Goldfinger

Goldfinger, grupa amerykańska. Powstała w 1994 w Los Angeles w Kalifornii. Założyli ją John Feldmann - voc, g, k, były muzyk Electric Love Hogs, i Simon Williams - b, voc, w tym czasie zatrudnieni w sklepie z butami. Składu dopełnili Darrin Pfeiffer - dr, g, voc oraz gitarzysta, którego nazwisko nie utrwaliło się w niczyjej pamięci, niebawem zastąpiony przez Charliego Paulsona - g, k, perc, voc. W 1998 miejsce Williamsa zajął dawny kompan Feldmanna z Electric Love Hogs, Kelly Lemieux - b, g, voc. W 2001 zamiast Paulsona przyjęto Briana Arthura - g z Unloco. W 2006 na miejsce Arthura wrócił Paulson.

Grupa zadebiutowała w 1995 wydanym własnym kosztem w nakładzie zaledwie dwóch tysięcy egzemplarzy minialbumem „Richter", zbierającym jej próbne nagrania z okresu poszukiwania satysfakcjonującego stylu. Płyta, rozprowadzana podczas koncertów, pojawiła się na falach rozgłośni uniwersyteckich, co ułatwiło muzykom podpisanie kontraktu z firmą Uptown, należącą do wytwórni Universal. Płyta „Goldfinger" z lutego 1996r, zrealizowana przy współudziale Jaya Rifkina jako współproducenta oraz m.in. Paula Hamptona - k i Bruce'a Fowlera - tb, zachwyciła Amerykę ożywczą, zabójczo melodyjną mieszaniną punk rocka i muzyki ska z dodatkiem metalu i klasycznego reggae, zwłaszcza przebojową piosenką Here In Your Bedroom, ale też innymi, jak Mabel, Nothing To Prove, Fuck You And Your Cat, My Girlfriend's Shower Sucks. Wypromować dzieło pomogły wspólne koncerty w Stanach z takimi zespołami, jak The Sex Pistols i No Doubt.

 Bardziej dojrzałym, ale też mniej zadziornym dokonaniem niż „Goldfinger" był album „Hang- -Ups" z września 1997r, zawierający takie utwory, jak Superman, Disorder, Authority i The Last Time. W listopadzie 1999r formacja, po przejściu do siostrzanej firny Mojo, przypomniała się koncertowym minialbumem „Darrin's Coconut Ass - Live" z mniej lub bardziej udanymi przeróbkami tak różnych piosenek, jak The Kids Are Alright The Who, Feel Like Making Love Bad Company, You Say You Don't Love Me Buzzcocks, Just Like Heaven The Cure i Man In The Suitcase Stinga.

Płyta „Stomping Ground" z marca 2000 była świadectwem odzyskania dawnej formy, a oprócz własnych rzeczy, jak Counting The Days, Tm Down, You Think It's A Joke i Bro, przynosiła odkurzoną wersję hitu 99 Red Balloons Neny. Album „Foot In Mouth" z czerwca 2001 zawierał muzykę z wcześniejszych płyt w porywającym koncertowym wykonaniu. Nie zawiódł oczekiwań również następny, „Open Your Eyes" z maja 2002, bardziej jednoznacznie punkrockowy niż poprzednie, np. Spokesman, Open Your Eyes, Decision, It's Your Life, Youth.

Trochę natomiast rozczarowała płyta „Discrnection Notice" z lutego 2005, pierwsza nagrana dla wytwórni Madonny Maverick (Feldmann działał w niej już wcześniej jako jeden z szefów repertuarowych), zawierająca łagodniejszą i gładszą wersję stylu wypracowanego przez lata, np. Wasted, Uncomfortable, Behind The Mask, Stalker. Kilka nagrań grupy pojawiło się w filmach i na towarzyszących im soundtrackach, np. Seems Like Yesterday na „Meet The Deedles" (Mercury, 1998), Hopeless na „Basketball" (Mojo, 1998), Walking In The Dark na „Dead Man On Campus" (DreamWorks, 1998), przeróbka More Today Than Yesterday Spiral Starecase na „Waterboy" (Hollywood, 1998) i Vintage Queen na „American Pie" (Uptown, 1999).

Ponadto formacja umieściła własne wersje Ghouls Night Out The Misfits i Rio Duran Duran odpowiednio na „Violent World - A Tribute To The Misfits" (Caroline, 1997) i „The Duran Duran Tribute Album" (Uptown, 1997). Feldmann jako producent nagrań, muzyk i twórca współpracował m.in. z zespołami Mest, The Used, Story Of The Year i Good Charlotte.

Single
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [UK]	Komentarz
Here in Your Bedroom	Goldfinger	04.1996	-	47[17]	Mojo	[written by John Feldmann][produced by Jay Rifkin]
Open Your Eyes	Goldfinger	06.2002	75[2]	-	Jive 9270052	[written by J. Feldmann, K. Lemieux][produced by John Feldmann]
Spokesman/Tell Me	Goldfinger	12.2002	81[1]	-	Jive 9270142	[written by John Feldmann][produced by John Feldmann]

Albumy
Tytuł	Wykonawca	Data wydania	UK	US	Wytwórnia [US]	Komentarz
Goldfinger	Goldfinger	05.1996	-	110[14]	Mojo 53 007	[produced by Jay Rifkin]
Hang-Ups	Goldfinger	09.1997	-	85[4]	Mojo 53 079	[produced by Jay Rifkin and John Feldmann]
Stomping Ground	Goldfinger	04.2000	-	109[2]	Mojo 157531	[produced by John Feldmann,Kelly LeMieux]
Open Your Eyes	Goldfinger	06.2002	-	136[1]	Mojo 41 806	[produced by Jay Rifkin]