Zespół Fleetwood Mac powstał w 1967 roku w Londynie.
Muzycy początkowego składu wywodzili się z brytyjskiej sceny bluesa i
nowoczesnego rocka. Pierwszy skład Fleetwood Mac tworzyli: inspirator
powstania grupy Peter Green (śpiew, gitara), Jeremy Spencer (śpiew,
gitara), Bob Brunning (gitara basowa) oraz Mick Fleetwood (perkusja).
Jeszcze w tym samym roku Brunninga zastąpił John McVie. To właśnie od nazwisk muzyków sekcji rytmicznej zespołu pochodzi nazwa Fleetwood Mac. Okazało się to słuszne o tyle, że przez ponad 40 lat istnienia zespołu byli oni jedynymi, którzy cały czas byli jego członkami. Grupa znana jest z tego, że pod jednym szyldem występowało w niej na przestrzeni kilku dekad wielu muzyków, co miało spory wpływ na grany rodzaj muzyki.
Pierwszy album zespołu ukazał się w lutym 1968 roku pod tytułem "Fleetwood Mac" (w późniejszych edycjach: "Peter Green's Fleetwood Mac"). Składały się na niego cięższe rockowo-bluesowe piosenki, silnie inspirowane amerykańską muzyką tamtego okresu. Po dużym sukcesie tego krążka (4. miejsce w Wielkiej Brytanii) muzycy postanowili szybko wydać kolejną płytę. Był to nagrany na żywo studyjny album "Mr. Wonderful" z sierpnia 1968 roku.
Po wydaniu drugiego albumu, do zespołu dołączył młody gitarzysta Danny Kirwan. Z nim w składzie Fleetwood Mac po raz pierwszy piosenką "Albatross" osiągnął szczyt brytyjskiej listy przebojów. Po wizycie w Stanach Zjednoczonych, gdzie grupa pracowała nad nowy materiałem, muzycy postanowili porzucić stylistykę bluesową i zacząć grać rocka w czystej postaci. Przyniosło im to aprobatę krytyków oraz publiczności i status gwiazd muzyki zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i w Europie już na przełomie lat 60. i 70.
Na początku nowej dekady z zespołu odszedł jego założyciel Green, a dołączyła Christine McVie (żona basisty, wcześniej znana jako Christine Perfect). Okres zmian personalnych i muzycznych w zespole naznaczyło także odejście ze składu Spencera. Podczas trasy koncertowej w lutym 1971 roku wyszedł on, jak mówił, na dół do kiosku, i zniknął na kilka dni. Odnalazł się jako członek sekty Dzieci Boga. Jego problemy psychiczne i nagłe znikniecie z hotelu oznaczały dla niego koniec uczestnictwa w zespole. Na reszcie trasy zastąpił go tymczasowo Green.
W okresie kilku miesięcy na przełomie 1971 i 1972 roku grupa wydała dwa bardzo dobrze przyjęte krążki: "Future Games" oraz "Bare Trees". Niestety problemy osobiste ujawniły się u najważniejszego członka zespołu - Kirwana. Jego problem alkoholowy w końcu uniemożliwił mu występy i reszta grupy zdecydowała się na wyrzucenie go z Fleetwood Mac.
Kolejne dwa lata były dla zespołu okresem sporych przetasowań w składzie, spowodowanych zarówno niezgodnością co do muzyki, jak i atmosferą pomiędzy muzykami. Mimo tego Fleetwood Mac był w stanie nagrać doskonały album "Mystery to Me" ze znanym singlem "Hypnotized", jako zapowiedź przyszłej sławy.
W tym czasie miał też miejsce niezwykły jak na muzykę popularną przypadek. W związku z problemami w zespole i zawieszeniem trasy koncertowej, menedżer zespołu Clifford Davis stwierdził, że to on posiada prawo do nazwy Fleetwood Mac i postanowił utworzyć coś w rodzaju "fałszywego" zespołu, złożonego z zupełnie innych muzyków niż dotychczas. Inny skład grupy tłumaczył legendą o odejściu Mc Vie i Fleetwooda. Tej podszywającej się pod prawdziwy skład grupie udało się nawet zagrać koncert, lecz prawdziwi członkowie szybko zostali powiadomieni o całej sytuacji i powstrzymali działalność zespołu stworzonego przez Davisa. Tym niemniej musieli przez następny rok walczyć o prawo do posługiwania się nazwą Fleetwood Mac.
