Wishbone Ash

 Początki zespołu sięgają 1966 r., kiedy to Steve Upton (ur. 24.05.1946 r. w Wrexham, Walia; perkusja, eks-The Scimitars) utworzył wraz z Martinem Turnerem (ur. 1.10.1947 r w Torquay w hrabstwie Devon, Anglia; bas, śpiew) i Glenem Turnerem (gitara) grupę The Empty Vessels. Trio przeniosło się z Torquay do Londynu i tam zmieniło nazwę na Tanglewood. Wkrótce Glen Turner opuścił kolegów, a do zespołu dołączył inny muzyk o tym samym nazwisku, Ted Turner (właśc. David Alan Turner, ur. 2.08.1950 r. w Birmingham; gitara). Wcześniej grał on w formacji King Biscuit pochodzącej z Birmingham. Po powiększeniu w 1969 r. składu o Andy'ego Powella (ur. 8.02.1950 r. w Londynie; gitara, eks-The Sugarband) muzycy przyjęli nową nazwę - Wishbone Ash.

 Zadebiutowali rok później albumem Wishbone Ash, który zdradzał silne zainteresowanie instrumentalistów dokonaniami The Yardbirds i Allman Brothers Band. Zespół okrzyknięto „największą nadzieją brytyjskiego rocka". Charakterystyczne, potężne brzmienie unisono dwóch gitar solowych przyniosło im wielkie uznanie zarówno u krytyków, jak i fanów. W 1973 r. longplayem Argus odnieśli największy sukces komercyjny. Był on wspaniałym przykładem wzajemnego przenikania folk rocka, hard rocka i przepięknych instrumentalnych ballad. Po ukazaniu się w 1973 r. płyty Wishbone Four, w grupie nastąpił kryzys, który spowodował odejście Teda Turnera. 

Wydany rok później koncertowy album Live Dates wspaniale podsumował pierwszy, niezwykle owocny okres działalności formacji. Nowym członkiem Wishbone Ash został Laurie Wisefield, były gitarzysta Home. Grupa z przyczyn podatkowych przeniosła się do USA, nawiązała współpracę ze znanym producentem Billem Szymczykiem (odpowiedzialnym za sukcesy The Eagles) i w nowym składzie zadebiutowała pod koniec 1974 r. udanym longplayem There's The Rub. Niestety, wydana dwa lata później kolejna duża płyta Locked In, której producentem był Tom Dowd, rozczarowała. 

Zespół po raz kolejny zmienił producenta i częściowo odzyskał zaufanie fanów w 1976 r. albumem New England. Rok później wypuścił na rynek longplay Front Page News, który .poparty kosztowną kampanią reklamową i długą serią koncertów zdobył duże powodzenie i wysokie miejsca na listach sprzedaży płyt. W 1978 r, dobrą passę zespołu podtrzymał album No Smoke Without Fire. 

Obchody dziesięciolecia istnienia, Wishbone Ash uświetnił gigantycznym światowym tournee i wydaniem płyty Just Testing. W tym momencie niestety, rozpoczął się kolejny kryzys w historii kwartetu. Martin Turner zrezygnował ze współpracy z kolegami, a zastąpił go weteran brytyjskiej sceny rockowej John Wetton (eks-Family, King Crimson, U.K., Uriah Heep i Roxy Music). Wziął on jednak udział w nagraniu zaledwie jednego albumu Number The Brave, by zwolnić miejsce dla Trevora Boldera. Grupa odeszła od muzyki najbardziej cenionej przez fanów i skierowała się w stronę banalnego, schematycznego hard rocka. Świadectwem tego okresu były dwie kolejne płyty-Twin Barrels Burning i Raw To The Bone. Na tej ostatniej pojawił się kolejny basista, Mervyn Spence.

W tym zestawieniu w październiku 1984 r. Wishbone Ash koncertowali w Polsce. Kiedy wydawało się, że grupa zakończy działalność, powróciła na rynek w 1987 r. całkowicie instrumentalnym albumem Nouveau Calls, nagranym w swym oryginalnym i zarazem najlepszym składzie. Spore powodzenie płyty zachęciło muzyków do kontynuowania działalności, czego wyrazem był pochodzący z 1989 r. longplay Here To Hear, na którym Wishbone Ash próbował zadowolić zarówno swoich starszych, jak i młodszych fanów. W 1990 r. zespół opuścił jedyny występujący w nim od samego początku muzyk czyli Steve Upton. 

Na wydanej w 1991 r. płycie Strange Affair zastąpili go Robbie France i Ray Weston. Jednak już później, podczas amerykańskich koncertów grupy udokumentowanych na albumie The Ash Live In Chicago, z oryginalnego składu formacji pozostali jedynie Andy Powell i Ted Turner. Obok nich pojawili się Andy Pyle (bas), Ray Weston (perkusja) i Dan C. Gillogly (instr. klawiszowe). Następne lata nie przyniosły żadnej nowej płyty, za to kolejne zawirowania personalne.

 Wiosną 1995 r. zespół po trzyletniej przerwie z powrotem ruszył na trasę. Andy Powellowi (Ted Turner opuścił formację) towarzyszyli Roger Filgate (gitara), Tony Kishman (bas, śpiew) i Mike Sturges (perkusja). Pod koniec grudnia tego samego roku grupa weszła do studia, by nagrać pierwszy od 1991 r. album studyjny. Nieco wcześniej wystąpiła w Polsce; tym razem chorego Kishmana zastąpił sam Martin Turner.

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Wishbone Ash	Wishbone Ash	01.1971	29[3]	208	MCA MKPS 2014	[produced by Derek Lawrence]
Pilgrimage	Wishbone Ash	10.1971	14[9]	174[7]	MCA MDKS 8004	[produced by Derek Lawrence]
Argus	Wishbone Ash	05.1972	3[20]	169[13]	MCA MDKS 8006	[gold-UK][produced by Derek Lawrence]
Wishbone Four	Wishbone Ash	05.1973	12[10]	44[15]	MCA MDKS 8011	[produced by Wishbone Ash]
Live Dates	Wishbone Ash	12.1973	-	82[18]	MCA 8006 [US]	[silver-UK][produced by Wishbone Ash]
There's the Rub	Wishbone Ash	11.1974	16[5]	88[13]	MCA MCF 2585	[silver-UK][produced by Bill Szymczyk]
Locked In	Wishbone Ash	04.1976	36[2]	136[9]	MCA MCF 2750	[produced by Tom Dowd]
New England	Wishbone Ash	11.1976	22[3]	154[9]	MCA MCG 3523	[produced by Ron Albert, Howard Albert]
Front Page News	Wishbone Ash	10.1977	31[4]	166[4]	MCA MCG 3524	[produced by Ron Albert, Howard Albert]
No Smoke Without Fire	Wishbone Ash	10.1978	43[3]	-	MCA MCG 3528	[produced by Derek Lawrence]
Just Testing	Wishbone Ash	02.1980	41[4]	179[2]	MCA MCF 3052	[produced by Martin Turner, John Sherry, Wishbone Ash]
Live Dates 2	Wishbone Ash	11.1980	40[3]	-	MCA MCG 4012	[produced by John Sherry, Wishbone Ash]
Number the Brave	Wishbone Ash	04.1981	61[5]	-	MCA MCF 3103	[produced by Nigel Gray]
Hot Ash	Wishbone Ash	01.1982	-	192[4]	MCA 5283 [US]	-
Twin Barrels Burning	Wishbone Ash	10.1982	22[5]	-	AVM ASH 1	[produced by Wishbone Ash, Ashley Howe, Stuart Epps,Nigel Gray]

David Fanshawe

David Fanshawe (ur.  1942r w Devon , Anglia ; zm.  5.07.2010r ), angielski kompozytor i  etnolog .



David Fanshawe był kompozytorem, etnomuzykologiem, dyrygentem , wykładowcą i poszukiwaczem przygód. Jego twórczość znajduje się na styku muzyki tradycyjnej i współczesnej.

Uczył się w szkole św. Jerzego , która przygotowuje śpiew chóralny w kaplicy św. Jerzego w Windsorze . Karierę rozpoczynał jako muzyk i producent filmów dokumentalnych . Studiował kompozycję u Johna Lamberta w Royal College of Music . Potem zasłynął głównie utworami chóralnymi. Oprócz utworów wokalnych skomponował muzykę filmową do ponad 50 filmów i produkcji telewizyjnych.

Fanshawe nagrał tysiące godzin muzyki podczas dziesięcioletniej odysei przez wyspy Oceanu Spokojnego, która rozpoczęła się w 1978 roku. Dokumentował muzykę i ustnie przekazywane tradycje Polinezji, Mikronezji i Melanezji za pomocą notatek i zdjęć. Ostatnio żył w Wiltshire , w Anglii .
 

Najbardziej udanym dziełem Fanshawe jest muzyka liturgiczna na albumie African Sanctus . W utworze tym łacińska msza została skontrastowana z tradycyjną muzyką afrykańską nagraną przez samego kompozytora. Nagrania pochodzą z Egiptu, Sudanu, Ugandy i Kenii. Utwór składa się z 13 części i podąża drogą, którą obrał kompozytor, na której dokonał nagrań dźwiękowych. 

Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Francja	Szwajcaria	Wytwórnia [Aus/N.Zel]	Komentarz
African sanctus	David Fanshawe	05.1974	71[4]	-	Phillips 6558 001/-	-

Paddy Roberts

 John Godfrey Owen "Paddy" Roberts (ur. 18 stycznia 1910r - zm. 24 sierpnia 1975r), brytyjski autor tekstów i piosenkarz, który mieszkał w Devon w Anglii , wcześniej był prawnikiem i pilotem (służył w RAF podczas drugiej wojny światowej  ). Następnie dołączył do BOAC i latał na Lockheed Constellations dla tej linii pod koniec lat czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku.


Roberts, który urodził się w Durbanie , RPA , odnosił sukcesy z wielu piosenek w latach  50 i  60-tych i pisał piosenki do kilku filmów. Wydał kilka płyt LP i EP z własnym materiałem, często zawierającym, jak na tamte czasy, nieco ryzykowne teksty . Jedną z jego najpopularniejszych i najbardziej zabawnych kompozycji, którą sam nagrał, była „The Ballad of Bethnal Green”  , którą również nagrała Beatrice Lillie . 

Roberts był pięciokrotnym zdobywcą nagrody Ivor Novello , czterech za pisanie piosenek i jedną za zasługi dla brytyjskiego przemysłu muzycznego. Był współautorem brytyjskiej listy przebojów z 1955 roku „ Softly, Softly ” śpiewanej przez Ruby Murray i „ Lay Down Your Arms ” Anne Shelton , która osiągnęła 1. miejsce na brytyjskiej liście singli w 1956 roku.

Roberts zmarł w sierpniu 1975 roku w Dartmouth, Devon w Anglii.

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Strictly for Grown Ups	Paddy Roberts	09.1959	8[7]	-	Decca LF 1322	-
Paddy Roberts Tries Again	Paddy Roberts	09.1960	16[1]	-	Decca LK 4358	-

 

                          Kompozycje Paddy Robertsa na listach przebojów

[with Leo Towers, Desmond Cox, Harold Elton Box,Don Pelosi] .1937 When the Poppies Bloom Again George Hall & His Orchestra 15.US .1937 When the Poppies Bloom Again Russ Morgan 8.US [with Les Paul, Marcel Stellman] 07/1953 Johnny (Is the Boy for Me) Les Paul & Mary Ford 15.US [with Hans Gottwald] 02/1954 The Book David Whitfield with Stanley Black and His Orchestra 5.UK [with Mark Paul, Pierre Dudan] 01/1955 Softly Softly Ruby Murray 1.UK [with Gerry Levine] 07/1955 Evermore Ruby Murray 3.UK [with Peter Hart] 11/1955 Meet Me on the Corner Max Bygraves 2.UK [with Derek Bernfield, Garfield De Mortimer] 12/1955 Pickin' a Chicken Eve Boswell with Glen Somers and His Orchestra 9.UK [with Ake Gerhard, Leon Landgren, Gerhard] 08/1956 Lay Down Your Arms Anne Shelton 1.UK /59.US 09/1956 Lay Down Your Arms The Chordettes 16.US [with Lester Powell] 09/1956 You Are My First Love Ruby Murray 16.UK 02/1957 You Are My First Love Nat King Cole 65.US [solo] 04/1957 The World Is Mine Malcolm Vaughan 26.UK [with Peggy Cochrane] 07/1959 The Heart of a Man Frankie Vaughan 5.UK [with Carl Sandburg, Lee Hays] 05/1960 I Wanna Go Home (The Wreck of the John 'B') Lonnie Donegan 5.UK [with Jo Moutet, Robert Chabrier] 07/1960 Papa Loves Mama Joan Regan 29.UK

 

Muse

Zespół Muse pochodzi z Wielkiej Brytanii, powstał w 1994 roku w Teignmouth, w hrabstwie Devon. Skład Muse nie zmienił się od początku istnienia - alternatywnego rocka grają w nim: Matthew Bellamy (wokal, gitara i fortepian), Christopher Wolstenholme (bas, wokale i klawisze) i Dominic Howard (perkusja).


Muse jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych i znanych brytyjskich zespołów rockowych. Ich znakami rozpoznawczymi są olśniewające wizualnie występy na żywo i charakterystyczne wokale. Byli wielokrotnie nominowani do europejskich nagród branży muzycznej, zdobywając wielokrotnie te najważniejsze - MTV Europe (łącznie 5), "Q" (5), "NME" (6) , BRIT (2) czy "Kerrang!" (4).

Kiedy jeszcze chodzili do college'u, członkowie Muse grali w różnych zespołach. W końcu Bellamy dołączył do kapeli Howarda i razem poprosili Wolstenholme'a, by nauczył się grać na basie, co też zrobił (wcześniej grał na perkusji). We trzech założyli zespół Rocket Baby Dolls, grający w klimacie goth. W 1994 roku grupa wygrała lokalny konkurs muzyczny (niszcząc w jego trakcie swój sprzęt). Była to dla nich ogromna niespodzianka, ponieważ udział i występy traktowali jako formę protestu, buntu. Jednak wygrana zaważyła na ich podejściu do muzyki. Zmienili nazwę zespołu na Muse, opuścili uniwersytet i pracę, i wynieśli się z Teignmouth. Początki Muse to przede wszystkim koncerty, głównie w Londynie i Manchesterze. Po spotkaniu z Dennisem Smithem, właścicielem Sawmills Studio, nagrali w jego wytwórni pierwszy singel. Drugi zwrócił już uwagę zarówno radia, jak i magazynów muzycznych. Rosnąca popularność Muse natchnęła Smitha, by wspólnie z Saftą Jafferym (razem założyli wytwórnię Taste Media) nagrać i wydać pierwszy album grupy. Tak łatwo nie poszło z wydawcami amerykańskimi, jednak koniec końców w grudniu 1998 firma Maverick Records podpisała umowę z zespołem. Po premierze w 1999 roku pierwszego albumu - "Showbiz", Muse ruszył w trasę koncertową po Europie, Australii i USA (w Stanach jako support dla Red Hot Chili Peppers i Foo Fighters).

Z pewną pozycją i dużą popularnością, zespół przystąpił do produkcji drugiego albumu "Origin Of Symmetry". Wtedy też zaczęły się eksperymenty z "nierockowymi" instrumentami, takimi jak organy kościelne, melotron. Użyli również fortepianu, bębnów, Bellamy rozwinął zarówno swoje riffy, jak i swój znak rozpoznawczy - wysoki śpiew. Longplay został przyjęty bardzo dobrze przez większość krytyków, którzy zachwycali się oryginalnością i możliwościami Muse. Roger Morton z magazynu "NME", dając "Origin Of Symmetry" ocenę 9/10, napisał: "Niesamowite, że tak młody zespół jest naładowany dziedzictwem najczarniejszych wizji Cobaina, Kafki, Mahlera, Tiger Lillies, Cronenberga i Shoenberga, i robi seksowny, popowy album. Ale Muse wyszedł z tego obronną ręką". Na drugiej płycie pojawił się cover "Feeling Good" Anthony'ego Newleya i Lesliego Bricusse'a. Firma Nestle wykorzystała go w reklamie Nescafe bez zgody Muse, za co zespół pozwał ją do sądu i wygrał proces. Nestle musiała wpłacić 500 tysięcy funtów na konto organizacji humanitarnej Oxfam. Problemy prawne w 2002 roku zespół miał z Celine Dion. Otóż chciała ona nazwać swój występ w Las Vegas właśnie "Muse", choć to Bellamy, Howard i Wolstenholme mają pełne prawa do tej nazwy. Chciała nawet zapłacić 50 tysięcy dolarów za pozwolenie, jednak zespół nie zgodził się, argumentując, że nie chcą wprowadzać w błąd fanów.

Kolejna płyta, "Absolution", wydana została w 2003 roku. W międzynarodową, stadionową trasę koncertową wszedł też występ na festiwalu Glastonbury w czerwcu 2004 roku. Członkowie zespołu zgodnie mówią, że był to ich najlepszy show w historii. W godzinę po tym, jak trio zeszło ze sceny, zmarł ojciec Dominica Howarda, który był razem z Muse na festiwalu. Bellamy wspomina, że spędzili z Chrisem wiele czasu na podtrzymywaniu na duchu Dominica, który podłamany cieszył się jednak, że jego ojciec zdążył zobaczyć ich najlepszy występ. W maju 2005 roku Muse wystąpił na koncercie Live 8 w Paryżu.

"Black Holes & Revelations", kolejny album z 2006 roku, zajął wysokie pozycje na listach przebojów zarówno w Europie (zyskał status platynowej płyty po sprzedaniu ponad miliona egzemplarzy), Australii, Japonii i USA. Był też nominowany do nagrody Mercury Music Prize, ale przegrał z Arctic Monkeys. W czasie trasy koncertowej Muse zagrał dwa największe koncerty na świeżo odbudowanym stadionie Wembley (16 i 17 czerwca 2007 roku). Nagrania z tych dwóch popisów na żywo, stworzyły materiał do wydanego później wydawnictwa CD/DVD o tytule "HAARP". Kolejne koncerty, w USA, odbywały się m.in. w Madison Square Garden w Nowym Jorku, Austin City Limits Music Festival (zastąpili The White Stripes, którzy odwołali występ), na festiwalu Vegoose w Las Vegas, gdzie wystąpili też Rage Against The Machine, Daft Punk, i inni.

W 2008 roku Muse zaczął wspominać o pisaniu kawałków na nowy albumu. We wrześniu 2008 roku każdy z członków zespołu dostał honorowy doktorat sztuki Uniwersytetu w Plymouth za "bycie nie tylko jednym z najbardziej ekscytujących zespołów do słuchania na żywo, ale także zespołem, który poszerza muzyczne granice". Wiadomo, że grupa od początku 2009 roku nagrywa w swoim studiu nad jeziorem Como we Włoszech. Bellamy przyznaje, że na płycie znajdzie się dużo partii orkiestry, które zresztą sam pisze.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Uno/Agitated	Muse	06.1999	73[2]	-	Mushroom MUSH 50	[written by Matthew Bellamy][produced by Muse/Reeve]
Cave	Muse	09.1999	52[4]	-	Mushroom MUSH 58	[written by Matthew Bellamy][produced by John Leckie]
Muscle museum	Muse	12.1999	43[7]	-	Mushroom MUSH 84	[written by Matthew Bellamy][produced by Muse/Reeve]
Sunburn	Muse	02.2000	22[9]	-	Mushroom MUSH 68	[written by Matthew Bellamy][produced by John Leckie]
Unintended/Recess	Muse	06.2000	20[11]	-	Mushroom MUSH 72	[written by Matthew Bellamy][produced by Muse/Reeve]
Muscle museum [reissue]	Muse	10.2000	25[6]	-	Mushroom MUSH 84
Plug in baby/Nature 1	Muse	03.2001	11[13]	-	Mushroom MUSH 89	[silver-UK][written by Matthew Bellamy][produced by David Bottrill/Muse]
Newborn/Sunburn	Muse	06.2001	12[14]	-	Mushroom MUSH 92	[written by Matthew Bellamy][produced by David Bottrill/Muse]
Bliss/The gallery	Muse	09.2001	22[7]	-	Mushroom MUSH 96	[written by Matthew Bellamy][produced by David Bottrill/Muse]
Hyper music/Feeling good [live]	Muse	12.2001	24[11]	-	Mushroom MUSH 97	[written by Matthew Bellamy/Leslie Bricusse/Anthony Newley][produced by John Leckie/Muse]
Dead star/In your world	Muse	06.2002	13[10]	-	Mushroom 104	[written by Matthew Bellamy][produced by John Cornfield/Muse/St. Germain]
Time is running out	Muse	09.2003	8[36]	-	East West EW 272CD	[silver-UK][gold-US][written by Chris Wolstenholme/Dominic Howard/Matthew Bellamy][produced by Muse/Rich Costey]
Hysteria	Muse	12.2003	17[19]	118[3]	Taste Media/East West EW 278	[silver-UK][written by Chris Wolstenholme/Dominic Howard/Matthew Bellamy][produced by Muse/Rich Costey]
Sing for Absolution	Muse	05.2004	16[6]	-	East West EW 285CD	[written by Chris Wolstenholme/Dominic Howard/Matthew Bellamy][produced by Muse/Rich Costey]
Butterflies and hurricanes	Muse	10.2004	14[4]	-	Atlantic A TUK 003	[written by Chris Wolstenholme/Dominic Howard/Matthew Bellamy][produced by Reeve/John Cornfield/Muse/Rich Costey]
Supermassive Black Hole	Muse	06.2006	4[87]	-	A&E HEL 3001	[gold-UK][platinum-US][written by Matthew Bellamy][produced by Muse/Rich Costey]
Starlight/Supermassive Black Hole	Muse	09.2006	13[46]	101[16]	Helium 3/Warner Bros HEL 3003	[silver-UK][platinum-US][written by Matthew Bellamy][produced by Muse/Rich Costey]
Knights Of Cydonia	Muse	12.2006	10[20]	-	Helium 3/Warner Bros. HEL 3004	[silver-UK][gold-US][written by Matthew Bellamy][produced by Muse/Rich Costey]
Invincible	Muse	04.2007	21[4]	-	Helium 3/Warner Bros. HEL 3005	[written by Matthew Bellamy][produced by Muse/Rich Costey]
Map of the Problematique	Muse	06.2007	18[2]	-	A&E CATCO 115668463	[written by Chris Wolstenholme/Dominic Howard/Matthew Bellamy][produced by Rich Costey]
Citizen Erased	Muse	07.2007	122[1]	-	Mushroom	[produced by David Bottrill, John Leckie, Muse]
Feeling Good	Muse	09.2009	54[25]	-	A&E CATCO 135653023	[written by Anthony Newley/Leslie Bricusse][produced by Muse]
Uprising	Muse	09.2009	9[62]	37[20]	Helium 3/Warner Bros WEA 458CD	[platinum-US][gold-UK][written by Matthew Bellamy][produced by Muse]
Undisclosed Desires	Muse	09.2009	49[13]	-	Warner Bros CATCO 155386032	[written by Matthew Bellamy][produced by Muse]
Resistance	Muse	09.2009	38[11]	-	Warner Bros WEA 460CD	[written by Matthew Bellamy][produced by Muse]
United States of Eurasia	Muse	09.2009	200[1]	-	Warner Bros.	[written by Matthew Bellamy, Frédéric Chopin][produced by Muse]
Neutron Star Collision (Love Is Forever)	Muse	05.2010	11[13]	77[1]	Warner Bros CATCO 162093145	[written by Matthew Bellamy][produced by Butch Vig/Muse]
Survival	Muse	07.2012	22[14]	-	Helium 3/Warner Bros GBAHT 1200332	[written by Matthew Bellamy][produced by Muse/Adrian Bushby/Tommaso Colliva]
Madness	Muse	09.2012	25[13]	45[29]	Helium 3/Warner Bros GBAHT 1200402	[2x-platinum-US][silver-UK][written by Matthew Bellamy][produced by Muse]
Supremacy	Muse	10.2012	58[4]	-	Helium 3/Warner Bros GBAHT 1200431	[2x-platinum-US][silver-UK][written by Matthew Bellamy][produced by Muse]
Psycho	Muse	03.2015	55[3]	-	Helium 3/Warner Bros GBAHT 1500056	[written by Matthew Bellamy][produced by Muse,Robert John "Mutt" Lange]
Dead Inside	Muse	04.2015	71[1]	111	Warner Bros GBAHT 1500066	[2x-platinum-US][silver-UK][written by Matthew Bellamy][produced by Muse,Robert John "Mutt" Lange]
Mercy	Muse	05.2015	126	-	Helium 3/Warner Bros	[written by Matthew Bellamy][produced by Muse,Robert John "Mutt" Lange]
Reapers	Muse	04.2016	127	-	Helium 3/Warner Bros	[written by Matthew Bellamy][produced by Muse,Robert John "Mutt" Lange]
Thought Contagion	Muse	03.2018	76[1]	-	Warner Bros GBAHT 1800045	[written by Matthew Bellamy][produced by Rich Costey, Sam Grubbs, Muse, Dylan Neustadter ,Colin Willard ]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Showbiz	Muse	10.1999	29[136]	-	Mushroom Mush 59	[platinum-UK][produced by John Leckie]
Origin of symmetry	Muse	06.2001	3[151]	-	Mushroom Mush 93	[2x-platinum-UK][produced by John Leckie]
Hullabaloo	Muse	07.2002	10[13]	-	Mushroom MUSH 105	[gold-UK][produced by Reeve/Muse/John Leckie/John Cornfield/Matthew Bellamy]
Absolution	Muse	10.2003	1[1][223]	86[26]	East West 5046685872	[3x-platinum-UK][platinum-US][produced by Muse/Rich Costey]
Black Holes And Revelations	Muse	07.2006	1[2][228]	9[27]	Helium 3/Warner Bros. 2564635095	[3x-platinum-UK][platinum-US][ Producer - Muse/Rich Costey]
Haarp	Muse	03.2008	2[34]	49[2]	Helium 3/Warner Bros. 2564696779	[gold-UK][platinum-US][produced by Muse]
The Resistance	Muse	09.2009	1[1][104]	3[67]	Helium 3/Warner Bros. 2564687434	[2x-platinum-UK][platinum-US][produced by Muse]
The 2nd Law	Muse	10.2012	1[1][51]	2[38]	Helium 3/Warner Bros. 2564656879	[gold-US][platinum-UK][produced by Muse]
Live at Rome Olympic Stadium	Muse	12.2013	36[5]	115[1]	Helium 3/Warner Bros. 2564639421	[produced by Muse]
Drones	Muse	06.2015	1[2][35]	1	Helium 3/Warner Bros. 0825646121250	[gold-UK][produced by Muse,Robert John "Mutt" Lange]

Beth Gibbons

Beth Gibbons (ur. 4 stycznia 1965r w Exeter- brytyjska wokalistka i autorka tekstów trip-hopowego zespołu Portishead.
Beth Gibbons urodziła się 4 stycznia 1965 w Exeter i wychowywała się na małej farmie 20 mil od miasta. Wraz z trzema siostrami były wychowywane jedynie przez matkę, po tym, jak ojciec opuścił rodzinę, kiedy Beth Gibbons była małym dzieckiem.

W wieku 22 lat przeprowadziła się do Bristolu, gdzie zaczęła występować w lokalnych pubach. Gdy któregoś dnia stała w kolejce w urzędzie pracy, spotkała przyszłego członka Portishead, Geoffa Barrowa.
Gibbons współpracowała również z Paulem Webbem (znanym jako Rustin Man) - byłym członkiem zespołu Talk Talk w oddzielnym projekcie. W październiku 2002 r. w Wielkiej Brytanii wydano ich wspólny album, Out of Season.
Do tego projektu, oprócz Beth Gibbons, dołączyła min. Annie Lennox oraz 22 inne artystki; celem wszystkich było zwrócenie uwagi na problem ciężarnych zarażonych HIV w Afryce i na kwestię przenoszenia wirusa HIV na nienarodzone dzieci. Singel „Sing” został wydany w Światowy Dzień walki z AIDS, czyli 1 grudnia w 2007 roku.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Tom The Model	Beth Gibbons & Rustin' Man	03.2003	70[2]	-	Go Beat GOBCD 55	[written by Beth Gibbons, Paul Webb][produced by Beth Gibbons, Paul Webb]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Out of Season	Beth Gibbons & Rustin' Man	11.2002	28[3]	-	Go Beat 0665742	[produced by Beth Gibbons ,Paul Webb ]

Seth Lakeman

Kiedy zespół Equation natknął się na semi-emeryturę w 2001 roku, Seth Lakeman okazał się członkiem zespołu najmniej predysponowanym, aby odnieść sukces solowy. Jego bracia Sam i Sean podjęli współpracę w udanych duetach z  partnerami i innymi członkami zespołu jak Cara Dillon i Kathryn Roberts , ale niewielu  wyobrażało sobie zespołu z szalonym skrzypkiem i  gitarzystą ,który stanie sie   jednym z najgorętszych talentów na brytyjskiej scenie folkowej, ale osiągają sławę i sukces daleko poza obszarami gatunku.
Po odejściu z Equation grał supporty na skrzypcach ze swoją siostrą Carą Dillon , ale  powrótem do domu w pięknych, majestatycznych okolicach Dartmoor w południowo-zachodniej Anglii, był inspiracją do napisania piosenek o niezliczonych legendach i folklorem charakterystycznego dla mistycznej wsi, w której się wychował. Jego  motywacja doprowadziła do wydania swojego pierwszego solowego albumu, The Punch Bowl (nagrany w kuchni brata Seana  i wydany w jego własnej wytwórni iScream w 2002 roku), który wzbudził tyle zainteresowania, aby uzyskać kilka klubowych kontraktów.
Lakeman miał nadzieję, że jego drugie wydawnictwo Kitty Jay z 2004r, poradzi sobie lepiej. Ponownie nagrane ze skromnym budżetem w kuchni brata, sięgające głębiej bogatej spuścizny legendy Devon. Ale w przeciwieństwie do swojego poprzednika, Kitty Jay działało na wyobraźnię ludzi w nieoczekiwany sposób. Tytułowy utwór opowiadał   historię pokojówki, która popełniła samobójstwo, gdy odrzucona została przez społeczność lokalną, po tym jak urodziła  syna dziedzica,który odwiedzał jej przydrożną mogiłę. Lakeman tymczasem znalazł sobie na liścienominowanych do Mercury Music Prize w 2005 roku wraz z luminarzami rocka- Coldplay , Kaiser Chiefs , Magic Numbers , Hard-Fi , KT Tunstall i późniejszym triumfatorem Antony and the Johnsons .

Nagle Lakeman stał się ważną postacią "nu folk", a  jego następny album, Freedom Fields , został nagrany w podobnie skromny sposób jak dwa poprzednie.Krokiem do przodu było podpisanie w 2006 roku kontraktu z  oddziałem EMI ,Relentless ,wydający wznowienia oraz remixy   albumu. Z pomocą poważnej firmy za nim, Lakeman znalazł się w uprzednio obcym świecie singli, remiksów, filmów, telewizji w ciągu dnia,promocji radiowej i dużych turnee. To dało mu szansę na stworzenie bogatszego brzmienia, tworząc zespół,do  którego dołączył brat Sean na gitarze i irlandzki  perkusista Cormac Byrne , z trio Uiscedwr , grający bodhran.


Osiągnięcie uznania głównego nurtu  i kilka drobnych przebojowych singli (z "The White Hare" i  "Lady of the Sea"),  spektakularny wzrost popularności Lakemana był witany ze sceptycyzmem przez konserwatywny świat folka . Jednak  jego styl  - nowa hybryda tradycyjnej piosenki,  popu i klasycznie potraktowanego  grania na skrzypcach - przyciągnął zupełnie nowych, młodych fanów do muzyki, coś,co wielu próbowało i nie udało im się zrobić przed nim. Został nagrodzony za Album Roku (  Freedom Fields ) i jako wokalista wyróżniony przez BBC Folk Awards w 2007 roku.
 Jego czwarty album Poor Man's Heaven - to wpływy rocka  spod znaku Zeppelin został wydany w  2008 roku, a następnie przeniósł się do  Virgin,innej wytwórni ze stajni EMI, gdzie nagrywa Hearts & Minds w 2010 roku.
Po zakończeniu  kontraktu z EMI, Lakeman zdecydował się wydać swój szósty album,Tales from the Barrel House w 2011r  w   małej wytwórni  indie  Honor Oak; osiągając tylko numer 63 na brytyjskich listach przebojów. Niezrażony, Lakeman nadal koncertuje, dając specjalny występ z BBC Concert Orchestra w 2013 roku,wykonując pięć utworów,   które zostały wydane na EP-ce. Dla  następnego albumu, Lakeman podpisał kontrakt z Cooking Vinyl. Word of Mouth pojawił się na początku 2014 roku i został poprzedzony   minimalistycznym singlem "Portrait of My Wife".
 Nastepny album, Ballads of Broken Few , zawiera słodkie wokale,dzięki dziewczynom z tria folk,Wildwood Kin , które również pochodziły z   Devon jak Lakeman. Nagrany z minimalnym instrumentarium i wokół pojedynczego mikrofonu w stylu vintage, album dodaje świeży, uduchowiony oddech do jego żarliwych piosenek.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Lady Of The Sea (Hear Her Calling)	Seth Lakeman	08.2006	52[3]	-	Relentless REL 28	[written by Seth Lakeman][produced by Sean Lakeman]
The White Hare	Seth Lakeman	10.2006	47[4]	-	Relentless REL 29	[written by Seth Lakeman][produced by Sean Lakeman And Seth Lakeman]
Poor Man's Heaven EP.	Seth Lakeman	11.2007	95[1]	-	Relentless REL 44	[produced by Sean Lakeman And Seth Lakeman]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Kitty Jay	Seth Lakeman	09.2005	100[3]	-	I-Scream ISCD 006	[produced by Sean Lakeman and Seth Lakeman]
Freedom Fields	Seth Lakeman	04.2006	32[16]	-	I-Scream ISCD 007	[produced by Sean Lakeman ]
Poor Man's Heaven	Seth Lakeman	07.2008	8[11]	-	Relentless Records CDREL 18	[produced by Sean Lakeman and Seth Lakeman]
Hearts & Minds	Seth Lakeman	07.2010	17[3]	-	Relentless Records CDREL 21	-
Tales from the Barrel House	Seth Lakeman	04.2012	63[2]	-	Honour Oak HNRLP01	[produced by Seth Lakeman]
Word of Mouth	Seth Lakeman	02.2014	20	-	Cooking Vinyl COOKLP 535	[produced by Ian Grimble, Seth Lakeman]
Ballads of the Broken Few	Seth Lakeman	.2016	18	-	Cooking Vinyl COOKCD 644	-

Hubert Bath

Hubert Bath ur. 6.11.1883r Barnstable/Devon/UK ; zm. 24.04.1945r Middlesex .Studiował pianistykę i kompozycję w RAM,wygrywając w 1904r konkurs na kompozycję utworem Spanish Student.
Jeden z pionierów brytyjskiej muzyki filmowej,był kompozytorem i aranżerem muzyki do pierwszego brytyjskiego filmu dżwiękowego-"Blackmail",z 1929r,którego reżyserem był Alfred Hitchcock.W 1933r był zatrudniony w wytwórni filmowej Gaumont-British na etacie kompozytora.


W 1935r skomponował muzykę i prowadził orkiestrę w filmach 35 kroków i Third Floor Back, a w 1936r -Rhodes of Africa.W czasie II wojny światowej komponuje do filmów dokumentalnych RAF-u,ale sławę przyniosła mu muzyka do filmu "Love story",którego główną częścią jest koncert fortepianowy. 

 Filmografia

1970 The Politicians / 1969 Night Train to Mundo Fine / 1967 Take Her by Surprise / 1963 The Right Hand of the Devil / 1962 Paradisio / 1961 One Plus One/ 1958 Flaming Frontier / 1958 The Strange Case of Dr. Manning / 1958 Now That April's Here / 1958 Wolf Dog/ 1945 A Place of One's Own / 1944 Love Story/ 1943 The Adventures of Tartu/ 1938 A Yank at Oxford / 1937 Silent Barriers/ 1929 Blackmail Composer (Music Score)