Roy Buchanan

Roy Buchanan, (ur. 23 IX 1939 w Ozark, Alabama, USA - zm. 14 VIII 1988 w Fairfax, Wirginia), gitarzysta, wokalista i kompozytor. Syn pastora, w młodości był pod silnym wpływem muzyki - gospel. Na gitarze zaczął grać mając 9 lat. Sześć lat później uciekł z domu do Kalifornii, gdzie znalazł miejsce w muzycznej rewii Johnny'ego Otisa.

 

Z gwiazdą muzyki rockabilly Dale'em Hawkinsem nagrał utwór Suzie Q, który stał się przebojem. Uczestniczył także w nagraniach piosenkarzy Freddiego Cannona i Boba Lumana, a w 1968 założył własną grupę Soundmasters. Brał udział w licznych sesjach nagraniowych, angażowany przez duet kompozytorsko-producencki Jerry Leiber i Mike Stoller.
 

Jego solowe nagrania nie odnosiły żadnych sukcesów. W 1971 artykuł w piśmie "Rolling Stone" oraz program telewizyjny Najlepszy nieznany gitarzysta świata zwrócił uwagę na tego muzyka. Rok później zadebiutował w wytwórni Polydor własnym albumem Roy Buchanan, prezentującym szerokie zainteresowania stylistyczne, perfekcyjną technikę gry i niezwykłą inwencję improwizatorską. Fanami artysty stali się gitarzyści rockowi Eric Clapton, Jeff Beck i Robbie Robertson z grupy The Band. Kilka następnych albumów nie wniosło nic nowego, dopiero Loading Zone z 1977 okazał się bestsellerem.
 

Później artysta ponownie poszedł w zapomnienie, dopiero wytwórnia Alligator pozwoliła raz jeszcze zabłysnąć Buchananowi instrumentalną fantazją. Byt mistrzem gry na gitarze Fender Telecaster, znacznie gorszym wokalistą. Nieśmiały artysta, nie był w stanie udźwignąć roli wirtuoza-gwiazdy. Popełnił samobójstwo w policyjnej celi, zatrzymany za jazdę pod wpływem alkoholu.

Single

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
After Hours / Whiskers	Roy Buchanan	03.1961	-	-	BOMARC 315	[written by Erskine Hawkins]
Mule Train Stomp / Pretty Please	Roy Buchanan	10.1961	-	-	SWAN 4088	[written by Hy Heath,Johnny Lange,Fred Glickman]
Haunted House / Haunted House	Roy Buchanan	.1972	-	-	POLYDOR 14149	[written by Robert Geddins][produced by Peter K. Siegel]
Sweet Dreams / Sweet Dreams	Roy Buchanan	03.1973	40[3]	-	POLYDOR 14178	[written by D. Gibson][produced by Peter K. Siegel][oryginalnie nagrana przez Farona Younga]
Rescue Me / I'm A Ram	Roy Buchanan	02.1975	-	-	POLYDOR 14265	[written by C. Smith, R. Miner][produced by Ed Freeman]
Keep What You Got / Caruso	Roy Buchanan	.1976	-	-	ATLANTIC 3342	[written by Roy Buchanan, Joe Mardin ][produced by Arif Mardin]
Green Onions / The Circle	Roy Buchanan	07.1977	-	-	ATLANTIC 3414	[written by Booker T. Jones, Steve Cropper, Lewis Steinberg, Al Jackson][produced by Stanley Clarke]
The Circle / The Circle	Roy Buchanan	10.1977	-	-	ATLANTIC 3433	[written by Roy Buchanan, Ron Foster, Scott Musmanno][produced by Stanley Clarke]
Down By The River / Supernova	Roy Buchanan	.1978	-	-	ATLANTIC 3489	[written by Neil Young][produced by Raymond Silva]

Albumy

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Roy Buchanan	Roy Buchanan	09.1972	-	107[12]	Polydor 5033	[produced by Peter K. Siegel]
Second Album	Roy Buchanan	03.1973	-	86[13]	Polydor 5046	[produced by Peter K. Siegel]
That's What I Am Here For	Roy Buchanan	02.1974	-	152[10]	Polydor 6020	[produced by Jay Reich, Jr.]
In the Beginning	Roy Buchanan	12.1974	-	160[6]	Polydor 6035	[produced by Ed Freeman]
Street Called Straight	Roy Buchanan	05.1976	-	148[7]	Atlantic 18 170	[produced by Arif Mardin]
Loading Zone	Roy Buchanan	06.1977	-	105[8]	Atlantic 18 219	[produced by Stanley Clarke]
You're Not Alone	Roy Buchanan	05.1978	-	119[7]	Atlantic 19 170	[produced by Raymond Silva]
My Babe	Roy Buchanan	01.1981	-	193[2]	Waterhouse 12	[produced by Roy Buchanan]
When a Guitar Plays the Blues	Roy Buchanan	08.1985	-	161[13]	Alligator 4741	[produced by Roy Buchanan, Dick Shurman, Bruce Iglauer]
Dancing on the Edge	Roy Buchanan	06.1986	-	153[8]	Alligator 4747	[produced by Roy Buchanan, Dick Shurman, Bruce Iglauer]

Ruth Brown

Ur. 30.01.1928 w Portsmouth w stanie Wirginia (USA). Swoje pierwsze muzyczne kroki stawiała w dzieciństwie w chórze gospel prowadzonym przez jej ojca. W 1948, kiedy występowała w Waszyngtonie z formacją męża, Jimmy'ego, zwróciła uwagę Willisa Conovera, prezentera jazzowych audycji "Głosu Ameryki", który zarekomendował ją Ahmetowi Ertegunowi z nowo powstałej wytwórni Atlantic Records. Brown podpisała kontrakt; niestety, w drodze do Nowego Jorku, gdzie miała wystąpić w Appolo Theatre, została poważnie poturbowana w wypadku samochodowym i dziewięć miesięcy spędziła w szpitalu.

 

W 1950r wylansowała piosenkę "Teardrop From My Eye", która przyniosła Atlantic spore dochody. W latach późniejszych nagrała jeszcze kilka innych przebojowych utworów, jak np. "5-10-15 Hours" (1952) czy "Mama, He Treats Your Daughter Mean" (1953). Była pierwsza prawdziwą gwiazdą Atlantic i stała się jedną z największych osobistości rhythm and bluesa lat 50., tworząc pomost pomiędzy nim a wczesnym rock and rollem.
 

Płyty Brown wyróżniały się ciekawym brzmieniem wynikającym z połączenia jej bogatego, ekspresyjnego głosu oraz zmysłowych improwizacji saksofonowych (początkowo Budda Johnsona, potem Williego Jacksona). W latach 1949-55 jej piosenki utrzymywały się na listach przebojów przez 129 tygodni i pięć razy zajęły pierwsze miejsce. Przynależność do świata rhythm and bluesa nie ograniczała jej kontaktów z jazzem: na samym początku kariery należała na krótko do orkiestry Lucky'ego Millindera, potem nagrywała z Jerome'em Richardsonem i orkiestrą Thada Jonesa i Mela Lewisa. Z typową dla siebie soulową interpretacją śpiewała tak różne utwory, jak "Yes, Sir, That's My Baby", "Sonny Boy", "Black Coffee" oraz "I Can Dream, Can't I".
 

W 1989 otrzymała Tony Award za rolę w broadwayowskim przedstawieniu "Black And Blue", a w latach 90-tych jej występy w nowojorskich klubach Michel's Pub i Blue Note zyskiwały entuzjastyczne recenzje. W 1993 występowała na żywo w jednej z nowojorskich stacji radiowych, a w 1994 odbyła trasę koncertową po Europie, ku wielkiej radości stosunkowo niewielkiej, ale oddanej grupki entuzjastów jej talentu. 

Single

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
So Long / It's Raining	Ruth Brown	09.1949	-	-	Atlantic 879	[written by Remus Harris/Irving Melsher/Russ Morgan][4[10].R&B; Chart]
Teardrops From My Eyes / Am I Making the Same Mistake Again?	Ruth Brown	09.1950	-		Atlantic 919	[written by Rudy Toombs][1[11][25].R&B; Chart]
I'll Wait for You / Standing on the Corner	Ruth Brown	03.1951	-	-	Atlantic 930	[written by Rudy Toombs][3[4].R&B; Chart]
I Know / I Don't Want Anybody (If I Can't Have You)	Ruth Brown	07.1951	-	-	Atlantic 941	[written by Harold Abramson/Ahmet Ertegun/Rudy Toombs][7[4].R&B; Chart]
5-10-15 Hours / Be Anything (But Be Mine)	Ruth Brown	03.1952	-	-	Atlantic 962	[written by Rudy Toombs][1[7][16].R&B; Chart]
Daddy Daddy / Have a Good Time	Ruth Brown with The James Quintet	08.1952	-	-	Atlantic 973	[written by Rudy Toombs][3[9].R&B; Chart]
(Mama) He Treats Your Daughter Mean / R.B. Blues	Ruth Brown	03.1953	-	23[3]	Atlantic 986	[gold-US][written by Herb Lance, John Wallace, Charlie Singleton][1[5][16].R&B; Chart]
Wild Wild Young Men / Mend Your Ways	Ruth Brown	05.1953	-	-	Atlantic 993	[written by Ahmet Ertegun][A:3[10].R&B; Chart];B:7[2].R&B; Chart]
Oh What a Dream / Please Don't Freeze	Ruth Brown	07.1954	-	-	Atlantic 1036	[written by Chuck Willis][1[8][17].R&B; Chart]
Mambo Baby / Somebody Touched Me	Ruth Brown	10.1954	-	-	Atlantic 1044	[written by Rose Marie McCoy/Charlie Singleton][1[1][12].R&B; Chart]
Bye Bye Young Men / Ever Since My Baby's Been Gone	Ruth Brown with The James Quintet	01.1955	-	-	Atlantic 1051	[written by Dossie Terry][13[1].R&B; Chart]
I Can See Everybody's Baby / As Long as I'm Moving	Ruth Brown	06.1955	-	-	Atlantic 1059	[A:written by Leroy Kirkland/Mamie Thomas][B:written by Chuck Calhoun][A:[7[7].R&B; Chart;B:4[8].R&B Chart]
It's Love Baby (24 Hours of the Day) / What'd I Say	Ruth Brown	09.1955	-	-	Atlantic 1072	[written by Ted Jarrett][4[7].R&B; Chart]
Love Has Joined Us Together/ I Gotta Have You	Ruth Brown And Clyde McPhatter	12.1955	-	-	Atlantic 1077	[written by Marguerite James/Dick Smith][8[3].R&B; Chart]
I Want to Do More / Old Man River	Ruth Brown	12.1955	-	-	Atlantic 1082	[written by Jerry Leiber/Mike Stoller][3[7].R&B; Chart]
Sweet Baby Of Mine / I'm Getting Right	Ruth Brown	05.1956	-	-	Atlantic 1091	[written by Bobby Sharp][10[1].R&B; Chart]
Lucky Lips / My Heart Is Breaking Over You	Ruth Brown	02.1957	-	25[9]	Atlantic 1125	[written by Jerry Leiber, Mike Stoller][6[10].R&B; Chart]
This Little Girl's Gone Rockin' / Why Me	Ruth Brown	09.1958	-	24[10]	Atlantic 1197	[written by Bobby Darin, Mann Curtis][7[4].R&B; Chart][side B:17[5].R&B; Chart]
Jack O'Diamonds / I Can't Hear a Word You Say	Ruth Brown	06.1959	-	96[2]	Atlantic 2026	[written by Jerry Leiber, Mike Stoller][23[2].R&B; Chart]
I Don't Know/Papa Daddy	Ruth Brown	10.1959	-	64[6]	Atlantic 2035	[written by Brook Benton, Bobby Stevenson][5[11].R&B; Chart]
Don't Deceive Me / I Burned Your Letter	Ruth Brown	03.1960	-	62[8]	Atlantic 2052	[written by Dave Bartholomew, Fats Domino][10[5].R&B; Chart][#6 r&b; chart hit for Chuck Willis in 1953]
Shake a hand/Say it again	Ruth Brown	06.1962	-	97[2]	Phillips 40 028	[written by Morris][#1 r&b; hit for Faye Adams in 1953]
(Mama) He Treats Your Daughter Mean / Hold my hand	Ruth Brown	09.1962	-	99[1]	Phillips 40 056	[written by Johnny Wallace, Herbert J. Lance]

Sara Bareilles

Sara Bareilles (ur. 7 grudnia 1979 roku w Eureka, Kalifornia) - amerykańska wokalistka, kompozytorka i pianistka.Zyskała rozgłos dzięki sukcesowi singla Love Song, który dotarł na pierwsze miejsce zestawienia Billboard Pop Charts.Sara Bareilles urodziła się i dorastała w Eureka, w stanie Kalifornia. Uczęszczała do szkolnego chóru, oraz teatru, gdzie wystawiała swoje musicale. Szkołę ukończyła w 1998 roku uhonorowana w księdze pamiątkowej Najbardziej Utalentowaną Studentką.

 

Naukę kontynuowała w University of California. Tam została członkiem studenckiego zespołu a cappella. PóĽniej jej utwór Gravity znalazł się na kompilacji Best of College A Cappella 2004. Bareilles wystąpiła również wraz z zespołem Maroon 5 w programie MTV TRL. W czasie studiów brała udział w akademickich konkursach talentów, kilkakrotnie je wygrywając.
Po ukończeniu studiów Bareilles grała w lokalnych klubach i barach. W 2003 roku wydała dwie płyty demo będące zapisem jej koncertowych dokonań.
 

W styczniu 2004 wydała swój pierwszy album długogrający, zatytułowany Careful Confessions. W tym samym roku sprawdziła się jako wokalistka grając swoją piosenkę Undertow w hinduskim filmie "Girl Play". 15 kwietnia 2005 roku podpisała swój pierwszy kontrakt z wytwórnią Epic. Reszta roku upłynęła jej na pisaniu i komponowaniu piosenek do nadchodzącego albumu.
 

W 2006 roku jej utwór Gravity został wykorzystany w niezależnym filmie Katherine Brookes, zatytułowanym Loving Annable. W tym samym roku wyruszyła w trasę koncertową z Marc’em Broussard’em. Na początku 2007 roku Bareilles supportowała przed koncertami wielu artystów, tj. Mika, Maroon 5, czy James Blunt.
 

W czerwcu 2007 roku jej debiutancki album dla wielkiej wytwórni- Little Voice osiągnął status najchętniej kupowanego albumu w pierwszym tygodniu sprzedaży, w serwisie iTunes, i zadebiutował na #45 pozycji na liście Billboard 200. Po tym, jak piosenka Love Song została wykorzystana w reklamie serwisu Rhapsody, szybko podniosła swoje notowania na listach przebojów, zdobywając #16 miejsce na liście Billboard. 27 grudnia 2007 roku singiel otwierał już pierwszą dziesiątkę w notowaniu Billboard, a Bareilles wystąpiła w popularnych programach telewizyjnych: The Tonight Show with Jay Leno, oraz The Today Show.
 

14 lutego 2008 roku album Little Voice osiągnął status złotej płyty. 27 lutego album uzyskał 7 pozycję w zestawieniu Billboard 200, a singiel Love Song pokrył się podwójną platyną w kwietniu 2008 roku.
Artyska wyruszyła w trasę z Counting Crows, oraz Maroon 5, a w maju 2008 roku występowała wraz z Rachael Yamagata.

Jej trzeci album studyjny Kaleidoscope Heart został wydany 7 września 2010 roku. Singiel King of Anything był nominowany do nagrody Grammy 2010 w kategorii Best Female Pop Vocal Performance. Album został wydany w Niemczech 11 lutego 2011 roku. Czwarty album studyjny Bareille, The Blessed Unrest, został wydany 16 lipca 2013 roku i przyniósł artystce czwartą nominację do nagrody Grammy w kategorii Album Roku podczas rozdania nagród Grammy 2013. W październiku 2015 Bareilles opublikowała swoją książkę Sounds Like Me - My Life .  

W tym samym miesiącu musical Waitress z piosenkami i tekstami napisanymi przez Bareilles  miał swoją premierę w nowojorskim American Repertory Theatre (ART). Na Broadwayu był wystawiany w Brooks Atkinson Theatre od 24 kwietnia 2016 do 5 stycznia 2020 z 33 pokazami i 1544 regularnymi przedstawieniami. Z powodzeniem działał również na londyńskim West Endzie od 8 lutego 2019 do 14 marca 2020. Sam Bareilles przez kilka miesięcy wcielała się w rolę Jenny w obu produkcjach. W 2018 roku Bareilles wcieliła się w rolę Marii Magdaleny w musicalu na żywo NBC Jesus Christ Superstar - Live in Concert. Od 2021 roku występuje jako Dawn Solano w serialu Girls5eva. Bareilles spotyka się z aktorem Joe Tippettem od 2016 roku, którego poznała przy produkcji muzycznej.

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Love Song	Sara Bareilles	06.2007	4[28]	4[41]	Epic 88697315932	[6x-platinum-US][platinum-UK][written by Sara Bareilles, Greg S. Edwards][produced by Eric Rosse, Greg S. Edwards]
Bottle It Up	Sara Bareilles	04.2008	-	107[7]	Epic 88697387442	[gold-US][written by Sara Bareilles][produced by Eric Rosse]
Come Home	OneRepublic With Sara Bareilles	08.2009	-	80[1]	Mosley / Interscope 06025 2724537	[written by Ryan Tedder][produced by Ryan Tedder]
Winter Song	Ingrid Michaelson featuring Sara Bareilles	12.2008	-	118[2]	Epic	[written by Sara Bareilles,Ingrid Michaelson][produced by John Alagia]
Gravity	Sara Bareilles	02.2009	-	-	Epic	[2x-platinum-US][silver-UK][written by Sara Bareilles][produced by Eric Rosse]
King of Anything	Sara Bareilles	07.2010	-	32[22]	Epic	[platinum-US][written by Sara Bareilles][produced by Neal Avron]
Uncharted	Sara Bareilles	05.2011	-	116[8]	Epic	[written by Sara Bareilles][produced by Neal Avron]
Brave	Sara Bareilles	02.2009	48[6]	23[42]	Epic USSM 11301638	[3x-platinum-US][silver-UK][written by Sara Bareilles,Jack Antonoff][produced by Mark Endert]
I Choose You	Sara Bareilles	05.2014	-	81[5]	Epic	[gold-US][written by Sara Bareilles ,Jason Blynn, Pete Harper][produced by Mark Endert]

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Little Voice	Sara Bareilles	07.2007	9[11]	7[55]	Columbia 88697310512	[2x-platinum-US][silver-UK][produced by Eric Rosse]
Kaleidoscope Heart	Sara Bareilles	09.2010	138	1[1][27]	Epic 88697823282	[gold-US][produced by Neal Avron]
iTunes Live from SoHo	Sara Bareilles	02.2011	-	107[1]	Epic	-
Once Upon Another Time (EP)	Sara Bareilles	06.2012	-	8[2]	Epic 88725408912 [US]	[produced by Ben Folds]
The Blessed Unrest	Sara Bareilles	08.2013	-	2[50]	Epic 88883 735612 [US]	[gold-US][produced by Sara Bareilles,Mark Endert,John O'Mahony,Kurt Uenala]
Brave Enough: Live at the Variety Playhouse	Sara Bareilles	11.2013	-	66[1]	Epic 88883 77360 9 [US]	[produced by Bryan Mir, Josh Adams]
What's Inside: Songs from Waitress	Sara Bareilles	11.2015	-	10[6]	Epic 8875160632 [US]	[produced by Neal Avron,Sara Bareilles]
Amidst the Chaos	Sara Bareilles	04.2019	-	6[2]	Epic 19075931042	[produced by T Bone Burnett]

Susan Boyle

Susan Boyle (ur. 1 kwietnia 1961r w Blackburn, West Lothian, w Szkocji) - brytyjska piosenkarka, uczestniczka i zdobywczyni drugiego miejsca III edycji brytyjskiej wersji konkursu Got Talent - Britain's Got Talent.

Boyle zdobyła rozgłos wykonaniem utworu "I Dreamed a Dream" z musicalu Les Misérables, wyemitowanym przez stację ITV3 11 kwietnia 2009 roku. Czterdziestoośmioletnia, samotna, zaniedbana gospodyni domowa wzbudziła swymi odpowiedziami na pytania niedowierzanie, dezaprobatę oraz lekceważące podejście zarówno widowni, jak i jury. Brawurowe wykonanie trudnego technicznie utworu spowodowało, że zaledwie po kilkunastu sekundach od rozpoczęcia występu zgromadzeni w sali słuchacze, nie mogąc opanować zdumienia i euforii, zareagowali owacjami na stojąco.
 