Nastawiając się na karierę w Stanach Zjednoczonych, zespół przeniósł się już w tym okresie do Kalifornii. Ze składu po raz kolejny odszedł ważny członek - wokalista i gitarzysta Bob Welsh. Fleetwood Mac z dwojgiem nowych muzyków w składzie (Lindsayem Buckinghamem oraz jego partnerką Stephanie "Stevie" Nicks) wydał w lipcu 1975 roku płytę o tytule takim samym, jak nazwa grupy (dlatego też zwanym czasem "Białym albumem"). Krążek okazał się ogromnym sukcesem, osiągając pierwsze miejsce amerykańskiej listy przebojów. Podobnie było z wydanym dwa lata później longplayem "Rumours" ("Plotki"), jednym z najlepiej sprzedających się w historii muzyki popularnej (ponad 19 milionów kopii). Muzycy twierdzili, że ten udany okres w twórczości wiązał się z kłopotami osobistymi, leczonych muzyką, alkoholem i narkotykami.
W 1979 roku Fleetwood Mac wydał niezwykły, eksperymentalny album "Tusk", osiągając za jednym razem sukces artystyczny i komercyjny. Po wydaniu w 1982 roku bardziej komercyjnego, nagranego we francuskim zamku albumu "Mirage" muzycy postanowili zrobić sobie przerwę we wspólnej pracy. Buckingham i Christine McVie wydali kolejne solowe albumy, które odniosły umiarkowany sukces. Fleetwood i John McVie poddali się długotrwałemu leczeniu ze względu na problemy z uzależnieniem od alkoholu i narkotyków. W dotychczasowym składzie powrócili w 1987 roku bardzo udanym krążkiem "Tango in the Night". Niestety, niedługo potem z zespołu odszedł w dużej mierze odpowiedzialny za brzmienie Buckingham.
W zamian za niego do Fleetwood Mac dołączyli wokalista Billy Burnette oraz gitarzysta Rick Vito, którzy wcześniej kilkakrotnie współpracowali z formacją. W nowym składzie grupa wydała w 1990 roku album "Behind the Mask", który otrzymał mieszane recenzje i nie zdołał powtórzyć sukcesów komercyjnych krążków z połowy lat 70.
W 1993 roku zespół w starym składzie został poproszony o występ na balu inaugurującym pierwszą kadencję prezydencką Billa Cintona, który wcześniej wykorzystywał ich piosenkę "Don't Stop" jako przewodni motyw kampanii wyborczej. Muzycy, którzy nadal od czasu do czasu współpracowali ze sobą przy nowych piosenkach, nie zdecydowali się powrócić do dłuższego grania razem. Co więcej, ze składu odłączył się Burnette, chcąc rozwijać solową karierę w muzyce country. Zakończenie niezwykle udanego okresu obecności Fleetwood Mac jako światowej gwiazdy rocka przypieczętował wydany w 1995 roku album "Time", który nie zdołał wzbudzić większego zainteresowania słuchaczy. Z zespołu odeszła po tym Christine McVie.
Niestrudzony Fleetwood rozpoczął poszukiwanie nowych muzyków, którzy mogliby wzmocnić skład zespołu. Do powrotu udało mu się za to nakłonić Buckinghama oraz Stevie Nicks, dzięki czemu grupa znów zaczęła pracę w składzie ze szczytowych czasów popularności. W 1996 roku bardzo dobrze radząca sobie na listach przebojów piosenka "Twisted" do filmu "Twister" potwierdziła, że muzycy są w stanie powrócić do dawnej sławy. W 1997 roku udało im się wprowadzić album "The Dance" na szczyt amerykańskiej listy przebojów, 20 lat po wielkim sukcesie "Rumours". Rok później ostatecznie z zespołu odeszła Christine McVie. Po kilku latach przerwy Fleetwood Mac w czteroosobowym składzie wydali album "Say You Will" (2003) i po raz kolejny znaleźli się na górnych miejscach list przebojów w USA i Wielkiej Brytanii.
