Wziął udział w Cantagiro 1970 z piosenką Grande come il mare, a w tym samym roku z piosenką Il pianista di quella sera w Un disco per l'estate. Następnie przeniósł się do Fonit Cetra, gdzie nagrał między innymi delikatną piosenkę „Dietro i suoi occhi”, ale także doskonały „rock & roll” w czystym stylu Celentano zatytułowany „You Got Wise”. W 1981 roku, po okresie trudności artystycznych, powrócił z płytą Due Ali Blu , na której widnieje akompaniament muzyczny do „i Ragazzi del Clan”, a producentem był Adriano Celentano.
W latach 80. i 90-tych wydał kolejne nowe nagrania, w tym „La terra di Romagna”, „L'uomo chimica” i „L'uomo di Las Vegas”. Dołączył do orkiestry muzyki tanecznej „I Principi”, z którą przez kilka sezonów koncertował po Włoszech. W drugiej połowie lat 90-tych, także dzięki inicjatywie niektórych wytwórni płytowych, które zaczęły drukować na płytach CD wiele przebojów piosenkarzy z lat 60. i 70-tych (często reinterpretowanych i przerabianych przez samych artystów), Pio zdołał także redystrybuować niemal wszystkie z jego dyskograficznego repertuaru na nośnikach cyfrowych, publikując kilka zbiorów, w tym „Pio in concerto” i „Pio canta i segreti del Celebre”, często sprzedając je – jak wielu innych artystów już zaczęło to robić – pod koniec swojej kariery. koncertów, jeśli nie nawet „brevi manu” dla znajomych i fanów rozsianych po Riwierze Romagna. W 1999 roku wydał album ze starymi i nowymi przebojami, które nagrał ze swoim przyjacielem Gino Santercolem, L'ultimo del clan, zawierający piosenkę o tym samym tytule, napisaną wspólnie z Gino Santercolem.
Adriano Celentano, po wielu latach, w których nie miał już z nimi żadnej współpracy artystycznej, zaprasza dwójkę przyjaciół do odcinka swojego programu telewizyjnego Francamente me ne infischio, w którym najpierw Pio sam wykonuje „Give me the right”, a później prezentuje „Ostatni klan” razem z Gino. Album, wydany w wersji CD, zawiera zabawny komiks narysowany przez Roberto Salvettiego, który w skrócie opowiada pełną przygód historię artystyczną Pio. W tym samym roku wydał swoją pierwszą książkę autobiograficzną zatytułowaną Dlaczego pozostałem Pio. Kontynuował działalność koncertową, występując z Giacomo Celentano, a w 2003 roku wydał także nowy album Sogno Santarcangelo, wyprodukowany przez Edizioni Casadei Sonora Riccardy Casadei (córki Secondo, autora Romagna mia), w którym wziął udział poeta Tonino .
Do albumu dołączony jest również komiks Roberto Salvettiego, do którego scenariusz napisał sam Pio. Na albumie gościnnie wystąpił również Gino Santercole, który zawsze, gdy zachodziła taka potrzeba, oferował Pio współpracę, zarówno swoim głosem, jak i gitarą Gretsch. Również w 2003 roku prezydent Republiki Włoskiej Carlo Azeglio Ciampi nadał mu tytuł Kawalera Republiki; Ponadto w tym samym roku rodzinne miasto jego rodziców, Casteldelci w Montefeltro, przyznało mu honorowe obywatelstwo „za zasługi artystyczne i wartości ludzkie, które potrafił przekazać nowym pokoleniom”. W 2006 roku wydał płytę DVD Pio in concerto, w której wziął udział także Giacomo Celentano. Później powrócił do współpracy ze swoim przyjacielem Gino Santercolem, z którym nagrał piosenkę „Valentino vai”, dedykowaną mistrzowi motocyklowemu Valentino Rossiemu. Po długiej przerwie w śpiewaniu poświęcił się pisaniu książek, takich jak „Minime e massime a tempo di Rock” i nowszej autobiograficznej „L'ultimo del Clan: tutta la verità”. Jego córka, Federica Trebbi, również zaczęła śpiewać.
Single na listach przebojów
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz