W 1944 Garner przeprowadził się do Nowego Jorku i zaczął z ogromnym powodzeniem występować w nocnych klubach (np. w Rendezvous i Melody Bar), ale także w typowo jazzowych klubach na słynnej 52 Ulicy (np. w Tondelayo’s i Three Deuces). Przez jakiś czas grał w triu Slama Stewarta, wkrótce jednak utworzył własną grupę i przez resztę życia występował głównie jako lider tria lub solo.
W latach 50., 60. i 70-tych objechał z koncertami całą Amerykę, występował na kontraktach w najbardziej prestiżowych klubach i hotelach oraz był częstym gościem festiwali, radia i telewizji. Garner nagrał wiele innych interesujących płyt, na czele z klasyczną Concert By The Sea - żelazną pozycją wszystkich kolekcji płytowych. Chociaż nigdy nie czytał nut, wymyślał bardzo chwytliwe tematy, jak „Misty” (później z tekstem Johnny’ego Burke’a), który wszedł do kanonu standardów.
W grze Gamera odzywały się czasem echa mocnej orkiestrowej pianistyki Earla „Fatha” Hinesa, a także stylu stride, ale jego gra była tak indywidualna i oryginalna, że rozpoznają go nawet laicy. Polegała ona głównie na charakterystycznej partii lewej ręki podkreślającej puls mocnymi akordami blokowymi, na co nakładały się roztańczone, pozornie nie powiązane ze sobą figury prawej ręki (składające się zarówno z pojedynczych dźwięków, jak i akordów). Inną cechą rozpoznawczą Gamera są często żartobliwe, pełne polotu wstępy, które mają postać zamkniętych całości, miniaturowych kompozycji, które ni stąd, ni zowąd, ale całkowicie logicznie, przechodzą we właściwy utwór. Paleta środków wyrazu, jakimi dysponował, była bardzo szeroka: potrafił wyczarować z fortepianu zarówno bogate w barwy i emocje romantyczne ballady, jak i odważne, wartkie frazy w szybkich tempach. W środowisku przylgnął do niego przydomek „The Elf’, nie wiadomo, czy ze względu na skromną posturę, czy raczej na owe pełne chochlikowatego humoru wstępy. Garner był pierwszym pianistą jazzowym (od czasów Fatsa Wallera), który trafiał także do publiczności nie słuchającej na co dzień jazzu. Był przeto pierwszym jazzmanem, który zdobył tak ogromną popularność bez uciekania się do popisów wokalnych czy błazenad na scenie. Stworzył całkowicie odrębną kategorię stylistyczną: swingowy, pogodny, melodyjny przebój grany z gracją i humorem.
Single | ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [UK] |
Komentarz |
I Cover the Water Front / Penthouse Serenade | Erroll Garner | 10.1949 | - | - | Savoy 688 | [8[1].R&B Chart] |
Misty / Exactly Like You | Erroll Garner | 10.1954 | - | 30[1] | Mercury 70 442 | [written by Erroll Garner] |
Albumy
| ||||||
Tytuł | Wykonawca | Data wydania | UK | US | Wytwórnia [US] |
Komentarz |
Other Voices | Erroll Garner | 11.1957 | - | 16[2] | Columbia 1014 | [produced by George Avakian] |
Concert by the Sea | Erroll Garner | 03.1958 | - | 12[7] | Columbia 883 | - |
Dreamstreet | Erroll Garner | 06.1961 | - | 35[31] | ABC-Paramount 365 | [produced by Martha Glaser] |
One World Concert | Erroll Garner | 07.1963 | - | 94[6] | Reprise 6080 | - |
Close-Up In Swing | Erroll Garner | 07.1962 | 20[1] | - | ABC-Paramount ABCS 395 | - |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz