147[1]	-	Boy Better Know	[written by J. Adenuga, R. Cowie][produced by D Solz]
Never Be Your Woman	Naughty Boy Presents Wiley Feat. Emeli	03.2010	8[12]	-	Virgin	[written by Shahid Khan/Wiley/Joyti Mishra/Bing Crosby/Irving Wallman/Max Wartell][produced by Naughty Boy]
Get Wild	Kano Feat. Aidonia & Wiley	07.2010	136[1]	-	-	-
Electric Boogaloo	Wiley Feat. Jodie Connor & J2k	07.2010	107[2]	-	Back Yard Recordings	[written by D. Spoon, J. Gosling, J. Black, J. Connor, J. Woolf, N. Halkes, R. K. Cowie]
Now or Never	Jodie Connor Feat. Wiley	01.2011	14[5]	-	Fascination GBUM 71027420	[written by David Dawood/Jodie Connor/Rass Alexander/Victoria Akintola/Richard Cowie][produced by David Dawood]
Boom Blast	Wiley	01.2012	104[3]	-	Big Dada	[written by Richard Cowie][produced by Most Wanted Mega]
Heatwave	Wiley Feat. Ms D	08.2012	1[2][29]	-	One More Tune/Warner Bros GBAHT 1200260	[written by Jamie Adenuga/Joseph Adenuga/Richard Cowie/Dayo Olatunji][produced by Rymez]
Banger	JME featuring Wiley	01.2013	126[1]	-	Boy Better Know	[written by Jamie Adenuga, Richard Cowie][produced by Jme]
Animal	Conor Maynard Feat. Wiley	01.2013	6[114]	-	Parlophone GBAYE 1201085	[written by Conor Maynard/The Invisible Men/Sophie Stern/Kurtis McKenzie/Joey Dyer/Jon Mills][produced by The Invisible Men]
Reload	Wiley Feat. Chip & Ms D	03.2013	9[10]	-	Warner Bros GBAHT 1300048	[written by Richard Cowie/Jahmaal Fyffe/Dayo Olatunji/Talay Ril][produced by Scribz]
First Class	Wiley Feat. Kano	04.2013	179[1]	-	-	-
They Got It Wrong	Lethal Bizzle Feat. Wiley	05.2013	74[1]	-	Stay Dench GBKP91300003	[written by Maxwell Ansah/Dominique Chambers/Raoul Chen/Richard Cowie][produced by Diztortion]
Lights On	Wiley Feat. Angel	06.2013	9[12]	-	One More Tune/Warner Bros GBAHT 1300067	[written by Richard Cowie/Sirach Charles/Kwasi Danquah][produced by Parallel/Angel]
Corn The Curb	Skepta Feat. Wiley & Chip	05.2016	73[1]	-	Boy Better Know GB7QY 1500546	+

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Treddin' on Thin Ice	Wiley	04.2004	45[4]	-	XL Recordings XLCD 178	[produced by Wiley/TNT/Danny Weed/Target/Cage]
Playtime Is Over	Wiley	06.2007	71[3]	-	Big Dada Recordings BD 104	[produced by Wiley/Maniac/Bless Beats/Skepta/Geeneus/DVA]
Grime Wave	Wiley	05.2008	176[1]	-	Eskibeat Recordings EBRCD 003	[produced by Wiley, Bless Beats, Maniac, D-Minus]
See Clear Now	Wiley	12.2008	139[2]	-	Asylum 5051865165026	[produced by Mark Ronson, Wiley DaVinChe, Bless Beatz, Jake Gosling, Mathias Wollo, P-Nut, Hot Chip, Arthur Baker, Peter Raeburn, Nick Foster and Adam Bushell]
Race Against Time	Wiley	06.2009	130[1]	-	Eskibeat EBRCD 004	[produced by Wiley, Balistig Beats, Nathan Retro, Danny Weed, Skream, Maniac, Skepta, Bless Beats, Decco Y.Wizz]
100% Publishing	Wiley	07.2011	76[2]	-	Big Dada BDDNL 180	[produced by Wiley]
Evolve or Be Extinct	Wiley	01.2012	86[3]	-	Big Dada BDDNL 187	[produced by Wiley, Nana Rogues, Mark Pritchard, Most Wanted Mega]
The Ascent	Wiley	04.2013	26[12]	-	One More Tune/Warner Bros 2564647123	[produced by Wiley/Rymez/Wize/Thomas Mellor/Sillkey/Kid D/Xaphoon Jones]
Snakes & Ladders	Wiley	11.2014	69[1]	-	Big Dada 5054429000412	[produced by Wiley, Skepta]