Matthieu Gonet

Matthieu Gonet to francuski muzyk ( pianista , dyrygent , kompozytor i aranżer ) urodzony w Paryżu 7 września 1972 r .

Matthieu Gonet urodził się w 1972 r. w Paryżu z rodziców muzyków. Zaczął grać na fortepianie w wieku trzech lat . Jego nauczyciel gry na fortepianie, Gabriel Tacchino , przepowiadał mu wspaniałą karierę koncertową .

W 1982 roku użyczył ręce bohaterowi Mozarta w operze mydlanej w sześciu odcinkach Mozart Marcela Bluwal , nadawanego w TF1 w październiku i listopadzie 1983 roku.

Od 9 roku życia opuścił szkołę, aby uczestniczyć w kursach korespondencyjnych, aby poświęcić swój czas muzyce, a zwłaszcza fortepianowi.

Umożliwi to jego przyjęcie w bardzo młodym wieku, w wieku 14 lat, do Narodowego Konserwatorium Muzyki i Tańca w Paryżu w klasie fortepianu Yvonne Loriod .

Będzie także studiował harmonię, kontrapunkt, fugę, instrumentację, analizę i dyrygenturę.

Po studiach muzycznych pracował z Danielem Mesguich w Comédie Française przy wielu spektaklach.

Muzyczne światy zawsze przyciągały go jako muzyka do muzyki   filmowej, jego eklektyczne pragnienia doprowadziły go do artystów z różnorodnymi, a czasem niekonwencjonalnymi światami.

Tak więc po napisaniu orkiestracji symfonicznej dla Bernarda Lavilliersa, z którym realizuje   album  Arrêt sur image , stworzył z Hanną Schygulla w Théâtre National de Chaillot w 1998 r. Spektakl „Brecht, ici et maintenant „   będzie grany z nią później na świecie przez ponad rok.

Po towarzyszeniu piosenkarce Anne Sylvestre , w 1999 roku zrealizuje dwa albumy „Fin de siècle” Jeana Guidoniego i rozpocznie współpracę z wokalistką Lio na albumie „Lio sings Prévert”.

W 2001 roku dołączył do programu telewizyjnego Star Academy, w którym jego funkcje będą rozszerzane w miarę upływu czasu: dyrektor muzyczny, pianista, orkiestrator, dyrygent oraz praca w jury .

Pod koniec każdego sezonu jest także dyrektorem muzycznym tras koncertowych.

Towarzyszy jako pianista lub z orkiestrą filharmoniczną wielu artystów, takich jak Johnny Hallyday , Phil Collins , Celine Dion , Liane Foly , Patrick Bruel , Isabelle Boulay , Liza Minnelli , Mariah Carey , Lionel Ritchie , Charles Aznavour , Michel Sardou , Christophe Willem , Helen Ségara , Julie Zenatti , Lara Fabian czy Chimène Badi.

W 2008 roku postanowił zakończyć swój udział w programie Star Academy pod koniec siódmego sezonu  .
 
Zapewniając kierownictwo muzyczne filmów fabularnych  takich jak Hitman (Century Fox) Xaviera Gensa i Un conte de Noël Arnauda Desplechina (Bac Films), napisał orkiestracje symfoniczne dla międzynarodowego kanału France 24 i kontynuuje współpracę z artystami  takimi jak Camille i Laurent Korcia na albumie „Cinema” (EMI).

W 2010 roku wyreżyserował w Paryżu musical Spamalot , muzyczną adaptację filmu „Sacre  Graal” Monty Pythona w reżyserii Pefa , byłego członka zespołu Robins des bois  .

W 2012 roku komponuje oryginalną muzykę do filmów fabularnych, w tym Plan de Table z Franckiem Dubosckiem i Elsą Zylberstein , Arrêtez-moi Jean-Paula Lilienfelda z Sophie Marceau i Miou-Miou , Dead Man Talking Patricka Ridremonta z François Berléand .

W 2013 roku komponuje oryginalną muzykę do filmu Les Profs  with Christianem Clavierem , Isabelle Nanty i Kev Adamsem .

W 2014 roku skomponował oryginalną muzykę do filmu Ablations z Virginie Ledoyen i Yolande Moreau , oryginalną muzykę do serii Oum le dauphin dla TF1, a także do serii Sammy and Co dla M6.

W 2015 roku skomponował oryginalną muzykę do filmu The Profs 2 z Kevem Adamsem, a także oryginalną muzykę do filmu Le Fantôme de Canterville z Michaëlem Younem , Michèle Laroque i Audrey Fleurot.

W 2016 roku komponuje oryginalną muzykę do filmów Tout schuss z José Garcia , Joséphine  , a także Fleur de thonné z Déborah François i Benjaminem Biolay'em . W tym samym roku napisał również aranżacje utworów do filmu „  Ma vie de chat” Barry'ego Sonnenfelda , a także skomponował oryginalną piosenkę „ L'Idéal” Frédérica Beigbedera i oryginalną ścieżkę dźwiękową do „ Mon Poussin” Frédérica Forestiera (wydaną w czerwcu 2017 r.). , W 2016 roku komponuje oryginalną muzykę do Madame   Amandy Sthers z Harveyem Keitlem i Toni Collette.

W 2017 roku zdobył nagrodę za najlepszą muzykę filmową na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Pekinie  .

Regularnie uczestniczy w niektórych programach telewizyjnych, takich jak Rendez-vous avec mon idole na TF1,  Dans l'univers dla France 2 lub  Seriez-vous un bon expert ?. Również w France 2 nagrywa obecnie głównie wiele filmów muzycznych i filmów telewizyjnych. W 2017 roku komponuje również, we współpracy z Émilie Gassin i Benjaminem Violetem, muzykę  codziennej serii Demain nous appartient w TF1.

Matthieu Gonet jest ojcem dwójki dzieci: Alexandre (ur. 29 kwietnia 2004) i Lou (ur. 6 kwietnia 2012).

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Ger	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
Doucement	Makassy	03.2015	19[30]	-	-	-	-	-	-	-	Mostiko 23 25006-0	[written by Alrick Kalala, Tarik Hamiche]
Soldat	Makassy	07.2015	170[5]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Alrick Kalala, Tarik Hamiche]
Laisse tomber l'amour?	Makassy	09.2017	47[3]	-	-	-	-	-	-	-	-	-

Albums

Tytuł

Wykonawca

Data wydania

Fra

Szwa

UK

Dan

Hol

Aut

Sve

Ita

Wytwórnia

Komentarz

Tant qu'on respire

Makassy

07.2015

16[17]

-

-

-

-

-

-

-

-

-

Michel Mallory

    Jean-Paul Cugurno alias Michel Mallory  , ur 25 stycznia 1941 r w Monticello w Haute-Corse to francuski piosenkaz i autor  tekstów . W latach sześćdziesiątych rozpoczął pracę nad piosenką i rozwinął styl zbliżony do muzyki country .
W latach 70-tych śpiewał ponownie, ale bardziej epizodycznie, będąc częściej autorem tekstów dla innych wykonawców i ujawniając się opinii publicznej  współpracę z Sylvie Vartan i Johnny Hallyday'em .

Powraca do piosenki w latach 80-tych , śpiewając w swoim ojczystym języku korsykańskim.
Michel Mallory spędził dzieciństwo między korsykańską wioską Monticello i Ile Rousse . W wieku ośmiu lat odkrywa kontynent. Jako nastolatek kontynuował naukę w Bastii , poświęcając prawdziwą pasję piłce nożnej klubowi Bastia . Uczy się gry na gitarze jako samouk  w wieku 15 lat.

