poniedziałek, 9 grudnia 2024

Way Out Records

Way Out Records zostało założone przez Lestera Johnsona i Billa Brancha na początku lat 60-tych jako ujście dla dużej sceny muzyki afroamerykańskiej w Cleveland, głównie R&B. Działalność Way Out obejmowała studio nagraniowe i biuro zlokalizowane przy East 55th Street w Cleveland. Wraz ze wzrostem popularności sceny muzycznej w kierunku soulu, Way Out zaczęło wydawać płyty w tym stylu, a ich głównymi wykonawcami byli Springers i Sensations.  

Sensations mieli siedzibę w Michigan, ale stopniowo przenieśli się do Cleveland. Na podstawie kilku lokalnych hitów, wytwórnia zawarła umowę dystrybucyjną najpierw z Atlantic Records (najwyraźniej tylko dla płyt Springers), a następnie z MGM. Trwało to do około 1969 roku, kiedy wytwórnia powróciła do wydań wyłącznie lokalnych. 

System numeracji Way Out jest na początku dość mylący. Oryginalna seria nie była numerowana, używano tylko numerów głównych RCA. W okresie MGM stosowano numerację 1000. Pod koniec lat 60-tych, po MGM, stosowano serię numerów 2000. Z jakiegoś powodu seria 2000 jest zdecydowanie najrzadszym tytułem na tej wytwórni. Seria 100 była ostatnią, zaczynającą się w 1971 roku. Możliwe, że numeracja serii była używana w zależności od tego, kto produkował i/lub zapewniał pieniądze. Istnieje również kilka numerów jednorazowych. 

 BOS records było Gospel „filią” Way Out. Nazwa BOS pochodzi od grupy gospel prowadzonej przez Jamesa Bullarda („B”). Bullard pracował dla Way Out i wydał kilka 45-tek, używając sekwencji numeracji Way Out. Późniejsze wydania BOS używały adresu Way Out, ale były dystrybuowane niezależnie. Katalog BOS jest nadal składany i weryfikowany przed opublikowaniem. Big Jim records było wytwórnią towarzyszącą, która została założona dzięki staraniom Jima Browna, rozgrywającego Cleveland Browns Hall-Of-Fame. Wytwórnią zarządzali pracownicy Way Out. 

Tylko dwa nagrania mają wytwórnię Big Jim, ale co ciekawe, płyta Way Out 104 Jesse'ego Fishera z 1971 r., pięć lat po przejściu Browna na emeryturę, by rozpocząć karierę filmową, wspomina o wytwórni Big Jim.

Yann Tiersen

Yann Tiersen urodził się 23 czerwca 1970 w Brest, w Bretanii (północno-zachodnia Francja). Jednak miejscowością, w której dorastał było Rennes - "kulturalna stolica" Bretanii. Tam właśnie w wieku 6 lat zaczął uczyć się gry na skrzypcach podarowanych mu przez dziadka oraz pobierał lekcje gry na fortepianie od ojca. Następnie uczęszczał do lokalnego konserwatorium, gdzie rozpoczął naukę dyrygentury.

 

Muzyka klasyczna towarzyszyła mu od dziecka, jednak na początku lat osiemdziesiątych, pod wpływem muzyki Davida Bowie, Iggy'ego Popa i grupy "Joy Division" zauroczył się rockiem. Swoją karierę muzyczną rozpoczął jako klawiszowiec w punkowej grupie Wart, do której należał po korespondencyjnym ukończeniu studiów. W 1992 opuścił Rennes i przeniósł się do stolicy, gdzie zajął się komponowaniem muzyki do filmów krótkometrażowych i sztuk teatralnych.
W 1995 Tiersen wydał "La Valse des Monstres", swoją debiutancką płytę, która ukazała się (zaledwie) w ilości 1000 egzemplarzy.
 

Niezrażony niepowodzeniem, 1 kwietnia 1996 wydał "Rue Des Cascades", płytę, na której umieścił charakterystyczny dla siebie styl (krótkie utwory fortepianowe, walce z udziałem akordeonu i utwory skrzypcowe).
Jednak fanów zaskarbił sobie trzecim z kolei albumem - "Le Phare", wydanym w 1998. Do tej pory krytycy nie doceniali jego pracy. Tiersen znacznie lepiej prezentował się w czasie koncertów na żywo. Jednak przygotowania do wydania "La Phare", czyli wyjazd w poszukiwaniu natchnienia na wyspę Ouessant i żmudna praca nad melodią, przyniosły zamierzony cel. Yann stał się znany we Francji. Jego dwie pierwsze płyty doczekały się reedycji, a niektóre utwory z "Le Phare" zostały wykorzystane do francusko-niemieckiego dramatu "Amelia". Album z muzyką do tego filmu przyniósł Tiersenowi międzynarodową sławę i rzeszę fanów na całym świecie.
 

W 2003 stworzył kolejny soundtrack do filmu "Good Bye, Lenin!" niemieckiego reżysera Wolfganga Beckera. Następnie, już na przełomie 2004 i 2005 roku, w czasie prac nad szóstym albumem, poznał amerykańską wokalistkę Shannon Wright, z którą nagrał w ciągu dwudziestu dni (a zwykle zabierało mu to rok czasu) płytę "Yann Tiersen & Shannon Wright". Następnie ich drogi się rozeszły.
Tiersen ceni sobie występy sceniczne. W czasie swych licznych wyjazdów odwiedził m. in. Polskę, Węgry, Irlandię, Hiszpanię, a także Singapur i Japonię.

                                                                                 Filmografia
1998 : La Vie rêvée des anges (générique de fin)/ 1998 : Alice et Martin d'André Téchiné/ 1999 : Le Cyclope de la mer/ 2001 : Trois huit/ 2001 : Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain/ 2001 : Notre besoin de consolation.../ 2002 : Le Poteau rose/ 2002 : L'Amusement, la solitude/ 2002 : Primitifs/ 2003 : Good Bye, Lenin!/ 2008 : Tabarly/ 2016 : Ouragan, l'odyssée d'un vent

Single
Tytuł WykonawcaData wydania Fra Szwa Wytwórnia
[Fra]
Komentarz
Comptine d'un autre été: L'après-midiYann Tiersen06.2013187[2]34[4][gold]Virgin[written by Yann Tiersen]
Porz GoretYann Tiersen12.2015179[3]-Mute[written by Yann Tiersen]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania Fra Szwa Wytwórnia
[Fra]
Komentarz
Le phareYann Tiersen02.199850[12][gold]- Labels 7243 8 45402 1 0-
Tout est calmeYann Tiersen04.199945[2]-Ici D'Ailleurs 7243 8 47404 1 2-
L'absenteYann Tiersen04.20018[41][gold]-Ici D'Ailleurs 8101152-
Le fabuleux destin d'Amélie PoulainYann Tiersen04.20011[83][3x-platinum]28[45] Labels 7243 810805 2 8-
Rue des cascadesYann Tiersen06.200151[13]- Sine Terra Firma STF 005-
Rue des cascades / La valse des monstre Yann Tiersen11.2001139[1]---
C'était iciYann Tiersen10.20028[16][gold]64[3]Ici D'Ailleurs 8132981-
Good Bye Lenin [OST]Yann Tiersen09.200349[13]- EMI Music France 7243 5923532 5-
Yann Tiersen & Shannon WrightYann Tiersen & Shannon Wright10.200460[11]-Ici D'Ailleurs IDA 030-
Les retrouvaillesYann Tiersen05.20056[20][gold]48[5]Ici D'Ailleurs 7243 4773522 6-
On TourYann Tiersen11.2006160[1]- Virgin Music 09463785112 8-
TabarlyYann Tiersen06.2008122[2]-EMI Music France – 509992272602 5-
Dust LaneYann Tiersen10.201036[7]- Mute – CDSTUMM 324-
SkylineYann Tiersen10.2011172[1]- Mute – CDSTUMM 337-
∞ (Infinity)Yann Tiersen05.2014104[2]- Mute – CDSTUMM 367-
EusaYann Tiersen10.201622[13]76[1] Mute – CDSTUMM 397-
AllYann Tiersen02.201966[7]50[1] Mute – CDSTUMM 432-
PortraitYann Tiersen12.201994[5]- Mute – CDSTUMM 449-
KerberYann Tiersen08.202197[2]- Mute – CDSTUMM 465-

niedziela, 8 grudnia 2024

Christopher Young

Urodzony w amerykańskim stanie New Jersey, Christopher Young ukończył Massachusetts Hampshire College a następnie studiował muzykę na North Texas State University, nim w 1980r przeniósł się do słonecznej Kalifornii. Z początku jazzowy perkusista, dość przypadkowo poznał prace Bernarda Herrmanna, które tak mu się spodobały, iż Young uznał, że chce podążać dokładnie tą samą drogą. Wstąpił więc na UCLA Film School, gdzie studiował w klasie znanego kompozytora Davida Raksina.

Studia w szkole filmowej dały Youngowi, który wcześniej nie miał żadnych konaktów z branżą filmową, możliwość poznania twórców, których dzieła mógłby zilustrować. Tak było ze Stephenem Carpenterem, do którego niskobudżetowego The Dorm that Dripped Blood Young skomponował ścieżkę dźwiękową. Wkrótce kompozytor został zauważony i otworzyły się przed nim drzwi do wielu wytwórni. Przełomem była jednak współpraca z mistrzem horroru, Clivem Barkerem. Mroczne i niezwykle sugestywne partytury Younga do Hellraisera oraz jego sequelu (nagroda Saturna dla Younga) do dziś dzień uchodzą za wielkie klasyki muzyki do filmów grozy.

Hellraiser przyniósł Youngowi nie tylko popularność i uznanie (oraz pewnie pieniądze), ale uczynił zeń speca od filmów grozy i sci-fi. Wystarczy wspomnieć tylko takie partytury, jak Copycat, The Fly II, Bless the Child, The Grudge, Ghost Rider czy wreszcie Spiderman 3. Rzecz jasna Young potrafił też odnaleźć się w zupełnie innych gatunkach filmowych jak komedia (np. Człowiek, który wiedział za mało) film akcji czy dramat. Zupełnie w innym stylu od horrorowych partytur Younga jest przecież jazzowa ścieżka do produkcji HBO Norma Jean & Marilyn. Co by jednak kompozytor nie stworzył i tak już na zawsze wśród miłośników muzyki filmowej kojarzony będzie jako „ten od horrorów”. Jakby na potwierdzenie tego można wspomnieć, iż jednym z hobby muzyka jest zbieranie autografów… gwiazd filmów grozy.

Young lubi powtarzać, iż ma dwie muzyczne osobowości: jedna prowadzi go do abstrakcyjnych pomysłów, dysonansów i mrocznych, dziwnych brzmień, a druga do muzyki o klasycznej formie, harmonii i melodii. Kompozytor w swoich pracach stosował przeróżne środki i zabiegi instrumentacyjne, wykorzystując tak gotycki chór, jak i brzmienia wprost ze stylu techno, czy nawet celtycką etnikę. Chętnie sięga po sample i różne efekty dźwiękowe. Oprócz pracy dla filmu i TV kompozytor chętnie współpracuje z artystami tworzącymi zupełnie odmienną muzykę, jak piosenkarze spod znaku R&B. Ponadto od lat 90-tych Young prowadzi wyklady na USC, gdzie jak mówi chce pomóc utalentowanym studentom, którzy chcieliby pójść jego drogą. Christopher Young jest żonaty z Anne Atkins.

 

                                                                                 Filmografia
1982 – Sypialnie ociekające krwią/ 1985 – Anioł zemsty/ 1985 – Koszmar z ulicy Wiązów II: Zemsta Freddy’ego/ 1985 – Królowa barbarzyńców/ 1985 – 1989 Strefa mroku/ 1986 – Najeźdźcy z Marsa/ 1986 – Metalowa zemsta/ 1987 – Hellraiser: Wysłannik piekieł/ 1987 – Kwiaty na poddaszu/ 1988 – Hellraiser: Wysłannik piekieł II/ 1988 – Bat 21/ 1989 – Mucha II / 1989 – Obcy w domu/ 1990 – Last Flight Out/ 1992 – Włóczęga / 1992 – Huragan ognia/ 1992 – Jennifer 8/ 1993 – Mroczna połowa/ 1994 – Wyśniona kochanka/ 1995 – Morderstwo pierwszego stopnia/ 1995 – Gatunek/ 1995 – Zabójcza perfekcja/ 1995 – Psychopata / 1996 – Urwanie głowy / 1996 – Norma Jean & Marilyn / 1997 – Morderstwo w Białym Domu/ 1997 – Człowiek który wiedział za mało/ 1998 – Powódź/ 1998 – Hazardziści/ 1998 – Ulice strachu/ 1999 – Osaczeni / 1999 – Huragan/ 2000 – Cudowni chłopcy/ 2000 – Próba sił/ 2000 – Dotyk przeznaczenia/ 2001 – Słodki listopad/ 2001 – Kod dostępu / 2001 – Sceny zbrodni/ 2001 – Dom Glassów/ 2001 – Włamanie na śniadanie/ 2001 – Kroniki portowe / 2002 – Country Miśki/ 2003 – Jądro Ziemi/ 2003 – Pokerzyści/ 2003 – Ława przysięgłych/ 2004 – The Grudge – Klątwa/ 2005 – Salon piękności/ 2005 – Egzorcyzmy Emily Rose/ 2006 – The Grudge – Klątwa 2/ 2007 – Ghost Rider/ 2007 – Spider-Man 3/ 2007 – Lucky You – Pokerowy blef/ 2008 – Nieuchwytny/ 2008 – Sen na jawie/ 2008 – The Informers/ 2009 – Nieproszeni goście/ 2009 – Wrota do piekieł / 2009 – Darwin. Miłość i ewolucja/ 2009 – Miłość w Seattle/ 2010 – Pewnego razu w Rzymie/ 2011 – Ksiądz/ 2011 – Dziennik zakrapiany rumem

Millie Jackson

Mildred Virginia Jackson (ur. 15 lipca 1944r)  jest amerykańską artystką nagrywającą R&B i soul. Rozpoczynając karierę na początku lat 60-tych., trzy albumy Jackson uzyskały certyfikat złotej płyty RIAA za ponad 500 000 sprzedanych egzemplarzy. Utwory Jackson często zawierają długie fragmenty mówione, czasami humorystyczne, czasami seksualnie dosadne. Według strony katalogującej WhoSampled.com, jej piosenki pojawiły się w 189 samplach, 51 coverach i sześciu remiksach.

  Ponieważ zawsze lubiła pisać wiersze, na początku lat 70-tych. Jackson zaczęła tworzyć takie proto-rapowe single R&B, jak szczery „A Child of God (It's Hard to Believe)” 

 Urodzona w Thomson w stanie Georgia, Jackson jest córką dzierżawcy, Jubilee Jackson. Jej matka zmarła, gdy była dzieckiem, a następnie ona i jej ojciec przeprowadzili się do Nowego Jorku i osiedlili się w Newark w stanie New Jersey. Gdy Jackson była w połowie nastoletnich lat, przeprowadziła się do Nowego Jorku, aby zamieszkać z ciotką mieszkającą w Brooklynie. Znalazła okazjonalną pracę jako modelka dla magazynów takich jak JIVE i Sepia. W 1964 roku Jackson wystąpiła w klubie w Nowym Jorku. Następnie pojawiła się w „serii jednonocnych występów”. Jej występ składał się głównie z gadania i mówionych słów, ale jej przekomarzania na scenie stały się punktem centralnym jej występu scenicznego. Te przekomarzania wynikały z tego, że nie była pewna, co robić przed publicznością. „Po prostu rozmawiałam z publicznością, ponieważ byłam zdenerwowana” - powiedziała Jackson. „Wtedy moja wytwórnia (Spring) chciała nagrać to tak, jakbym robiła to na żywo. Było to dłuższe niż trzyminutowy singiel, ale nie cała strona albumu, więc powiedziałam: 'Musimy kontynuować tę historię'”.

 Kariera Jackson nagraniowa podobno rozpoczęła się od odważenia się na udział w konkursie talentów w 1964 roku w klubie nocnym Smalls Paradise w Harlemie, który wygrała.Chociaż po raz pierwszy nagrywała dla MGM Records w 1970 roku, wkrótce odeszła i rozpoczęła długą współpracę z nowojorską wytwórnią Spring Records. Współpracując z wewnętrznym producentem wytwórni, Raefordem Geraldem, jej pierwszym singlem, który trafił na listy przebojów, był „A Child of God (It's Hard to Believe)” z 1971 roku, który osiągnął 22. miejsce na liście przebojów R&B. W 1972 roku Jackson miała swój pierwszy singiel R&B w pierwszej dziesiątce, „Ask Me What You Want”, który również dotarł do pierwszej 30-tki popu, a następnie „My Man, A Sweet Man” osiągnął 7. miejsce na liście R&B i 50. miejsce na liście UK Singles Chart; wszystkie trzy piosenki zostały napisane wspólnie przez Jackson. 

 „My Man, A Sweet Man” był north soulowym singlem w Wielkiej Brytanii, podobnie jak jej nagranie z 1976 roku „A House for Sale”. Następny rok przyniósł jej trzeci amerykański hit R&B w pierwszej dziesiątce, „It Hurts So Good”, który zajął 3. miejsce na liście R&B  i 24. miejsce na liście US Billboard Hot 100 pop. Singiel znalazł się na albumie o tej samej nazwie i w filmie Cleopatra Jones. W 1974 roku wydała album Caught Up, który wprowadził jej innowacyjny styl sprośnych słów mówionych. Wydawnictwem, które promowała, była jej wersja sprzedającego się w milionach egzemplarzy utworu Luthera Ingrama „(If Loving You Is Wrong) I Don't Want to Be Right”, za którą otrzymała nominację do nagrody Grammy. W tym czasie zmieniła producentów, aby pracować tylko z Bradem Shapiro, który był zaangażowany w „It Hurts So Good” i „Love Doctor”.  

Pracując w Muscle Shoals Studio w Alabamie ze znaną sekcją rytmiczną Muscle Shoals, kontynuowała nagrywanie większości swojego materiału na wiosnę, w tym kolejnego albumu, Still Caught Up. Przez następne dziesięć lat Jackson miała serię udanych albumów i liczne wpisy na listy przebojów R&B, z których największym była jej wersja country hitu Merle'a Haggarda „If We're Not Back in Love By Monday” z 1977 roku. Po tym singlu pojawiło się wiele innych, w tym jej wersja piosenki Boney M., singiel disco, „Never Change Lovers in the Middle of The Night”. Singiel ten osiągnął 33. miejsce na liście Billboard R&B w 1979 roku. Jackson nagrała album w 1979 roku z Isaakiem Hayesem zatytułowany Royal Rappin's, a w tym samym roku wydała podwójny album, Live and Uncensored, nagrany na koncercie w Los Angeles, The Roxy i Live and Outrageous w Atlancie w Mr. V's Figure8. 

 Jackson założyła również i wyprodukowała grupę Facts of Life. Mieli wielki hit w 1976 roku z „Sometimes” (nr 3 R&B, nr 31 Pop). Jackson znalazła się bez wytwórni, gdy Spring zamknięto w 1984 roku, ale w 1986 roku podpisała kontrakt z Jive Records, który zaowocował czterema albumami i kolejnymi przebojami R&B w pierwszej dziesiątce, takimi jak „Hot! Wild! Unrestricted! Crazy Love” i „Love Is a Dangerous Game”. Wystąpiła w utworze Eltona Johna w 1985 roku, „Act of War”, który był hitem w pierwszej czterdziestce w Wielkiej Brytanii, ale nie znalazł się na listach przebojów w USA.

  W 1991 roku napisała, wyprodukowała i zagrała w udanej sztuce koncertowej Young Man, Older Woman, opartej na jej albumie o tym samym tytule dla Jive. 24 listopada 1994 roku Jackson pojawiła się w odcinku Święta Dziękczynienia „Feast or Famine” Martina jako Florine. W 2000 roku jej głos pojawił się w utworze „Am I Wrong” Etienne’a de Crécy’ego, zaczerpniętym z jej występu w „(If Loving You Is Wrong) I Don’t Want to Be Right”. 

Jackson często pojawiała się na listach „najgorszych w historii” za okładki swoich albumów. E.S.P. (Extra Sexual Persuasion) przedstawia Jackson wpatrującą się w kryształową kulę, która podkreśla jej dekolt; Back to the S**t! przedstawia Jackson siedzącą na toalecie, gdzie sugeruje się, że wypróżnia się. Jackson prowadzi teraz własną wytwórnię płytową, Weird Wreckuds. Po długiej przerwie w nagrywaniu wydała w 2001 roku album Not for Church Folk, który oznaczał powrót do jej stylu z miejskim, współczesnym brzmieniem. Album zawiera single „Butt-A-Cize” i „Leave Me Alone”. Album zawiera również współpracę z raperem Da Bratem w utworze „In My Life”. 

Jackson przez 13 lat prowadziła własny program radiowy w Dallas w Teksasie. Nadawca zdalny ze swojego domu w Atlancie w stanie Georgia, Jackson pracowała w godzinach popołudniowych od 15:00 do 18:00 w KKDA 730 AM do 6 stycznia 2012 r. W 2006 r. pięć najlepiej sprzedających się albumów Jackson- Millie Jackson (1972), It Hurts So Good (1973), Caught Up (1974), Still Caught Up (1975) i Feelin' Bitchy (1977) -zostało zremasterowanych cyfrowo i wydanych na płytach CD z dodatkowymi utworami. Wszystkie albumy Jackson z ery Spring Records są dostępne w Ace Records w Wielkiej Brytanii.  

An Imitation of Love zostało ponownie wydane na płycie CD w 2013 r. przez wytwórnię Funkytowngrooves w zremasterowanej, rozszerzonej edycji. Inne albumy wydane przez wytwórnie Jive i Ichiban pozostają niedostępne, chociaż niektóre z tych utworów pojawiają się na płytach kompilacyjnych. 6 lutego 2012 r. w sieci TV One wyemitowano dokument Unsung - The Story of Mildred 'Millie' Jackson. Jackson wystąpiła w historycznym Howard Theatre w Waszyngtonie 3 sierpnia 2012 r. oraz w B.B. King's Blues Club w Nowym Jorku 4 sierpnia 2012 r. 6 czerwca 2015 r. Jackson została wprowadzona do Oficjalnej Galerii Sław Muzyki Rhythm & Blues w Clarksdale w stanie Missisipi. 

 Jackson ma dwójkę dzieci: piosenkarkę Keishę Jackson  i syna.  Jackson była przez okres ośmiu miesięcy żoną Victora Davisa.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
A Child of God (It's Hard to Believe) / You're the Joy of My LifeMillie Jackson11.1971-102[4]Spring 119[written by Millie Jackson, Don French][produced by Raeford Gerald][22[7].R&B; Chart]
Ask Me What You Want / I Just Can't Stand ItMillie Jackson03.1972-27[14]Spring 123[written by Billy Nichols,Millie Jackson][produced by Raeford Gerald,Don French][4[15].R&B; Chart]
My Man, a Sweet Man / I Gotta Get AwayMillie Jackson08.197250[1]42[10]Spring 127[written by Raeford Gerald,Millie Jackson][produced by Raeford Gerald][7[13].R&B; Chart]
I Miss You Baby/I ain't giving itMillie Jackson12.1972-95[4]Spring 131[written by Raeford Gerald][produced by Raeford Gerald][22[10].R&B; Chart]
Breakaway / Strange ThingsMillie Jackson04.1973-110[2]Spring 134[written by Raeford Gerald][produced by Raeford Gerald][16[8].R&B; Chart]
It Hurts So Good / Ask Me What You WantMillie Jackson09.1973-24[12]Spring 139[written by Brad Shapiro,Phillip Mitchell][produced by Raeford Gerald][3[18].R&B; Chart][piosenka z filmu "Cleopatra Jones"]
I Got to Try It One Time / Get Your Love RightMillie Jackson02.1974--Spring 144[written by Brad Shapiro,Millie Jackson][produced by Brad Shapiro][21[14].R&B; Chart]
How Do You Feel the Morning After / In the WashMillie Jackson06.1974-77[7]Spring 147[written by Lynch,Raeford Gerald][produced by Brad Shapiro][11[14].R&B; Chart]
[If Loving You Is Wrong] I Don't Want to Be Right/The RapMillie Jackson01.1975-42[7]Spring 155[A:written by Homer Banks, Carl Hampton, Raymond Jackson][A:produced by Brad Shapiro][B:written by Millie Jackson][B:produced by Brad Shapiro,Millie Jackson][B:42[11].R&B; Chart]
I'm Through Trying To Prove My Love To You/ All I Want Is A Fighting Chance Millie Jackson05.1975-27[14]Spring 157[written by Bobby Womack][produced by Brad Shapiro , Millie Jackson][58[4].R&B; Chart]
Leftovers / Loving ArmsMillie Jackson09.1975-87[2]Spring 161[A:written by Phillip Mitchell][B:written by Tom Jans][produced by Brad Shapiro , Millie Jackson][A:17[13].R&B; Chart][B:45[1].R&B; Chart]
Bad Risk / There You AreMillie Jackson06.1976--Spring 164[written by B. Clements, P. Mitchell][produced by Brad Shapiro , Millie Jackson][24[11].R&B; Chart]
I'm In Love Again / Feel Like Making LoveMillie Jackson.1976--Spring 167[A:written by K. Sterling, Millie Jackson][B:written by Paul Rodgers, Mick Ralphs][produced by Brad Shapiro , Millie Jackson][B:71[4].R&B; Chart]
I Can't Say Goodbye / Help Me Finish My SongMillie Jackson02.1977--Spring 170[written by A. Williams , B. Nichols][produced by Brad Shapiro , Millie Jackson][40[12].R&B; Chart]
I'll Live My Love For You / A Love Of Your OwnMillie Jackson05.1977--Spring 173[B:written by Hamish Stuart,Ned Doheny][B:produced by Brad Shapiro , Millie Jackson][B:87[6].R&B; Chart]
If You're Not Back in Love by Monday / A Little Taste of Outside LoveMillie Jackson11.1977-43[11]Spring 175[written by Sonny Throckmorton,Glenn Martin][produced by Brad Shapiro , Millie Jackson][5[23].R&B; Chart][#2 country hit for Merle Haggard in 1977]
All The Way Lover Millie Jackson03.1978-102[2]Spring 179[written by B. Latimore][produced by Brad Shapiro , Millie Jackson][12[15].R&B; Chart]
Sweet Music Man / Go Out And Get Some (Get It Out'cha System)Millie Jackson09.1978--Spring 185[written by Kenny Rogers][produced by Brad Shapiro , Millie Jackson][33[10].R&B; Chart]
Keep the Home Fire Burnin' / Logs and ThangsMillie Jackson12.1978--Spring 189[written by Benny Latimore , Steve Alaimo][produced by Brad Shapiro , Millie Jackson][83[4].R&B; Chart]
Never Change Lovers In The Middle Of The Night/Seeing You Again Millie Jackson04.1979--Spring 192[written by Fred Jay , Keith Forsey , Mats Björklund][produced by Brad Shapiro][33[12].R&B; Chart]
A Moment's PleasureMillie Jackson07.1979--Spring 197[written by George Jackson][produced by Brad Shapiro,Millie Jackson][70[4].R&B; Chart]
We Got To Hit It OffMillie Jackson09.1979--Spring 3002[written by Benny Latimore][produced by Brad Shapiro , Millie Jackson ][56[8].R&B; Chart]
Do You Wanna Make LoveMillie Jackson with Isaac Hayes12.1979--Spring 2036[written by Peter McCann][produced by Brad Shapiro , Millie Jackson ][30[11].R&B; Chart]
Didn't I Blow Your Mind/Be A Sweetheart Millie Jackson02.1980--Spring 3007[written by Thom Bell,William Hart][49[8].R&B; Chart]
You Never Cross My MindMillie Jackson with Isaac Hayes03.1980--Spring 2063[written by Deborah Allen,Rave Van Hoy,Claude "Curly" Putman Jr.][produced by Brad Shapiro , Millie Jackson ][78[4].R&B; Chart]
DespairMillie Jackson06.1980--Spring 3011[written by Randy McCormick,Brad Shapiro,Millie Jackson][produced by Brad Shapiro,Millie Jackson][61[5].R&B; Chart]
This Is ItMillie Jackson09.1980--Spring 3013[written by K. Loggins, M. McDonald][produced by Brad Shapiro][88[3].R&B; Chart]
I Can't Stop Loving You/Loving YouMillie Jackson08.1981--Spring 3019[written by Don Gibson][produced by Brad Shapiro , Millie Jackson][62[6].R&B; Chart]
Special OccasionMillie Jackson10.1982--Spring 3028[written by Sam Dees][produced by Brad Shapiro , Millie Jackson][51[11].R&B; Chart]
I Feel Like Walking In The RainMillie Jackson10.198355[2]-Sire 3034[written by A. Graham,W. Perkins ][produced by Brad Shapiro , Millie Jackson][58[13].R&B; Chart]
Act Of WarElton John / Millie Jackson06.198532[5]-Rocket EJS 8[written by Bernie Taupin][produced by Gus Dudgeon ]
Hot! Wild! Unrestricted! Crazy Love Millie Jackson09.1986--Jive 1007[written by Timmy Allen,Millie Jackson][produced by Timmy Allen,Millie Jackson][9[16].R&B; Chart]
Love Is A Dangerous GameMillie Jackson01.1987--Jive 1022[written by Billy Ocean,Jolyon Skinner,Jonathan Butler,Wayne Braithwaite][produced by Bryan New,Millie Jackson][6[16].R&B; Chart]
An Imitation of LoveMillie Jackson05.1987--Jive 1040[written by Jolyon Skinner,Jonathan Butler,Millie Jackson][produced by Jolyon Skinner, Millie Jackson][58[7].R&B; Chart]
It's a ThangMillie Jackson08.1987--Jive 1056[written by Larry Smith,Millie Jackson][produced by Larry Smith][79[5].R&B; Chart]
Be YourselfWhodini feat. Millie Jackson09.1987--Jive 9629[produced by Whodini,Roy Cormier,Sinister][20[11].R&B; Chart]
Something You Can FeelMillie Jackson05.1988--Jive 1111 [written by Gerald LeVert,Eddie LeVert, Sr.,Marc Gordon][produced by Eddie LeVert , Gerald LeVert , Marc Gordon][45[11].R&B; Chart]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Millie JacksonMillie Jackson09.1972-166[11]Spring 5703[produced by Raeford Gerald]
It Hurts So GoodMillie Jackson09.1973-175[6]Spring 5706[produced by Raeford Gerald,Brad Shapiro]
Caught Up Millie Jackson11.1974-21[21]Spring 6703[gold-US][produced by Brad Shapiro]
Still Caught UpMillie Jackson07.1975-112[16]Spring 6708[produced by Brad Shapiro , Millie Jackson]
Free And In Love Millie Jackson.1976--Spring 6709[produced by Brad Shapiro , Millie Jackson]
Lovingly YoursMillie Jackson02.1977-175[6]Spring 6712[produced by Brad Shapiro , Millie Jackson ]
Feelin' BitchyMillie Jackson10.1977-34[23]Spring 6715[gold-US][produced by Raeford Gerald]
Get It Out'cha SystemMillie Jackson07.1978-55[14]Spring 6719[gold-US][produced by Brad Shapiro , Millie Jackson]
A Moment's Pleasure Millie Jackson04.1979-144[6]Spring 6722[produced by Brad Shapiro , Millie Jackson]
Royal Rappin'sMillie Jackson with Isaac Hayes10.1979-80[19]Spring 6229[produced by Raeford Gerald]
Live & UncensoredMillie Jackson12.197981[2][06.85]94[18]Spring 6725[produced by Millie Jackson, Brad Shapiro]
For Men OnlyMillie Jackson06.1980-100[10]Spring 6727[produced by Brad Shapiro , Millie Jackson]
I Had To Say ItMillie Jackson02.1981-137[4]Spring 6730[produced by Brad Shapiro , Millie Jackson][25.R&B; Chart]
Just a Li'l Bit CountryMillie Jackson.1981--Spring 6732[produced by Brad Shapiro , Millie Jackson]
Hard TimesMillie Jackson.1982--Spring 6737[produced by Brad Shapiro , Millie Jackson]
Millie Jackson "Live And Outrageous" (Rated XXX)Millie Jackson03.1982-113[13]Spring 6735[produced by Brad Shapiro , Millie Jackson]
E.S.P. (Extra Sexual Persuasion)Millie Jackson02.198459[5]-Spring 6740[produced by Brad Shapiro , Millie Jackson]
An Imitation of LoveMillie Jackson12.1986-119[7]Jive 1016[produced by Timmy Allen, Jolyon Skinner, Larry Smith, Jonathan Butler, Wayne Brathwaite]

Nate James

 Nate James- Jeśli jesteś artystą i nazywasz się James, możesz czuć się zobowiązany. Wi liam James, James Brown, James Joyce, Etta James, James Dean, James Bond... A imię Nate w kręgach czarnej muzyki budzi skojarzenia z legendarnym hiphopowcem Nate'em Doggiem. Dlatego mogłoby się wydawać, że już na starcie soulowy wokalista Nate James jest na przegranej pozycji.

 

25- letni Anglik już po wydaniu, w 2005 roku, swojej pierwszej płyty "Set The Tone", która właśnie ukazuje się w Polsce, był podwójnie nominowany do prestiżowych Mobo Awards. Trafił do kategorii najlepszy debiutant, co oczywiste, ale także do kategorii najlepszy artysta r'n'b (obok takich gwiazd, jak Marian Carey czy ówczesny zwycięzca John Legend).
 

Zanim trafił na salony, zaczynał w wannie. Pamięta jak w wieku 6 lat razem ze swoim młodszym bratem, podczas kąpieli, śpiewali przez telefon ojcu, odbywającemu jedną z licznych podróży służbowych, klasyk Steviego Wondera "I Just Call To Say I Love You". Dobrze, że telefon nie wpadł wtedy do wody. Dziś wiemy, że byłaby to duża strata dla przemysłu muzycznego. Wondera uznaje za jednego ze swoich mistrzów. Obok niego jednym tchem wymienia Marvina Gaye'a, Michaela Jacksona, Prince'a, Jamiroquaia, grupę Arrested Development.
 

Wizualnie jest mieszanką Maxwella, Lenny'ego Kravitza i Erica Beneta (czarnoskórego wokalisty, bardziej znanego w Polsce z burzliwego związku z Hal le Berry niż wydawanych płyt).
Jego droga na szczyt, choć nie bardzo długa, zdążyła mieć zakręty - wcześnie porzucona edukacja w szkole, w miasteczku Ipswich, balangi, występy w klubach, wreszcie porażka na rynku fonograficznym z wokalnym składem Notorious, który, choć podpisał umowę z wytwórnią Warner, płyty nigdy nie wydał. To jednak w pachnącym przegraną Ipswich Nate James poznał Davida Branta, a później, dzięki jego pomocy, trafił na ludzi z firmy Morethan4.
 

Pomogli mu odzyskać energię i kreatywność, a we wrześniu 2004 roku do prowadzili do podpisania przez Jamesa kontraktu z firmą Universal, a także współprcy z wytwórnią OneTwo. Ustatkowany Nate ("W mojej wytwórni czu- je się jak w domu" - powtarza) nagrywa lekką, funkującą muzykę, w której jest miejsce i na najlepszą tradycję czarnej muzyki, i jego młodzieńczą, bez- pretensjonalną energię.

Single
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Set the toneNate James03.200569[2]-Morethan4/OneTwo ONETCDS 001[written by Dawn Joseph, Nate James, David Brant][produced by David Brant]
Lovin' youPoker Pets feat Nate James06.200543[2]-Positiva CDTIVS 218[written by Carl Ryden, Larry Graham, Max Reich, Sam Dees, Tina Graham][produced by Poker Pets]
UniversalNate James07.200572[5]-Morethan4/OneTwo ONETCDX 002[ Producer - Eg]
The message/Get This RightNate James10.2005105[2]-OneTwo ONET 12005[written by David Sneddon, Jake Gosling, James Mein, Nate James][ Producer - Peter John Vettese]

Albumy
Tytu³ WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Set the oneNate James08.200596[2]-OneTwo ONET 001[ Producer - David Brant , Peter John Vettese]

Maverick

 Maverick Recording Company - amerykańska wytwórnia muzyczna będąca własnością Warner Music Group.

Maverick Records zostało założone przez Madonnę, Fredericka DeManna, Ronniego Dasheva i firmę Warner Bros. w roku 1991. Nazwa wytwórni wywodzi się od pierwszych liter imion MAdonna VEronica i ostatnich liter imienia FredeRICK. Miejsce DeManna jako prezesa i dyrektora naczelnego, tzw. CEO (ang. Chief Executive Officer), w 1998 roku objął główny udziałowiec Guy Oseary.
Wytwórnia Maverick święciła triumfy dzięki współpracy z takimi muzykami, jak Alanis Morissette, Michelle Branch, The Prodigy czy Candlebox. Wytwórnia odnosiła również sukcesy tworząc ścieżki dźwiękowe do takich filmów, jak Jackie Brown w 1997 i Matrix w 1999 roku (The Matrix: Music from the Motion Picture).
 

W marcu 2004 Maverick wszczęło proces sądowy przeciwko Warner Music Group i Time Warner, oskarżając te kompanie o złe zarządzanie zasobami i słabą księgowość, co miało kosztować wytwórnię miliony dolarów. WMG uznało jednak, że stało się to z jej własnej winy. Spór został rozstrzygnięty 14 czerwca 2004, kiedy udziały posiadane przez Madonnę i Dasheva zostały wykupione przez Warner Bros. W efekcie WB przejęło całkowitą kontrolę nad wytwórnią (Oseary pozostał jednak dyrektorem naczelnym). W sierpniu 2006 członkowie grupy Lillix, wówczas związani z Maverick, stwierdzili że wytwórnia ta w rzeczywistości nie istnieje i że zespoły są pod bezpośrednim zarządzaniem Warner Bros.

Hity na listach przebojów
Erotica Madonna 10.1992 3.UK/3.US
Deeper and deeper Madonna 12.1992 6.UK/7.US
Bad girl/Fever Madonna 02.1993 10.UK/36.US
Rain/Waiting Madonna 07.1993 7.UK/14.US
I' ll remember/Secret garden Madonna 04.1994 7.UK/ 2.US
Secret Madonna 10.1994 5.UK/3.US
Take a bow Madonna 12.1994 16.UK/1.US
Bedtime story/Survival Madonna 04.1995 4.UK/42.US
Human nature/Sanctuary Madonna 06.1995 8.UK/46.US
You' ll see/Live to tell [live] Madonna 12.1995 5.UK/6.US
One more chance Madonna 03.1996 11.UK
Love don' t live here anymore Madonna 04.1996 78.US
Frozen/Shanti/Ashtangi Madonna 03.1998 1.UK/2.US
Ray of light/Has to be Madonna 07.1998 2.UK/5.US [gold]
Drowned world Madonna 08.1998 10.UK
The power of good-bye/Mer girl Madonna 10.1998 6.UK/11.US
Nothing really matters/To have and not Madonna 05.1999 7.UK/93.US
Beautiful stranger Madonna 06.1999 2.UK/19.US
American pie Madonna 02.2000 1.UK/29.US
Music/Cyberaga Madonna 08.2000 1.UK/1.US [platinum]
Don' t tell me Madonna 12.2000 4.UK/4.US [gold]
What it feels like for a girl Madonna 04.2001 7.UK/ 23.US
My Own Summer (Shove It) Deftones 03.1998 29.UK
Be Quiet And Drive (Far Away)/Crenshaw Deftones 07.1998 50.UK
Change (House Of Flies) Deftones 08.2000 53.UK
Minerva/Sinatra Deftones 05.2003 15.UK
Hexagram/Bloody Cape Deftones 10.2003 68.UK
Hole In The Earth Deftones 10.2006 69.UK
Jagged Little Pill LP. Alanis Morissette 07.1995 12.UK/1.US [12x-platinum]
Supposed Former Infatuation Junkie LP. Alanis Morissette 11.1998 3.UK/1.US [3x-platinum]
MTV Unplugged LP. Alanis Morissette 11.1999 56.UK/63.US [gold]
Under Rug Swept LP. Alanis Morissette 03.2002 2.UK/1.US [platinum]
So-Called Chaos LP. Alanis Morissette 06.2004 8.UK/5.US
Head Over Feet Alanis Morissette 07.1996 7.UK/3.US
Thank U Alanis Morissette 10.1998 5.UK/2.US
Ironic Alanis Morissette 03.1996 11.UK/4.US [gold]
Hands clean Alanis Morissette 03.2002 12.UK/23.US
Firestarter Prodigy 03.1996 30.US [gold]
The fat of the land LP. Prodigy 07.1997 1.US [2x-platinum]
Kill Bill Vol.1 OST 10.2003 6.UK
Precious illusions Alanis Morissette 08.2002 53.UK
Everything Alanis Morissette 05.2004 22.UK/76.US
Out is through Alanis Morissette 07.2004 56.UK
Crazy
Alanis Morissette 11.2005 65.UK/106.US
Underneath Alanis Morissette 06.2008 99.UK
Jagged Little Pill: Acoustic LP. Alanis Morissette 07.2005 12.UK/17.US
The collection LP. Alanis Morissette 11.2005 44.UK/52.US
Flavors of Entanglement LP. Alanis Morissette 06.2008 15.UK/8.US
If That's Your Boyfriend (He Wasn't Last Night) Me'shell Ndegeocello 02.1994 74.UK/73.US
Never Miss the Water Chaka Khan feat. Me'shell Ndegeocello 03.1997 59.UK
Plantation Lullabies LP. Me'shell Ndegeocello 03.1994 166.US
Peace Beyond Passion LP. Me'shell Ndegeocello 07.1996 100.UK/63.US
Bitter LP. Me'shell Ndegeocello 09.1999 105.US
Cookie: The Anthropological Mixtape LP. Me'shell Ndegeocello 06.2002 67.US
Comfort Woman LP. Me'shell Ndegeocello 11.2003 150.US
You / Pull Away Candlebox 03.1994 78.US
Far Behind / You [live] Candlebox 08.1994 18.US
Candlebox LP. Candlebox 07.1993 7.US
Lucy LP. Candlebox 10.1995 11.US
Happy Pills LP. Candlebox 07.1998 65.US
Cleopatra's Theme: C.L.E.O.P.A.T.R.A. (Gonna Blow It) Cleopatra 02.1998 3.UK/26.US
Life Ain't Easy Cleopatra 05.1998 4.UK/81.US
Comin' Atcha! LP. Cleopatra 07.1998 20.UK/109.US
Jaded (These Years) Mest feat. Benji Madden 03.2004 90.UK
Mest LP. Mest 06.2003 64.US
Photographs LP. Mest 11.2005 116.US

TQ

 Terrance Quaites ur. 24.05.1976r Mobile (Alabama, USA) Wokalista łączący muzykę r&b i hip-hop spod znaku new jack swingu. Popularny na przełomie XX i XXI w. przede wszystkim w Niemczech i Wielkiej Brytanii. W Stanach Zjednoczonych nie osiągnął nigdy wielkiej sławy.

 

TQ dorastał w przyzwoicie sytuowanej rodzinie w Compron. Od najmłodszych lat fascynował się muzyka, na początku klasycznym soulem i r&b, później zaś rapem z Zachodniego Wybrzeża Stanów Zjednoczonych. Jego idolami byli z jednej strony  Aretha Franklin i   Stevie Wonder, z drugiej zaś 2Pac, Too Short czy Ice Cube. Swoją karierę Terrance rozpoczął w formacji r&b Corning of Age, w której składzie był przez kilka lat na początku lat 90-tych. Największym osiągnięciem zespołu był hit „Coming Home to Love" z wydanej w 1993 r. płyty Coming of Age. Gdy niedługo później formacja się rozpadła, Terrance postanowił rozpocząć karierę solowa.
 

Mieszkając w Compton, muzykowi udało się zdobyć wiele ciekawych koneksji, przede wszystkim z rodzimymi twórcami hip hopu. Dzięki temu na debiutanckim solo TQ wydanym w listopadzie 1998 r. They Never Saw Me Coming można było usłyszeć członków Tha Dogg Pound, K-40, Too Shorta czy Tray Dee, Łącząca r&b z rapem płyta nie zyskała uznania w Stanach Zjednoczonych, ale znalazła fanów w Europie, gdzie single „Westside", „Bye Bye Baby" i „Better Days" stały się dużymi przebojami w 1999 r.
 

Drugi album TQ ukazał się w wyniku wielu problemów wytwórni SONY/ EPIC tylko w Europie. The Second Coming osiągnęło w Wielkiej Brytanii podwójną platynę, jednak brak amerykańskiej edycji spowodował, że artysta postanowił opuścić rodzimy label i przeniósł się do CASH MONEY RECORDS. Materiał nagrany we wcześniej wymienionej wytwórni - Gemini- nigdy nie ujrzał światła dziennego. Muzyk pojawiał się co prawda regularnie na płytach innych twórców zwięzanych z CMR, jednak w momencie, gdy wytwórnia ta wpadła w małe problemy finansowe i zdecydowała się zwolnić tempo wydawania nowych materiałów, TQ postanowił rozpocząć w pełni niezależną karierę.

  Z pomocy niewielkiego labelu LIGHTYEAR jesienią 2004 r. Terrance wydał krążek Listen,,., jednak nie zyskał on ponownie większego uznania w Stanach Zjednoczonych. Okazało się, iż w Europie  zdecydowanie zmalała grupa fanów wokalisty, w związku z czym płyta okazała się wielką klapa, spychając TQ do bardzo głębokiego muzycznego podziemia. Czwarty solowy album artysty - Gemini - ukazał się 30 listopada 2007 r. W związku z brakiem zainteresowania dużych firm dystrybucją materiału, artysta zdecydowałsie go wydać jedynie w Intemecie.Efekt był taki, że premiera wydawnictwa przeszła brz najmniejszego echa i mało kto .się o nim dowiedział. Podobny los spotkał krążek Paradise z kwietnia 2008 r, Płyta co prawda pojawiła się fizycznie na rynku, ale nie znalazła najmniejszego odzewu wśród fanów i dziennikarzy.
 

TQ i producent Jay stworzyli label Headbeatin' Records. Pod swoje skrzydła zgarnęli oni kilku młodych, utalentowanych muzyków (m.in, The Vandalz, The Homies i P-Nutt), których umiejętności zaprezentowali na kompilacji The  Headbeaterz Compilation wydanej w 2001 r. Terrance próbuje swoich sił także jako aktor i reżyser filmowy, jednak większość produkcji, w jakich się do tej pory udzielił, nie miała okazji zadebiutować na wielkim ekranie, będąc z miejsca przeznaczona do dystrybucji na rynku domowych DVD.