Artykuły o niej pojawiły się w gazetach i serwisach na całym świecie, takich jak polska Rzeczpospolita, indyjski The Times of India, niemiecki Der Spiegel, chiński Xinhua, brazylijski Zero Hora, izraelski Ynet i arabskojęzyczny Al Arabiya. Filmy wideo z jej występem umieszczone w Internecie zostały wyświetlone w kilkanaście dni ponad 100 milionów razy. Najpopularniejszy z nich pobił rekord liczby wyświetleń w ciągu tygodnia. Rzecznik prasowy serwisu YouTube Julie Supan powiedziała, że w czasie czterech lat pracy nie widziała filmu szybciej zdobywającego popularność. Według Los Angeles Times jej popularność w Internecie jest tak duża, ponieważ w krótkim klipie zawarty jest szereg różnych emocji, co czyni go idealnym dla tego medium. Magazyn Forbes przewiduje, że Boyle podąży śladami Paula Pottsa i przez następne dwa lata może zarobić kilka milionów funtów.
 

Po wyemitowaniu programu Boyle otrzymała propozycje od wytwórni filmowych i muzycznych, została zaproszona do amerykańskiego talk-show prowadzonego przez Larrego Kinga, była parodiowana przez Jay Leno. Nawiązanie do wykonania przez Boyle utworu "I dreamed a dream" pojawiło w odcinku serialu South Park pod tytułem "Fatbeard", wyemitowanym 22 kwietnia 2009. 

Single
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
I Dreamed a Dream	Susan Boyle	12.2009	1[4][37]	1[6][29]	Syco Music MIUCT 8235	[silver-UK][written by Alain Boublil,Claude-Michel Schönberg,Herbert Kretzmer,Jean-Marc Natel][produced by Steve Mac]
Wild Horses	Susan Boyle	11.2009	9[6]	98[1]	Syco Music MIUCT 8237	[written by Mick Jagger,Keith Richards][produced by Steve Mac]
You'll See	Susan Boyle	12.2009	197[1]	-	Syco Music	[written by Madonna,David Foster]
Perfect Day	Susan Boyle	11.2010	124[3]	-	Syco Music	[written by Lou Reed][produced by Steve Mac]
I Know Him So Well	Susan Boyle with Geraldine McQueen	04.2011	11[3]	-	Syco Music GBHMU 1100002	[written by Tim Rice, Björn Ulvaeus, Benny Andersson]
O Come, All Ye Faithful	Susan Boyle with Elvis Presley	12.2013	48[2]	-	Syco Music GBHMU 1000054	-

Albumy
Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
I Dreamed a Dream	Susan Boyle	11.2009	1[4][39]	1[6][59]	Syco Music 88697554542	[4x-platinum-US][7x-platinum-UK][produced by Steve Mac and Simon Cowell]
The Gift	Susan Boyle	11.2010	1[1][11]	1[4][33]	Syco Music 88697720772	[3x-platinum-US][2x-platinum-UK][produced by Steve Mac]
Someone to Watch Over Me	Susan Boyle	11.2011	1[1][10]	4[14]	Syco Music 88697962522	[gold-US][platinum-UK][produced by Steve Mac]
Standing Ovation: The Greatest Songs from the Stage	Susan Boyle	12.2012	7[8]	12[12]	Syco Music 88725435722	[gold-UK][produced by Richard "Biff" Stannard, Ash Howes]
Home for Christmas	Susan Boyle	12.2013	9[5]	17[16]	Syco Music 88883744732	[gold-UK][produced by Cliff Masterson ,Steve Anderson]
Hope	Susan Boyle	12.2014	13[8]	16[9]	Syco Music 88875009332	[silver-UK][produced by Cliff Masterson, Steve Anderson, Ash Howes, Ken Watts, Kennedy Aitchison]
A Wonderful World	Susan Boyle	12.2016	22[6]	150[1]	Syco Music 88875139052	[silver-UK][produced by Steve Anderson and Cliff Masterson]
Ten	Susan Boyle	06.2019	5[4]	-	Syco Music 19075889832	[produced by Steve Anderson and Cliff Masterson]

Tony Banks

 Tony Banks (ur.27.03.1950, East Hoathly, Sussex, Wielka Brytania) - k, g, b, perc, voc; kompozytor, autor tekstów, producent nagrań. Pochodzi z licznej rodziny prowincjonalnego nauczyciela. Od najmłodszych lat uczył się grać na skrzypcach i fortepianie, ale w tym czasie o wiele bardziej niż ćwiczenie gam pociągały go przedmioty ścisłe. Dopiero podczas nauki w Charterhouse, elitarnej szkole z internatem na przedmieściu Godalming w hrabstwie Surrey, odkrył radość muzykowania .Ku uciesze kolegów grał na przerwach wyuczone ze słuchu melodie The Beatles czy The Animals. Później zafascynowały go ambitne zespoły rockowe w rodzaju The Nice z Keithem Emersonem. Interesujące dla siebie zjawiska zaczął też odkrywać w świecie wielkiej muzyki, jak twórczość Maurice'a Ravela czy Siergieja Rachmaninowa. 

Był pianistą The Garden Wall, amatorskiej grupy rockowej działa|ącej w połowie lat sześćdziesiątych w Charterhouse, a później, w 1967, znalazł się w składzie Genesis, zespołu utworzonego m.in. przez jej byłych członków. Musiał wierzyć w jego przyszłość, skoro przerwał po roku studia filozoficzne i fizyczne w Sussex University, aby skoncentrować się na karierze muzyka. I nie zawiódł się - z Genesis odniósł światowy sukces.
 

Odgrywał zawsze bardzo ważną rolę w zespole, i jako kompozytor (jego wyłącznym dziełem były takie utwory, jak A Trick Of The Tail, Mad Mad Moon, One For The Vine, All In A Mouse's Night, Afterglow, Undertow, Many Too Many, Cul-de-sac, Heathaze czy Me And Sarah Jane), i jako autor tekstów (to on napisał słowa do wielu piosenek, nawet tych wcześniejszych, zwykle przypisywanych wokaliście Peterowi Gabrielowi, np. White Mountain, Time-Table, Firth Of Fifth czy The Cinema Show) Miał też od samego początku ogromny wkład w brzmienie grupy, zrazu subtelne, fortepianowe, później cięższe, organowe, następnie jeszcze bardziej zawiesiste, melotronowe, a w pewnym okresie o niemal orkiestrowym rozmachu dzięki wprowadzeniu syntezatorów.
 

W Genesis zaczęła się jego kariera artystyczna i do Genesis właściwie się ograniczyła. Nagrał co prawda kilka płyt autorskich, ale żadna nie odniosła większego sukcesu, z wyjątkiem pierwszej, "A Curious Feeling", wydanej w październiku 1979, odnotowanej w trzeciej dziesiątce brytyjskich list bestsellerów. Nagrał ją w Polar Studios w Sztokholmie z Davidem Hentschelem jako współproducentem oraz dwoma muzykami, Kimberleyem Beaconem, byłym wokalistą String Driven Thing, oraz Chesterem Thompsonem, perkusistą współpracującym z Genesis (sam zagrał na wszystkich instrumentach oprócz bębnów). Przedstawił muzyczną opowieść o człowieku, który w młodości złożył obietnicę, że będzie unikał miłości, jeśli dana mu będzie mądrość, ale po latach nie potrafił słowa dotrzymać. 

 Poetyckim tekstom towarzyszyła muzyka pełna uroku, potwierdzająca wielką inwencję melodyczną i kolorystyczną, dorównująca dokonaniom Genesis (np. Lucky Me, After The Lie, You). Album zawierał też kompozycje instrumentalne, m.in. From The Undertow, stworzoną dwa lata wcześniej jako część przygotowanej razem z Mikiem Rutherfordem, gitarzystą Genesis, ilustracji dźwiękowej do filmu Shout (Wrzask; 1978, reż. Jerzy Skolimowski). "A Curious Feeling" towarzyszyły single For A While/From The Undertow z października 1979 i For A While (remiks)/A Curious Feeling z lipca 1980.
 

Następnym dziełem Banksa była płyta "The Wicked Lady" z kwietnia 1983, z muzyką do identycznie zatytułowanego filmu Michaela Winnera, częściowo nagraną przez samego kompozytora, częściowo powierzoną orkiestrze (ukazał się też singel: The Wicked Lady/The Wicked Lady -wersja orkiestrowa), już dwa miesiące później trafił na rynek następny album, "The Fugitive", promowany singlami This is Love/Charm z kwietnia i And The Wheels Keep Turning/Man Of Spells z sierpnia tego roku. Tym razem Banks sam zaśpiewał swoje piosenki, a do udziału w nagraniach zaprosił takich instrumentalistów, jak Daryl Stuermer - g, jeszcze jeden współpracownik Genesis, oraz Mo Foster - b i Steve Gadd - dr. Zaproponował wszakże repertuar mniej udany niż na "A Curious Feeling", bardziej błahy, bliższy popu (np. This Is Love, Man Of Spells, So You'll Never Leave Me, And The Wheels Keep Turning, At The Edge Of Night).
 

