Sonic Youth

Zespół rockowy utworzony w Nowym Jorku w 1981 roku. Aktualny skład:
* Thurston Moore: gitara, wokal
* Lee Ranaldo: gitary, wokal
* Kim Gordon: bas, wokal
* Steve Shelley: bębny
W początkowym okresie zespół Sonic Youth był związany ze nowojorską sceną No wave, ale przetrwał dłużej niż którykolwiek z nich. Często nazywany bywa post-punkowym, a dzięki sukcesowi komercyjnemu, jaki odnósł w latach 90-tych uważany jest za czołowy zespół rocka alternatywnego.

 

Wczesne inspiracje to eksperymenty Glenna Branki (z którym grała większość muzyków grupy), garażowy rock spod znaku The Stooges oraz noiseowe eksperymenty The Velvet Underground. Sonic Youth znane jest z niestandardowego strojenia gitar (których mają dzisiątki, większość z nich pochodzi ze sklepów z używanymi instrumentami) oraz z preparowania instrumentów, mającego na celu uzyskanie oryginalnego brzmienia.
 

Muzycy Sonic Youth wydawali prozę i poezję (wpływ beatnicka jest widoczny zarówno w tekstach literackich jak i tekstach piosenek), produkowali filmy, wystawiali sztukę wizualną. Wielokrotnie współpracowali z innymi artystami w pobocznych projektach. Sonic Youth można równie dobrze określić mianem kolektywu artystycznego, co tradycyjnego zespołu rockowego.
Moore i Renaldo występowali wspólnie i oddzielnie w różnych, krótko trwających grupach punkowych. Renaldo był członkiem zespołu Glenna Branki, z którym później wystąpili również Moore i Gordon. Kim Gordon miała wcześniejsze doświadczenia na polu sztuki, co we wczesnych latach osiemdziesiątych nie było w Nowym Jorku niczym wyjątkowym, sztuki plastyczne, literatura i muzyka przenikały się wtedy. Po jednorazowych występach z ensemblami Glenna Branki i Rhys Chathama Kim Grodon zaczęła grać w różnych zespołach. Już wtedy, przed powstaniem Sonic Youth Kim Gordon i Thurston Moore byli parą; później pobrali się - mają córkę Coco Hayley Gordon Moore.
 

Jeden z pierwszych występów Sonic Youth miał miejsce w czerwcu 1981 roku w ramach dziesięciodniowego festiwalu "Noise Fest" organizowanego przez Moora. W galerii White Columns na SoHo występiły wtedy zespoły Branki i Chathama. Sonic Youth zagrało w składzie Thurston Moore, Kim Gordon, Richard Edson na bębnach i Ann DeMarinis na klawiszach. DeMarinis nie zagrała już następnego koncertu, a niedługo potem zastąpił ją Lee Renaldo. Nazwę Sonic Youth wymyślił Thurston Moore na chwilę przed koncertem, stanowiła połączenie Fred "Sonic" Smith z MC5 oraz artysty reggae Big Youth (Kim Gordon wspomina, że oszczędne partie basu reggae miały wpływ na jej styl).
 

Pierwszy album "Sonic Youth" dedykowany jest Brance; brzmienie jest bardzo powściągliwe, pełne rezerwy, wielowarstwowe. Alternatywne stroje gitary były stosowane przez lata w bluesie, w niewielkim stopniu w rocku, dopiero Sonic Youth zaczęli używać ich w radykalny sposób, nieporównywalny z tradycją. Azerrad pisze, że "we wszczesnym stadiu kariery Sonic Youth mogło sobie pozwolić tylko na tanie gitary, które brzmiały jak tanie gitary. Ale jeśli nastroiło się je nietypowo, wcisnęło jakiś przedmiot między struny i gryf, poczciwy instrument brzmiał fascynująco. Uderz pałką od perkusji w tanią, japońską kopię Stratocastera spreparowaną w ten sposób, rozkręć trochę wzmacniacz, a wszystko zabrzmi jak dzwony kościelne" (Azerrad, s. 243). Strojenia te były pieczołowicie opracowywane przez Moorea i Renaldo podczas prób zespołu, Moore powiedział kiedyś, że dziwne strojenia były próbą wprowadzenia nowych dźwięków: "gdy grasz używając standardowego strojenia, wszystko brzmi standardowo". Zamiast przestrajać instrumenty do każdej piosenki, Sonic Youth używa określonej gitary do jednej lub dwóch piosenek, dlatego na trasy biorą ze sobą dziesiątki instrumentów.
 

Po pierwszej płycie Edson opóścił zespół i kontynuował karierę aktorską odnosząc pewne sukcesy (zagrał w filmie Stranger Than Paradise). Zastąpił go Bob Bert. Kolejne dwa projekty Sonic Youth "Confusion Is Sex" oraz EPka "Kill Yr Idols", są super-agresywnymi ładunkami przenikliwego hałasu. Niektórzy fani uważają, że płyta "Confusion Is Sex" pozostawia wiele do życzenia, inni znowu, że jest bardzo obiecująca, choć amatorska. Tak czy inaczej, grupa nie nagrała już płyt porównywalnych z "Sonic Youth" i "Confusion Is Sex".
Muzycy Sonic Youth zaprzyjaźnili się z innymi nowojorskimi wyznawcami hałasu - Swans. Pierwsze dwa tournee zagrali jako support Swans. Te oraz inne wczesne trasy wyrobiły silną opinię o zespole: nawet, jeśli grali słabo, brzmieli tak oryginalnie, że fani i krytycy byli pod wrażeniem.
 

We wczesnym okresie muzyka Sonic Youth była określana jako "Pigfucker", był to termin wymyłony przez dziennikarza Village Voice Roberta Christgau. Innymi zespołami tego "gatunku" miały być Big Black, Butthole Surfers i Pussy Galore (wszystkie te zespoły znacząco się różniły, ale wspólnym mianownikiem dla ich muzyki był odrzucający słuchacza hałas. Termin ten wywołał ostrą wymianę zdań między Thursonem Moore a Robertem Christgau, Moore zmienił nawet tytuł "Kill Yr Idols" na "I Killed Christgau With My Big Fucking Dick" , zanim panowie doszli do porozumienia.
 

Prócz Glenna Branki, Patti Smith i The Stooges inną wczesną inspiracją zespołu był hardcore punk wczesnych lat osiemdziesiątych. Po obejrzeniu koncertu Minor Threat w maju 1982, Thurston Moore powiedział, że to "najlepszy zespół grający na żywo, jaki kiedykolwiek widział" . Choć ich własne aspiracje muzyczne podążały w innym kierunku, Moore i Gordon byli pod wrażeniem ogólnokrajowej sieci muzyków i fanów tej muzyki. Moore: "to było świetne, cały ten slam dancing i stage diving, to było dużo bardziej ekscytujące niż pogowanie i plucie... Hardcore był dużo bardziej muzykalny i radykalny" .
 

Po europejskim tournee Bob Bert został zwolniony z grupy, zastąpił go Jim Sclavunos, który sam odszedł po paru miesiącach. Zespół poprosił Boba Berta aby wrócił, ten zgodził się pod warunkiem, że nie zostanie znowu wylany. 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Kool Thing /That's All I Know (Right Now)	Sonic Youth	09.1990	81[1]	-	DGC GEF 81	[written by Sonic Youth][produced by Sonic Youth, Nick Sansano, Ron Saint Germain ]
100%/ Creme Brulee / Genetic / Hendrix Necro	Sonic Youth	07.1992	28[4]	-	DGC DGCS 11	[written by Sonic Youth][produced by Butch Vig ,Sonic Youth]
Youth against fascism	Sonic Youth	11.1992	52[2]	-	Geffen GFST 26	[written by Kim Gordon, Thurston Moore, Lee Ranaldo, Steve Shelley, Ian MacKaye][produced by Butch Vig ,Sonic Youth]
Sugar Kane/ The Destroyed Room	Sonic Youth	04.1993	26[3]	-	Geffen GFSV 37	[written by Kim Gordon, Thurston Moore, Lee Ranaldo, Steve Shelley][produced by Butch Vig ,Sonic Youth]
Bull in the heather// Razorblade	Sonic Youth	05.1994	24[5]	-	Geffen GFSTD 72	[written by Kim Gordon, Thurston Moore, Lee Ranaldo, Steve Shelley]
Superstar/Yesterday once more	Redd Kross / Sonic Youth	09.1994	45[3]	-	A&M; 5807922	[A:written by Leon Russell, Bonnie Bramlett][B:written by Richard Carpenter, John Bettis][A:produced by Sonic Youth][B:produced by Matt Wallace ]
Little trouble girl// My Arena / The Diamond Sea	Sonic Youth	04.1996	81[1]	-	Geffen GFST 22 132	[produced by Sonic Youth, John Siket]
Sunday/ Moist Vagina	Sonic Youth	07.1998	72[2]	-	Geffen GFS 22 332	[written by Kim Gordon, Thurston Moore, Lee Ranaldo, Steve Shelley]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Daydream nation	Sonic Youth	10.1988	99[1]	-	Blast First BFFP 034	[produced by Nick Sansano, Sonic Youth]
The Whitey Album	Ciccione Youth	02.1989	63[1]	-	Blast First BFFP 28	[produced by Sonic Youth]
Goo	Sonic Youth	07.1990	32[2]	96[15]	DGC 7599242971	[silver-UK][produced by Nick Sansano, Ron Saint Germain ,Sonic Youth]
The dirty boots EP-Plus 5 live tracks	Sonic Youth	05.1991	69[1]	-	DGC 21634
Dirty	Sonic Youth	08.1992	6[5]	83[11]	DGC DGCD 24485	[produced by Butch Vig, Sonic Youth]
Experimental jet set,trash and no star	Sonic Youth	05.1994	10[3]	34[10]	Geffen GEF 24632	[produced by Butch Vig, Sonic Youth]
Washing machine	Sonic Youth	10.1995	39[2]	58[3]	Geffen GED 24825	[produced by Sonic Youth, John Siket]
A thousand leaves	Sonic Youth	05.1998	38[2]	85[2]	Geffen GED 25203	[produced by Sonic Youth, Wharton Tiers]
NYC Ghosts & Flowers	Sonic Youth	06.2000	113[1]	172[1]	Geffen 490 650	[produced by Jim O'Rourke , Sonic Youth]
Murray Street	Sonic Youth	06.2002	77[2]	126[1]	Geffen 04933192	[produced by Sonic Youth]
Sonic nurse	Sonic Youth	06.2004	-	64[2]	Geffen 002549 [US]	[produced by Sonic Youth]
Rather ripped	Sonic Youth	06.2006	64[2]	71[3]	Geffen 9878304	[produced by Sonic Youth,John Agnello]
The Eternal	Sonic Youth	06.2009	42[1]	18	Geffen 9878304	[produced by John Agnello]