MFSB

MFSB- "Mother, Father, Sister, Brother" (Matka, ojciec, siostra, brat) lub MFSB (istniało również bardzo nieparlamentarne rozwinięcie tego skrótu) byli zespołem zatrudnianym przez producentów Gamble'a i Huffa. Jesse James, Bobby Martin, Norman Harris, Ronnie Baker, Earl Young, Roland Chambers i Karl Chambers dali się poznać w 1968 r. jako doskonali acz nie wymienieni z nazwisk wykonawcy towarzyszący w nagraniu "The Horse", będącym wielkim przebojem formacji Cliff Nobles And Co.

Jako The James Boys odpowiedzieli równie popularnym nagraniem "The Mule", działając potem pod innymi nazwami, m.in. The Music Makers i Family. Grupa zyskała reputację "siły instrumentalnej" towarzysząc wykonawcom związanym z Philadelphia International, m.in. The O'Jays oraz Harold Melvin And The Blue Notes. Singel z "TSOP (The Sound Of Philadelphia)", tematem z serialu telewizyjnego "Soul Train" w 1974 r. sprzedał się w wielomilionowym nakładzie, ale późniejsze propozycje grupy nie zdołały powtórzyć tego sukcesu.

Mimo niewątpliwych zdolności i wysokiego kunsztu muzycznego MSFB brakowało zdecydowania i wyraźnie określonego kierunku muzycznego charakterystycznego dla towarzyszącej im od czasu do czasu grupy wokalnej Three Degrees.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
United [Part.1]/[Part.2]	The Music Makers	12.1967	-	78[7]	Gamble 210	[written by Leon Huff,Kenny Gamble][produced by Leon Huff,Kenny Gamble][instrumentalna wersja utworu The Intruders [' We' ll be United'][48[3].R&B; Chart]
The mule/The horse	James Boys	05.1968	-	82[4]	Phil-L.A. Of Soul 316	[written by Jesse James][side B:49.R&B; Chart]
TSOP [The Sound Of Philadelphia]/Something for nothing	MFSB feat Three Degrees	03.1974	22[9]	1[2][18]	Philadelphia Int. 3540	[gold-US][written by Leon Huff,Kenny Gamble][produced by Leon Huff,Kenny Gamble][1[1][17].R&B; Chart]
Love is the message/My one and only love	MFSB feat Three Degrees	07.1974	-	85[4]	Philadelphia Int. 3547	[written by Leon Huff,Kenny Gamble][produced by Leon Huff,Kenny Gamble][42[7].R&B; Chart]
Sexy /Human machine	MFSB	06.1975	37[5]	42[7]	Philadelphia Int. 3567	[written by Leon Huff,Kenny Gamble][produced by Leon Huff,Kenny Gamble][2[17].R&B; Chart][2[13].Hot Disco/Dance]
K-Jee	MFSB	06.1975	-	-	-	[written by Leon Huff,Kenny Gamble][produced by Leon Huff,Kenny Gamble][18[4].Hot Disco/Dance;Philadelphia Int. 33 158 LP.]
T.L.C. (Tender Lovin' Care)/Love has no time or place	MFSB	09.1975	-	-	Philadelphia Int. 3576	[written by Bobby Martin,Norman Harris][produced by Leon Huff,Kenny Gamble][54[6].R&B; Chart]
The zip/My mood	MFSB	11.1975	-	91[6]	Philadelphia Int. 3578	[written by Leon Huff,Kenny Gamble][produced by Leon Huff,Kenny Gamble,Jack Faith][72[6].R&B; Chart]
Summertime And I'm Feelin' Mellow/Hot summer nights	MFSB	08.1976	-	-	Philadelphia Int. 3600	[written by Gene McFadden,John Whitehead,Victor Carstarphen][produced by Gene McFadden,John Whitehead,Victor Carstarphen][65[4].R&B; Chart]
Picnic In The Park/Summertime And I'm Feelin' Mellow	MFSB	08.1976	-	-	-	[written by Leon Huff,Kenny Gamble][produced by Leon Huff,Kenny Gamble][14[5].Hot Disco/Dance;Philadelphia Int. 34 238 LP.]
Use Ta Be My Girl/Redwood Beach	MFSB	08.1978	-	-	Philadelphia Int. 3650	[written by Leon Huff,Kenny Gamble][produced by Leon Huff,Kenny Gamble][94[2].R&B; Chart]
Mysteries of the world	MFSB	01.1981	41[4]	-	Philadelphia PIR 9501	[written by Dexter Wansel][produced by Dexter Wansel]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
MFSB	MFSB	04.1973	-	131[10]	Philadelphia Int. 32 046	[produced by Leon Huff,Kenny Gamble]
Love is the message	MFSB	01.1974	-	4[35]	Philadelphia Int. 32 707	[gold-US][produced by Leon Huff,Kenny Gamble,Vince Montana ,Bruce Hawes ,Jack Faith]
Universal love	MFSB	06.1975	-	44[13]	Philadelphia Int. 33 158	[produced by Leon Huff,Kenny Gamble]
Philadelphia freedom	MFSB	12.1975	-	39[12]	Philadelphia Int. 33 845	[produced by Leon Huff,Kenny Gamble, Dexter Wansel ]
Summertime	MFSB	07.1976	-	106[9]	Philadelphia Int. 34 238	[produced by Leon Huff,Kenny Gamble,Gene McFadden, John Whitehead ,Victor Carstarphen]

Metallica

Zespół założony w 1981 r. w Los Angeles w stanie Kalifornia (USA), przez Larsa Ulricha (ur. 26.12.1963 r. w Kopenhadze, Dania; perkusja) i Jamesa Alana Hetfielda (ur. 3.08.1963 r. w Los Angeles, USA; gitara/śpiew). Wcześniej Hetfield grał w szkolnych zespołach Obsession i Leather Charm.

Ulrich wychował się w Danii, by w 1980 r. wraz z rodziną wyemigrować do USA i osiedlić się w Newport Beach w stanie Kalifornia. Każdy z nich niezależnie od siebie dał ogłoszenie w amerykańskim czasopiśmie "The Recycler", iż poszukuje muzyków do współpracy. Duet przyjął nazwę Metallika (przemianowaną szybko na Metallica) i nagrał swoją pierwszą taśmę demo, do której solówki dograł później czarnoskóry gitarzysta Lloyd Grant. Jeden z utworów ("Hit The Lights") ukazał się na składance Metal Massacre, wydanej przez wytwórnię Metal Blade.

W styczniu 1982 r. w składzie zespołu pojawił się nowy muzyk, David Mustaine (ur. 13.09.1962 r. w Costa Mesa w stanie Kalifornia, USA), którego związek z Ulrichem i Hetfieldem okazał się później niewypałem. Przez krótki czas z grupą współpracowali też Jef Wamer (gitara), Brad Parker (gitara) i Ron McGovney (bas). W marcu 1982 r. w Anaheim na przedmieściu Los Angeles Metallica zagrała swój pierwszy koncert, a trzy miesiące później zarejestrowała swoją najpopularniejszą taśmę demo No Life 'Til Leather, zawierającą m.in. takie utwory jak "Seek And Destroy" i "Metal Militia".

Pod koniec 1982 r. McGovneya zastąpił Clifford Lee Burton (ur. 10.02.1962 r. w Los Angeles, USA, zm. 27.09.1986 r. w Szwecji; bas), wcześniej występujący w zespole Trauma. Po raz pierwszy pojawił się na żywo z Metalliką-5.03.1983 r. w San Francisco, dokąd w tym czasie grupa przeniosła się. Późną wiosną kwartet opuścił Mustaine (później założył Megadeth) i został zastąpiony przez Kirka Hammetta (ur. 18.11.1962 r. w San Francisco w stanie Kalifornia, USA; gitara). Ulrich i Hetfield zwrócili na niego uwagę w czasie, gdy występował z zespołem Exodus.
Swój pierwszy koncert z Metalliką zagrał 15.04.1983 r. w Dover. Już z jego udziałem grupa nagrała w maju dla wytwórni Megaforce swój debiutancki album Kill'Em All, który ukazał się w czasie wakacji.

W ramach promocji zagrali wspólną trasę z Venomem. Wiosna 1984 r. powstał kolejny longplay Ride The Lighting, który zawierał znacznie dojrzalszą muzykę. Zainteresowanie zespołem rosło, w efekcie czego w sierpniu Metallica podpisała dość lukratywny kontrakt z wytwórnią Elektra, w którym zobowiązała się do nagrania dla niej za pokaźną kwotę aż siedmiu albumów. Grupa spędzi la później blisko rok na trasie koncertowej po Europie i USA, grając m.in. u boku W.A.S.P., Ozzy'ego Osbourne'a i Dio. Metallikę nazwano wówczas "młodymi bogami heavy metalu", a sprzedaż albumu Ride The Lighting po obu stronach Atlantyku szła coraz lepiej.
Nic dziwnego, że kolejny longplay Master Of Puppets ukazał się dopiero w maju 1986 r.

Niewątpliwie była to najdojrzalsza ze wszystkich dotychczasowych płyt Metalliki, co szybko doceniono. Album w ciągu tygodnia znalazł 250 tys. nabywców, docierając do 29. miejsca na liście "Billboardu". Ozzy Osboume powiedział wówczas: "Metallica to Black Sabbath lat 80.". W ramach promocji grupa wyruszyła na tournee po USA i Europie. Rankiem 27.09.1986 r. autobus wiozący muzyków ze Sztokholmu do Kopenhagi *uległ wypadkowi, w którym zginął Burton.

Zdecydowawszy, że zaprzestanie występów byłoby obrazą pamięci ich gitarzysty basowego, pozostali trzej członkowie wybrali na jego następcę Jasona Newsteda (ur. 4.03.1963 r. w Battle Creek w stanie Michigan, USA) z Flotsam And Jetsam. Newsted nigdy nie próbował naśladować Burtona, lecz dopełnił brzmienie zespołu swoim własnym stylem, co zademonstrował już podczas debiutu w Metallice, 8.11.1986 r. w Los Angeles.

W lutym następnego roku zespół pojawił się po raz pierwszy w Polsce. grając w katowickim "Spodku". Latem 1987 r. powstała EP-ka The $5.98 EP - Garage Days Re-Revisited, zawierająca pięć nowych wersji ulubionych nagrań członków Metalliki, a pochodzących z repertuaru innych wykonawców (m.in. Budgie, Killing Joke, The Misfits). Płytka w USA dotarła do 28. miejsca listy najlepiej sprzedawanych singli, a w Anglii osiągnęła 27. pozycję. Pod koniec roku ukazała się pierwsza oficjalna kaseta wideo "Cliff Em All", będąca hołdem złożonym Burtonowi. Podczas pracy nad kolejnym albumem ...And Justice For All Flemminga Rasmussena, dotychczasowego etatowego producenta nagrań Metalliki, zastąpił Mike Clink (Guns N'Roses).

 Płyta pojawiła się w sprzedaży we wrześniu 1988 r. i odniosła ogromny sukces - w USA szybko stała się "platynową", docierając do 6. miejsca listy "Billboardu", a w Anglii osiągnęła 4. pozycję. Wybrany z niej na singel utwór "One" był pierwszym dużym przebojem grupy, a jednocześnie po raz pierwszy w ramach jego promocji muzycy zdecydowali się na nakręcenie teledysku, który dość często gościł w MTV.
W tym czasie Metallica grała podczas wielkiej trasy "Monsters Of Rock" wraz z Dokken, Scorpions i Van Halen. Później wyruszyła na tournee dookoła świata.
Spółka Ulrich-Hetfield odpowiada za teksty i większość komponowanej przez zespół muzyki.

Pracując wcześniej z ludźmi typu Johnny Zazula, a potem Flemmingiem Rasmussenem czy Mikem Clinkiem, zachowali całą agresję i zapał ze swojego debiutu Kill 'Em All, którego okładka nosiła wskazówkę "Bang that head that doesn't bang". Równocześnie jednak dojrzeli muzycznie, jak to udowodniły kolejne albumy. Utwory Metalliki zajmują się poważnymi tematami: sprawiedliwością i zemstą, obłędem, wojną, religią i związkami między ludźmi. Muzyka grupy przeszła od obrazoburczego chaosu, do przemyślanej harmonii, a jej cechą charakterystyczną są niespodziewane zmiany nastroju i tempa. Klasyfikowana przez niektórych jako thrashmetalowa, jest ona czymś więcej, a wczesne kontakty Ulricha z brytyjskimi zespołami heavymetalowymi, takimi jak Black Sabbath i Motórhead, dają lepszą wskazówkę co do źródeł z jakich czerpie inspirację. Istotnie, zespół zdobył wiele doświadczenia występując podczas koncertów razem z Ozzym Osbournem, Twisted Sister i Motórhead. Metallica korzysta z wielu muzycznych źródeł, tworząc swój odrębny i niepowtarzalny styl.

W sierpniu 1991 r. w karierze Metalliki dokonał się wielki przełom. Wtedy to ukazał się album zatytułowany po prostu Metallica. Jego producentem był słynny Bob Rock (Bon Jovi, Aerosmith, Motley Crue). Longplay błyskawicznie dotarł na szczyt listy najpopularniejszych płyt w USA i przebywał tam ponad miesiąc. Nie gorzej było w Europie. Równocześnie grupa wyruszyła na wielkie tournee po świecie, grając m.in. u boku AC/DC i Queensryche w ramach trasy "Monsters Of Rock".

Wówczas to - w sierpniu - po raz drugi pojawiła się na koncercie w Polsce (Chorzów, Stadion Śląski). Przebojowe single "Enter Sandman", "The Unforgiven", "Nothing Else Matters" i "Wherever I May Roam" gościły na wielu listach przebojów, grane były też przez stroniące zazwyczaj od takiej muzyki radiostacje po obu stronach Atlantyku. W kwietniu 1992 r. Metallica została zaproszona -obok m.in. Def Leppard, Extreme, Guns N'Roses i Roberta Planta - do wzięcia udziału w wielkim koncercie ku czci Freddiego Mercury'ego. Zagrała trzy utwory, a dodatkowo James Hetfield zaśpiewał wówczas - przy akompaniamencie muzyków Queen - "Stone Cold Crazy", jeden z klasyków "Królowej". W czasie wielkiej trasy z Guns N'Roses po obu Amerykach, w sierpniu - podczas koncertu w Montrealu - Hetfield został poważnie ranny na scenie na skutek przedwczesnego wybuchu pirotechnicznego. Podczas kilku koncertów zastąpił go John Marshall (z Metal Church).

W tym czasie album Metallica osiągnął już sześć milionów sprzedanych egzemplarzy, a teledysk do utworu "Enter Sandman" zdobył nagrodę MTV. Pod koniec 1992 r. w sprzedaży pojawiły się dwie kasety wideo o wspólnym tytule "A Year And A Half In The Life Of Metallica". Grupa otworzyła własny sklep w Nowym Jorku i nadal sporo koncertowała. W czerwcu 1993 r. Lars Ulrich oznajmił, iż Metallica robi sobie "bardzo długie wakacje", bowiem wszyscy muzycy są ogromnie zmęczeni dwuletnim tournee. Pod koniec roku ukazał się specjalny, koncertowy zestaw Live Shit! Binge And Purge, składający się z dwóch kaset wideo, trzech płyt CD i 72-stronico-wej książeczki. Licznik na koncie grupy oznajmił, iż w ciągu dziesięciu lat działalności, na całym świecie sprzedano ponad dwadzieścia milionów egzemplarzy jej płyt"!


Na kolejny album grupy trzeba było poczekać do 1996 roku, kiedy ukazał się „Load”. Był on sporym szokiem dla wielu fanów grupy - Metallica zaprezentowała muzykę dużo bardziej rockową i przebojową niż na poprzednich płytach. Zmienił się także image grupy - członkowie zespołu skrócili fryzury i wyraźnie złagodnieli. Ponieważ Metallica miała przygotowaną większą ilość materiału, już rok później wydała resztę kompozycji na płycie zatytułowanej „ReLoad”. Oba wydawnictwa przyniosły zespołowi kilka kolejnych przebojów, m.in. „Until It Sleeps” i „The Memory Remains”.

W 1998 roku Metallica przygotowała podwójny album z coverami „Garage Inc.”, na którym przedstawiła własne wersję klasyków m.in. Black Sabbath, Queen czy Misfits. Największym przebojem okazało się nowe wykonanie kompozycji Thin Lizzy „Whiskey in the Jar”.

Kolejnym wyjątkowym wydawnictwem grupy był album oraz DVD „S&M” z 1999 roku, które stanowiły zapis koncertu grupy z Orkiestrą Symfoniczną San Francisco pod batutą Michaela Kamena. Klasyczne utwory Metallici zyskały nowe orkiestrowe aranżacje, a na płycie znalazły się dwa premierowe utwory: „No Lear Clover” i „Human”.

W 2001 roku, kiedy zespół miał zamiar zabrać się za nagrywanie nowego materiału, odszedł Jason Newsted. Kolejnym problemem był odwyk Jamesa Hetfielda. Na szczęście po powrocie muzyka w grudniu, grupa powróciła do nagrywania. Te burzliwe miesiące w karierze zespołu, kiedy na włosku wisiała jego dalsza przyszłość były filmowane, co zaowocowało poruszającym dokumentem „Some Kind Of Monster”. Na rejestrowanej wtedy płycie „St. Anger” partię basu zagrał producent Bob Rock, a zespół dopiero po nagraniach zdecydował się na poszukanie stałego zastępcy Newsteda. Został nim Robert Trujillo, znany wcześniej z występów m.in. z Ozzym Osbournem.

W czerwcu 2003 roku ukazał się ósmy studyjny album Metallici -„St. Anger”. Wzbudził on wśród fanów mieszane odczucia, m.in. z powodu specyficznego brzmienia perkusji czy braku solówek gitarowych. Przyniósł jednak kolejne przebojowe single - „Frantic” oraz tytułowy „St. Anger”.
Rok 2008 to album „Death Magnetic”, którego producentem był Rick Rubin. Na pierwszy singiel wybrano utwór „The Day That Never Comes”.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Harvester of sorrow/Breadfan/The prince	Metallica	08.1988	20[3]	-	Vertigo METAL 212	[written by James Hetfield,Lars Ulrich][produced by Metallica, Flemming Rasmussen]
One/The Prince	Metallica	03.1989	13[9]	35[15]	Vertigo METAL 5	[gold-US][silver-UK][written by James Hetfield,Lars Ulrich][produced by Metallica, Flemming Rasmussen]
Enter sandman/Stone cold crazy	Metallica	07.1991	5[11]	16[20]	Vertigo METAL 7	[platinum-US][platinum-UK][written by Kirk Hammett,James Hetfield,Lars Ulrich][produced by Bob Rock]
The unforgiven/Killing time	Metallica	11.1991	15[4]	35[17]	Vertigo METAL 8	[gold-US][written by James Hetfield,Lars Ulrich][produced by Bob Rock]
Nothing else matter/Enter sandman [live]	Metallica	04.1992	6[11]	34[15]	Vertigo MIUCT 6592	[gold-US][gold-UK][written by James Hetfield,Lars Ulrich][produced byJames Hetfield,Lars Ulrich,Bob Rock]
Wherever i may roam/Fade to black [live]	Metallica	10.1992	25[4]	82[7]	Vertigo METAL 9	[written by James Hetfield,Lars Ulrich][produced by Bob Rock]
Sad but true/So what?	Metallica	10.1992	20[3]	98[1]	Vertigo METCD 11	[written by James Hetfield,Lars Ulrich][produced by Bob Rock]
Until it sleeps/2x4 [live]/Until we sleeps [remix]	Metallica	05.1996	5[12]	10[20]	Vertigo METCD 12	[gold-US][written by James Hetfield,Lars Ulrich][produced by Bob Rock,James Hetfield,Lars Ulrich]
Hero of the day/Kill-ride [live]	Metallica	10.1996	17[4]	60[18]	Vertigo METCD 13	[written by Kirk Hammett,James Hetfield,Lars Ulrich][produced by Bob Rock,James Hetfield,Lars Ulrich]
Mama said/Ain' t my bitch [live]	Metallica	11.1996	19[8]	-	Vertigo METCD 14	[written by James Hetfield,Lars Ulrich][produced by Bob Rock,James Hetfield,Lars Ulrich]
King nothing/Ain' t my bitch [live]	Metallica	02.1997	-	90[8]	Elektra 64 197 [US]	[written by Kirk Hammett,James Hetfield,Lars Ulrich][produced by Bob Rock,James Hetfield,Lars Ulrich]
The memory remains/For whom the bell tolls	Metallica	11.1997	13[11]	28[19]	Vertigo METCD 15	[written by James Hetfield,Lars Ulrich][produced by Bob Rock,Metallica]
The unforgiven II/Helpless [live]	Metallica	02.1998	15[10]	59[15]	Vertigo METCD 17	[written by Kirk Hammett,James Hetfield,Lars Ulrich][produced by Bob Rock,James Hetfield,Lars Ulrich]
Fuel /Sad but true [live]/Nothing else matters [live]	Metallica	06.1998	31[8]	-	Vertigo METCD 16	[written by Kirk Hammett,James Hetfield,Lars Ulrich][produced by Bob Rock]
Turn the page	Metallica	12.1998	-	102[11]	album cut	[written by Bob Seger][produced by Punch Andrews,Bob Seger]
Whiskey in the jar/Blitzkrieg [live]/The prince [live]	Metallica	02.1999	29[9]	124[1]	Vertigo METCD 19	[written by Bob Rock,James Hetfield,Lars Ulrich][produced by Bob Rock]
No leaf clover	Metallica with Michael Kamen conducting The San Francisco Symphony Orch	02.2000	-	74[10]	Elektra 56 2696 [US]	[written by James Hetfield,Lars Ulrich][produced by Metallica]
I disappear	Metallica	05.2000	35[9]	76[20]	Hollywood 0113875HWR	[written by James Hetfield,Lars Ulrich][produced by Bob Rock,James Hetfield,Lars Ulrich][piosenka z filmu "Mission"]
St. Anger	Metallica	06.2003	9[16]	107[5]	Vertigo 9865412	[written by Kirk Hammett, James Hetfield, Bob Rock, Lars Ulrich][produced by Bob Rock]
Frantic	Metallica	10.2003	16[20]	-	Vertigo 9811513	[written by Kirk Hammett, James Hetfield, Bob Rock, Lars Ulrich][produced by Bob Rock]
The unnamed feeling	Metallica	01.2004	42[2]	-	Vertigo 981 5661	[written by Kirk Hammett, James Hetfield, Bob Rock, Lars Ulrich][produced by Bob Rock]
The Day That Never Comes	Metallica	08.2008	19[8]	31[10]	Vertigo CATCO 141829201	[written by James Hetfield, Kirk Hammett, Robert Trujillo, Lars Ulrich][produced by Bob Rock]
My Apocalypse	Metallica	08.2008	51[2]	67[1]	Vertigo CATCO 141829229	[written by James Hetfield, Kirk Hammett, Robert Trujillo, Lars Ulrich][produced by Rick Rubin]
Cyanide	Metallica	09.2008	48[2]	50[1]	Vertigo CATCO 141829234	[written by James Hetfield, Kirk Hammett, Robert Trujillo, Lars Ulrich][produced by Rick Rubin]
The Judas Kiss	Metallica	09.2008	79[1]	112	Virgin CATCO 141829239	[written by James Hetfield, Kirk Hammett, Robert Trujillo, Lars Ulrich][produced by Rick Rubin]
The Unforgiven III	Metallica	09.2008	120[1]	114[1]	Elektra	[written by James Hetfield, Kirk Hammett, Lars Ulrich][produced by Bob Rock,James Hetfield,Lars Ulrich]
Hardwired	Metallica	09.2016	186	119[1]	Blackened	[written by James Hetfield,Lars Ulrich][produced by Greg Fidelman]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Ride the lighting	Metallica	07.1984	87[2]	100[50]	Music For Nations MFN 37	[6x-platinium-US][gold-UK][produced by Metallica, Flemming Rasmussen]
Master of puppets	Metallica	03.1986	41[8]	29[72]	Music For Nations MFN 60	[6x-platinium-US][platinum-UK][produced by Metallica, Flemming Rasmussen]
Kill' em all [reedycja ich pierwszego albumu z 1983r]	Metallica	04.1986	142	155[10]	Megaforce 069 [US]	[produced by Paul Curcio, Johny Zazula]
Kill' em all [+ 2 bonusy]	Metallica	02.1988	-	120[8]	-/Elektra 60 766	[3x-platinium-US][gold-UK]
$5.98 EP-Garage days revisited	Metallica	09.1987	27[4]	28[30]	Vertigo METAL 1-12	[platinium-US][produced by Metallica]
... And justice for all	Metallica	09.1988	4[7]	6[83]	Vertigo VERH 61/Elektra 60 812	[8x-platinium-US][platinum-UK][produced by Metallica, Flemming Rasmussen]
The good the bad and the live	Metallica	05.1990	56[1]	-	Vertigo 8754871
Metallica	Metallica	08.1991	1[1][99]	1[4][281]	Vertigo 5100221	[16x-platinium-US][2x-platinum-UK][produced by Bob Rock with James Hetfield & Lars Ulrich]
Live shit:Binge & purge	Metallica	11.1993	54[1]	26[7]	Vertigo 5187250	[produced by James Hetfield, Lars Ulrich]
Load	Metallica	06.1996	1[1][35]	1[4][98]	Vertigo 5326182	[5x-platinium-US][platinum-UK][produced by Bob Rock, James Hetfield, Lars Ulrich]
Hero of the day	Metallica	10.1996	47[1]	-	Vertigo METCY 13
Reload	Metallica	12.1997	4[10]	1[1][75]	Vertigo 5364092	[3x-platinium-3x][gold-UK][produced by Bob Rock, James Hetfield, Lars Ulrich]
Garage Inc.	Metallica	11.1998	29[18]	2[44]	Vertigo 5383512	[5x-platinium-US][gold-UK][produced by Bob Rock, James Hetfield, Lars Ulrich, Mark Whitaker]
S & M	Metallica	12.1999	33[34]	2[49]	Vertigo 5467972	[6x-platinium-US][platinum-UK][produced by Bob Rock, James Hetfield, Lars Ulrich, Michael Kamen]
St. Anger	Metallica	06.2003	3[20]	1[1][23]	Vertigo 9865403	[2x-platinum-2x][gold-UK][produced by Bob Rock, Metallica]
Some kind of monster	Metallica	07.2004	-	37[6]	Elektra 48 835 [US]	[produced by Bob Rock, Metallica]
Death Magnetic	Metallica	09.2008	1[2][16]	1[3][36]	Vertigo 1773726	[2x-platinum-US][platinum-UK][produced by Rick Rubin]
Lulu	Lou Reed & Metallica	11.2011	36[2]	36[1]	Vertigo 2781597	[produced by Greg Fidelman, Metallica, Lou Reed, Hal Willner]
Metallica: Through the Never OST	Metallica	10.2013	36[2]	9[7]	Vertigo 3751562	-
Hardwired... to Self-Destruct	Metallica	12.2016	2[9]	1[53]	Blackened/Vertigo 5715626	[platinum-US][gold-UK][produced by Greg Fidelman,James Hetfield,Lars Ulrich]
The $5.98 E.P. /Garage Days Re-Revisited	Metallica	04.2018	42[1]	-	UMC/Virgin 6727198	-

Emeli Sandé

Emeli Sandé, właśc. Adele Emeli Gouraguine z domu Sandé (ur. 10 marca 1987r w Sunderlandzie) -brytyjska piosenkarka i autorka tekstów. Zdobywczyni statuetki European Border Breakers Award (2013).
Studiowała medycynę na Uniwersytecie w Glasgow, gdzie po sześciu latach nauki zdobyła stopień neurologa.

Zaczęła interesować się muzyką już jako dziecko, kiedy śpiewała w domu piosenki z repertuaru m.in. Whitney Houston, Céline Dion, Niny Simone, Mariah Carey i Alicii Keys oraz utwory wykorzystane w filmie animowanym Mała syrenka. Jako sześciolatka zapisała się na zajęcia do szkolnego chóru oraz na lekcje nagrywania w szkole podstawowej w Alford, jej nauczycielką była wówczas Morag Simpson. W tym czasie zagrała główną rolę Maryi w szkolnym przedstawieniu Hosanna Rock oraz zaczęła pisać swoje pierwsze utwory. Swoją pierwszą piosenkę napisała w wieku 7–8 lat, zaś jej debiutancką piosenką autorską była kompozycja „Tomorrow Starts Again”, którą napisała w wieku 11 lat na potrzeby szkolnego konkursu talentów. W tym samym wieku zaczęła uczyć się gry na fortepianie i wiolonczeli, wcześniej grała także na klarnecie. Rok później rodzice zapisali ją na lekcje fortepianu w Inverurii, gdzie jej nauczycielem był Ian Milne.


Jako nastolatka wzięła udział w konkursie talentów w Inverurie. Podczas konkursu zaśpiewała utwory „Cabaret” Lizy Minelli i „Never Forget You” Mariah Carey, jednak nie przeszła do kolejnego etapu. Rok później ponownie wzięła udział w konkursie i zajęła trzecie miejsce po wykonaniu piosenek „I Sing Because I’m Happy/His Eye In on the Sparrow” i „A Woman’s Worth” Alicii Keys. Kilka lat później po raz kolejny wystartowała w konkursie, tym razem jako członkini trio Celeste, który współtworzyła z Nadią Donald i Lorną Routh. Wokalistki zajęły w konkursie pierwsze miejsce dzięki wykonaniu a cappella utworów „Bridge Over Troubled Water” Simon & Garfunkel i „Fields of Gold” Eva Cassidy. Mając 15 lat, wzięła udział w konkursie Rapology organizowanym przez radio Choice FM, który ostatecznie wygrała, dzięki czemu wygrała możliwość podpisania kontraktu płytowego z wytwórnią muzyczną Telstar Records. Z powodu nauki na studiach zrezygnowała jednak z podpisania umowy. W tym samym czasie przyjęła zaproszenie do programu telewizji MTV Camden, prowadzonego przez Richarda Blackwooda, w którym zaśpiewała w stylu gospel. W wieku 16–17 lat napisała swoją debiutancką piosenkę o miłośc, w tym czasie poznała także swojego menedżera Adriana Sykesa.

W 2005 nawiązała współpracę z nowo założoną wytwórnią muzyczną Urban Scot, którą założyli David Craig, Mel Awasi i Laura McCrum. Piosenkarka grała na koncertach organizowanych przez wytwórnię. W 2007 wystąpiła gościnnie w audycji o nazwie Blackstreet Laury McCrum w BBC Radio Scotland, a także zaśpiewała na ceremonii organizowanej przez Pan African Arts Scotland z okazji rocznicy zniesienia ustawi u niewoli. Nagranie z koncertu zostało wydano w formie DVD w zaledwie 200 egzemplarzach, które zostały rozesłane uczestnikom wydarzenia.

W listopadzie 2008 wystąpiła podczas gali Independent Music Show, który był organizowany w Bullet Bar w Londynie. W tym samym roku siostra Sandé zrealizowała nagranie, na którym Emeli grała na fortepianie i śpiewała jedną ze swoich ulubionych piosenek, „Nasty Little Lady”. Klip wysłała później na konkurs muzyczny organizowany przez Trevora Nelsona z kanału BBC Urban. Sandé ostatecznie wygrała konkurs, w którym otrzymała możliwość podpisania kontraktu płytowego. Jej menedżment odrzucił jednak propozycję. Piosenkarka zaczęła jednak promocję w Szkocji. W tym czasie wydała swoją pierwszą płytę zatytułowaną Have You Heard? wydaną przez Souljawn Records, którą sprzedawała podczas koncertów. Na płycie znalazło się osiem utworów, w tym m.in. „Patchwork”, „Dirty Jeans” i „Woman’s Touch”.

Później ukazała się druga wersja płyty, która zawierała jedynie cztery utwory. Rodzice piosenkarki także zaangażowali się w działania promocyjne córki i wysłali płytę z jej piosenkami do BBC Radio 1Xtra. Jeden z dziennikarzy radia, Ras Kwame, zagrał jej utwór podczas audycji Homegrown Sessions. Dzięki temu Sandé, razem z czterema innymi piosenkarzami, otrzymała propozycję zagrania koncertu w Soho. Wtedy poznała producenta Shahida „Naughty’ego Boya” Khana, z którym zaczęła współpracę jako autorka piosenek dla takich wykonawców, jak m.in. Jamelia, Alesha Dixon, Chipmunk, Professor Green, Devlin, Preeya Kalidas, Cheryl Cole czy Tinie Tempah. Sama Sandé tworzyła w tym czasie duet muzyczny z klawiszowcem Lornem Cowiesonem o nazwie Adele Sandé & Lorne Cowieson.


W 2009 zadebiutowała na rynku muzycznym, zostając chórzystką brytyjskiego rapera Chipmunka w utworze „Diamond Rings”, który napisała dla niego podczas nauki na studiach. Numer zadebiutował na szóstym miejscu krajowej listy przebojów. Również w 2009 wzięła udział w przesłuchaniach do wytwórni muzycznej Future Music założonej przez Gary’ego Barlowa. Zaśpiewała tam utwór „Clown”, jednak nie przeszła eliminacji. W 2010 wystąpiła gościnnie w singlu „Never Be Your Woman” Wileya, a także podpisała kontrakt muzyczny z wytwórnią Virgin Records. Na początku 2011 nawiązała współpracę z EMI Records, a także zdecydowała się na używanie drugiego imienia (Emeli) jako pseudonimu artystycznego, co było spowodowane rosnącą popularnością brytyjskiej piosenkarki Adele. W czerwcu 2011 zagrała jako support przed koncertem Alicii Keys w Royal Albert Hall. W lipcu wystąpiła na festiwalu RockNess organizowanym niedaleko miasta Inverness. Miesiąc wcześniej zakończyła nagrywanie materiału na debiutancką płytę studyjną. W sierpniu wydała swój pierwszy solowy singiel, „Heaven”, który zapowiadał jej debiutancką płytę studyjną. Utwór zadebiutował na drugim miejscu krajowej listy przebojów. Drugim singlem z albumu został numer „Daddy”, który piosenkarka nagrała z gościnnym udziałem Naughty’ego Boya. W październiku ukazał się kolejny utwór z płyty artystki - „Read All About It”, który nagrała w duecie z Professorem Greenem. Piosenka zadebiutowała na pierwszym miejscu brytyjskiej listy przebojów, zostając tym samym pierwszym singlem w dorobku artystki, który znalazł się na szczycie notowań w kraju. Pod koniec listopada Sandé wystąpiła podczas koncertu BRMB Live 2011 organizowanego przez Free Radio Birmingham. W grudniu otrzymała statuetkę podczas ceremonii wręczenia nagród BRIT Award w kategorii „Wybór krytyków”.


W lutym 2012 wydała debiutancki album zatytułowany, zatytułowany Our Version of Events, z którym trafiła na pierwsze miejsce brytyjskiej listy najczęściej kupowanych płyt, gdzie pozostał przez kolejne sześć tygodni, osiągając wynik ponad 2 mln sprzedanych egzemplarzy. Płyta stała się tym samym najlepiej sprzedającym się albumem w Wielkiej Brytanii w tym roku. W tym samym miesiącu premierę miał kolejny singiel promujący płytę - „Next to Me”, który zadebiutował na drugim miejscu krajowej listy przebojów.

27 lipca wystąpiła podczas ceremonii otwarcia XXX Letnich Igrzysk Olimpijskich rozgrywających się w Londynie. Zaśpiewała wówczas utwory „Abide with Me” i „Heaven”. Jej inna piosenka, „Wonder” została wykorzystana jako motyw muzyczny podczas napisów końcowych transmisji. 12 sierpnia piosenkarka zaśpiewała podczas ceremonii zamknięcia igrzysk, w trakcie której zaprezentowała swój nowy singiel „Beneath Your Beautiful” nagrany wspólnie z Labyrinthem.

W 2013 odebrała European Border Breakers Award, statuetkę wręczaną artystom, których debiutanckie płyty osiągnęły sukces komercyjny poza ich własnym krajem. W 2013 wydała pierwsze dwupłytowe wydawnictwo koncertowe, zatytułowane Live at the Royal Albert Hall, na którym znalazł się zapis audiowizualny jej koncertu w brytyjskiej Royal Albert Hall. W czerwcu zaczęła pracę nad swoją drugą płytą studyjną, której premiera zaplanowana jest na 2016 rok. Na krążku znajdzie się m.in. utwór „Pluto” nagrany z Naughty Boy’em, a także piosenki „Enough”, „Call Me What You Like”, „You and Me” i „This Much Is True”, który został napisany dla jej byłego męża. Album ukaże się pod szyldem wytwórni Roc Nation założonej przez rapera Jaya-Z.

W listopadzie 2014 dołączyła do charytatywnego zespołu Band Aid 30, z którym nagrała nową wersję singla „Do They Know It’s Christmas?”. W czerwcu 2015 opublikowała utwór „Don’t Fight the Bullet”. We wrześniu 2016 wydała singiel „Hurts”. Utwory zapowiadały drugą płytę studyjną piosenkarki pt. Long Live the Angels, która ukazała się w listopadzie 2016.

Artystka pisała teksty piosenek dla wielu znanych wykonawców, takim jak m.in. Chipmunk („Diamond Rings”), Wiley („Never Be Your Woman”), Susan Boyle („This Will Be the Year”), Professor Green („Kids That Love to Dance”), Tinchy Stryder („Let It Rain”), Leona Lewis („Trouble”), Alesha Dixon („Radio”), Cheryl Cole („Boys”), Tinie Tempah („Let Go”), Pixie Lott i The Saturdays.

Simon Cowell nazwał Emeli Sandé „swoją ulubioną obecnie autorką tekstów”. Amerykański Jay-Z przyznał w jednym z wywiadów, że chciałby, żeby ta nagrała duet razem z Beyoncé Knowles, będącą prywatnie jego żoną.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Diamond Rings	Chipmunk featuring Emeli Sandé	07.2009	6[16]	-	Jive 88697553162	[written by Jahmaal Fyffe, Emeli Sandé, Shahid Khan][produced by Naughty Boy]
Never Be Your Woman	Naughty Boy presents Wiley featuring Emeli Sandé	03.2010	8[9]	-	Relentless/Virgin RELCD 65	[written by Shahid Khan,Richard Cowie,Bing Crosby,Jyoti Mishra,Irving Wallman,Max Wartell][produced by Naughty Boy]
Heaven	Emeli Sandé	08.2011	2[27]	-	Virgin GBAAA 1100192	[gold-UK][written by Emeli Sandé, Shahid Khan, Harry Craze, Hugo Chegwin ,Mike Spencer][produced by Mike Spencer]
Read All About It	Professor Green featuring Emeli Sandé	11.2011	1[2][27]	-	Virgin GBAAA 1100291	[platinum-UK][written by Stephen Manderson ,Tom Barnes, Ben Kohn, Peter Kelleher, Iain James, Adele Sandé][produced by TMS ,iSHi]
Daddy	Emeli Sandé featuring Naughty Boy	12.2011	21[3]	-	Virgin GBAAA 1100415	[written by Emeli Sandé ,Shahid Khan, James Murray, Mustafa Omer, Grant Mitchell][produced by Naughty Boy, Mojam]
Next to Me	Emeli Sandé	02.2012	2[42]	25[20]	Virgin GBAAA 1200003	[platinum-UK][platinum-US][written by Emeli Sandé, Hugo Chegwin, Harry Craze, Anup Paul][produced by Craze & Hoax, Mojam Music]
Read All About It, Pt. III	Emeli Sandé	02.2012	3[51]	-	Virgin GBAAA 1200018	[platinum-UK][written by Stephen Manderson, Iain James, Tom Barnes, Ben Kohn, Pete Kelleher, Emeli Sandé][produced by Gavin Powell]
My Kind of Love	Emeli Sandé	05.2012	17[21]	-	Virgin GBAAA 1200007	[silver-UK][written by Emeli Sandé, Emile Haynie, M. Birdsong, Daniel "Danny Keyz" Tannenbaum][produced by Emile Haynie, Danny Keyz, Craze & Hoax]
Abide with Me	Emeli Sandé	08.2012	44[2]	-	Locog UMC GBYTU 1200224	[written by William Henry Monk,Henry Francis Lyte]
Clown	Emeli Sandé	09.2012	4[27]	-	Virgin GBAAA 1200010	[platinum-UK][written by Emeli Sandé, Shahid Khan, Grant Mitchell][produced by Naughty Boy]
Beneath Your Beautiful	Labrinth featuring Emeli Sandé	10.2012	1[1][31]	34[14]	Syco Music GBHMU 1200008	[2x-platinum-UK][written by Timothy McKenzie, Adele Emeli Sandé ,Mike Posner][produced by Labrinth Da Digglar]
Wonder	Naughty Boy featuring Emeli Sandé	11.2012	10[11]	-	Virgin GBAAA 1200679	[silver-UK][written by Hugo Chegwin,Harry Craze,Shahid Khan,Emeli Sandé][produced by Naughty Boy,Craze & Hoax ]
Clown/Next to Me	Emeli Sandé	03.2013	90[1]	-	Virgin GB3CJ 1300007	[written by Emeli Sandé, Shahid Khan,Grant Mitchell]
Lifted	Naughty Boy featuring Emeli Sandé	08.2013	8[5]	-	Virgin GBUM 71304628	[written by Shahid Khan,Emeli Sandé,Hugo Chegwin,Harry Craze,Mustafa Omer,James Murray][produced by Naughty Boy,Mojam ,Craze & Hoax]
Free	Rudimental featuring Emeli Sandé	11.2013	26[6]	-	Asylum GBAHS 1200494	[silver-UK][written by Rudimental,Emeli Sandé][produced by Rudimental,Mike Spencer]
What I Did for Love	David Guetta featuring Emeli Sandé	12.2014	6[23]	-	Parlophone GB28K 1400044	[gold-UK][written by David Guetta, Giorgio Tuinfort, Breyan Isaac, Jason Evigan, Sam Martin, Sean Douglas][produced by David Guetta, Giorgio Tuinfort]
Hurts	Emeli Sandé	09.2016	22[11]	-	Virgin GBUM 71604959	[silver-UK][written by Adele Emily Sandé,James Murray,Mustafa Omer,Matthew Holmes,Philip Leigh][produced by Mac & Phil,Mojam]
Breathing Underwater	Emeli Sandé	11.2016	78[2]	-	Virgin GBUM 71604943	[written by Emeli Sandé,Chris Crowhurst][produced by Chris Loco]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Our Version of Events	Emeli Sandé	02.2012	1[10][136]	28[42]	Virgin CDVY 3094	[8x-platinum-UK][gold-US][produced by Naughty Boy,Craze & Hoax,Mike Spencer,Emile Haynie,Paul Herman,Ash Millard,Mojam Music,Alicia Keys,Gavin Powell]
iTunes Session EP.	Emeli Sandé	05.2013	-	86[1]	Virgin	-
Live at the Royal Albert Hall	Emeli Sandé	09.2013	-	124[1]	Virgin CDVX 3106	[gold-UK]
Long Live the Angels	Emeli Sandé	11.2016	2[23]	41[1]	Virgin CDV 3163	[gold-UK][produced by Emeli Sandé,Jonny Coffer,Chris Loco,Mac & Phil,Mojam,Naughty Boy,ProducerWez,Rachet,Shakaveli,TMS]
Real Life	Emeli Sandé	09.2019	6[4]	-	EMI CDV 3232	[produced by Troy Miller]

Merseybeats

Grupa brytyjska debiutująca jako The Mavericks w składzie: Tony Crane (ur. 17.04.1945 r. w Liverpoolu, śpiew, gitara prowadząca), Billy Kinsley (śpiew, bas), David Ellis (gitara rytmiczna) i Frank Sloan (perkusja).
W 1962 r., na długo przed rozsławieniem Liverpoolu przez Beatlesów, zmienili nazwę na Merseybeats, Ellisa i Sloana zaś zastąpili w składzie Aaron Williams i John Banks.

W połowie 1963 r. beatlemania opanowała całą Wielką Brytanię, a emisariusze licznych wytwórni płytowych ściągali tłumnie do Liverpoolu w poszukiwaniu młodych talentów. The Merseybeats dostrzeżeni przez firmę Fontana podpisali kontrakt z Brianem Epsteinem, lecz zerwali go po kilku tygodniach skutkiem sporu o estradową prezencję. Zadebiutowali singlem z kompozycją Burta Bacharacha i Hala Davida "It's Love That Really Counts", lecz autorem ich największego przeboju ,"I Think Of You" był mało znany twórca Peter Lee Stirling.

Wprawdzie na singlu zaprezentowali się jako balladziści, jednak ich maxi-single zawierały znacznie ostrzejsze utwory. Jeden z nich, "On Stage", dzięki czarno-białej okładce, nie zawierającej zdjęcia zespołu, był prekursorskim dokonaniem plastycznym. Pierwszy album grupy oparty był głównie na starych muzycznych standardach. Billy Kinsley, nie mogąc dostosować się do wymogów beatowego gwiazdorstwa, opuścił na pewien czas zespół, powrócił jednak na trzecim przebojowym singlu Merseybeats, "Wishin' And Hopin"' (również kompozycji Bacharacha i Davida;).

W grupie okresowo występowali też Bob Garner, a po nim Johnny Gustafson z grupy Big Three (później w The Quartermass). Na późniejsze losy grupy miał wpłynąć zmierzch brzmienia Mersey, choć zmiana menedżera na Kita Lamberta przyniosła jeszcze dwa skromne przeboje: "I Love You, Yes I Do" i "I Stand Accused".

W styczniu 1966 r. grupa rozpadła się. torując drogę założonemu przez Crane'a i Kinsleya duetowi Merseys (największy przebój "Sorrow" z 1966 r.). Po latach Crane reaktywował Merseybeats, występujących regularnie do dzisiaj w kabaretach.

Single

Tytuł

Wykonawca

Data wydania

UK

US

Wytwórnia [UK]

Komentarz

It's Love That Really Counts/The Fortune Teller

Merseybeats

09.1963

24[12]

-

Fontana TF 412

[written by Burt Bacharach Hal David][oryginalnie nagrana przez Shirelles w 1962r]

I Think Of You/Mister Moonlight

Merseybeats

12.1963

5[17]

-

Fontana TF 431

[written by Peter Lee Sterling]

Don't Turn Around/Really Mystified

Merseybeats

04.1964

13[11]

-

Fontana TF 459

[written by Peter Lee Stirling, Barry Mason]

Wishin' And Hopin'/Milkman

Merseybeats

06.1964

13[10]

-

Fontana TF 482

[written by Burt Bacharach Hal David][oryginalnie nagrana przez Dionne Warwick]

Last Night/See Me Back

Merseybeats

10.1964

40[3]

-

Fontana TF 504

[written by Springer, Kaye]

I Love You, Yes I Do/Good, Good Lovin'

Merseybeats

09.1965

22[8]

-

Fontana TF 607

[written by Wood, Seiler, Marcus, Nix, Glover][produced by Kit Lambert]

I Stand Accused/All My Life

Merseybeats

12.1965

38[3]

-

Fontana TF 645

[written by T. Colton, R. Smith][produced by Kit Lambert]

EP's

I Think Of You

Merseybeats

03.1964

8[12]

-

Fontana TE 17 423

-

The Merseybeats On Stage

Merseybeats

04.1964

2[25]

-

Fontana TE 17 422

-

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Merseybeats	Merseybeats	06.1964	12[9]	-	Fontana TL 5210	-

Mercy Dee

Właśc. Mercy Dee Walton, ur. 30.08.1915 r. w Waco w stanie Teksas (USA), zm. 2.12.1962 r. w Kalifornii. Od trzynastego roku życia Mercy Dee interesował się grą na pianinie, w czym niemałą rolę odgrywali liczni miejscowi muzycy, tacy jak Sam Brewster, Pinetop Shorty, Willy Woodson i Delois Maxey.

Wkrótce potem wyrobił sobie łatwo rozpoznawalny styl gry, charakteryzujący się bogactwem trylów i akordami w wysokich tonacjach; jego teksty były nasycone mocnymi, głęboko zapadającymi w pamięć obrazami. Po przeprowadzce do Kalifornii w 1938 r. działał tam i nagrywał z rozmaitymi grupami w latach 1949-55.

Zdarzało mu się nawet wykonywać (był też wokalistą) rock'n'rolla (w tym utwory Chucka Berry'ego) oraz muzykę pop, ale najlepiej radził sobie w powolnych utworach bluesowych, takich jak dobrze znany "One Room Country Shack" z 1953 r. lub w utworach humorystycznych, jak "GI Fever" (jego pierwsze nagranie). Ze względu na nasycenie tego właśnie typu muzyką, szczególnie ciekawy jest album nagrany w 1961 r. dla wytworni Arhoolie.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Lonesome Cabin Blues/Baba-Du-Lay Fever	Mercy Dee	06.1949	-	-	Spire 11-001	-
Evil And Hanky/Travellin' Alone Blues	Mercy Dee	.1949	-	-	Spire 11-002	-
Homely Baby/Empty Life	Mercy Dee	10.1950	-	-	Imperial 5104	[written by M. D. Walton]
Bird Brain Baby/Big Foot Country	Mercy Dee	.1951	-	-	Imperial 5110	-
Roamin' Blues/Bought Love	Mercy Dee	.1951	-	-	Imperial 5118	-
Danger Zone (Crepe On Your Door)/ Pay Off (Anything In The World)	Mercy Dee	.1951	-	-	Imperial 5127	-
Straight And Narrow/Happy Bachelor	Mercy Dee	.1951	-	-	Colony 102	-
Old Fashioned Ways/Pay Off (Anything In The World)	Mercy Dee	.1951	-	-	Colony 107	[written by M. D. Walton]
Please Understand (All Over)/Danger Zone (Crepe On Your Door)	Mercy Dee	.1951	-	-	Colony 111	-
One Room Country Shack/My Woman Knows The Score	Mercy Dee	.1952	-	-	Specialty 458	[written by M. D. Walton]
Please Understand (All Over)/Pay Off (Anything In The World)	Mercy Dee	.1953	-	-	Bayou 003	-
Danger Zone (Crepe On Your Door)/Happy Bachelor Blues	Mercy Dee	.1953	-	-	Bayou 013	-
Rent Man Blues/Fall Guy	Mercy Dee and Thelma	07.1953	-	-	Specialty 466	[written by M. D. Walton]
Get To Gettin'/Dark Muddy Bottom	Mercy Dee	12.1953	-	-	Specialty 481	[written by M. D. Walton]
Trailing My Baby/The Main Event (instrumental)	Mercy Dee	.1954	-	-	Rhythm 1774	-
Romp & Stomp Blues/Oh Oh Please	Mercy Dee	07.1955	-	-	Flair 1073	[written by Dee, Josea]
Come Back Maybellene/True Love	Mercy Dee	09.1955	-	-	Flair 1077	-
Have You Ever/Stubborn Woman	Mercy Dee	.1955	-	-	Flair 1078	-
Lady Luck/Betty Jean	Mercy Dee	.1963	-	-	Arhoolie 45-501	[written by M. D. Walton]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
A Pity And A Shame	Mercy Dee	.1963	-	-	Bluesville 1039	-
G.I. Fever	Mercy Dee	.1985	-	-	Crown Prince IG-406 (Sw)	-
One Room Country Shack	Mercy Dee	.1993	-	-	Ace CDCHD 475	-
Troublesome Mind	Mercy Dee	.1993	-	-	Arhoolie CD 369	-

Memphis Minnie

Memphis Minnie (urodzona 3 czerwca 1897 w Algiers - Luisiana) jest typowana przez wielu do tytułu najlepszej wokalistki bluesowej wszechczasów. Była nie tylko wokalistką, ale także gitarzystką, która potrafiła wyłamać się z żeńskiej części, ale również rywalizować z najlepszymi artystami płci przeciwnej. Znalazła się wśród pierwszej dwudziestki wybranych do "Hall of Fame" podczas inauguracyjnej ceremonii "W. C. Handy Awards" w 1980 roku.

Około 1904 roku Minnie wraz z rodziną przeniosła się na farmę w Wall (Mississipi), znajdującą się na południu Memphis. Swą pierwszą gitarę otrzymała w 1905 roku jako prezent gwiazdkowy. Wkrótce, oprócz gry na gitarze zajmowała się także grą na banjo. We wczesnym okresie nastoletnim zdarzało się jej uciekać z domu, aby móc zagrać na Memphis Beale Street. Podczas wojny rozpoczęła podróżowanie na południe z Ringling Brothers w celu nabrania doświadczenia jako wokalistka.

Minnie była twardą zawodniczką do picia, a w śpiewaniu była porównywana z wieloma znanymi bluesowymi śpiewakami płci męskiej. W latach 20-tych powróciła do Memphis, gdzie wspierana przez swojego gitarzystę, a zarazem drugiego męża Kansas'a Joe'a McCoy, została odkryta na Beale Street przez Columbia Records w 1929 roku. Później, tego samego roku nagrała swój pierwszy utwór Bumble Bee, który odniósł największy sukces.

Minnie i Joe zawładnęli sceną bluesa i stali się jej częścią w rozwijającym się Chicago, do którego przeprowadzili się w 1930 roku. Minnie nagrywała z wieloma wytwórniami płytowymi, a także z dużą ilością męskich wykonawców bluesowych przed trudem choroby, która zmusiła ją do odejścia z branży w połowie lat 50-tych. Następnie powróciła z powrotem do Memphis, gdzie spędziła resztę swojego życia, zanim zmarła w wyniku udaru 6 sierpnia 1973.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Bumble Bee / Bumble Bee No.2	Memphis Minnie	.1932	-	-	Banner 32525	-
I'm Talking About You (Parts 1 & 2)	Memphis Minnie	.1932	-	-	Banner 32556	-
Fishin' Blues / Where Is My Good Man	Memphis Minnie	.1933	-	-	Banner 32796	-
Kind Treatment Blues / Outdoor Blues	Memphis Minnie	.1933	-	-	Banner 32797	-
Joe Louis Strut / He's In the Ring	Memphis Minnie	.1935	-	-	Vocalion 03046	-
Me and My Chauffeur Blues / Can't Afford to Lose My Man	Memphis Minnie	07.1941	-	-	OKeh 06288	-
Looking the World Over / Black Rat Swing [by Little Son Joe]	Memphis Minnie	.1943	-	-	Okeh 6707	-
When You Love Me / Love Come and Go	Memphis Minnie	.1945	-	-	Okeh 6733	-

Memphis Horns

Zespół, którego członkowie wywodzili się z formacji The Mar-Keys; w czasie całej swojej kariery mógł "poszczycić się" wyjątkowo płynnym składem. Prawdziwymi podporami grupy byli trębacz Wayne Jackson i saksofonista tenorowy Andrew Love, którzy z powodzeniem prowadzili ją w czasie związków ze studiami Stax i Hi.

Wspomagani przez Jamesa Mitchella (saksofon barytonowy), Jacka Hale'a (puzon) i Eda Logana lub Lewisa Collinsa (saksofon tenorowy), The Horns pojawili się na płytach takich wykonawców jak Al Green, Ann Peebles, Syl Johnson i wielu innych.

Na debiutanckim albumie zespołu gościnnie zagrało kilku członków The Dixie Flyers. W połowie lat 70. The Horns umieścili cztery utwory na rhythm'n'bluesowej liście przebojów, m.in. "Get Up And Dance" oraz "Just For Your Love". Na nagranym w 1978 r. albumie Memphis Horns II zaśpiewali gościnnie Michael McDonald, Anita Pointer i James Gilstrap.

Memphis Horns zasłynęli jednak bardziej dzięki swojemu wkładowi do kilku pamiętnych nagrań prezentujących muzykę soul rodem z amerykańskiego Południa. Andrew Love i Wayne Jackson w latach 80. nagrywali nadal pod szyldem Memphis Horns, biorąc udział w nagraniu albumu Rattle And Hum U2 oraz Talk Is Cheap Keitha Richarda (oba z 1988 r.). W 1990 r. obaj muzycy dołączyli do zespołu Roberta Craya.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Get up and dance/Don' t abuse it	Memphis Horns	02.1977	-	108[1]	RCA 10 836	[written by Alan Abrahams , Clarence McDonald, Henry Justin, Ted Wender][produced by Alan Abrahams][61[11].R&B; Chart]
What The Funk/Love Is Happiness	Memphis Horns	07.1977	-	-	RCA 10 999	[written by Alan Abrahams , Clarence McDonald, Henry Justin, Ted Wender][produced by Alan Abrahams , Clarence McDonald][83[3].R&B; Chart]
Just for your love/Keep on smillin'	Memphis Horns	10.1977	-	101[15]	RCA 11 064	[written by Alan Abrahams , Clarence McDonald, J. Gadson][produced by Alan Abrahams , Clarence McDonald][17[20].R&B; Chart]
Our love will survive/[Let's go] All the way	Memphis Horns	07.1978	-	-	RCA 11 309	[written by J. Mitchell, E. Floyd, R. Kirk, S. Floyd][produced by Alan V. Abrahams, Reginald “Sonny" Burke][42[11].R&B; Chart]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
The Memphis Horns Band II	Memphis Horns	06.1978	-	163[9]	RCA Victor 2643	[produced by Alan V. Abrahams, Reginald "Sonny" Burke]
Midnight stroll	Robert Cray Band feat The Memphis Horns	10.1990	-	51[32]	Mercury 846652	[gold-US][produced by Dennis Walker]

Mel McDaniel

Mel McDaniel urodził się w Checotah w stanie Oklahoma 6 września 1942r, ale dorastał w Okmulgee . W młodości wykazywał zainteresowanie muzyką, uczył się gry na trąbce od czwartej klasy, a następnie sięgnął po gitarę. Jako nastolatek grał w lokalnych zespołach, a podczas nauki w szkole średniej pracował jako muzyk w klubach Tulsy. Nagrał kilka singli dla niektórych lokalnych wytwórni, a następnie postanowił spróbować swego szczęścia w w Ohio, a następnie w Nashville pod koniec lat 60-tych.

Jego głównym celem w stolicy country było odniesienie sukcesu jako kompozytor country. Pracował na stacji benzynowej, aby zarobić na życie, jednocześnie próbując zdobyć uwagę wydawców muzycznych i artystów.Nie przyniosło to powodzenia,stąd jego decyzja o przeprowadzce do Anchorage na Alasce,gdzie szybko stał się szanowanym artystą country.

W 1976r powraca do Nashville,gdzie podpisuje kontrakt płytowy z wytwórnią Capitol.Jego singiel "Have a Dream on Me" cieszył się niewielkim powodzeniem,ale prawdziwe sukcesy przyszły w latach 80-tych.Jego największy hit to piosenka "Baby's Got Her Blue Jeans On" nagrana w 1984r i nominowana do nagrody Grammy.McDaniel kontynuje występy w latach 90 i 2000-ych zwykle w Grand Ole Opry.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
All the sweet	Mel McDaniel	03.1977	-	39[2].Country Chart	Capitol 4373	[written by J. Zarface, B. Zerface, B. Morrison][produced by Johnny MacRae]
Gentle to your senses	Mel McDaniel	07.1977	-	18[7].Country Chart	Capitol 4430	[written by Larry E. Williams][produced by Johnny MacRae]
Soul of a honky tonk women	Mel McDaniel	10.1977	-	27[5].Country Chart	Capitol 4481	[written by Herb Coleman, Bob Morrison][produced by Johnny MacRae]
God made love	Mel McDaniel	01.1978	-	11[8].Country Chart	Capitol 4520	[written by Dennis Linde, Johnny MacRae, Lendell Pollard, Mel McDaniel][produced by Johnny MacRae]
Bordertown woman	Mel McDaniel	09.1978	-	26[6].Country Chart	Capitol 4597	[written by Max D. Barnes][produced by Johnny MacRae]
Love lies	Mel McDaniel	04.1979	-	33[3].Country Chart	Capitol 4691	[written by C. Black, S. Barrett][produced by Johnny MacRae]
Play her back to yesterday	Mel McDaniel	07.1979	-	24[6].Country Chart	Capitol 4740	[written by B. Morrison, M. Hughes][produced by Johnny MacRae]
Lovin' starts where friendship ends	Mel McDaniel	11.1979	-	27[6].Country Chart	Capitol 4784	[written by D. Linde, A. Rush][produced by Johnny MacRae]
Hello Daddy,good morning darling	Mel McDaniel	08.1980	-	39[2].Country Chart	Capitol 4886	[written by Anders, Dunn, Linard, Murrah, Steagall][produced by Larry Rogers]
Countryfied	Mel McDaniel	12.1980	-	23[7].Country Chart	Capitol 4949	[written by D. Hogan, R. Scaife][produced by Larry Rogers]
Louisiana Saturday Night / My Ship's Comin' In	Mel McDaniel	04.1981	-	7[10].Country Chart	Capitol 4983	[written by Bob McDill][produced by Larry Rogers]
Right in the palm of your hand	Mel McDaniel	08.1981	-	10[9].Country Chart	Capitol 5022	[written by Bob McDill][produced by Larry Rogers]
Preaching up a storm	Mel McDaniel	11.1981	-	19[10].Country Chart	Capitol 5059	[written by R. Murrah, S. Anders][produced by Larry Rogers]
Take me to the country	Mel McDaniel	04.1982	-	10[10].Country Chart	Capitol 5095	[written by Scaife, Singleton, Rogers][produced by Larry Rogers]
Big Ole Brew / Lay Down	Mel McDaniel	07.1982	-	4[14].Country Chart	Capitol 5138	[written by Russell Smith][produced by Larry Rogers]
I wish I was in Nashville	Mel McDaniel	12.1982	-	20[8].Country Chart	Capitol 5169	[written by Bob McDill][produced by Larry Rogers]
Old Man River (I've Come To Talk Again) / Big Time	Mel McDaniel	05.1983	-	22[7].Country Chart	Capitol 5218	[written by R. Scalfe, D. Hogan][produced by Larry Rogers]
Hot time in old town tonight	Mel McDaniel	09.1983	-	39[1].Country Chart	Capitol 5259	[written by Bob McDill][produced by Larry Rogers]
I call it love	Mel McDaniel	12.1983	-	9[12].Country Chart	Capitol 5298	[written by Herb McCullough][produced by Mel McDaniel]
Baby's Got Her Blue Jeans On / Gunfighter's Song	Mel McDaniel	12.1984	-	1[1][15].Country Chart	Capitol 5418	[written by Bob McDill][produced by Jerry Kennedy]
Let It Roll (Let It Rock) / Dreamin' With You	Mel McDaniel	04.1985	-	6[12].Country Chart	Capitol 5458	[written by E. Anderson][produced by Jerry Kennedy]
Stand Up / I Feel a Storm Coming	Mel McDaniel	10.1985	-	5[15].Country Chart	Capitol 5513	[written by Channel, Rector, Throckmorton][produced by Jerry Kennedy]
Shoe string	Mel McDaniel	02.1986	-	22[8].Country Chart	Capitol 5544	[written by S. Hogin, D. Gillon][produced by Jerry Kennedy]
Stand On It / In Oklahoma	Mel McDaniel	10.1986	-	12[12].Country Chart	Capitol 5620	[written by Bruce Springsteen][produced by Jerry Kennedy]
Real good feel good song	Mel McDaniel	06.1988	-	9[12].Country Chart	Capitol 44 158	[written by R. Fagen, L. Alderman][produced by Jerry Kennedy]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Gentle To Your Senses	Mel McDaniel	.1978	-	45.Country Chart	Capitol 11 694	[produced by Johnny MacRae]
I'm Countryfied	Mel McDaniel	.1980	-	24.Country Chart	Capitol 12 116	[produced by Larry Rogers]
Naturally Country	Mel McDaniel	.1983	-	63.Country Chart	Capitol	[produced by Larry Rogers]
Mel Mcdaniel with Oklahoma Wind	Mel McDaniel	.1984	-	64.Country Chart	Capitol 99 999	[produced by Mel McDaniel]
Let It Roll	Mel McDaniel	.1985	-	4.Country Chart	Capitol ST-12402	[produced by Jerry Kennedy]
Stand Up	Mel McDaniel	.1985	-	25.Country Chart	Capitol ST-12437	[produced by Jerry Kennedy]
Just Can't Sit Down Music	Mel McDaniel	.1986	-	25.Country Chart	Capitol ST-12528	[produced by Jerry Kennedy]
Greatest Hits	Mel McDaniel	.1987	-	43.Country Chart	Capitol 12 572	-
Now You're Talkin'	Mel McDaniel	.1988	-	51.Country Chart	Capitol 48058	[produced by Jerry Kennedy]

Meli'sa Morgan

Meli'sa Morgan jest afro-amerykańską wokalistką urodzona w Queens , w Nowym Jorku , która miała szereg przebojów urban contemporary i house w latach 80 i 90-tych. Miała swój początek w branży muzycznej podczas śpiewania z kościelnym chórem gospel,który nazywał się Starlets Of Corona.Cytuje Chakę Khan jako swój muzyczny wzór.

Jej wczesna obecność na listach przebojów ma miejsce jako wokalistki tanecznej grupy Shades of Love . Grupa miała jeden hit na Hot Dance Club Play w 1982 roku, # 26 "Body to Body (Keep in Touch)". Został on ponownie spopularyzowany w 1994 roku przez nowy remiks , i osiągnął numer 1 na liście Hot Dance Club Play.

W tym samym roku, przedsiębiorca muzyczny Jacques Fred Petrus poprosił ją, aby dołączyła do nowo utworzonej grupy studyjnej High Fashion,w której oprócz Morgan występowało dwoje innych wokalistów z New Yorku, Eric McClinton i Alyson Williams .Jedynym hitem grupy był singiel, "Feelin 'Lucky Lately",który osiągnęł # 32 na Black Singles Chart. W 1983 roku Morgan opuściła zespół i została zastąpiona przez jazzową wokalistkę Marcellę Allen.

Jako solowa artystka miała na szczycie listy R & B swój cover Prince'a "Do Me, Baby", (tytułowy utwór z jej debiutanckiego albumu ), który również stał się jej jedynym przebojem na Billboard Hot 100 Sigles, osiągając # 46 w 1986 roku. Miała kilka solowych hitów na liście przebojów tanecznych, m.in. "Still In Love With You", który był hitem numer 3 w 1992 roku.

Po długiej przerwie, Morgan wydała swój piąty solowy album,I Remember. Pierwszy singiel "Back Together Again", utwór oryginalnie nagrany przez Robertę Flack i Donny Hathaway'a , był umiarkowanie grany w stacjach radiowych we wczesnym okresie 2006 roku i zajął 46 miejsce na Billboard R & B Chart. Następne single to m.in. "I Remember", "Will You?" i "High Maintenance", który ukazał się we wrześniu 2006 roku. Nowy materiał Meli'sy Morgan można usłyszeć na niemieckim wydaniu Cool Million, który prezentuje Meli'sę Morgan jako wokalistkę w utworze otwierającym płytę Sweet Baby. To dowodzi, że nadal jest wokalnie w najlepszej kondycji.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Do Me Baby / Do Me Baby (Interlude)	Meli'sa Morgan	11.1985	-	46[14]	Capitol 5523	[written by Prince][produced by Paul Laurence][1[3][24].R&B; Chart]
Do You Still Love Me? / Do You Still Love Me? (Interlude)	Meli'sa Morgan	03.1986	-	-	Capitol 5567	[written by L. Wilson, M. Morgan][produced by Lesette Wilson, Meli'sa Morgan][5[19].R&B; Chart]
Fool's Paradise / Getting to Know You Better	Meli'sa Morgan	07.1986	-	-	Capitol 5600	[written by Lesette Wilson, Meli'sa Morgan][produced by Lesette Wilson,Meli'sa Morgan][24[12].R&B; Chart]
Deeper Love	Meli'sa Morgan	01.1987	-	-	Capitol 5674	[written by Diane Warren][produced by Dennis Lambert, Jeremy Smith][74[7].R&B; Chart][piosenka z filmu "Golden child"]
If You Can Do It: I Can Too!!	Meli'sa Morgan	10.1987	-	-	Capitol 44 088	[written by Paul Laurence Jones][produced by Paul Laurence][2[18].R&B; Chart][27[5].Hot Disco/Dance;Capitol 15 345 12"]
Love Changes	Kashif & Meli'sa Morgan	11.1987	-	-	Arista 9626	[written by Skip Scarborough][produced by Kashif][2[19].R&B; Chart]
Here Comes The Night	Meli'sa Morgan	02.1988	-	-	Capitol 44 022	[written by C. Sturken, E. Rogers][produced by Carl Sturken, Evan Rogers, Kashif][17[13].R&B; Chart]
Can You Give Me What I Want	Meli'sa Morgan	05.1990	-	-	Capitol 44 526	[produced by Attala Zane Giles][33[9].R&B; Chart]
Still In Love With You	Meli'sa Morgan	03.1992	-	-	Pendulum 64 767	[written by Al Green, Al Jackson Jr., Willie Mitchell][produced by Bernard Belle][9[15].R&B; Chart][3[12].Hot Disco/Dance;Pendulum 66 438 12"]
Through The Tears	Meli'sa Morgan	07.1992	-	-	Pendulum 64 733	[produced by Ruben Rodriguez][18[13].R&B; Chart]
I'm Gonna Be Your Lover (Tonight)	Meli'sa Morgan	11.1992	-	-	Pendulum 64 686	[produced by Ruben Rodriguez][68[4].R&B; Chart]
How	JT Taylor with Meli'sa Morgan	05.2000	-	-	Jake 67 0001	[82[8].R&B; Chart]
Back Together Again	Meli'sa Morgan with Freddie Jackson	09.2005	-	-	Lu Ann 90 951	[46[17].R&B; Chart]
I Remember...	Meli'sa Morgan	04.2006	-	-	Lu Ann 90 952	[86[9].R&B; Chart]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Do Me Baby	Meli'sa Morgan	02.1986	-	41[36]	Capitol 12 434	[produced by Bryan Loren , Lesette Wilson, Meli'sa Morgan , Paul Laurence]
Good Love	Meli'sa Morgan	12.1987	-	108[19]	Capitol 46 943	[produced by Kashif, Lesette Wilson, Meli'sa Morgan]