Trzy lata później, w 1959 roku , Michel Mallory debiutuje jako  piosenkarz,śpiewając w paryskich kabaretach:  w Don Camillo w La Villa d'Este i w Ma Cousine na Montmartre .Jako student w Instytucie Optyki założył grupę Les Bop's. Spotkał się z Paulem Mauriatem, który wyprodukował   w Barclay jego single, w tym Dring Dring czy La Banane du Cameroun , skomponowany z Leo Missirem   na singlu Riviera Records,z orkiestrą pod kierownictwem Pierre Dutoura .

Następnie wziął udział w pierwszej trasie Claude'a Françoisa , wystartował w konkursie Rose d'Or Antibes ze Cent mille raisons, a następnie ponownie występował w kabaretach w Patachou i  La Tour Eiffel z Alice Dona . W 1974 roku Michel Mallory nagrał Cow Boy d'Aubervilliers , piosenkę, która odniosła pewien sukces.

Michel Mallory pisze swoje pierwsze piosenki dla Claude Françoisa i Sylvie Vartan . To początek kariery kompozytora, który doprowadzi do ponad 1000 piosenek nagranych przez wielu wykonawców: Claude François , Sylvie Vartan , Tino Rossi , Jeane Manson , Mireille Mathieu , Joe Dassina , Gerarda Lenormana , Death Shuman , Herbert Leonard , Nicoletta , Daniel Guichard , Line Renaud , Alice Dona , Jean-Luc Lahaye , David Hallyday , Michel Sardou  .

Jako autor Michel Mallory jest najbardziej znanym, nawet znanym od dziesięciu lat, autorem tekstów Johnny Hallyday'a.

W 2003 r. Brał udział w Rose d'Or w Olympia.

Kompozycje Michela Mallory na listach przebojów

Sylvie & Johnny J'ai un problème .1973 2.Belgian [with Jean Renard]
Johnny Hallyday Noël interdit .1973 4.Belgian [with Johnny Hallyday]
Sylvie Vartan L'amour au diapason .1974 22.Belgian [with Jean Renard]
Johnny Hallyday Prends ma vie .1974 9.Belgian [with Jean Renard]
Johnny Hallyday Je t'aime, je t'aime, je t'aime .1974 8.Belgian [with Jean Renard]
Sylvie Vartan Bye Bye Leroy Brown .1974 17.Belgian [with Jim Croce]
Johnny Hallyday Johnny Rider .1974 14.Belgian [with Ralph Bernet,Jean-Marc Deutère]
Johnny Hallyday Hey, Lovely Lady .1975 [with Johnny Hallyday]
Jeane Manson Avant de nous dire adieu .1976 9.Belgian/12.Holl [with Jean Renard]
David Hallyday Ange étrange .2000 36.Fra [with David Hallyday]
Johnny Hallyday Un jour viendra .1999 6.Fra/5.Belgian [with David Hallyday]
Johnny Hallyday & Florent Pagny Toute la musique que j'aime .2014 78.Fra [with Johnny Hallyday]
Johnny Hallyday Le feu .1973 29.Belgian [with Gary Wright]
Patricia Kaas Toute la musique que j'aime (Live) .2005 59.Fra [with Johnny Hallyday]
Priscilla Cette vie nouvelle .2002 9.Fra/36.Belgian [with Giorgio Moroder,Keith Forsey,Irene Cara,Shetan]
Claude François Un peu d'amour, beaucoup de haine .1971 24.Belgian [with Alice Dona]

Single

Tytuł

Wykonawca

Data wydania

Fra

Szwa

Ger

Dan

Hol

Aut

Sve

Ita

Wytwórnia

Komentarz

Va...Va...Va

Michel Mallory

12.1972

69[3]

-

-

-

-

-

-

-

Hallyday Production / Série Parade / Phonogram 6061 303

[written by Michel Mallory]

Jean-Claude Petit

Absolwent Konserwatorium Paryskiego, Jean-Claude Petit, naukę gry na fortepianie podjął już w wieku 6 lat. Jako 10-latek w toku nauki w Konserwatorium został wyróżniony medalem z zakresu teorii muzyki. Następnie zdobywał nagrody z dziedziny harmonii, kontrapunktu i fugi. Równocześnie obudziła się w nim fascynacja muzyką jazzową, dzięki czemu jako nastolatek akompaniował na fortepianie takim artystom, jak Dexter Gordon , Johnny Griffin, Kenny Clarke, Stan Getz, Jimmy Gourley i Don Cherry. W kolejnych latach przygotowywał również aranże dla gwiazd francuskiej sceny popowej; zaczął nadto komponować własną muzykę, w tym piosenkę La leçon de Michette, która zdobyła rozgłos we Włoszech jako podkład do telewizyjnego show Carosello.

Pierwsze kontakty z kinem Petit zawdzięcza popularnemu kompozytorowi francuskiej muzyki filmowej, Michelowi Magne. Autor Fantomasa zatrudnił Jean-Claude'a na stanowisku jednego ze swoich aranżerów. Petit poszedł tym samym w ślad takich sław, jak Eric Demarsan czy Michel Colombier, którzy również szkolili się pod okiem Magne. W drugiej połowie lat 70-tych Petit podjął się samodzielnych eksperymentów z brzmieniami syntezatorów; efekty zainteresowały słynnego reżysera Alejandro Jodorowsky'ego, który wykupił prawa do utworów młodego kompozytora i wykorzystał je w swoim filmie Kieł.

Początek faktycznej przygody Petita z muzyką filmową datować należy na lata 80-te. To w tym okresie kompozytor poznał: Claude'a Berri, z którym odniesie swój pierwszy duży sukces (dyptyk Jean de Florette / Manon u źródeł z adaptacją fragmentu opery Verdiego); Gérarda Mordillat, z którym na planie spotka się aż ośmiokrotnie; a także Richarda Lestera, który zaangażuje Francuza do kontynuacji swojej serii filmowej o perypetiach Trzech Muszkieterów (Powrót Muszkieterów).

W 1990 roku Petit podjął się najważniejszego – jak wkrótce się okazało – przedsięwzięcia w swojej filmowej karierze. Był to oczywiście słynny Cyrano de Bergerac w reżyserii Jean-Paula Rappeneau z Gerardem Depardieu w roli głównej. Barwna, błyskotliwa ścieżka dźwiękowa przyniosła kompozytorowi najwyższe laury, tak w kraju (Cezar), jak i za granicą (BAFTA). Dzięki temu sukcesowi kino kostiumowe jeszcze kilkukrotnie będzie sięgać po usługi Francuza (Huzar, Zuchwały Beaumarchais, Nędznicy). Lata 90-te w karierze kompozytora to również podwójny angaż do projektów legendy francuskiego kina sensacyjnego, Henriego Verneuila: historycznej epopei Mayrig znaczy mama oraz dramatu Ulica Paradis 588.

Oprócz kina, Petit udziela się w muzyce teatralnej, musicalowej, operowej (l'Orchestre de l'Opéra de Paris) oraz symfonicznej (London Symphony Orchestra); na przestrzeni lat nie zapomniał również o swojej miłości do jazzu. Od 2013 roku kompozytor pełni prestiżową funkcję prezesa zarządu francuskiego Stowarzyszenia Autorów, Kompozytorów i Wydawców Muzycznych (SACEM).

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwaj	Wytwórnia [Fra]	Komentarz
Générique de l'Emission 'Stars'	Jean-Claude Petit	02.1981	17[11]	-	-	[written by Bourtayre - J-Claude Petit]

 Filmografia

    1979 : Tusk d'Alejandro Jodorowsky
    1983 : Vive la sociale ! de Gérard Mordillat
    1984  : L'Addition de Denis Amar
    1985 : Billy Ze Kick de Gérard Mordillat
    1985 : Tranches de vie de François Leterrier
    1986 : Jean de Florette de Claude Berri
    1986 : Manon des sources de Claude Berri
    1987 : Fucking Fernand de Gerard Mordillat
    1987 : Vent de Panique de Bernard Stora
    1988 : Savannah de Marco Pico
    1989 : Bille en tête de Carlo Cotti (de)
    1989 : Le Retour des Mousquetaires de Richard Lester
    1990 : Cyrano de Bergerac de Jean-Paul Rappeneau
    1990 : Uranus de Claude Berri
    1991 : Toujours seuls de Gérard Mordillat
    1991 : Mayrig de Henri Verneuil
    1991 : Rue du Bac de Gabriel Aghion
    1992 : 588, rue Paradis d'Henri Verneuil
    1992 : Le Zèbre de Jean Poiret
    1993 : En compagnie d'Antonin Artaud de Gérard Mordillat
    1995 : Le Hussard sur le toit de Jean-Paul Rappeneau
    1996 : Beaumarchais, l'insolent de Édouard Molinaro
    1997 : Messieurs les enfants de Pierre Boutron
    1998 : Paddy de Gérard Mordillat
    2000 : Lumumba de Raoul Peck
    2002 : Aime ton père de Jacob Berger
    2004 : Podium de Yann Moix
    2007 : Danse avec lui de Valérie Guignabodet
    2015 : Premiers Crus de Jérôme Le Maire
    2017 : Dalida de Lisa Azuelos

David Christie

David Christie (ur. 1 stycznia 1948r - zm. 11 maja 1997r) był francuskim piosenkarzem. Urodził się jako Jacques Pepino w Tarare ,używał  pseudonimów James  Bolden  i Napoleon  Jones . Najbardziej znany jest z hitów " Saddle Up " (1982) i "I Love to Love", które znajdują się na różnych kompilacjach z lat 80. XX wieku.
Jako kompozytor współpracuje z tekściarzem Jackiem Robinsonem , Christie używający pseudonimu James Bolden pisał piosenki, które sprzedały się w ponad 50 milionów płyt na całym świecie. Ich przeboje to: "I Love to Love (But My Baby Loves to Dance) ", "Love Me Like a Lover" i "Rendezvous" (Tina Charles); "Saddle Up" (David Christie); "Strut Your Funky Stuff" (Frantique); "(If You Want It) Do It Yourself" (Gloria Gaynor); i " Do or Die " (Grace Jones).


W 1973 r. Christie miał swoje pierwsze dziecko, Nathalie, z Françoise Richard. Później miał drugą córkę, Julię, zrodzoną ze związku z piosenkarką Niną Morato. Christie popełnił samobójstwo w 1997 roku w Capbreton po przypadkowej śmierci córki Julii.

Kompozycje Davida Christie [Jamesa Boldena] na listach przebojów:

10/1975 (If You Want it) Do It Yourself  Gloria Gaynor 98.US/53.UK [with Jack Robinson]
10/1975 Casanova Brown / (If You Want It) Do It Yourself / How High the Moon  Gloria Gaynor
      1.Dance Chart [with Jimmy Roach, Jack Robinson,Morgan Lewis & Nancy Hamilton]
02/1976 I Love to Love (But My Baby Loves to Dance)   Tina Charles 1.UK [with Jack Robinson]
05/1976 Love Me Like a Lover  Tina Charles  31.UK [with Jack Robinson]
05/1976 I Love to Love   Big Al Downing  107.US  [with Jack Robinson]
05/1977 Randezvous  Tina Charles  27.UK  [with Jack Robinson]
    .1978 Do Or Die/Pride/Fame  Grace Jones  3.Dance Chart  [with Jack Robinson,Gil Slavin]
08/1979 Strut Your Funky  Frantique  10.UK  [with Jack Robinson,  Vivienne Savoie Robinson]
08/1982 Saddle Up  David Christie  9.UK  [with Jack Robinson]
08/1997 Get Up,Stand Up  Phunky Phantom  92.UK [with Jack Robinson,Vivienne Savoie  Robinson & Phunky Phantom]
12/2007 Do It Yourself [Go Out and Get It]  Uniting Nations  112.UK  [with Jack Robinson,Daz        Sampson & Paul Keenan]

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Saddle Up/The Signals	David Christie	08.1982	9[12]	-	KR 9	[written by J. Robinson, J. Bolden][produced by J. Robinson, J. Bolden]

Michel Magne

Urodzony w Normandii Michel Magne szybko poczuł fascynację muzyką i kompozycją; pasja ta zawiodła go do paryskiego konserwatorium, gdzie podjął naukę w 1944 roku. Jeszcze w latach 40-tych założył z przyjaciółmi z konserwatorium zespół, w którego orbicie zainteresowań była muzyka elektroniczna. Pierwszy kontakt z muzyką filmową Michel miał w wieku 25 lat, w roku 1955, kiedy to zaproponowano mu napisanie i nagranie muzyki do obrazu Le pain vivant. Od tego czasu Magne zaczął coraz bardziej interesować się komponowaniem na potrzeby kina, co w 1962 roku zaowocowało pierwszym poważniejszym sukcesem – ścieżką do filmu Un singe en hiver.
Minęło ledwie parę lat od kinowego debiutu, a Magne miał już na swoim koncie kilka serii filmowych. Dużą popularność przyniosły mu komediowo-sensacyjne filmy o Fantomasie, z Louisem de Funesem w jednej z głównych ról. W bardziej tradycyjnej konwencji Magne mógł się sprawdzić w kostiumowych romansach o markizie Angélique (1964-1968). Odpowiadał również za energetyczne, nowoczesne soundtracki do filmów o przygodach agenta OSS 117 – francuskiego odpowiednika Jamesa Bonda.

Poza powyższymi tytułami, Magne miewał także projekty o mniej komercyjnym charakterze. Kilkukrotnie współpracował na przykład z Rogerem Vadimem, m.in. przy Barbarelli (jego elektroniczna muzyka nie została jednak wykorzystana) oraz Gdyby Don Juan była kobietą, a także Georgesem Lautnerem (Testament gangstera) i Terrencem Youngiem (Zimny pot). Po intensywnych latach 60-tych aktywność Magne na gruncie kinematografii zmalała. Pod koniec kariery napisał jeszcze muzykę do ekranizacji Nędzników Roberta Hosseina, zaś jego twórczość dla kina zamyka – dość zaskakująco – ścieżka do czwartej części skandalizującego erotyka Emmanuelle.

W 1962 roku Michel Magne zakupił posiadłość Chateau d'Herouville w sąsiedztwie Paryża. Przekształcił ją w studio nagrań (Strawberry Studio) po tym, jak pożar uszkodził w 1969 roku lewe skrzydło budynku. Przez Chateau d'Herouville przewinęło się od tego czasu wiele głośnych nazwisk świata muzyki, m.in. Elton John, David Bowie, Brian Eno, Fleetwood Mac, Iggy Pop, Pink Floyd, którzy na początku lat 70-tych nagrywali tam swoje utwory. Studio przynosiło niestety straty, było źle zarządzane, Magne musiał opłacać rachunki goszczących u niego gwiazd, wobec czego Herouville już w 1973 roku znalazło się pod nadzorem sądowym. Koniec końców artysta został zmuszony wystawić studio na aukcję, by uregulować coraz większe długi. Na poczet wierzytelności zajmowane były również jego prawa autorskie.

Finansowa katastrofa mocno podkopała zdrowie psychiczne kompozytora. Pomimo dalszej, choć ograniczonej aktywności na gruncie kina, Magne nigdy nie podniósł się po porażce Strawberry Studio, choć odniósł mały sukces wydawniczy w 1979 roku dzięki autobiografii L'Amour de vivre. Był zawsze bardzo szczodrym człowiekiem, wydawał huczne przyjęcia, otaczał się młodymi, utalentowanymi ludźmi (Eric Demarsan, Michel Colombier, Francis Lai – wszyscy zostali uznanymi kompozytorami). Miał też jednak obsesję śmierci, był przekonany, że – podobnie jak Roubaix – umrze młodo. 19 grudnia 1984 popełnił samobójstwo. Studio zostało ostatecznie zamknięte rok później, w trakcie likwidacji majątku kompozytora.



Michel Magne, choć kojarzyć się może głównie z łączeniem przebojowego brzmienia jazzu i popu, był artystą wszechstronnym, o czym świadczą symfoniczne ścieżki do Nędzników (ze wstrząsającym, finałowym requiem), Występku i cnoty czy Markizy Angeliki. Pioniersko eksperymentował również z brzmieniami elektronicznymi, wykorzystywał keyboardy (SAS A San Salvador), instrumentarium etniczne (ścieżki do filmów OSS 117, Emmanuelle IV), swobodnie operował formami wokalnymi (Gdyby Don Juan była kobietą). Jego twórczość jest z dzisiejszej perspektywy zapisem ekscytującej, wielobarwnej, seksownej muzyczno-filmowej epoki.

Filmografia

1984: Réveillon chez Bob Emmanuelle IV 1983: Surprise Party L'indic S.A.S. à San Salvador 1982: Les misérables Le transfuge T'es folle ou quoi? 1978: Viol, la grande peur 1976: Néa 1974: Les faucheurs de marguerites (TV) Les Chinois à Paris 1973: Un ange au paradis Le complot Don Juan ou Si Don Juan était une femme... Moi y'en a vouloir des sous 1972: Tout le monde il est beau, tout le monde il est gentil 1971: Quatre nuits d'un rêveur 1970: De la part des copains Cran d'arrêt 1969: Catherine Les étrangers 1968: The Sergeant Sous le signe de Monte-Cristo I bastardi Angélique et le sultan 1967: Batouk Indomptable Angélique Fleur d'oseille Johnny Banco À coeur joie Estouffade à la Caraïbe Un homme de trop Fantômas contre Scotland Yard 1966: Atout coeur à Tokyo pour O.S.S. 117 Avec la peau des autres Brigade antigangs Une femme en blanc se révolte Angélique et le roy Galia 1965: Fantômas se déchaîne Compartiment tueurs Les bons vivants Coplan FX 18 casse tout Mission spéciale à Caracas Un mari à prix fixe Furia à Bahia pour OSS 117 Journal d'une femme en blanc Le gentleman de Cocody Merveilleuse Angélique La bonne occase Par un beau matin d'été 1964: Les Barbouzes Angélique, marquise des anges Fantômas La ronde Cyrano et d'Artagnan La chasse à l'homme Le monocle rit jaune Banco à Bangkok pour OSS 117 Les gros bras 1963: Abel Gance, hier et demain (krótkometrażowy) Tante Aurore viendra ce soir (krótkometrażowy) Les tontons flingueurs Méfiez-vous, mesdames! Germinal Les grands chemins OSS 117 se déchaîne Symphonie pour un massacre Les femmes d'abord Mélodie en sous-sol Le vice et la vertu Des frissons partout Les bricoleurs 1962: Gigot Vol dans les plumes (krótkometrażowy) Le gorille a mordu l'archevêque Le diable et les dix commandements Le repos du guerrier Les filles de La Rochelle Un singe en hiver Konga Yo Rodophe Bresdin (krótkometrażowy) 1961: Les livreurs Les filles sèment le vent Les lâches vivent d'espoir 1960: Le sérum de bonté (TV) 1959: Détournement de mineures 1955: Le pain vivant

  Awards
Nominacje do Oscara [Muzyka filmowa]
1963       Best Music, Scoring of Music, Adaptation or Treatment Gigot (1962)

Francis Lai

(Ur. 26.04.1932r w Nicei) już od dziecięcych lat fascynował się muzyką,grając w lokalnych orkiestrach.Mieszkając w Marsylii odkrył dla siebie jazz,a jego przyjaciel z tych czasów Claude Goaty [popularny śpiewak] namówił go do wyjazdu do Paryża.Jego siedzibą,jak i innych młodych zapaleńców była "Taverne d'Attilio" na Monmartre,gdzie wraz z Bernardem Dimey komponował pierwsze utwory.Po krótkim epizodzie z orkiestrą Michaela Magne,akompaniuje i pisze piosenki dla Edith Piaf.

Czasami jeden temat filmowy potrafi unieśmiertelnić artystę – tak stało się w przypadku Francisa Lai’a za sprawą kultowej melodii z Love Story. Bogaty dorobek kompozytorski Francuza daleko wykracza jednak poza tę jedną ścieżkę. Wystarczy zresztą wspomnieć, że Lai pozostaje wśród francuskich twórców muzyki filmowej rekordzistą pod względem ilości sprzedanych soundtracków, które rozchodziły się kilkukrotnie w milionowych nakładach (m.in. Mężczyzna i kobieta, Love Story, Emmanuelle II, Bilitis)…

Młody Francis, dając początkowo koncerty w swoich rodzinnych stronach, po raz pierwszy na poważnie zainteresował się sceną jazzową w Marsylii i wkrótce przeprowadził się do Paryża, gdzie osiadł na Montmartre, dołączając do tamtejszego środowiska artystycznego. Nie minęło dużo czasu i Lai współpracował już z piosenkarzem Bernardem Dimey, dla którego skomponował swoją pierwszą piosenkę, Michelem Magne, oraz słynną Edith Piaf. Piosenkowy dorobek Francuza sięga już ponad 600 tytułów, w tym wielu kultowych, klasycznych już kawałków.

Punktem zwrotnym kariery Lai’a był rok 1965, kiedy to poznał reżysera Claude’a Leloucha i następnie skomponował dla niego muzykę do obrazu Mężczyzna i kobieta. Zarówno film, jak i ścieżka dźwiękowa, okraszona pamiętnym tematem, okazały się dużym sukcesem - artystycznym (Oscar i Złota Palma dla Leloucha, nominacja do Złotego Globu dla Lai’a) i finansowym (5 mln sprzedanych płyt). Był to początek wieloletniej współpracy obu panów, która trwa już prawie pół wieku - aż do dziś. Drugi wspólny projekt Lai’a oraz Leloucha, Żyć aby żyć, ugruntował pozycję kompozytora w branży, owocując kolejnymi nominacjami oraz dwumilionowym nakładem sprzedanych płyt.

Od tego czasu muzyka Lai’a stała się nieodłącznym elementem francuskiej sceny filmowej, symbolem popowo-romantycznego brzmienia swoich czasów. Za sprawą wczesnych sukcesów, artysta stał się też gorącym „towarem eksportowym” francuskiej muzyki filmowej, pożądanym w kinie brytyjskim i amerykańskim. Pomimo popularności lirycznego stylu, Lai próbował jednak swoich sił w rozmaitych gatunkach, czego efektem były m.in. utrzymany w rytmie walca, symfoniczny Mayerling, thriller House of Cards, western Les Petrouleuses, czy wojenna komedia Hannibal Brooks. Kulminacją tego etapu kariery Francuza stało się oczywiście głośne Love Story, za które Lai odebrał jedynego w swojej karierze Oscara, pokonując Jerry’ego Goldsmitha, Henry’ego Manciniego oraz Alfreda Newmana. Ścieżka była wielkim sukcesem wydawniczym, bestsellerem w Ameryce, zaś popowa aranżacja tematu głównego, wykonana przez piosenkarza Andy’ego Williamsa, dorobiła się statusu prawdziwego hitu.

Z biegiem czasu Francis Lai wykazywał coraz większe zainteresowanie brzmieniami elektronicznymi, co w pełni objawiło się w latach 70-tych. Na tę właśnie dekadę datują się popularne erotyki Emmanuelle 2 oraz Bilitis, do których Francuz skomponuje skąpane w elektronice ilustracje - jak się okaże, również sprzedające się w olbrzymich nakładach. Kolejną wycieczką w rejony kina erotycznego będzie Madame Claude 2 z 1981 roku, o zbliżonej, orkiestrowo-elektronicznej tonacji. Liczne bazujące na elektronice prace z tamtego okresu stawiają Lai’a w rzędzie takich pionierów, jak Vangelis czy Jean Michel Jarre.

Choć w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych po usługi Lai’a sięgali wciąż uznani reżyserzy (np. Nikita Michałkow w Oczach czarnych, Philippe de Broca w Kluczach do raju), to począwszy od 1991 roku zaobserwować można pewne ograniczenie aktywności filmowej kompozytora, który skoncentrował się na regularnie produkowanych filmach Leloucha. W XXI. wieku Francuz nie przestaje pisać dla kina.

Francis Lai ma trójkę dzieci, jest żonaty od ponad 30 lat, pasjonuje się tenisem oraz muzyką – najróżniejszych stylów i gatunków.

Filmografia

A Man and a Woman (1966)/Vivre pour vivre (1967)/The Bobo (1967)     I'll Never Forget What's'isname (1967)/House of Cards (1968)     Mayerling (1968)/Life Love Death (1969)/Hannibal Brooks (1969)     Three into Two Won't Go (1969)/Un Homme qui me plaît (1969)     Rider On The Rain (1970)/Le Voyou (1970)/The Games (1970)     Love Story (1970)/Hello-Goodbye    (1970) /The Legend of Frenchie   (1971)/L'aventure, c'est l'aventure (1972)/La bonne année (1973)     Un homme libre (1973)/Visit to a Chief's Son (1974)/Child Under a Leaf (1974)     Wanted: Babysitter (1975)/Emmanuelle 2 (1975)/The Good and the Bad (1976)     Body of My Enemy (1976).Anima persa (1977).Bilitis (1977)     Another Man, Another Chance (1977).Passion Flower Hotel (1978)     Robert et Robert (1978).International Velvet (1978)     Oliver's Story (1978).Les Uns et les autres (1981)     Édith et Marcel (1983).Dog Day (1984).My New Partner (1984)     Marie (1985).A Man and a Woman: 20 Years Later (1986)     Attention bandits! (1986).Dark Eyes (1987)     Itinéraire d'un enfant gâté (1988).My New Partner II (1990)     There Were Days... and Moons (1990).La Belle Histoire (1992)     Men, Women: A User's Manual (1996).Hasards ou coïncidences (1998)     Salaud, on t'aime (2014).Un plus une (2015)

Awards

Oscar [Muzyka filmowa],Golden Globe 1971    Best Music, Original Score  Love Story (1970)

Piosenki Francisa Lai na listach przebojów

[solo] A Man and a Woman (Un homme et une femme) Ferrante & Teicher .1966  24.Adult Contemporary Theme from Love Story Henry Mancini 01.1971 13.US Theme from Love Story Francis Lai 01.1971 31.US Look Around (And You'll Find Me There) Vince Hill 12.UK   [with Pierre Barouh & Jerry Keller] A Man and a Woman Herbie Mann & Tamiko Jones 11.1966 88.US   [with Pierre Barouh & Jerry Keller] The Second Time Elaine Paige 11.1987 69.UK     [with Norman Gimbel] I Promise You Jane Morgan .1967 27.Adult Contemporary Live for Life (Vivre pour vivre) Ferrante & Teicher .1967 27.Adult Contemporary Live for Life (Vivre pour vivre) Carmen McRae & Herbie Mann 11.1967 101.US Live for Life (Vivre pour vivre) Jack Jones 12.1967 99.US [with Carl Sigman] Where Do I Begin Andy Williams 03.1971 4.UK/9.US Where Do I Begin Tony Bennett 02.1971 114.US Where Do I Begin Shirley Bassey 03.1971 34.UK Love Story Nino Tempo & April Stevens 12.1972 113.US   [with Carl Sigman] I Think of You Perry Como 03.1971 53.US/14.UK

 

Alec R. Costandinos

Alec R. Costandinos ,uznawany przez koneserów za jednego z największych producentów,ale mało kto wiąże o z muzyką disco końca lat 70-tych od której zaczynał.Chociaż nie ma na swoim koncie przebojowych singli,to sławę przyniosła mu produkcja tzw. concept albumów,z wielominutowymi suitami,gdzie łączył rytmy disco z aranżacjami muzyki klasycznej.W okresie około trzech lat nagrał około 16 albumów.
Urodził się i wychował w Egipcie,jako syn Ormianina i matki Greczynki.Przenosi się w 1966r wraz z rodzicami do Francji,zostając nadwornym autorem piosenek dla Demisa Roussosa .W 1974r był producentem francuskiej grupy perkusyjnej Kongas,gdzie spotkał Jean-Marc Cerrone.Dwa lata póżniej udaje się do Londynu ,gdzie w studio Trident nagrał 16 minutową dyskotekową suitę Love in C Minor,wydaną pod szyldem Cerrone.Utwór po niezbyt imponującym debiucie,z czasem zrobił olbrzymią karierę w klubach disco,lądując w końcu na szczycie notowań Billboard Disco Chart.
Costandinos,wówczas zdecydował o poświęceniu się muzyce disco.Podpisał kontrakt z wytwórnią Barclay zapewniając sobie prawa do licencji wiodącej wytwórni disco,Casablanca.W marcu 1977r udał się do Londynu by nagrać 16 minutową suitę "I've Found Love (Now that I've found you) / Accidental Lover " razem z aranżerem Donem Ray'em i gościnnie towarzyszącymi muzykami brytyjskimi i wokalistami jak Katie Kissoon i Stéphanie de Sykes.Album zaopatrzony w przyciągającą wzrok okładkę został sygnowany przez fikcyjną grupę Love & Kisses.Nie osiadając na laurach,nagrywa dwie kolejne suity z biblijnymi tematami Judas Iscariot / Simon Peter wydane pod nazwą Sphinx.Wydany latem singiel "I Found Love",Love & Kisses stał się dużym przebojem we Francji i klubowym hitem w USA.
We wrześniu tego samego roku Costandinos i Don Ray wracają do londyńskiego studia Trident,posuwając się o krok dalej,biorąc na warsztat epokowe dzieło Szekspira,"Romeo i Julia" i nagrywając je jako 5 aktową operę disco.Album wydano jako dzieło Alec R. Costandinos And The Syncophonic Orkiestry.Było to jedno z pierwszych na świecie nagrań 48-mio śladowych powstałych przez synchronizację dwóch 24-śladów.Album trafił na szczyt zestawień Hot 100 Disco/Dance.
W 1978r Casablanca zwróciła się do niego o napisanie dwóch utworów do filmu Thank God It's Friday.Wydany w maju 1978r "Thank God It's Friday / You're The Most Precious Thing In My Life" sygnowała grupa Love & Kisses,stał się jego największym sukcesem komercyjnym.Następnym był album wspomnianej grupy How Much, How Much I Love You,znowu jako 16 minutowa suita.Pisze muzykę do filmu francuskiego Trocadéro Bleu Citron i wydaje album z kolejną studyjną grupą Paris Connection zawierającą na stronie A cover piosenki Barry Ryana "Eloise",a na stronie B utwory "You've Lost That Loving Feeling" i "Unchained Melody" zespołu The Righteous Brothers.Próbując powtórzyć sukces Romeo And Juliet, Costandinos nagrywa Hunchback of Notre Dame,nie powtarzając poprzedniego sukcesu.
Jego kolejny projekt był związany z trio Bad News Travels Fast,z którym nagrał dwa albumy z muzyką funk-jazz fusion,Look Out i Ordinary Man wydane w 1979r.Bad News Travels Fast towarzyszy mu też na soundtracku do filmu Winds of Change na którym wokalnie wspiera go diva disco Pattie Brooks.Produkuje też hit "Holdin 'On" brytyjskiego ansamblu Tony Rallo and Midnite Band.
Jakby mu było mało,znajduje także czas na przygotowanie albumu Tiny Turner Love Explosion,który okazał się kompletną klapą w jej nieudanym mariażu z muzyką disco.Producentowi zaczyna brakować pary stąd tylko jeden wyprodukowany album w roku następnym dla braci Johna & Arthura Simms z niewielkim przebojem "That Thang Of Yours".W 1981r wydaje pod swoim nazwiskiem album Americana.W latach 90-tych nagrywa muzykę filmową do "Images D'Une Révolution" (1990) i "L'Irlandaise",poczym przenosi się do Los Angeles gdzie dziś prowadzi anonimowy żywot. 

Piosenki na listach przebojów

Kompozycje Aleca R. Costandinosa na listach przebojów [with Stelios Vlavianos] 06.1974 Forever and Ever Demis Roussos 52.UK 07.1983 Forever and Ever Julio Iglesias 91.UK [solo] .1977 Judas Iscariot / Simon Peter Sphinx 27.Dance Chart 07.1977 Accidental Lover / I Found Love (Now That I Found You) by Love and Kisses 1.Dance Chart .1978 How Much, How Much I Love You / Beauty and the Beast Love and Kisses 5.Dance Chart .1978 The Hunchback of Notre Dame Alec R. Costandinos 35.Dance Chart 03.1978 Romeo & Juliet Alec R. Costandinos 1.Dance Chart 05.1978 Thank God It's Friday Love and Kisses 22.US [with Cerrone] 02.1977 Love in C Minor Cerrone 36.US/31.UK [with Vangelis] 03.1977 Because Demis Roussos 39.UK [with Piero Cassano & Renzo Cochis] .1978 Anikana-O Kongas 37.Dance Chart [with Lena Fraticelli, Joey Gardner] 02.1995 How I Love Him Cynthia 107.US

 

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	US	Wytwórnia [Fra]	Komentarz
Un Oiseau Sur New York /Les mains d’un homme-Pre^te-moi tes clés Saint-Pierre/Isa	Alec	06.1969	81[5]	-	Barclay 71 354	[written by A. Constandinos - M. Viallard]
Romeo & Juliet	Alec R. Costandinos	02.1978	-	1[1][19].Hot Dance/Disco	Casablanca 20 111	[written by A. Constandinos ]
The Hunchback of Notre Dame	Alec R. Costandinos	12.1978	-	35[4].Hot Dance/Disco	Casablanca 20 143	[written by A. Constandinos ]
Albums Tytuł Wykonawca Data wydania Fra US Wytwórnia [Fra] Komentarz Romeo & Juliet Alec R. Costandinos 03.1978 - 92[17] Casablanca 7086

Patricia Carli

Jej prawdziwe nazwisko to Rosetta Ardito,jest pochodzenia włoskiego,urodziła się 12.03.1942r w Toranto,Włochy, a wychowywała się w Belgii.Jako nastolatka interesowała się śpiewaniem,a jej idolem był Charles Aznavour.
Na początku lat 60-tych zjawia się w Paryżu by wziąć udział w kilku przesłuchaniach,Dzięki Nicole Barclay'owi uzyskuje kontrakt nagraniowy,nawiązuje też kontakt z Leo Missirem i edytorem Pierre Ribertem.
W odróznieniu od większości śpiewających dziewcząt swojej generacji sama pisze teksty,a czasami nawet muzykę do swych utworów.Jej pierwsza płyta to EP-ka zawierająca "Le roseau et la rivie`re" i "Je ne suis plus une enfant",która osiągnęła sukces na rynku.Z drugiej płytki pochodzi jej najbardziej znany hit "Demain tu te maries" wydany w 1963r.
Konsekwencją jej sukcesu są występy w paryskiej Olimpii razem z Nancy Holloway i Gilbertem Bécaud.W następnym roku,ta piosenkarka i autorka piosenek bierze udział w Festiwalu Piosenki w San Remo z piosenką "Non ho l’eta",która zdobyła Grand Prix.Była to francuska adaptacja piosenki "Je suis a` toi".
Za radą Leo Missira decyduje się na pisanie piosenek dla innych wykonawców.Na początek był to Bob Cléry, alias David-Alexandre Winter,nad którym przejęła artystyczną opiekę.Jej pierwszym sukcesem jest adaptacja "Oh Lady Mary" wydana w 1969r.Następny to piosenki "Vole s’envole" z 1970, " A` quel printemps viendras-tu ma belle", "Je t’ai connu en septembre". 

Kompozycje Patricii Carli na francuskiej liście przebojów:

1973-11-26   49[5]   T'en Souviens-Tu Marie-Héle`ne? Daniel Guichard

  [Patricia Carli / Daniel Guichard]
1977-02-25   9[17]   Elle N'Est Pas Jolie, Elle Est Mieux Que Ca  Daniel Guichard 

 [Daniel Guichard - Demarny - Carli]  
1975-04-05   26[6]   Sur Les Bords De La Tendresse Nicoletta

  [Patricia Carli / Patrick Loiseau] 
1969-01-25   1[3][32]   Oh Lady Mary David-Alexandre Winter 

 [Patricia Carli / Yllmar Burkey / Arrgt. Léo Missir] 
1969-05-31   4[22]   Vole, S'envole David-Alexandre Winter 

 [Patricia Carli / Emil Dimitrov] 
1969-10-04   10[6]   Maria David-Alexandre Winter  [Patricia Carli]
1963-05-04   5[22]   Demain Tu Te Maries (Arrete, Arrete) Patricia Carli 

 [Patricia Carli - Léo Missir]
1972-02-03   9[19]   Rosetta  Christian Delagrange [Patricia Carli]
1972-05-25   1[1][23]   Sans Toi Je Suis Seul Christian Delagrange 

 [Franck Gérald / Patricia Carli] 
1972-10-12   6[17]   Petite Fille Christian Delagrange 

 [Patricia Carli / Franck Gérald] 
1973-03-19   5[16]   Reviens, Mon Amour Reviens Christian Delagrange 

 [J. Géral / Patricia Carli]
1973-09-17   32[13]   Je T'aimerais Mon Amour Christian Delagrange 

 [Patricia Carli / J. Géral]
1974-04-16   24[11]   Tendre Cathy Christian Delagrange 

 [Marchetti / Bertini / Patricia Carli]

Single Tytuł Wykonawca Data wydania Francja Szwajcaria Wytwórnia [Fra] Komentarz Demain tu te maries (arrête, arrête, ne me touche pas)/Qu’elle est belle cette nuit-La Découverte/L’Amour en cage Patricia Carli 05.1963 5[22] - Bel Air / CPI 211105 [written by Patricia Carli] Nous on s’aime/Virginia-Je ne voudrais pas pleurer/Je te préviens Patricia Carli 01.1964 49[6] - Bel Air 211128 [written by Patricia Carli - Léo Missir] Je suis à toi (Non ho l’eta’ per amarti)/Heureux de vivre (Cosi’ felice) Patricia Carli 03.1964 88[5] - Bel Air 111 115 [written by M. Panzeri - Nisa] L’homme sur la plage (C’était en Décembre)/Je n’aurais jamais dû Patricia Carli 09.1978 39[3] - Polydor (2056 732 [written by Eddy Marnay - Patricia Carli]

G

M

T

Detect languageAfrikaansAlbanianArabicArmenianAzerbaijaniBasqueBelarusianBengaliBosnianBulgarianCatalanCebuanoChichewaChinese (Simplified)Chinese (Traditional)CroatianCzechDanishDutchEnglishEsperantoEstonianFilipinoFinnishFrenchGalicianGeorgianGermanGreekGujaratiHaitian CreoleHausaHebrewHindiHmongHungarianIcelandicIgboIndonesianIrishItalianJapaneseJavaneseKannadaKazakhKhmerKoreanLaoLatinLatvianLithuanianMacedonianMalagasyMalayMalayalamMalteseMaoriMarathiMongolianMyanmar (Burmese)NepaliNorwegianPersianPolishPortuguesePunjabiRomanianRussianSerbianSesothoSinhalaSlovakSlovenianSomaliSpanishSundaneseSwahiliSwedishTajikTamilTeluguThaiTurkishUkrainianUrduUzbekVietnameseWelshYiddishYorubaZulu

AfrikaansAlbanianArabicArmenianAzerbaijaniBasqueBelarusianBengaliBosnianBulgarianCatalanCebuanoChichewaChinese (Simplified)Chinese (Traditional)CroatianCzechDanishDutchEnglishEsperantoEstonianFilipinoFinnishFrenchGalicianGeorgianGermanGreekGujaratiHaitian CreoleHausaHebrewHindiHmongHungarianIcelandicIgboIndonesianIrishItalianJapaneseJavaneseKannadaKazakhKhmerKoreanLaoLatinLatvianLithuanianMacedonianMalagasyMalayMalayalamMalteseMaoriMarathiMongolianMyanmar (Burmese)NepaliNorwegianPersianPolishPortuguesePunjabiRomanianRussianSerbianSesothoSinhalaSlovakSlovenianSomaliSpanishSundaneseSwahiliSwedishTajikTamilTeluguThaiTurkishUkrainianUrduUzbekVietnameseWelshYiddishYorubaZulu

Text-to-speech function is limited to 100 characters

Options : History : Help : FeedbackClose

Daniel Balavoine

Daniel Balavoine to francuski piosenkarz, kompozytor i autor tekstów, urodzony 5 lutego 1952 roku w Alencon (Francja). W latach 80. XX wieku zdobył ogromną popularność na francuskiej arenie muzycznej. Sukces zawdzięczał swojemu głosowi, ale również poruszającym, ciekawym tekstom piosenek.Uczestniczył w pierwszej Starmanii, rockowym show (później granego w USA jako "Tycoon") i napisał wiele popularnych piosenek, które zszokowały francuską młodzież jego pokolenia.
W 1970 roku został śpiewakiem chóru La Revolution Francaise, a następnie występował wraz z Patrickiem Jouvet. Dzięki tym dokonaniom został zauważony przez Leo Missira - dyrektora artystycznego Barclay Record.
Bardzo zaangażowany w działalność społeczną, symbolizował sobą „radość i żądzę życia”, był silnym znakiem swoich czasów, przekonywał ludzi, że zawsze istnieje nadzieja, często dyskutował zażarcie z politykami, elitami i starszymi pokoleniami. Szczególnie sławny jest z młodzieżowej debaty on agresji i o nadziei na lepsze jutro, chętnie utożsamiała się z nim francuska młodzież, przyjaźnił się z sekretarzem Francuskiej Partii Socjalistycznej Francois Miterrand, który dwa razy był wybrany na Prezydenta Francji. Później miał problemy wynikające z werbalnego nieporozumienia dotyczącego francuskich weteranów.
W 1978 roku wydano album "Le chanteur", który przyniósł Balavoine popularność w całej Europie. Dzięki jego piosenkom, słuchacze poznali prawdziwy smak muzyki. Dowiedzieli się co to jest awangarda muzyczna oraz usłyszeli inteligentne, życiowe teksty. Głos piosenkarza porównywano do głosu legendarnego wokalisty grupy Queen - Freddiego Mercury'ego.
Oprócz śpiewania Daniel zajmował się motoryzacją. W 1982 wziął udział w najsłynniejszym rajdzie świata - Paryż-Dakar. 2 razy artysta wziął udział w rajdzie Paryż - Dakar. Trzecim razem artysta zaangażował się tylko w charytatywny charakter rajdu. 14 stycznia 1986, około godziny 20:00, jego helikopter rozbił się pomiędzy Mali a Burkina-Faso, zabijając całą 5 pasażerów, kończąc jego karierę i zostawiając samą jego ciężarną żonę Corine i jego syna Jeremiego. 

Kompozycje Daniela Balavoine na francuskiej liście przebojów:

1978-03-31   62[8] ..Je Suis Bien ..Daniel Balavoine..Bernard Balavoine / Daniel Balavoine 

1978-10-13   62[8].. Les Oiseaux.... Daniel Balavoine....  Patrick Dulphy / Daniel Balavoine 
1978-10-27   3[29]...   Le Chanteur...  Daniel Balavoine... Daniel Balavoine 
1979-05-25   23[5]...   Banlieue Nord ....Daniel Balavoine ..... Daniel Balavoine 
1979-09-14   14[10]....   Lucie.... Daniel Balavoine ..... Daniel Balavoine 
1979-09-21   46[10]....   Me Laisse Pas M'en Aller.... Daniel Balavoine .... Daniel Balavoine 
1980-02-01   56[1]...   Dancing Samedi.... Daniel Balavoine....  Daniel Balavoine 
1980-02-08   40[10]....   Tu Me Plais Beaucoup... Daniel Balavoine....  Daniel Balavoine 
1980-11-07   4[30]...   Mon Fils, Ma Bataille... Daniel Balavoine...  Daniel Balavoine 
1981-05-01   34[5]... Lipstick Polychromme... Daniel Balavoine ... Daniel Balavoine 
1981-10-23   64[15]...La Vie Ne M'apprend Rien... Daniel Balavoine ... Daniel Balavoine 
1982-04-30   3[24]...   Vivre Ou Survivre.... Daniel Balavoine...  Daniel Balavoine 
1983-02-05   42[1]...   Vendeur De Larmes Daniel Balavoine  Daniel Balavoine 
1983-10-08   5[19].. Pour La Femme Veuve Qui S'éveille. Daniel Balavoine .. Daniel Balavoine 
1984-03-18   52[14]...   Les Petits Lolos... Daniel Balavoine...  Daniel Balavoine 
1984-07-29   5[21]...   Dieu Que C'est Beau Daniel Balavoine....  Daniel Balavoine 
1985-10-20   1[8][37] ..L'aziza...Daniel Balavoine.... Daniel Balavoine 
1986-02-22   91[1]...Tous Les Cris Les S.O.S...Daniel Balavoine ..Daniel Balavoine 
1986-03-29   3[32]...   Sauver L'amour ... Daniel Balavoine ....Daniel Balavoine 
1986-10-11   6[26]...Aimer Est Plus Fort Que D'e^tre..Daniel Balavoine.. Daniel Balavoine 
1987-01-04   29[1]...   Sauver L'amour....  Daniel Balavoine.... Daniel Balavoine 
1997-11-16   35[10]...   Sauvez L'amour ....Les Enfoires...  Daniel Balavoine 
1982-08-06   25[28]... Bonjour Bonjour..Catherine Ferry...Lecomte - Daniel Balavoine 
1983-06-11   73[15]...   Grandis Pas ...Catherine Ferry....  Lecomte - Daniel Balavoine 
1999-02-07   4[30]...   La Vie Ne M'apprend Rien... Liane Foly...  Daniel Balavoine 
2000-06-11   27[8]...   Vivre Ou Survivre... Liane Foly....  Daniel Balavoine 
1974-05-21   24[17]...Regarde... Patrick Juvet....Daniel Balavoine / Patrick Juvet 
1999-04-11   23[22]... Tous Les Cris Les S.O.S.... Lena Kann....Daniel Balavoine

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Ger	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
Je suis bien/Le français est une langue qui résonne	Daniel Balavoine	03.1978	62[8]	-	-	-	-	-	-	-	Barclay 62.379	[written by Bernard Balavoine / Daniel Balavoine ]
Les Oiseaux 2	Daniel Balavoine	10.1978	62[8]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Daniel Balavoine - Patrick Dulphy / Daniel Balavoine ]
Le chanteur/Si je suis fou	Daniel Balavoine	03.1978	62[8]	-	-	-	-	-	-	-	62.571	[written by Daniel Balavoine]
Banlieue nord (Starmania)/Quand on arrive en ville (Starmania)	Daniel Balavoine	06.1979	23[5]	-	-	-	-	-	-	-	Barclay 620.539	[written by Luc Plamondon - Michel Berger]
Lucie/S.O.S. d’un terrien en détresse (en public)	Daniel Balavoine	09.1979	14[10]	-	-	-	-	-	-	-	Barclay 620.550	[written by Daniel Balavoine]
Me laisse pas m’en aller/Toi et moi	Daniel Balavoine	09.1979	46[10]	-	-	-	-	-	-	-	Barclay 62 647	[written by Daniel Balavoine]
Dancing samedi/Face amour, face ame`re	Daniel Balavoine	02.1980	56[1]	-	-	-	-	-	-	-	Barclay 62.659	[written by Daniel Balavoine ]
Tu me plais beaucoup/Ces petits riens	Daniel Balavoine	02.1980	40[10]	-	-	-	-	-	-	-	Barclay 62.683	[written by Bernard Balavoine ]
Mon fils ma bataille/Détournement	Daniel Balavoine	11.1980	4[31]	-	-	-	-	-	-	-	Barclay 62.715	[written by Daniel Balavoine ]
Lipstick polychrome/Je ne suis pas un héros	Daniel Balavoine	06.1981	34[5]	-	-	-	-	-	-	-	Barclay 100.115	[written by Daniel Balavoine ]
La vie ne m’apprend riien (live)/Allez hop !	Daniel Balavoine	10.1981	64[16]	-	-	-	-	-	-	-	Barclay 100.167	[written by Daniel Balavoine ]
Vivre ou survivre/La fillette de l’étang	Daniel Balavoine	04.1982	3[24]	-	-	-	-	-	-	-	Barclay 100.229	[written by Daniel Balavoine ]
Vendeurs de larmes/Dieu que l’amour est triste	Daniel Balavoine	08.1982	28[24]	-	-	-	-	-	-	-	Barclay 100 250	[written by Daniel Balavoine ]
Belle/C’est fini	Daniel Balavoine et Frida	06.1983	62[18]	-	-	-	-	-	-	-	Barclay 813 720-7	[written by Alain et Daniel Boublil / Benny Andersson - Bjorn Ulvaeus]
Pour la femme veuve qui s’éveille/Supporter	Daniel Balavoine	10.1983	5[20]	-	-	-	-	-	-	-	Barclay 815 698-7	[written by Daniel Balavoine ]
Les petits lolos/Frappe avec la te^te	Daniel Balavoine	03.1984	52[14]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Daniel Balavoine ]
Dieu que c’est beau/La muraille	Daniel Balavoine	07.1984	5[22]	-	-	-	-	-	-	-	Barclay 881 124-7	[written by Daniel Balavoine ]
L’Aziza/Tous les cris les S.O.S.	Daniel Balavoine	10.1985	A:1[8][41];B:91[1]	-	-	-	-	-	-	-	Barclay 883 484-7	[written by Daniel Balavoine ]
Sauver l’amour /Petite Ange`le	Daniel Balavoine	03.1986	3[33]	-	-	-	-	-	-	-	Barclay 883 901-7	[written by Daniel Balavoine ]
Aimer est plus fort que d’e^tre aimé/Ne parle pas de malheur	Daniel Balavoine	10.1986	5[27]	-	-	-	-	-	-	-	Barclay 885.400	[written by Daniel Balavoine ]
Le Chanteur	Daniel Balavoine	12.1991	91[1]	-	-	-	-	-	-	-	-	[written by Daniel Balavoine ]
Albumy

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	Fra	Szwa	Ger	Dan	Hol	Aut	Sve	Ita	Wytwórnia	Komentarz
Les Aventures De Simon Et Gunther	Daniel Balavoine	06.1977	6[24]	-	-	-	-	-	-	-	Barclay 90.079	-
Le Chanteur	Daniel Balavoine	11.1978	5[55]	-	-	-	-	-	-	-	Barclay 90 276	-
Un Autre Monde	Daniel Balavoine	01.1981	6[32]	-	-	-	-	-	-	-	Riviera 96 113
Vendeurs De Larmes	Daniel Balavoine	06.1982	6[54]	-	-	-	-	-	-	-	Barclay 200 371	-
Loin Des Yeux De L'Occident	Daniel Balavoine	10.1983	8[46]	-	-	-	-	-	-	-	Barclay 815 436-1
Sauver L'amour	Daniel Balavoine	11.1986	1[13][60]	-	-	-	-	-	-	-	Barclay 827.628-1
Balavoine - Compilation	Daniel Balavoine	02.1990	1[6][85]	-	-	-	-	-	-	-	-	-
L'essentiel	Daniel Balavoine	11.1996	2[47]	-	-	-	-	-	-	-	-
Hommages...	Daniel Balavoine	06.2000	-	52[8]	-	-	-	-	-	-	-
Talents Du Sie`cle - Volume 2	Daniel Balavoine	09.2001	21[8]	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Talents Du Sie`cle - Volume 1	Daniel Balavoine	03.2006	33[4]	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Master Série - Vol. 2	Daniel Balavoine	08.2006	43[1]	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Les 100 Plus Belles Chansons	Daniel Balavoine	11.2006	66[4]	-	-	-	-	-	-	-	-
Sans Frontie`res	Daniel Balavoine	11.2006	43[1]	58[6]	-	-	-	-	-	-	Barclay 983 343-6
Prestige : Daniel Balavoine	Daniel Balavoine	12.2007	27[4]	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Les 50 Plus Belles Chansons : Daniel Balavoine	Daniel Balavoine	06.2008	19[4]	-	-	-	-	-	-	-	Barclay 530 747-7