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
WestsideTQ10.19984[11]12[16]Epic 6668102[gold-UK][written by Donald Custis][produced by Femi Ojetunde, Mike Mosley, TQ][10[20].R&B Chart]
Bye Bye BabyTQ05.19997[9]-Epic 6672372[written by Terrance Quaites,Mike Mosley,Tye Howard][produced by Mike Mosley]
Better DaysTQ08.199932[3]-Epic 6677532[written by Terrance Quaites,Brycen Evans,Thomas Anderson][produced by Brycen Evans,Thomas Anderson][71[7].R&B Chart]
SummertimeTQ with Another Level09.19997[10]-Northwestside 74321694672[written by Doug Rasheed, Terence Quaites][produced by TQ]
DailyTQ04.200014[5]-Epic 6692752[written by Terrance Quaites,Howie Hersh,Damian Young,Marcell Hall][produced by Da Mizza][38[18].R&B Chart][sample z "Just a friend""-Biz Markie]
Let's Get Back to Bed – Boy!Sarah Connor featuring TQ10.200116[5]-Epic 6718662[written by Kay Denar, Rob Tyger, Terrance Quaites][produced by Kay D. ,Rob Tyger]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
They Never Saw Me ComingTQ05.199927[9]122[10]Epic 4914032[produced by TQ,Mike Mosley,Jazze Pha,Femi Ojetunde,Ty Howard]
The Second ComingTQ05.200032[2]-Epic 4977602[produced by TQ, Livin Proof]

sobota, 7 grudnia 2024

Big Brother and the Holding Company

Ta utworzona we wrześniu 1965 roku sztandarowa grupa rockowa z San Francisco wykluła się w trakcie „jam sessions" jakie odbywały się w piwnicach domu komunalnego. Jej pierwotny skład tworzyli: Sam Andrew (ur. 18.12.1941 r. w Taft w stanie Kalifornia, USA; gitara, śpiew), Peter Albin (ur. 6.06.1944 r. w San Francisco w stanie Kalifornia, USA; bas, śpiew), Dave Eskerson (gitara) i Chuck Jones (perkusja), ale po kilku miesiącach dwaj ostatni zostali zmienieni odpowiednio przez Jamesa Gurleya (ur. ok. 1940 r. w Detroit w stanie Michigan, USA) i Davida Getza (ur. w 1918 r. w Brooklynie w stanie Nowy Jork, USA). 

Kwartet w nowym składzie początkowo unikał formalnych kompozycji preferując swobodne w formie improwizacje oparte na hipnotyzujących solówkach Gurleya. Stopniowo jednak w ich nagraniach zaczęła pojawiać się pewna dyscyplina. Dojście do grupy w czerwcu 1966 r. piosenkarki z Teksasu, Janis Joplin utwierdziło ten nowy kierunek, a jej potężne, przepojone bluesem interpretacje znakomicie uwydatniały instrumentalną siłę zespołu. Big Brother wkrótce stali się jedną z głównych atrakcji Bay Area i naiwnie podpisali niezbyt korzystny kontrakt nagraniowy z wytwórnią Mainstream z siedzibą w Chicago. Album Big Brother And The Holding Company, mimo słabego poziomu produkcji, zawierał kilka znakomitych nagrań, przede wszystkim „Bye, Bye Baby" i „Down On Me"

Kwintet zyskał ogólnokrajowe znaczenie w 1967 r. po sensacyjnym koncercie w ramach Monterey Pop Festival. Charyzmatyczny występ Joplin zaowocował prestiżowym kontraktem menedżerskim z Albertem Grossmanem (opiekunem Dylana), który z kolei uzyskał zwolnienie grupy z wszelkich zobowiązań wynikających z dotychczasowych umów. Big Brothers przenieśli się do wytwórni Columbia, dla której nagrali fascynujący album Cheap Thrills (z 1968 r.). Płyta, na której znalazły się m.in. dwa klasyki koncertowe „Piece Of My Heart" i „Ball And Chain", weszła na szczyt notowań w USA. 

Do jej nagrania doszło jednak z dużymi trudnościami. Na Joplin zaczęto wywierać coraz większy nacisk, by zdecydowała się na karierę solową, a krytycy niesprawiedliwie pomniejszali umiejętności zespołu. Grupa rozpadła się na początku 1968 roku; Sam Andrew przeszedł z Joplin do następnej formacji, a Albin i Getz dołączyli do Country Joe And The Fish. Rok później ci dwaj ostatni przejęli nazwę The Big Brother i po rozpadzie przejściowego składu reaktywowali zespół razem z eks-kolegami Andrewem i Gurleyem. Skład grupy powiększył się nieformalnie o kilka nowych twarzy, w tym Nicka Gravenitesa (śpiew), Kathi McDonald (śpiew), Dave'a Shallocka (gitara) i Mike'a Finnegana (fortepian), ale mimo chwil natchnienia ani Be A Brother (z 1970 r.) ani How Hard lt Is (z 1971 r.) nie nawiązały do dawnej chwały.

 Grupa przestała istnieć w 1972 r., ale zebrała się ponownie sześć lat później z okazji występu na imprezie Tribal Stomp. W 1987 r. Michelle Bastian dołączyła do w pełni odtworzonego składu The Big Brother, z Getzem, Gurleyem, Andrewem i Albinem, którzy ciągle żywili nadzieję na uzyskanie niezależnej tożsamości.
 

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Blindman/ All Is LonelinessBig Brother and the Holding Company09.1967-110[5]Mainstream 657[written by Janis Joplin,Peter Albin,James Gurley,David Getz][produced by John Simon]
Bye, Bye Baby/IntruderBig Brother and the Holding Company09.1967-118[4]Mainstream 666[written by Powell St. John][produced by John Simon]
Down On Me/Call On MeBig Brother and the Holding Company08.1968-43[8]Mainstream 662[written by Janis Joplin][produced by John Simon,Fred Catero]
Piece Of My Heart/Turtle BluesBig Brother and the Holding Company08.1968-12[12]Columbia 44626[written by J. Ragovoy, B. Berns][produced by John Simon]
Coo Coo/The Last TimeBig Brother and the Holding Company11.1968-84[3]Mainstream 678[written by Peter Albin]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Big Brother & the Holding CompanyBig Brother & the Holding Company09.1967-60[30]Mainstream 6099[produced by Bob Shad]
Cheap ThrillsBig Brother & the Holding Company08.1968-1[8][66]Columbia 9700[produced by John Simon]
Be a BrotherBig Brother & the Holding Company11.1970-134[6]Columbia 30 222[produced by Nick Gravenites]
Big Brother & the Holding CompanyBig Brother & the Holding Company05.1971-185[4]Columbia 30 631[produced by Bob Shad]
How Hard It IsBig Brother & the Holding Company09.1971-157[3]Columbia 30 738[produced by Roscoe Segel, Roy Segal]

Crest Records

Crest Records była wytwórnią płytową zależną wydawnictwa muzycznego American Music, której właścicielem był Sylvester Cross. 
 
 Crest Records rozpoczęło działalność w 1954 roku, a pierwsze płyty wydało w 1955 roku. Jego biura znajdowały się przy Sunset Boulevard 9109 w Hollywood w Kalifornii. Crest Records nagrało długą listę artystów w szerokiej gamie stylów i było bardziej wytwórnią popową, podobną na przykład do Liberty Records. 
 
 Wytwórnia odniosła sukces piosenką Three Stars, hołdem złożonym Buddy'emu Holly'emu, Ritchiemu Valensowi i The Big Bopperowi, napisaną i wykonaną przez DJ-a Tommy'ego Dee. Innym hitem był Turn Around, Look at Me Glena Campbella. Crest zakończyło swoją działalność w 1963 roku. Sylvester Cross , prezes American Music, Inc., wydał tysiące piosenek w latach 40-tych, w większości przypadków za opłatą około 60 dolarów. Chociaż firma pobierała od autorów piosenek opłaty za nagrywanie i publikowanie ich muzyki, miała setki przebojów.  
 
Sylvester Cross był z zawodu deweloperem nieruchomości, a American Music było jego drugim biznesem. Po jego śmierci żona szybko sprzedała jego firmę wydawniczą Hill and Range Songs. 
 
Wśród artystów, którzy nagrywali dla wytwórni byli Jewel Akens, Eddie Cochran, Carol Kaye, Bobby Edwards, Jimmy Bowen, Tom Tall, Donna Loren, Bob Denton, Terry Fell i Glen Campbell.
 
Single na listach przebojów
Turn Around, Look at Me / Brenda	Glen Campbell	10.1961	 	62.US
You're the Reason / I'm a Fool for Loving You	Bobby Edwards	08.1961	 	11.US

Ekko Records

Ekko Records była amerykańską niezależną wytwórnią płytową działającą w latach 40. i 50-tych XX wieku w Memphis w stanie Tennessee, która wydawała płyty głównie w stylu western swing i country.
 
 
 Ekko zostało założone przez Eda Bloodwortha   i działało z dwóch biur, jednego przy 4949 Hollywood Blvd,  w Hollywood w Kalifornii i biura głównego przy Union Avenue w Memphis (gdzie mieści się również Sun Records). Wśród artystów nagrywających dla wytwórni byli Eddie Bond, Johnny Tyler, Buddy Griffin, Riley Crabtree i Al Dexter. Nagrywali dla wytwórni również The Cochran Brothers z udziałem Eddiego i Hanka Cochrana.

 

Eddie Cochran

Eddie Cochran (ur. 3 października 1938r w Albert Lea, zm. 17 kwietnia 1960r w Chippenham, Wiltshire, Anglia- amerykański wokalista, gitarzysta i kompozytor, przedstawiciel białego nurtu we wczesnym rock and rollu. Reprezentował styl rockabilly wywodzący się z muzyki country. Jego wielki przebój Summertime Blues stał się wiodącym utworem nie tylko stylu muzycznego zwanego rockabilly, lecz stylu życia młodzieży amerykańskiej z charakterystycznymi fryzurami i stylem ubierania się. Był też jednym z pierwszych, którzy rozpoczęli eksport rock and rolla do Europy, to jego muzyki słuchali w młodości Jimi Hendrix (dla którego był jedną z inspiracji) czy Beatlesi. Innymi gitarzystami, których zainspirował byli m.in. Eric Clapton i Ritchie Blackmore.


Pochodził z Oklahomy. W szkole pobierał lekcje muzyki i uczył się grać na perkusji, pianinie i na gitarze. Stał się znany z wykonywanych na gitarze utworów country, które słyszał w radiu. W 1955 roku przeprowadził się wraz z rodzicami do Bell Gardens w Kalifornii. Wkrótce potem założył zespół z dwoma kolegami ze szkoły średniej. Grając dla Amerykańskiego Legionu poznał Hanka Cochrana, który pisał teksty do muzyki country. Wspólnie założyli zespół The Cochran Brothers. W tym też okresie zaczynał pisać pierwsze utwory z Jerrym Capehartem, swoim późniejszym menedżerem. W 1956 roku na prośbę Borisa Petroffa nagrał utwór „Twenty Flight Rock” dla musicalu The Girl Can't Help It. W następnym roku Cochran ponownie nagrał utwór do musicalu, tym razem „Sittin in the Balcony” dla Untamed Youth. Oba utwory były pisane przez innych autorów, ale Eddie Cochran nagrał je w wersji rock and rollowej i po tych wydarzeniach nierzadko nagrywał własne, rock and rollowe wykonania utworów. 

Poza „Summertime Blues” nagrał jeszcze kilka kolejnych hitów, czyli „C'mon everybody”, „Somethin' Else”, „Weekend”, „Teenage Heaven”, „Three Stars”, „Nervous Breakdown”, „Three Steps to Heaven” czy własne wykonanie „My Way”.


16 kwietnia 1960 podczas tournée w Wielkiej Brytanii doszło do wypadku. Taksówka, którą jechał Cochran, uderzyła w latarnię. Gene Vincent (1935–1971), który towarzyszył mu podczas koncertów, oraz Sharon Sheeley (1940–2002), autorka tekstów, prywatnie narzeczona Cochrana, odnieśli poważne obrażenia, Cochran zmarł następnego dnia w szpitalu. Wypadek miał miejsce w Chippenham (w Anglii w hrabstwie Wiltshire). Miasto to organizuje od tego czasu coroczne festiwale poświęcone pamięci muzyka.

W 1987 Eddie Cochran został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame. Jego muzyka była inspiracją dla wielu muzyków i zespołów, poza Jimim Hendrixem i The Beatles byli to m.in. Lemmy, Sid Vicious, The Rolling Stones, The Clash, Bruce Springsteen, Van Halen, Rod Stewart, Cliff Richard, Blue Cheer, Led Zeppelin, The White Stripes, The Sex Pistols, Rush, Paul McCartney, Alan Jackson, Keith Richards i inni.

W 2003 został sklasyfikowany na 84. miejscu listy 100 najlepszych gitarzystów wszech czasów magazynu Rolling Stone.

Jego największy przebój Summertime Blues (1958) został sklasyfikowany na 74. miejscu Listy 500 utworów wszech czasów Magazynu Rolling Stone, z kolei C'mon Eeverybody (1958) znalazł się na 411. pozycji.

 

Single
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[US]
Komentarz
Sittin' In The Balcony/Dark Lonely StreetEddie Cochran03.1957-18[13]Liberty 55056[written by Johnny Dee][produced by Simon Jackson]
Drive In Show/Am I BlueEddie Cochran09.1957-82[6]Liberty 55087[written by Fred Dexter][produced by Simon Jackson]
Jeannie, Jeannie, Jeannie/Pocketful Of HeartsEddie Cochran03.1958-94[1]Liberty 55123[written by George Motola,Rickie Page][produced by Eddie Cochran]
Summertime Blues/Love AgainEddie Cochran08.195818[6]8[16]Liberty 55144[written by Eddie Cochran ,Jerry Capehart][produced by Eddie Cochran]
C'mon Everybody/Don't Ever Let Me GoEddie Cochran11.19586[13]35[12]Liberty 55156[written by Eddie Cochran ,Jerry Capehart][produced by Simon Jackson]
Teenage Heaven/I RememberEddie Cochran03.1959-99[1]Liberty 55177[written by Eddie Cochran ,Jerry Capehart][produced by Eddie Cochran]
Somethin´ Else/ Boll Weevil SongEddie Cochran08.195922[3]58[9]Liberty 55203[written by Sharon Sheeley, Bob Cochran][produced by Eddie Cochran]
Hallelujah, I Love Her So/Little AngelEddie Cochran01.196022[4]-Liberty 55217[written by Ray Charles][produced by Eddie Cochran]
Three Steps To Heaven/ Cut Across ShortyEddie Cochran06.19601[2][15]108[1]Liberty 55242[written by Eddie Cochran, Bob Cochran][produced by Snuff Garrett]
Sweetie Pie/LonelyEddie Cochran10.1960A:38[3];B:41[1]-London HLG 9196 [UK][A:written by Eddie Cochran,Jerry Capehart,Johnny Russell][B::written by Sharon Sheeley][produced by Snuff Garrett]
Weekend/Cherished MemoriesEddie Cochran06.196115[16]-London HLG 9362 [UK][written by Bill Post,Doree Post][produced by Snuff Garrett]
Jeannie, Jeannie, Jeannie/Pocketful Of HeartsEddie Cochran12.196131[4]-London HLG 9460 [UK][written by George Motola,Rickie Page][produced by Eddie Cochran]
My Way/Rock 'N' Roll BluesEddie Cochran05.196323[10]-Liberty LIB 10088 [UK][written by Ray Charles][produced by Eddie Cochran]
Summertime Blues/ Let's Get TogetherEddie Cochran04.196834[8]-Liberty LBF 15071 [UK][written by Eddie Cochran ,Jerry Capehart][produced by Eddie Cochran]
C'mon Everybody/Don't Ever Let Me GoEddie Cochran02.198814[7]-Liberty EDDIE 501 [UK][written by Eddie Cochran ,Jerry Capehart][produced by Simon Jackson]
Somethin´ Else/ Boll Weevil SongEddie Cochran04.1988100[1]-Liberty EDDIE 502 [UK][written by Sharon Sheeley, Bob Cochran][produced by Eddie Cochran]

Albumy
Tytuł WykonawcaData wydania UK US Wytwórnia
[UK]
Komentarz
Singin' to My BabyEddie Cochran07.196019[1]-London HAU 2093[produced by Simon Jackson]
The Eddie Cochran Memorial AlbumEddie Cochran10.19609[30]-London HAG 2267[produced by Eddie Cochran,Simon Jackson,Snuff Garrett]
Cherished MemoriesEddie Cochran01.196315[3]-Liberty LBY 1109[produced by Snuff Garrett]
Singin' to My BabyEddie Cochran10.196320[1]-Liberty LBY 1158[produced by Simon Jackson]
Tenth Anniversary Album: The Very Best of Eddie CochranEddie Cochran05.197034[3]-Liberty LBS 83337-
The Eddie Cochran Singles AlbumEddie Cochran08.197939[6]-United Artists UAK 30244[produced by Eddie Cochran, Jerry Capehart]
C'mon EverybodyEddie Cochran04.198853[3]-Liberty ECR 1-
The Very Best of Eddie CochranEddie Cochran06.200831[3]-EMI 2122782-