Z archiwum...rocka

czwartek, 15 grudnia 2022

Rosco Gordon

Rosco Gordon (ur. 10 kwietnia 1928r w Memphis, zm. 11 lipca 2002r w Queens) - amerykański kompozytor i wokalista bluesowy. Zyskał popularność przede wszystkim jako autor przeboju „Booted”, który trafił na pierwsze miejsca list przebojów R&B, a także singli „No More Doggin'” i „Just a Little Bit”.

Urodzony na Florida Street w Memphis w stanie Tennessee, Gordon należał do kręgu muzyków wywodzących się z Beale Street, środowiska, które znacząco wpłynęło na rozwój stylu znanego jako Memphis Blues. Większość jego nagrań z początkowego okresu twórczości powstała dla wytwórni Sun Records kierowanej przez Sama Phillipsa. Gordon rozwinął technikę gry na pianinie określaną później mianem „The Rosco Rhythm”, która polegała na synkopowaniu rytmu. Chociaż i przed Gordonem w podobnym stylu nagrywali inni wpływowi pianiści R&B, jak na przykład Professor Longhair (słychać to między innymi w piosence „Willie Mae”), to właśnie Rosco zainspirował jamajskiego pianistę Theopilusa Beckforda („Easy Snappin'”), co zapewniło mu pozycję wśród muzyków, którzy przyczynili się do powstania muzyki bluebeat i reggae.

Kariera Gordona rozpoczęła się w 1952 od utworu „Booted”, poprzedzającego wydany jeszcze w tym samym roku „No More Doggin'”. Sam Phillips sprzedał taśmę z gotowym nagraniem dwóm konkurującym wytwórniom płytowym: Chess oraz RPM, które równocześnie wypuściły go w formie singla - wcześniej Phillips sprzedał w ten sposób nagrania Howlin’ Wolfa. Wersja wypuszczona przez RPM dotarła na 1. miejsce listy przebojów Billboard R&B. Wytwórnia Chess wdała się później w konflikt z właścicielami RPM, braćmi Bihari, który został rozwiązany poprzez przyznanie RPM wyłączności na utwory Gordona - wytwórnia Chess podpisała natomiast kontrakt z Howlin’ Wolfem.

W 1960 roku Gordon wydał swój ostatni singiel, „Just a Little Bit”, który wszedł na listy przebojów i stał się hitem zarówno wśród słuchaczy muzyki R&B, jak i popularnej. Po tym numerze, Gordon nie odniósł już większych sukcesów, mimo że nie brakowało mu entuzjazmu ani talentu. Nie wyprodukowawszy więcej żadnego przeboju, w 1962 Rosco Gordon wycofał się z przemysłu muzycznego. Wraz z żoną przeniósł się do Queens w Nowym Jorku, gdzie zakupił udziały w przedsiębiorstwie prowadzącym sieć pralni. W 1984, po śmierci żony zaczął ponownie występować, tym razem w obrębie Nowego Jorku.

W 2002 roku Gordon został zaproszony przez Richarda Pearce’a do udziału w dokumentalnym filmie „The Road To Memphis”, w którym wraz z kilkoma sławami tamtejszej sceny muzycznej powraca do Memphis, by oddać hołd Samowi Phillipsowi przy okazji rozdania W. C. Handy Awards. Sześć tygodni po zakończeniu zdjęć Gordon zmarł na atak serca w swoim mieszkaniu w Rego Park, w Queens. Miał 74 lata. Został pochowany na Rosedale Cemetery w Linden, w stanie New Jersey.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Saddled The Cow (And Milked The Horse)/Ouch Pretty Baby	Rosco Gordon	09.1951	-	-	RPM 324X45	[written by Rosco Gordon, Taub][9[5].R&B Chart]
Booted/Love You 'Til The Day I Die	Rosco Gordon	02.1952	-	-	Chess 1487	[written by Courtney & Henry][1[1][13].R&B Chart]
No More Doggin'/Maria	Rosco Gordon	04.1952	-	-	RPM 350X45	[written by Rosco Gordon][2[15].R&B Chart]
Just A Little Bit/Goin' Home	Rosco Gordon	02.1960	-	64[7]	Vee Jay 332	[written by D. Gordon][2[17].R&B Chart]

Lesley Gore

Urodziła się 2. 05.1946 r. w Nowym Jorku, a wychowywała w Tenafly w stanie New Jersey, USA. Debiutowała w 7-osobowym zespole jazzowym, ale w 1962 r. podpisała kontrakt z Mercury Records jako solistka. Wyboru nagrań na jej debiutancki singel dokonał sam Quincy Jones. Umieszczony na nim utwór „It’s My Party” odniósł ogromny sukces. Płytka zajęła 1. miejsce na amerykańskiej liście bestsellerów, a w Anglii dotarła do 9. pozycji.

Piosenka, opowiadająca o miłosnych problemach nastolatków, pozostaje jednym z najlepiej zapamiętanych utworów z lat 60-tych. Kolejny przebój „Judy’s Tum To Cry” zdobył drugą „złotą płytę”, a następne nagrania, m.in. „You Don’t Own Me” i „Maybe I Know”, potwierdziły duże możliwości wokalistki. Leslie Gore wzięła udział w kilku filmach skierowanych do nastoletniej młodzieży i programach telewizyjnych, m.in. w „Batmanie”, a także w sztuce teatralnej „Half A Sixpence”, lecz jej kariera była przerywana okresami bezczynności zawodowej.

Powróciła w 1972 roku albumem Someplace Else Now, wydanym przez oddział Tamla Motown - Mowest Records. Trzy lata później wspólnie z kompozytorem i producentem, Quincy Jonesem, nagrała album Love Me By Name. W 1993 r. wzięła udział w nostalgicznym tournee dawnych gwiazd piosenki. Leslie Gore jest uważana przez krytyków za jedną z pierwszych wokalistek apelujących w swoich piosenkach o większe prawa dla kobiet.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
It's My Party/Danny	Lesley Gore	05.1963	9[12]	1[2][13]	Mercury 72 119	[written by H. Wiener, J. Gluck Jr., W. Gold][produced by Quincy Jones][1[3][11].R&B Chart]
Judy's Turn To Cry/Just Let Me Cry	Lesley Gore	07.1963	-	5[11]	Mercury 72 143	[written by B. Ross, E. Lewis][produced by Quincy Jones][10[8].R&B Chart]
She's A Fool/The Old Crowd	Lesley Gore	09.1963	-	5[15]	Mercury 72 180	[written by M. Barkan, B. Raleigh][produced by Quincy Jones][26[4].R&B Chart]
You Don't Own Me/Run Bobby, Run	Lesley Gore	12.1963	-	2[13]	Mercury 72 206	[written by J. Madara, D. White][produced by Quincy Jones]
That's The Way Boys Are/That's The Way The Ball Bounces	Lesley Gore	03.1964	-	12[9]	Mercury 72 259	[written by M. Barkan, B. Raleigh][produced by Quincy Jones]
I Don't Wanna Be A Loser/It's Gotta Be You	Lesley Gore	05.1964	-	37[5]	Mercury 72 270	[written by Ben Raleigh, Mark Barkan][produced by Quincy Jones]
Maybe I Know/Wonder Boy	Lesley Gore	07.1964	20[8]	14[10]	Mercury 72 309	[written by E. Greenwich, J. Barry][produced by Quincy Jones]
Hey Now/Sometimes I Wish I Were A Boy	Lesley Gore	10.1964	-	A:76[6];B:86[4]	Mercury 72 352	[A:written by S. Gordon][B:written by S. Donroy, J. Gluck][produced by Quincy Jones]
Look Of Love/Little Girl Go Home	Lesley Gore	12.1964	-	27[9]	Mercury 72 372	[written by E. Greenwich, J. Barry][produced by Quincy Jones]
All Of My Life/I Cannot Hope For Anyone	Lesley Gore	03.1965	-	71[6]	Mercury 72 412	[written by T. Powers, H. Miller][produced by Quincy Jones]
Sunshine, Lollipops And Rainbows/You've Come Back	Lesley Gore	06.1965	-	13[11]	Mercury 72 433	[written by M. Hamlisch, H. Liebling][produced by Quincy Jones]
My Town, My Guy And Me/A Girl In Love	Lesley Gore	09.1965	-	32[8]	Mercury 72 475	[written by L. Gore, P. Kaufman, B. Elgin][produced by Quincy Jones]
I Won't Love You Anymore (Sorry)/No Matter What You Do	Lesley Gore	12.1965	-	80[3]	Mercury 72 513	[written by M. Gore, L. Gore][produced by Shelby S. Singleton]
We Know We're In Love/That's What I'll Do	Lesley Gore	02.1966	-	76[3]	Mercury 72 530	[written by M. Gore, L. Gore][produced by Shelby S. Singleton Jr.]
Young Love/I Just Don't Know If I Can	Lesley Gore	03.1966	-	50[6]	Mercury 72 553	[written by C. Joyner, R. Cartey][produced by Shelby S. Singleton, Jr.]
Off And Running/I Don't Care	Lesley Gore	05.1966	-	108[6]	Mercury 72 580	[written by T. Wine, C. Bayer][produced by Quincy Jones]
Treat Me Like A Lady/ Maybe Now	Lesley Gore	09.1966	-	115[4]	Mercury 72 611	[written by B. Crewe, G. Knight][produced by Bob Crewe]
California Nights/I'm Going Out (The Same Way I Came In)	Lesley Gore	02.1967	-	16[14]	Mercury 72 649	[written by M. Hamlisch, H. Liebling][produced by Bob Crewe]
Summer And Sandy/I'm Fallin' Down	Lesley Gore	06.1967	-	65[7]	Mercury 72 683	[written by B. Crewe, L. Brown, R. Bloodworth][produced by Bob Crewe]
Brink Of Disaster/On A Day Like Today	Lesley Gore	10.1967	-	82[4]	Mercury 72 726	[written by J. A. Griffin, M. Z. Gordon][produced by Steve Douglas]
Small Talk/Say What You See	Lesley Gore	03.1968	-	124[1]	Mercury 72 787	[written by A. Gordon, G. Bonner][produced by Charles Koppelman, Don Rubin]
He Gives Me Love (La La La)/Brand New Me	Lesley Gore	06.1968	-	119[3]	Mercury 72 819	[written by M. DeLaCalva, R. Arcusa, M. Julien][produced by Herb Bernstein]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
I'll Cry If I Want To	Lesley Gore	07.1963	-	24[15]	Mercury 60 805	[produced by Quincy Jones]
Lesley Gore Sings of Mixed-Up Hearts	Lesley Gore	01.1964	-	125[8]	Mercury 60 849	[produced by Quincy Jones]
Boys, Boys, Boys	Lesley Gore	07.1964	-	127[6]	Mercury 60 901	[produced by Quincy Jones]
Girl Talk	Lesley Gore	12.1964	-	146[2]	Mercury 60 943	[produced by Quincy Jones]
The Golden Hits of Lesley Gore	Lesley Gore	07.1965	-	95[24]	Mercury 61 024	-
My Town, My Guy & Me	Lesley Gore	12.1965	-	120[4]	Mercury 61 042	[produced by Quincy Jones]
California Nights	Lesley Gore	05.1967	-	169[5]	Mercury 61 120	[produced by Quincy Jones,Bob Crewe]

Michael Gore

Michael Gore (ur. 5 marca 1951r) to amerykański kompozytor. Gore jest młodszym bratem piosenkarki Lesley Gore.

Absolwent szkoły Dwight-Englewood z 1969 r., Gore otrzymał nagrodę Distinguished Alumni Award szkoły w 2004 r. Gore wraz z autorem tekstów Deanem Pitchfordem zdobyli Oscara w 1981 roku za najlepszą oryginalną piosenkę do „Fame” z filmu o tym samym tytule. W tym samym roku zdobył także nagrodę za najlepszą oryginalną ścieżkę dźwiękową. Gore, wraz ze swoim wieloletnim partnerem Lawrencem D. Cohenem, współpracował później z Pitchfordem przy Carrie: The Musical , programie opartym na pierwszej opublikowanej powieści Stephena Kinga z 1974 roku. Program wyreżyserowany przez Terry'ego Handsa z Royal Shakespeare Company stał się jedna z najbardziej niesławnych klap na Broadwayu, otrzymując polaryzujące recenzje od krytyków teatralnych. Pomimo reaktywnej publiczności i pozytywnych porównań do The Rocky Horror Show, inwestorzy szybko wycofali swoje zasoby z produkcji. Program stał się kultowym klasykiem undergroundu, a pod koniec 2000 roku Gore i zespół kreatywny mocno go zmienili, aby odrodzić się w 2012 roku.

Odrodzenie, które jest bardziej zgodne z pierwotną wizją dzieła zespołu kreatywnego, spotkało się z uznaniem krytyków i stało się licencjonowaną własnością dostępną do zakupu. Dwie z jego piosenek, z tekstami Lynn Ahrens, znalazły się w filmie Camp z 2003 roku. Skomponował także motyw przewodni i ścieżkę dźwiękową do przebojowego filmu Czułe słówka z 1983 roku, w którym wystąpili Shirley MacLaine i Debra Winger. Singiel „Terms of Endearment” spędził sześć tygodni na liście Billboard Hot 100, osiągając szczyt pod numerem 84 w kwietniu 1984 roku.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Theme From Terms Of Endearment	Michael Gore	04.1984	-	84[6]	Capitol 5334	[written by Michael Gore][produced by Michael Gore]

Kompozycje Michaela Gore na listach przebojów

[with Lesley Gore]
12/1965 I Won't Love You Anymore (Sorry) Lesley Gore 80.US
02/1966 We Know We're in Love Lesley Gore 76.US
08/1980 Out Here on My Own Irene Cara 19.US/58.UK

[with Dean Pitchford]
06/1980 Fame Irene Cara 1.UK/4.US
08/1980 Red Light Linda Clifford 41.US/1.Dance Chart
12/1990 All the Man That I Need Whitney Houston 1.US/13.UK
08/1995 Fame Loraine Vélez 85.UK
09/2009 Fame Naturi Naughton 33.UK

[with Dean Pitchford, Jesse Boyce]
04/1982 Don't Come Crying to Me / Let It Ride Linda Clifford 1.Dance Chart

[solo]
03/1984 Theme from Terms of Endearment Michael Gore 84.US

Filmografia

Fame (1980)/ Terms of Endearment (1983)/ Pretty in Pink (1986)/ Broadcast News (additional music) (1987)/ Generations (1989–1991)/ Don't Tell Her It's Me (1990)/ Defending Your Life (1991)/ The Butcher's Wife (1991)/ Mr. Wonderful (1993)/ Central Park West (2nd season theme) (1996)/ Superstar (1999)/ Camp (2003)

Tom Jans

Tom Jans (ur. 9 lutego 1948r - zm. 25 marca 1984r) był amerykańskim folkowym wokalistą, autorem tekstów i gitarzystą z San Jose w Kalifornii . Jest prawdopodobnie najbardziej znany ze swojej piosenki „Loving Arms” (znanej również jako „Lovin' Arms”), którą nagrali początkowo Kris Kristofferson i Rita Coolidge, a później przez takich artystów jak Dobie Gray, Elvis Presley, Dixie Chicks, Natalie Cole , Olivia Newton-John, Petula Clark, Jon English, Livingston Taylor, Etta James, Millie Jackson, Jody Miller, The Beautiful South, Irma Thomas i The Cats.

Syn rolnika, Tom Jans, wychował się w pobliżu San Jose. Babcia Jansa ze strony ojca była zaangażowana w muzykę, grając w grupie jazzowej Rocky Mountain Five. Jego wpływy wahały się od Hanka Williamsa do flamenco (jego matka pochodziła z Hiszpanii) do The Beatles. Studiował literaturę angielską na Uniwersytecie Kalifornijskim w Davis, ale odrzucił stypendium na Uniwersytecie Columbia, aby rozpocząć karierę muzyczną.

Grając w kawiarniach w San Francisco, Jans poznał Joan Baez, która przedstawiła go swojej siostrze Mimi Fariña w 1970 roku. Fariña osiągnęła status kultowej jako część duetu ze swoim zmarłym mężem Richardem Fariñą. Fariña zaczęła pisać nowe piosenki i szukał partnera do ich wykonania; Jans wydawał się być podobnym współpracownikiem i obaj utworzyli nowy duet. Duet grał w klubach San Francisco Bay Area i otrzymał zawiadomienie o swoim występie na Big Sur Folk Festival. Następnie grupa intensywnie koncertowała jako drugoplanowy występ dla Cata Stevensa, a następnie Jamesa Taylora. Otrzymali kontrakt płytowy od A&M Records, wydając album Take Heart w 1971 roku. Jednak album spotkał się z niewielkim zainteresowaniem i duet rozpadł się w 1972 roku.

Jans przeniósł się do Nashville, aby kontynuować pracę jako autor tekstów, pracując dla wydawnictwa Irving/Almo. Jego pierwszym hitem jako pisarza była piosenka „Loving Arms”, nagrana początkowo przez Krisa Kristoffersona i Ritę Coolidge, a następnie przez Dobie Graya i Elvisa Presleya w 1973 roku. Jans umieścił tę piosenkę na swoim debiutanckim solowym albumie Tom Jans dla A&M Records w 1974 roku. Album został wyprodukowany przez Mentora Williamsa i zawierał gitarzystów Lonnie Macka i Troy'a Sealsa. Jednak płyta okazała się komercyjną porażką i Jans zdecydował się przenieść do Los Angeles.

Po okresie izolacji Jans wydał drugi album, The Eyes of An Only Child , w Columbia Records w 1975 roku, którego producentem wykonawczym był Lowell George. Album zawierał jego piosenkę „Out of Hand”, która później stała się hitem country dla Gary'ego Stewarta. Piosenka „Struggle in Darkness” była również niewielkim hitem w radiu FM, ale album nie odniósł komercyjnego sukcesu. Jego kolejny album wydany przez Columbia Records, Dark Blonde (1976), również nie osiągnął wysokiej sprzedaży, a Jans przeniósł się do Europy. Kiedy wydawnictwa Columbia nie znalazły publiczności, jego kariera straciła impet i chociaż Jans nadal występował, nie wydał żadnych nagrań aż do albumu Champion z 1982 roku, wyprodukowanego przez Dona Grusina, który został wydany tylko w Japonii.

Jans doznał poważnych obrażeń, zwłaszcza nerek, w wypadku motocyklowym w 1983 roku. Zmarł w wieku 36 lat z powodu podejrzenia przedawkowania narkotyków w 1984 roku. Brat Mentora Williamsa, Paul, zaśpiewał „Loving Arms” na pogrzebie Jansa. Tom Waits zadedykował piosenkę Jansowi, z którym on i jego żona się zaprzyjaźnili, „Whistle Down the Wind (For Tom Jans)” z Bone Machine .

Kompozycje Toma Jansa na listach przebojów

[solo]
07/1973 Loving Arms Dobie Gray 61.US
3/1974 Loving Arms Kris Kristofferson & Rita Coolidge 86.US
11/1980 My Mother's Eyes Bette Midler 39.US
04/1981 Loving Arms Elvis Presley 47.UK

[with Tom DeLuca]
10/1984 Satisfied Man Molly Hatchet 81.US

środa, 14 grudnia 2022

Chess Records

Bracia Leonard i Phil, Polacy żydowskiego pochodzenia z Częstochowy, przybyli z Polski razem z matką w 1928 r. do Nowego Jorku, ale w Chicago czekał na nich ich ojciec Józef Czyż, który wyemigrował kilka lat wcześniej. Zajęli się nietypowym interesem - kupowali sklepy monopolowe, z których nadające się zamieniali potem na nocne kluby. Największym ich klubem był słynny nocny klub Macamba znajdujący się na południowej stronie miasta.

Kiedy dowiedzieli się, że jedna z firm płytowych szuka inwestora - Leonard zainwestował swoje pieniądze w 1947 r. Była to firma Aristocrat. W 1950 r. namówił brata, który wyłożył swoje pieniądze i firma stała się ich własnością. Zmienili wtedy nazwę na Chess Records. Zatrudnili łowcę talentów, Murzyna Sammy'ego Goldberga, który odnalazł Watersa i przesłuchał go. Jednak Leonard był zainteresowany głównie jazzem i dopiero po wielu próbach Goldberg namówił go do wysłuchania Watersa podczas występu w klubie Zanzibar. Kiedy Leonard zobaczył reakcję ludzi na muzykę Watersa, podpisał z nim kontrakt.
Nad nagrywaniem w firmie czuwali słynny Ralph Bass, Willie Dixon a głównym producentem był Roquel Billy Davis.Dzięki sukcesowi Watersa wielu młodych bluesmanów znad Missisipi przeniosło się do Chicago.Jednym z najzdolniejszych,który towarzyszył Watersowi grajac na harmonijce był Little Walter Jacobs.Wytwórnia pozyskała młodego producenta z Memphis-Sama Phillipsa,który wcześniej nagrywał Howlina Wolfa i po zawirowaniach w Sun Records razem z nagranym materiałem zjawił się w Chess.Jedno z nich,"How Many More Years" stało się przebojem w 1951r,dzięki któremu Wolf przenosi się do Chicago i podpisuje kontrakt z wytwórnią,stając się jej wizytówką.
W 1952 r. bracia założycieli Checker Record - alternatywną firmę nagrywającą tylko dla rozgłośni radiowych.
W 1954r Chess nagrywa dwie czarne grupy wokalne-Flamingos i Moonglows,śpiewające sentymentalne piosenki skierowane dla białej publiczności.Rok póżniej Waters rekomenduje braciom młodego gitarzystę i wokalistę-Chucka Berry,który przedstawił własną piosenkę "Ida Red" przemianowaną póżniej na "Maybellene" .Stała się ona jego pierwszym dużym przebojem,a sam Berry nagrywa dla Chess przez wiele lat i lansując takie hity jak:"Roll Over Beethoven," "Johnny B. Goode," "Sweet Little Sixteen," "Rock and Roll Music," "Memphis," "Brown Eyed Handsome Man" i "School Day". W 1956 r. założyli jazzową firmę Marterry, jednak szybko zmienili jej nazwę na Argo, a potem, gdy okazało się, że istnieje brytyjska firma pod tą samą nazwą, zmienili ją ponownie na Cadet Records. Ta firma nagrywała głównie jazz.Wśród nagrywających dla tej wytwórni można znależć takie nazwiska jak:Sonny Stitt, James Moody, Yusef Lateef, Gene Ammons, Lou Donaldson, Lorez Alexandria, Ahmad Jamal i Ramsey Lewis.Wytwónia zainteresowała się muzykami z Nowego Orleanu podpisując kontrakty z weteranem bluesa Paulem Gaytenem.To on zarekomendował wytwórni Clarence "Frogmana" Henry'ego ,który wylansował przeboje-"Ain't Got No Home" w 1956 i "(I Don't Know Why) But I Do" oraz "You Always Hurt the One You Love" w 1961r.
W początkowym okresie działalności wytwórni ,Leonard i Phil Chess podobnie jak inni właściciele firm zajmowali się dosłownie wszystkim;pilnowali spraw finansowych,zajmowali się managementem,produkowali płyty.Wraz z upływem czasu musieli stopniowo przekazywać większość obowiązków w nowe ręce i tak w 1959r zatrudnili producenta Ralpha Bassa z wytwórni King w Cincinnati jako dyrektora do spraw artystycznych. Bass kontynuował nagrywanie bluesa, gospel, i rhythm and bluesa. Sprowadził młodego producenta Billy Davisa ,który skierował wytwórnię w kierunku muzyki soulowej.Przywrócił do życia karierę Etty James i uczynił ją pierwszą gwiazdą soul wytwórni.Inni artyści tego nurtu to Dells nagrywająca równolegle dla Vee Jay oraz Billy Stewart,występujący początkowo w zespole Bo Didley'a,by w 1962r podpisać kontrakt solowy z Chess i nagrać takie hity jak:"I Do Love You", "Sitting in the Park" i "Summertime".
W latach 60-tych powstała firma Cadet Concept, która zajmowała się nagrywaniem przeważnie bardziej ambitnego rocka. Z tą naklejką ukazały się także kontrowersyjnie wtedy przyjęte albumy Muddy'ego Watersa Electric Mud i After the Rain.
Koniec lat 60-tych mimo dużych sukcesów były początkiem końca firmy.W 1968r odchodzi Billy Davis zakładając własną agencję,a bracia Chess zaangażowali się w kupno stacji radiowych. W 1969 r. bracia sprzedali Chess Records firmie GRT (General Recorded Tape) za 6.5 mln dol. GRT przeniosła Chess do Nowego Jorku i w ciągu krótkiego czasu Chess Records zniknęła w ogóle z rynku.
W 1975 r. GTR sprzedała to, co pozostało z Chess Records firmie All Platinum Records. Kiedy znalazła się ona w kłopotach finansowych, sprzedała Chess koncernowi MCA, który rozpoczął wznawianie nagrań dokonanych dla Chess, czasem w ogóle jeszcze niewydanych.
Obecnie dawne studio nagraniowe Chess Records na 2120 S. Michigan Av. jest właściwie muzeum.

 
           Single na liście przebojów Hot 100 Billboard

Sincerely / Tempting 	The Moonglows  	1954 20.US 1581
See Saw / When I'm With You  	The Moonglows  	1956  25.US 	1629  
Maybellene /Wee wee hours  Chuck Berry 07.1955  5.US Chess 1604
Roll over Beethoven/Drifting heart Chuck Berry 05.1956   29.US  Chess 1626  
You can' t catch me/Havana moon Chuck Berry 02.1957   29.US  Chess 1645  
School day [Ring!Ring! Goes the bell]/Deep feeling Chuck Berry 03.1957   3.US  Chess 1653  
Oh baby doll/La Juanda Chuck Berry 06.1957   57.US Chess 1664  
Rock' n' roll music/Blue feeling Chuck Berry 12.1957   8.US  Chess 1671  
Sweet little sixteen/Reelin' and rockin' Chuck Berry 01.1958   2.US Chess 1683   
Johnny B.Goode/Around and around Chuck Berry 04.1958   8.US  Chess 1691  
Beautiful Delilah/Vacation time Chuck Berry 06.1958   81.US  Chess 1697  
Carol /Hey Pedro Chuck Berry 08.1958  18.US Chess 1700  
Sweet little rock and roller/Joe Joe gun Chuck Berry 12.1958   47.US  Chess 1709  
Run Rudolph run/Merry Christmas Baby Chuck Berry 12.1958   69.US  Chess 1714  
Anthony boy/That' s my desire Chuck Berry 01.1959   60.US  Chess 1716  
Almost grown/Little Quennie Chuck Berry 03.1959   32.US  Chess 1722  
Back in The U.S.A./Memphis Tennessee Chuck Berry 06.1959  37.US  Chess 1729  
Let it rock/Too pooped to pop Chuck Berry 01.1960   64.US  Chess 1747   
Jaguar and thunderbird/Our little rendezvous Chuck Berry 09.1960   109.US Chess 1767   
No particular place to go/You two Chuck Berry 05.1964   10.US  Chess 1898  
You never can tell/Brenda Lee Chuck Berry 08.1964   14.US  Chess 1906  
Little Marie/Go Bobby Soxer Chuck Berry 10.1964   54.US  Chess 1912  
The promised land/Things i used to do Chuck Berry 01.1965   41.US  Chess 1916  
Dear dad/My little lovelight Chuck Berry 03.1965   95.US  Chess 1926  
My ding-a-ling/Johnny B.Goode Chuck Berry 08.1972   1.US  Chess 2131   
Reelin' and rockin' [live]/Let' s boogie Chuck Berry 12.1972  27.US  Chess 2136 
Over the Mountain, Across the Sea  Johnnie & Joe  .1957 8.US  1654 
Long Lonely Nights / The Clock   Lee Andrews and the Hearts  1957 	45.US  	  	1665 
Tear Drops / The Girl Around the Corner  Lee Andrews and the Hearts  1957 	 	20.US 	1675
I Had a Talk With My Man / Free Girl (In the Morning) Mitty Collier 	1964 41.US  1907
No Faith, No Love / Together Mitty Collier 	1965 91.US  1918
Sharing You / Walk Away Mitty Collier 	1966 97.US  1953
Voice Your Choice / If I Only Had You Radiants  1964  51.US	1904   	 	
Hold On / I'm Glad I'm the Loser Radiants	1968  68.US    2037 
Reap What You Sow / Fat Boy Billy Stewart  07.1962   79.US  Chess 1820  
Strange feeling/Sugar and spice Billy Stewart  09.1963   70.US  Chess 1868  
I Do Love You/Keep Loving Billy Stewart  03.1965   26.US   Chess 1922  
Sitting In The Park/Once Again Billy Stewart  06.1965   24.US  Chess 1932 
How Nice It Is/No Girl Billy Stewart  09.1965   97.US  Chess 1941  
Because I Love You/Mountain Of Love Billy Stewart  01.1966   96.US  Chess 1948  
Summertime/To Love, To Love Billy Stewart  07.1966    10.US  Chess 1966  
Secret Love/Look Back And Smile Billy Stewart  10.1966   29.US  Chess 1978  
Every Day I Have The Blues/Ol' Man River Billy Stewart  02.1967   74.US  Chess 1991  
Cross My Heart/Why Billy Stewart  12.1967   86.US  Chess 2002  
I do love you/Keep loving Billy Stewart  02.1969   94.US  Chess 1922 
Here Comes the Judge / The Trial   	Pigmeat Markham  1968  19.US      2049

       Albumy na liście przebojów Billboard

LP-1447 - Moms Mabley Onstage - Moms Mabley [1960] #121
LP-1452 - Moms Mabley at the U.N. - Moms Mabley [1961] #16
LP-1460 - Moms Mabley at the Playboy Club - Moms Mabley [1961] #39
LP-1461 - Murray the K's Blasts from the Past - Various Artists [1961] #26
LP-1463 - Moms Mabley at the Geneva Conference - Moms Mabley [1962] #28
LP-1472 - Moms Mabley Breaks it Up - Moms Mabley [1962] #27
LP-1473 - Rinky Dink - Dave "Baby" Cortez [1962] #107
LP-1477 - Young Men Si, Old Men No - Moms Mabley [1963] #19
LP-1479 - I Got Something to Tell You - Moms Mabley [1963] #41
LP-1480 - Chuck Berry on Stage! - Chuck Berry [1963] #29
LP-1485 - Chuck Berry's Greatest Hits - Chuck Berry [1964] #34
LP-1486 - Moms Wows - Moms Mabley [1964] #118
LPS-1496 - I Do Love You - Billy Stewart [1965] #97
LPS-1499 - Unbelievable - Billy Stewart [1965] #138
LPS-1514D - Chuck Berry's Golden Decade - Chuck Berry [1967] #191;10-72, #72
LP*-1519 - Wayne Cochran! - Wayne Cochran [1967] #167
LPS-1523 - Here Comes The Judge - Pigmeat Markham [1968] #109
LPS-127 - Fathers and Sons - Muddy Waters [1969] #70
Chess CH-60008 - The London Howlin' Wolf Sessions - Howlin' Wolf [1971] #79
Chess CH-60020 - The London Chuck Berry Sessions - Chuck Berry [1972] #8

Infinity Records

Infinity Records była krótkotrwałą spółką zależną MCA Records założoną w Nowym Jorku w 1978 roku. Wytwórnia została stworzona przez prezesa MCA Sidneya Sheinberga jako sposób na poprawę obecności konglomeratu rozrywkowego z Los Angeles na wschodnim wybrzeżu. Ron Alexenberg, który wcześniej był szefem działu Epic Records w CBS Records (obecnie część Sony Music Entertainment), został zatrudniony jako dyrektor generalny.

Największym hitem wytwórni Infinity był „Escape” Ruperta Holmesa, który pod koniec 1979 roku był numerem 1. Inne zespoły, które miały wpisy na listach przebojów w Infinity, to Hot Chocolate, Dobie Gray, New England, Orleans, Orsa Lia i Spyro Gyra. W ramach dystrybucji MCA, wytwórnia Infinity Records wydała tytuły w USA, Kanadzie, Wielkiej Brytanii, Japonii i niektórych częściach Europy. Infinity wydało hojnie, ale nie przyniosło zysku. Oprócz rozwijania nowych talentów, Infinity zapłaciło również znaczne sumy za pozyskanie uznanych artystów. Większość uznanych artystów nie była w stanie powtórzyć swojego poprzedniego sukcesu.

W październiku 1979 roku Infinity wydało Pope John Paul II Sings at the Festival of Sacrosong, album z przemówieniami i pieśniami śpiewanymi przez papieża Jana Pawła II w jego ojczystym języku polskim. Ze względu na ogromną popularność nowego papieża, Infinity pomyślało, że płyta będzie wielkim hitem. Firma zapłaciła znaczną opłatę (przeznaczoną na cele charytatywne) Kościołowi katolickiemu w celu uzyskania wyłącznych praw do nagrania. Album na krótko osiągnął 126 miejsce na liście albumów Billboard 200; otrzymał jednak słabe recenzje i szybko został uznany za kolosalną porażkę. Większość z miliona egzemplarzy albumu Jana Pawła II została zwrócona wytwórni w stanie niesprzedanym, co spowodowało ogromne straty finansowe. MCA wyciągnął wtyczkę z Infinity Records w listopadzie 1979 roku, a katalog Infinity został natychmiast wchłonięty przez firmę macierzystą.

Rupert Holmes i Spyro Gyra byli jedynymi artystami Infinity, którzy zostali zatrzymani przez MCA, a większość katalogu wytwórni została wyczerpana. Upadek Infinity zbiegł się również z rosnącymi kosztami produkcji płyt winylowych LP i ogromnym spadkiem sprzedaży przemysłu muzycznego. Od tego czasu Infinity stało się znane jako jedna z najdroższych porażek w historii branży płytowej. Istnieją co najmniej dwie inne mniejsze wytwórnie płytowe, które również używały nazwy Infinity Records. Jedna z tych innych wytwórni była spółką zależną Festival Records, która przez wiele lat była wiodącą australijską niezależną wytwórnią płytową, ale teraz również nie istnieje. Inne firmy o nazwie Infinity Records nie mają powiązań z MCA.

Single na listach przebojów

Spyro Gyra Morning Dance 06.1979 24.US

Rupert Holmes Escape (The Piña Colada Song) 10.1979 1.US

New England Hello, Hello, Hello 09.1979 69.US

New England Don't Ever Wanna Lose Ya 05.1979 40.US

Dobie Gray You Can Do It 12.1978 37.US

Orleans Love Takes Time 03.1979 11.US

Hot Chocolate Every 1's A Winne 11.1978 6.US

Hot Chocolate Going Through The Motions 07.1979 53.US

Dobie Gray

Właśc. Leonard Victor Ainsworth, ur. 26.07.1942 r. w Brookshire w stanie Teksas, USA. Mimo że nagrywał już od kilku lat, jego pierwszym większym przebojem był zarejestrowany w 1965 r. podniosły „The In Crowd”. Po tym nieco chełpliwym singlu przyszła kolej na „See You At The Go-Go” (też z 1965 r.), ale musiało upłynąć jeszcze osiem lat, zanim wokaliście udało się ponownie trafić na listy przebojów. Tymczasem poświęcił się aktorstwu, występując m.in. w musicalu „Hair” i kontrowersyjnej sztuce „The Beard”.

Na początku lat 70-tych związał się jako wokalista z grupą Pollution. Zespół ten zarejestrował trzy dobrze przyjęte przez krytyków albumy, które poniosły jednak komercyjną porażkę. Gray przygotował wtedy kilka nagrań demo dla twórcy piosenek Paula Williamsa. Zwróciły one uwagę brata Paula - producenta Mentora Williamsa, któremu udało się wskrzesić solową karierę Dobie’ego. Doskonale wykonany „Drift Away” (w 1973 r. trafił do amerykańskiej Top 5) przyniósł mu zarówno artystyczny, jak i komercyjny sukces, który dyskontował, nagrywając dalsze, rockowo-soulowe utwory. Niestety, pomimo udanej współpracy z wytwórniami Capricorn i Infinity, Gray nie zdołał odnaleźć własnego, oryginalnego kierunku muzycznego i nie spełnił pokładanych w nim nadziei.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Look At Me/Walkin And Whistlin	Dobie Gray	01.1963	-	91[2]	Cordak 1602	[written by Johnny Cole][produced by Fred Darian]
The "In" Crowd/Be A Man	Dobie Gray	01.1965	25[7]	13[9]	Charger 105	[written by Billy Page][produced by Fred Darian][11[13].R&B Chart]
See You At The "Go-Go"/Walk With Love	Dobie Gray	04.1965	-	69[7]	Charger 107	[written by Billy Page][produced by Fred Darian]
Rose Garden/Where's The Girl Gone	Dobie Gray	05.1969	-	119[5]	White Whale 300	[written by Joe South][produced by Dennis, Maher, Amato][#3 hit for Lynn Anderson in 1971]
Drift Away/City Stars	Dobie Gray	02.1973	-	5[21]	Charger 105	[gold-US][written by Mentor Williams][produced by Mentor Williams][42[2].R&B Chart]
Loving Arms/Now That I'm Without You	Dobie Gray	06.1973	-	61[11]	MCA 40100	[written by Tom Jans][produced by Mentor Williams][81[5].R&B Chart]
Good Old Song/Reachin' For The Feeling	Dobie Gray	12.1973	-	103[8]	MCA 40153	[written by Mentor Williams, Ron Davies][produced by Mentor Williams]
Watch Out For Lucy/Turning On You	Dobie Gray	09.1974	-	107[1]	MCA 40268	[written by Lonnie Mack][produced by Mentor Williams]
Out On The Floor/Be A Man	Dobie Gray	09.1975	42[8]	-	Black Magic BM 107 [UK]	[written by Darian, Delory]
If Love Must Go/Lover's Sweat	Dobie Gray	02.1976	-	78[7]	Capricorn 0249	[written by Will Jennings][produced by Troy Seals, Dobie Gray]
Find 'Em, Fool 'Em And Forget 'Em/Mellow Man	Dobie Gray	10.1976	-	94[2]	Capricorn 0259	[written by George Jackson, Rick Hall][produced by Rick Hall][71[6].R&B Chart]
You Can Do It/Sharing The Night Together	Dobie Gray	12.1978	-	37[11]	Infinity 50,003	[written by Evie Sands, Ben Weisman, Richard Germinaro][produced by Rick Hall][32[12].R&B Chart]
That's One To Grow On/Gonna Be A Long Night	Dobie Gray	04.1986	-	-	Capitol 5562	[written by Jerry Fuller][produced by Harold Shedd][35[2].Country Chart]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Drift Away	Dobie Gray	03.1973	-	64[21]	Decca 75 397	[produced by Mentor Williams]
Loving Arms	Dobie Gray	11.1973	-	188[3]	MCA 371	[produced by Mentor Williams]
Midnight Diamond	Dobie Gray	02.1979	-	174[4]	Infinity 9001	[produced by Rick Hall]

Claude Gray

Claude Gray (ur. 26 stycznia 1932 r.) to amerykański piosenkarz muzyki country, autor tekstów i zbieracz gitar, najbardziej znany ze swojego przeboju „ Family Bible ” z 1960 r., który był nagrywany przez wielu różnych artystów. Drugi przebój Graya, „I'll Just Have Another Cup Of Coffee”, został nagrany i przearanżowany przez jamajskiego piosenkarza reggae i autora tekstów Boba Marleya, który zmienił tytuł utworu na „One Cup Of Coffee”. Wraz z takimi artystami jak Ray Price, Jim Reeves, Eddy Arnold, Don Gibson i Chet Atkins, Gray był dostawcą brzmienia z Nashville, obejmując ruch Countrypolitan, który utorował drogę piosenkarzom zorientowanym na pop w muzyce country i przyciągnął nowych słuchaczy do muzyki country. gatunek muzyczny.

Gray urodził się w Henderson w Teksasie w Stanach Zjednoczonych, gdzie rozpoczął karierę wokalną podczas nauki w szkole średniej. Po szkole służył w marynarce wojennej Stanów Zjednoczonych od 1950 do 1954r. Po powrocie do domu przez resztę dekady pracował jako sprzedawca. Karierę nagraniową rozpoczął w 1959 roku, po tym, jak pracował jako spiker radiowy w Kilgore w Teksasie i występował jako disc jockey w Meridian w stanie Mississippi.

Gray został poproszony przez D Records w 1959 roku i nagrał „I'm Not Supposed”, który został wydany jako jego pierwszy singiel. Piosenka znalazła się na listach przebojów country Cashbox. W następnym roku Gray i dwaj przyjaciele kupili piosenkę „Family Bible” od Williego Nelsona za 100 dolarów. Następnie Gray nagrał piosenkę i wydał ją jako singiel . Zadebiutował na 10. miejscu listy country. W 1961 roku „I'll Just Have a Cup of Coffee (Then I'll Go)”, który zadebiutował na 4. miejscu, a po nim pojawił się największy hit w karierze Graya, numer 3 „My Ears Should Burn (When Fools Are Talked About)”, napisany przez Rogera Millera.

Ostatni przebój Graya znalazł się w pierwszej dziesiątce w 1967 roku dzięki „I Never Had the One I Wanted”, która była również jego ostatnią piosenką, która znalazła się na listach przebojów po ponownym wydaniu w 1979 roku. Pod koniec lat 70-tych Gray wraz z Waltem Breelandem napisał kontrowersyjną piosenkę zatytułowaną „The Ballad of Jimmy Hoffa”. Wytwórnia Graya w tamtym czasie (Mercury Records) odmówiła mu nagrania piosenki, ale ostatecznie nagrał ją dla Ol 'Podner Records.

W 1986 roku wydał cover „Sweet Caroline” Neila Diamonda. Dziś Gray kontynuuje trasę koncertową z The Claude Gray Roadshow, występując w całej Ameryce Północnej iw niektórych częściach Europy, gdzie klasyczna muzyka country pozostaje popularna. Ostatnio Gray pojawił się w Branson, a także występuje w sieci telewizji kablowej RFD-TV.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Family Bible/Crying In The Night	Claude Gray	03.1960	-	-	D 1118	[written by Breeland, Gray, Buskirk][10[13].Country Chart]
I'll Just Have A Cup Of Coffee (Then I'll Go)/I Just Want To Be Alone	Claude Gray	04.1961	-	84[2]	Mercury 71732	[written by Bill Brock][4[23].Country Chart]
My Ears Should Burn (When Fools Are Talked About)/Crying In The Night	Claude Gray	06.1961	-	-	Mercury 71826	[written by R. Miller][3[19].Country Chart]
Let's End It Before It Begins/Talk To Me Old Lonesome Heart	Claude Gray	01.1962	-	-	Mercury 71898	[written by J. Rainwater, J. Isle][26[1].Country Chart]
Daddy Stopped In/Three Times	Claude Gray	10.1962	-	-	Mercury 72001	[20[5].Country Chart]
Knock Again, True Love/Call Of The Wild	Claude Gray	02.1963	-	-	Mercury 72063	[written by Wayne Walker][produced by Shelby Singleton][18[6].Country Chart]
Mean Old Woman/Then Cry You Away	Claude Gray	08.1966	-	-	Columbia 43614	[written by D. Frazier][produced by Don Law, Frank Jones][22[8].Country Chart]
I Never Had The One I Wanted/Effects Your Leaving Had On Me	Claude Gray	12.1966	-	-	Decca 32039	[written by Jimmy Louis, Claude Gray, Sheb Wooley][9[15].Country Chart]
How Fast Them Trucks Can Go/Next Time You See Me	Claude Gray	10.1967	-	-	Decca 32180	[written by Casey Anderson][12[10].Country Chart]
Night Life/Just Between Us Tears	Claude Gray	06.1968	-	-	Decca 32312	[written by Willie Nelson, Paul Buskirk, Walt Breeland ][31[8].Country Chart]
Take Off Time/Sherry Ann	Claude Gray	11.1969	-	-	Decca 732566	[written by Autry Inman][produced by Owen Bradley][34[2].Country Chart]
Everything Will Be Alright/Apartment #9	Claude Gray	08.1970	-	-	Decca 32697	[written by Jack Reno, Joe Wright][40[1].Country Chart]

Carl Graves

Spokojny singiel Carla Gravesa „Baby, Hang Up the Phone” znalazł się na liście Top 20 R&B w 1974 roku. Graves, który pochodził z Calgary w prowincji Alberta w Kanadzie, śpiewał z zespołem Skylark (w skład którego wchodzili także David Foster i wokalista Donny Gerard), który miał dziewiąty przebój popowy z 1973 roku z „Wildflower”.

Carl otrzymał formalne wykształcenie muzyczne w prestiżowym Królewskim Konserwatorium Muzycznym w Toronto, a następnie ukończył studia jazzowe. Jego pierwszy poważny sukces zawodowy w Ameryce miał miejsce jako członek grupy Capitol Records, „Skylark”, kierowanej przez światowej sławy producenta i kompozytora Davida Fostera.

Podpisał jako artysta solowy kontrakt z A&M Records i współpracujący z producentem Spencerem Profferem, jego singiel „Baby, Hang Up the Phone” Gravesa dotarł na listy przebojów R&B pod koniec 1974 roku i znalazł się na jego albumie zatytułowanym Carl Graves. Jego następnymi singlami na listach przebojów były bardziej dynamiczny „Heart Be Still” z LP o tym samym tytule oraz singiel Ariola America „Sad Girl”.

Pod koniec lat 80-tych Carl został zaproszony przez producenta i kompozytora Danny'ego Elfmana do dołączenia do grupy nagraniowej MCA Oingo Boingo jako klawiszowiec/wokalista. Później koncertował i nagrał trzy albumy z grupą od 1988 do 1993.

Gravesa można również usłyszeć na albumie Lee Oskara So Much in Love z 1997 roku.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Baby, Hang Up The Phone/Walk Softly	Carl Graves	12.1974	-	50[9]	A&M 1620	[written by P. McManus, L. Pedroski][produced by John Florez][18[13].R&B Chart]
Heart Be Still/Breaking Up Is Hard To Do	Carl Graves	01.1976	-	-	A&M 1757	[written by Lee Garrett, Robert Taylor][produced by Spencer Proffer][26[11].R&B Chart]
Sad Girl/Walk In Love	Carl Graves	04.1977	-	83[5]	Ariola America 7660	[written by A. Gordon][produced by Spencer Proffer][44[11].R&B Chart]

Giant Records

Giant Records zostało założone w 1990 roku jako wspólne przedsięwzięcie Warner Bros. Records i dyrektora wykonawczego Irvinga Azoffa. Obecnie tej nazwy używa szwedzka wytwórnia należąca do Warner Music Sweden, szwedzkiego oddziału Warner Music Group. W 1990 roku Giant stał się filią wytwórni Warner Music Group.

Jego pierwszym wydawnictwem, na początku 1991 roku, była piosenka w hołdzie gwiazdom wojny w Zatoce Perskiej „Voices That Care”, zmontowana przez producenta Davida Fostera. Tej wiosny ukazał się utwór „Hold You Tight” Tary Kemp, który znalazł się na liście Top 5 singli. W następnych miesiącach Giant Records wydało album ze ścieżką dźwiękową do filmu New Jack City, sprzedając się w 16 milionach egzemplarzy na całym świecie. Wytwórnia podpisała kontrakty z takimi zespołami jak MC Hammer, Jade, Lord Finesse i nastoletnią gwiazdą muzyki pop Jeremy Jordanem.

Giant podpisał również kontrakty z uznanymi zespołami, takimi jak Big Car, Miles Zuniga, Steely Dan, Warren Zevon, Oingo Boingo, Chicago, Deep Purple, Morbid Angel, Brian Wilson i Kenny Rogers. Wytwórnia prowadziła również oddział muzyki country w Nashville; pierwszym podpisanym wykonawcą był Dennis Robbins. W 1992 roku Irving Azoff rozszerzył markę Giant o produkcję filmową. Giant Pictures wyprodukowało tylko jeden film, The Inkwell , w 1994 roku, zanim zostało zamknięte rok później.

W 1993 roku Giant był niezadowolony z praktyk międzynarodowych Warner Music Group, więc zawarł umowę z BMG na dystrybucję swoich nagrań poza Stanami Zjednoczonymi. Od połowy do późnych lat 90-tych. firma wymieniła większość personelu i uruchomiła wytwórnię zależną o nazwie Revolution Records; Brian Wilson podpisał kontrakt z nową wytwórnią w 1997 roku. Firma później powróciła do swojej pierwotnej nazwy i dystrybuowała Paladin Records, w skład której wchodził piosenkarz i autor tekstów Steve Forbert.

W 2001 roku Warner Music Group zakończyło współpracę z Giant, która została wchłonięta przez Warner Bros. Records. Od tego czasu BMG nie tłumiło już i nie rozpowszechniało żadnych poprzednich wydań Giant. Dystrybucja aktualnych reedycji jest prowadzona przez dział reedycji Warner Music, Rhino, we współpracy z Warner Records, a wiele reedycji nadal zawiera logo Giant na opakowaniu. W lutym 2015 Warner Music Sweden ogłosiło, że reaktywuje nazwę Giant; pierwszym singlem wydanym pod nowym szyldem Giant Records był „Waiting for the Sun” Simona Ericsa.

   
  Single na listach przebojów
  
I Wanna Love You	Jade	07.1992	13.UK/ 16.US
Don't Walk Away	Jade	12.1992	7.UK/4.US
One Woman	Jade	06.1993	22.UK/22.US
Looking For Mr. Do Right	Jade	11.1993	 69.US
All Thru the Nite	POV Featuring Jade	02.1994	32.UK/120.US
5-4-3-2 (Yo! Time Is Up)	Jade	09.1994	 	72.US
Every Day of the Week	Jade	11.1994	19.UK/20.US	
Face The Music 	RTZ	09.1991	 	49.US
Until Your Love Comes Back Around	RTZ	01.1992	 26.US
All You've Got	RTZ	06.1992 	56.US
Voices	Disturbed	11.2000	52.UK 
Never Satisfied	Good 2 Go	05.1992	 	64.US  
I'm Dreamin'	Christopher Williams	05.1991	 	89.US  
Saving Forever for You	Shanice	10.1992	42.UK/4.US  
The Right Kind Of Love  Jeremy Jordan  12.1992 14.US
Wannagirl  Jeremy Jordan  05.1993 28.US 
Sweet Sensual Love Big Mountain 08.1994 80.US 
Get Together Big Mountain 12.1995 44.US  
I Wanna Sex You Up  Color Me Badd 04.1991 2.US
I Adore Mi Amor   Color Me Badd 07.1991 1.US  
All 4 Love   Color Me Badd 11.1991 1.US  
Thinkin' Back  Color Me Badd 02.1992 16.US  
Slow Motion  Color Me Badd 05.1992 18.US  
Forever Love Color Me Badd 09.1992 15.US  
Time And Chance Color Me Badd 10.1993 23.US  
Choose Color Me Badd 01.1994 23.US  
The Earth, The Sun, The Rain Color Me Badd 05.1996 21.US  
It's All Good  MC Hammer  02.1994 46.US
Pumps And A Bump  MC Hammer  03.1994 26.US  
What's It To You  Clay Walker  10.1993 73.US
Then What?  Clay Walker  02.1998 65.US  
You're Beginning To Get To Me  Clay Walker  12.1998 39.US  
She's Always Right  Clay Walker  06.1999 74.US  
Live, Laugh, Love  Clay Walker  12.1999 74.US
The Chain Of Love  Clay Walker  04.2000 40.US  
Hold You Tight Tara Kemp  01.1991 3.US
Piece Of My Heart Tara Kemp  05.1991 7.US  
Too Much Tara Kemp  10.1991 95.US

wtorek, 13 grudnia 2022

Don Goodwin

Podczas przesłuchania w hotelu w Las Vegas w 1973 roku 18-letni Don Goodwin z Aspen w Kolorado został odkryty przez Paula Ankę i podpisał kontrakt z Silver Blue Records. Anka kierował nim i napisał większość jego materiału. Znany z singla „This Is Your Song” i znany jako wykonawca jednego przeboju dla tego utworu.

„This Is Your Song” został wydany w grudniu 1973 roku i znalazł się na liście Cash Box Top 100 singli w wydaniu z 22 grudnia 1973 roku, debiutując na 100. miejscu. Zadebiutował na 82 miejscu w numerze z 26 stycznia 1974 roku i spadł z listy przebojów w następnym tygodniu. Singiel wszedł na listę Billboard Easy Listening (aka Adult Contemporary) na 50. miejscu w wydaniu z 5 stycznia 1974 r. I osiągnął 44 miejsce na liście Easy Listening w wydaniu z 2 lutego 1974 r., Ostatnim tygodniu na liście.

Ostatecznie osiągnął 86 miejsce na liście Billboard Hot 100 w tym samym miesiącu. Piosenka radziła sobie lepiej w Kanadzie, gdzie znalazła się w pierwszej czterdziestce na liście RPM Singles, osiągając 34 miejsce w lutym 1974 roku.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
This Is Your Song	Don Goodwin	12.1973	-	86[8]	Silver Blue 806	[written by Paul Anka][produced by Paul Anka]

Good 2 Go

Good 2 Go to żeńska grupa wokalna R&B/dance z Los Angeles, składająca się z Melissy Miller, Natalie Fernie, Kathy Webb, Cindy Shows i Melissy Brauchler. Zdobyły popularność jednym przebojem swoim singlem „ Never Satisfied ”, który osiągnął 64 miejsce na liście Billboard Pop Singles i 10 miejsce na liście R&B Billboard w 1992 roku. Grupa wydała tylko jeden album, zatytułowany Good 2 Go w Giant Records.

Kolejny singiel „He Thinks He's All That” został wydany, ale w ogóle nie pojawił się na listach przebojów.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Never Satisfied	Good 2 Go	05.1992	-	64[14]	Giant 18 981	[written by Stanley Brown][produced by Stanley Brown][10[19].R&B Chart]

Good Question

Good Question to duet wokalny R&B i muzyki tanecznej z Filadelfii w Pensylwanii, w skład którego wchodzą bracia Sean i Marc Douglas. Ich jedyny hit na listach przebojów miał miejsce w 1988 roku, kiedy zajęli pierwsze miejsce na liście Hot Dance Music / Club Play z „Got a New Love”.

Piosenka dotarła również na listy przebojów R&B i pop w Stanach Zjednoczonych, gdzie osiągnęła odpowiednio 51 i 86 miejsce. Kolejny singiel „Listen to Your Heart” i jego album zatytułowany zostały wydane w tym samym roku przez wytwórnię Prince'a Paisley Park Records. Od tego czasu przegrupowali się i obecnie występują w rejonie Dallas/Fort Worth.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Got A New Love	Good Question	10.1988	-	86[5]	Paisley Park 27 861	[written by Marc Douglas, Rick Neigher, Sean Douglas][produced by Rick Neigher][51[11].R&B Chart][1[1][9].Hot Disco/Dance;Paisley Park 20 960 12"]

John Bettis

John Gregory Bettis (ur. 24 października 1946r) to amerykański autor tekstów. Pierwotnie był członkiem zespołu Spectrum, w którym występowali także Richard i Karen Carpenter. Napisał słowa do „Top of the World”, przeboju zarówno dla Lynn Anderson, jak i The Carpenters. Napisał jeszcze kilka hitów dla The Carpenters, w tym „Only Yesterday”, „Goodbye to Love” i „Yesterday Once More”.

Później napisał hity dla innych artystów, w tym Madonny („Crazy for You”), Michaela Jacksona („Human Nature”), The Pointer Sisters („Slow Hand”), Diany Ross („When You Tell Me That You Love Me”) , Jennifer Warnes („Nights Are Forever”), Peabo Bryson („Can You Stop the Rain”), George Strait („Heartland”), Ronnie Milsap („Only One Love in My Life”) i Barbara Mandrell („One of a Kind Pair of Fools”), 38 Special („Like No Other Night”) New Kids on the Block („If You Go Away”) Barbra Streisand („Sweet Forgiveness”) Whitney Houston („One Moment in Time”).

Był czterokrotnie nominowany i zdobył dwie nagrody Emmy za swoją pracę w telewizji. Jego pierwszą nagrodę Emmy otrzymał za temat przewodni Letnich Igrzysk Olimpijskich 1988, napisany wspólnie z Albertem Hammondem, a drugą nagrodę zdobył za utwór „Where There is Hope” z Guiding Light. Bettis napisał motywy do wielu długo emitowanych seriali telewizyjnych. Wraz ze Stevem Dorffem napisał motyw przewodni do Growing Pains , Just the Ten of Us i My Sister Sam . Wraz z George'em Tiptonem napisał motywy do Empty Nest i Nurses .

Był nominowany do Złotego Globu i Oscara za Promise Me You'll Remember z Ojca chrzestnego III. Jego praca w filmach obejmuje również: Star Trek V: The Final Frontier, Body Rock, Twilight Zone: The Movie, The Lonely Guy, Legend (film z 1985 r.), Vision Quest (film), Supergirl (film z 1984 r.), The Men's Club, Pure Country, Nothing in Common, Cocktail (1988 film), 8 Seconds, Cobra_(1986_film), Back to the Beach, December Boys and Say_Anything….

W teatrze Bettis dostarczył teksty do musicali Lunch (trasa koncertowa 1994); Svengali (1992); The Last Session (nagroda krytyków LA Drama, Best Musical Score 1998); Say Goodnight (1999); Pure Country (2008) i ostatnio Josephine (2011). W 2011 Bettis został wprowadzony zarówno do Songwriters Hall of Fame, jak i Nashville Songwriters Hall of Fame.

John Bettis urodził się w Long Beach w Kalifornii jako syn Wayne'a Douglasa i Nellie Jane (House) Bettis. Dorastał w południowej Kalifornii, ale korzenie jego rodziny sięgają gór Ozark w stanie Missouri. Bettis został wprowadzony do muzyki country w bardzo młodym wieku. Bettis zaczął śpiewać i grać na trąbce, gdy miał osiem lat. W liceum zaczął grać na gitarze, był członkiem chóru, działał w teatrze. Uczęszczał do liceum San Pedro, które ukończył w 1964 roku. W wieku 16 lat wziął udział w przesłuchaniu i dostał główną rolę w licealnej produkcji Carousel, gdzie po raz pierwszy odkrył rzemiosło pisania piosenek. Wkrótce potem Bettis i jego dubler utworzyli folkowy duet i zaczęli występować i koncertować w folkowym obwodzie, otwierając koncerty przed takimi zespołami jak Hoyt Axton, Ian & Sylvia i The Dillards.

Po ukończeniu studiów uczęszczał do Long Beach State College. W CSULB Bettis pisał piosenki dla swojego chóru uniwersyteckiego (prowadzonego przez Franka Poolera), kiedy spotkał kolegę ze studiów Richarda Carpentera i jego siostrę Karen. Cała trójka założyła zespół Spectrum w 1966 roku. Aby zarobić na sprzęt, Bettis i Richard Carpenter utworzyli duet z Bettisem na banjo i Carpenterem na fortepianie i regularnie wykonywali złote przeboje w Disneylandzie.

W 1969 roku Richard i Karen Carpenter podpisali kontrakt z A&M Records. Ich debiutancki album Offer zawierał 11 piosenek, których współautorem był Bettis, ale nie odniósł komercyjnego sukcesu. Na prośbę właściciela wytwórni, Herba Alperta, zespół nagrał „Close to You”, kompozycję Bacharacha i Davida, w 1970 roku, która stała się pierwszym hitem Carpenters, wraz z napisanymi przez Bettisa/Carpentera „Goodbye to Love” i „Yesterday Once More”. W tym czasie Bettis spędzał pół roku w Nashville, powoli zapoznając się ze społecznością autorów piosenek. Po wysłuchaniu piosenki Carpenter / Bettis „Top of the World”, gwiazda country Lynn Anderson nagrała tę piosenkę, przynosząc Bettisowi pierwszy sukces w muzyce country. Anderson jako pierwsza wydała piosenkę jako singiel i uczyniła ją hitem w 1973 roku. Sukces nagrania Anderson skłonił The Carpenters do wydania ich wersji jako singla w tym samym roku. Wersja The Carpenters osiągnęła szczyt na pierwszym miejscu przez dwa tygodnie na liście Billboard Hot 100 w grudniu 1973 roku. Podczas gdy The Carpenters zdobyli sławę współautorami hitów, takich jak „Only Yesterday”, „I Need to Be in Love” i własnej wersji „Top of the World”, Bettis kontynuował pracę w Nashville. W 1978 roku Ronnie Milsap odniósł przebój numer jeden dzięki współautorstwa Bettisa „Only One Love in My Life”

W 1981 roku The Pointer Sisters przez trzy tygodnie zajmowały drugie miejsce na liście Billboard Hot 100, a także siódme miejsce na liście R&B z „Slow Hand”, napisanym przez Johna Bettisa i Michaela Clarka, a Conway Twitty uczynił go hitem numer jeden na liście Billboard Hot Country Singles w następnym roku. Clark i Bettis są także współautorami „Heart of the Night” Juice'a Newtona i „The Woman in Me” Donny Summer. W 1983 roku Bettis osiągnął swoje największe osiągnięcie dzięki „Human Nature”, balladzie napisanej na multi-platynowy album Michaela Jacksona Thriller . Pierwotnie wyrzucony fragment tekstu i melodii skomponowany przez Steve'a Porcaro z Toto, cała piosenka została później napisana w całości przez Bettisa i Porcaro w ciągu dwóch dni. Thriller stał się najlepiej sprzedającą się płytą wszechczasów, a „Human Nature” został od tego czasu nagrany przez Boyz II Men, Milesa Davisa, Johna Mayera, George'a Howarda, Christine Collister i Davida Benoit. Samplowali go również SWV, Ne-Yo, 2Pac, Lil Wayne, Nas, Jason Nevins i Chris Brown.

W tym samym roku „One of a Kind Pair of Fools” Barbary Mandrell osiągnęła pierwsze miejsce na krajowej liście przebojów. W 1985 roku Bettis przyjął zlecenie w Hollywood, aby napisać piosenkę do ścieżki dźwiękowej do filmu Vision Quest . Efektem końcowym była „Crazy for You”, piosenka, która nie została pierwotnie napisana, ale nagrana przez Madonnę, która również wykonuje ją w filmie. Piosenka była międzynarodowym hitem i doprowadziła do zmiany tytułu filmu na Crazy for You, kiedy został wydany w Wielkiej Brytanii i Australii. Być może najbardziej znanym dziełem Bettisa na zamówienie jest „As Long as We Got Each Other”, napisany wspólnie z długoletnim współpracownikiem Stevem Dorffem jako piosenka przewodnia do przebojowego serialu telewizyjnego ABC Network Growing Pains, śpiewana przez pięciokrotnego zdobywcę nagrody Grammy BJ Thomasa przez sześć sezonów, solo w sezonie 1; oraz jako duet z Jennifer Warnes w sezonach 2, 3, 5 i 7; oraz z Dusty Springfield w sezonie 4.

W 1988 roku wraz z Albertem Hammondem napisał „One Moment in Time”, który został nagrany przez Whitney Houston jako temat przewodni letnich igrzysk olimpijskich. John Bettis kontynuował opracowywanie eklektycznego katalogu do lat 90-tych „Can You Stop the Rain” z 1991 roku znalazło się na szczycie list przebojów R&B w 1991 roku dla Peabo Brysona. „If You Go Away” znalazł się na liście 20 najlepszych hitów w 1992 roku dla New Kids on the Block, a „Heartland”, ze ścieżki dźwiękowej do filmu Pure Country, był hitem numer jeden dla George'a Straita.

Bettis dostarczył teksty do musicali Lunch (tour 1994); Svengali (1992); The Last Session (nagroda krytyków LA Drama, Best Musical Score 1998); Say Goodnight (1999);Pure Country (2008), a ostatnio Josephine (2011).

Bettis był nominowany do Oscara i Złotego Globu za najlepszą piosenkę oryginalną za utwór „Promise Me You'll Remember” z filmu Ojciec chrzestny III. Inne nominacje to: nominacje do nagrody Grammy za najlepszą piosenkę R&B („Can You Stop the Rain”) oraz za najlepszą piosenkę, film i program telewizyjny („One Moment in Time”, motyw przewodni Igrzysk Olimpijskich w 1988 roku). Bettis otrzymał dwie nagrody Emmy: „Where There Is Hope” i „One Moment in Time” oraz nominacje do nagrody Emmy za najlepszą muzykę i teksty („Swept Away” i „As Long as We Got Each Other”). Był nominowany do Nashville Songwriters Association Song of the Year i Music City Song of the Year. W 2011 Bettis został wprowadzony zarówno do Songwriters Hall of Fame, jak i Nashville Songwriters Hall of Fame.

John Bettis obecnie mieszka w Nashville z żoną Mary i dziećmi.

Awards

Oscar [Muzyka filmowa]
Nominacje do Oscara [Muzyka filmowa]
1991 The Godfather Part III Best Music, Original Song
Grammy

Golden Globe [nominacje]

Kompozycje Johna Bettisa na listach przebojów

[with Richard Carpenter]
07/1972 Goodbye to Love The Carpenters 7.US/9.UK
06/1973 Top of the World Lynn Anderson 74.US
10/1973 Top of the World The Carpenters 1.US/5.UK
03/1975 Only Yesterday The Carpenters 4.US/7.UK
12/1981 Those Good Old Dreams The Carpenters 63.US

[with Paul Williams, Roger Nichols, Richard Carpenter ]
09/1972 I Won't Last a Day without You / Goodbye to Love The Carpenters 9.UK

[with Richard Carpenter,Albert Hammond]
06/1976 I Need to Be in Love The Carpenters 25.US/ 36.UK

[with R.C. Bannon]
06/1978 Only One Love in My Life Ronnie Milsap 63.US
08/1983 One of a Kind Pair of Fools Barbara Mandrell 1.Country Chart

[with Kerry Charter]
06/1978 So Hard Livin' without You Airwaves 62.US

[with Richard Carpenter,Michael Zager]
02/1981 Yesterday Once More / Nothing Remains the Same (medley) The Spinners 52.US

[with Michael Clark]
05/1981 Slow Hand The Pointer Sisters 2.US/10.UK
04/1982 Slow Hand Conway Twitty 1.Country Chart
11/1982 Heart of the Night Juice Newton 25.US
12/1982 The Woman in Me Donna Summer 33.US/62.UK
12/1988 Wild Again Starship 73.US
04/1994 The Woman in Me Heart 105.US

[with Jerry Goldsmith]
07/1983 Nights Are Forever Jennifer Warnes 105.US

[with Steve Porcaro]
07/1983 Human Nature Michael Jackson 7.US

[with Sylvester Levay ]
09/1984 Body Rock Maria Vidal 11.UK/48.US

[with Jon Lind]
03/1985 Crazy for You Madonna 1.US/2.UK

[with Don Barnes,Jim Vallance]
05/1986 Like No Other Night 38 Special 14.US

[with Albert Hammond]
09/1988 One Moment in Time Whitney Houston 5.US/1.UK
09/1991 When You Tell Me That You Love Me Diana Ross 2.UK
05/2005 When You Tell Me That You Love Me American Idol Finalists Season 4 39.US
09/1991 When You Tell Me That You Love Me Diana Ross 2.UK
12/2005 When You Tell Me That You Love Me Westlife 2.UK

[with Walter Afanasieff ]
05/1991 Can You Stop the Rain Peabo Bryson 52.US

[with Trey Lorenz & Walter Afanasieff]
12/1991 If You Go Away New Kids on the Block 16.US/9.UK

[with Steve Dorff ]
01/1993 Heartland George Strait 1.Country Chart

[with Brian Alexander Morgan, Steve Porcaro,Genard Parker, Kenny Ortiz & Gina Go-Go]
02/1994 Downtown SWV 19.UK

[with Brett James ]
07/2000 You Won't Be Lonely Now Billy Ray Cyrus 80.US

[with Jason Nevins,Steve Porcaro]
08/2003 I'm in Heaven Jason Nevins Presents U.K.N.Y 9.UK

[with Don Barnes,Jim Vallance]