Do roku 2007, Skid Row wydał pięć długogrających albumów, jedną EP-kę, jedną kompilację oraz jeden album koncertowy. Popularność zespół zdobył pierwszymi dwoma albumami zatytułowanymi Skid Row oraz Slave to the Grind, które są uznawane za najlepsze i najlepiej znane albumy zespołu. Ich ostatni album studyjny, Revolutions per Minute, został wydany 24 października 2006 roku. Do dziś grupa sprzedała ponad 20 milionów płyt na całym świecie.
Skid Row często jest uznawany za zespół glamrockowy, głównie za sprawą brzmienia ich pierwszego albumu, Skid Row, na którym pojawiły się takie hity jak: „18 and Life", „Youth Gone Wild” i „I Remember You”. Jednak wkrótce zespół zmienił styl na thrash metal z elementami hard rocka.
Rok po założeniu zespołu i pierwszych zmianach personalnych (Matta Fallona zastąpił Sebastian 'Baz' Bach), Grupa zaczęła koncertować w klubach na wschodnim wybrzeżu USA. Dzięki pomocy swojego przyjaciela, Jona Bon Jovi, w 1988 Dave podpisał kontrakt dla Skid Row z wytwórnią Atlantic Records. Zespół od razu nagrał pierwszy album Skid Row, który pojawił się w sklepach w styczniu 1989 roku i okazał się gigantycznym sukcesem. Płyta osiągnęła status pięciokrotnej platyny, głównie dzięki singlom promującym płytę: „18 and Life", „I Remember You” oraz „Youth Gone Wild”. Zespół ruszył w trasę koncertową.
Skid Row powrócił do studia w roku 1990; zaowocowało to ich drugim albumem studyjnym Slave to the Grind, który miał premierę w czerwcu 1991 roku. Album zadebiutował jako numer 1 na amerykańskich listach przebojów. Slave to the Grind odniosło wielki sukces a Skid Row ponownie ruszył w ogólnoświatową trasę koncertową trwającą ponad rok, podczas której grupa supportowała Guns N' Roses. W roku 1991 oraz pojawiła się na festiwalu w Castle Donington w 1992. Slave to the Grind było całkowitą odmianą dla zespołu.Skid Row był typowym albumem hard-glamrockowym, podczas gdy Slave to the Grind miał dużo cięższe brzmienie, praktycznie thrashmetalowe. Wystarczy przesłuchać piosenki takie jak „Mudkicker” czy chociażby tytułową ścieżkę. Album był ostro krytykowany i zniknął z list przebojów, ale i tak otrzymał podwójną platynę od RIAA.
Po trasie koncertowej promującej Slave to the Grind i przed nagraniem 3 płyty Skid Row postanowił odpocząć. Dopiero po roku, w 1994, grupa powraca do studia zmieniając jednocześnie producenta z Wagenera na Boba Rocka (producenta sław takich jak Metallica, Mötley Crüe czy The Offspring). Album pojawia się w marcu 1995 roku, niespodzianką jest, że od razu pojawia się w top 40. Jednakże nie powtórzył on sukcesu Skid Row czy Slave to the Grind; kilka singli z tego albumu stało się hitami ale praktycznie ich teledyski nie były emitowane przez MTV.
W 1997 roku z grupy zostaje wyrzucony Sebastian Bach. Zastąpił go Sean McCabe. Mimo że grupa nigdy nie została oficjalnie rozwiązana, pozostali członkowie przeszli do zespołu Ozone Monday w 1998r.
Skid Row zebrał się ponownie w 1999 roku z nowym wokalistą Johnym Sollingerem oraz perkusistą Charliem Millsem. Mills niedługo później opuścił zespół i został zastąpiony przez Phila Varone'a, byłego członka Saigon Kick. Po powrocie na scenę, wyruszyli w trasę oraz zagrali z takimi sławami lat 80-tych jak Kiss czy Poison. Koncertowali co roku przez całe lato. W 2002 byli częścią trasy Rock Never Stops Tour.
W roku 2003 Skid Row wydał 4. długogrający album studyjny Thickskin. Pierwszy album na którym grali Solinger i Varone oraz pierwszy album studyjny od ośmiu lat. Po wydaniu albumu Varone opuścił zespół i został zastąpiony przez obecnego perkusistę - Dave'a Gara.
Piąty (najnowszy) album Skid Row, Revolutions per Minute, wydany został 24 października 2006 przez wytwórnię SPV Records. Producentem był Michael Wagener, człowiek który wyprodukował ich dwa pierwsze albumy - Skid Row i Slave to the Grind. Skid Row obecnie ma trasę koncertową po Europie. W kwietniu 2015 roku na wokalu Solinger został zastąpiony przez Tony'ego Harnella, z którym zespół ponownie nagrał kawałek 18 and life.
Single | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Youth Gone Wild | Skid Row | 11.1989 | 42[3] | 99[2] | Atlantic A 8935 | [written by Rachel Bolan, Dave Sabo][produced by Michael Wagener] |
18 and Life | Skid Row | 02.1990 | 12[6] | 4[20] | Atlantic A 8883 | [gold-US][written by Rachel Bolan, Dave Sabo][produced by Michael Wagener] |
I Remember You | Skid Row | 03.1990 | 36[4] | 6[20] | East West A 8836 | [written by Rachel Bolan, Dave Sabo][produced by Michael Wagener] |
Monkey Business | Skid Row | 06.1991 | 19[3] | - | Atlantic A 7673 | [written by Rachel Bolan, Dave Sabo][produced by Michael Wagener] |
Slave to the Grind | Skid Row | 09.1991 | 43[2] | - | Atlantic A 7603 | [written by Sebastian Bach, Rachel Bolan, Dave Sabo][produced by Michael Wagener] |
Wasted Time | Skid Row | 11.1991 | 20[3] | 88[3] | Atlantic A 7570 | [written by Sebastian Bach, Rachel Bolan, Dave Sabo][produced by Michael Wagener] |
Youth Gone Wild / Delivering the Goods | Skid Row | 08.1992 | 22[4] | - | Atlantic A 7444 | [written by Rachel Bolan, Dave Sabo][produced by Michael Wagener] |
Breakin' Down | Skid Row | 11.1995 | 48[2] | - | Atlantic A 7135 | [written by Dave Sabo][produced by Bob Rock] |
Albumy | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
Skid Row | Skid Row | 02.1989 | 30[16] | 6[78] | Atlantic 81 936 | [5x-platinum-US][gold-UK][produced by Michael Wagener] |
Slave to the Grind | Skid Row | 06.1991 | 5[9] | 1[1][46] | Atlantic 82 278 | [2x-platinum-US][silver-UK][produced by Michael Wagener] |
B-Side Ourselves | Skid Row | 10.1992 | - | 58[6] | Atlantic 82 431 | [gold-US][produced by Jim Mitchell and Skid Row; Bruce Calder, Rachel Bolan, Sebastian Bach] |
Subhuman Race | Skid Row | 04.1995 | 8[3] | 35[9] | Atlantic 82 730 | [produced by Bob Rock] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz