Jody Grind

 JODYGRIND, grupa brytyjska. Powstała w listopadzie 1968 w Londynie. Z początku działała bez nazwy, później jako Nova, a w końcu jako Jody Grind (wykorzystała tytuł albumu Horace'a Silvera).
Założył ją Tim Hinkley - voc, org, p, vib, muzyk znany z zespołów Bo Street Runners i The Chicago Line Blues Band. W pierwszym składzie znaleźli się też Ivan Zagni - g i Martin Harriman - dr. Nie miała basisty - partie basu Hinkley wykonywał na organach. W marcu 1969, jeszcze przed nagraniem debiutanckiej płyty, Harrimana zastąpił Barry Wilson - dr. Niestety, w listopadzie 1969, wkrótce po powstaniu pierwszego albumu, ów skład się rozsypał. Hinkley dobrał sobie więc innych współpracowników, Berniego Hollanda - g, b, voc i Pete'a Gavina (9.09.1946, Londyn) - dr, perc, znanych z zespołu Long Johna Baldry'ego Bluesology. Ale i z tymi muzykami udało mu się nagrać tylko jedną płytę. W maju 1970 odszedł Gavin. Niebawem zaś dołączyli John Lingwood - g oraz Paul Williams - voc, perc i Roger Sutton - b, były współpracownik Briana Augera. Wkrótce potem miejsce Lingwooda zajął Barry E. Jenkins - dr z Heavy Jelly. W 1971 odeszli Hinkley i Williams. W 1972 formacja się rozwiązała.

 

Sformowała się jako grupa towarzysząca Elkie Brooks (w tym czasie nie miała nazwy). Już podczas pierwszych prób okazało się jednak, że skłonności improwizatorskie muzyków uniemożliwiają im współpracę z piosenkarką. Formacja usamodzielniła się więc, zanim doszło do choćby jednego wspólnego występu, i niebawem, w grudniu 1968, już jako Nova, zaprezentowała się publiczności Country Club w Hampstead u boku The Pretty Things. Szef klubu, Stuart Lyons, zachwycił się muzyką grupy i zaproponował, że pokieruje jej dalszą karierą. W tym czasie przeobraziła się w Jody Grind. Cykl darmowych koncertów pomógł jej zwrócić na siebie uwagę publiczności klubowej i podpisać kontrakt z wytwórnią Transatlantic.
 

Niebawem zamknęła się więc w londyńskich Morgan Studios i z producentem Hugh Murphym nagrała debiutancki album "One Stop On". Pomogli jej dodatkowi muzycy: Louis Cennamo - b z Renaissance oraz sekcja instrumentów dętych (jej partie zaaranżował David Palmer). Powstało dzieło niezwykłe, stawiające Jody Grind wśród najwybitniejszych przedstawicieli nowego wtedy nurtu w rocku - rocka progresywnego.
 

W programie płyty wyróżniała się zwłaszcza wypełniająca całą stronę A suita One Step On o swobodnej, wariacyjnej formie (np. improwizowane partie gitary i organów Hammonda, długie solo perkusji) i intrygującym brzmieniu (m.in. zimne barwy instrumentów dętych). Kompozycję tę wieńczyła brawurowa, pełna rozmachu przeróbka piosenki Paint It Black The Rolling Stones. Stronę B wypełniły cztery odmienne utwory, m.in. przypominający dokonania Colosseum, jazzujący Little Message, wyrosły z bluesa U.S.A. oraz oparty na motywach Johnny B. Goode, pomyślany jako hołd dla Chucka Berry'ego Rock'n'Roll Man.
 

W pierwszej połowie 1970 grupa, znowu z Murphym jako producentem, nagrała drugą płytę, "Far Canal". Nie było to dzieło tak udane jak "One Step On", zawierało też utwory słabsze, jak nawiązujące do muzyki dawnej We've Had It i Vegetable Oblivion, ale i tym razem formacja zaproponowała kompozycje zasługujące na uznanie zwolenników rocka progresywnego, np. Bath Sister, Jump Bed Led, Plastic Shit.
 

Po rozwiązaniu w 1972 Jody Grind Hinkley współpracował m.in. z Alem Stewartem, Alexisem Kornerem, Pete'em Sinfieldem, Alvinem Lee, Elkie Brooks, Rogerem Chapmanem, Davidem Coverdale'em, Mickiem Taylorem, Chrisem Farlowe'em, Vinegar Joe, Beckett, Humble Pie, Mike Heron's Reputation, Snafu, Boxer, Dr. Feelgood, Forcefield i Racing Cars. 

Od 1976 kierował zespołem gwiazd Hinkley's Heroes (m.in. Boz Burrell z Bad Company, Mike Patto z Patto, Henry McCulloch z Wings Paula McCartneya, Mitch Mitchell z The Jimi Hendrix Experience); jego działalność została po latach udokumentowana albumem "Hinkley's Heroes, Vol. 1" (Akarma, 1999), zawierającym m.in. wspólne nagrania z takimi sławami, jak Alvin Lee, Joe Cocker, Marianne Faithfull, Bryan Ferry i Zoot Money. Zagni dołączył do zespołu Blue Whale Aynsleya Dunbara, a później został kierownikiem chóru kościelnego w rodzinnym Norwich. Holland współpracował m.in. z grupami Stealers Wheel i Back Door oraz ze Stomu Yamashtą i Georgiem Fame'em. Gavin odniósł sukces jako muzyk zespołów Heads, Hands And Feet i Vinegar Joe.

Single

Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Paint It Black / Little Message	Jody Grind	.1970	-	-	Metronome M 25 201 [G]	[written by Jagger, Richards][produced by Hugh Murphy]

Albumy

Tytu³	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
One Step On	Jody Grind	12.1969	-	-	Transatlantic TRA 210	[produced by Hugh Murphy]
Far Canal	Jody Grind	09.1970	-	-	Transatlantic TRA 221	[produced by Hugh Murphy]