F Communications

Najbardziej znana wytwórnia w Paryżu, prowadzona p rzez najbardziej znanego francuskiego DJ-a Laurenta Gamiera i jego przyjaciela Erika Moranda. Początkowo działali pod auspicjami muzycznego molocha FNAC jako „dance division”.

 Sławę wytwórni przyniósł początkowo sam Garnier, który w pewnym okresie byl stałym DJ-em w jednym z najlepszych klubów Anglii (Hacienda) i nagrał najważniejsze płyty pierwszego okresu firmy - album French Connection i singla „A Bout De Souffle” (z niezapomnianym „Wake Up”), który w Anglii wydala na licencji wytwórnia Warp. Innymi ważnymi producentami, z którymi wytwórnia się związała, byli Ludovic Navarre (Deepside, St Germain, Modus Vivendi), Shazz (także Orange), Guillaume Leroux (Lunatic Asylum), Stephane Dri (Scan X), Simon Hartley (ex-Wild Planet jako Feedback).

 Przed rozstaniem z. firmą FNAC udało im się wydać kilkadziesiąt singli, jeszcze jeden album Gamiera Planet House i w marcu 1994 r. składankę La Collection, podsumowującą dwuletni okres działalności. Wreszcie Morand i Garnier usamodzielnili się, o czym marzyli od dawna. Odbiorcy właściwie nie zauważyli ich przeobrażenia, gdyż wszyscy artyści pozostali w wytwórni. Garnieri i Morand przyjęli nietypową konwencję produkcji swych płyt - większość z nich (obok regularnych albumów i nielicznych singli) to zawierające cztery-sześć utworów minialbumy (najczęściej bez remiksów).

Dystrybucja Play It Again Sam spowodowała, że nie ma już problemów z nabyciem płyt ze znaczkiem F w całej Europie Zachodniej. Do największych sukcesów wytwórni należy zaliczyć zdobycie 1. miejsca w kategorii „album roku” nowego prestiżowego brytyjskiego miesięcznika muzyki tanecznej „Muzik”, przez album Boulevard St Germain. W ostatnim czasie do znanych już wcześniej wykonawców wytwórni dołączyło kilku nowych: Juan Trip  („Masterpiece Trilogy” i „Switch Out Of The Sun”), Taho, Aqua Bassino („Swirl”), Toni Mono, hiszpański Iberian („Nueva Era!’ i „Manufactured”), Nova Nova („Metaphysic?”) i transseksualista z Cannes, występujący jako Lady B („Vice-Versa”). Latem 1996 r. pojawiły się dwie składanki Musiques Pour Les Plantes Vertes, stylistycznie przynależąca do stylu ambient i La. Collection Vol. 2, podsumowująca dwa lata pracy F Communications.