Jako jedna z największych legend światowego rocka Fleetwood Mac nadal pozostaje twórcza. Przez jakiś czas pojawiały się plotki, że do zespołu dołączyć ma Sheryl Crow, co jednak okazało się nieprawdą. Są za to szanse, że publiczność znów zobaczy Fleetwood Mac w legendarnym składzie. Pomimo, że przez 42 lata działalności grupy przewinęło się przez nią 16 muzyków, największe sukcesy odnosiła ona, gdy w zespole grali Buckingham, Nicks, Christine McVie, John McVie oraz Mick Fleetwood.
Jeszcze w tym samym roku Brunninga zastąpił John McVie. To właśnie od nazwisk muzyków sekcji rytmicznej zespołu pochodzi nazwa Fleetwood Mac. Okazało się to słuszne o tyle, że przez ponad 40 lat istnienia zespołu byli oni jedynymi, którzy cały czas byli jego członkami. Grupa znana jest z tego, że pod jednym szyldem występowało w niej na przestrzeni kilku dekad wielu muzyków, co miało spory wpływ na grany rodzaj muzyki.
Pierwszy album zespołu ukazał się w lutym 1968 roku pod tytułem "Fleetwood Mac" (w późniejszych edycjach: "Peter Green's Fleetwood Mac"). Składały się na niego cięższe rockowo-bluesowe piosenki, silnie inspirowane amerykańską muzyką tamtego okresu. Po dużym sukcesie tego krążka (4. miejsce w Wielkiej Brytanii) muzycy postanowili szybko wydać kolejną płytę. Był to nagrany na żywo studyjny album "Mr. Wonderful" z sierpnia 1968 roku.
Po wydaniu drugiego albumu, do zespołu dołączył młody gitarzysta Danny Kirwan. Z nim w składzie Fleetwood Mac po raz pierwszy piosenką "Albatross" osiągnął szczyt brytyjskiej listy przebojów. Po wizycie w Stanach Zjednoczonych, gdzie grupa pracowała nad nowy materiałem, muzycy postanowili porzucić stylistykę bluesową i zacząć grać rocka w czystej postaci. Przyniosło im to aprobatę krytyków oraz publiczności i status gwiazd muzyki zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i w Europie już na przełomie lat 60. i 70.
Na początku nowej dekady z zespołu odszedł jego założyciel Green, a dołączyła Christine McVie (żona basisty, wcześniej znana jako Christine Perfect). Okres zmian personalnych i muzycznych w zespole naznaczyło także odejście ze składu Spencera. Podczas trasy koncertowej w lutym 1971 roku wyszedł on, jak mówił, na dół do kiosku, i zniknął na kilka dni. Odnalazł się jako członek sekty Dzieci Boga. Jego problemy psychiczne i nagłe znikniecie z hotelu oznaczały dla niego koniec uczestnictwa w zespole. Na reszcie trasy zastąpił go tymczasowo Green.
W okresie kilku miesięcy na przełomie 1971 i 1972 roku grupa wydała dwa bardzo dobrze przyjęte krążki: "Future Games" oraz "Bare Trees". Niestety problemy osobiste ujawniły się u najważniejszego członka zespołu - Kirwana. Jego problem alkoholowy w końcu uniemożliwił mu występy i reszta grupy zdecydowała się na wyrzucenie go z Fleetwood Mac.
Kolejne dwa lata były dla zespołu okresem sporych przetasowań w składzie, spowodowanych zarówno niezgodnością co do muzyki, jak i atmosferą pomiędzy muzykami. Mimo tego Fleetwood Mac był w stanie nagrać doskonały album "Mystery to Me" ze znanym singlem "Hypnotized", jako zapowiedź przyszłej sławy.
W tym czasie miał też miejsce niezwykły jak na muzykę popularną przypadek. W związku z problemami w zespole i zawieszeniem trasy koncertowej, menedżer zespołu Clifford Davis stwierdził, że to on posiada prawo do nazwy Fleetwood Mac i postanowił utworzyć coś w rodzaju "fałszywego" zespołu, złożonego z zupełnie innych muzyków niż dotychczas. Inny skład grupy tłumaczył legendą o odejściu Mc Vie i Fleetwooda. Tej podszywającej się pod prawdziwy skład grupie udało się nawet zagrać koncert, lecz prawdziwi członkowie szybko zostali powiadomieni o całej sytuacji i powstrzymali działalność zespołu stworzonego przez Davisa. Tym niemniej musieli przez następny rok walczyć o prawo do posługiwania się nazwą Fleetwood Mac.
Nastawiając się na karierę w Stanach Zjednoczonych, zespół przeniósł się już w tym okresie do Kalifornii. Ze składu po raz kolejny odszedł ważny członek - wokalista i gitarzysta Bob Welsh. Fleetwood Mac z dwojgiem nowych muzyków w składzie (Lindsayem Buckinghamem oraz jego partnerką Stephanie "Stevie" Nicks) wydał w lipcu 1975 roku płytę o tytule takim samym, jak nazwa grupy (dlatego też zwanym czasem "Białym albumem"). Krążek okazał się ogromnym sukcesem, osiągając pierwsze miejsce amerykańskiej listy przebojów. Podobnie było z wydanym dwa lata później longplayem "Rumours" ("Plotki"), jednym z najlepiej sprzedających się w historii muzyki popularnej (ponad 19 milionów kopii). Muzycy twierdzili, że ten udany okres w twórczości wiązał się z kłopotami osobistymi, leczonych muzyką, alkoholem i narkotykami.
W 1979 roku Fleetwood Mac wydał niezwykły, eksperymentalny album "Tusk", osiągając za jednym razem sukces artystyczny i komercyjny. Po wydaniu w 1982 roku bardziej komercyjnego, nagranego we francuskim zamku albumu "Mirage" muzycy postanowili zrobić sobie przerwę we wspólnej pracy. Buckingham i Christine McVie wydali kolejne solowe albumy, które odniosły umiarkowany sukces. Fleetwood i John McVie poddali się długotrwałemu leczeniu ze względu na problemy z uzależnieniem od alkoholu i narkotyków. W dotychczasowym składzie powrócili w 1987 roku bardzo udanym krążkiem "Tango in the Night". Niestety, niedługo potem z zespołu odszedł w dużej mierze odpowiedzialny za brzmienie Buckingham.
W zamian za niego do Fleetwood Mac dołączyli wokalista Billy Burnette oraz gitarzysta Rick Vito, którzy wcześniej kilkakrotnie współpracowali z formacją. W nowym składzie grupa wydała w 1990 roku album "Behind the Mask", który otrzymał mieszane recenzje i nie zdołał powtórzyć sukcesów komercyjnych krążków z połowy lat 70.
W 1993 roku zespół w starym składzie został poproszony o występ na balu inaugurującym pierwszą kadencję prezydencką Billa Cintona, który wcześniej wykorzystywał ich piosenkę "Don't Stop" jako przewodni motyw kampanii wyborczej. Muzycy, którzy nadal od czasu do czasu współpracowali ze sobą przy nowych piosenkach, nie zdecydowali się powrócić do dłuższego grania razem. Co więcej, ze składu odłączył się Burnette, chcąc rozwijać solową karierę w muzyce country. Zakończenie niezwykle udanego okresu obecności Fleetwood Mac jako światowej gwiazdy rocka przypieczętował wydany w 1995 roku album "Time", który nie zdołał wzbudzić większego zainteresowania słuchaczy. Z zespołu odeszła po tym Christine McVie.
Niestrudzony Fleetwood rozpoczął poszukiwanie nowych muzyków, którzy mogliby wzmocnić skład zespołu. Do powrotu udało mu się za to nakłonić Buckinghama oraz Stevie Nicks, dzięki czemu grupa znów zaczęła pracę w składzie ze szczytowych czasów popularności. W 1996 roku bardzo dobrze radząca sobie na listach przebojów piosenka "Twisted" do filmu "Twister" potwierdziła, że muzycy są w stanie powrócić do dawnej sławy. W 1997 roku udało im się wprowadzić album "The Dance" na szczyt amerykańskiej listy przebojów, 20 lat po wielkim sukcesie "Rumours". Rok później ostatecznie z zespołu odeszła Christine McVie. Po kilku latach przerwy Fleetwood Mac w czteroosobowym składzie wydali album "Say You Will" (2003) i po raz kolejny znaleźli się na górnych miejscach list przebojów w USA i Wielkiej Brytanii.
Jako jedna z największych legend światowego rocka Fleetwood Mac nadal pozostaje twórcza. Przez jakiś czas pojawiały się plotki, że do zespołu dołączyć ma Sheryl Crow, co jednak okazało się nieprawdą. Są za to szanse, że publiczność znów zobaczy Fleetwood Mac w legendarnym składzie. Pomimo, że przez 42 lata działalności grupy przewinęło się przez nią 16 muzyków, największe sukcesy odnosiła ona, gdy w zespole grali Buckingham, Nicks, Christine McVie, John McVie oraz Mick Fleetwood.
Single | ||||||
Data wydania | Tytuł | UK Top 40 | Billboard | Wytwórnia [UK/US] |
Komentarz | |
04.68 | Black Magic Woman/The Sun Is Shining side B in US:Long grey mare | 37[7] | - | Blue Horizon 57 3138/Epic 10 351 | [written by Peter Green][produced by Mike Vernon,Fleetwood Mac ] | |
07.68 | Need Your Love So Bad/Stop Messin' Around | 31[22] | - | Blue Horizon 57 3139/Epic 10 386 | [written by Mertis John][produced by Mike Vernon][oryginalnie nagrana przez Little Willy Johna] | |
12.69 | Albatross/Jigsaw Puzzle Blues | 1[1][38] | 104[4] | Blue Horizon 57 3145/Epic 10 456 | [silver-UK][Written by: P.A. Green ][Produced by: Mike Vernon] | |
7.06.69 | Man Of The World/Somebody's Gonna Get Their Head Kicked In Tonight[Earl Vince & The Valients] | 2[14] | - | Immediate IM 080/- | [Written by: P.A. Green ][Produced by:Mike Vernon] | |
10.69 | Oh Well Pts 1& 2 | 2[16] | 55 [10] | Reprise RS 27000/Reprise 0883 | [Written by: P.A. Green ][Produced by:Fleetwood Mac] | |
05.70 | The Green Manalishi (With The Two-Prong Crown)/World In Harmony | 10[12] | - | Reprise RS 27007/Reprise 0925 | [Written by: P.A. Green ][Produced by:Fleetwood Mac] | |
01.76 | Over My Head/I'm So Afraid | - | 20[14] | Reprise K 14413/Reprise 1339 | [Written by:Christine McVie][Produced by:Fleetwood Mac,Keith Olsen] | |
03.76 | Rhiannon/Sugar Daddy | 46[3][03.1978] | 11[18] | Reprise K 14 430/Reprise 1345 | [Written by:Stevie Nicks][Produced by:Fleetwood Mac,Keith Olsen] | |
4.12.76 | Say You Love Me/Monday Morning | 40[4] | 11[19] | Reprise K 14447/Reprise 1356 | [Written by:Christine McVie][Produced by:Fleetwood Mac,Keith Olsen] | |
01.77 | Go Your Own Way/Silver springs | 38[25] | 10[15] | Warners K 16 872/ Warner 8304 | [platinum-UK][Written by: Lindsey Buckingham][Produced by: Fleetwood Mac,Richard Dashut,Ken Caillat] | |
04.77 | Dreams /Songbird | 24[14] | 1[1][19] | Warner Bros K 16 969/Warner 8371 | [gold-US][silver-UK][Written by: Stevie Nicks][Produced by: Fleetwood Mac,Richard Dashut,Ken Caillat] | |
07.77 | Don't Stop /Never going back again | 32[5] | 3[18] | Warner Bros K 16 930/Warner 8413 | [Written by: Christine McVie][Produced by: Fleetwood Mac,Richard Dashut,Ken Caillat] | |
10.77 | You Make Loving Fun/Gold dust woman | 45[2] | 9[14] | Warner Bros K 17 013/Warner 8483 | [Written by: Christine McVie][Produced by: Fleetwood Mac,Richard Dashut,Ken Caillat] | |
10.79 | Tusk/Never make me cry | 6[10] | 8 [15] | Warner Bros K 17 466/Warner 49 077 | [silver-UK][Written by:Lindsey Buckingham][Produced by: Fleetwood Mac,Richard Dashut,Ken Caillat] | |
12.79 | Sara /That's enough for me | 37[8] | 7[14] | Warner Bros K 17 533/Warner 49 150 | [Written by:Stevie Nicks][Produced by: Fleetwood Mac] | |
03.80 | Think About Me/Save me a place side B in UK:Honey Hi | - | 20 [13] | Warner Bros K 17 614/Warner 49 196 | [Written by:Christine McVie][Produced by: Fleetwood Mac] | |
06.80 | Sisters of the Moon /Walk a thin line | - | 86[3] | -/Warner 49500 | [Written by:Stevie Nicks][Produced by: Fleetwood Mac] | |
02.81 | Fireflies/Over my head [live] | - | 60[6] | -/Warner 49660 | [Written by:Stevie Nicks][Produced by:Fleetwood Mac/Richard Dashut/Ken Caillat] | |
06.82 | Hold Me/Eyes of the world | 82[5] | 4[17] | Warner Bros K 17 965/Warner 29 966 | [Written by: Christine McVie/Robbie Patton][Produced by: Fleetwood Mac/Ken Caillat/Richard Dashut] | |
09.82 | Gypsy /Cool water | 46[3] | 12[14] | Warner K 17 997/Warner 29 918 | [Written by:Stevie Nicks][Produced by: Fleetwood Mac/Ken Caillat/Richard Dashut] | |
11.82 | Love In Store/Can't go back | - | 22[14] | -/ Warner 29848 | [Written by:Stevie Nicks,Jim Recor][Produced by: Fleetwood Mac/Ken Caillat/Richard Dashut] | |
11.82 | Oh Diane/Only over you side B in US:That's alright | 9[18] | - | Warner Bros FLEET 1/Warner 29 698 | [Written by:Lindsey Buckingham,Richard Dashut][Produced by:Fleetwood Mac/Ken Caillat/Richard Dashut] | |
04.83 | Can't go back/That's alright | 83[1] | - | Warner W 9848/- | [Written by:Lindsey Buckingham][Produced by: Fleetwood Mac,Lindsey Buckingham,Richard Dashut,Ken Caillat] | |
04.87 | Big Love/You and I Part.1 | 9[13] | 5[16] | Warner Bros W 8398/Warner 28 398 | [Written by:Lindsey Buckingham][Produced by:Lindsey Buckingham,Richard Dashut] | |
07.87 | Seven Wonders /Book of miracles | 56[4] | 19[13] | Warner Bros W 8317/Warner 28 317 | [Written by:Stevie Nicks/Sandy Stewart][Produced by: Lindsey Buckingham/Richard Dashut] | |
09.87 | Little Lies/Ricky | 5[17] | 4[21] | Warner Bros W 8291/Warner 28 291 | [silver-UK][Written by:Christine McVie/Eddie Quintela][Produced by: Lindsey Buckingham,Richard Dashut][1[4].Adult Contemporary Chart] | |
12.87 | Family Man /Down endless street | 54[6] | 90[4] | Warner Bros W 8114/Warner 28 114 | [Written by:Lindsey Buckingham,Richard Dashut][Produced by: Lindsey Buckingham,Richard Dashut] | |
04.88 | Everywhere /When i see you again | 4[24] | 14[18] | Warner Bros W 8143/Warner 28 143 | [gold-UK][Written by:Christine McVie][Produced by: Lindsey Buckingham,Richard Dashut][1[3].Adult Contemporary Chart] | |
06.88 | Isn't It Midnight/Mystified | 60[2] | - | Warner Bros W 7860/- | [Written by:Christine McVie,Eddy Quintela][Produced by: Lindsey Buckingham,Richard Dashut] | |
12.88 | As Long As You Follow/Oh well [live] | 66[5] | 43[14] | Warner Bros W 7644/Warner 27 644 | [Written by:Christine McVie,Eddy Quintela][Produced by: Fleetwood Mac,Greg Ladanyi][1[1].Adult Contemporary Chart] | |
05.90 | Save Me /Another woman [live] | 53[3] | 33[11] | Warner Bros W 9866/Warner 19 866 | [Written by:Christine McVie,Eddy Quintela][Produced by: Stevie Nicks,Christine McVie,Mick Fleetwood,John McVie,Greg Ladanyi,Billy Burnette,Rick Vito] | |
08.90 | In the back of my mind/Lizard people | 58[3] | - | Warner Bros W 9739/- | [Written by:Billy Burnette,David Malloy][Produced by: Stevie Nicks,Christine McVie,Mick Fleetwood,John McVie,Greg Ladanyi,Billy Burnette,Rick Vito] | |
12.92 | Paper doll/The chain | - | 108[9] | -/Warner 18 661 | [Written by:John Herron,Stevie Nicks,Rick Vito][Produced by:Richard Dashut] | |
02.93 | Love shines | 83[2] | - | -/- | [Written by: Eddy Quintela,Christine McVie][Produced by: Patrick Leonard] | |
07.98 | Landslide | 139[2] | 51[20] | -/Warner Brothers 44540 | [Written by:Stevie Nicks][Produced by:Lindsey Buckingham/Elliot Scheiner ] | |
03.03 | Peacekeeper | - | 80[11] | -/Reprise | [Written by:Lindsey Buckingham][Produced by:Lindsey Buckingham] | |
04.09 | The Chain | 81[5] | - | Warner Bros USWB 10400053/- | [gold-UK][Written by: Lindsey Buckingham, Mick Fleetwood, Christine McVie, John McVie ,Stevie Nicks ][Produced by: Fleetwood Mac, Ken Caillat, Richard Dashut ] | |
04.11 | Landslide | 139[2] | 51[20] | -/Reprise | [gold-US][Written by:Stevie Nicks][Produced by: Fleetwood Mac,Keith Olsen] | |
05.11 | Songbird | 115[1] | - | Warner Bros./- | [Written by: Christine McVie][Produced by:Fleetwood Mac, Ken Caillat, Richard Dashut] | |
05.13 | Sad Angel | 125[2] | - | -/Reprise | [Written by:Lindsey Buckingham][Produced by:Lindsey Buckingham, Mitchell Froom] |
Albumy
| ||||||
Data wydania | Tytuł | UK Top 40 | Billboard | Wytwórnia /UK/ | Komentarz | |
02.68 | FLEETWOOD MAC | 4[58] | 198[3] | Blue Horizon BPG 763200 | [produced by Mike Vernon] | |
09.68 | MR WONDERFUL | 10[11] | - | Blue Horizon 7-63205 | [produced by Mike Vernon] | |
02.69 | ENGLISH ROSE | - | 184[6] | Epic 26 446 [US] | [produced by Mike Vernon] | |
08.69 | PIOUS BIRD OF GOOD OMEN | 18[4] | - | Blue Horizon 7-63215 | [produced by Mike Vernon] | |
10.69 | THEN PLAY ON | 6[11] | 109[22] | Reprise RSLP 9000 | [produced by Fleetwood Mac] | |
10.70 | KILN HOUSE | 39[2] | 69[14] | Reprise RSLP 9004 | [produced by Fleetwood Mac] | |
07.71 | FLEETWOOD MAC IN CHICAGO | - | 118[22] | Blue Horizon 3801 [US] | [nagrany w styczniu 1969r][produced by Mike Vernon,Marshall Chess] | |
10.71 | BLACK MAGIC WOMAN | - | 143[7] | Epic 30 632 [US] | [wznowienie LP "Fleetwood Mac" i "English rose"][produced by Mike Vernon] | |
10.71 | FUTURE GAMES | - | 91[12] | Reprise 6465 [US] | [gold-US][produced by Fleetwood Mac] | |
02.72 | GREATEST HITS | 3[43] | - | Warner Bros WX 221 | [produced by Fleetwood Mac, Mike Vernon] | |
04.72 | BARE TREES | - | 70[27] | Reprise 2080 [US] | [platinum-US][produced by Fleetwood Mac] | |
04.73 | PENGUIN | - | 49[13] | Reprise 2138 [US] | [produced by Fleetwood Mac & Martin Birch] | |
11.73 | MYSTERY TO ME | - | 67[26] | Reprise 2158 [US] | [gold-US][produced by Fleetwood Mac & Martin Birch] | |
10.74 | HEROES ARE HARD TO FIND | - | 34[26] | Reprise 2196 [US] | [produced by Fleetwood Mac & Bob Hughes] | |
03.75 | VINTAGE YEARS | - | 138[9] | Sire 3706 [US] | [nagrania z lat 1967-69] | |
08.75 | FLEETWOOD MAC | 23[23] | 1[1][149] | Reprise K 54043 | [5x-platinum-US][gold-UK][produced by Fleetwood Mac & Keith Olsen] | |
12.75 | FLEETWOOD MAC IN CHICAGO [reissue] | - | 118[16] | Sire 3715 [US] | ||
02.77 | RUMOURS | 1[1][716] | 1[31][166] | Warner Bros K 56 344 | [20x-platinum-US][11x-platinum-UK][produced by Fleetwood Mac & Ken Caillat & Richard Dashut] | |
10.79 | TUSK | 1[1][27] | 4[37] | Warner Bros K 66 088 | [2x-platinum-US][platinum-UK][produced by Fleetwood Mac & Ken Caillat & Richard Dashut] | |
12.80 | FLEETWOOD MAC LIVE | 31[9] | 14[18] | Warner Bros K 66 097 | [gold][produced by Fleetwood Mac ,Keith Olsen] | |
07.82 | MIRAGE | 5[40] | 1[5][45] | Warner Bros K 56 592 | [2x-platinum-US][platinum-UK][produced by Ken Caillat,Richard Dashut, Lindsey Buckingham] | |
05.87 | TANGO IN THE NIGHT | 1[5][139] | 7[57] | Warner Bros WX 65 | [3x-platinum-US][8x-platinum-UK][produced by Richard Dashut, Lindsey Buckingham] | |
12.88 | GREATEST HITS | 3[175] | 14[61] | Warner Bros WX 221 | [8x-platinum-US][3x-platinum-UK][produced by Fleetwood Mac/Keith Olsen/Richard Dashut/Ken Caillat/Lindsey Buckingham/Lindsey Buckingham] | |
04.90 | BEHIND THE MASK | 1[1][25] | 18[19] | Warner Bros WX 335 | [gold-US][platinum-UK][produced by Greg Ladanyi,Fleetwood Mac] | |
09.95 | LIVE AT BBC | 48[4] | - | Essential EDFCD 297 | ||
10.95 | TIME | 47[2] | - | Warner Brothers 45920 [US] | [produced by Fleetwood Mac/Richard Dashut/Dave Mason/Billy Burnette] | |
09.97 | THE DANCE | 15[25] | 1[1][77] | Reprise 9362467022 | [5x-platinum-US][platinum-UK][produced by Lindsey Buckingham, Elliot Scheiner] | |
10.98 | THE VAUDEVILLE YEARS OF | 168[1] | - | Receiver 15 [US] | ||
10.02 | THE VERY BEST OF | 6[308] | 12[52] | WSM 0081227363529 | [platinum-US][6x-platinum-UK][produced by Elliot Scheiner/Fleetwood Mac/Greg Ladanyi/Keith Olsen/Ken Caillat/Lindsey Buckingham/Richard Dashut] | |
04.03 | SAY YOU WILL | 6[16] | 3[23] | WEA 9362484792 | [gold-US][gold-UK][produced by Lindsey Buckingham,Rob Cavallo,John Shanks] | |
05.09 | The Best of Peter Green's Fleetwood Mac | 129[4] | - | Blue Horizon | [gold-UK][produced by Mike Vernon,Fleetwood Mac] | |
11.09 | Rumours | 156[2] | - | - | - | |
06.12 | 25 Years – The Chain | 9[17] | - | Warner Bros 8122797302 | [gold-UK][produced by Martin Birch/Lindsey Buckingham/Ken Caillat/Marshall Chess/Richard Dashut/Fleetwood Mac/Bob Hughes/Greg Ladanyi/Patrick Leonard/Dennis Mays/Keith Olsen/Jeremy Spencer/Mike Vernon] | |
02.13 | Rumours-35th Anniversary Deluxe Edition | 3[29] | - | - | [produced by Fleetwood Mac/Richard Dashut/Ken Caillat] | |
04.13 | Extended Play | - | 48[1] | LMJS Productions | [produced by Stevie Nicks/Lindsey Buckingham/Mitchell Froom] |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz