Ginny Arnell

 Virginia Mazarro (ur. 2 listopada 1942r), znana zawodowo jako Ginny Arnell, jest amerykańską byłą piosenkarką i autorką piosenek pop i country, która nagrywała pod koniec lat 50-tych i na początku lat 60-tych. 

Urodzona w New Haven w stanie Connecticut, uczęszczała do East Haven High School i zaczęła pojawiać się w lokalnej telewizji jako dziecko. Jeszcze w szkole wygrała krajowy konkurs na „najbardziej utalentowaną nastolatkę” w USA, po czym wystąpiła w wielu programach telewizyjnych i radiowych.  Na sugestię menedżera Martina Kugella została sparowana z innym lokalnym nastolatkiem, Gene'em Pitneyem, i nagrywali dla Decca Records w Nowym Jorku w 1959 roku jako duet Jamie & Jane. Para wydała dwa single, „Snuggle Up Baby” i „Faithful Our Love” (napisane wspólnie przez Pitneya i Mazarro) , ale żaden z nich nie odniósł sukcesu na listach przebojów. Zarówno ona, jak i Pitney zaczęli występować solowo i wydali trzy single dla Decca jako Ginny Arnell - „Mister Saxophone” (napisany przez Neila Sedakę i Howarda Greenfielda), „Carnival” i „Look Who's Talkin'” - ale ponownie bez sukcesu. „Look Who's Talkin'” został napisany przez Gerry'ego Goffina i Carole King,  a jego strona B, „Tell Me What He Said”, napisana przez Jeffa Barry'ego, została nagrana przez brytyjską piosenkarkę Helen Shapiro w 1962 roku i stała się hitem nr 2 na brytyjskiej liście przebojów.

  W 1961 roku Arnell przeniosła się do Warwick Records, wydając dwa single, „Tribute To You” i „He Likes Rock And Roll Better Than Me”. Ponownie, żaden z nich nie znalazł się na liście przebojów. Jednak odniosła większy sukces po przejściu do wytwórni MGM w 1963 roku. Jej pierwszy singiel dla wytwórni, „Dumb Head”, napisany przez Davida Hessa i Camille Monte, wyprodukowany przez Jima Vienneau i opisany w AllMusic jako „żałośnie autoironiczny”, osiągnął 3. miejsce na liście WLS i 50. miejsce na liście Billboard Hot 100.

  Wystąpiła w American Bandstand, aby promować płytę, a także nagrała piosenkę w języku japońskim. Po jej względnym sukcesie nagrywała w studiu Owena Bradleya w Nashville z Vienneau i aranżerami, w tym Rayem Stevensem.Wydała kilka kolejnych singli w 1964 i 1965 roku, w tym „He's My Little Devil”, „Just Like A Boy” (napisany i wyprodukowany przez Chipa Taylora) i „A Little Bit Of Love Can Hurt” (współautor, aranżer i producent Teddy Randazzo).Stroną B utworu „He's My Little Devil” był utwór „I Wish I Knew What Dress To Wear” napisany przez Glorię Shayne i Noëla Regneya. Bruce Eder z Allmusic opisuje go jako „klasykę gatunku [girl band] pod względem wzruszeń... Śpiew Arnell przekazywał niezwykłą głębię uczuć, podobnie jak Lesley Gore, i zamienił pozornie powierzchowną piosenkę w poruszający mini-dramat”.

 Wytwórnia MGM wydała również płytę LP z jej nagraniami, Meet Ginny Arnell. Według recenzenta Jasona Ankeny'ego album „dokumentuje z dokładnością opery mydlanej próby i trudy nastoletniego życia, kiedy każda romantyczna zniewaga jest materiałem na dramat szekspirowski, a każda skaza jest chorobą śmiertelną: hity takie jak „Dumb Head” i „I Wish I Knew What Dress to Wear” dokumentują rodzaje kryzysów egzystencjalnych, które mogą wystąpić tylko wtedy, gdy jesteś młody, hormonalny i zbyt głupi, by wiedzieć, na czym polegają prawdziwe problemy”. Album został ponownie wydany z dodatkowymi utworami na płycie CD w 2008 roku.

  Arnell przeszła na emeryturę z branży muzycznej w 1965 roku, aby wyjść zamąż i założyć rodzinę, powracając jedynie w 2008 i 2010 roku, aby udzielić krótkich wywiadów.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Dumb Head/How Many Times Can One Heart Break	Ginny Arnell	11.1963	-	50[12]	MGM 13 177	[written by David Hess ,Camille Monte][produced by Jim Vienneau]
I Wish I Knew What Dress To Wear/He's My Little Devil	Ginny Arnell	04.1964	-	130[1]	MGM 13 226	[written by G. Shayne, N. Regney][produced by Jim Vienneu, Danny Davis]