Roger Daltrey

Roger DALTREY (właśc. Roger Harry Daltrey; 1.03.1944, Shepherd's Bush, Londyn, Wielka Brytania) - voc, g; autor tekstów, producent nagrań. Przyszedł na świat w rodzinie średnio zamożnego urzędnika w firmie Armitage Shanks, produkującej sanitariaty. W połowie lat pięćdziesiątych, zafascynowany przebojami Elvisa Presleya i Lonniego Donegana, zainteresował się muzyką. Sam zrobił sobie gitarę i nauczył się na niej grać. A niebawem utworzył z kolegami zespół rock n'rollowy The Detours. Występował z nim (jako gitarzysta) m.in. na ślubach i innych uroczystościach rodzinnych. Już wtedy marzył o karierze estradowej, ale wyrzucony z Acton County Crammar School za ustawiczne łamanie regulaminu (oficjalnie za palenie papierosów), znalazł zatrudnienie przy cięciu blachy.

Nie zrezygnował jednak z muzykowania. Zdobywał z The Detours coraz większy rozgłos; w tym czasie zranił się przy pracy w dłoń i zrezygnował z grania na gitarze, a został wokalistą. Z powodzeniem występował z formacją m.in w londyńskich Oldfield Hotel, Club Druane i Railway Hotel. A w 1964 podpisał z nią, znaną już wtedy jako The Who, kontrakt na nagrania (pierwszy singel sygnowała wszakże inną nazwą - The High Numbers). Taki był początek jednej z największych karier w dziejach rocka.

Grupa The Who z Daltreyem jako świetnym, niezwykle ekspresyjnym wokalistą osiągnęła wielki sukces komercyjny, stawiający ją w jednym rzędzie z innymi gigantami tamtego okresu, jak The Beatles i The Rolling Stones, a także, podobnie jak oni, pozostawiła dorobek o nieprzemijającej wartości.

Daltrey powtarzał zawsze, że nie zamierza próbować trudów kariery indywidualnej. A jednak latem 1972 stworzył sobie w stodole wiejskiego domu w East Burwash w hrabstwie Sussex małe studio nagrań i na początku następnego roku zrealizował w nim pierwszy solowy album "Daltrey". Piosenki skomponowali dlań Leo Sayer, David Courtney i Adam Faith, a dwaj ostatni podjęli się też obowiązków producentów. Wydana w kwietniu 1973 płyta była zaskoczeniem dla fanów The Who, wydawała się bowiem ucieczką od mocnego rocka tej grupy ku bezpretensjonalnej muzyce pop (np. Giving It All Away, One Man Band, You Are Yourself, When The Music Stops). Z towarzyszących jej trzech singli - Giving It All Away/The Way Of The World z maja, Thinking/There Is Love z września i It's A Hard Life/One Man Band z listopada - pierwszy był wszakże dużym przebojem.

Druga płyta solowa Daltreya, "Ride A Rock Horse", powstała wiosną 1975 przy pomocy m.in. Russa Ballarda jako producenta i współtwórcy repertuaru oraz muzyków zespołu Kokomo. Wydana w lipcu tego roku zawierała oprócz poprockowych utworów w rodzaju Come And Cet Your Love Ballarda także porcję rhythm'n'bluesa, np. przeróbkę Walking The Dog Rufusa Thomasa. Wcale nie lepsza niż poprzednia, zdobyła zaskakującą popularność (żaden następny album Daltreya nie odniósł takiego sukcesu komercyjnego). Nie przyniosła jednak przebojów. Towarzyszące jej single - Come And Get Your Love/The World Over z maja i Walking The Dog/Proud z lipca - przeszły bez echa.

W dobie punku, na początku 1977, nagrał bodaj najlepszy swój solowy album, "One Of The Boys", wydany już w maju tego roku we własnej firmie Goldhawke. Produkcji podjęli się Courtney i Tony Meehan, wśród muzyków akompaniujących znalazło się wiele sław, m.in. kolega z The Who, basista John Entwistle, a także Eric Clapton, Alvin Lee, Mick Ronson, Hank B. Marvin i Rod Argent. W niezwykle bogatym, urozmaiconym repertuarze znalazły się i ostre rockowe utwory, jak One Of The Boys Steve'a Gibbonsa, i chwytliwe przeboje, jak Ciddy Paula McCartneya i Say It Ain't So Joe Murraya Heada, i nawet piosenki w stylu country, jak Single Man's Dilemma Coling Blunstone'a.

Płytę promowały single Written On The Wind/Dear John z kwietnia i One Of The Boys/To Put Something Better Inside z czerwca oraz Say It Ain't So Joe/The Prisoner z listopada.
Po rozwiązaniu w 1982 The Who nagrał mniej udany album "Parting Should Be Painless", wydany w lutym 1984 i zawierający tylko dwie interesujące piosenki: Going Strong Bryana Ferry'ego oraz Somebody Told Me Dave'a Stewarta i Annie Lennox. Powrotem do dawnej formy była płyta "Under The Raging Moon" z września 1985, zawierająca m.in. świetny premierowy utwór Pete'a Townshenda, gitarzysty The Who, After The Fire.

Kolejnym rozczarowaniem okazał się natomiast album "Can't Wait To See The Movie" z lipca 1987. Dużo bardziej podobała się płyta "Rocks In The Head" z lipca 1992, owoc współpracy z utalentowanym gitarzystą, kompozytorem i producentem - Gerardem McMahonem. Wspaniałym prezentem dla fanów The Who okazał się album "A Celebration - The Music Of Pete Townshend And The Who", dokumentujący koncerty Daltreya w lutym 1994 w nowojorskim Carnegie Hall pod hasłem Daltrey Sings Townshend z udziałem nie tylko Townshenda i Entwistle'a, ale też m.in. Eddiego Veddera, Sinead O'Connor, Lou Reeda, Lindy Perry, Alice Coopera, The Chieftains i orkiestry symfonicznej.

W 1998 i 1999 objechał świat z zespołem gwiazd (m.in. Alice Cooper, Paul Rodgers i Peter Frampton) oraz orkiestrą i chórem z programem starych przebojów rockowych, m.in. z repertuaru The Who, The Beatles, The Rolling Stones, Led Zeppelin i Pink Floyd; trasie towarzyszyła studyjna płyta "British Rock Symphony".

Daltrey odniósł duży sukces jako aktor. Jego debiutem ekranowym była tytułowa rola w ekranizacji opery rockowej The Who Tommy (Tommy; 1975, reż. Ken Russell). W późniejszych latach wystąpił w takich filmach, jak Lisztomania (Lisztomania; 1975; reż. Ken Russell; rola: Franz Liszt), The Legacy (Dziedzictwo; 1978, reż. Richard Marquand; rola: gwiazdor muzyki pop), McWcar (McWcar; 1980, reż. Tom Clegg; rola: słynny przestępca John McVicar), Murder: Ultimate Grounds For Dworce (1984, reż. Morris Barry), Threepenny Opera (1989, reż. Menahem Golan), Buddy's Song (Piosenka Buddy'ego; 1991, reż. Claude Whatham), If Looks Could Kill (Szpieg bez matury; 1991, reż. William Dear; rola: agent brytyjskiego wywiadu) oraz serial Highlander (Nieśmiertelny; 1992-1998, reż. Dennis Berry) i miniserial dla dzieci The Magical Legend Of The Leprechauns (1999; rola: król Boric). W wielu filmach z jego udziałem znalazły się też piosenki w jego wykonaniu, np. w McWcar, któremu towarzyszył wyborny album w stylu The Who, nagrany zresztą przy współudziale kolegów z zespołu.

Daltrey był ponadto jednym z głównych wykonawców na płycie "The Hunting Of The Snark" (Adventure, 1986) z operą rockową Mike'a Batta według Wyprawy na żmirlacza Lewisa Carrolla. Gościnnie wziął udział m.in. w nagraniu koncertowego albumu "An Irish Evening" (RCA, 1992) The Chieftains. Jako producent współpracował m.in. z grupą Bent Frame.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Giving It All Away / The Way of the World	Roger Daltrey	04.1973	5[11]	83[7]	Track 40 053	[written by Leo Sayer, David Courtney][produced by Adam Faith]
I'm Free / Overture	Roger Daltrey	08.1973	13[10]	-	Ode ODS 66302 [UK]	[written by Pete Townshend][produced by Lou Reizner,Pete Townshend,Ken Russell]
Come and Get Your Love / Heart-s Right	Roger Daltrey	10.1975	-	68[8]	MCA 40 453	[written by Russ Ballard][produced by Russ Ballard]
Written on the Wind / Dear John	Roger Daltrey	05.1977	46[2]	-	Polydor 2121 319 [UK]	-
Avenging Annie / The Prisoner	Roger Daltrey	10.1977	-	88[3]	MCA 40 800	[written by Andy Pratt][produced by David Courtney,Tony Meehan]
Free Me / McVicar	Roger Daltrey	08.1980	39[6]	53[10]	Polydor 2105	[written by Russ Ballard][produced by Jeff Wayne ][piosenka z filmu "McVicar"]
Without Your Love / Escape, Part 1	Roger Daltrey	10.1980	55[4]	20[19]	Polydor 2121	[written by Billy Nichols][produced by Jeff Wayne][piosenka z filmu "McVicar"]
Waiting for a friend/Bitter and twisted	Roger Daltrey	01.1981	-	104[2]	Polydor 2153	[written by Billy Nichols][produced by Jeff Wayne][piosenka z filmu "McVicar"]
Walking in My Sleep / Somebody Told Me	Roger Daltrey	03.1984	56[3]	62[9]	Atlantic 89 704	[written by Jack Green, Leslie Adey][produced by Mike Thorne]
After the Fire / It Don't Satisfy Me	Roger Daltrey	10.1985	50[5]	48[13]	Atlantic 89 491	[written by Pete Townshend][produced by Alan Shacklock,Michael Lindsay-Hogg]
Let Me Down Easy / Fallen Angel	Roger Daltrey	12.1985	-	86[4]	Atlantic 89 471	[written by Bryan Adams, Jim Vallance][produced by Alan Shacklock]
Under a Raging Moon / Move Better in the Night	Roger Daltrey	03.1986	43[5]	-	Ten Records TEN 81-12	[written by John Parr, Julia Downes][produced by Alan Shacklock]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Daltrey	Roger Daltrey	05.1973	-	45[20]	Track 328	[produced by David Courtney, Adam Faith]
Ride a Rock Horse	Roger Daltrey	07.1975	14[10]	28[23]	MCA 2147	[produced by Russ Ballard]
One of the Boys	Roger Daltrey	06.1977	45[1]	46[19]	MCA 2271	[produced by Dave Courtney and Tony Meehan]
McVicar	Roger Daltrey	08.1980	39[11]	22[15]	Polydor 6284	[produced by Jeff Wayne]
Best Bits	Roger Daltrey	03.1982	-	185[5]	MCA 5301	[produced by Jon Astley]
Parting Should Be Painless	Roger Daltrey	03.1984	-	102[9]	Atlantic 80 128	[produced by Mike Thorne]
Under a Raging Moon	Roger Daltrey	10.1985	52[2]	42[26]	Atlantic 81 269	[produced by Alan Shacklock]