W maju 1986 ukazała się następna po "The Wicked Lady" płyta filmowa artysty - "Soundtracks" z muzyką do Quicksilver (Żywe srebro; 1986, reż. Tom Donnelly) i Lorca And The Outlaws (1986). Wyróżniały się trzy piosenki: Short Cut To Somewhere, zaśpiewana przez Fisha, Lion Of Symmetry, zaśpiewana przez Toyah, oraz You Call This Victory, zaśpiewana przez Jima Diamonda, ale i kompozycje instrumentalne, zwłaszcza Quicksilver Suite, mogły się podobać fanom Genesis.
 

Album "Bankstatement" z sierpnia 1989 firmował nieoczekiwanie nazwą Bankstatement, mimo że zebrani w studiu muzycy bynajmniej nie stanowili zespołu z prawdziwego zdarzenia. Oprócz znanego gitarzysty Steve'a Hillage'a, także współproducenta, byli to m.in.: Alistair Gordon - voc, Jayney Klimek - voc, Pino Palladino -b i Vinnie Colaiuta - dr, perc, oraz z sekcja instrumentów dętych Phantom Horns w składzie: Gary Barnacle - s, Martin Robertson - s, John Thirkell - tp, Derek Watkins -tp, Pete Thoms - tb. Płyta okazała się kolejną po "The Fugitive" próbą stworzenia chwytliwego, poprockowego, a chwilami soulowo-funkowego repertuaru (np. Throwback, Big Man, Queen Of Darkness, That Night). Ceniona przez samego artystę, zupełnie nie spodobała się publiczności, tak jak towarzyszące jej single: Throwback/Thursday The Twelfth z lipca 1989 i I'll Be Waiting/Diamonds Aren't So Bad z października tego roku.
 

O wiele bardziej interesującym dokonaniem był album "Still" z maja 1991, promowany singlami I Wanna Change The Score/Hero For An Hour z maja 1991, The Gift/Back To Back z lipca tego roku i Still It Takes Me By Surprise/The Finał Curtain z lutego 1992. Współproducentem był Nick Davis, a w nagraniach wzięli udział m.in. Fish, Klimek, Palladino, Robertson, Nick Kershaw - voc, Andy Taylor -voc z The Jazz Devils, James Eller - b i Graham Broad - dr. A muzyka miała w sobie znowu wiele z klasy dokonań Genesis (np. utwory Another Murder Of A Day, śpiewany przez Fisha, i Hero For An Hour, śpiewany przez samego Banksa), choć w repertuarze nie zabrakło nijakich piosenek (np. I Wanna Change The Score i Red Day On Blue Street, śpiewane przez Kershawa).
 

Następną płytę, "Strictly Inc." z września 1995, Banks nagrał w duecie z Jackiem Huesem - voc, g, znanym z zespołu Wang Chung, i sygnował nazwą Strictly Inc. Współproducentem ponownie był Davis, a w sesji wzięli też udział: Stuermer -g, Nathan East- b i John Robinson -dr. Album powstał według podobnej recepty co "Still". Zawierał zarówno utwory, jakich nie powstydziłby się zespół Genesis (np. nastrojowe ballady Walls Of Sound i A Piece Of You, podniosła kompozycja Never Let Me Know, suita Island In The Darkness), jak i repertuar bliższy konfekcyjnego popu (np. Charity Balls i Strictly Incognito). Tak jak poprzednie - nie zdobył uznania słuchaczy.

Single

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Shortcut To Somewhere/Smilin' Jack Casey	Fish & Tony Banks	10.1986	75[2]	-	Charisma CB 426	[written by Tony Banks/Fish ][produced by Richard James Burgess ]
I Wanna Change the Score/Hero For An Hour	Tony Banks And Nik Kershaw	06.1991	76[2]	-	Virgin VST 1347	[written by Tony Banks][produced by Nick Davis, Tony Banks ]

Albumy

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
A Curious Feeling	Tony Banks	10.1979	21[5]	171[5]	Charisma CAS 1148	[produced by Tony Banks/David Hentschel ]
The Fugitive	Tony Banks	06.1983	50[2]	-	Charisma TBLP 1	[produced by Tony Banks]