Jean-Claude Petit

Absolwent Konserwatorium Paryskiego, Jean-Claude Petit, naukę gry na fortepianie podjął już w wieku 6 lat. Jako 10-latek w toku nauki w Konserwatorium został wyróżniony medalem z zakresu teorii muzyki. Następnie zdobywał nagrody z dziedziny harmonii, kontrapunktu i fugi. Równocześnie obudziła się w nim fascynacja muzyką jazzową, dzięki czemu jako nastolatek akompaniował na fortepianie takim artystom, jak Dexter Gordon , Johnny Griffin, Kenny Clarke, Stan Getz, Jimmy Gourley i Don Cherry. W kolejnych latach przygotowywał również aranże dla gwiazd francuskiej sceny popowej; zaczął nadto komponować własną muzykę, w tym piosenkę La leçon de Michette, która zdobyła rozgłos we Włoszech jako podkład do telewizyjnego show Carosello.

Pierwsze kontakty z kinem Petit zawdzięcza popularnemu kompozytorowi francuskiej muzyki filmowej, Michelowi Magne. Autor Fantomasa zatrudnił Jean-Claude'a na stanowisku jednego ze swoich aranżerów. Petit poszedł tym samym w ślad takich sław, jak Eric Demarsan czy Michel Colombier, którzy również szkolili się pod okiem Magne. W drugiej połowie lat 70-tych Petit podjął się samodzielnych eksperymentów z brzmieniami syntezatorów; efekty zainteresowały słynnego reżysera Alejandro Jodorowsky'ego, który wykupił prawa do utworów młodego kompozytora i wykorzystał je w swoim filmie Kieł.

Początek faktycznej przygody Petita z muzyką filmową datować należy na lata 80-te. To w tym okresie kompozytor poznał: Claude'a Berri, z którym odniesie swój pierwszy duży sukces (dyptyk Jean de Florette / Manon u źródeł z adaptacją fragmentu opery Verdiego); Gérarda Mordillat, z którym na planie spotka się aż ośmiokrotnie; a także Richarda Lestera, który zaangażuje Francuza do kontynuacji swojej serii filmowej o perypetiach Trzech Muszkieterów (Powrót Muszkieterów).

W 1990 roku Petit podjął się najważniejszego – jak wkrótce się okazało – przedsięwzięcia w swojej filmowej karierze. Był to oczywiście słynny Cyrano de Bergerac w reżyserii Jean-Paula Rappeneau z Gerardem Depardieu w roli głównej. Barwna, błyskotliwa ścieżka dźwiękowa przyniosła kompozytorowi najwyższe laury, tak w kraju (Cezar), jak i za granicą (BAFTA). Dzięki temu sukcesowi kino kostiumowe jeszcze kilkukrotnie będzie sięgać po usługi Francuza (Huzar, Zuchwały Beaumarchais, Nędznicy). Lata 90-te w karierze kompozytora to również podwójny angaż do projektów legendy francuskiego kina sensacyjnego, Henriego Verneuila: historycznej epopei Mayrig znaczy mama oraz dramatu Ulica Paradis 588.

Oprócz kina, Petit udziela się w muzyce teatralnej, musicalowej, operowej (l'Orchestre de l'Opéra de Paris) oraz symfonicznej (London Symphony Orchestra); na przestrzeni lat nie zapomniał również o swojej miłości do jazzu. Od 2013 roku kompozytor pełni prestiżową funkcję prezesa zarządu francuskiego Stowarzyszenia Autorów, Kompozytorów i Wydawców Muzycznych (SACEM).

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwaj	Wytwórnia [Fra]	Komentarz
Générique de l'Emission 'Stars'	Jean-Claude Petit	02.1981	17[11]	-	-	[written by Bourtayre - J-Claude Petit]

 Filmografia

    1979 : Tusk d'Alejandro Jodorowsky
    1983 : Vive la sociale ! de Gérard Mordillat
    1984  : L'Addition de Denis Amar
    1985 : Billy Ze Kick de Gérard Mordillat
    1985 : Tranches de vie de François Leterrier
    1986 : Jean de Florette de Claude Berri
    1986 : Manon des sources de Claude Berri
    1987 : Fucking Fernand de Gerard Mordillat
    1987 : Vent de Panique de Bernard Stora
    1988 : Savannah de Marco Pico
    1989 : Bille en tête de Carlo Cotti (de)
    1989 : Le Retour des Mousquetaires de Richard Lester
    1990 : Cyrano de Bergerac de Jean-Paul Rappeneau
    1990 : Uranus de Claude Berri
    1991 : Toujours seuls de Gérard Mordillat
    1991 : Mayrig de Henri Verneuil
    1991 : Rue du Bac de Gabriel Aghion
    1992 : 588, rue Paradis d'Henri Verneuil
    1992 : Le Zèbre de Jean Poiret
    1993 : En compagnie d'Antonin Artaud de Gérard Mordillat
    1995 : Le Hussard sur le toit de Jean-Paul Rappeneau
    1996 : Beaumarchais, l'insolent de Édouard Molinaro
    1997 : Messieurs les enfants de Pierre Boutron
    1998 : Paddy de Gérard Mordillat
    2000 : Lumumba de Raoul Peck
    2002 : Aime ton père de Jacob Berger
    2004 : Podium de Yann Moix
    2007 : Danse avec lui de Valérie Guignabodet
    2015 : Premiers Crus de Jérôme Le Maire
    2017 : Dalida de Lisa Azuelos