Depeche Mode

Zespół Depeche Mode powstał w roku 1980 w brytyjskim miasteczku Basildon. Z początku trio złożone z Vince'a Clarka, Andrew Fletchera i Martina Gore'a jeszcze nie występowało pod nazwą Depeche Mode - muzycy byli znani jako Composition of Sound. Wokalistą był wówczas Clarke, jednak ta rola nie do końca mu odpowiadała.


Podczas wieczoru spędzonego w jednym z klubów w Basildon muzycy usłyszeli młodego, utalentowanego wokalistę, wykonującego własną wersję utworu "Heroes" Davida Bowie. Był to Dave Gahan. Panowie natychmiast zaproponowali mu współpracę, na którą aspirujący wokalista chętnie się zgodził. Co więcej zasugerował także zmianę nazwy zespołu na Depeche Mode. Owa słowna kompozycja zaczerpnięta została z francuskiego czasopisma i oznacza "szybką modę".

Od tej pory muzycy koncentrowali się głównie na występach w roli supportu zespołu Fad Gadget. Po jednym z show w londyńskim klubie podszedł do nich Daniel Miller, producent muzyczny oraz właściciel niewielkiej, niezależnej wytwórni płytowej Mute i zaproponował profesjonalne nagrania w studiu. W ten oto sposób rozpoczęła się wieloletnia współpraca Depeche Mode z Millerem. Pierwszym wspólnym dziełem kwartetu i producenta był singel "Dreaming Of Me", wydany w lutym 1981 roku. Po drugim singlu, "New Life", przyszedł czas na pierwszy, wielki hit - "Just Can't Get Enough", który zadebiutował na ósmym miejscu brytyjskiej listy przebojów.

W październiku 1981 ukazał się debiutancki longplay Depeche Mode, "Speak & Spell". Po trasie koncertowej promującej krążek szeregi zespołu opuścił Vince Clarke. Tłumaczył, że nie odpowiada mu rosnąca popularność grupy i życie na walizkach. Po odejściu założył wraz z Alison Moyet duet Yazoo, a następnie zaangażował się we współpracę z Andym Bellem, z którym stworzył formację Erasure. Rolę tekściarza i kompozytora Depeche Mode przejął Martin Gore, a grupę zasilił wkrótce nowy klawiszowiec - Alan Wilder, który odpowiedział na ogłoszenie zamieszczone przez muzyków w magazynie "Melody Maker". Aby dostać się do zespołu, skłamał, że ma 21 lat, choć był w rzeczywistości o rok starszy. - Kiedy dołączyłem do Depeche Mode, tak naprawdę wcale nie podobała mi się ich muzyka - wspomina Wilder w wywiadzie dla magazynu "Q". - Martin, Dave i Andy byli bardzo miłymi chłopakami, więc zdecydowałem się pograć z nimi przez kilka miesięcy. I tak już zostało.

Przez kolejne miesiące muzycy koncertowali w Stanach Zjednoczonych, Europie, Azji. W sierpniu 1983 roku na sklepowych półkach pojawiła się nowa płyta zespołu - "Construction Time Again", która wyznaczyła nowe standardy w muzyce popularnej. W utworach zawartych na krążku wykorzystano rewolucyjną wówczas technikę samplingu. Rok później ukazał się następny album Depeche Mode, "Some Great Reward". Zwiastował go singel "People Are People", który zapewnił grupie popularność na całym świecie. Przez ponad trzy tygodnie przebój okupował europejskie listy przebojów; również w Stanach Zjednoczonych zaczęto głośno mówić o kwartecie z Basildon. W latach 1986 i 1987 ukazały się entuzjastycznie przyjęte płyty "Black Celebration" i "Music For The Masses". Grupa wyruszyła następnie w światową trasę koncertową, którą zwieńczył spektakularny show na stadionie Rose Bowl w Pasadenie. Koncert, który obejrzało ponad 60 tysięcy fanów, udokumentował w filmie "101" reżyser D.A Pennebaker.

W 1990 roku ukazał się krążek "Violator", zwiastowany przez single "Personal Jesus" i "Enjoy The Silence". Drugi z nich do dziś pozostaje jednym z najpopularniejszych utworów Depeche Mode.

- Pierwsza wersja "Enjoy The Silence" składała się jedynie ze śpiewu Martina i akompaniamentu klawiszowego - zdradził Dave Gahan w wywiadzie dla pisma "Q". - Martin był trochę poirytowany faktem, że Alan i producent zmienili brzmienie tego kawałka. Okazało się jednak, że ostateczna wersja wystrzeliła nasz album w kosmos. Nie byliśmy przygotowani na taki sukces. Nagle staliśmy się bogaci i mogliśmy robić cokolwiek i kiedykolwiek chcieliśmy. Niezwykle popularny stał się również teledysk do piosenki. Klip przygotowany wybitnego fotografika, Antona Corbijna, był na wysokiej rotacji w MTV.

Rok 1993 to pasmo kolejnych sukcesów. Dziesiąty album w dorobku Depeche Mode, "Songs Of Faith And Devotion", ukazał nowe, rockowe oblicze grupy. Wilder przejął wówczas także rolę perkusisty, czym dotychczas zajmował się incydentalnie i wyłącznie w studiu. Czternastomiesięczna trasa koncertowa, którą obejrzały ponad 2 miliony osób, okazała się zbyt dużym wyzwaniem dla poszczególnych członków zespołu. Martin Gore walczył z atakami paniki, Dave Gahan kontynuował rozpoczętą nieco wcześniej przygodę z narkotykami, Alan Wilder zmuszony był poddać się operacji nerek, a Andy Fletcher przeszedł załamanie nerwowe.

Dwa lata później Wilder opuścił szeregi zespołu, uzasadniając swoją decyzję "ogólnym niezadowoleniem z pracy w zespole i wewnętrznymi konfliktami". Grupa znalazła się na krawędzi rozpadu. Gahan, uzależniony od narkotyków, próbował popełnić samobójstwo.

- Byłem w połowie rozmowy telefonicznej z mamą, powiedziałem, że wrócę za minutę, wszedłem do łazienki i podciąłem sobie żyły, owinąłem ręce ręcznikami i wróciłem do telefonu, mówiąc: "Mamo, muszę kończyć, kocham cię bardzo mocno" - wspomina wokalista w rozmowie z autorem biografii "Obnażeni Depeche Mode", Johnathanem Millerem. - Siedziałem wtedy w pokoju z moją przyjaciółką i udawałem, że nic się nie stało. Opuściłem ręce i czułem, jak wypływa ze mnie krew, a ona o niczym nie wiedziała, dopóki nie zauważyła krwi na podłodze. Straciłem przytomność. Kiedy się obudziłem, leżałem w sali szpitalnej na oddziale psychiatrycznym. Przez minutę pomyślałem, że jestem w niebie, czymkolwiek ono jest. Wtedy lekarz poinformował mnie, że próbując odebrać sobie życie popełniłem przestępstwo przeciwko lokalnemu prawu. To może zdarzyć się tylko w pieprzonym L.A.

Gahan oświadczył później, że incydent ten był "raczej wołaniem o pomoc", aniżeli prawdziwą próbą samobójczą. W tamtym okresie wokalista często zachowywał się dziwacznie. Zdarzało się, że spędzał do 12 godzin w swojej garderobie, oglądając stację z prognozą pogody i rozmawiając z lalką "Tin Tin Man", która, według niego, potrafiła się z nim komunikować.

Rok później Gahan po raz kolejny próbował odebrać sobie życie, tym razem wstrzykując w żyłę zabójczy koktajl z heroiny i kokainy. Wokalistę znaleziono nieprzytomnego w pokoju hotelowym, a następnie przewieziono do szpitala.

- Poleciałem do L.A., poszedłem do Sunset Marquis i od razu załapałem się na solidną imprezę - wspomina artysta w rozmowie z Millerem. - Strzeliłem sobie wtedy miksturę z heroiny i koki, bo żaden z tych narkotyków osobno już na mnie nie działał. To była szczególnie mocna mieszanka zwana Red Rum, która zabiła wcześniej kilka osób. Myślałem, że to po prostu zwykła końska dawka, ale dowiedziałem się później, że Red Rum czytane od końca daje słowo "murder". Pamiętam, że mówiłem wtedy kumplowi: "Tylko nie przesadź. Nie dawaj zbyt dużo koki". Czułem się źle. Obudziłem się w szpitalu, słysząc, jak któryś z lekarzy woła: "Tracimy go". Podniosłem się i powiedziałem: "Do cholery, nie tracicie". Moje serce zatrzymało się na dwie minuty. Przez chwilę byłem martwy.

W połowie 1996 roku Dave Gahan udał się na odwyk. Wkrótce udało mu się wygrać walkę z nałogiem i uporać z problemami osobistymi. W 1997 zespół wrócił do studia, aby nagrać album "Ultra". Krążek natychmiast trafił na szczyty list sprzedaży w ponad 20 krajach. Ze względu na stan zdrowia wokalisty zespół po raz pierwszy nie wyruszył w tournée, ograniczając się do kilku niewielkich koncertów.

W roku 2001 grupa Depeche Mode wydała kolejny longplay, "Exciter", który zebrał mieszane recenzje. Cztery lata później, w październiku, ukazał się jedenasty album w dorobku zespołu, "Playing the Angel". Po premierze kapela wyruszyła w światową trasę koncertową, odwiedzając kraje Ameryki Północnej oraz Europy.

W sierpniu 2007 roku członkowie Depeche Mode ogłosili, że wracają do studia, aby rozpocząć pracę nad kolejną płytą. Dwunasty longplay Anglików ma ukazać się wiosną 2009 roku.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Dreaming of Me / Ice Machine	Depeche Mode	02.1981	57[4]	-	Mute 7Mute 13	[written by Vince Clarke][produced by Depeche Mode and Daniel Miller][47[17].Hot Disco/Dance;Mute [import] 12"]]
New Life / Shout!	Depeche Mode	06.1981	11[15]	-	Mute 7Mute 14	[written by Vince Clarke/Paul Spector][produced by Depeche Mode and Daniel Miller][29[12].Hot Disco/Dance;Mute [import] 12"]]
Just Can't Get Enough / Any Second Now	Depeche Mode	09.1981	8[10]	-	Mute 7Mute 16	[silver-UK][written by Vince Clarke][produced by Depeche Mode and Daniel Miller][26[24].Hot Disco/Dance;Mute 3642 12"]]
See You / Now, This Is Fun	Depeche Mode	01.1982	6[10]	-	Mute 7Mute 18	[silver-UK][written by Martin Gore][produced by Depeche Mode and Daniel Miller]
The Meaning of Love / Oberkorn (It's a Small Town)	Depeche Mode	04.1982	12[8]	-	Mute 7Mute 22	[written by Martin Gore][produced by Depeche Mode and Daniel Miller]
Leave in Silence / Excerpt From: My Secret Garden	Depeche Mode	08.1982	18[10]	-	Mute 7Bong 1	[written by Martin Gore][produced by Depeche Mode and Daniel Miller]
Get the Balance Right! / The Great Outdoors!	Depeche Mode	01.1983	13[8]	-	Mute 7Bong 2	[written by Martin Gore][produced by Depeche Mode and Daniel Miller][31[9].Hot Disco/Dance;Sire 29 704 12"]]
Everything Counts / Work Hard	Depeche Mode	07.1983	6[11]	-	Mute 7Mute 13	[silver-UK][written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and Gareth Jones][17[9].Hot Disco/Dance;Sire 20 165 12"]]
Love in Itself ˇ 2 / Fools	Depeche Mode	09.1983	21[7]	-	Mute Bong 4	[written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and Gareth Jones]
People Are People / In Your Memory	Depeche Mode	03.1984	4[10]	13[18]	Mute Bong 5	[gold][silver-UK][written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and Gareth Jones][44[7].Hot Disco/Dance;Sire 20 214 12"]]
Master and Servant / (Set Me Free) Remotivate Me	Depeche Mode	08.1984	9[9]	87[3]	Mute Bong 6	[written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and Gareth Jones][49[7].Hot Disco/Dance;Sire 20 283 12"]]
Blasphemous Rumours / Somebody	Depeche Mode	10.1984	16[6]	-	Mute Bong 7	[written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and Gareth Jones]
Shake the Disease / Flexible	Depeche Mode	04.1985	18[9]	-	Mute Bong 8	[written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and Gareth Jones]
It's Called a Heart / Fly on the Windscreen	Depeche Mode	09.1985	18[4]	-	Mute Bong 9	[written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, Daniel Miller]
Stripped/But Not Tonight	Depeche Mode	02.1986	15[5]	-	Mute Bong 10	[written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and Gareth Jones]
A Question of Lust/Christmas Island	Depeche Mode	04.1986	28[5]	-	Mute Bong 11	[written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and Gareth Jones][49[7].Hot Disco/Dance;Sire 20 283 12"]]
A Question of Time/Black Celebration [Live]	Depeche Mode	08.1986	17[6]	-	Mute Bong 12	[written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and Gareth Jones][49[7].Hot Disco/Dance;Sire 20 283 12"]]
Strangelove / Pimpf	Depeche Mode	04.1987	16[5]	76[6]	Mute Bong 13	[written by Martin Gore][produced by Depeche Mode,David Bascombe][1[3][13].Hot Disco/Dance;Sire 20 696 12"]]
Never Let Me Down Again / Pleasure, Little Treasure	Depeche Mode	08.1987	22[4]	63[10]	Mute Bong 14	[written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and David Bascombe][12[10].Hot Disco/Dance;Sire 20 783 12"]]
Behind the Wheel/Route 66	Depeche Mode	12.1987	21[5]	-	Mute Bong 15	[written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, David ][3[12].Hot Disco/Dance;Sire 20 858 12"]]
Little 15 / Stjarna	Depeche Mode	05.1988	60[2]	-	Mute Little 15	[written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and David Bascombe][49[7].Hot Disco/Dance;Sire 20 283 12"]]
Strangelove '88/Nothing	Depeche Mode	09.1988	-	50[9]	Sire 27 777	[written by Martin Gore][24[5].Hot Disco/Dance;Sire 21 022 12"]
Everything Counts (Live)	Depeche Mode	02.1989	22[7]	-	Mute Bong 16	[written by Martin Gore][16[7].Hot Disco/Dance;Sire 21 183 12"]
Personal Jesus/Dangerous	Depeche Mode	08.1989	13[8]	28[20]	Mute Bong 17	[gold-US][written by Martin Gore][produced by Depeche Mode and Flood][12[10].Hot Disco/Dance;Sire/Reprise 21 328 12"]]
Enjoy the Silence/Memphisto	Depeche Mode	02.1990	6[9]	8[24]	Mute Bong 18	[gold-US][written by Martin Gore][produced by Depeche Mode and Flood][6[10].Hot Disco/Dance;Sire/Reprise 21 490 12"]]
Policy of Truth/Kaleid	Depeche Mode	05.1990	16[6]	15[16]	Mute Bong 18	[written by Martin Gore][produced by Depeche Mode and Flood][2[10].Hot Disco/Dance;Sire/Reprise 21 534 12"]]
World in My Eyes / Happiest Girl / Sea of Sin	Depeche Mode	09.1990	17[6]	52[10]	Mute Bong 20	[written by Martin Gore][produced by Depeche Mode and Flood][6[11].Hot Disco/Dance;Sire/Reprise 21 735 12"]]
I Feel You / One Caress	Depeche Mode	02.1993	8[7]	37[12]	Mute Bong 21	[gold-US][written by Martin Gore][produced by Depeche Mode and Flood][3[12].Hot Disco/Dance;Sire/Reprise 40767 12"]]
Walking in My Shoes/My Joy	Depeche Mode	04.1993	14[4]	69[8]	Mute Bong 22	[written by Martin Gore][produced by Depeche Mode and Flood]
Condemnation /Death's Door (Jazz Mix)	Depeche Mode	09.1993	9[4]	-	Mute Bong 23	[written by Martin Gore][produced by Depeche Mode and Flood]
In Your Room/Higher Love (Adrenaline Mix)	Depeche Mode	01.1994	8[6]	-	Mute Bong 24	[written by Martin Gore][produced by Depeche Mode and Flood]
Barrel of a Gun/Painkiller	Depeche Mode	02.1997	4[13]	47[5]	Mute Bong 25	[written by Martin Gore][produced by Tim Simenon]
It's No Good/Slowblow	Depeche Mode	03.1997	5[13]	-	Mute Bong 26	[written by Martin Gore][produced by Tim Simenon][1[1][12].Hot Disco/Dance;Mute/Reprise 43845 12"]]
Home	Depeche Mode	06.1997	23[12]	88[3]	Mute Bong 27	[written by Martin Gore][produced by Tim Simenon]
Useless	Depeche Mode	10.1997	28[5]	-	Mute Bong 28	[written by Martin Gore][produced by Tim Simenon]
Only When I Lose Myself/Surrender	Depeche Mode	09.1998	17[11]	61[9]	Mute Bong 29	[written by Martin Gore][produced by Tim Simenon]
Dream On/Easy Tiger	Depeche Mode	04.2001	6[16]	85[10]	Mute Bong 30	[written by Martin Gore][produced by Mark Bell][1[1][12].Hot Disco/Dance;Mute/Reprise 44 982 12"]]
I Feel Loved/Dirt	Depeche Mode	07.2001	12[16]	32[9].Hot 100 Singles Sales Chart	Mute Bong 31	[written by Martin Gore][produced by Mark Bell][1[2][12].Hot Disco/Dance;Mute/Reprise 42 398 12"]]
Freelove/Zenstation	Depeche Mode	11.2001	19[6]	28[7].Hot 100 Singles Sales Chart	Mute Bong 32	[written by Martin Gore][produced by Mark Bell[1[1][14].Hot Disco/Dance;Mute/Reprise 42 419 20 283 12"]]
Enjoy the Silence '04	Depeche Mode	10.2004	7[10]	-	Mute Bong 34	[written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and David Bascombe][25.Hot Disco/Dance]
Remixes EP – Disc 1: Something To Do / World In My Eyes / Photographic	Depeche Mode	12.2004	75[2]	-	Mute L12BONG34	-
Remixes EP – Disc 2: Halo / Clean / Little 15	Depeche Mode	12.2004	78[2]	-	Mute	-
Enjoy the Silence '04	Depeche Mode	10.2004	7[10]	-	Mute Bong 34	[written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and David Bascombe][25.Hot Disco/Dance]
Precious/Free	Depeche Mode	10.2005	4[15]	71[3]	Mute Bong 35	[written by Martin Gore][produced by Ben Hillier][1.Hot Disco/Dance]
A Pain That I'm Used To/Newborn	Depeche Mode	12.2005	15[7]	-	Mute Bong 36	[written by Martin Gore][produced by Ben Hillier][6.Hot Disco/Dance]
Suffer Well/Better Days	Depeche Mode	04.2006	12[5]	-	Mute Bong 37	[written by Dave Gahan, Andrew Phillpott, Christian Eigner][produced by Ben Hillier][1.Hot Disco/Dance]
The Darkest Star	Depeche Mode	05.2006	132[1]	-	Mute XL12BONG37	[written by Martin Gore][produced by Ben Hillier]
John The Revelator / Lilian	Depeche Mode	06.2006	18[6]	-	Mute Bong 38	[written by Martin Gore][produced by Ben Hillier][38.Hot Disco/Dance]
Martyr	Depeche Mode	11.2006	13[8]	-	Mute Bong 39	[written by Martin Gore][produced by Ben Hillier][22.Hot Disco/Dance]
Wrong	Depeche Mode	04.2009	24[1]	-	Mute Bong 40	[written by Martin Gore][produced by Ben Hillier][1.Hot Disco/Dance]
Peace	Depeche Mode	06.2009	57[1]	-	Mute Bong 41	[written by Martin Gore][produced by Ben Hillier]
Personal Jesus 2011	Depeche Mode	06.2011	119[1]	-	Mute	[written by Martin Gore][produced by Stargate]
Heaven	Depeche Mode	03.2013	60[2]	-	Columbia USQX 91300066	[written by Martin Gore][produced by Ben Hillier]
Soothe My Soul	Depeche Mode	06.2013	88[1]	-	Columbia USQX 91300040	[written by Martin Gore][produced by Ben Hillier]
Should Be Higher	Depeche Mode	10.2013	81[1]	-	Columbia USQX 91300031	[written by Dave Gahan, Kurt Uenala][produced by Ben Hillier]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Speak & Spell	Depeche Mode	10.1981	10[33]	192[9]	Mute STUMM 5	[gold-UK][produced by Depeche Mode, Daniel Miller]
A Broken Frame	Depeche Mode	09.1982	8[11]	177[8]	Mute STUMM 9	[gold-UK][produced by Depeche Mode, Daniel Miller]
Construction Time Again	Depeche Mode	08.1983	6[12]	-	Mute STUMM 13	[gold-UK][produced by Depeche Mode, Daniel Miller]
People Are People	Depeche Mode	07.1984	-	71[30]	Sire 25 124 [US]	[gold-US][produced by Depeche Mode, Daniel Miller]
Some Great Reward	Depeche Mode	08.1984	5[12]	51[42]	Mute STUMM 19	[platinum-US][silver-UK][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and Gareth Jones]
The Singles 81-85	Depeche Mode	10.1985	6[23]	-	Mute MUTEL 1	[gold-UK][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and Gareth Jones]
Catching Up with Depeche Mode	Depeche Mode	11.1985	-	113[18]	Sire 25 346	[platinum-US][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and Gareth Jones]
Black Celebration	Depeche Mode	03.1986	45[11]	90 [26]	Sire 25 429 [US]	[gold-US][silver-UK][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and Gareth Jones]
Music for the Masses	Depeche Mode	09.1987	10[4]	35[59]	Mute STUMM 47	[platinum-US][silver-UK][produced by Depeche Mode and David Bascombe]
101	Depeche Mode	03.1989	5[8]	45[19]	Mute STUMM 101	[gold-US][silver-UK][produced by Depeche Mode]
Violator	Depeche Mode	03.1990	2[30]	7[74]	Mute STUMM 64	[3x-platinum-US][gold-UK][produced by Depeche Mode and Flood]
Songs of Faith and Devotion	Depeche Mode	03.1993	1[1][16]	1[1][29]	Mute STUMM 106	[platinum-US][gold-UK][produced by Depeche Mode and Flood]
Songs of Faith and Devotion Live	Depeche Mode	12.1993	-	193[1]	Sire 45 505	[produced by Depeche Mode]
Ultra	Depeche Mode	04.1997	1[1][18]	5[19]	Mute STUMM 148	[gold-US][gold-UK][produced by Tim Simenon]
The Singles 86-98	Depeche Mode	09.1998	5[36]	38[10]	Mute MUTEL 5	[platinum-US][gold-UK][produced by Depeche Mode, Gareth Jones, Daniel Miller, Dave Bascombe, Flood, Tim Simenon]
The Singles 81-85	Depeche Mode	02.1999	-	114[3]	Mute 47 298 [US]	-
Exciter	Depeche Mode	05.2001	9[15]	8[14]	Mute STUMM 190	[gold-US][produced by Mark Bell]
Remixes 81–04	Depeche Mode	10.2004	24[8]	-	Mute MUTEL 8	-
Playing the Angel	Depeche Mode	10.2005	6[9]	7[16]	Mute STUMM 260	[gold-US][gold-UK][produced by Ben Hillier]
The Best of – Volume 1	Depeche Mode	11.2006	18[20]	148	Mute MUTEL 15	[gold-UK][produced by Depeche Mode, David Bascombe, Mark Bell, Flood, Ben Hillier, Daniel Miller, Tim Simenon]
Sounds of the Universe	Depeche Mode	04.2009	2[4]	3[6]	Mute STUMM 300	[produced by Ben Hillier]
Remixes 2: 81–11	Depeche Mode	06.2011	24[2]	105[1]	Mute CDMUTEL 18	[produced by Ben Hillier/Daniel Miller/David Bascombe/Depeche Mode/Flood/Gareth Jones/Mark Bell/Tim Simenon]
Delta Machine	Depeche Mode	04.2013	2[12]	6[9]	Columbia 88765460622	[silver-UK][produced by Ben Hillier]
Depeche Mode Live in Berlin	Depeche Mode	11.2014	64[1]	-	Columbia 88875035642	-
Spirit	Depeche Mode	03.2017	5[6]	3[6]	Columbia 88985411682	[produced by James Ford]

Simple Minds

Grupa szkocka. Powstała w 1978 w Glasgow z inicjatywy muzyków rozwiązanego wcześniej zespołu punkrockowego Johnny And The Self Abusers. Z początku oprócz wokalisty Jima Kerra (9.07.1959, Edynburg) tworzyli ją: Michael McNeil - k, Charles Burchill - g, voc, Derek Forbes - b, voc i Brian McGee - dr. Latem 1981 odszedł McGee. Zastępowali go kolejno perkusiści Kenny Hyslop, Mike Ogletree i w końcu, od 1982, Mel Gaynor. W 1985 miejsce Forbesa zajął John Giblin - b. W 1989 z Simple Minds rozstał się Giblin, a w 1990 McNeil (w nagraniach z tego okresu gościnnie uczestniczyli m.in. Paul Vitesse - k i Malcolm Foster - b).

W grupie znaleźli się bardzo zdolni muzycy, umiejętnie wykorzystujący w swoich kompozycjach osiągnięcia innych twórców (z tego względu krytycy zarzucali im wtórność). Bardzo długo nie mogli zdecydować się na wybór kierunku poszukiwań artystycznych. Piosenki z albumu A life in the day ujawniały wiele wpływów, przede wszystkim ROXY MUSIC (Someone, Life In A Day, Cure). Na płycie Empires and dance grupa data wyraz fascynacji elektronicznym brzmieniem i mechanicznym rytmem przebojów KRAFTWERK, DEVO i ULTRAVOX (Real To Real, Changeling). Opierając się na tych i innych wzorach stworzyła w pierwszej połowie lat osiemdziesiątych bogatą melodycznie, efektowną rytmicznie, gustownie aranżowaną muzykę taneczną (The American, 20th Century Promised Land, Love Song, Promised You A Miracle). Później wypracowała własną wersję stylu U2 (np. Speed Your Love To Me, The Kick Inside Of Me, I Wish You Were Here oraz utwór Belfast Child oparty na motywach irlandzkiej ballady ludowej She Moved Through The Fair).
Oprócz piosenek przedstawiła wiele nastrojowych miniatur dźwiękowych (m.in. Film Theme, Theme For Great Cities, Shake Off The Ghosts). Zaproponowała pomysłowe adaptacje takich przebojów, jak Dance To The Music zespołu SLY AND THE FAMILY STONE, Street Hassle Lou REEDA (którego pozyskała do nagrania This Is Your Land) czy Biko Petera GABRIELA.

Z początku skłaniała się ku tematyce filozoficznej, później opowiedziała się za piosenką miłosną (Speed Your Love To Me, Alive And Kicking), a w końcu zainteresowała się problematyką polityczną (Mandela Day, Belfast Child, This Is Your Land). Największe przeboje: Promised You A Miracle, Glittering Prize, Waterfront, Speed Your Love To Me, Don't You Forget About Me (kompozycja Keitha Forseya do filmu The Breakfast Club, 1985, reż. John Hughes), Alive And Kicking, Sanctify Yourself, All The Things She Said, Through The Barricades, Ghost dancing, Promised You A Miracle (wersja koncertowa), Belfast Child, This Is Your Land, Kick It In, Let There Be Love, See The Lights.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Life in a day/Special view	Simple Minds	03.1979	62[2]	-	Zoom ZUM 10	[written by Charlie Burchill/Jim Kerr][produced by John Leckie]
The American/League of nations	Simple Minds	05.1981	59[3]	-	Virgin VS 410	[written by Jim Kerr/Simple Minds][produced by Steve Hillage][66[6].Hot Disco/Dance;Arista [import] 12"]
Love song/This earth that you walk upon	Simple Minds	08.1981	47[4]	-	Virgin VS 434	[written by Jim Kerr/Simple Minds][produced by Steve Hillage]
Sweat in bullet/20th century promised land	Simple Minds	11.1981	52[3]	-	Virgin VS 451	[written by Jim Kerr/Simple Minds][produced by Steve Hillage]
I travel/Thirty frames a second	Simple Minds	01.1982	-	-	Arista ARIST 448	[written by Jim Kerr][produced by John Leckie][55[8].Hot Disco/Dance;Arista [import] 12"]
Promised you a miracle/Theme for great cities	Simple Minds	04.1982	13[11]	-	Virgin VS 488	[written by Jim Kerr/Simple Minds][produced by Steve Hillage][65[5].Hot Disco/Dance;Arista [import] 12"]
Glittering prize	Simple Minds	08.1982	16[11]	-	Virgin VS 511	[written by Simple Minds][produced by Peter Walsh]
Someone somewhere [In summertime]/King is white and in the crowd	Simple Minds	11.1982	36[5]	-	Virgin VS 538	[written by Simple Minds][produced by Peter Walsh]
Waterfront /Hunter and the hunted	Simple Minds	11.1983	13[10]	-	Virgin VS 636	[written by Jim Kerr/Charlie Burchill/Derek Forbes/Mike MacNeil/Mel Gaynor][produced by Steve Lillywhite]
Speed your love to me/Bass line	Simple Minds	01.1984	20[4]	-	Virgin VS 649	[written by Simple Minds (Jim Kerr/Charlie Burchill/Derek Forbes/Mike MacNeil/Mel Gaynor)][produced by Steve Lillywhite]
Up on the catwalk/Brass band in Africa	Simple Minds	03.1984	27[5]	-	Virgin VS 661	[written by Simple Minds (Jim Kerr/Charlie Burchill/Derek Forbes/Mike MacNeil/Mel Gaynor)][produced by Steve Lillywhite]
Don' t you [Forget about me]/Brass band in Africa	Simple Minds	04.1985	7[67]	1[1][22]	Virgin VS 749	[silver-UK][written by Keith Forsey/Steve Schiff][produced by Keith Forsey][9[11].Hot Disco/Dance;A&M 12 125 12"][piosenka z filmu "The Breakfast Club"]
Alive and kicking	Simple Minds	09.1985	7[16]	3[20]	Virgin VS 817	[written by Charlie Burchill/Mel Gaynor/John Gibbin/Jim Kerr/Mike MacNeil][produced by Bob Clearmountain/Jimmy Iovine][25[7].Hot Disco/Dance;A&M 12 15512"]
Sanctify yourself	Simple Minds	01.1986	10[8]	14[14]	Virgin SM 1	[written by Simple Minds][produced by Bob Clearmountain/Jimmy Iovine][24[7].Hot Disco/Dance;A&M 12 172 12"]
All the things she said/Don' t you [Forget about me]	Simple Minds	03.1986	9[12]	28[13]	Virgin VS 860	[written by Simple Minds][produced by Bob Clearmountain/Jimmy Iovine]
Ghostdancing /Oh jungleland	Simple Minds	11.1986	13[10]	-	Virgin VS 907	[written by Simple Minds][produced by Bob Clearmountain/Jimmy Iovine]
Promised you a miracle/Book of brilliant things	Simple Minds	06.1987	19[10]	-	Virgin SM 2	[written by Simple Minds][produced by Bruce Lampcov]
Belfast child/Mandela day	Simple Minds	02.1989	1[2][12]	-	Virgin SMX 3	[silver -UK][written by Simple Minds][produced by Trevor Horn/Stephen Lipson]
This is your land/Saturday girl	Simple Minds	04.1989	13[5]	-	Virgin SMX 4	[written by Simple Minds (Jim Kerr/Charlie Burchill/Mike Macneil/Mel Gaynor)][produced by Trevor Horn/Stephen Lipson]
Kick it in/Waterfront	Simple Minds	07.1989	15[5]	-	Virgin SMX 5	[written by Simple Minds (Jim Kerr/Charlie Burchill/Mike Macneil/Mel Gaynor)][produced by Trevor Horn/Stephen Lipson]
The Amsterdam EP.	Simple Minds	11.1989	18[6]	-	Virgin SMX 6	[written by Prince/Simple Minds/John Giblin/HubertParry)][produced by Trevor Horn/Stephen Lipson]
Let there be love/Goodnight	Simple Minds	03.1991	6[7]	-	Virgin VS 1332	[written by Charlie Burchill/Jim Kerr][produced by Stephen Lipson]
See the lights/Theme for great cities ' 91	Simple Minds	04.1991	20[4]	40[10]	Virgin VS 1343	[written by Charlie Burchill/Jim Kerr][produced by Stephen Lipson]
Stand by love/King is white and in the crowd	Simple Minds	08.1991	13[4]	-	Virgin VS 1358	[written by Charlie Burchill/Jim Kerr][produced by Stephen Lipson]
Real life/See the lights	Simple Minds	10.1991	34[3]	-	Virgin VS 1382	[written by Charlie Burchill/Jim Kerr][produced by Stephen Lipson]
She' s a river/E55	Simple Minds	01.1995	9[14]	52[9]	Virgin VS 1509	[written by Simple Minds][produced by Keith Forsey/Simple Minds]
Hypnotized /#4	Simple Minds	03.1995	18[11]	-	Virgin VS 1534	[written by Jim Kerr/Charlie Burchill][produced by Keith Forsey/Simple Minds]
Glitterball /Waterfront/Love song EP.	Simple Minds	03.1998	18[2]	-	Chrysalis CDCHSS 5078	[written by Jim Kerr/Charlie Burchill][produced by Charlie Burchill/Pete Walsh]
War babies/I travel	Simple Minds	05.1998	43[3]	-	Chrysalis CDCHSS 5088	[written by Jim Kerr/Charlie Burchill][produced by Charlie Burchill/Pete Walsh]
Homo sapien	Simple Minds	12.2001	134[1]	-	-
Belfast trance	John '00' Fleming vs. Simple Minds	02.2002	74[4]	-	Nebula BELF 001	[written by Trad./Charlie Burchill/JIm Kerr/Mike MacNeil][produced by John Fleming]
Cry	Simple Minds	03.2002	47[2]	-	Eagle 218	[written by Jim Kerr/Maggiorana/Nicita/Tignino/Lego][produced by Jim Kerr]
Monster	Liquid People vs. Simple Minds	07.2002	67[2]	-	Defected DFECT 49	[written by Charlie Burchill/Jim Kerr/Derek Forbes/Brian McGee/Mike MacNeil][produced by Dan Smith/Conan Manchester]
Home	Simple Minds	09.2005	41[4]	-	Sanctuary SANXD 388	[written by Jim Berr/Charlie Burchill/Goudie][produced by Jez Coad/Simple Minds]
Rockets	Simple Minds	05.2009	146[1]	-	Sanctuary	-

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
A life in the day	Simple Minds	05.1979	30[6]	-	Zoom ZULP 1	[produced by John Leckie]
Empires and dance	Simple Minds	09.1980	41[3]	-	Arista SPART 1140	[produced by John Leckie]
Sons and fascinations/Sister feelings call	Simple Minds	09.1981	11[7]	-	Virgin V 2207	[gold-UK][produced by Steve Hillage]
Celebration	Simple Minds	02.1982	45[7]	-	Arista SPART 1183	[produced by John Leckie]
New gold dream [81,82,83,84]	Simple Minds	09.1982	3[54]	69[19]	Virgin V 2230	[platinum-UK][produced by Peter Walsh]
Sparkle in the rain	Simple Minds	02.1984	1[1][57]	64[24]	Virgin V 2300	[platinum-UK][produced by Steve Lillywhite]
Once upon a time	Simple Minds	11.1985	1[1][83]	10[42]	VirginV 2364	[gold-US][3x-platinum-UK][produced by Bob Clearmountain/Jimmy Iovine]
Live in the city of light	Simple Minds	06.1987	1[1][26]	96[10]	Virgin V SMDL 1	[2x-platinum-UK][produced by Bruce Lampcov]
Street fighting years	Simple Minds	05.1989	1[1][28]	70[12]	Virgin MINDS 1	[2x-platinum-UK][produced by Stephen Lipson/Trevor Horn]
Real Life	Simple Minds	04.1991	2[25]	74[11]	Virgin V 2660	[platinum-UK][produced by Stephen Lipson]
Guttering prize-Simple Minds 81-92	Simple Minds	10.1992	1[3][67]	-	Virgin SMTV 1	[3x-platinum-UK][produced by Bob Clearmountain/Bruce Lampcov/Jimmy Iovine/Peter Walsh/Steve Lillywhite/Stephen Lipson/Trevor Horn]
Good news from the next world	Simple Minds	01.1995	2[18]	87[7]	Virgin V 2760	[gold-UK][produced by Keith Forsey/Simple Minds]
Neapolis	Simple Minds	03.1998	19[4]	-	Chrysalis 4937122	[produced by Charlie Burchill/Pete Walsh]
Neon Lights	Simple Minds	10.2001	141[1]	-	Eagle EAGCD 194	[produced by Simple Minds, Gordy Goudie]
The best of Simple Minds	Simple Minds	11.2001	34[16]	-	Virgin CDVD 2953	[gold-UK][produced by Stephen Lipson/Trevor Horn/Peter Walsh/Jimmy Iovine/Steve Hillage/Bob Clearmountain/Various]
Neon Lights	Simple Minds	10.2001	141[1]	-	Eagle EAGCD 194	[produced by Simple Minds, Gordy Goudie]
Cry	Simple Minds	04.2002	80[2]	-	Eagle EAGCD 196	[produced by Jim Kerr, Charlie Burchill, Planet Funk, Gordy Goudie]
Black & White 050505	Simple Minds	09.2005	37[3]	-	Sanctuary SANCD 390	[produced by Jez Coad/Simple Minds]
Graffiti Soul	Simple Minds	06.2009	10[4]	-	Sanctuary/UMRL 2703208	[produced by Jez Coad/Simple Minds]
X5	Simple Minds	03.2012	28[3]	-	Virgin SMBOX 2	[produced by John Leckie/Steve Hillage/Peter Walsh]
5X5 Live	Simple Minds	12.2012	129[1]	-	Virgin	-
Celebrate - The Greatest Hits	Simple Minds	04.2013	19[5]	-	Virgin CDVD 3120	-
Big Music	Simple Minds	11.2014	12[4]	-	Simple Minds SMBM 3	[produced by Gavin Goldberg, Steve Osborne, Owen Parker, Simple Minds, Andy Wright]
Acoustic	Simple Minds	11.2016	16[6]	-	Caroline SMAC 1	[produced by Gavin Goldberg, Simple Minds, Andy Wright]
Walk Between Worlds	Simple Minds	02.2018	4[3]	-	BMG 538349672	[produced by Simple Minds, Andy Wright, Gavin Goldberg]

Mel Carter

Mel Carter -ur. 22.04.1939r Cincinnati, Ohio,amerykański wokalista soulowy śpiewający charakterystycznym tenorem.Na początku lat 60-tych nagrywał dla wytwórni Sama Cooke'a SAR Records,ale największe sukcesy osiągnął w połowie lat 60-tych w wytwórni Imperial specjalizując się w popowych balladach.Jego największy sukces to piosenka "Hold Me, Thrill Me, Kiss Me" z 1965r,kompozycja Harry Noble pochodząca z ery poprzedzajacej eksplozję rocka,która zawędrowała na Top10 listy Billboard.

Carter miał jeszcze kilka innych hitów na Top40,jak chociażby "Band of Gold" z 1966r i "All of a Sudden My Heart Sings" i kilka innych przebojów utrzymanych w konwencji easy listening,przypominajacych brzmieniem Johnny Mathisa.

Póżniej wystepuje w programach telewizyjnych,takich jak:Quincy, Sanford and Son, Marcus Welby, M.D. i Magnum P.I.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
When a boy falls in love/So wonderful	Mel Carter	07.1963	-	44[10]	Derby 1003	[written by C. Lavert, S. Cooke][30[2].R&B Chart]
The richest man alive/I'll never be free	Mel Carter	01.1965	-	104[5]	Imperial 66 078	[written by Z. Sands, M. Rubini][produced by Nick DeCaro]
Hold Me, Thrill Me, Kiss Me/A sweet little girl	Mel Carter	06.1965	-	5[15]	Imperial 66 113	[written by Harry Noble][produced by Nick DeCaro][#5 hit for Karen Chandler in 1953]
(All of a Sudden) My Heart Sings/When I hold the hand of the one I love	Mel Carter	10.1965	-	38[7]	Imperial 66 138	[written by Harold Rome, Henri Herpin, Jean Marie Blanvillain][produced by Nick DeCaro][#7 hit for Johnnie Johnston in 1945]
Love Is All We Need/I wish I didn't love,you so	Mel Carter	01.1966	-	50[8]	Imperial 66 148	[written by Ben Raleigh, Don Wolf][produced by Nick DeCaro]
Band of Gold/Detour	Mel Carter	04.1966	-	32[8]	Imperial 66 165	[written by Robert Musenbichler, Jack Taylor][produced by Nick DeCaro]
You, You, You/If you lose her	Mel Carter	07.1966	-	49[7]	Imperial 66 183	[written by Robert Mellin, Lotar Olias][produced by Nick DeCaro][#1 hit for Ames Brothers in 1953]
Take Good Care of Her/Tar and cement	Mel Carter	10.1966	-	78[5]	Imperial 66 208	[written by Arthur Kent, Edward C. Warren][produced by Nick DeCaro]
As time goes by/Look to the rainbow	Mel Carter	03.1967	-	111[2]	Imperial 66 228	[written by Herman Hupfeld][produced by Dick Peirce][#1 hit for Rudy Vallee in 1943]
Be my love/I look into your eyes	Mel Carter	10.1967	-	132[2]	Liberty 56 000	[written by Sammy Cahn, Nicholas Brodszky][produced by Tommy Oliver][#1 pop hit for Mario Lanza in 1951]
I only have eyes for you/Treasure of love	Mel Carter	05.1974	-	104[5]	Romar/MGM 716	[written by A. Dubin, H. Warren][produced by Tony Scotti, John D'Andrea][#1 hit for Flamingos in 1959]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Hold Me, Thrill Me, Kiss Me	Mel Carter	09.1965	-	62[12]	Imperial 12 289	-
Easy listening	Mel Carter	10.1966	-	81[11]	Imperial 12 319	-

Michael Chapman

Michael Chapman-ur. 24.01.1941 r. w Leeds w hrabstwie Yorkshire (Anglia). Były nauczyciel rysunku i fotografii. Do czasu wydania w 1968 r. swego debiutanckiego albumu, Rainmaker, znany był jedynie na scenach brytyjskich klubów folkowych.

Pierwszy longplay Chapmana był płytą wyjątkową; wyśmienite utwory akustyczne kontrastowały na nim z kilkoma utworami rockowymi. Okazało się, że Chapman jest utalentowanym kompozytorem i gitarzystą. Jego następny album, Fully Qualified Survivor, dostał się do pierwszej 50. brytyjskiej listy przebojów w marcu 1970 r.; zawierał on najlepiej znany utwór Chapmana, "Postcards Of Scarborough". Wśród muzyków towarzyszących mu na tej płycie znalazł się gitarzysta Mick Ronson, którego efektowna gra zaowocowała później zaproszeniem do współpracy z Davidem Bowiem.
Natomiast Chapman podążał dalej swą dość ekscentryczną ścieżką. Po wydaniu czwartego albumu, Wrecked Again, wybrał się ze swym długoletnim współpracownikiem, basistą Rickiem Kempem, w trasę koncertową po USA. Jednak ich spółka rozpadła się po powrocie do Wielkiej Brytanii, kiedy Kemp przystał do zespołu Steeleye Span.

W 1973 r. Chapman przeszedł z wytwórni Harvest do Deram; niestety jego produkcje dla tej drugiej firmy nie spełniły nadziei rozbudzonych przez pierwsze albumy. Kolejnym ciosem był upadek wytwórni Criminal Records, która wydała sporo jego nagrań pod koniec lat 70. Chapman zdołał utrzymać swą popularność dzięki koncertom. Doskonałym odzwierciedleniem twórczości Chapmana z przełomu lat 70. i 80. jest album Almost Alone zawierający nowe wersje utworów "Kodak Ghosts", "Northern Lights" i "Dogs Got More Sense".

Owocem krótkiego okresu odnowienia współpracy z Kempem był singel "All Day, All Night Geordie's Down The Road" (1983). Później Chapman przeszedł do wytwórni Coda i nagrywał muzykę "new age" (podobno nie znosi tej etykietki), prezentując swe wyjątkowe opanowanie gitary. W sierpniu 1991 r. przeszedł atak serca i długotrwałą rehabilitację, ale w 1996 r. zagrał i zaśpiewał na festiwalu Fylde Folk w Lancashire. 

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Fully Qualified Survivor	Michael Chapman	03.1970	45[1]	-	Harvest/EMI SHVL 764

Michael Crawford

Michael Crawford, OBE (ur. 19 stycznia 1942) jest brytyjskim śpiewakiem (tenorem) oraz aktorem scenicznym i musicalowym. Najbardziej znany jako pierwszy odtwórca tytułowej roli Upiora w słynnym musicalu Phantom of the Opera (Upiór w Operze) - zarówno na światowej prapremierze na londyńskim West Endzie, jak i na nowojorskim Broadwayu.

Artysta urodził sie jako Michael Patrick Dumbbell-Smith w Salisbury, Wiltshire, Wielka Brytania. Był wychowywany przez owdowiałą matkę Doris (i dziadków). Jej pierwszy mąż, Arthur Dumbbell-Smith, zginął w trakcie bitwy o Anglię, Michael urodził się 2 lata po jego śmierci (jako efekt przelotnego związku), lecz odziedziczył nazwisko. W 1945 jego matka wyszła ponownie za mąż za właściciela sklepu warzywnego (Den Ingram), Michael otrzymał wtedy jego nazwisko.

Od dzieciństwa cechował się wybitnym głosem. Pierwszym publicznym wystąpieniem w wieku lat 7 był udział w chórze występującym w londyńskiej katedrze św. Pawła. Stał się szybko cudownym dzieckiem. Do uzyskania wieku dojrzałego wystąpił w wielu musicalach, filmach, radiowych słuchowiskach i przedstawieniach . Profesjonalny debiut miał w wieku lat 13 w przedstawieniu Let's Make an Opera później wystąpił w Noye's Fludde. W tym okresie przybrał swoje sceniczne nazwisko Crawford.

Crawford zagrał w kilku filmach: The Knack...and How to Get It ,A Funny Thing Happened on the Way to the Forum,How I Won the War ,Alice's Adventures in Wonderland,lecz największy rozgłos przyniosła mu w 1969r jedna z głównych ról w Hello, Dolly!, filmowej adaptacji musicalu pod tym samym tytułem.

W roku 1967 zadebiutował na Broadwayu w spektaklu Black Comedy/White Lies. Inne musicale w których zagrał to: Flowers for Algernon (1979),Barnum (1981).

Michael Crawford był również gwiazdą bardzo popularnego serialu komediowego Cudowny Dzieciak (Some Mothers Do 'Ave 'Em) wyświetlanego również w Polsce. Występował tam z przerwami od 1973 do 1978 roku.
Andrew Lloyd Webber, kompozytor Upiora w Operze spotkał wcześniej Crawforda i widział go w kilku rolach. Crawford wyraził zainteresowanie główną rolą, lecz musical był jeszcze na zbyt wczesnym etapie produkcji i do współpracy nie doszło. Po kilku miesiącach powstało testowe wideo, w którym jako Upiór wystąpił śpiewak rockowy Steve Harley śpiewający utwór tytułowy. Kompozytor stwierdził, że Harley nie nadaje się do tej roli, która wymaga głosu nie tyle rockowego, lecz raczej romantycznego. Crawforda zarekomendowała ówczesna żona Webbera, Sarah Brightman (w nagraniu testowym jako Christine), która miała z Crawfordem wspólnego nauczyciela śpiewu. Wokalista otrzymał angaż i stał się pierwszym historycznym Upiorem, zarówno na deskach londyńskich 1986, jak i na Broadwayu 1988 i w Los Angeles. Za rolę został obsypany wieloma nagrodami.

Crawford śpiewał partie Upiora aż do 29 kwietnia 1990 dając ponad 1 300 przedstawień.
Dalsza kariera przebiegała już z mniejszymi sukcesami. Crawford zagrał ze zmiennym szczęściem w spektaklach: EFX w Las Vegas (co zakończyło się kontuzją i operacją wszczepienia sztucznego stawu biodrowego),Taniec Wampirów w latach 2002- 2003,The Woman in White (inny musical Webbera) we wrześniu 2004.

 W roku 1965 pojął za żonę Gabrielle Lewis. Para rozwiodła sie w roku 1975, lecz pozostała w dobrej relacji. Mają 2 córki: Emmę (ur. 1966) i Lucy (ur. 1968). W roku 2006 artysta kupił dom w Nowej Zelandii (Bay of Islands).

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
The Music Of The Night / Wishing You Were Somehow Here Again	Michael Crawford	01.1987	7[11]	-	Polydor POSP 803	[written by Andrew Lloyd Webber,Richard Stilgoe,Charles Hart][produced by Andrew Lloyd Webber]
When You Wish Upon A Star/Before The Parade Passes By	Michael Crawford With The London Symphony Orchestra	12.1987	97[1]	-	Epic 651306 7	[written by L Harline, N. Washington][produced by Jeff Jarratt, Don Reedman]
The Music Of The Night / Wishing You Were Somehow Here Again	Barbra Streisand & Michael Crawford	01.1994	54[3]	-	Columbia 6597382	[written by Andrew Lloyd Webber,Richard Stilgoe,Charles Hart][produced by David Foster]

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Songs from the Stage and Screen with the London Symphony Orchestra	Michael Crawford	07.1988	12[13]	192[2]	Columbia 44 321	[produced by Don Reedman , Jeff Jarratt]
With Love	Michael Crawford	12.1989	31[7]	-	Telstar STAR 2340	-
Performs Andrew Lloyd Webber	Michael Crawford	11.1991	3[36]	54[31]	Atlantic 82 347	[platinum-US]
A Touch of Music in the Night	Michael Crawford	11.1993	12[11]	39[21]	Atlantic 82 531	[gold-US]
The love songs album	Michael Crawford	11.1994	64[7]	-	Telstar	-
On Eagle's Wings	Michael Crawford	11.1998	65[8]	57[13]	Atlantic 83 076	[gold-US]
A Christmas Album	Michael Crawford	12.1999	-	98[6]	Atlantic 83 222	-
The most wonderful time of the year	Michael Crawford	12.1999	69[3]	-	Telstar TV TTVCD 3111	-
The Disney Album	Michael Crawford	11.2001	76[6]	-	WEA 0927424062	-
The Very Best of Michael Crawford	Michael Crawford	12.2004	54[5]	-	EMI Virgin VTCD 685	-
The Ultimate Collection	Michael Crawford	12.2012	41[4]	-	Union Square Music USMTVCD 003	-

Mindy Carson

Mindy Carson ur. 07.1927r. w Nowym Jorku. Już jako nastolatka odniosła swój pierwszy sukces wygrywajac casting do radiowego programu "Stairway To The Stars" w 1946r prowadzonego przez Paula Whitemana i Marthę Tilton.

Niedługo po tym została wokalistką w orkiestrze Harry Coola,by zadebiutować na listach przebojów z tym big bandem w końcu 1946r utworem "Rumors Are Flying" wydanego przez wytwórnię Signature.Kolejne nagrania z Coolem "Either It's Love Or It Isn't" i "It's A Good Day" były ostatnimi dla tej wytwórni i trzeba było czekać ponownie cztery lata aż Carson pojawi się na listach bestsellerowych singli.

Artystka w końcu lat 40-tych wystepowała w radiowym show "Guy Lombardo Time",a w 1949r prowadziła własny program w CBS w którym występowali Don Pardo i orkiestra Russa Case.Skorzystała też z telewizyjnej oferty NBC by prowadzić własny program od września 1949r do 1951r.W tym czasie podpisała kontrakt nagraniowy z RCA Victor,ale wydane single "Blame My Absent Minded Heart" i "Song Of Surrender" nie zrobiły kariery na rynku.Większym powodzeniem cieszyły się piosenki "If I Knew You Were Comin' I'd've Baked A Cake",a zwłaszcza "Candy And Cake" [razem z "My Foolish Heart" ] ,która spędziła trzy miesiące na liście przebojów dochodząc do 6 miejsca.

Ten przebój spowodował,że stała się rozpoznawalną personą w przemyśle muzycznym.W 1952r po serii niepowodzeń RCA wymawia kontrakt i Carson przechodzi do konkurencyjnej wytwórni-Columbia.Jej pierwsze nagranie dla nowej wytwórni , nagrania w duecie z Guy Mitchellem [prawdopodobnie po namowie Mitcha Millera] "Cause I Love You That's-A-Why" dostaje się na listę Billnoard,podobnie jak ich wersja szlagieru Gaylords-"Tell Me Your Mine".Ich serię przebojowych nagrań kończy "This Above All" latem 1954r.

Rok póżniej Mindy Carson nagrywa jeden ze swoich największych hitów "Wake The Town And Tell The People".W 1957r lansuje swój ostatni przebój,cover piosenki Ivory Joe Huntera "Since I Met You Baby".Po jedenastu latach pracy w studiach nagraniowych zaczyna występy na Broadway'u w sztuce "The Body Beautiful" Sheldona Harnicka i Jerry'ego Bocka.Po niepowodzeniu tego przedsięwzięcia znika w 1960r ze sceny muzycznej.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Rumors are flying/The whole world is singing my song [Cool]	Harry Cool and Mindy Carson	10.1946	-	12[2]	Signature 15 043	[written by Bennie Benjamin/George Weiss]
My foolish heart/Candy and cake	Mindy Carson	03.1950	-	6[11] side B:12[7]	RCA Victor 47-3204	[written by Ned Washington/Victor Young][tytułowa piosenka z filmu][with Henry Rene Orch]
Bewitched/Hoop-Dee-Doo	Mindy Carson	06.1950	-	20[1]	RCA Victor 47-3782	[written by Lorenz Hart/Richard Rodgers]
A rainy day refrain/Looks like a cold,cold winter	Mindy Carson	10.1950	-	24[1]	RCA Victor 47-3921	[written by Gale, Herno/Eric Maschwitz][with Andrew Ackers Orch]
Lonely Little Robin/You only want me when you're lonesome	Mindy Carson	07.1951	-	25[1]	RCA Victor 47-4151	[written by Cy Coben][with Norman Leyden Orch][#105 hit for Browns in 1960]
'Cause i love you that's a-why	Guy Mitchell-Mindy Carson	11.1952	-	26[2]	Columbia 4-39 789	[written by Bob Merrill][with Mitch Miller Orch]
Tell me you're mine [Per un bacio d'amour]/The Choo Buy Song (Peanut, Popcorn, Crackerjack, Jelly-Apple)	Mindy Carson	01.1953	-	22[4]	Columbia 4-39 914	[written by Fredianelli/Vasin][with Jimmy Carroll Orch]
Tell us where the good times are/There's Nothing As Sweet As My Baby	Guy Mitchell & Mindy Carson	07.1953	-	23[1]	Columbia 4-39 992	[written by B. Merrill][with Mitch Miller Orch]
This above all/Speedy Gonzales	Mindy Carson	06.1954	-	29[1]	Columbia 4-40 206	[written by Baum, Render]
Wake the Town and Tell the People/Hold me tight	Mindy Carson	08.1955	-	13[8]	Columbia 40 537	[written by Sammy Gallop/Jerry Livingston][with Norman Leyden Orch]
Memories are made of this/Cryin' for your kisses	Mindy Carson	12.1955	-	53[13]	Columbia 40 573	[written by Gilkyson, Dehr, F. Miller ][with Ray Conniff Orch & The Columbians]
Since I Met You Baby/Goodnight my love [Pleasant dreams]	Mindy Carson	12.1956	-	34[12]	Columbia 40 789	[written by Hunter][with Ray Conniff Orch]

Wayne Gibson

Wayne Gibson był pseudonimem Edwarda Williama "Billa" Allena (ur. 15 grudnia 1942 r.  -zm. 1 kwietnia 2004 r.).  Był brytyjskim piosenkarzem pop, który miał dwa hity na brytyjskiej liście przebojów , "Kelly" w 1964 i " Under My Thumb " w 1974 roku.

We wczesnych latach sześćdziesiątych był wokalistą w zespole z południowego Londynu , Tornadoes (nie związanymi z grupą instrumentalną The Tornados ), którzy zmienili nazwę na Wayne Gibson and Dynamic Sounds . Inni członkowie zespołu to Mick Todman (gitara prowadząca), Ray Rogers (gitara basowa), Pete Gillies (gitara rytmiczna) i Larry Cole (perkusja). W latach 1961-62 występowali w klubie Top Ten w Hamburgu w Niemczech .

W 1963 roku wygrali umowę nagraniową z wytwórnią Decca Records , gdzie ich płyty zostały wyprodukowane przez urodzonego w Ameryce Shel Talmy'ego , wówczas producenta The Bachelors (a później także The Kinks i The Who ). Jednak pierwsze dwa single grupy, covery "Linda Lu" Ray'a Sharpe'a i "Come On Let's Go" Ritchie Valensa , nie zakończyły się sukcesem i przeszli do wytwórni Pye . Ich następna płyta, wersja "Kelly" Del Shannona , w której grał muzyk sesyjny Jimmy Page na gitarze,osiągnęła 48 miejsce na brytyjskiej liście w marcu 1964 r., ale kontynuacja "Portland Town" , nie został hitem.

Grupa przeszła do wytwórni Columbia, a następnie do Parlophone , gdzie wydała wersję " Ding Dong The Witch Is Dead " z filmu The Wizard of Oz z 1939 roku .W latach 1964-65 regularnie występowali również jako support w programie telewizyjnym BBC The Beat Room . Wśród artystów którym towarzyszył Gibson  i jego grupa byli: Millie Small , Long John Baldry , The Kinks , Hermans Hermitts , Chris Farlowe , Manfred Mann , Pretty Things , The Animals oraz Lulu and Luvvers . 

Późniejsze nagrania sygnował własnym nazwiskiem. W maju 1966 roku wydał wersję "Under My Thumb" The Rolling Stones , wyprodukowaną przez Terry'ego Kinga. Ponownie jednak nie był  to natychmiastowy hit, a także jego następna płyta, wersja The Beatles " For For No One ".

Gibson nie nagrywał po 1966 roku i wydaje się, że opuścił wówczas profesjonalną działalność rozrywkową. Jednak w 1972 roku mała wytwórnia Kingdom ponownie wydała "For No One" w Wielkiej Brytanii. W 1974 roku "Under My Thumb" stało się dobrze znane na  scenie Nothern Soul  i zostało ponownie wydane w wytwórni Pye Disco Demand .   Doszło  do 17 miejsca na liście pod koniec 1974 roku,   i Gibson ponownie pojawił się ponownie, aby promować go w  Top Of The Pops .

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Kelly/See You Later, Alligator	Wayne Gibson And The Dynamic Sounds	09.1964	48[2]	-	Pye 7N 15680	[written by McKenzie, Shannon]
Under My Thumb/The Game	Wayne Gibson	11.1974	17[11]	-	Pye Disco Demand DDS 2001	[written by Jagger, Richards][produced by Terry King]

Beth Gibbons

Beth Gibbons (ur. 4 stycznia 1965r w Exeter- brytyjska wokalistka i autorka tekstów trip-hopowego zespołu Portishead.
Beth Gibbons urodziła się 4 stycznia 1965 w Exeter i wychowywała się na małej farmie 20 mil od miasta. Wraz z trzema siostrami były wychowywane jedynie przez matkę, po tym, jak ojciec opuścił rodzinę, kiedy Beth Gibbons była małym dzieckiem.

W wieku 22 lat przeprowadziła się do Bristolu, gdzie zaczęła występować w lokalnych pubach. Gdy któregoś dnia stała w kolejce w urzędzie pracy, spotkała przyszłego członka Portishead, Geoffa Barrowa.
Gibbons współpracowała również z Paulem Webbem (znanym jako Rustin Man) - byłym członkiem zespołu Talk Talk w oddzielnym projekcie. W październiku 2002 r. w Wielkiej Brytanii wydano ich wspólny album, Out of Season.
Do tego projektu, oprócz Beth Gibbons, dołączyła min. Annie Lennox oraz 22 inne artystki; celem wszystkich było zwrócenie uwagi na problem ciężarnych zarażonych HIV w Afryce i na kwestię przenoszenia wirusa HIV na nienarodzone dzieci. Singel „Sing” został wydany w Światowy Dzień walki z AIDS, czyli 1 grudnia w 2007 roku.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Tom The Model	Beth Gibbons & Rustin' Man	03.2003	70[2]	-	Go Beat GOBCD 55	[written by Beth Gibbons, Paul Webb][produced by Beth Gibbons, Paul Webb]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Out of Season	Beth Gibbons & Rustin' Man	11.2002	28[3]	-	Go Beat 0665742	[produced by Beth Gibbons ,Paul Webb ]

Ghost Dance

W połowie lat 80-tych brytyjska scena gotycka zaczęła osiągać pewien stopień   uznania krytyki i sukcesu komercyjnego. Prowadzona przez takie zespoły jak Sisters of Mercy i Mission UK, promujące- choć często słabsze - popowe zespoły gitarowe, takie jak Ghost Dance, zostały krótko reklamowane jako droga do brytyjskiej muzyki indie. Jednak na początku lat 90-tych bańka pękła, a Ghost Dance pozostało bez publiczności.

Ghost Dance powstał, gdy gitarzysta Gary Marx opuścił Sisters of Mercy w 1985 roku, tworząc większość materiału na swoim debiutanckim albumie First and Last and Always. Szybko zrekrutował wokalistkę Anne-Marie Hurst  z innych gothów - Skeletal Family i gitarzystę Etch. Początkowe sesje składały się z dziwnych coverów - "Radar Love",  - oraz materiału inspirowanego Sisters, posunął się nawet do tego, że używa się automatu perkusyjnego, zwanego "Pandora". Kilku innych członków pojawiło się i odeszło, w tym były gitarzysta Red Lorry Yellow Lorry, Steve Smith, zanim sfinalizowano skład, składający się z Hursta, Marksa, Etcha, gitarzysty Richarda Steela i perkusisty Johna Granta.

Po garstce singli i EP-ek, głównie wydanych w brytyjskiej indie wytwórni Karbon, Ghost Dance został  podpisany kontrakt z Chrysalis w 1988 roku. Ich debiutancki album zatytułowany Stop the World nastąpił rok później. Niestety, próby przeszczepienia nowej pop-wrażliwości na materiał zespołu był   wyśmiewany przez krytykę. Podobnie jak w przypadku wielu grup gotyckich, gdy zbliżały się lata 90-te, Ghost Dance nie potrafiła się z czasem zmienić, a potem rozpadła się. Etch krótko dołączył do zespołu touringowego Mission UK, a Steel później pojawił się w Spacehog. Utwory okresowo pojawiają się na kompilacjach goth, a plotki o reaktywacji nadal krążą.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
A Word To The Wise	Ghost Dance	08.1987	92[1]	-	Karbon KAR 608	[produced by David Batchelor]
Down To The Wire/Blood Still Flows	Ghost Dance	06.1989	66[3]	-	Chrysalis CHS 3376	[written by Marx, Steel][produced by Mark Dodson]
Celebrate/Where Spirits Fly/When I Call	Ghost Dance	09.1989	85[3]	-	Chrysalis CHS 3402	[written by Marx ][produced by John Brand, Julian Stewart-Lindsay ]

Amanda Ghost

Amanda Louisa Gosein-Cameron (ur. lipiec  1974 r.), Znana zawodowo jako Amanda Ghost , to angielska wokalistka, autorka tekstów, producent muzyczny,  i były prezes Epic Records (2009-10).
Urodzona w Enfield w północnym Londynie , po występie jako solistka , założyła zespół, który występował pod jej nazwiskiem, a którego była wokalistką.
Urodzony w północnym Londynie, z matki gibraltarskiej i ojca z Indo-Trynidadu , Ghost była w młodym wieku zachęcana do gry na gitarze . Jej pierwsza umowa dotyczyła wytwórni Warner Bros. Records w Los Angeles w Kalifornii , dla której nagrała swój pierwszy album Ghost Stories . Drugi album Ghost  ukazał się jesienią 2006 roku w jej własnej wytwórni Plan A Records, a poprzedziła go limitowana edycja EP-ki , Blood on the Line .

Ghost współtworzyła " You're Beautiful " Jamesa Blunta , " Beautiful Liar " dla Beyoncé i Shakiry oraz pierwszy singiel Jordina Sparksa " Tattoo ". Amanda napisała również cztery piosenki do trzeciego albumu Beyoncé, I Am ... Sasha Fierce : "Disappear", "Satellites", "Ave Maria" i "Once in a Lifetime". Jest współautorką i wokalistką śpiewającą w "Colours", która znalazła się na albumie Prodigy w 2009r, Invaders Must Die . Współpracowała również z Johnem Legendem nad tekstem utworu "Getting Nowhere" zespołu Magnetic Man.

W dniu 3 lutego 2009 r. Ghost została nowym prezesem Epic Records . Zastąpiła Charliego Walka , który wyjechał pod koniec 2008 roku, aby założyć własną firmę.

Ghost napisała wspólnie ze Scottem McFarnonem i Ianem Dench'em, "Red" hit z Top5 dla Daniela Merriweathera w Wielkiej Brytanii w maju 2009 i "For the Glory" i "Vanity Kills" Iana Browna , który napisała wspólnie z Ianem i Dave McCrackenem. Jest także współautorką i producentem wieloplatformowego singla Shakiry "Gypsy" z albumu She Wolf .

Amanda opuściła stanowisko prezes Epic Records w 2010 roku  i jest teraz CEO własnej wytwórni, Outsiders, joint venture z The Universal Music Group. W 2011 roku była producentem wykonawczym albumu Scissor Sisters " Magic Hour" i współproducentem przeboju "Only The Horses", którego współproducentem był Calvin Harris. Jest współautorką dwóch piosenek na Ceremonials Florence and The Machine, a ostatnio współpracowała z Johnem Legendem, Sub Focus i ASAP Rocky.

Ghost jest trzykrotnym laureatem nagrody Ivora Novello , nominowana do Złotego Globu i została nominowany do trzech nagród Grammy .

                                            Kompozycje Amandy Ghost na listach przebojów

04/2000 Idol Amanda Ghost 63.UK [with Ian Dench, Lukas Burton & Sacha Skarbek] 08/2000 Glory Girl Amanda Ghost 110.UK [with Lukas Burton & Sacha Skarbek] 05/2004 Break My World Dark Globe 52.UK [with Matt Frost & Pete Diggens] 10/2004 Feed Dark Globe 86.UK [with Matt Frost & Pete Diggens] 06/2005 You're Beautiful James Blunt 1.US/1.UK [with James Blunt, Sacha Skarbek] 03/2007 Beautiful Liar Beyoncé & Shakira 3.US/1.UK [with Beyoncé, Mikkel Storleer Eriksen, Tor Erik Hermansen,Ian Dench] 10/2007 Tattoo Jordin Sparks 8.US/24.UK [with Mikkel Storleer Eriksen, Tor Erik Hermansen, Ian Dench] 11/2008 Ave Maria Beyoncé 150.US [with Beyoncé, Ian Dench, Storleer Eriksen & Tor Erik Hermansen] 2009 Give It Up to Me Shakira 29.US [with Lil Wayne, Shakira & Timbaland] 09/2009 Beautiful Night Beverley Knight 96.UK [with Beverley Knight, Ian Dench, James Diring & Jody Street] 03/2010 Gypsy Shakira 65.US/167.UK [with Shakira,Ian Dench, & Jorge Drexler] 02/2011 Getting Nowhere Magnetic Man 65.UK [with John Legend, Skream (as Oliver Jones), Benga , Artwork] 05/2012 Only the Horses Scissor Sisters 12.UK [with Jake Shears , Babydaddy, Alex Ridha] 11/2012 Tidal Wave Sub Focus 12.UK [with Sub Focus, Catherine Pockson , Robert Matthews] 05/2013 Endorphins Sub Focus 10.UK [with Sub Focus,Ian Dench & Takura] 05/2013 The Conversation Texas 73.UK [with Sub Focus,Ian Dench & Takura]

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Idol	Amanda Ghost	04.2000	63[3]	-	Warner Bros W 518CD	[written by Ghost, Dench, Burton, Skarbek][produced by Lukas Burton]
Glory Girl	Amanda Ghost	08.2000	90[1]	-	Warner Bros W 525CD	[produced by Lukas Burton, Paul Staveley O'Duffy]
Break My World	Dark Globe feat. Amanda Ghost	05.2004	52[2]	-	Island CID 853	[written by Matt Frost, Pete Diggens][produced by Dark Globe]