Danny Kaye

Danny Kaye (ur. 18 stycznia 1913r - zm. 3 marca 1987r) był wspaniałym amerykańskim artystą estradowym o ogromnym zakresie twórczym, obejmującym taniec, popularne piosenki, muzykę klasyczną, skomplikowane wiersze, imitacje i improwizacje, które połączyły się w zupełnie unikalny styl. Był równie popularny i czuł się jak w domu na scenie, w telewizji, na srebrnym ekranie i w radiu. W trakcie swojej kariery talenty Kaye'a były chwalone jako głęboko oryginalne i amerykańskie.
 

Urodzony jako David Daniel Kaminsky w Brooklynie w 1913 roku, Danny Kaye był synem rosyjskiego krawca-imigranta. Po rzuceniu szkoły średniej pracował dla stacji radiowej, a później jako komik w Catskills. Znane jako „The Borscht Belt”, miejsca w Catskills były często miejscem eksperymentów komików i innych artystów. Po swoim solowym sukcesie w Catskills, młody Kaye dołączył do zespołu tanecznego Dave'a Harveya i Kathleen Young w 1933 roku. W wieczór otwarcia stracił równowagę, a publiczność wybuchła rykiem śmiechu. Później włączył to do swojego występu.  

Pod koniec lat 30. Kaye wychodził i występował sam - często z materiałem napisanym przez jego żonę, Sylvię Fine. W 1939 roku Kaye zadebiutował na Broadwayu w „The Straw Hat Revue”. Ciesząc się rosnącą popularnością, Kaye zdobył publiczność na Broadwayu w tym samym roku swoim zatrzymującym show komicznym śpiewem w „Lady in the Dark”, w którym wyrecytował nazwiska ponad pięćdziesięciu wielosylabowych rosyjskich kompozytorów w ciągu trzydziestu dziewięciu sekund w piosence zatytułowanej „Czajkowski”. 

 Na początku lat 40. występował w klubach nocnych, na Broadwayu i wspierał wojska za granicą podczas II wojny światowej. Chociaż Kaye pojawił się w swoim pierwszym filmie w 1937 roku, to dopiero prawie dziesięć lat później jego kariera filmowa nabrała rozpędu. Ponieważ Kaye był już jednym z najpopularniejszych artystów swoich czasów, Hollywood nie szczędziło wydatków na tworzenie filmów, które najlepiej pokazywałyby jego talent. Przez całą swoją karierę zagrał w siedemnastu filmach, w tym w The Kid from Broadway (1946), The Secret Life of Walter Mitty (1947), The Inspector General (1949), Hans Christian Andersen (1952) i niezrównanym The Court Jester (1956). W The Court Jester Kaye prezentuje talent wokalny, który przyniósł mu sławę. Jego filmy cieszyły się ogromną popularnością, zwłaszcza brawurowe wykonania piosenek   i ulubionych piosenek dzieci, takich jak „Inchworm” i „The Ugly Duckling”. 

 Kaye, który był gorącym zwolennikiem społecznej odpowiedzialności, w 1954 roku rozpoczął długotrwałą współpracę z Funduszem Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci i w tym samym roku zdobył specjalnego Oscara za swoją działalność humanitarną. Pod koniec lat 50-tych i na początku lat 60-tych Kaye kontynuował pracę w filmach, a w 1963 roku miał własny program telewizyjny. Danny Kaye Show był emitowany przez cztery lata i odniósł ogromny sukces, zdobywając nagrodę Emmy w pierwszym sezonie. Chociaż w latach 70. i 80-tych Kaye cieszył się mniejszą popularnością, nadal był gorącym zwolennikiem UNICEF i wystąpił w ich krótkometrażowym filmie Pied Piper. 

Spośród jego wielu występów charytatywnych, jego praca dla funduszy emerytalnych muzyków symfonicznych była najpopularniejsza. Zebrał ponad dziesięć milionów dolarów, grając koncerty charytatywne, na których był znany z dyrygowania „Lotem trzmiela” za pomocą łapki na muchy. W jednym ze swoich ostatnich występów Kaye udowodnił wszechstronność swojego talentu i zebrał entuzjastyczne recenzje za namiętne przedstawienie ocalałego z Holokaustu w telewizyjnym filmie Skokie z 1981 roku. W 1987 roku Kaye zmarł na atak serca w Los Angeles w Kalifornii. Niesamowity aktor, piosenkarz, tancerz, komik i wszechstronny artysta, Kaye był człowiekiem renesansu również poza sceną, gdzie był cenionym szefem kuchni, właścicielem drużyny baseballowej i pilotem samolotu, latając wszystkim, od Piper Cubs po Boeinga 747. Jego głębokie i ciągłe zaangażowanie w poprawę życia ludzi na świecie było inspiracją dla wszystkich, a jego inteligentne poczucie humoru stworzyło jego własny styl, który uczynił go jednym z najbardziej lubianych artystów swoich czasów. 

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Bloop Bleep/I Got A Song	Danny Kaye	08.1947	-	21[3]	Decca 23 950	[written by Frank Loesser]
Civilisation (Bongo, Bongo, Bongo)/Bread And Butter Woman	Danny Kaye And The Andrews Sisters	11.1947	-	3[11]	Decca 23 940	[written by Carl Sigman, Bob Hilliard][z musicalu na Broadway'u "Angel In The Wings"]
The Woody Woodpecker Song/Put 'Em In A Box, Tie 'Em With A Ribbon (And Throw 'Em In The Deep Blue Sea)	Danny Kaye And The Andrews Sisters	07.1948	-	18[8]	Decca 24 462	[written by George Tibbles, Ramey Idriss]
I've Got A Lovely Bunch Of Cocoanuts/The Peony Bush	Danny Kaye	01.1950	-	26[2]	Decca 24 784	[written by Fred Heatherton]
C'est Si Bon (It's So Good)/ Wilhelmina	Danny Kaye	06.1950	-	21[1]	Decca 24 932	[written by Henri Betti, Andre Hornez, Jerry Seelen][#22 hit for Conway Twitty in 1961]
Black Strap Molasses/How D' Ye Do And Shake Hands	Danny Kaye - Jimmy Durante - Jane Wyman - Groucho Marx	09.1951	-	29[1]	Decca 27 748	[written by Carmine Ennis, Marilou Harrington]
Thumbelina/No Two People	Danny Kaye And Gordon Jenkins	10.1952	-	28[1]	Decca 28 380	[written by Frank Loesser][piosenka z filmu "Hans Christian Andersen"]
Wonderful Copenhagen/Anywhere I Wander	Danny Kaye	03.1953	5[10]	-	Brunswick 05023	[written by Frank Loesser]