Zespół Depeche Mode powstał w roku 1980 w brytyjskim
miasteczku Basildon. Z początku trio złożone z Vince'a Clarka, Andrew
Fletchera i Martina Gore'a jeszcze nie występowało pod nazwą Depeche
Mode - muzycy byli znani jako Composition of Sound. Wokalistą był
wówczas Clarke, jednak ta rola nie do końca mu odpowiadała.
Podczas wieczoru spędzonego w jednym z klubów w Basildon muzycy usłyszeli młodego, utalentowanego wokalistę, wykonującego własną wersję utworu "Heroes" Davida Bowie. Był to Dave Gahan. Panowie natychmiast zaproponowali mu współpracę, na którą aspirujący wokalista chętnie się zgodził. Co więcej zasugerował także zmianę nazwy zespołu na Depeche Mode. Owa słowna kompozycja zaczerpnięta została z francuskiego czasopisma i oznacza "szybką modę".
Od tej pory muzycy koncentrowali się głównie na występach w roli supportu zespołu Fad Gadget. Po jednym z show w londyńskim klubie podszedł do nich Daniel Miller, producent muzyczny oraz właściciel niewielkiej, niezależnej wytwórni płytowej Mute i zaproponował profesjonalne nagrania w studiu. W ten oto sposób rozpoczęła się wieloletnia współpraca Depeche Mode z Millerem. Pierwszym wspólnym dziełem kwartetu i producenta był singel "Dreaming Of Me", wydany w lutym 1981 roku. Po drugim singlu, "New Life", przyszedł czas na pierwszy, wielki hit - "Just Can't Get Enough", który zadebiutował na ósmym miejscu brytyjskiej listy przebojów.
W październiku 1981 ukazał się debiutancki longplay Depeche Mode, "Speak & Spell". Po trasie koncertowej promującej krążek szeregi zespołu opuścił Vince Clarke. Tłumaczył, że nie odpowiada mu rosnąca popularność grupy i życie na walizkach. Po odejściu założył wraz z Alison Moyet duet Yazoo, a następnie zaangażował się we współpracę z Andym Bellem, z którym stworzył formację Erasure. Rolę tekściarza i kompozytora Depeche Mode przejął Martin Gore, a grupę zasilił wkrótce nowy klawiszowiec - Alan Wilder, który odpowiedział na ogłoszenie zamieszczone przez muzyków w magazynie "Melody Maker". Aby dostać się do zespołu, skłamał, że ma 21 lat, choć był w rzeczywistości o rok starszy. - Kiedy dołączyłem do Depeche Mode, tak naprawdę wcale nie podobała mi się ich muzyka - wspomina Wilder w wywiadzie dla magazynu "Q". - Martin, Dave i Andy byli bardzo miłymi chłopakami, więc zdecydowałem się pograć z nimi przez kilka miesięcy. I tak już zostało.
Przez kolejne miesiące muzycy koncertowali w Stanach Zjednoczonych, Europie, Azji. W sierpniu 1983 roku na sklepowych półkach pojawiła się nowa płyta zespołu - "Construction Time Again", która wyznaczyła nowe standardy w muzyce popularnej. W utworach zawartych na krążku wykorzystano rewolucyjną wówczas technikę samplingu. Rok później ukazał się następny album Depeche Mode, "Some Great Reward". Zwiastował go singel "People Are People", który zapewnił grupie popularność na całym świecie. Przez ponad trzy tygodnie przebój okupował europejskie listy przebojów; również w Stanach Zjednoczonych zaczęto głośno mówić o kwartecie z Basildon. W latach 1986 i 1987 ukazały się entuzjastycznie przyjęte płyty "Black Celebration" i "Music For The Masses". Grupa wyruszyła następnie w światową trasę koncertową, którą zwieńczył spektakularny show na stadionie Rose Bowl w Pasadenie. Koncert, który obejrzało ponad 60 tysięcy fanów, udokumentował w filmie "101" reżyser D.A Pennebaker.
W 1990 roku ukazał się krążek "Violator", zwiastowany przez single "Personal Jesus" i "Enjoy The Silence". Drugi z nich do dziś pozostaje jednym z najpopularniejszych utworów Depeche Mode.
- Pierwsza wersja "Enjoy The Silence" składała się jedynie ze śpiewu Martina i akompaniamentu klawiszowego - zdradził Dave Gahan w wywiadzie dla pisma "Q". - Martin był trochę poirytowany faktem, że Alan i producent zmienili brzmienie tego kawałka. Okazało się jednak, że ostateczna wersja wystrzeliła nasz album w kosmos. Nie byliśmy przygotowani na taki sukces. Nagle staliśmy się bogaci i mogliśmy robić cokolwiek i kiedykolwiek chcieliśmy. Niezwykle popularny stał się również teledysk do piosenki. Klip przygotowany wybitnego fotografika, Antona Corbijna, był na wysokiej rotacji w MTV.
Rok 1993 to pasmo kolejnych sukcesów. Dziesiąty album w dorobku Depeche Mode, "Songs Of Faith And Devotion", ukazał nowe, rockowe oblicze grupy. Wilder przejął wówczas także rolę perkusisty, czym dotychczas zajmował się incydentalnie i wyłącznie w studiu. Czternastomiesięczna trasa koncertowa, którą obejrzały ponad 2 miliony osób, okazała się zbyt dużym wyzwaniem dla poszczególnych członków zespołu. Martin Gore walczył z atakami paniki, Dave Gahan kontynuował rozpoczętą nieco wcześniej przygodę z narkotykami, Alan Wilder zmuszony był poddać się operacji nerek, a Andy Fletcher przeszedł załamanie nerwowe.
Dwa lata później Wilder opuścił szeregi zespołu, uzasadniając swoją decyzję "ogólnym niezadowoleniem z pracy w zespole i wewnętrznymi konfliktami". Grupa znalazła się na krawędzi rozpadu. Gahan, uzależniony od narkotyków, próbował popełnić samobójstwo.
- Byłem w połowie rozmowy telefonicznej z mamą, powiedziałem, że wrócę za minutę, wszedłem do łazienki i podciąłem sobie żyły, owinąłem ręce ręcznikami i wróciłem do telefonu, mówiąc: "Mamo, muszę kończyć, kocham cię bardzo mocno" - wspomina wokalista w rozmowie z autorem biografii "Obnażeni Depeche Mode", Johnathanem Millerem. - Siedziałem wtedy w pokoju z moją przyjaciółką i udawałem, że nic się nie stało. Opuściłem ręce i czułem, jak wypływa ze mnie krew, a ona o niczym nie wiedziała, dopóki nie zauważyła krwi na podłodze. Straciłem przytomność. Kiedy się obudziłem, leżałem w sali szpitalnej na oddziale psychiatrycznym. Przez minutę pomyślałem, że jestem w niebie, czymkolwiek ono jest. Wtedy lekarz poinformował mnie, że próbując odebrać sobie życie popełniłem przestępstwo przeciwko lokalnemu prawu. To może zdarzyć się tylko w pieprzonym L.A.
Gahan oświadczył później, że incydent ten był "raczej wołaniem o pomoc", aniżeli prawdziwą próbą samobójczą. W tamtym okresie wokalista często zachowywał się dziwacznie. Zdarzało się, że spędzał do 12 godzin w swojej garderobie, oglądając stację z prognozą pogody i rozmawiając z lalką "Tin Tin Man", która, według niego, potrafiła się z nim komunikować.
Rok później Gahan po raz kolejny próbował odebrać sobie życie, tym razem wstrzykując w żyłę zabójczy koktajl z heroiny i kokainy. Wokalistę znaleziono nieprzytomnego w pokoju hotelowym, a następnie przewieziono do szpitala.
- Poleciałem do L.A., poszedłem do Sunset Marquis i od razu załapałem się na solidną imprezę - wspomina artysta w rozmowie z Millerem. - Strzeliłem sobie wtedy miksturę z heroiny i koki, bo żaden z tych narkotyków osobno już na mnie nie działał. To była szczególnie mocna mieszanka zwana Red Rum, która zabiła wcześniej kilka osób. Myślałem, że to po prostu zwykła końska dawka, ale dowiedziałem się później, że Red Rum czytane od końca daje słowo "murder". Pamiętam, że mówiłem wtedy kumplowi: "Tylko nie przesadź. Nie dawaj zbyt dużo koki". Czułem się źle. Obudziłem się w szpitalu, słysząc, jak któryś z lekarzy woła: "Tracimy go". Podniosłem się i powiedziałem: "Do cholery, nie tracicie". Moje serce zatrzymało się na dwie minuty. Przez chwilę byłem martwy.
W połowie 1996 roku Dave Gahan udał się na odwyk. Wkrótce udało mu się wygrać walkę z nałogiem i uporać z problemami osobistymi. W 1997 zespół wrócił do studia, aby nagrać album "Ultra". Krążek natychmiast trafił na szczyty list sprzedaży w ponad 20 krajach. Ze względu na stan zdrowia wokalisty zespół po raz pierwszy nie wyruszył w tournée, ograniczając się do kilku niewielkich koncertów.
W roku 2001 grupa Depeche Mode wydała kolejny longplay, "Exciter", który zebrał mieszane recenzje. Cztery lata później, w październiku, ukazał się jedenasty album w dorobku zespołu, "Playing the Angel". Po premierze kapela wyruszyła w światową trasę koncertową, odwiedzając kraje Ameryki Północnej oraz Europy.
W sierpniu 2007 roku członkowie Depeche Mode ogłosili, że wracają do studia, aby rozpocząć pracę nad kolejną płytą. Dwunasty longplay Anglików ma ukazać się wiosną 2009 roku.
Podczas wieczoru spędzonego w jednym z klubów w Basildon muzycy usłyszeli młodego, utalentowanego wokalistę, wykonującego własną wersję utworu "Heroes" Davida Bowie. Był to Dave Gahan. Panowie natychmiast zaproponowali mu współpracę, na którą aspirujący wokalista chętnie się zgodził. Co więcej zasugerował także zmianę nazwy zespołu na Depeche Mode. Owa słowna kompozycja zaczerpnięta została z francuskiego czasopisma i oznacza "szybką modę".
Od tej pory muzycy koncentrowali się głównie na występach w roli supportu zespołu Fad Gadget. Po jednym z show w londyńskim klubie podszedł do nich Daniel Miller, producent muzyczny oraz właściciel niewielkiej, niezależnej wytwórni płytowej Mute i zaproponował profesjonalne nagrania w studiu. W ten oto sposób rozpoczęła się wieloletnia współpraca Depeche Mode z Millerem. Pierwszym wspólnym dziełem kwartetu i producenta był singel "Dreaming Of Me", wydany w lutym 1981 roku. Po drugim singlu, "New Life", przyszedł czas na pierwszy, wielki hit - "Just Can't Get Enough", który zadebiutował na ósmym miejscu brytyjskiej listy przebojów.
W październiku 1981 ukazał się debiutancki longplay Depeche Mode, "Speak & Spell". Po trasie koncertowej promującej krążek szeregi zespołu opuścił Vince Clarke. Tłumaczył, że nie odpowiada mu rosnąca popularność grupy i życie na walizkach. Po odejściu założył wraz z Alison Moyet duet Yazoo, a następnie zaangażował się we współpracę z Andym Bellem, z którym stworzył formację Erasure. Rolę tekściarza i kompozytora Depeche Mode przejął Martin Gore, a grupę zasilił wkrótce nowy klawiszowiec - Alan Wilder, który odpowiedział na ogłoszenie zamieszczone przez muzyków w magazynie "Melody Maker". Aby dostać się do zespołu, skłamał, że ma 21 lat, choć był w rzeczywistości o rok starszy. - Kiedy dołączyłem do Depeche Mode, tak naprawdę wcale nie podobała mi się ich muzyka - wspomina Wilder w wywiadzie dla magazynu "Q". - Martin, Dave i Andy byli bardzo miłymi chłopakami, więc zdecydowałem się pograć z nimi przez kilka miesięcy. I tak już zostało.
Przez kolejne miesiące muzycy koncertowali w Stanach Zjednoczonych, Europie, Azji. W sierpniu 1983 roku na sklepowych półkach pojawiła się nowa płyta zespołu - "Construction Time Again", która wyznaczyła nowe standardy w muzyce popularnej. W utworach zawartych na krążku wykorzystano rewolucyjną wówczas technikę samplingu. Rok później ukazał się następny album Depeche Mode, "Some Great Reward". Zwiastował go singel "People Are People", który zapewnił grupie popularność na całym świecie. Przez ponad trzy tygodnie przebój okupował europejskie listy przebojów; również w Stanach Zjednoczonych zaczęto głośno mówić o kwartecie z Basildon. W latach 1986 i 1987 ukazały się entuzjastycznie przyjęte płyty "Black Celebration" i "Music For The Masses". Grupa wyruszyła następnie w światową trasę koncertową, którą zwieńczył spektakularny show na stadionie Rose Bowl w Pasadenie. Koncert, który obejrzało ponad 60 tysięcy fanów, udokumentował w filmie "101" reżyser D.A Pennebaker.
W 1990 roku ukazał się krążek "Violator", zwiastowany przez single "Personal Jesus" i "Enjoy The Silence". Drugi z nich do dziś pozostaje jednym z najpopularniejszych utworów Depeche Mode.
- Pierwsza wersja "Enjoy The Silence" składała się jedynie ze śpiewu Martina i akompaniamentu klawiszowego - zdradził Dave Gahan w wywiadzie dla pisma "Q". - Martin był trochę poirytowany faktem, że Alan i producent zmienili brzmienie tego kawałka. Okazało się jednak, że ostateczna wersja wystrzeliła nasz album w kosmos. Nie byliśmy przygotowani na taki sukces. Nagle staliśmy się bogaci i mogliśmy robić cokolwiek i kiedykolwiek chcieliśmy. Niezwykle popularny stał się również teledysk do piosenki. Klip przygotowany wybitnego fotografika, Antona Corbijna, był na wysokiej rotacji w MTV.
Rok 1993 to pasmo kolejnych sukcesów. Dziesiąty album w dorobku Depeche Mode, "Songs Of Faith And Devotion", ukazał nowe, rockowe oblicze grupy. Wilder przejął wówczas także rolę perkusisty, czym dotychczas zajmował się incydentalnie i wyłącznie w studiu. Czternastomiesięczna trasa koncertowa, którą obejrzały ponad 2 miliony osób, okazała się zbyt dużym wyzwaniem dla poszczególnych członków zespołu. Martin Gore walczył z atakami paniki, Dave Gahan kontynuował rozpoczętą nieco wcześniej przygodę z narkotykami, Alan Wilder zmuszony był poddać się operacji nerek, a Andy Fletcher przeszedł załamanie nerwowe.
Dwa lata później Wilder opuścił szeregi zespołu, uzasadniając swoją decyzję "ogólnym niezadowoleniem z pracy w zespole i wewnętrznymi konfliktami". Grupa znalazła się na krawędzi rozpadu. Gahan, uzależniony od narkotyków, próbował popełnić samobójstwo.
- Byłem w połowie rozmowy telefonicznej z mamą, powiedziałem, że wrócę za minutę, wszedłem do łazienki i podciąłem sobie żyły, owinąłem ręce ręcznikami i wróciłem do telefonu, mówiąc: "Mamo, muszę kończyć, kocham cię bardzo mocno" - wspomina wokalista w rozmowie z autorem biografii "Obnażeni Depeche Mode", Johnathanem Millerem. - Siedziałem wtedy w pokoju z moją przyjaciółką i udawałem, że nic się nie stało. Opuściłem ręce i czułem, jak wypływa ze mnie krew, a ona o niczym nie wiedziała, dopóki nie zauważyła krwi na podłodze. Straciłem przytomność. Kiedy się obudziłem, leżałem w sali szpitalnej na oddziale psychiatrycznym. Przez minutę pomyślałem, że jestem w niebie, czymkolwiek ono jest. Wtedy lekarz poinformował mnie, że próbując odebrać sobie życie popełniłem przestępstwo przeciwko lokalnemu prawu. To może zdarzyć się tylko w pieprzonym L.A.
Gahan oświadczył później, że incydent ten był "raczej wołaniem o pomoc", aniżeli prawdziwą próbą samobójczą. W tamtym okresie wokalista często zachowywał się dziwacznie. Zdarzało się, że spędzał do 12 godzin w swojej garderobie, oglądając stację z prognozą pogody i rozmawiając z lalką "Tin Tin Man", która, według niego, potrafiła się z nim komunikować.
Rok później Gahan po raz kolejny próbował odebrać sobie życie, tym razem wstrzykując w żyłę zabójczy koktajl z heroiny i kokainy. Wokalistę znaleziono nieprzytomnego w pokoju hotelowym, a następnie przewieziono do szpitala.
- Poleciałem do L.A., poszedłem do Sunset Marquis i od razu załapałem się na solidną imprezę - wspomina artysta w rozmowie z Millerem. - Strzeliłem sobie wtedy miksturę z heroiny i koki, bo żaden z tych narkotyków osobno już na mnie nie działał. To była szczególnie mocna mieszanka zwana Red Rum, która zabiła wcześniej kilka osób. Myślałem, że to po prostu zwykła końska dawka, ale dowiedziałem się później, że Red Rum czytane od końca daje słowo "murder". Pamiętam, że mówiłem wtedy kumplowi: "Tylko nie przesadź. Nie dawaj zbyt dużo koki". Czułem się źle. Obudziłem się w szpitalu, słysząc, jak któryś z lekarzy woła: "Tracimy go". Podniosłem się i powiedziałem: "Do cholery, nie tracicie". Moje serce zatrzymało się na dwie minuty. Przez chwilę byłem martwy.
W połowie 1996 roku Dave Gahan udał się na odwyk. Wkrótce udało mu się wygrać walkę z nałogiem i uporać z problemami osobistymi. W 1997 zespół wrócił do studia, aby nagrać album "Ultra". Krążek natychmiast trafił na szczyty list sprzedaży w ponad 20 krajach. Ze względu na stan zdrowia wokalisty zespół po raz pierwszy nie wyruszył w tournée, ograniczając się do kilku niewielkich koncertów.
W roku 2001 grupa Depeche Mode wydała kolejny longplay, "Exciter", który zebrał mieszane recenzje. Cztery lata później, w październiku, ukazał się jedenasty album w dorobku zespołu, "Playing the Angel". Po premierze kapela wyruszyła w światową trasę koncertową, odwiedzając kraje Ameryki Północnej oraz Europy.
W sierpniu 2007 roku członkowie Depeche Mode ogłosili, że wracają do studia, aby rozpocząć pracę nad kolejną płytą. Dwunasty longplay Anglików ma ukazać się wiosną 2009 roku.
Single
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Dreaming of Me / Ice Machine | Depeche Mode | 02.1981 | 57[4] | - | Mute 7Mute 13 | [written by Vince Clarke][produced by Depeche Mode and Daniel Miller][47[17].Hot Disco/Dance;Mute [import] 12"]] |
New Life / Shout! | Depeche Mode | 06.1981 | 11[15] | - | Mute 7Mute 14 | [written by Vince Clarke/Paul Spector][produced by Depeche Mode and Daniel Miller][29[12].Hot Disco/Dance;Mute [import] 12"]] |
Just Can't Get Enough / Any Second Now | Depeche Mode | 09.1981 | 8[10] | - | Mute 7Mute 16 | [silver-UK][written by Vince Clarke][produced by Depeche Mode and Daniel Miller][26[24].Hot Disco/Dance;Mute 3642 12"]] |
See You / Now, This Is Fun | Depeche Mode | 01.1982 | 6[10] | - | Mute 7Mute 18 | [silver-UK][written by Martin Gore][produced by Depeche Mode and Daniel Miller] |
The Meaning of Love / Oberkorn (It's a Small Town) | Depeche Mode | 04.1982 | 12[8] | - | Mute 7Mute 22 | [written by Martin Gore][produced by Depeche Mode and Daniel Miller] |
Leave in Silence / Excerpt From: My Secret Garden | Depeche Mode | 08.1982 | 18[10] | - | Mute 7Bong 1 | [written by Martin Gore][produced by Depeche Mode and Daniel Miller] |
Get the Balance Right! / The Great Outdoors! | Depeche Mode | 01.1983 | 13[8] | - | Mute 7Bong 2 | [written by Martin Gore][produced by Depeche Mode and Daniel Miller][31[9].Hot Disco/Dance;Sire 29 704 12"]] |
Everything Counts / Work Hard | Depeche Mode | 07.1983 | 6[11] | - | Mute 7Mute 13 | [silver-UK][written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and Gareth Jones][17[9].Hot Disco/Dance;Sire 20 165 12"]] |
Love in Itself ˇ 2 / Fools | Depeche Mode | 09.1983 | 21[7] | - | Mute Bong 4 | [written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and Gareth Jones] |
People Are People / In Your Memory | Depeche Mode | 03.1984 | 4[10] | 13[18] | Mute Bong 5 | [gold][silver-UK][written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and Gareth Jones][44[7].Hot Disco/Dance;Sire 20 214 12"]] |
Master and Servant / (Set Me Free) Remotivate Me | Depeche Mode | 08.1984 | 9[9] | 87[3] | Mute Bong 6 | [written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and Gareth Jones][49[7].Hot Disco/Dance;Sire 20 283 12"]] |
Blasphemous Rumours / Somebody | Depeche Mode | 10.1984 | 16[6] | - | Mute Bong 7 | [written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and Gareth Jones] |
Shake the Disease / Flexible | Depeche Mode | 04.1985 | 18[9] | - | Mute Bong 8 | [written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and Gareth Jones] |
It's Called a Heart / Fly on the Windscreen | Depeche Mode | 09.1985 | 18[4] | - | Mute Bong 9 | [written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, Daniel Miller] |
Stripped/But Not Tonight | Depeche Mode | 02.1986 | 15[5] | - | Mute Bong 10 | [written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and Gareth Jones] |
A Question of Lust/Christmas Island | Depeche Mode | 04.1986 | 28[5] | - | Mute Bong 11 | [written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and Gareth Jones][49[7].Hot Disco/Dance;Sire 20 283 12"]] |
A Question of Time/Black Celebration [Live] | Depeche Mode | 08.1986 | 17[6] | - | Mute Bong 12 | [written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and Gareth Jones][49[7].Hot Disco/Dance;Sire 20 283 12"]] |
Strangelove / Pimpf | Depeche Mode | 04.1987 | 16[5] | 76[6] | Mute Bong 13 | [written by Martin Gore][produced by Depeche Mode,David Bascombe][1[3][13].Hot Disco/Dance;Sire 20 696 12"]] |
Never Let Me Down Again / Pleasure, Little Treasure | Depeche Mode | 08.1987 | 22[4] | 63[10] | Mute Bong 14 | [written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and David Bascombe][12[10].Hot Disco/Dance;Sire 20 783 12"]] |
Behind the Wheel/Route 66 | Depeche Mode | 12.1987 | 21[5] | - | Mute Bong 15 | [written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, David ][3[12].Hot Disco/Dance;Sire 20 858 12"]] |
Little 15 / Stjarna | Depeche Mode | 05.1988 | 60[2] | - | Mute Little 15 | [written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and David Bascombe][49[7].Hot Disco/Dance;Sire 20 283 12"]] |
Strangelove '88/Nothing | Depeche Mode | 09.1988 | - | 50[9] | Sire 27 777 | [written by Martin Gore][24[5].Hot Disco/Dance;Sire 21 022 12"] |
Everything Counts (Live) | Depeche Mode | 02.1989 | 22[7] | - | Mute Bong 16 | [written by Martin Gore][16[7].Hot Disco/Dance;Sire 21 183 12"] |
Personal Jesus/Dangerous | Depeche Mode | 08.1989 | 13[8] | 28[20] | Mute Bong 17 | [gold-US][written by Martin Gore][produced by Depeche Mode and Flood][12[10].Hot Disco/Dance;Sire/Reprise 21 328 12"]] |
Enjoy the Silence/Memphisto | Depeche Mode | 02.1990 | 6[9] | 8[24] | Mute Bong 18 | [gold-US][written by Martin Gore][produced by Depeche Mode and Flood][6[10].Hot Disco/Dance;Sire/Reprise 21 490 12"]] |
Policy of Truth/Kaleid | Depeche Mode | 05.1990 | 16[6] | 15[16] | Mute Bong 18 | [written by Martin Gore][produced by Depeche Mode and Flood][2[10].Hot Disco/Dance;Sire/Reprise 21 534 12"]] |
World in My Eyes / Happiest Girl / Sea of Sin | Depeche Mode | 09.1990 | 17[6] | 52[10] | Mute Bong 20 | [written by Martin Gore][produced by Depeche Mode and Flood][6[11].Hot Disco/Dance;Sire/Reprise 21 735 12"]] |
I Feel You / One Caress | Depeche Mode | 02.1993 | 8[7] | 37[12] | Mute Bong 21 | [gold-US][written by Martin Gore][produced by Depeche Mode and Flood][3[12].Hot Disco/Dance;Sire/Reprise 40767 12"]] |
Walking in My Shoes/My Joy | Depeche Mode | 04.1993 | 14[4] | 69[8] | Mute Bong 22 | [written by Martin Gore][produced by Depeche Mode and Flood] |
Condemnation /Death's Door (Jazz Mix) | Depeche Mode | 09.1993 | 9[4] | - | Mute Bong 23 | [written by Martin Gore][produced by Depeche Mode and Flood] |
In Your Room/Higher Love (Adrenaline Mix) | Depeche Mode | 01.1994 | 8[6] | - | Mute Bong 24 | [written by Martin Gore][produced by Depeche Mode and Flood] |
Barrel of a Gun/Painkiller | Depeche Mode | 02.1997 | 4[13] | 47[5] | Mute Bong 25 | [written by Martin Gore][produced by Tim Simenon] |
It's No Good/Slowblow | Depeche Mode | 03.1997 | 5[13] | - | Mute Bong 26 | [written by Martin Gore][produced by Tim Simenon][1[1][12].Hot Disco/Dance;Mute/Reprise 43845 12"]] |
Home | Depeche Mode | 06.1997 | 23[12] | 88[3] | Mute Bong 27 | [written by Martin Gore][produced by Tim Simenon] |
Useless | Depeche Mode | 10.1997 | 28[5] | - | Mute Bong 28 | [written by Martin Gore][produced by Tim Simenon] |
Only When I Lose Myself/Surrender | Depeche Mode | 09.1998 | 17[11] | 61[9] | Mute Bong 29 | [written by Martin Gore][produced by Tim Simenon] |
Dream On/Easy Tiger | Depeche Mode | 04.2001 | 6[16] | 85[10] | Mute Bong 30 | [written by Martin Gore][produced by Mark Bell][1[1][12].Hot Disco/Dance;Mute/Reprise 44 982 12"]] |
I Feel Loved/Dirt | Depeche Mode | 07.2001 | 12[16] | 32[9].Hot 100 Singles Sales Chart | Mute Bong 31 | [written by Martin Gore][produced by Mark Bell][1[2][12].Hot Disco/Dance;Mute/Reprise 42 398 12"]] |
Freelove/Zenstation | Depeche Mode | 11.2001 | 19[6] | 28[7].Hot 100 Singles Sales Chart | Mute Bong 32 | [written by Martin Gore][produced by Mark Bell[1[1][14].Hot Disco/Dance;Mute/Reprise 42 419 20 283 12"]] |
Enjoy the Silence '04 | Depeche Mode | 10.2004 | 7[10] | - | Mute Bong 34 | [written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and David Bascombe][25.Hot Disco/Dance] |
Remixes EP Disc 1: Something To Do / World In My Eyes / Photographic | Depeche Mode | 12.2004 | 75[2] | - | Mute L12BONG34 | - |
Remixes EP Disc 2: Halo / Clean / Little 15 | Depeche Mode | 12.2004 | 78[2] | - | Mute | - |
Enjoy the Silence '04 | Depeche Mode | 10.2004 | 7[10] | - | Mute Bong 34 | [written by Martin Gore][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and David Bascombe][25.Hot Disco/Dance] |
Precious/Free | Depeche Mode | 10.2005 | 4[15] | 71[3] | Mute Bong 35 | [written by Martin Gore][produced by Ben Hillier][1.Hot Disco/Dance] |
A Pain That I'm Used To/Newborn | Depeche Mode | 12.2005 | 15[7] | - | Mute Bong 36 | [written by Martin Gore][produced by Ben Hillier][6.Hot Disco/Dance] |
Suffer Well/Better Days | Depeche Mode | 04.2006 | 12[5] | - | Mute Bong 37 | [written by Dave Gahan, Andrew Phillpott, Christian Eigner][produced by Ben Hillier][1.Hot Disco/Dance] |
The Darkest Star | Depeche Mode | 05.2006 | 132[1] | - | Mute XL12BONG37 | [written by Martin Gore][produced by Ben Hillier] |
John The Revelator / Lilian | Depeche Mode | 06.2006 | 18[6] | - | Mute Bong 38 | [written by Martin Gore][produced by Ben Hillier][38.Hot Disco/Dance] |
Martyr | Depeche Mode | 11.2006 | 13[8] | - | Mute Bong 39 | [written by Martin Gore][produced by Ben Hillier][22.Hot Disco/Dance] |
Wrong | Depeche Mode | 04.2009 | 24[1] | - | Mute Bong 40 | [written by Martin Gore][produced by Ben Hillier][1.Hot Disco/Dance] |
Peace | Depeche Mode | 06.2009 | 57[1] | - | Mute Bong 41 | [written by Martin Gore][produced by Ben Hillier] |
Personal Jesus 2011 | Depeche Mode | 06.2011 | 119[1] | - | Mute | [written by Martin Gore][produced by Stargate] |
Heaven | Depeche Mode | 03.2013 | 60[2] | - | Columbia USQX 91300066 | [written by Martin Gore][produced by Ben Hillier] |
Soothe My Soul | Depeche Mode | 06.2013 | 88[1] | - | Columbia USQX 91300040 | [written by Martin Gore][produced by Ben Hillier] |
Should Be Higher | Depeche Mode | 10.2013 | 81[1] | - | Columbia USQX 91300031 | [written by Dave Gahan, Kurt Uenala][produced by Ben Hillier] |
Albumy
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
Speak & Spell | Depeche Mode | 10.1981 | 10[33] | 192[9] | Mute STUMM 5 | [gold-UK][produced by Depeche Mode, Daniel Miller] |
A Broken Frame | Depeche Mode | 09.1982 | 8[11] | 177[8] | Mute STUMM 9 | [gold-UK][produced by Depeche Mode, Daniel Miller] |
Construction Time Again | Depeche Mode | 08.1983 | 6[12] | - | Mute STUMM 13 | [gold-UK][produced by Depeche Mode, Daniel Miller] |
People Are People | Depeche Mode | 07.1984 | - | 71[30] | Sire 25 124 [US] | [gold-US][produced by Depeche Mode, Daniel Miller] |
Some Great Reward | Depeche Mode | 08.1984 | 5[12] | 51[42] | Mute STUMM 19 | [platinum-US][silver-UK][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and Gareth Jones] |
The Singles 81-85 | Depeche Mode | 10.1985 | 6[23] | - | Mute MUTEL 1 | [gold-UK][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and Gareth Jones] |
Catching Up with Depeche Mode | Depeche Mode | 11.1985 | - | 113[18] | Sire 25 346 | [platinum-US][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and Gareth Jones] |
Black Celebration | Depeche Mode | 03.1986 | 45[11] | 90 [26] | Sire 25 429 [US] | [gold-US][silver-UK][produced by Depeche Mode, Daniel Miller, and Gareth Jones] |
Music for the Masses | Depeche Mode | 09.1987 | 10[4] | 35[59] | Mute STUMM 47 | [platinum-US][silver-UK][produced by Depeche Mode and David Bascombe] |
101 | Depeche Mode | 03.1989 | 5[8] | 45[19] | Mute STUMM 101 | [gold-US][silver-UK][produced by Depeche Mode] |
Violator | Depeche Mode | 03.1990 | 2[30] | 7[74] | Mute STUMM 64 | [3x-platinum-US][gold-UK][produced by Depeche Mode and Flood] |
Songs of Faith and Devotion | Depeche Mode | 03.1993 | 1[1][16] | 1[1][29] | Mute STUMM 106 | [platinum-US][gold-UK][produced by Depeche Mode and Flood] |
Songs of Faith and Devotion Live | Depeche Mode | 12.1993 | - | 193[1] | Sire 45 505 | [produced by Depeche Mode] |
Ultra | Depeche Mode | 04.1997 | 1[1][18] | 5[19] | Mute STUMM 148 | [gold-US][gold-UK][produced by Tim Simenon] |
The Singles 86-98 | Depeche Mode | 09.1998 | 5[36] | 38[10] | Mute MUTEL 5 | [platinum-US][gold-UK][produced by Depeche Mode, Gareth Jones, Daniel Miller, Dave Bascombe, Flood, Tim Simenon] |
The Singles 81-85 | Depeche Mode | 02.1999 | - | 114[3] | Mute 47 298 [US] | - |
Exciter | Depeche Mode | 05.2001 | 9[15] | 8[14] | Mute STUMM 190 | [gold-US][produced by Mark Bell] |
Remixes 8104 | Depeche Mode | 10.2004 | 24[8] | - | Mute MUTEL 8 | - |
Playing the Angel | Depeche Mode | 10.2005 | 6[9] | 7[16] | Mute STUMM 260 | [gold-US][gold-UK][produced by Ben Hillier] |
The Best of Volume 1 | Depeche Mode | 11.2006 | 18[20] | 148 | Mute MUTEL 15 | [gold-UK][produced by Depeche Mode, David Bascombe, Mark Bell, Flood, Ben Hillier, Daniel Miller, Tim Simenon] |
Sounds of the Universe | Depeche Mode | 04.2009 | 2[4] | 3[6] | Mute STUMM 300 | [produced by Ben Hillier] |
Remixes 2: 81–11 | Depeche Mode | 06.2011 | 24[2] | 105[1] | Mute CDMUTEL 18 | [produced by Ben Hillier/Daniel Miller/David Bascombe/Depeche Mode/Flood/Gareth Jones/Mark Bell/Tim Simenon] |
Delta Machine | Depeche Mode | 04.2013 | 2[12] | 6[9] | Columbia 88765460622 | [silver-UK][produced by Ben Hillier] |
Depeche Mode Live in Berlin | Depeche Mode | 11.2014 | 64[1] | - | Columbia 88875035642 | - |
Spirit | Depeche Mode | 03.2017 | 5[6] | 3[6] | Columbia 88985411682 | [produced by James Ford] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz