Pierwszy skład grupy uzupełnili Kerry Minear (ur. 2.01.1948 r. w Shaftesbury w hrabstwie Dorset, Anglia; instr. klawiszowe, śpiew), Gary Green (ur. 20.11.1950 r. w londyńskim Muswell Hill, Anglia; gitara, śpiew) i Martin Smith (perkusja). Muzycy porzucili swoje wcześniejsze popowo-soulowe inklinacje na rzecz rocka progresywnego przywołującego na myśl dokonania Yes i King Crimson.
W 1970 r. podpisali kontrakt z wytwórnią Vertigo i przy współpracy producenta Tony’ego Viscontiego zarejestrowali debiutancki album, na którym znalazły się wszystkie elementy charakterystyczne dla ich późniejszych nagrań. Zestaw ambitnych utworów okazał się mieszaniną hard rocka i elementów muzyki klasycznej połączonych ze śmiałym wykorzystaniem złożonych sekwencji akordów. Mimo że nie gwarantowało to komercyjnej atrakcyjności muzyki Gentle Giant, stanowiło niezbity dowód na pragnienie dążenia do muzycznej doskonałości i oryginalności. Chociaż wielu krytyków uznało album za pretensjonalny, członkom formacji nie można było odmówić ambicji i indywidualności.
Po nagraniu albumu Acquiring The Taste kolegów opuścił Smith. Jego następca, Malcolm Mortimore, wziął udział w sesjach nagraniowych do longplaya Three Friends, lecz po poważnym wypadku motocyklowym musiał odejść z zespołu. Do Gentle Giant dołączył wtedy John „Pugwash” Weathers (ur. 2.02.1947 r. w Carmarthen, w hrabstwie Glamorganshire, Walia), weteran takich formacji, jak Eyes Of Blue, Piblokto! Pete’a Browna i zespołu Grahama Bonda, by wziąć udział w nagraniu bodaj najbardziej znanego albumu zespołu Octopus. Promująca to wydawnictwo trasa zakończyła się odejściem Phila, który zdecydował się na ostateczne rozstanie z muzyką.
Muzycy przenieśli się niebawem do wytwórni WWA, ale napotkali spore problemy w Ameryce, gdy album In A Glass House uznano za zbyt mało komercyjny, by mógł zostać wydany za oceanem. Longplay The Power And The Glory okazał się już mniej „odstraszający” i przyniósł ze sobą nowy kontrakt z wytwórnią Chrysalis. Zarejestrowany pod jej egidą album Free Hand stał się prawdziwym bestsellerem w Wielkiej Brytanii, ale powrót do eksperymentalnego stylu wcześniejszych wydawnictw zespołu, którego dowodem stał się Interview, nie zapewnił kontynuacji dobrej passy.
Podwójny album Playing The Fool podkreślił koncertowe mistrzostwo muzyków, ale już następne propozycje bez powodzenia odwoływały się do zwolenników bardziej tradycyjnej muzyki. Civilian stał się świadomą próbą powrotu do dawnej chwały, ale odejście Minneara (wtedy nie kwestionowanego lidera zespołu) przyczyniło się do rozwiązania grupy.
Gentle Giant złożyli broń w 1980 r., a kilku członków podjęło bez większego powodzenia działalność solową. Ray Shulman odnosił spore sukcesy jako producent, współpracując z tak różnymi artystami, jak The Sugarcubes, The Sundays i Ian McCullough. Jego brat Derek przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie został dyrektorem oddziału do spraw kontaktów z artystami wytwórni Polygram. Ukazujące się od czasu do czasu albumy kompilacyjne i koncertowe (z materiałem archiwalnym) udowadniają jak dobry i oryginalny był to zespół.
Albumy
| ||||||
| Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
| Three Friends | Gentle Giant | 10.1972 | - | 197[5] | Columbia 31 649 | [produced by Gentle Giant] |
| Octopus | Gentle Giant | 03.1973 | - | 170[9] | Columbia 32 022 | [produced by Gentle Giant] |
| The Power and the Glory | Gentle Giant | 10.1974 | - | 78[3] | Cap[itol 11 337 | [produced by Gentle Giant] |
| Free Hand | Gentle Giant | 08.1975 | - | 48[11] | Capitol 11 428 | [produced by Gentle Giant] |
| Interview | Gentle Giant | 05.1976 | - | 137[5] | Capitol 11 532 | [produced by Gentle Giant] |
| Playing the Fool - The Official Live | Gentle Giant | 02.1977 | - | 89[6] | Capitol 11 592 | [produced by Gentle Giant] |
| The Missing Piece | Gentle Giant | 10.1977 | - | 81[7] | Capitol 11 696 | [produced by Gentle Giant] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz