Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Staffordshire. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Staffordshire. Pokaż wszystkie posty

wtorek, 14 stycznia 2025

Joe Jackson

 Ur. (11.08.1954, Burton-on-Trent, Wielka Brytania) - voc, k, vib, s, hca; kompozytor, autor tekstów, producent nagrań.
Po ukończeniu w 1974 studiów pianistycznych w londyńskim Royal College of Music zrealizował kilka singli dla firmy MAM z grupa rockową Arms And Legs (m.in. Mark Andrews - voc). Od 1978 nagrywa dla A and M z towarzyszeniem różnych zespołów: rockowego combo The Jackson Band (najsłynniejszy skład współtworzyli wraz z nim Graham Maby - b i Larry Tolfree - dr), jazzowego big bandu Joe Jackson's Jumpin' Jive oraz orkiestry.

Przedstawił urozmaicony repertuar: chwytliwe przeboje (np. Is She Really Going Out With Him?, It's A Different For Girls, Stepping Out, Breaking Us In Two , You Can't Get What You Want), wyrafinowane ballady (np. Real Men z programo wego cyklu Night And Day, obrazującego codzienne życie mieszkańców Nowego Jorku), stylizacje na muzykę południowoamerykańska i karaibską (Fools in love), standardy z lat czterdziestych (m.in. utwory Caba Callowaya i Louisa Jordana) oraz kompozycje orkiestrowe inspirowane twórczością Claude'a Debussy'ego i Maurice'a Ravela (np. Symphony In One Movement, Nocturne, No pasaran , Solitude).
Jest twórca oprawy dźwiękowej kilku filmów, np. Mike's Murder (1983, reż. James Bridges; na wideokasetach pt. Zabójstwo Mike'a) i Tucker (1988, reż. Francis Ford Coppola). Jako producent nagrań współpracował najczęściej z wykonawcami muzyki reggae (m.in. Prince Lincoln Thompson, The Rasses i The Toasters).
**

Ur. 11.08.1955 w Burton Upon-Trent w hr. Straffordshire (Anglia). Muzyczny samouk (skrzypce, pianino) kontynuował naukę gry na fortepianie w London Royal College of Music. Współpraca z grupami Arms and Legs i Coffee and Cream zaowocowała podpisanym w 1978 kontraktem z wytwórnią A&M;.
Singlowy debiut "Is She Really Going Out With Him" nie był przebojem, ale utorował drogę pierwszemu albumowi Jacksona Look Sharp. Dwa pierwsze longplaye potwierdziły wyrastające z kręgu new wave poetyckie i muzyczne zdolności autora. Już pierwsze wersy "Is She Really Going Out With Him" opisujące codzienny spacer młodej damy w obstawie dwóch goryli łączyły dowcip z nie pozbawioną zawiści ironią.
Na trzecim albumie, Beat Crazy, Jackson, zachowując rytm reggae, próbował nowych rozwiązań. Płyta Jumpin'Jive nawracała do klasyki lat 40. (tematy Caba Callowaya i Louisa Jordana). Ciekawym przedsięwzięciem był album Night And Day, nagrany w 1982 w Nowym Jorku, gdzie autor osiadł po rozwodzie z żoną. Zawierał tematy łączące intymność z optymizmem ("Stepping Out"), a ciekawe basowe linie melodyczne z przebojowością.
Kolejny longplay Body and Soul zyskał równie przychylne recenzje. Gorzej powiodło się nieco przegadanej płycie Big World, opartej w większości na basowych popisach Grahama Maby'ego. Instrumentalne i nagraniowe popisy zdominowały też kolejną płytę Will Power, Wydany w 1988 album koncertowy i drugi zawierający muzykę do filmu "Tucker" cieszyły się większym uznaniem wśród krytyków niż wśród nabywców, co w połączeniu z komercyjną klęską Blaze of Glory (1989) spowodowało nieprzedłużenie kontraktu z Jacksonem przez A&M.;
Po dwóch latach niebytu ciekawie zapowiadający się muzyk podpisał umowę z Virgin, ale płyta Laughterand Lust nie była rynkowym sukcesem. Wzloty i upadki Jacksona są klasycznym przykładem losu muzyka wykraczającego poza popularny w pewnym okresie nurt (new wave). O jego klasie świadczą nie tyle nakłady płyt, ile arażacyjne i kompozytorskie umiejętności.

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Is she really going out with him/[Do the]Instant mash Joe Jackson 06.1979 13[9] 21[15] A&M; AMS 2132 [written by Joe Jackson][written by David Kershenbaum]
It' s different for girls/Come on Joe Jackson 01.1980 5[9] 101[5] A&M; 2186 [written by Joe Jackson][produced by David Kershenbaum,Joe Jackson]
Jumpin' jive/Knock Me A Kiss Joe Jackson 07.1981 43[5] - A&M; 2365 [written by Cab Calloway,Jack Palmer,Frank Froeba][produced by Joe Jackson][oryginalnie nagrana przez Caba Calloway'a w 1939r]
Steppin' out/Chinatown Joe Jackson 08.1982 6[8] 6[27] A& M AMS 2428 [written by Joe Jackson][produced by Joe Jackson,David Kershenbaum]
Real Men/ Chinatown Joe Jackson 06.1982 89 - A& M AMS 8231 [UK] [written by Joe Jackson][produced by Joe Jackson,David Kershenbaum]
Breaking us in two/Target Joe Jackson 01.1983 59[4] 18[16] A& M 2510 [written by Joe Jackson][produced by Joe Jackson,David Kershenbaum]
Memphis/Breakdown Joe Jackson 11.1983 - 85[4] A & M 2601 [written by Joe Jackson][produced by Joe Jackson,David Kershenbaum][piosenka z filmu "Mike's murder"]
Happy ending/Loisaida Joe Jackson feat Elaine Caswell 07.1984 58[5] 57[8] A & M 2635
You can' t get what you want [Till you know what you want]/Cha cha loco Joe Jackson 04.1984 77[2] 15[16] A & M 2628 [written by Joe Jackson][produced by Joe Jackson,David Kershenbaum]
Be my number two/Heart Of Ice Joe Jackson 07.1984 70[4] - A & M AM 200 [UK] [written by Joe Jackson][produced by Joe Jackson,David Kershenbaum]
Right And Wrong/Breaking Us In Two Joe Jackson 04.1986 90[1] - A & M AM 312 [UK] [written by Joe Jackson][produced by Joe Jackson,David Kershenbaum]
Left of center Suzanne Vega feat Joe Jackson 06.1986 32[9] - A & M AM 320 [UK] [written by Suzanne Vega, Steve Addabbo][produced by Steve Addabbo, Arthur Baker]
Steppin' Out Joe Jackson 08.1990 97[1] - A & M AM 583 [UK] [written by Joe Jackson][produced by Joe Jackson,David Kershenbaum]
Stranger Than Fiction/Drowning Joe Jackson 04.1991 112 - Virgin America VUS 40 [UK] [written by Joe Jackson][produced by Joe Jackson, Ed Roynesdal]

Albumy
Data wydania Tytuł UK
US Wytwórnia
/UK/
Komentarze
17.03.1979 Look sharp! 40[11] 20[39] A & M AMLH 64 743 [silver-UK][gold-US][produced by David Kershenbaum]
13.10.1979 I' m the man 12[16] 22[25] A & M AMLH 64 794 [silver-UK][produced by David Kershenbaum]
18.10.1980 Beat crazy 42[3] 41[16] A & M AMLH 64 837 [produced by Joe Jackson]
4.07.1981 Jumpin' jive 14[14] 42[13] A & M AMLH 68 530 [produced by Joe Jackson]
3.07.1982 Night and day 3[27] 4[57] A & M AMLH 64 906 [gold-UK][gold-US][produced by David Kershenbaum,Joe Jackson]
24.09.1983 Mike' s murder - 64[13] A&M; AMLX 64931 [produced by Joe Jackson]
7.04.1984 Body and soul 14[14] 20[29] A & M AMLX 65 000 [silver-UK][produced by David Kershenbaum,Joe Jackson]
5.04.1986 Big world 41[5] 34[25] A & M JWA 3 [produced by David Kershenbaum,Joe Jackson]
2.05.1987 Will power - 131[8] A&M; CDA 3908 [produced by Joe Jackson]
7.05.1988 Live 1980/86 66[2] 91[12] A & M AMA 6706 [produced by David Kershenbaum,Joe Jackson]
29.04.1989 Blaze of glory 36[13] 61[21] A & M AMA 5249 [produced by Joe Jackson]
15.09.1990 Stepping out-The best of 7[9] - A & M 3970521 [gold-UK][produced by Steve Jensen and Martin Kirkup]
11.05.1991 Laughter and lust 41[2] 116[4] Virgin VUSLP 34 [produced by Joe Jackson, Ed Roynesdal]
03.2003 Volume 4 116[1] - Rykodisc RCD 10638 [produced by Joe Jackson]
06.2007 Very Best of Joe Jackson 60[1] - UMTV 9842273 -
02.2008 Rain 154[1] 133[1] Rykodisc RCD 10921 [produced by Joe Jackson]
07.2012 The Duke - 93[1] Ear Music 0208000 [produced by Joe Jackson]
10.2015 Fast Forward 168 - Ear Music 0210662 [produced by Joe Jackson]

poniedziałek, 4 listopada 2024

Ephraim Lewis

 Ephraim Lewis (ur. 27 listopada 1967r w Wolverhampton, Staffordshire, Anglia) był angielskim wokalistą r&b/neo-soul z lat 90-tych. We wczesnych latach jego ojciec, Jabez, założył zespół muzyczny o nazwie The Lewis Five, w którym występowali Ephraim i jego bracia. W 1984 roku jego matka zmarła na krwotok mózgowy, a gdy miał 16 lat, mieszkał sam. Szukając sposobu na karierę muzyczną, Ephraim pracował w restauracjach typu fast food i na stacji benzynowej.
 

W 1990 roku, gdy miał 22 lata, został odkryty przez producentów muzycznych Kevina Bacona i Jonathona Quarmby'ego w Sheffield, South Yorkshire, Anglia. W 1992 roku podpisał kontrakt płytowy z Elektra Records. W tym samym roku wydał swój debiutancki i jedyny album „Skin”, który osiągnął 32. miejsce na liście Billboard Heatseekers Albums. Główny singiel z albumu, „It Can’t Be Forever”, osiągnął 66. miejsce na liście Billboard Hot R&B Singles, utrzymując się na liście przez 6 tygodni. Kolejny singiel, „Drowning in Your Eyes”, osiągnął 72. miejsce na liście Billboard Hot 100, 12. miejsce na liście Billboard Adult Contemporary i 80. miejsce na liście Billboard Hot R&B Singles, utrzymując się na liście tylko przez 4 tygodnie. 

 Dwa ostatnie single wydane z albumu: „World Between Us” i tytułowa piosenka nie zrobiły żadnego wrażenia na listach przebojów. Pomimo że album sprzedał się w nakładzie mniejszym niż 150 000 egzemplarzy na całym świecie, Elektra Records nadal była oddana Ephraimowi, ale oczekiwała od niego więcej komercyjnych piosenek. Wystąpiły problemy między jego wytwórnią płytową, Kevinem Baconem i Jonathonem Quarmbym; kiedy w 1993 roku rozpoczęły się przygotowania do jego kolejnego albumu, nie współpracował już z Baconem i Quarmbym. W 1994 roku Elektra Records wysłała Ephraima do Los Angeles w Kalifornii, aby pracował z kompozytorem Glennem Ballardem nad jego drugim albumem.  

18 marca 1994 roku Departament Policji w Los Angeles odpowiedział na zgłoszenia o „nagim, czarnoskórym mężczyźnie zachowującym się szaleńczo” pod adresem 1710 Fuller Avenue, w mieszkaniu, w którym mieszkał Ephraim; miał on tego samego dnia wrócić samolotem do Anglii. Policja zgłosiła, że ​​Ephraim próbował uciec funkcjonariuszom i zaczął wspinać się na zewnętrzne balkony. Kiedy dotarł na górny balkon, funkcjonariusze trzykrotnie użyli wobec niego tasera, co spowodowało, że spadł z balkonu i wylądował na dziedzińcu poniżej. Ephraim doznał rozległych obrażeń głowy w wyniku upadku. Po kilku godzinach podtrzymywania życia za pomocą respiratora, został odłączony od aparatury podtrzymującej życie i zmarł tej nocy w wieku 26 lat na skutek odniesionych obrażeń. Koroner przydzielony przez policję z Los Angeles orzekł, że jego śmierć była samobójstwem, a jego ciało sprowadzono do Anglii dopiero po miesiącu.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
It Can't Be ForeverEphraim Lewis06.1992--Elektra 64 748[written by Jonathan Quarmby, Kevin Bacon,Ephraim Lewis][produced by Jonathan Quarmby, Kevin Bacon][66[6].R&B Chart]
Drowning In Your EyesEphraim Lewis09.1992--Elektra 64 710[written by Jonathan Quarmby,Ephraim Lewis][produced by Jonathan Quarmby, Kevin Bacon][80[4].R&B Chart]

poniedziałek, 15 marca 2021

Pete Bellotte

 Peter John Bellotte (ur. 28 sierpnia 1943r)  to angielski autor tekstów , producent muzyczny i autor, najbardziej znany ze swojej pracy w latach 70-tych z Giorgio Moroderem i Donną Summer .

 

Bellotte urodził się w Barnet, Hertfordshire , obecnie część północnego Londynu . Uczył się gry na gitarze jako nastolatek i dołączył do lokalnej grupy beatowej Sinners jako gitarzysta rytmiczny, który przeszedł na zawodowstwo w 1962 roku. Połączyli się z piosenkarką Lindą Laine i na początku lat 60-tych koncertowali we Francji i Niemczech. W Hamburgu spotkali inny angielski zespół, Bluesology , a Bellotte zaprzyjaźnił się ze swoim klawiszowcem, Regem Dwightem, późniejszym Eltonem Johnem .   Linda Laine and the Sinners wydał  kilka singli w Wielkiej Brytanii dla wytwórni Columbia na początku i w połowie lat 60-tych, w tym „I Can't Stand It” (1963), ze stroną B If You Leave Me Now którą napisał Bellotte  . 

Bellotte biegle władał językiem niemieckim i chciał zaangażować się w produkcję płyt .Przeniósł się do Monachium i został asystentem włoskiego muzyka Giorgio Morodera , który również pracował w Niemczech jako piosenkarz pop Giorgio. W 1971 roku Bellotte napisał angielski tekst do piosenki Morodera „Nachts scheint die Sonne”, która stała się „ Son of My Father ” i została nagrana w przebojowej wersji przez brytyjski zespół Chicory Tip . Następnie Moroder i Bellotte rozpoczęli współpracę z amerykańską piosenkarką Donną Summer, która poślubiła austriackiego aktora i mieszkała w Niemczech. Napisali i wyprodukowali dla niej kilka hitów w Europie, zanim w 1975 roku napisali i wyprodukowali jej międzynarodowy przełomowy przebój „ Love to Love You Baby ”

Bellotte i Moroder produkowali materiał Donny Summer w latach 70-tych i wczesnych 80-tych, w tym międzynarodowe hity „ I Feel Love ” (napisany przez Bellotte, Morodera i Summer, 1977) oraz „ Hot Stuff ” (napisany przez Bellotte wraz z Haroldem Faltermeyerem i Keithem Forseyem , 1979). Według Steve'a Kurutza z Allmusic , "mocno zaaranżowane, pulsujące single wyprodukowane przez Bellotte były wirtualnym planem dla muzyki disco ".  Kilka piosenek Bellotte z Summer zostało nagranych przez innych artystów lub zostało zsamplowanych . Jego piosenka „Hot Stuff” jest w Billboard "s All-Time Top 100 Songs i zajęła 32. miejsce na liście najlepszych letnich piosenek wszech czasów magazynu Rolling Stone .

Oprócz współpracy z Donną Summer, Bellotte i Moroder napisali i wyprodukowali taneczny hit Roberty Kelly z 1976 roku „ Trouble-Maker ” oraz przebój Suzi Lane z 1979 roku „ Harmony ”. Wyprodukował i napisał kilka utworów na albumie Eltona Johna Victim of Love z 1979 roku .  Pracował także z Janet Jackson , Cliffem Richardem , Shalamar  , Tiną Turner , Mireille Mathieu , The Three Degrees i Melbą Moore .

Bellotte zdobył wiele nagród światowego przemysłu muzycznego, w tym producent Roku w USA w latach 1978 i 1979. Jednak czuł się coraz bardziej marginalizowany przez ruch „ Disco sucks! ”Nie lubił spędzać czasu w Los Angeles i wrócił do Wielkiej Brytanii i od 1993 roku mieszka w Northchapel w West Sussex . 



Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK]
Komentarz
Bridge Over Troubled WaterPJB featuring Hannah And Her Sisters09.199121[8]-Dance Pool 6565467[written by Paul Simon][produced by Pete Bellotte]

Kompozycje Pete Bellotte na listach przebojów


 
  [with Giorgio Moroder, Michael Holm]
01/1972 Son of My Father   Chicory Tip 11.UK/91.US
03/1972 Son of My Father   Giorgio Moroder 46.US

[with Giorgio Moroder]
05/1972 What's Your Name  Chicory Tip 13.UK
09/1977 From Here to Eternity   Giorgio Moroder 109.US/16.UK
10/1978 Givin' Up Givin' In   The Three Degrees 12.UK
12/1981 You Can   Madleen Kane 77.US
08/1984 Here She Comes    Bonnie Tyler 76.US/98.UK
12/2000 Giving Up, Giving In   Sheena Easton 54.UK

[with  Donna Summer, Giorgio Moroder]
10/1975 Love to Love You Baby   Donna Summer 4.UK/2.US
12/1976 Spring Affair  Donna Summer 58.US
12/1976 Winter Melody   Donna Summer 43.US/27.UK
07/1977 I Feel Love by Donna Summer 6.US/1.UK
09/1977 I Remember Yesterday   Donna Summer 14.UK
12/1977 Love's Unkind   Donna Summer 3.UK
12/1977 I Love You   Donna Summer 37.US/10.UK
02/1978 Rumour Has It   Donna Summer 53.US/19.UK
04/1978 Back in Love Again   Donna Summer 29.UK
01/1979 Heaven Knows   Donna Summer & Brooklyn Dreams 4.US/34.UK
04/1985 I Feel Love   Bronski Beat / Marc Almond 3.UK
03/1989 Love to Love You Baby   Bali 86.UK
08/1991 Love's Unkind   Sophie Lawrence 21.UK
09/1992 I Feel Love   Messiah 19.UK
12/1997 I Feel Love   Vanessa-Mae 41.UK
  .2019 I Feel Love   Sam Smith 76.UK

[with  Harold Faltermeyer & Keith Forsey]
04/1979 Hot Stuff   Donna Summer 1.US/11.UK
06/1980 Sunset People   Donna Summer 46.UK
11/1980 Cold Love   Donna Summer 33.US/44.UK
05/1998 Hot Stuff   Arsenal FC 9.UK
06/1998 Hot Stuff   Who's Eddie 101.UK

[with   Jerry Rix & Sylvester Levay]
09/1979 Victim of Love   Elton John 31.US 
02/1981 Who Do You Think You're Foolin'  Donna Summer 40.US

[with  Harold Faltermeyer]
09/1980 Walk Away   Donna Summer 36.US/32.UK

[with Giorgio Moroder, Irene Cara]
12/1983 The Dream (Hold on to Your Dream)   Irene Cara 37.US

[with  Magoo, Static Major (as Stephen Garrett),
Giorgio Moroder, Timbaland,Donna Summer]
01/1998 Luv 2 Luv U   Timbaland & Magoo 37.US

[with  Jamie Ford, Jamie White, Giorgio Moroder]
02/1999 Given Up   Mirrorball 12.UK

[with  Jimmy Jam, Terry Lewis, Tony Tolbert,
T-Boz, Lisa "Left Eye" Lopes, Martin, Giorgio Moroder,, Donna Summer, B.B.
Dickerson, Charles Miller, Papa Dee Allen, Harold Brown, Howard Scott, Lee Oskar 
& Lonnie Jordan]
04/1999 I'm Good at Being Bad   TLC 117.US

[with  Rick Smith, Karl Hyde, Darren Emerson,
Giorgio Moroder,, Donna Summer]
08/1999 King of Snake   Underworld 17.UK

[with  Rick Ross, J. R. Rotem, Giorgio Moroder]
09/2006 Push It   Rick Ross 57.US

[with  Lil Wayne, Dre [Andre Lyon], Cool, 
Eddie Montilla, Giorgio Moroder]
12/2009 On Fire   Lil Wayne 131.UK

 

poniedziałek, 1 lutego 2021

Dave Sampson

  David John Bernard Sampson (ur. 9 stycznia 1941r - zm. 5 marca 2014r)   był angielskim wokalista rockowym, który we wczesnych latach 60-tych wydał szereg singli w Columbia Records.
Sampson urodził się w Uttoxeter , Staffordshire w Anglii .   Po ukończeniu edukacji pracował jako chłopiec na posyłki w branży reklamowej. W wolnym czasie nagrał piosenki i wypuścił jedno ze swoich demo z Cliffem Richardem, który załatwił mu kontrakt na nagranie. 


W maju 1960 roku wydał brytyjski hit ze swoim zespołem wspierającym, The Hunters (zespół instrumentalny) , z „Sweet Dreams”, który zadebiutował na 29 miejscu na UK Singles Chart . „Sweet Dreams” został wydany w Columbia Records   i spędził sześć tygodni na liście . 

Jego pierwszym nagraniem było cztero-utworowe demo EP-ka ze Steve'em Laine'em , późniejszym członkiem Liverpool Five . Obaj byli wokalistami na EP-ce z zespołem, który nigdy nie został nazwany, ale zawierał Dona Grooma na perkusji, Johna Milnera na basie i Tony Hasletta na gitarze. Jego brak późniejszej obecności na listach przebojów sprawił, że został wymieniony na liście artystów jednego hitu, kiedy przeniósł się do Hamburga. [ Tam grał w Star Club, aż wrócił do Anglii i otworzył sklep z płytami w Walthamstow.

Zbiór jego wczesnych materiałów ukazał się w latach 90-tych i pojawiał się na okazjonalnych pokazach nostalgicznych.
Sampson zmarł w Colchester Hospital, Colchester , Essex , w marcu 2014 roku, w wieku 73 lat.

 


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK]
Komentarz
Storm Warning/BabyDave Sampson And The Hunters05.196029[6]-Columbia DB 4449[written by D. Sampson]

piątek, 10 lipca 2020

Slade

Angielski kwartet występujący początkowo pod nazwą 'N Betweens w składzie: Noddy Holder (właśc. Neville Holder, ur. 15.06.1946 r. w Walsall w hrabstwie West Midlands, Anglia; śpiew, gitara), Dave Hill (ur. 4.04.1952 r. w Fleet Castle w hrabstwie Devon; gitara), Jimmy Leu (14.06.1952 r. w Wolverhampton w hrabstwie West Midlands; bas) i Don Powell (ur. 10.09.1950 r. w Bilston w hrabstwie West Middlesex; perkusja).

Wiosną 1966 r. zespół wypłynął na szersze wody dzięki stałym występom w przemysłowym regionie Midlands. Repertuar grupy łączył soulowe standardy z nieśmiałymi próbami wczesnego hard rocka. Przypadkowe spotkanie z producentem Kimem Fowleyem zaowocowało jedynie pojedynczym singlem "You Better Run", nagranym w sierpniu 1966 r. Kolejna szansa pojawiła się dopiero po dwóch latach estradowej udręki, gdy zespołem zainteresował się szef działu promocji wytwórni Fontana, Jack Baverstock. Efektem była zmiana nazwy na Ambrose Slade, longplay Beginnings i przejście grupy pod opiekę Chasa Chandlera, byłego basisty The Animals i brytyjskiego odkrywcy Jimiego Hendrixa.

Chandler skrócił zarówno nazwę, jak i włosy zespołu, dzięki czemu Slade zadebiutowali powtórnie na singlu "Wild Winds Are Blowing" w roli skinheadów. Ogoleni na zero, obuci w "marteny". Slade zostali rzuceni na żer części mediów zaniepokojonej apologią przemocy w młodzieżowej subkulturze. Przebieranka trwała na szczęście tylko do 1970 r., gdy muzykom pozwolono znów zapuścić włosy i ubierać się według własnego uznania. Slade zachowali jednak hałaśliwą instrumentację i krzykliwą wokalizę, wykorzystaną w rhythm'n'bluesowym standarcie Little Richarda "Get Down And Get With It", pierwszym singlowym przeboju z 1971 r.

Stopniowo grupa zaczęła opierać repertuar na własnym materiale, komponowanym przez Holdera i Lea pod okiem Chandlera. Agresywnym gitarowym riffom towarzyszył wybijany obcasem rytm oraz teksty, nie tyle śpiewane, co skandowane przez wykonawców i widownię. Nawet koślawa ortografia tytułów miała podkreślać "proletariackie" korzenie zespołu. Z końcem 1971 r. singel "Coz I Luv You" trafił na szczyt brytyjskiej listy przebojów, rozpoczynając trzyletni okres nagraniowej koniunktury. Nagrany siłą rozpędu temat "Look What You Don" musiał zadowolić się skromnym czwartym miejscem, za to późniejsze: "Take Me Bak 'home", "Mama Weer Al Crazee Now", "Cum On Feel The Noize" i "Skweeze Me Pleeze Me", przeszły, niczym orkan, po wierzchołkach Top 20.

Kulminacją sukcesów Slade był gwiazdkowy przebój "Merry Xmas Everybody" z grudnia 1977 r., wspominany do dziś z rozrzewnieniem przez fanów i prezenterów rocka, zwłaszcza w okresie przedświątecznym. Nastoletnia publiczność przyjmowała z entuzjazmem butne, plebejskie wyzwanie Slade, rozchwytywała wykrzykiwane z głębi krtani single, imitowała wyszukane, a równocześnie męskie sceniczne ubiory, zapowiadające lata glam rocka. Holder, daleki od roli seksualnego idola, łączył stateczne pickwickowskie bokobrody z kapeluszem pokrytym lusterkami, zaś garnitury Hilla urzekały jarmarcznym smakiem.

Wszystko to miało jednak motyli żywot. Slade, uzależnieni od zmiennych mód młodzieżowej klienteli, nie byli w stanie zdyskontować pstrokatej, prowincjonalnej urody na rynku amerykańskim. Zaskakująco udany film "Slade In Flame" oraz intensywne trasy koncertowe nie zapobiegły spadkowi popularności grupy już w połowie lat 70-tych. Eksplozja punk rocka uczyniła z muzyków żywy eksponat minionych czasów, czemu trafnie odpowiadał tytuł wydanego w 1977 r. albumu Whatever Happened To Slade.

Zespół postanowił raz jeszcze zastosować strategię z lat 60-tych i przeczekać złe czasy. Występ na festiwalu w Reading w 1980 r. potwierdził trafność decyzji. Czwórka "Slade Alive At Reading '80" trafiła znów na brytyjską listę przebojów, a wkrótce w jej ślady poszedł remiks "Merry Xmas Everyday" (wersja oryginalna powracała na listy przez siedem kolejnych lat). W styczniu 1981 r. singel "We'll Bring The House Down" trafił do pierwszej dziesiątki. Nagrodą za intensywne trasy koncertowe było drugie miejsce tematu "My Oh My" w 1983 r. Popularnością cieszyły się też "Run Run Away" (spóźniony debiut na listach amerykańskich) oraz wykonywany wspólnie z publicznością "All Join Hands".


Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK]
Komentarz
Get down and get with it/Do
You Want Me/Gospel According
To rasputin
Slade05.197116[14]-Polydor 2058 112[written by Bobby Marchan][produced by Chas Chandler]
Coz i luv you/My Life Is NaturalSlade10.19711[4][15]-Polydor 2058 155[written by Noddy Holder/Jim Lea][produced by Chas Chandler]
Look wot you dun/CandidateSlade01.19724[10]-Polydor 2058 195[written by Neville Holder/James Lea/Donald Powell][produced by Chas Chandler]
Take me bak' ome/Wonderin' YSlade05.19721[1][13]97[2]Polydor 2058 231[written by Neville Holder/James Lea][produced by Chas Chandler]
Mama wear all crazee now/Man Who Speaks EvilSlade08.19721[3][10]76[10]Polydor 2058 274[written by Neville Holder/James Lea][produced by Chas Chandler]
Gudbuy T' Jane/I Won't Let It
Appen Agen
Slade11.19722[13]68[6]Polydor 2058 312[written by Neville Holder/James Lea][produced by Chas Chandler]
Cum on feel the noize/I'm Me I'm Now An That's OrlSlade02.19731[4][12]98[2]Polydor 2058 339[written by Neville Holder/James Lea][produced by Chas Chandler]
Skweeze me pleeze/Me/Kill 'Em
At The Hot Club Tonite
Slade06.19731[3][10]-Polydor 2058 377[silver-UK][written by Neville Holder/James Lea][produced by Chas Chandler]
My friend Stan/My TownSlade09.19732[8]-Polydor 2058 407[silver-UK][written by Neville Holder/James Lea][produced by Chas Chandler]
Let the good times roll/Feel so fine/I don't mindSlade09.1973-114[1]Polydor 15 080 [US]
Merry Christmas everybody/Don't Blame meSlade12.19731[5][29]-Polydor 2058 422[platinum-UK][written by Neville Holder/James Lea][produced by Chas Chandler]
Everyday/Good Time GalsSlade04.19743[7]-Polydor 2058 453[silver-UK][written by Neville Holder/James Lea][produced by Chas Chandler]
The Bangin' man/She Did It To MeSlade07.19743[7]-Polydor 2058 492[written by Neville Holder/James Lea][produced by Chas Chandler]
Far far away/O.K. Yesterday Was YesterdaySlade10.19742[6]-Polydor 2058 522[silver-UK][written by Neville Holder/James Lea][produced by Chas Chandler]
How does it feel/So Far So GoodSlade02.197515[7]-Polydor 2058 547[written by Neville Holder/James Lea][produced by Chas Chandler]
Thanks for the memory/Raining in My ChampagneSlade05.19757[7]-Polydor 2058 585[written by Neville Holder/James Lea][produced by Chas Chandler]
In for a penny/Can You Just ImagineSlade11.197511[8]-Polydor 2058 663[written by Neville Holder/James Lea][produced by Chas Chandler]
Let' s call it quits/When The Chips Are DownSlade02.197611[7]-Polydor 2058 690[written by Neville Holder/James Lea][produced by Chas Chandler]
Gypsy roadhog/Forest Full Of NeedlesSlade01.197748[2]-Barn 2014 105[written by Neville Holder/James Lea][produced by Chas Chandler]
My baby left me:That' s alright mama/O.H.M.S.Slade10.197732[4]-Barn 2014 114[written by Arthur Crudup][produced by Chas Chandler]
Slade live at Reading ' 90 EP.Slade09.198044[5]-Cheapskate CHEAP 5[written by Noddy Holder; Jim Lea; Bonfire; Cochran; Dexter; Hill; Powell; Sheeley][produced by Slade]
Slade Xmax ear-benderSlade11.198070[2]-Cheapskate CHEAP 11[produced by Slade]
We' ll bring the house down/On To Your HatsSlade01.198110[9]-Cheapskate CHEAP 16[written by Neville Holder/James Lea][produced by Slade]
Wheels ain' t coming down/Down/Not
Tonight Josephine
Slade03.198160[3]-Cheapskate CHEAP 21[written by Neville Holder/James Lea][produced by Chas Chandler]
Lock up your daughters/Sign Of The TimesSlade09.198129[8]-RCA 124[written by Neville Holder/James Lea][produced by Chas Chandler]
Ruby Red/Funk Punk & JunkSlade03.198251[3]-RCA 191[written by Neville Holder/James Lea][produced by Slade]
[And now the waltz]C' est la vie/Merry Xmas Everybody (Live)Slade11.198250[6]-RCA 291[written by Neville Holder/James Lea][produced by Jim Lea]
My oh my/Keep Your Hands Off
My Power Supply side B in US:High and dry
Slade11.19832[11]37[11]RCA 373[gold-UK][written by Neville Holder/James Lea][produced by John Punter, Jim Lea]
Cum on feel the noize [reissue]Slade12.198398[2]-Polydor POSPX 399[gold-UK][written by Neville Holder/James Lea]
Run runaway/Two Track Stereo One Track MindSlade01.19847[10]20[17]RCA 385[written by Neville Holder/James Lea][produced by John Punter]
All join hands/Here's To The NewyearSlade11.198415[9]-RCA 455[silver-UK][written by Neville Holder/James Lea][produced by John Punter, Jim Lea]
Seven year/Leave Them Girls AloneSlade01.198560[3]-RCA 475[written by Neville Holder/James Lea][produced by John Punter, Jim Lea]
Misterious Mister Jones/Jones/Mama
Nature Is A Rocker
Slade03.198550[5]-RCA PB 40 027[written by Neville Holder/James Lea][produced by John Punter, Jim Lea]
Little Sheila/Lock up your daughtersSlade05.1985-86[3]CBS 04865 [US][written by Neville Holder/James Lea][produced by John Punter, Jim Lea]
Do you believe in miracles/My Oh MySlade12.198554[6]-RCA PB 40 449[written by Neville Holder/James Lea][produced by John Punter, Jim Lea,Monty Babson]
Still the same/Gotta Go HomeSlade02.198773[2]-RCA PB 41 137[written by Neville Holder/James Lea][produced by John Punter, Jim Lea]
That' s what friends are for/Wild Wild PartySlade04.198795[1]-RCA PB 41 272[written by Neville Holder/James Lea][produced by Roy Thomas Baker; Jim Lea]
You boyz make big noizeSlade06.198794[1]-Cheapskate RCA BOYZ 1[written by Neville Holder/James Lea][produced by Jim Lea]
Radio wall sound/Lay Your Love On The LineSlade10.199121[5]-Polydor PO 180[written by Jim Lea][produced by Jim Lea]
Merry Christmas everybody '98Slade vs Flush12.199830[3]-Polydor 563352-4



Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK]
Komentarz
Slade alive!Slade04.19722[58]158[11]Polydor 2383 101[produced by Chas Chandler]
Slayed ?Slade12.19721[3][34]69[26]Polydor 2383 163[produced by Chas Chandler]
SladestSlade10.19731[4][24]129[7]Polydor 2442 119[silver-UK][produced by Chas Chandler]
Old new borrowed and blueSlade02.19741[1][16]-Polydor 2383 261[gold-UK][produced by Chas Chandler]
Stomp your hands,clap your feetSlade03.1974-168[5]Warner 2770 [US]
Slade in flame [OST]Slade12.19746[18]93[14]Polydor 2442 126[gold-UK][produced by Chas Chandler]
Nobody' s foolSlade03.197614[4]-Polydor 2383 377[produced by Chas Chandler]
Slade smashesSlade11.198021[15]-Polydor POLTV 13[gold-UK][produced by Slade]
We' ll bring the house downSlade03.198125[4]-Cheapskate SKATE 1[produced by Chas Chandler,Slade]
Till deaf us do partSlade11.198168[2]-RCA RCALP 6021[produced by Slade]
Slade on stageSlade12.198258[3]-RCA RCALP 3107[produced by Slade]
The Amazing Kamikaze SyndromeSlade12.198349[13]-RCA PL 70 116[produced by Jim Lea, John Punter]
Keep your hands off my power supplySlade05.1984-33[23]Warner 2865 [US][produced by Jim Lea, John Punter]
Slade' s greatsSlade06.198489[1]-Polydor SLAD 1[produced by Slade]
Rogues gallerySlade04.198560[2]132[6]RCA PL 70 604[produced by Jim Lea, John Punter]
Crackers' -The Slade Christmas Party AlbumSlade11.198534[7]-Telstar STAR 2271 [UK][gold-UK][produced by Jim Lea, John Punter]
You boyz make big noizeSlade05.198798[1]-RCA PL 71 260[produced by Jim Lea, John Punter,Roy Thomas Baker]
Wall of hitsSlade11.199134[5]-Polydor 511 1621[silver-UK]
Greatest hits-Feel the noizeSlade01.199719[5]-Polydor 537 105-2[produced by Chas Chandler]
The very best ofSlade12.200539[10]-Polydor/Universal TV 9800715
Slade Alive! - The Live AnthologySlade08.2006191[1]-Salvo SALVODCD201


niedziela, 24 maja 2020

Medicine Head

Duet brytyjski: John Fiddler (ur. 25.09.1947 w Darlaston w hrabstwie Staffordshire- gitara, śpiew) i Peter Hope-Evans (ur. 28.09.1947r w Brecon w hrabstwie Powys w Walii: harmonijka,harfa). Występowali w małych klubach środkowej Anglii do chwili, gdy taśma z ich nagraniem demo trafiła do należącej do słynnego disc jockeya Johna Peela wytwórni Dandelion.

Na debiutanckim albumie duetu New Bottles Old Medicine znalazły się łagodne, nastrojowe utwory opatrzone surowym brzmieniem rhythm'n'bluesa; kontrast ten utrzymano na drugim longplayu, Heavy On The Drum. Miłą niespodzianką dla muzyków był sukces singla "(And The) Pictures In The Sky", który w 1971 r. dotarł do 22. miejsca brytyjskiej listy przebojów. Przyszłość formacji stanęła jednak pod znakiem zapytania, gdy Hope-Evans zdecydował się odejść. Do Fiddlera dołączył wtedy eks-członek The Yardbirds, Keith Relf (wówczas producent Medicine Head), a w nagraniach do trzeciego albumu Dark Side Of The Moon wziął również udział perkusista John Davies.
Hope-Evans i Fiddler nawiązali ponownie współpracę w 1972 r., a do nagrania albumu One And One Is One zaproszono również muzyków sesyjnych. Tytułowy utwór z tego wydawnictwa w 1973 r. wszedł na 3. miejsce brytyjskich zestawień, a drugi singel dotarł do 11. pozycji. Wkrótce potem poszerzono skład grupy o Rogera Saundersa (ur. 9.03.1947 r. w Barking w hrabstwie Essex; gitara), Iana Sainty'ego (bas) i byłego członka Family Roba Townsenda (ur. 7.07.1947 r. w Leicester w hrabstwie Leicestershire; perkusja).

Po ukazaniu się na rynku albumu Thru' A Five w zespole ponownie dały o sobie znać wewnętrzne problemy, w wyniku których w 1976 r. Medicine Head ponownie stali się duetem. Zarejestrowany w 1976 r. album Two Man Band był ostatnim we wspólnej karierze Fiddlera i Hope-Evansa. Fiddler dołączył do grupy British Lions, w której występowali również byli członkowie Mott The Hoople, i nagrał kilka solowych singli. W 1983 r. stanął na czele Box Of Frogs ( "zreformowanych" The Yardbirds), by później ponownie występować jako artysta solowy.

Hope-Evans współpracował z Pete'em Townshendem przy nagrywaniu ścieżki dźwiękowej do filmu "White City" (w 1985 r.), a potem pojawił się w kilku krótko działających grupach.



Single

Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK]
Komentarz
[And the] Pictures in the sky/Natural SightMedicine Head06.197122[8]-Dandelion K 19 002[written by John Fiddler][produced by Keith Relf]
One & one is one/Out On The StreetMedicine Head05.19733[13]-Polydor 200 1432[written by John Fiddler][produced by Tony Ashton]
Rising sun/Be My FlyerMedicine Head08.197311[9]-Polydor 2058 389[written by John Fiddler][produced by Tony Ashton]
Slip and slide/Cajun KickMedicine Head02.197422[7]-Polydor 2058 436[written by John Fiddler][produced by Tony Ashton]



Albumy

Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia

[UK]
Komentarz
New bottles,old medicineMedicine Head.1970--Dandelion 63 757[produced by John Peel]
Heavy on the drumMedicine Head.1971--Dandelion DAN 8005[produced by Keith Relf]
Dark side of the moonMedicine Head.1972--Dandelion 2310 166[produced by Keith Relf]
One & one is oneMedicine Head.1973--Polydor 2310 248[produced by Tony Ashton]
Thru' a fiveMedicine Head.1974--Polydor 2383 272[produced by Tony Ashton]
Two man bandMedicine Head.1976--Barn 2314 102[produced by John Fiddler, Tony Ashton]

wtorek, 23 kwietnia 2019

Andy Moor

Andy Moor to człowiek, którego nie trzeba nikomu przedstawiać. Wszędzie gdzie się pojawi i zagra swojego seta nie tylko solowo, ale również pod inymi pseudonimami, takimi jak Whiteroom, Leama & Moor czy Tilt (Parks, Wilson, Moor), zawsze można usłyszeć muzykę najwyższej jakości.

Przez wszystkie swoje dotychczasowe lata twórczości Andy grywał w najbardziej prestiżowych i znanych klubach na świecie, remixował produkcje największych światowych gwiazd i produkował utwory, które zawsze odnosiły olbrzymi sukces.

Andy Moor pracował między innymi dla takich gwiazd jak Tiesto, Paul Oakenfold, Brian Eno czy Armin Van Buuren. Szkolił swoje umiejętności na różnych instrumentach, a jego własne studio pozwoliło zabłysnąć znakomitymi produkcjami.

Większość fanów brzmień klubowych bez problemu kojarzy postać Andy'ego Moora. Jest jednym z czołowych DJów na świecie, a także wyśmienitym producentem. Robi remixy dla największych gwiazd sceny muzycznej, jest znany z produkcji w duecie Leama & Moor.

Receptą na sukces okazała się w przypadku Anglika mieszanka ciężkiej pracy, determinacji i oczywiście wielkiego talentu. Z pewnością należy do artystów, którzy kształtują scenę klubową, jednak nie można go zaszufladkować do jakiegokolwiek stylu w muzyce elektronicznej. Śmiałe stwierdzenie, że Andy Moor jest urodzonym artystą światowej klasy nie będzie zatem niczym przesadnym.

W wieku 5 lat rozpoczął naukę gry na pianinie. Mając lat 11 potrafił już grać na pięciu instrumentach, a 2 lata później nagrał pierwszy utwór. Tak szybki rozwój zdolności pozwolił mu na granie podczas największych imprez na świecie już w wieku 21 lat. Wspominając imponującą listę artystów, dla których Moor robił remixy, wystarczy wspomnieć zaledwie kilka nazwisk: Britney Spears, Avril Lavigne, Paul Oakenfold, Brian Eno czy Arthur Baker. Każdy z remixów ma w sobie coś nowego i jest odmienny od pozostałych produkcji.

Jak bardzo zdolnym artystą jest Andy możemy się przekonać przesłuchując płytę Leama & Moor, w której dostrzeżemy szerokie zróżnicowanie pod względem stylów muzycznych. Inną możliwością jest sięgnięcie po utwory wydane pod szyldem projektu Whiteroom, które oblegały listy przebojów w 2004 roku, lub przyjrzeć się wynikom współpracy artysty z formacją Above & Beyond, która miała szczególne nasilenie w roku 2005 (uwieńczona nagrodą za najlepszy utwór trance 2006 roku - "Air For Life").

Andy Moor produkuje również muzykę jako solowy artysta, czego przykładem może być chociażby Halycon, który w światku muzyki klubowej również zrobił niemałe zamieszanie. Poza tym fani uwielbiają angielskiego DJa za sposób robienia remixów oraz fakt, że często robi je tylko i wyłącznie na własne potrzeby do autorskich setów. Pozwala to na utrzymanie świeżości w prezentowanym miksie, a także na "przyprawienie" imprezy czymś wyjątkowym.

Pod koniec 2008 roku label Andyego - Ava Recordings łączy swoje siły z holenderskim gigantem Armada Music.

W październiku 2009 roku Andy Moor wydaje swoją pierwszą kompilację, zatytułowaną "Breaking The Silence Vol. 1". Na tym dwupłytowym wydawnictwie utalentowany Brytyjczyk prezentuje mieszankę swoich ulubionych kawałków, oraz najnowszych perełek ze swojego labela Ava Recordings.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
PassengerAndy Moor07.2001188[1]-Baroque BARQ 010[written by Andy Moor][produced by Andy Moor]

środa, 18 kwietnia 2018

Crazy Plane Records

Wytwórnia soul, reggae, punk i new wave z Wolverhampton DJ-a Winstona Burrella, później założyciela wytwórni Space Records.

Tajemniczy  The Little Winston ,który nagrał "Come Back Baby" (CP-001; 1979) to Winstona Burrell, właściciel wytwórni Crazy Plane, z siedzibą w Hednesford,  gdzie firma ma studio nagrań. Little Winston, który był właścicielem Crazy Plane, był lokalnym DJ-em. 

Nagrywana muzyka to pop z elementami soul w stylu  Foundations,Wygląda na to, że na Crazy Plane pojawiły się co najmniej trzy inne single, jeśli numery katalogowe są czymś prawdziwym. Drugie wydanie to "Mr. Fixit "  punkowego zespołu   UXB (CP-002), który został wydany w 1980 roku. Mówi się, że ten singiel w dzisiejszych czasach jest wart sporych pieniędzy.  

Prefiks CP zmienił się na SP w czasie czwartego singla "Once In A Blue Moon" Subity & Emphasis (SP-004, 1981), który  został wytłoczony we Francji.  

środa, 4 kwietnia 2018

Nexus 21

Duet, w którym występują Mark Archer i Chris Peat. Para ta jest niektórym zapewne lepiej znana z nagrań wydawanych pod szyldem Altern 8. Karierę muzyczną Archer i Peat zaczynali jednak jako Nexus 21 -singlem „Still Life” wydanym przez firmę Blue Cat we wrześniu 1989r; kilka miesięcy później ukazał się nakładem Blue Chip Rhythm Of Life.

 Po promocyjnym singlu „Self-Hypnosis” duet wydał w październiku 1990r maksisingel Logical Progression (R&S), a w dwa miesiące później jeszcze jedną EP-kę-Progressive Logic. Archer i Peat wydali też dwa single („Another Night” i „Flutes”) jako C&M Connection.

Archer nagrywał poza tym solo dla wytwórni Stafford North jako DJ Nex (EP-ki DJ Nex i Poundstretcher) i Xen Mantra (EP-ka Midas).

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
(Still) Life Keeps MovingNexus 21 feat. Donna Black07.199091[2]- Blue Chip BLUE C34[written by Peat/Archer/Great Bach/Desouza][produced by Nexus 21]
Progressive Logic EPNexus 21 feat. Donna Black12.199081[2]-Network NWKT 15[written by Chris Peat, Mark Archer][produced by Chris Peat, Mark Archer]

sobota, 23 września 2017

Climax Blues Band

Grupa brytyjska, założona z końcem lat 60-tych pod nazwą Gospel Truth przemianowana na The Climax Chicago Blues Band i - wreszcie - na Climax Blues Band.
W pierwszym składzie występowali: Colin Cooper (ur. 7.10.1939 r. w Stafford, Anglia; śpiew, saksofon), Peter Haycock (ur. 4.04.1952 r. w Stafford; śpiew, gitara), Arthur Wood (instr. klawiszowe), Richard Jones (instr. klawiszowe), Derek Holt (ur. 26.01.1949 r. w Stafford; bas) i George Newsome (ur. 14.08.1947 r. w Stafford; perkusja).
Zadebiutowali w 1969 r. albumem The Climax Chicago Blues Band, nawiązującym stylistycznie do wczesnych płyt Johna Mayalla i Savoy Brown. Tradycyjne brzmienie nie rokowało najlepiej przyszłości grupy, którą wkrótce po płytowym debiucie opuścił Jones, podejmując studia uniwersyteckie. Drugi longplay zespołu, Plays On, zaskoczył słuchaczy nowym brzmieniem i muzyczną dojrzałością.
Tradycyjne dwunastotaktowe bluesowe frazy ustąpiły miejsca zmiennym rytmom, a wykorzystanie instrumentów dętych (temat "Flight") nawiązywało do jazz-rocka zespołów Colosseum i Blodwyn Pig.
W 1970 r. CBB podpisali kontrakt z wytwórnią Harvest. Świadomi schyłku fascynacji bluesem na brytyjskim rynku płytowym, sięgnęli po ostrzejsze rockowe tematy. Albumy A Lot Of Bottle i Tightly Knit były próbami penetracji gustów publiczności amerykańskiej, zafascynowanej nowym brzmieniem zespołów Foghat i Z.Z. Top.
Współpraca z producentem nagrań Richardem Gottehrerem zaowocowała albumami Rich Man (ostatnim nagranym dla Harvest) i Sense Of Direction (pojawił się na nim nowy perkusista - John Cuffley). W 1975 r. do zespołu powrócił Richard Jones, występujący po opuszczeniu uczelni w zespole The Principal Edwards Magic Theatre.
W 1976 r. singel "Couldn't Get It Right" wszedł nieoczekiwanie do brytyjskiej Top 10. Był ostatnim płytowym sukcesem grupy, która mimo prób kontynuowania kariery w latach 90-tych, straciła już swą mocną pozycję i przestała być atrakcją komercyjną stacji radiowych.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Using The Power/Running out of timeClimax Blues Band11.1975-110[1]Sire 721[written by Climax Blues Band][produced by Climax Blues Band]
Couldn't Get It Right / Sav'ry gravyClimax Blues Band02.197710[9][10.76]3[22]Sire 736[written by Peter Haycok,Derek Holt,Colin Cooper,Richard Jones,John Cuffly][produced by Peter Haycok,Derek Holt,Colin Cooper,Richard Jones,John Cuffly]
Makin' Love /The gospel singerClimax Blues Band07.1978-91[4]Sire 1026[written by Climax Blues Band][produced by Climax Blues Band,Peter Henderson]
Gotta Have More Love / One for Me and YouClimax Blues Band11.1980-47[12]Warner 49 605[written by Climax Blues Band][produced by John Ryan]
I Love You / HorizontalizedClimax Blues Band02.1981-12[27]Warner 49 669[written by Climax Blues Band][produced by Climax Blues Band]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Plays OnClimax Blues Band11.1970-197[1]Sire 97023[produced by Chris Thomas]
Rich ManClimax Blues Band02.1973-150[10]Sire 7402[produced by Richard Gottehrer]
FM/LiveClimax Blues Band12.1973-107[30]Sire 7411[produced by Richard Gottehrer]
Sense of DirectionClimax Blues Band06.1974-37[29]Sire 7501[produced by Richard Gottehrer]
Stamp AlbumClimax Blues Band09.1975-69[11]Sire 7507[produced by Climax Blues Band ]
Gold PlatedClimax Blues Band10.197656[1]27[44]Sire 7523[produced by Mike Vernon ]
Shine OnClimax Blues Band04.1978-71[11]Sire 6056[produced by Climax Blues Band,Peter Henderson]
Real to ReelClimax Blues Band06.1979-170[6]Sire 3334[produced by Climax Blues Band]
Flying the FlagClimax Blues Band04.1981-75[16]Warner 3493[produced by John Ryan ]

czwartek, 24 sierpnia 2017

Altern 8

Hardcore'owi raverzy ze Stafford (Anglia). W skład zespołu będącego właściwie mutacją tworzonych przez tych samych muzyków grup Nexus 21 (grającej czyste techno) i C&M; Connection, wchodzili Mark Archer i Chris Peat; Archer nagrywał też jako DJ Nex (Stafford North) i Xen Mantra (Midas). Jest on miłośnikiem house'u, natomiast Peat studiował technologię muzyki - specjalizował się w wykorzystaniu komputerów. Wykonawcy twierdzą, że przed założeniem grupy zajmowali się m.in. roznoszeniem leżaków (!). Na listach przebojów znaleźli się dzięki utworom "Infiltrate 202" i "Activ8". Były to dwie próbki chaotycznego "naziemnego" techno. W zdobywaniu popularności pomagały im rozpowszechniane w prasie fałszywe plotki na temat ich rzekomych wyczynów. Chodziło np. o: promocję maści Vicks Vapo Rub, która podobno ma polepszać wchłanianie ecstasy, koncert w balonie wypełnionym gorącym powietrzem, rozdawanie publiczności ciasteczek lukrowanych ecstasy oraz kandydowanie w wyborach powszechnych w 1993 r.
Dziennikarze pism muzycznych brali to wszystko za dobrą monetę. Występy Altern 8 na żywo są niezwykle widowiskowe i surrealistyczne - muzycy zakładają ochronne kombinezony RAF-u i maski przeciwpyłowe: "Muzyka taneczna przeznaczona jest do tańczenia, a nie, jak rock, do oglądania. Ale, niestety, zespoły taneczne od czasu do czasu też muszą występować na żywo. My staramy się zaprezentować coś wizualnego". Muzyków zespołu wspomagali "etatowi" tancerze Crez i John Parkes, a podczas koncertu w Stafford Bingley Hall - autentyczny szaman! Jego zadaniem było oczyszczenie sali z jej "rock'n'rollowej przeszłości" przed występem Altern 8.
Na płycie winylowej, oprócz przebojów, grupa wydała jeszcze m.in. EP-ki Overload (1990), E-Vapor-8 (1991) oraz Frequency, dziesięciotysięczny nakład tego ostatniego sprzedano w jeden dzień. Członkowie zespołu zawsze utrzymywali, że działaność w Altern 8 jest tylko chwilową odskocznią od pracy w Nexus 21, czego potwierdzeniem stał się singel "Everybody" z czerwca 1993 r. - ostatni nagrany pod szyldem Altern 8.
Mark Archer założył potem z Dannym Taurusem ze Stoke On Trent duet Slo-Moshun, który zadebiutował singlem "Bells Of New York", jednym z największych przebojów tanecznych pierwszej połowy 1994 r.; zapewne za sprawą house'owo-hiphopowego brzmienia wszedł on do pierwszej trzydziestki listy przebojów.
Metody pracy pozostały nie zmie­nione. Tym razem udało się przekonać wszystkich, że singel pochodzi z USA. Drugim singlem duetu był "Help My Friend", wydany latem 1994 r.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Infiltrate 202Altern 807.199128[7]-Network NWK 24[written by Altern 8]
Activ 8 (Come With Me)Altern 811.19913[9]-Network NWK 34 [written by Chris Peat , Mark Archer][produced by Altern 8 ]
Frequency/ Give It To BabyAltern 802.199241[1]-Network NWKT 37 [written by Chris Peat, Mark Archer][produced by Chris Peat, Mark Archer]
Evapor 8Altern 8 guest vocal P.P.Arnold04.19926[6]4[11].Hot Disco/DanceNetwork NWKT 38 [written by Chris Peat , Mark Archer][produced by Chris Peat , Mark Archer][4[11].Hot Disco/Dance;Virgin 12 599 12"]
Hypnotic ST-8Altern 807.199216[4]-Network NWK 49 [written by Chris Peat , Mark Archer][produced by Chris Peat , Mark Archer]
ShameAltern 8 vs Evelyn King10.199274[1]-Network NWKTEN 56 [written by J.H. Finch, R. Cross][produced by Chris Peat , Mark Archer]
Brutal-8-EAltern 8 12.199243[5]-Network NWK 59 [written by Altern 8][produced by Chris Peat , Mark Archer][10[11].Hot Disco/Dance;Virgin 12 642 12"]
EverybodyAltern 807.199358[1]-Network NWKT 73 [written by Altern 8][produced by Altern 8]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Full On .. Mask HysteriaAltern 807.199211[4]-Network TOP CD1[produced by Altern 8]

sobota, 1 kwietnia 2017

Cleveland City Records

Angielska wytwórnia fonograficzna z siedzibą w Wolverhampton w Środkowej Anglii. Kwatera główna znajduje się w miejscowym sklepie muzycznym o nazwie Ruby Red, który wcześniej był siedzibą firm Plan B oraz Ruby Red.

Cleveland City Records założono w celu promowania przede wszystkim wykonawców ze Środkowej Anglii; wytwórnia rozwija się gwałtownie pod opieką specjalisty do spraw kadrowo-repertuaro-wvch Lee Arnolda. Debiutem firmy na rynku płytowym był utwór Chubb'ego Chunksa "Testaments 1.2 and 3" który się sprzedawał doskonale i został później zremiksowany przez Judge'a Julesa i The Jungle Brothers.
W działalności Cleveland City Records nie ma owego samouwielbienia, które wykazują często wiodące wytwórnie płytowe - na każdej płycie Cleveland City Records znajduje się wydrukowane małym drukiem hasło: "D.f warning - Music Is Fun" ("Ostrzeżenie dla DJ-a - muzyka daje radość").
Najlepiej do tej pory przyjętymi wykonawcami wytwórni byli: Direct 2 Disc ("Don't Stop", "Execuse Me", maksisingel The Buckslah}, Dig The New Breed ("Who's Number l"), oraz Herbal Hand ("B line/Come To It", "Tripped").
Już na wczesnym etapie rozwoju CCR pojawiły się filie. Cleveland City Blues (swing-beat i garage) i Cleveland City Imports (Alex Party itd.). Cleveland City Blues odniósł natychmiastowy sukces, kiedy włoski wykonawca Tony Di Bart wszedł w 1994 r. ze swym utworem "The Real Thing" na listy przebojów.

                    Single na liście przebojów UK Top Singles

 Chubby Chunks feat. Kim Ruffin I'm Telling You (Cleveland City) (29.05.1999): 61
Chubby Chunks Get Away (Cleveland City) (27.05.2000): 139
Tony Di Bart Why Did Ya' (Cleveland City Blues) (20.05.1995): 46
Tony Di Bart Turn Your Love Around (Cleveland City Blues) (2.03.1996): 66
Tony Di Bart The Real Thing `98 (Cleveland City) (17.10.1998): 51
Alex Party Saturday Night Party (Read My Lips) (Cleveland City Imports) (11.03.1995): 195
Minimal Funk The Groovy Thang (Cleveland City) (18.12.1999): 103
Minimal Funk 2 The Groovy Thang (Cleveland City) (18.07.1998): 65
Eve Gallagher You Can Have It All (Cleveland City) (15.04.1995): 43
Eve Gallagher Love Come Down (Cleveland City) (28.10.1995): 57
Eve Gallagher Last Night (EP) / You Can Have It All / Heaven Has To Wait (Cleveland City) (14.12.1996): 171
Commission Hold Your Head Up (Cleveland City) (9.12.1995): 117
Isha-D Stay (Tonight) (Cleveland City Blues) (22.07.1995): 28