Dick Jurgens

Dick Jurgens-[ur.9.01.1910r Sacramento-5.10.1995r],amerykański bandleader ery swingu,który cieszył się dużą popularnością w latach 30-tych i początku lat 40-tych zeszłego stulecia.
Urodził się w Sacramento w Kalifornii,a jego rodzice to Heinrich Dietrich Jurgens i Clara Matilda (Erath) Jurgens.W szkole średniej grał w orkiestrze,ale został odesłany do grupy wykonującej muzykę pop.W odpowiedzi na to tworzy jeszcze jako student w 1928r swój własny ansambl.Jednym z członków zespołu był jego brat Will,który póżniej w latach sławy bigbandu został jego menadżerem.Dick Jurgens studiuje na University of California w Berkeley i Sacramento Junior College przed otrzymaniem angażu dla orkiestry w St. Francis Hotel w San Francisco w 1933r.

 

W następnym roku podpisuje kontrakt z wytwórnią Decca dla której nagrywa w latach 1934-1940r.W tym czasie rolę wokalisty w orkiestrze spełniał Eddy Howard.
 

Bigband grał w owym czasie w Casino Ballroom na Catalina Island, Elitch Gardens w Denver, Aragon Ballroom i Trianon Ballroom w Chicago.Nagrywa także dla Vocalion w 1938r i Okeh od 1940r.Pierwszym nagraniem był utwór "It's a Hundred to One You're in Love with Me" dla audycji Your Hit Parade,rok póżniej "In an Old Dutch Garden",który stał się dużym szlagierem.Dużym powodzeniem cieszyła się też ich wersja "Careless" pierwotnie nagrana przez orkiestrę Glenna Millera.Po odejściu w 1940r Howarda rolę wokalisty pełnił Harry Cool.
 

Kolejnymi wielkimi przebojami wylansowanymi przez Jurgensa były "A Million Dreams Ago",instrumentalna wersja "Elmer's Tune",którą póżniej nagrano także z wokalem.Jego największy hit 1942r to "One Dozen Roses" nagrany z wokalistą Buddy Moreno.
 

Pod koniec 1942r rozwiązuje orkiestrę pozostawiając tylko niewielką część instrumentalistów ze wzgędu na strajk amerykańskiej federacji muzyków.W latach 1942-45 prowadzi w marynarce wojennej grupę teatralno-muzyczną.Po wojnie organizuje na nowo swoją orkiestrę nagrywając dla Columbia i Mercury w latach 50-tych.Miał od 1948r swój własny show w radio CBS.W tym samym roku żeni się z Miriam Davidson.
 

Rozwiązuje swoją orkiestrę w 1956r na wskutek zmierzchu ery swingu i nowych trendów w muzyce rozrywkowej.Przenosi się do Colorado Springs,gdzie z bratem zakłada elektroniczny biznes.Od czasu do czasu występuje w miejscowym Broadmoor Country Club,by w 1965r przenieść się do Kalifornii.Ostatnie lata to jego udział w handlu nieruchomościami.Zmarł w 1995r na raka w wieku 85 lat.

Single

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Rainbow valley	Dick Jurgens and His Orchestra	03.1939	-	17[2]	Vocalion 4678	[vocal:Eddy Howard]
My last good-bye	Dick Jurgens and His Orchestra	08.1939	-	6[3]	Vocalion 4874	[written by Eddy Howard][vocal:Eddy Howard]
It's a hundred to one [I'm in love]	Dick Jurgens and His Orchestra	09.1939	-	6[7]	Vocalion 5063	[written by Dick Jurgens/Ronnie Kemper][vocal:Eddy Howard]
If I knew then [What I know now]	Dick Jurgens and His Orchestra	10.1939	-	15[1]	Vocalion 5074	[vocal:Eddy Howard]
Careless/I only want a Buddy-Not a sweetheart	Dick Jurgens and His Orchestra	12.1939	-	6[12]	Vocalion 5235	[written by Eddy Howard/Dick Jurgens/Lou Quadling][vocal:Eddy Howard]
In an Old Dutch Garden [By an Old Dutch Mill]/The Little Red Fox [N'Ya N'Ya Ya can't catch me]	Dick Jurgens and His Orchestra	12.1939	-	3[19]	Vocalion 5263	[vocal:Eddy Howard]
Bluebirds in the moonlight/Faithful forever	Dick Jurgens and His Orchestra	12.1939	-	9[6]	Vocalion 5081	[written by Ralph Rainger/Leo Robin][utwór z filmu animowanego "Gulliver's travels"][vocal:Eddy Howard]
On The Isle Of May	Dick Jurgens and His Orchestra	03.1940	-	13[5]	Vocalion 5361	[utwór na bazie "Quartet in D"-Piotra Czajkowskiego][vocal:Eddy Howard]
Cecelia/Love song of Renaldo	Dick Jurgens and His Orchestra	04.1940	-	8[12]	Vocalion 5405	[written by Dave Dreyer/Herman Ruby][vocal:Ronnie Kemper][#7 hit for "Whispering" Jack Smith]
Make Believe Island/The Kitten With The Green Eyes	Dick Jurgens and His Orchestra	08.1940	-	17[2]	Vocalion 5540	[vocal:Harry Cool]
A millions dream ago/Avalon	Dick Jurgens and His Orchestra	08.1940	-	14[6]	Okeh 5628	[vocal:Harry Cool]
Our love affair	Dick Jurgens and His Orchestra	10.1940	-	10[2]	Okeh 5759	[utwór z filmu "Strike up the band"][written by Roger Edens/Arthur Freed][vocal:Harry Cool]
Goodnight,mother	Dick Jurgens and His Orchestra	10.1940	-	25[1]	Okeh 5730	[vocal:Harry Cool]
Along The Santa Fe Trail	Dick Jurgens and His Orchestra	01.1941	-	6[5]	Okeh 5858	[utwór z filmu "Santa Fe Trail"][vocal:Harry Cool]
Nighty night	Dick Jurgens and His Orchestra	06.1941	-	24[1]	Okeh 6166	[vocal:Harry Cool]
Elmer's Tune/You're The Sunshine Of My Heart	Dick Jurgens and His Orchestra	10.1941	-	8[18]	Okeh 6209	[written by Elmer Albrecht]
The Bells Of San Raquel/Cuddle Up A Little Closer	Dick Jurgens and His Orchestra	12.1941	-	7[11] side B:24[1]	Okeh 6456	[written by Lorenzo Barcelata, Milton Leeds, Fred Wise][vocal:Harry Cool][side B:utwór z musicalu na Broadway'u "The Three Twin";tak¿e z filmu "Birth Of The Blues"]
How about you?	Dick Jurgens and His Orchestra	01.1942	-	21[1]	Okeh 6535	[written by Ralph Freed, Burton Lane][utwór z musicalu na Broadway'u "Babes on Broadway"]
One dozen roses/Always in my heart	Dick Jurgens and His Orchestra	04.1942	-	17[3]	Okeh 6636	[written by Ralph Freed, Burton Lane]
On Echo Hill/Happy in love	Dick Jurgens and His Orchestra	06.1942	-	21[1] side B:19[1]	Columbia 36 586	-
[As long as you're not in love with anyone else]Why don't you fall in love with me/Hip hip hooray	Dick Jurgens and His Orchestra	01.1943	-	16[2]	Columbia 36 643	[written by Elmer Albrecht][vocal:Harry Cool]
You'd be so nice to come home to/I'm so-so-so-so-so in love	Dick Jurgens and His Orchestra	03.1943	-	16[3]	Columbia 36 669	[utwór z filmu "Something to shout about"]
[Oh why,Oh why,Did I ever leave]Wyoming/Bless you	Dick Jurgens and His Orchestra	02.1947	-	14[1]	Columbia 37 210	[vocal:Jimmy Castle & Al Galante]
When you were sweet sixteen/On the avenue	Dick Jurgens and His Orchestra	10.1947	-	17[1]	Columbia 37 803	[utwór z filmu "The Great John L."][#1 hit for George G.Gaskin in 1900r][vocal:Jimmy Castle ]

Davy Jones

David JONES (właśc. David Thomas Jones; 30.12.1946, Manchester, Wielka Brytania) - voc, g, perc; kompozytor, autor tekstów, producent nagrań; aktor. Przyszedł na świat w ubogiej rodzinie robotnika kolejowego. Jako chłopiec grał małe role w teatrze radia BBC. Bardziej jednak niż aktorstwo pociągała go kariera dżokeja - od 1960 trenował jazdę konną po okiem znanego trenera Basila Fostera (uprawiał ten sport i w późniejszych latach, m.in. w 1996 zwyciężył w wyścigu dla amatorów w Lingfield w Wielkiej Brytanii).

 

W 1961 porwała go telewizja - zagrał w takich serialach, jak Coronation Street czy Z Cars. W 1962 wcielił się z powodzeniem w Artfula Dodgera w musicalu Oliver! Lionela Barta, wystawionym przez londyński New Theatre. W 1963 powtórzył tę rolę na Broadwayu. 9 lutego 1964 został poproszony o zaśpiewanie jednej z piosenek z widowiska w popularnym programie telewizyjnym Ed Sullivan Show - wystąpił w nim obok debiutującej przed amerykańską publicznością grupy The Beatles. Wkrótce potem podpisał kontrakt z firmą płyfową Colpix, a w rezultacie powstało kilka singli: Dream Girl/Take Me To Paradise, What Are We Going To Do/This Bouquet i Theme From A New Love/Girl From Chelsea, przede wszystkim zaś album "David Jones".
 

Płyty te, wydane w 1965, zawierały błahe piosenki wzorowane na przebojach Bobby'ego Vee, Bobby'ego Rydella i Cliffa Richarda, np. Dream Girl Vana McCoya, My Dad Barry'ego Manna i Cynthii Weil czy Girl From Chelsea Gerry'ego Goffina i Carole King, przeboje angielskich teatrzyków wodewilowych, np. Maybe It's Because I'm A Londoner, Any Old Iron czy Put Me Among The Girls, ale też ambitniejszy repertuar, np. balladę It Ain't Me Babe Boba Dylana.
 

W 1965 otrzymał rolę w serialu telewizyjnym The Monkees wzorowanym na filmach Richarda Lestera z udziałem The Beatles. Tym samym został członkiem nowej grupy poprockowej - The Monkees. Był obok Micky'ego Dolenza jej głównym wokalistą. Sporadycznie tworzył dla niej piosenki wzorowane na przebojach musicalowych (np. Hard To Believe). Z nią odniósł światowy sukces. W okresie działalności The Monkees stworzył wraz z Halem Cone'em wytwórnię płytową Davy Jones Record Co. (opublikował w niej kilka singli, m.in. Randy'ego Johnsona i The Relations), wydawnictwo muzyczne Syncro Music oraz agencję impresaryjną Jon Con, ale wszystkie te firmy zbankrutowały.
 

W 1970 porzucił formację, ale w późniejszych latach, m.in. w 1986,1996 i 2001, uczestniczył w jej powrotach do studia i na scenę. Z niewielkim powodzeniem próbował trudów kariery solowej, proponując na kolejnych płytach, jak "Davy Jones" z 1971, "Incredible!" z 1988 i "Just Me" z 2001, różnoraki repertuar.
 

Oprócz nowych wersji hitów The Monkees (np. Daydream Believer, Valleri) i piosenek nawiązujących do nich (np. She Believes Johna Stewarta, podejmująca wątki Daydream Believer) przedstawił m.in. staroświecki pop (np. You're A Lady), utwory country (np. Rainbows, You Don't Have To Be A Country Boy To Sing A Country Song), stylizacje soulowe (np. Make The Woman Love Me) i nawet własną odmianę art rocka , When You Tell Me That You Love Me.
 

Osobny, niezwykle ważny rozdział w jego dorobku stanowiły poruszające pieśni religijne (np. My Heart Belongs To The Lord, Look Inside Yourself). Z sukcesem działał - zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i w Stanach - jako aktor musicalowy; znowu zagrał w Oliver! (rola - Fagin), a także m.in. w The Point Harry'ego Nilssona (rola - Oblio; spektakl londyńskiego Mermaid Theatre udokumentowano w 1978 płytą), Godspell Stephena Schwartza (rola - Jezus) oraz Creasejima Jacobsa i Warrena Caseya.
 

Wystąpił w kilku filmach, m.in. wraz z dawnymi kolegami z The Monkees, Mickym Dolenzem i Peterem Torkiem, w The Brady Bunch Movie (1995, reż. Betty Thomas; na towarzyszącej obrazowi płycie "Brady Bunch", Milan, 1996, znalazła się nowa wersja jego starej piosenki Girl). Opublikował kilka tomów prozy autobiograficznej: They Made A Monkee Out Of Me (1987), Mutant Monkees Meet The Masters Of The Multi-Media Manipulation Machine! (1992) i Still Daydream Believin' (1998).

Single

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
What Are We Going to Do? / This Bouquet	Davy Jones	08.1965	-	93[3]	Colpix CP 784	[written by Hank Levine/MacLeod/Barbara Roberds][produced by Hank Levine]
It Ain't Me Babe/Baby It's Me	Davy Jones	04.1967	-	-	Pye 7N 17302 [UK]	[written by Bob Dylan][produced by Hank Levine]
Theme For A New Love/Dream Girl	Davy Jones	09.1967	-	-	Pye 7N 17380 [UK]	[written by Abrams/Hank Levine][produced by Hank Levine]
Rainy Jane / Welcome to My Love	Davy Jones	06.1971	-	52[9]	Bell 45.111	[written by Howard Greenfield/Neil Sedaka][produced by Jackie Mills]
Girl / Take My Love	Davy Jones	11.1971	-	-	Bell 45.159	[written by Charles Fox/Norman Gimbel][produced by Jackie Mills]
I Really Love You / Sitting in the Apple Tree	Davy Jones	10.1971	-	107[3]	Bell 45.136	[written by Bob Gundry][produced by Jackie Mills]

Albumy

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
David Jones	Davy Jones	05.1967	-	185[6]	Colpix 493	[produced by Hank Levine]

Queen Latifah

Queen Latifah, właśc. Dana Elaine Owens (ur. 18.03.1970, Newark, New Jersey, USA).
Kontrowersyjna kobieca erńce, wielka gwiazda hiphopowej sceny przełomu lat 80. i 90-tych, jako jedna z niewielu wokalistek udanie łącząca karierę muzyczną i aktorską. Dana Owens przyszła na świat w 1970 r. w Newark (New Jersey). Gdy miała osiem lat, islamski kuzyn nadał jej przydomek „Latifah" oznaczający „czuły". W liceum rozpoczęła się jej przygoda z muzyką -rapowała i uprawiała human beatbox w zespole Ladies First. W koledżu przybrała pseudonim Oueen Latifah i poznała legendarnego   Afrika Bambaataa, dzięki któremu stała się pierwszą kobietą w szeregach -  Native Tongues. Nagrana przez nią na przełomie lat 1987 i 1988 taśma demo trafiła do labelu Tommy Boy, który postanowił podpisać z Daną Owens umowę wydawniczą. Jeszcze w 1988 r. ukazał się pierwszy singiel firmowany przez Oueen Latifah „Wrath Of My Madness".

 

Wydany w listopadzie 1989 r. debiutancki krążek raperki  „All Hail The Oueen" po dziś dzień uważa się za jeden z najlepszych w historii kobiecych albumów hiphopowych. Zyskał on doskonałe recenzje, przyniósł dwa wielkie przeboje - „Ladies First" i „Dance For Me" -  a także bardzo ciekawe owoce współpracy Latifah z tak uznanymi twórcami, jak - De La Soul,   KRS-One,  Mark The 45 King i   Prince Paul. Artystka zyskała ogromny szacunek przede wszystkim wśród fanów inteligentnego, ciepłego htp-hopu, opierającego się w dużym stopniu na afrocentryzmie.
 

Po sukcesie „All Hail The Oueen" Oueen Latifah nie porzuciła współpracy z zaprzyjaźnionym zespotem The Flavor Unit, który stopniowo przekształciła w grupę promocyjno-rnenedżerską. W ten sposób zapisała na swoim koncie m.in. odkrycie tafentu -  Naughty By Nature. Drugi krążek raperkł „Nature Of A Sista" z 1991 r nie zyskał tak dobrych ocen ani wyników sprzedaży jak debiut. Główne zarzuty krytyków dotyczyły położenia przez artystkę nacisku na rymowanie na temat własnych umiejętności, zamiast edukacyjno-inteligentnej formy przekazu z pierwszej płyty.
 

Po wydaniu drugiego krążka artystka na pewien czas oddała się karierze aktorskiej. W jej życiu miało też miejsce kilka bardzo smutnych wydarzeń. Niepowodzenie sprzedaży „Nature Of A Sista" sprawiło, że label Tommy Boy nie przedłużył z Latifah umowy wydawniczej, W wypadku zginął jej ukochany brat, prowadząc motocykl będący prezentem od artystki. Na domiar złego napadnięto ją i grożąc śmiercią ukradziono jej samochód. Po serii tych tragicznych przeżyć raperka zaczęła mieć problemy z narkotykami, a by uciec od wszystkich traurnatycznych myśli, rzuciła się w wir pracy.
 

W 1993 r. światło dzienne ujrzała trzecia -najlepiej sprzedająca się w dyskografii płyta Latifah „Black Reign", Dedykowany zmarłemu bratu krążek wydała oficyna Motown. Znalazł się na nim przebój „U.N.I.T.Y.", za sprawą którego raperka otrzymała nagrodę Grammy. Był to zarazem pierwszy album z kobiecym hip-hopem, który uzyskał status „Złotej Płyty". Po tym sukcesie Oueen Latifah niespodziewanie na długo zniknęła ze sceny muzycznej, by całkowicie oddać się aktorstwu. Zanim powróciła z kolejnym albumem, zagrała w wielu filmach, m.in. główną rolę w obrazie „DeSperatki" (reż F. Gary Gray, 1996)„ który sprowokował coraz częstsze komentarze na temat seksualnych preferencji Dany Owens. Niestety artystki nie ominęły problemy z prawem. W1996 r. w jej samochodzie znaleziono marihuanę i broń, na którą Lałifah nie miała pozwolenia. Oueen przyznała się do winy i musiała zapłacić grzywnę.
 

Czwarty krążek raperki ukazał się w 1998 r. i zaskoczył fanów swoim brzmieniem. Na „Order In The Court" Latifah odeszła w kierunku mainstreamowychy klubowych brzmień hiphopowych i dużej dawki R&B. Duża część płyty opierała się na śpiewanych, a nie rapowanych partiach, gościnnie udzielili się na niej m.in. Pras z  The Fugees, Faith Evans, Sisqo i popularna męska grupa Next. Dla fanów klasycznej, oldskulpwej twórczości Latifah największymi gratkami na krążku były produkcje   Diamonda D i   Clarka Kenta. 

W kolejnych latach artystka już zdecydowanie odeszła w stronę śpiewu, czego dowodem był jej krążek z 2004 r, -„The Dana Owens Album" - materiał oparty na coverach klasycznych nagrań soulowych, jazzowych i rockowych. Dwa lata wcześniej Gueen Latifah po raz kolejny doświadczyła problemów z prawem. Została złapana na jeździe samochodem pod wpływem alkoholu i skazana na 3 lata w zawieszeniu.
 

Spośród licznych ról filmowych Oueen Latifah, najbardziej pamiętne są jej udziały w sitcomie „Living Single" oraz pełnometrażowych produkcjach „Juice" (reż. Ernest E. Dićkerson, 1992), „Gangster" (reż. Bill Duke, 1997), „ Kolekcjoner kości" (reż. Phillip Noyce, 1999), „Brown Sugar" (reż. Rick Famuyiwa, 2002) i „New York Taxi" (róż. Tim Story, 2004). Artystka napisała też wydaną w 1999 r. książkę „Ladies First: Revelations Of Strong Woman" (wyd. William Morrow)
i prowadziła przez dwa lata talk show „The Oueen Latifah Show". 14 lutego 2005 artystka poprowadziła gale rozdania prestiżowych nagród Grammy za rok 2004.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Ladies First	Queen Latifah And Monie Love	02.1990	-	-	Tommy Boy 942	[written by D. Owens, M. James, S. Faber, S. Johnson][produced by DJ Mark 'The 45 King][64[7].R&B Chart]
Come Into My House/Ladies First	Queen Latifah	05.1990	-	-	Tommy Boy 948	[written by D. Owens, M. James][produced by Queen Latifah,DJ Mark 'The 45 King][81[6].R&B Chart]
Mama Gave Birth to the Soul Children	Queen Latifah feat. De La Soul	03.1990	14[7]	-	Gee Street GEE 26	[written by Kelvin Mercer,Paul Huston,David Jolicoeur, Dana Owens][produced by Prince Paul]
For the Love of Money/Living for the City	Troop and LeVert featuring Queen Latifah	06.1991	-	-	Giant 19 304	[written by Stevie Wonder,Leon Huff,Kenny Gamble][produced by Vassal Benford,Ellis Jay][piosenka z filmu "New Jack City"][12[13].R&B Chart]
Fly Girl/Nature of a Sista	Queen Latifah	08.1991	67[1]	-	Tommy Boy 991	[written by D. Owens,Soulshock & Cutfather][produced by Soulshock,Cutfather][16[14].R&B Chart]
Latifah's Had It Up 2 Here/That's the Way We Flow	Queen Latifah	12.1991	-	-	Tommy Boy 506	[written by Anthony Criss,Vincent Brown,Dana Owens,Kier Gist][produced by Naughty By Nature][13[16].R&B Chart]
How Do I Love Thee	Queen Latifah	05.1992	-	-	Tommy Boy 524	[written by D. Owens,T. Maria][produced by Queen Latifah][32[10].R&B Chart]
What'cha Gonna Do?	Shabba Ranks featuring Queen Latifah	05.1993	-	-	Epic 74 938	[written by C. Smith, C. Dillon, D. Owens, D. Thomas, E. Dillon, F. Washington, G. Brown, L. Shabazz, P. Rushen, R. Gordon, R. Westerfield, R. Bell, R. Mickens][produced by C. Justice, Lakim Shabazz][62[6].R&B Chart]
U.N.I.T.Y.	Queen Latifah	11.1993	74[2]	23[20]	Motown 2225	[written by D. Owens, Kier Gist][produced by KayGee][sample from "Message From The Inner City"-The Crusaders][7[20].R&B Chart]
Just Another Day..	Queen Latifah	03.1994	-	54[11]	Motown 2233	[written by Queen Latifah,Anthony Peaks][produced by S.I.D. Reynolds][37[13].R&B Chart]
Weekend Love	Queen Latifah	07.1994	-	70[13]	Motown 2249	[written by Dana Owens, Tony Rebel][produced by Kay Gee][29[14].R&B Chart]
Set It Off (From "Set It Off")	Organized Noize (Featuring Andrea Martin & Queen Latifah)	09.1996	-	105[14]	EastWest 64 253	[written by Organized Noize,Andrea Martin,Ivan Matias,Dana Owens,Steve Standard][produced by Organized Noize][51[20].R&B Chart]
It's Alright	Queen Latifah	09.1997	-	-	Tommy Boy 942	[written by Darryl McClary, Faith Evans, Mike Allen, Kevin McCord, Kenny Whitehead][produced by Darryl "Big Baby" McClary, "Suga" Mike Allen][sample z "I Want To Thank You."-Alicia Myers] [piosenka z filmu "Nothing to Lose"][31[20].R&B Chart]
Need Your Love	Big Bub Featuring Queen Latifah & Heavy D	09.1997	-	70[5]/td>	Kedar/Universal 56 129	[produced by Tom Jefferson][26[20].R&B Chart]
Paper	Queen Latifah Featuring Apache	08.1998	-	50[10]	Motown 860 814	[written by Paco Michel, D. Owens, Norman Whitfield, Barrett Strong][produced by Pras Michel, Jerry Duplessis][23[14].R&B Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
All Hail the Queen	Queen Latifah	12.1989	-	124[17]	Tommy Boy 1022	[produced by DJ Mark the 45 King, Louis 'Louie Louie' Vega, KRS-One, Daddy-O, Prince Paul]
Nature of a Sista	Queen Latifah	09.1991	-	117[23]	Tommy Boy 1035	[produced by Queen Latifah,Shakim Compere]
Black Reign	Queen Latifah	12.1993	-	60[31]	Motown 6370	[gold-US][produced by Sidney "S.I.D." Reynolds,Tony Dofat,KayGee,Queen Latifah]
Order in the Court	Queen Latifah	07.1998	-	95[4]	Motown 530 895	[produced by Marcus "DL" Siskind, Big Jaz, Clark Kent, Chad "Dr. Ceuss" Elliott, Kay Gee, Pras ,Jerry Wonda, Queen Latifah, Divine Styler, Martin "Kendu" Issacs, Darryl "Big Baby" McClary, Mike "Suga" Allen, Diamond D]
The Dana Owens Album	Queen Latifah	10.2004	-	16[29]	Flavor Unit 003 435	[gold-US][produced by Ron Fair,Tal Herzberg,Arif Mardin,Joe Mardin,Mervyn Warren]
Trav'lin' Light	Queen Latifah	10.2007	-	11[14]	Verve 009203	[produced by Ron Fair, Tommy LiPuma, Marc Shaiman]
Persona	Queen Latifah	09.2009	-	25[2]	Flavor Unit 012972	[produced by Cool & Dre,The Neptunes]

Tim Tam and The Turn-On's

Tim Tam and The Turn-On's to amerykański zespół rockowy z lat 60-tych. Pochodzili z Allen Park w stanie Michigan. W skład grupy wchodzili Rick Wiesend, Dan Wiesend, John Ogen, Don Grundman, Earl Rennie i Nick Butsicaris. 

  Grupa powstała podczas nauki w Allen Park High School. Nazwa grupy pochodzi od konia wyścigowego „Tim Tam” na Derby w Kentucky i popularnego w tamtym czasie zwrotu „Turn-On”. Zarządem kierował DJ CKLW-AM i WNIC-FM Johnny Williams, znany również jako Tom DeAngelo. Grupa nagrała single, w tym „Cheryl Ann”, „Kimberly” i „Don't Say Hi” (wszystkie dla Palmer Records), ale najbardziej znana jest z „Wait A Minute”, który według Billboardu osiągnął 76. miejsce na krajowej liście Billboard w 1966 r. i został wybrany na 40. miejsce w „The Top 100 of the ‘60s” przez północnoamerykańskich słuchaczy big8radio.com w 2019 r. „Wait a Minute” został nagrany w grudniu 1965 r. w United Sound Systems. Druga strona to instrumentalny utwór zatytułowany „Opelia”. 

Młoda grupa muzyczna The Satellites właśnie skończyła nagrywać swoje demo. Wszyscy byli pierwszoklasistami uczęszczającymi do Allen Park High School. Z Pioneer Studios The Satellites wydali dwa single: „I’ll Feel a Whole Lot Better” i „You Really Got a Hold on Me”. W tym czasie Dave Fero, Danny Tyrell i Frank Schiavulli grali z Timem Tamem i Turn-On's. Te dwa style połączyły się z sukcesem, a „Wait a Minute” przyniosło współczesne brzmienie rocka z doo-wop, które znalazło oddźwięk u dzieciaków. Główny wokalista Rick Wiesend (Tim Tam) wraz z wokalistami Dannym Wiesendem, Donem Grundmanem, Nickiem Butsicarisem, Johnem Ogenem i Earlem Rennie byli kluczem do popularności. 

Piosenka została wydana w lutym 1966 roku jako Palmer Records 5002. Sprzedała się w 30 000 egzemplarzy w pierwszym miesiącu od wydania. Frank został przesłuchany przez DJ-a WKNR Scotta Regana na temat partii perkusyjnej. Tim Tam & the Turn-On's wydali swój kolejny singiel „Cheryl Ann” jako hołd dla doo-wop. Na stronie B „Cheryl Ann” znalazła się piosenka „Seal it with a Kiss”. Niedługo po wydaniu „Cheryl Ann”, 13 czerwca 1966 roku, The Satellites udali się do United Sound Studios, aby nagrać demo „I Believe” i „Midnight Hour”. Demo to zostało zmiksowane przez Lesa Cooleya, który wkrótce miał być inżynierem dźwięku w „Persecution Smith” Boba Segera. Po wydaniu dema, The Satellites wygrali konkurs Talent Town stacji WXYZ-TV. Główną nagrodą była konsola stereo, którą postanowili trzymać w piwnicy Vargo, gdzie odbywali próby.

  Tim Tam i Turn-On's wydali trzy kolejne płyty 45-calowe w Palmer. Kiedy zespół się rozstał, Rick Wiesand porzucił nazwę Tim Tam na rzecz Ricka Reas, Rick Reason & Satellites wydali „I Feel So Bad” z „I'll Always Remember”, Mar-Vel 3300. Singiel został ponownie wydany w latach 70-tych z „Please Me” zastępującym oryginalną stronę B, „Please Me”, przy zachowaniu numeru wytwórni. „Please Me” był głównym singlem z „Two and Two are Four”, wydanym w 1965 roku jako Rick Reason and His 1965 Million Seller. 

  Rick zmarł 22 października 2003 roku na raka.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Wait A Minute/Opelia	Tim Tam and The Turn-On's	08.1966	-	76[5]	Palmer 5002	[written by Rick Wiesend, Tom DeAngelo ][produced by Rick Wiesend, Tom DeAngelo]

Timetones

Timetones (lub Time Tones) byli grupą mieszanych ras, którą nazwał Irving Rose, właściciel słynnego sklepu płytowego Times Square w Nowym Jorku - co uczyniło grupę drugą, która pojawiła się na jego wytwórni płytowej „Times Square”. Celem Rose’a w przypadku jego wytwórni było posiadanie wytwórni płytowej poświęconej wyłącznie muzyce „doo wop”. Wydał ponad 50 singli w latach 1961–1964. 

 

Początkowo Rose chciał ponownie wydawać nagrania w swoich oryginalnych wytwórniach, co oczywiście byłoby trudne. Timetones wygrali konkurs na Times Square i w ten sposób stali się symbolem przedsięwzięcia Rose’a. Rose’owi pomagał autor tekstów rock and rollowych i założyciel wytwórni („Candelite Music”), a także był pracownikiem Times Square, gdzie zachęcił Rose’a do założenia własnej wytwórni doo wop.   Times Square – taki, jaki Bóg zamierzył dla sklepu płytowego!  

 

  Timetones nagrali trzy single dla Times Square. Po drodze wydali jeden singiel w wytwórni Atco. Grupa nagrywała również dla innej wytwórni - Relic - poświęconej R&B i była bezpośrednio zainspirowana inicjatywą Irvinga Rose’a. Relic został założony przez Eddiego Griesa, który prowadził własny sklep z płytami „Relic Rack” w Hackensack w stanie New Jersey. Gries zaczynał od sprzedaży 45-tek z bagażnika swojego samochodu, zanim zaczął pracować dla Sama Goody’ego.  Relic zrodził kolejne wytwórnie, w tym „The Golden Groups” i „The Golden Era Of Doowops” i nie tylko. Strona internetowa Relic przypomina nam, że termin „doo-wop” nie wszedł do powszechnego użycia aż do wczesnych lat 70.  Relic kupił sklep płytowy Times Square Record Store w 1965 roku wraz ze wszystkimi masterami wytwórni w 1965 roku, w związku z czym Timetones pojawili się w Relic. 

 

Timetones to Claude Smith, Tom DeGeorge, Roger LaRue, Glenn Williams i Tom Glozek.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
In My Heart/My Love	Timetones	05.1961	-	51[5]	Times Square 421	[written by Claude Smith,Clarence Johnson ]
Pretty, Pretty Girl (The New Beat)/I've Got A Feeling	Timetones	07.1961	-	106[3]	Atco 6201	[written by Glozek, Johnson]

Luke Bryan

 Thomas Luther „Luke” Bryan (ur. 17 lipca 1976r) to amerykański wokalista country, autor tekstów piosenek i osobowość telewizyjna. Bryan jest pięciokrotnym „Artystą Roku”, przyznawanym zarówno przez Academy of Country Music Awards, jak i Country Music Association. W 2019 roku album Bryana z 2013 roku Crash My Party otrzymał pierwszą nagrodę Albumu Dekady od Academy of Country Music. Jest jednym z najlepiej sprzedających się artystów muzycznych na świecie, z ponad 75 milionami sprzedanych płyt. Od 2018 roku Bryan jest jurorem w popularnym programie telewizyjnym American Idol.

 

Dzięki swojemu swobodnemu urokowi faceta z sąsiedztwa, Luke Bryan jest jedną z definiujących postaci bro-country, nurtu imprezowej muzyki, który zdominował główny nurt country w latach 2010. Bryan uosabia słodszą, przyjacielską stronę bro-country. Śpiewa o ciężarówkach, wiejskich dziewczynach, piwie i plenerze - dominujących tematach jego podgatunku - i robi to w dużym, jasnym rytmie, który zapożycza z popu i rocka, ale przekazuje country XXI wieku: muzykę tworzoną dla przedmieść i barów sportowych, a nie dla zapadłych knajp. Wszystkie te elementy były obecne w najwcześniejszych hitach Bryana „All My Friends Say”, „Rain Is a Good Thing” i „Country Girl (Shake It for Me)”, ale gdy na początku lat 2010. zaczął mieć stałą serię hitów Billboard Country Airplay, podkreślił swoją sentymentalną stronę, widoczną w takich wolno rozwijających się utworach jak „Drink a Beer” i „Play It Again”, jednocześnie podkreślając swoją gościnną naturę takimi piosenkami jak „Most People Are Good”.

  Dobra natura Bryana pomogła mu wejść do głównego nurtu popu i pojawił się jako doradca w The Voice w połowie lat 2010., a następnie jako juror w American Idol. Jego obecność w telewizji pomogła mu utrzymać się na szczycie list przebojów country do lat 2020., a jego Born Here Live Here Die Here wygenerowało nie mniej niż pięć hitów numer jeden Billboard Country Airplay. Prowadzony przez utwór tytułowy, wydał album kompilacyjny Prayin' in a Deer Stand pod koniec 2022 roku. Bryan kontynuował przeboje z utworami takimi jak „But I Got a Beer in My Hand” i „Country On”, które później znalazły się na jego ósmym studyjnym LP, Mind of a Country Boy. 

 

 Luke Bryan dorastał w Leesburg w stanie Georgia, małym miasteczku 100 mil od granicy z Alabamą, gdzie jego ojciec uprawiał orzeszki ziemne i sprzedawał nawóz, aby zarobić na życie. Bryan pomagał rodzinie w pracy na farmie, gdy był młody, ale jako nastolatek rozwinął pasję do muzyki country, czerpiąc inspiracje z kolekcji płyt rodziców, słuchając takich artystów jak George Strait, Conway Twitty, Ronnie Milsap, Alan Jackson i Merle Haggard. Gdy miał 14 lat, jego rodzice kupili mu pierwszą gitarę, a rok później jego gra i śpiew były na tyle silne, że zaczął siadać z lokalnymi zespołami w klubie grającym muzykę country na żywo. W wieku 16 lat Bryan zaczął pisać piosenki z pomocą pary lokalnych twórców muzyki, którzy odnieśli pewien sukces w Nashville; planował udać się do Music City, aby spróbować szczęścia po ukończeniu szkoły średniej, dopóki jego brat nie zginął w wypadku samochodowym. Chcąc zapewnić wsparcie emocjonalne swojej rodzinie, Bryan zdecydował się zamiast tego na Georgia Southern University, choć nie zrezygnował z muzyki. Kontynuował pisanie piosenek, założył zespół i grał koncerty na terenie kampusu lub w pobliskich knajpach większość weekendów, jednocześnie kontynuując naukę. 

 

Nagrał samodzielnie wydany album, który sprzedawał na koncertach w tym okresie, ale niechętnie podjął ryzyko i poświęcił się muzyce na pełen etat, dopóki nie wrócił do domu, aby pracować w rodzinnym biznesie po otrzymaniu dyplomu. Ojciec Bryana, pewny talentu syna, złożył mu ofertę: mógł albo przeprowadzić się do Nashville, albo zostać zwolnionym. Wczesną jesienią 2001 roku Bryan wycofał się i przeprowadził do Nashville, gdzie jego szczere piosenki o życiu w stylu country przyniosły mu kontrakt z jednym z wielu wydawnictw w mieście. W wolnym czasie Bryan nadal występował w lokalnych klubach, a po tym, jak pracownik A&R z Capitol Records zobaczył, jak wykonuje zestaw swoich oryginalnych utworów, podpisał kontrakt płytowy. Capitol wydał pierwszy szeroko dystrybuowany album Bryana, I'll Stay Me, latem 2007 roku, a następnie Doin' My Thing w 2009 roku. Doin' My Thing osiągnął   drugie miejsce na listach przebojów country - i na szóstym miejscu w Top 200 - i dał początek dwóm singlom numer jeden, „Rain Is a Good Thing” i „Someone Else Calling You Baby” („Do I” osiągnął numer dwa).  

 

Bryan powrócił ze swoim trzecim albumem Tailgates & Tanlines latem 2011 roku, którego wydanie poprzedził singiel „Country Girl (Shake It for Me)”. Piosenka ta była pierwszą z czterech najlepszych singli country z albumu: „I Don't Want This Night to End” i „Drunk on You” oba znalazły się na pierwszym miejscu, a „Kiss Tomorrow Goodbye” na trzecim. Ten sukces sprawił, że Tailgates & Tanlines utrzymywało się na listach przebojów aż do 2012 roku, a Bryan wspierał płytę stałą trasą koncertową. Spring Break... Here to Party Na początku 2013 roku Bryan zebrał cztery EP-ki o tematyce Spring Break jako album Spring Break... Here to Party; natychmiast stał się on jego pierwszym albumem numer jeden na listach przebojów.  

 

Bryan umocnił swoją pozycję w muzyce country, wygrywając prestiżową nagrodę ACM Entertainer of the Year w czerwcu. W sierpniu tego samego roku wydał swój czwarty album studyjny, Crash My Party, który osiągnął pierwsze miejsce na listach przebojów country i pop. Każdy z pierwszych czterech singli z albumu - utwór tytułowy, „That's My Kind of Night”, „Drink a Beer” i „Play It Again” - systematycznie wspinał się na pierwsze miejsce na listach przebojów country w latach 2013 i 2014. 

 

 

Następny był piąty pełnometrażowy album Bryana, Kill the Lights, który również ukazał się w 2015 roku. Kolejny hit numer jeden na liście Billboard 200; Bryan ponownie współpracował z producentem Jeffem Stevensem (Jody Stevens został również zaproszony jako współproducent), ale w przeciwieństwie do Crash My Party, płyta zawierała sporą dawkę oryginalnych utworów Luke'a: otrzymał on uznanie za autorstwo w przypadku około połowy z 13 piosenek na albumie. Kill the Lights zadebiutował na pierwszym miejscu i ostatecznie uzyskał certyfikat platynowej płyty, częściowo dzięki przebojom „Kick the Dust Up,” „Strip It Down,” „Home Alone,” „Huntin', Lovin' and Fishin' Every Day,” i „Move.” Jesienią 2016 roku Bryan wyruszył w swoją trzecią trasę Farm Tour i wydał EP Farm Tour: Here's to the Farmer, aby uczcić tę okazję. 

 

 W lutym następnego roku zaśpiewał hymn narodowy podczas Super Bowl i został ogłoszony nowym jurorem w American Idol. Później tego samego roku Bryan wydał singiel „Light It Up”, który zajął pierwsze miejsce na liście przebojów Country Airplay magazynu Billboard. Był to pierwszy singiel z What Makes You Country, który ukazał się w grudniu. W 2019 roku Bryan powrócił na stanowisko jurora American Idol, wydając single „Knockin' Boots” i „What She Wants Tonight”. Obie piosenki zajęły pierwsze miejsce na liście przebojów Country Airplay i znalazły się na jego kolejnym albumie Born Here Live Here Die Here, który ukazał się w sierpniu 2020 roku i zadebiutował na piątym miejscu na liście U.S. Billboard 200 oraz na pierwszym miejscu na liście U.S. Top Country Albums. Album wygenerował dwa dodatkowe numery jeden na liście Billboard Country Airplay w utworach „One Margarita” i „Down to One”, zanim został ponownie wydany jako edycja deluxe w 2021 r. z utworem „Waves”, który również znalazł się na szczycie list przebojów Country Airplay. 

 

Pierwszym singlem Bryana w 2022 r. był „Country On”, pierwszy porywający hymn oddający hołd fanom muzyki country z klasy robotniczej. Następnie wydał wzruszający „Prayin' in a Deer Stand”, tytułowy utwór albumu kompilacyjnego wydanego pod koniec roku. W 2023 r. wydał hit country „But I Got a Beer in My Hand” z pierwszej dwudziestki oraz jego kontynuację „Southern and Slow”, a także wystąpił w „Cowboys and Plowboys” Jona Pardiego. Bryan rozpoczął 2024 rok utworem „Love You, Miss You, Mean It”, po którym kilka miesięcy później pojawił się „Mind of a Country Boy”, tytułowy utwór z jego ósmego albumu. Wydany we wrześniu tego roku 14-ścieżkowy Mind of Country Boy zebrał kilka wyróżniających się hitów Bryana z poprzednich kilku lat, w tym „But I Got a Beer in My Hand” i „Country On”.

 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
All My Friends Say	Luke Bryan	08.2007	-	59[13]	Capitol Nashville	[platinum-US][written by Jeff Stevens,Lonnie Wilson,Luke Bryan][produced by Jeff Stevens][5[37].Country Chart]
We Rode in Trucks	Luke Bryan	11.2007	-	-	Capitol Nashville	[gold-US][written by Roger Murrah,Jim McCormick,Luke Bryan][produced by Jeff Stevens][33[19].Country Chart]
Country Man	Luke Bryan	09.2008	-	74[9]	Capitol Nashville	[written by Luke Bryan,Galen Griffin,Patrick Jason Matthews][produced by Jeff Stevens][10[34].Country Chart]
Run Run Rudolph	Luke Bryan	12.2008	-	-	Capitol Nashville	[42[4].Country Chart]
Do I	Luke Bryan	09.2009	-	34[20]	Capitol Nashville	[4x-platinum-US][written by Luke Bryan,Dave Haywood,Charles Kelley][produced by Jeff Stevens][2[38].Country Chart]
Wild Weekend	Luke Bryan	03.2010	-	117[1]	Capitol Nashville	-
Rain Is a Good Thing	Luke Bryan	04.2010	-	37[20]	Capitol Nashville	[3x-platinum-US][written by Luke Bryan,Dallas Davidson][produced by Jeff Stevens][1[2][31].Country Chart]
Someone Else Calling You Baby	Luke Bryan	11.2010	-	56[20]	Capitol Nashville	[platinum-US][written by Jeff Stevens,Luke Bryan][produced by Jeff Stevens][1[1][31].Country Chart]
Country Girl (Shake It for Me)	Luke Bryan	05.2011	-	22[20]	Capitol Nashville	[8x-platinum-US][written by Luke Bryan,Dallas Davidson][produced by Jeff Stevens,Mark Bright][4[23].Country Chart]
I Don't Want This Night to End	Luke Bryan	10.2011	-	22[23]	Capitol Nashville	[6x-platinum-US][written by Luke Bryan,Dallas Davidson,Rhett Akins,Ben Hayslip][produced by Jeff Stevens][1[1][26].Country Chart]
Drunk on You	Luke Bryan	08.2011	-	16[24]	Capitol Nashville	[6x-platinum-US][written by Rodney Clawson,Chris Tompkins,Josh Kear][produced by Jeff Stevens][1[2][23].Country Chart]
Kiss Tomorrow Goodbye	Luke Bryan	09.2012	-	29[20]	Capitol Nashville	[2x-platinum-US][written by Jeff Stevens,Lonnie Wilson,Luke Bryan][produced by Jeff Stevens][3[30].Country Chart]
The Only Way I Know	Jason Aldean with Luke Bryan and Eric Church	11.2012	-	40[20]	Broken Bow	[platinum-US][written by David Lee Murphy,Ben Hayslip][produced by Michael Knox][5[22].Country Chart]
Buzzkill	Luke Bryan	03.2013	-	74[2]	Capitol Nashville	[gold-US][written by Luke Bryan,Jason Sever,Rachel Thibodeau][produced by Jeff Stevens][20[13].Country Chart]
Just a Sip	Luke Bryan	03.2013	-	118[1]	Capitol Nashville	[37[1].Country Chart]
In Love with the Girl	Luke Bryan	03.2013	-	-	Capitol Nashville	[40[2].Country Chart]
Suntan City	Luke Bryan	03.2013	-	-	Capitol Nashville	[written by Rhett Akins,Luke Bryan,Dallas Davidson,Ben Hayslip][produced by Jeff Stevens][43[3].Country Chart]
If You Ain't Here To Party	Luke Bryan	03.2013	-	-	Capitol Nashville	[44[1].Country Chart]
Take My Drunk Ass Home (Demo)	Luke Bryan	03.2013	-	-	Capitol Nashville	[49[1].Country Chart]
Crash My Party	Luke Bryan	04.2013	-	18[21]	Capitol Nashville	[5x-platinum-US][written by Rodney Clawson,Ashley Gorley][produced by Jeff Stevens][2[30].Country Chart]
That's My Kind of Night	Luke Bryan	08.2013	-	15[21]	Capitol Nashville	[6x-platinum-US][written by Dallas Davidson,Chris DeStefano,Ashley Gorley][produced by Jeff Stevens][1[12][26].Country Chart]
Dirt Road Diary	Luke Bryan	08.2013	-	117[1]	Capitol Nashville	[written by Dallas Davidson,Rhett Akins,Ben Hayslip,Luke Bryan][produced by Jeff Stevens][32[2].Country Chart]
Beer In The Headlights	Luke Bryan	08.2013	-	-	Capitol Nashville	[written by Brandon Kinney,Cole Swindell,Michael Carter][produced by Jeff Stevens][45[3].Country Chart]
Drink a Beer	Luke Bryan	11.2013	-	31[20]	Capitol Nashville	[3x-platinum-US][written by Jim Beavers, Chris Stapleton][produced by Jeff Stevens][1[5][25].Country Chart]
This Is How We Roll	Florida Georgia Line Ft. Jason Derulo & Luke Bryan	12.2013	-	15[28]	Republic Nashville	[6x-platinum-US][written by Tyler Hubbard,Brian Kelley,Cole Swindell,Luke Bryan][produced by Joey Moi][1[6][38].Country Chart]
Hairy Christmas	Willie Robertson & Luke Bryan	01.2014	-	-	Republic Nashville	[49[1].Country Chart]
Play It Again	Luke Bryan	03.2014	-	14[20]	Capitol Nashville	[8x-platinum-US][written by Dallas Davidson,Ashley Gorley][produced by Jeff Stevens][1[9][40].Country Chart]
Good Lookin' Girl	Luke Bryan	03.2014	-	-	Capitol Nashville	[produced by Jeff Stevens,Jody Stevens][31[2].Country Chart]
She Get Me High	Luke Bryan	03.2014	-	-	Capitol Nashville	[produced by Jeff Stevens,Jody Stevens][33[9].Country Chart]
Like We Ain't Ever	Luke Bryan	03.2014	-	-	Capitol Nashville	[produced by Jeff Stevens,Jody Stevens][37[1].Country Chart]
Roller Coaster	Luke Bryan	08.2014	-	43[20]	Capitol Nashville	[2x-platinum-US][written by Michael Carter,Cole Swindell][produced by Jeff Stevens][5[25].Country Chart]
I See You	Luke Bryan	12.2014	-	41[19]	Capitol Nashville	[platinum-US][written by Luke Bryan,Ashley Gorley,Luke Laird][produced by Jeff Stevens][1[2][26].Country Chart]
Games	Luke Bryan	03.2015	-	92[5]	Capitol Nashville	[gold-US][written by Luke Bryan,Ashley Gorley][produced by Jeff Stevens][21[20].Country Chart]
Spring Breakdown	Luke Bryan	03.2015	-	116[1]	Capitol Nashville	[produced by Jeff Stevens][33[6].Country Chart]
You And The Beach	Luke Bryan	03.2015	-	-	Capitol Nashville	[produced by Jeff Stevens][39[1].Country Chart]
My Ol' Bronco	Luke Bryan	03.2015	-	-	Capitol Nashville	[produced by Jeff Stevens,Jody Stevens][44[1].Country Chart]
Kick the Dust Up	Luke Bryan	06.2015	-	26[20]	Capitol Nashville	[3x-platinum-US][written by Dallas Davidson,Chris DeStefano,Ashley Gorley][produced by Jeff Stevens,Jody Stevens][1[2][19].Country Chart]
Strip It Down	Luke Bryan	08.2015	-	30[20]	Capitol Nashville	[2x-platinum-US][written by Luke Bryan,Jon Nite,Ross Copperman][produced by Jeff Stevens,Jody Stevens][1[6][26].Country Chart]
Kill The Lights	Luke Bryan	08.2015	-	-	Capitol Nashville	[written by Jeff Stevens,Luke Bryan,Jody Stevens][produced by Jeff Stevens,Jody Stevens][35[3].Country Chart]
To The Moon And Back	Luke Bryan	08.2015	-	-	Capitol Nashville	[written by Tom Douglas,Hillary Lindsey,Tony Lane][produced by Jeff Stevens,Jody Stevens][37[1].Country Chart]
Way Way Back	Luke Bryan	08.2015	-	-	Capitol Nashville	[written by Rodney Clawson,Ashley Gorley,Luke Bryan][produced by Jeff Stevens,Jody Stevens][42[1].Country Chart]
Home Alone Tonight	Luke Bryan Featuring Karen Fairchild	12.2015	-	38[19]	Capitol Nashville	[platinum-US][written by Jody Stevens,Cole Taylor,Jaida Dreyer,Tommy Cecil][produced by Jeff Stevens,Jody Stevens][3[26].Country Chart]
Huntin', Fishin' and Lovin' Every Day	Luke Bryan	04.2016	-	37[20]	Capitol Nashville	[4x-platinum-US][written by Luke Bryan,Dallas Davidson,Rhett Akins,Ben Hayslip][produced by Jeff Stevens,Jody Stevens][2[26].Country Chart]
Move	Luke Bryan	09.2016	-	50[14]	Capitol Nashville	[platinum-US][written by Luke Bryan,Michael Carter,Jay Clementi][produced by Jeff Stevens,Jody Stevens][5[22].Country Chart]
Here's To The Farmer	Luke Bryan	10.2016	-	-	Capitol Nashville	[33[1].Country Chart]
Love Me In A Field	Luke Bryan	10.2016	-	-	Capitol Nashville	[written by Rodney Clawson,Luke Bryan,Matt Dragstrem][produced by Jeff Stevens,Jody Stevens][41[1].Country Chart]
Fast	Luke Bryan	02.2017	-	58[13]	Capitol Nashville	[platinum-US][written by Luke Bryan,Rodney Clawson,Luke Laird][produced by Jeff Stevens,Jody Stevens][5[23].Country Chart]
Light It Up	Luke Bryan	09.2017	-	57[19]	Capitol Nashville	[platinum-US][written by Luke Bryan,Brad Tursi][produced by Jeff Stevens,Jody Stevens][4[22].Country Chart]
Most People Are Good	Luke Bryan	02.2018	-	43[18]	Capitol Nashville	[2x-platinum-US][written by David Frasier,Ed Hill,Josh Kear][produced by Jeff Stevens,Jody Stevens][4[28].Country Chart]
Sunrise, Sunburn, Sunset	Luke Bryan	07.2018	-	35[16]	Capitol Nashville	[platinum-US][written by Zach Crowell,Ryan Hurd,Chase McGill][produced by Jeff Stevens,Jody Stevens][4[26].Country Chart]
What Makes You Country	Luke Bryan	01.2019	-	54[11]	Capitol Nashville	[platinum-US][written by Luke Bryan,Dallas Davidson,Ashley Gorley][produced by Jeff Stevens,Jody Stevens][7[26].Country Chart]
Knockin' Boots	Luke Bryan	05.2019	-	31[22]	Capitol Nashville	[3x-platinum-US][written by Jon Nite, Hillary Lindsey, Gordie Sampson][produced by Jeff Stevens,Jody Stevens][2[27].Country Chart]
What She Wants Tonight	Luke Bryan	11.2019	-	46[17]	Capitol Nashville	[platinum-US][written by Luke Bryan, Hillary Lindsey, Ross Copperman ,Jon Nite][produced by Jeff Stevens,Jody Stevens][6[26].Country Chart]
One Margarita	Luke Bryan	05.2020	-	19[20]	Capitol Nashville	[2x-platinum-US][written by Michael Carter, Matt Dragstrem, Josh Thompson][produced by Jeff Stevens,Jody Stevens][2[27].Country Chart]
Build Me A Daddy	Luke Bryan	06.2020	-	-	Capitol Nashville	[written by Josh Thompson,Brett Tyler,Jake Mitchell][produced by Jeff Stevens,Jody Stevens][35[1].Country Chart]
Down to One	Luke Bryan	01.2021	-	36[20]	Capitol Nashville	[platinum-US][written by Dallas Davidson,Justin Ebach,Kyle Fishman][produced by Jeff Stevens,Jody Stevens][5[26].Country Chart]
Waves	Luke Bryan	07.2021	-	24[17]	Capitol Nashville	[gold-US][written by Chase McGill ,Ryan Hurd, Zach Crowell][produced by Jeff Stevens,Jody Stevens][2[26].Country Chart]
Buy Dirt	Jordan Davis Featuring Luke Bryan	08.2021	-	22[37]	Capitol Nashville	[5x-platinum-US][written by Jacob Davis,Jordan Davis,Josh Jenkins,Matt Jenkins][produced by Paul DiGiovanni][1[4][50].Country Chart]
Up	Luke Bryan	12.2021	-	-	Capitol Nashville	[written by Jeremy Bussey, Taylor Phillips, Bobby Pinson][produced by Jeff Stevens,Jody Stevens][33[18].Country Chart]
Country On	Luke Bryan	07.2022	-	72[17]	Capitol Nashville	[gold-US][written by Mark Nesler,David Frasier,Mitch Oglesby,Styles Haury][produced by Jeff Stevens,Jody Stevens][15[26].Country Chart]
But I Got a Beer in My Hand	Luke Bryan	08.2023	-	91[8]	Capitol Nashville	[written by Chase McGill, Matt Dragstrem ,Geoff Warburton][produced by Jeff Stevens,Jody Stevens][19[29].Country Chart]
Love You, Miss You, Mean It	Luke Bryan	08.2024	-	39[10]	Capitol Nashville	[written by Rhett Akins,Ben Hayslip,Jordan Minton,Jacob Rice][produced by Jeff Stevens,Jody Stevens][11[25].Country Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
I'll Stay Me	Luke Bryan	09.2007	-	24[9]	Capitol Nashville 63251	[gold-US][produced by Jeff Stevens]
Doin' My Thing	Luke Bryan	10.2009	-	6[103]	Capitol Nashville 65833	[2x-platinum-US][produced by Jeff Stevens]
Spring Break 3... It's a Shore Thing EP.	Luke Bryan	03.2011	-	23[2]	Capitol Nashville	[produced by Jeff Stevens]
Tailgates & Tanlines	Luke Bryan	08.2011	-	2[214]	Capitol Nashville 70412	[5x-platinum-US][produced by Jeff Stevens,Mark Bright]
Spring Break 4... Suntan City EP.	Luke Bryan	03.2012	-	9[4]	Capitol Nashville	[produced by Jeff Stevens]
Spring Break... Here To Party	Luke Bryan	03.2013	-	1[1][30]	Capitol Nashville 410392	[gold-US][produced by Jeff Stevens]
Crash My Party	Luke Bryan	08.2013	-	1[2][234]	Capitol Nashville 019580	[4x-platinum-US][produced by Jeff Stevens]
Spring Break 6 ...Like We Ain't Ever	Luke Bryan	03.2014	-	2[7]	Capitol Nashville	[produced by Jeff Stevens]
Spring Break...Checkin' Out	Luke Bryan	03.2015	-	3[23]	Capitol Nashville 022799	[gold-US][produced by Jeff Stevens]
Kill the Lights	Luke Bryan	08.2015	47[1]	1[2][119]	Capitol Nashville 023592	[2x-platinum-US][produced by Jeff Stevens,Jody Stevens]
Farm Tour: Here's To The Farmer (EP)	Luke Bryan	10.2016	-	4[1]	Capitol Nashville	[produced by Luke Bryan,Dallas Davidson,Ashley Gorley]
What Makes You Country	Luke Bryan	12.2017	-	1[1][43]	Capitol Nashville 027589	[platinum-US][produced by Jeff Stevens,Jody Stevens]
Born Here Live Here Die Here	Luke Bryan	08.2020	-	5[49]	Capitol Nashville 031777	[gold-US][produced by Jeff Stevens,Jody Stevens]
Mind of a Country Boy	Luke Bryan	06.2024	-	51[1]	Capitol Nashville	[produced by Jeff Stevens,Jody Stevens]
Mind of a Country Boy EP.	Luke Bryan	06.2024	-	158[1]	Capitol Nashville	-

Surfer Blood

 Surfer Blood to amerykański zespół indie rockowy z West Palm Beach na Florydzie w Stanach Zjednoczonych, obecnie związany z wytwórnią Kanine Records, wcześniej z wytwórniami Joyful Noise Recordings i Warner Bros. Records. Obecnie w skład zespołu wchodzą cztery osoby: John Paul Pitts (wokal prowadzący/gitara), Tyler Schwarz (perkusja), Mike McCleary (gitara/wokal wspierający) i Lindsey Mills (gitara basowa/wokal wspierający).

Surfer Blood z West Palm Beach łączy słoneczny urok surf rocka z indie rockowym luzem. Ich piosenki charakteryzują się wesołą współgraniem między dzwoniącymi i chropawymi gitarami, optymistycznymi melodiami wzmocnionymi czystymi harmoniami i zabawnie inteligentnym punktem widzenia. Zespół zadebiutował w 2010 roku albumem Astro Coast, po którym nastąpił ich pierwszy album wydany przez dużą wytwórnię, Pythons z 2013 roku. Po powrocie do szeregów indie potwierdzili swoją pozycję na Carefree Theatre z 2020 roku. 

 Gitarzysta/wokalista Surfer Blood John Paul Pitts i perkusista Tyler Schwarz znali się od liceum; zaczęli razem grać i wkrótce nawiązali kontakt z gitarzystą Thomasem Fekete i basistą Kevinem Williamsem, oficjalnie stając się Surfer Blood wiosną 2009 roku. Zaczęli nagrywać i koncertować niemal natychmiast, nagrywając utwory w mieszkaniu Pittsa i wyruszając w cztery trasy w ciągu pierwszych pięciu miesięcy razem. Szum wokół zespołu szybko narastał, gdy ruszyli w trasę z Art Brut i Japandroids, przygotowując swój debiutancki album.  

Wydany na początku 2010 roku przez   Kanine, Astro Coast został ciepło przyjęty przez krytyków i przedstawił Surfer Blood większej publiczności, osiągając Billboard Top 200. Później tego samego roku zespół podpisał kontrakt z Warner Bros., ale wydał Tarot Classics EP w Kanine w 2011 roku.  Przed wydaniem EP Surfer Blood byli uznawani za support podczas trasy Pixies w 2011 roku. Współpracując z byłym producentem Pixies Gilem Nortonem, wydali swój bardziej dopracowany debiut w dużej wytwórni, Pythons, w czerwcu 2013 roku. Po debiucie nowego singla „Dorian” w lutym 2015 roku zespół ogłosił, że gitarzysta Fekete cierpi na mięsaka, rzadką odmianę raka, i opuszcza zespół.  

Po podpisaniu kontraktu z Joyful Noise Records, wydali swój trzeci LP, 1000 Palms, w maju tego roku. Po odejściu pod koniec 2015 roku wieloletniego basisty Williamsa - którego zastąpił stary przyjaciel ze szkoły średniej Lindsey Mills - w maju 2016 roku Surfer Blood poinformował, że były gitarzysta Fekete zmarł na raka. Ambitny album zespołu z 2017 roku, Snowdonia, był pierwszym, na którym wystąpili Mills i gitarzysta Mike McCleary. EP, Hourly Haunts, ukazał się w 2019 roku, a po nim studyjny LP, Carefree Theatre, w 2020 roku.

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Astro Coast	Surfer Blood	01.2010	-	124	Kanine 483	[produced by John Paul Pitts]
Pythons	Surfer Blood	06.2013	-	127	Warner Bros. 534734	[produced by Gil Norton]
1000 Palms	Surfer Blood	05.2015	-	160	Joyful Noise Recordings 165	[produced by John Paul Pitts, Surfer Blood]