Ervin urodził się w Blythe w Kalifornii. Po odejściu ojca jego matka, Lula Deveroux (lub Debroux), przeprowadziła się z dziećmi do Woodville, a następnie do Madill w stanie Oklahoma i zachęcała dzieci (czterech chłopców i cztery dziewczynki) do wzięcia udziału w pokazach talentów. Później przenieśli się do Ardmore w stanie Oklahoma, gdzie Frankie nauczył się stepowania i śpiewał w kościele. W 1942r dołączył do swoich starszych braci Jesse i Warrena, którzy pracowali jako zespół taneczny, Skid and Slid, w Fort Worth w Teksasie.
Rodzina przeniosła się w 1944 roku do Los Angeles, gdzie Frankie i Jesse Ervin pracowali w różnych miejscach i zaczęli występować w klubach na Central Avenue. W 1951 roku Frankie Ervin podpisał kontrakt z Mercury Records i wydał singiel „High School Baby”/ "Got My Shipyard Job Back Again," z zespołem Maxwella Davisa i Jesse
Ervinem na gitarze. W następnym roku nagrywał jako główny wokalista z
combo Oscara Moore'a, a w 1953 (jako Frank Evans ) nagrywał z
zespołem Prestona Love'a dla Federal Records. Później w tym samym
roku nagrał „Dragnet blues” jako wokalista z Johnny Moore's Three Blazers dla Modern Records wytwórni braci Bihari.
Wytwórnia płytowa
stanęła w obliczu kroków prawnych ze strony Jacka Webba z
radia Dragnet i programu telewizyjnego, za nieautoryzowane wykorzystanie części
tematu programu, ale sprawa została rozwiązana, a płyta dobrze się
sprzedała, osiągając 8 miejsce na liście r&b Bilboardu. Bracia Bihari przekonali Ervina, by opuścił grupę Johnny'ego Moore'a i nagrywał
solo, ponownie z orkiestrą Maxwella Davisa, ale jego nagrania nie
odniosły sukcesu i wrócił do koncertowania z Three Blazers.
Na
początku 1955 roku nagrał z grupą „Johnny Ace's Last Letter”. Piosenka miała być listem od piosenkarza Johnny Ace wyjaśniającym,
dlaczego się zabił; osiągnął 15 pozycję na liście r&b.
Później w tym samym roku Ervin nagrał kilka świątecznych piosenek z Blazers, w tym „Christmas Eve Baby”. Nagrywał również pod szyldem Frankie Day dla wytwórni Caddy założonej przez radiowego DJ'a Dicka Hugga.
Na początku 1958 roku producent nagrań George Motola namówił Ervina, aby nagrał piosenkę „You Cheat”, która została po raz pierwszy nagrana przez białą grupę wokalną The Slades. Ervin był wspierany przez zaimprowizowany studyjny zespół wokalny, w skład którego wchodzili Jesse Belvin, Johnny „Guitar” Watson, Tommy „Buster” Williams i „Handsome” Mel Williams oraz muzycy, w tym gitarzysta René Hall. Uznana za The Shields - inaczej nieistniejącą grupę - i po raz pierwszy wydana przez wytwórnię Tender przed wznowieniem przez Dot Records, płyta osiągnęła 12 miejsce na liście pop w tym samym roku i 11 na liście R&B. Ervin koncertował i występował w ogólnokrajowej telewizji, aby promować płytę, z różnymi piosenkarzami jako wokalistami wspierającymi, ale oryginalna grupa nagraniowa ponownie zebrała się w studiu, aby nagrać mniej udane kontynuacje, w tym „Nature Boy”.
Ervin kontynuował nagrywanie od czasu do czasu pod własnym nazwiskiem dla małych wytwórni w późnych latach pięćdziesiątych i wczesnych sześćdziesiątych, ale z niewielkim sukcesem. Opuścił biznes muzyczny w latach 60-tych, zanim ponownie pojawił się w 1982 roku z zespołem Mitcha Woodsa z San Francisco i jego Rocket 88. Po wydaniu kompilacyjnego albumu jego materiału z lat 50-tych, Dragnet Blues, w 1987 roku wrócił do studia nagraniowego w 1988 nagrać w Los Angeles z zespołami Erniego Freemana i Charlesa Browna. Od tego czasu kontynuował występy, głównie w rejonie San Francisco.
Zmarł w San Francisco w 2009 roku w wieku 82 lat.
| Single | ||||||
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
| You Cheated/That's The Way It's Gonna Be | Shields | 08.1958 | - | 12[16] | Dot 15805 | [written by Don Burch][11[8].R&B Chart] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz